Miskraam

In die mediese vakterminologie verwys miskraam (Latyn: abortus) of misgeboorte na die geboorte van 'n nie-lewensvatbare vrug voor die vierde swangerskapsmaand. Die verskynsel begin met bloedverlies. As die verskynsels tot bloedverlies beperk bly, praat 'n mens van 'n dreigende miskraam (abortus imminens) en dan is daar nog die moontlikheid dat die swangerskap sal voortduur. As die bloeding met wee-agtige pyne gepaard gaan, kan 'n miskraam meestal nie meer voorkom word nie (onstuitbare miskraam). By 'n volledige miskraam (abortus completus)word die eier in sy geheel uitgestoot. By 'n onvolledige miskraam (abortus incompletus) word slegs gedeeltes van die vrug gebore. By 'n versuimde miskraam word die afgestorwe vrug nie uitgestoot nie maar bly dit in die baarmoeder lê. 'n Miskraam kan spontaan deur afwykinge van die moeder of die vrug optree, maar kan ook opsetlik teweeggebring word (abortus provocatus). Die opwekking van 'n miskraam is op mediese gronde byna nooit gewens nie.