Juan Manuel Fangio
| Juan Manuel Fangio | |
|---|---|
 Fangio in 1952
| |
| Geboortedatum | 24 Junie 1911 |
| Geboorteplek | Balcarce, Argentinië |
| Sterfte | 17 Julie 1995 (op 84) Buenos Aires, Argentinië |
| Nasionaliteit |  Argentyn
|
| Aktiewe jare | 1950–1951, 1953–1958 |
| Inskrywings | 52 (51 wegspronge) |
| Kampioenskappe | 5 (1951, 1954, 1955, 1956, 1957) |
| Oorwinnings | 24 |
| Podiums | 35 |
| Loopbaanpunte | 245 (277 9⁄14) |
| Voorste wegspronge | 29 |
| Vinnigste rondtes | 23 |
| Eerste F1-wedren | 1950 Britse Grand Prix |
| Eerste wen | 1950 Monaco Grand Prix |
| Laaste wen | 1957 Duitse Grand Prix |
| Laaste inskrywing | 1958 Franse Grand Prix |
Juan Manuel Fangio (24 Junie 1911 – 17 Julie 1995) was 'n bekende Argentynse motorrenjaer en vyfmalige wenner van die Formule Eenkampioenskap waarvan vier agtereenvolgend was tussen 1954–57.
Hy is in Balcarce, Argentinië gebore. Hy het sy renloopbaan in 1934 in Suid-Amerika begin, hoofsaaklik in langafstandwedrenne en is in 1940 en 1941 as die nasionale kampioen gekroon. Die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog het sy opgang vertraag en hy kon eers in 1947 in Europa begin deelneem.
Hy was aanvanklik nie baie suksesvol nie, maar dit het alles verander toe hy vir Alfa Romeo begin jaag het in 1950. Hy het die tweede plek in die kampioenskap van 1950 beklee en sy eerste titel in 1951 verower. Hy het goed gedoen in die 1952-seisoen in 'n Maserati totdat sy seisoen kortgeknip is deur 'n nekbesering wat hy in 'n ernstige ongeluk te Monza in Italië opgedoen het. In 1954 het hy weer teruggekeer en in 'n Maserati begin jaag en oorgeskakel na Mercedes toe hulle in die middel van die seisoen ingeskryf het. Hy het in daardie jaar agt van die twaalf wedrenne gewen (ses van die agt wat deel gevorm het van die amptelike kampioenskapskalender) en weer vir Mercedes in 1955 gejaag. Teen die einde van die tweede suksesvolle seisoen (wat oorskadu is deur die tragiese ramp te Le Mans waarin 81 toeskouers gesterf het), het Mercedes al die 1955-titels gewen en toe onttrek uit Formule Eenwedrenne.
In 1956 het Fangio na Ferrari verskuif waar hy vir Alberto Ascari vervang het wat in 'n ongeluk gesterf het en toe sy vierde titel verower, deur eerste in drie wedrenne te eindig en tweede in al die oorblywende kampioenskapswedrenne. In 1957 het hy weer sy terugkeer na Maserati gemaak waar hy sy vyfde titel gewen het met 'n uitsonderlike poging om sy finale oorwinning by die Nürburgring in Duitsland te verseker. Na sy reeks agtereenvolgende kampioenskappe het hy in 1958 afgetree ná die Franse Grand Prix na hy 24 Grands Prix gewen het uit 'n totaal van 51 waaraan hy deelgeneem het.
Hy is op 23 Februarie 1958 deur Kubaanse rebelle ontvoer maar is later weer vrygelaat. Hy was daarna tot en met sy dood 'n verteenwoordiger vir Mercedes-Benz, waar hy dikwels in sy voormalige renmotors in vertoonrondtes deelgeneem het. In 1990 is hy ingelyf by die Internasionale Motorsport se Ererol. Hy is na sy dood in die Ciudad de Balcarce begraafplaas in Argentinië begrawe.
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]- Grand Prix History – Hall of Fame, Juan-Manuel Fangio
