bankructwo

Polish

Etymology

From bankrut +‎ -ctwo.

Pronunciation

• IPA^(key): /baŋˈkru.t͡stfɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡stfɔ
• Syllabification: ban‧kru‧ctwo

Noun

bankructwo n

1. (finance) insolvency, bankruptcy (a legally declared or recognized condition of insolvency of a person or organization)

   Synonyms: niewypłacalność, plajta, upadłość

2. (figuratively) bankruptcy (loss of morals)

   Synonyms: erozja, rozkład, rozpad, upadek

Declension

Declension of bankructwo

	singular	plural
nominative	bankructwo	bankructwa
genitive	bankructwa	bankructw
dative	bankructwu	bankructwom
accusative	bankructwo	bankructwa
instrumental	bankructwem	bankructwami
locative	bankructwie	bankructwach
vocative	bankructwo	bankructwa

Related terms

nouns

• bank
• bankrut
• bankrutka

verbs

• bankrutować impf, pobankrutować pf, zbankrutować pf

Further reading

• bankructwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bankructwo in Polish dictionaries at PWN