fuaimfhoclaíocht

Irish

Etymology

From fuaim (“sound”) +‎ foclaíocht (“wordiness, garrulity; wording; argumentation”).

Noun

fuaimfhoclaíocht f (genitive singular fuaimfhoclaíochta)

1. (rhetoric) onomatopoeia

Declension

Declension of fuaimfhoclaíocht (third declension, no plural)

bare forms case singular nominative fuaimfhoclaíocht vocative a fhuaimfhoclaíocht genitive fuaimfhoclaíochta dative fuaimfhoclaíocht forms with the definite article case singular nominative an fhuaimfhoclaíocht genitive na fuaimfhoclaíochta dative leis an bhfuaimfhoclaíocht don fhuaimfhoclaíocht

Synonyms

• onamataipé

Mutation

Mutated forms of fuaimfhoclaíocht

radical	lenition	eclipsis
fuaimfhoclaíocht	fhuaimfhoclaíocht	bhfuaimfhoclaíocht

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “fuaimfhoclaíocht”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN