en

Grafías semellantes:     en- ,    EN

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués en, do latín in, do protoitálico *en, do protoindoeuropeo *h₁én.

• Pronuncia: /eŋ/ (AFI)

Preposición

en

1. Definición impropia: expresa localización espacial.
   • Observacións: pode contraerse con «el» e «un», así como coas súas respectivas flexións.
   • Exemplo: Petei na porta e non respondeu ninguén, non debe estar na casa.
     
     
2. Definición impropia: expresa localización temporal.
   • Exemplo: Vai gardando a partida, que temos que saír en cinco minutos.
     
     

Convencións e grafías

Abreviatura

1. Definición impropia: Abreviatura do idioma inglés, segundo o código ISO 639.

Véxase tamén

• Linguas do mundo

Asturiano

• Etimoloxía: do latín in, do protoitálico *en, do protoindoeuropeo *h₁én.

Preposición

en

1. En.

Azarí

• Etimoloxía: do prototúrquico *ēn.

• Pronuncia: /en/ (AFI)

• Escoitar: «en» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

en

1. Ancho.
   • Sinónimos: genişlik.

Castelán

• Etimoloxía: do latín in, do protoitálico *en, do protoindoeuropeo *h₁én.

• Escoitar: «en» (Ficheiro ─ axuda)

Preposición

en

1. En.

Catalán

• Etimoloxía: do latín in, do protoitálico *en, do protoindoeuropeo *h₁én.

Preposición

en

1. En (expresa localización espacial).
2. En (expresa localización temporal).
   • Exemplo: En només dos dies ja tinc centenars de correus sense llegir.
     
     
     • Tradución: En só dous días xa teño centos de correos sen ler.

Crioulo haitiano

• Etimoloxía: dp francés un, do latín ūnus.

• Pronuncia: /ɛ̃/ (AFI)

Número cardinal

en

1. Un.

Sinónimos

• youn

Termos relacionados

• zewo 0
• de 2
• twa 3
• kat 4
• senk 5
• sis 6
• sèt 7
• uit 8
• nèf 9
• dis 10
• san 100

Dálmata

• Etimoloxía: do latín in, do protoitálico *en, do protoindoeuropeo *h₁én.

Preposición

en

1. En.

Danés

• Etimoloxía: do nórdico antigo einn, do protoxermánico *ainaz, do protoindoeuropeo *h₁óynos.

Número cardinal

en

1. Un.

Véxase tamén

• Apéndice: Numerais

Esloveno

Número cardinal

en

1. Un.

Francés

• Etimoloxía: do latín in, do protoitálico *en, do protoindoeuropeo *h₁én.

• Pronuncia: /ɑ̃/, (antes de vogal) /ɑ̃.n‿/ (AFI)

• Escoitar: «en» (Ficheiro ─ axuda)

Preposición

en

1. En.

Frisón

• Etimoloxía: do frisón antigo and, ende, do protoxermánico *andi, do protoindoeuropeo *h₂entí.

• Pronuncia: /ɛn/, /ɪn/ (AFI)

Conxunción

en

1. E.

Neerlandés

• Etimoloxía: do neerlandés medio ende, do neerlandés antigo ande, inde, do protoxermánico *andi, do protoindoeuropeo *h₂entí.

• Escoitar: «en» (Ficheiro ─ axuda)

Conxunción

en

1. E.

Saxón antigo

• Etimoloxía: do protoxermánico occidental *ain.

• Pronuncia: /ɛːn/ (AFI)

Número cardinal

en

1. Un.

Sueco

• Etimoloxía: do sueco antigo ēn, æn, do nórdico antigo einn, do protoxermánico *ainaz, do protoindoeuropeo *h₁óynos.

• Escoitar: «en» (Ficheiro ─ axuda)

Número cardinal

en

1. Un.

Tártaro de Crimea

• Etimoloxía: do prototúrquico *ēn.

Substantivo

en

1. Ancho.

Tedim

• Etimoloxía: orixe protokuki-chin *ʔen, do protosinotibetano *ken ~ m-kjen.

Verbo

en

1. Mirar.

Turco

• Etimoloxía: do prototúrquico *ēn.

• Pronuncia: /æn/, /en/ (AFI)

Substantivo

en

1. Ancho.

Zou

en¹

• Etimoloxía: orixe protokuki-chin *ʔen, do protosinotibetano *ken ~ m-kjen.

• Pronuncia: /en˧˥/ (AFI)

Verbo

en

1. Mirar.

en²

• Etimoloxía: orixe protokuki-chin *ʔan, do protosinotibetano *h(y)an.

• Pronuncia: /ən˧˥/ (AFI)

Substantivo

en

1. Comida.