Pobo mandinga
| Pobo mandinga | |
|---|---|
 | |
| Poboación | |
| Poboación total: 45 millóns (1996)[2] | |
| Rexións principais: | |
 Malí | 7 638 988 (50% da poboación) |
 Costa do Marfil | 6 852 620 (27,5% da poboación)[3] |
 Guinea | 4 064 875 6 (30% da poboación)[4] |
 Burkina Faso | 2 018 410 (10,2% da poboación) |
 Gambia | 929 180 (42% da poboación)[5] |
 Senegal | 687 822 (7% da poboación)[6] |
 Serra Leoa | 465 813 (8% da poboación) |
 Mauritania | 306 900 (10% da poboación) |
| Aspectos culturais | |
| Lingua | Linguas mandinga |
| Relixión |  Islam (99%) |
| Grupos relacionados | Pobos mandé |
Os mandinga[7] (tamén coñecidos localmente como malinke, maninka, manding, mandingo, mandenka, dioula, bambara ou mandinko)[8] son un grupo étnico de África occidental e un dos principais grupos étnicos do continente (os outros tres grandes grupos étnicos de África son os fula, os hausa e os songhai). Os mandinga son descendentes do Imperio de Malí, que ascendeu ó poder na rexión durante o século XIII baixo o goberno do rei Sundiata Keita, quen fundou o imperio que dominaría gran parte de África occidental. Migraron cara ó oeste dende o río Níxer na procura de mellores terras agrícolas e máis oportunidades de conquista.[9]
Os mandinga viven principalmente nos estados de Malí, Gambia, Guinea, Serra Leoa, o Senegal, Burkina Faso, Liberia, Guinea-Bissau, Níxer, Mauritania e Costa do Marfil. Malia súa gran dispersión, en moitos países os mandinga non son o maior grupo étnico,[10] agás en Gambia e Guinea onde constitúen a maioría demográfica.[10] A maioría dos mandinga viven en comunidades familiares nas vilas rurais tradicionais. A súa sociedade tradicional componse de castas estratificadas.[8][11] As comunidades mandinga teñen unha grande autonomía e autogoberno, sendo lideradas por un xefe ou grupo de anciáns. Teñen unha ampla tradición oral onde a súa mitoloxía, historia e coñecementos son transmitidos de xeración en xeración verbalmente.[12] Máis do 99% dos mandinga son musulmáns.[13]
Relixión
[editar | editar a fonte]O 99% dos mandinga son musulmáns.[9][13] Os mandingas recitan capítulos do Corán en árabe. Algunhas comunidades sincretizaron o islam coas relixións tradicionais africanas.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Richard Brent Turner (2003). Islam in the African-American Experience. Indiana University Press. pp. 18–19. ISBN 0-253-21630-3.
- ↑ James Stuart Olson (1996). The Peoples of Africa: An Ethnohistorical Dictionary. Greenwood. pp. 366–367. ISBN 978-0-313-27918-8.
- ↑ "Ivory Coast - Ethnic Groups And Languages". Countrystudies.us. Consultado o 12 de outubro de 2013.
- ↑ "Ethnic groups - Guinea". Nationsencyclopedia.com. Consultado o 12 de outubro de 2013.
- ↑ pt. "Mandinka Tribe, Gambia". Accessgambia.com. Consultado o 1 de xuño de 2016.
- ↑ Joshua Project (4 de febreiro de 2009). "Mandingo, Mandinka of Senegal Ethnic People Profile". Joshuaproject.net. Consultado o 12 de outubro de 2013.
- ↑ Entrada mandinga en Digalego
- ↑ 8,0 8,1 Godfrey Mwakikagile (2010). The Gambia and Its People: Ethnic Identities and Cultural Integration in Africa. New Africa Press. pp. 43–44. ISBN 978-9987-16-023-5.
- ↑ 9,0 9,1 Logon, Roberta A. (maio de 2007). "Sundiata of mali". Calliope 17 (9): 34–38.
- ↑ 10,0 10,1 Anthony Appiah; Henry Louis Gates (2010). Encyclopedia of Africa. Oxford University Press. pp. 135–136. ISBN 978-0-19-533770-9.
- ↑ Arnold Hughes; Harry Gailey (1999). Historical Dictionary of the Gambia, 3rd Edition. Scarecrow. p. 141. ISBN 978-0-8108-3660-0.
- ↑ Donald Wright (1978). "Koli Tengela in Sonko Traditions of Origin: an Example of the Process of Change in Mandinka Oral Tradition". History in Africa (Cambridge University Press) 5: 257–271. doi:10.2307/3171489.
- ↑ 13,0 13,1 Quinn, Charlotte A.; Quinn, Charlotte A. (decembro de 1973). "Mandingo Kingdoms of the Senegambia: Traditionalism, Islam and European Expansion". The American Historical Review 78 (5): 1506–1507. JSTOR 1854194. doi:10.2307/1854194.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Charry, Eric S. (2000). Mande Music: Traditional and Modern Music of the Maninka and Mandinka of Western Africa. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0-226-10161-4.
- Lucie Gallistel Colvin. Historical Dictionary of Senegal. Scarecrow Press/ Metuchen. NJ - Kondon (1981) pp. 216–217
- Pascal James Imperato. Historical Dictionary of Mali. Scarecrow Press/ Metuchen. NJ - Kondon (1986) pp. 190–191
- Robert J. Mundt. Historical Dictionary of the Ivory Coast (Côte d'Ivoire). Scarecrow Press/ Metuchen. NJ - Kondon (1987) pp. 98–99
- Robert W. Nicholls. "The Mocko Jumbie of the U.S. Virgin Islands; History and Antecedents". African Arts, Vol. 32, No. 3 (Autumn, 1999), pp. 48–61+94-96
- Matt Schaffer (Editor). "Djinns, Stars and Warriors: Mandinka Legends from Pakao, Senegal" (African Sources for African History, 5) Brill Academic Publishers (2003) ISBN 978-90-04-13124-8
- Schaffer Matt (2005). "Bound to Africa: The Mandinka Legacy in The New World". History in Africa 32: 321–369. doi:10.1353/hia.2005.0021.
- ETHNOLOGUE Languages of the World- Thirteenth Edition (1996).
