bijstaan

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bistaen. Equivalent to bij +‎ staan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯staːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧staan

Verb

bijstaan

1. (transitive) to assist

   Synonym: helpen

2. (intransitive) to stand by or nearby

Conjugation

Conjugation of bijstaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	bijstaan
past singular	stond bij
past participle	bijgestaan
infinitive	bijstaan
gerund	bijstaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sta bij	stond bij	bijsta	bijstond
2nd person sing. (jij)	staat bij, sta bij2	stond bij	bijstaat	bijstond
2nd person sing. (u)	staat bij	stond bij	bijstaat	bijstond
2nd person sing. (gij)	staat bij	stondt bij	bijstaat	bijstondt
3rd person singular	staat bij	stond bij	bijstaat	bijstond
plural	staan bij	stonden bij	bijstaan	bijstonden
subjunctive sing.1	sta bij	stonde bij	bijsta	bijstonde
subjunctive plur.1	staan bij	stonden bij	bijstaan	bijstonden
imperative sing.	sta bij
imperative plur.1	staat bij
participles	bijstaand	bijgestaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• bijstand