پایه لیست زیر بر اساس کتاب «درآمدی بر لغت‌شناسی» (مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه، ۱۳۹۴، صص ۴۵-۴۷) می‌باشد و نگارنده نیز مواردی نظیر شمس العلوم حمیری و نهایه ابن اثیر را به آن افزوده است:

1. العین: خلیل بن احمد فراهیدی (۱۷۵ق)
2. الجیم: اسحاق بن مرار ابوعمرو الشیبانی (ت ۲۰۶ق)
3. الاضداد: ابن سکیت(ت۲۴۶ق)
4. جمهرة اللغة: ابن درید (۳۲۱-۲۲۳ق)
5. تهذیب اللغة: محمد بن احمد ازهری (۳۷۰ق)
6. الفروق اللغویة: ابي هلال حسن بن عبدالله بن سهل عسکری (۳۹۵ق)
7. المحیط فی اللغة: صاحب بن عباد (۳۸۵ق)
8. الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربية): اسماعيل بن حماد جوهری(۳۹۳ق)
9. مقاييس اللغة: ابوالحسين احمد بن فارس بن زکریا (۳۹۵ق)
10. المجمل فی اللغة: ابوالحسين احمد بن فارس بن زکریا (۳۹۵ق)
11. المخصص فی اللغة: ابن سیده (ت ۴۵۸ق)
12. مفردات القرآن: ابی القاسم الحسین بن محمد بن المفضل راغب اصفهانی (م حدود ۴۲۵ق)
13. أساس البلاغة: محمود بن عمر زمخشری (۵۳۸ق)
14. مقدمة الأدب: محمود بن عمر زمخشری (۵۳۸ق)
15. شمس العلوم و دواء كلام العرب من الكلوم: نشوان بن سعید حمیری (م ۵۷۳ق)
16. النهاية في غريب الحديث و الأثر: مبارک بن محمد ابن اثیر (م ۶۰۶ق)
17. لسان العرب: ابن منظور (۷۱۱ق)
18. المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی: احمد بن محمد بن علی مقری فیومی (۷۷۰ق)
19. القاموس المحیط: محمد بن یعقوب فیروز آبادی (۸۱۷ق)
20. مجمع البحرین م مطلع النیرین فی غریب الحدیث و القرآن الشریفین: فخر الدین بن محمدعلی نجفی مشهور به طریحی (۱۰۸۵ق)
21. الطِّرازُ الأَوَّل وَالكِنازُ لِمَا عَلَيْهِ مِن لُغَةِ العَرَبِ المُعَوَّل: سید علی‌خان مدنی (۱۱۲۰ ق)
22. تاج العروس من جواهر القاموس: سید مرتضی حسینی زبیدی واسطی (۱۲۰۵ق)
23. المنجد فی اللغة: لویس معلوف (۱۹۰۸م)
24. أقرب الموارد: الشرتونی (ت۱۹۱۲م)
25. المعجم الوسیط: ابراهیم مصطفی و همکاران (قاهره ۱۳۸۰ق)
26. التحقيق فى كلمات القرآن الكريم‏: علامه مصطفوی (م۱۴۲۶ق)