Movimientu nacional tunecín

El movimientu nacional tunecín designa, nel so conxuntu, el movimientu sociopolítico surdíu a entamos del sieglu XX que llevó a la llucha contra'l Protectoráu francés en Túnez pa llograr finalmente la independencia del país el 20 de marzu de 1956.

Inspiráu na ideoloxía de los Mozos Turcos y poles esperiencies reformistes llevaes a cabu en Túnez na segunda metá del sieglu XIX, la xunta de notables tradicionalistes —abogaos, médicos o periodistes— adulces dio pasu a una organización políticu cada vez meyor estructurada poles nuevu élites formaes en Francia y capaces de movilizar a los sos partidarios pa enfrentar, si surdía la necesidá, a les autoridaes del protectoráu pa defender les sos demandes ante'l gobiernu francés. La estratexa adoptada pol movimientu alternó ente les negociaciones y los enfrentamientos armaos, en función de los acontecimientos qu'afectaben a los países de la cuenca del Mediterraneu na primer metá del sieglu XX. El sofitu emprestáu al movimientu políticu polos poderosos sindicatos obreros o los movimiento feministes nel contestu d'una renovación de la cultura tunecina, nel planu intelectual o musical, contribuyó a l'afirmación de la identidá nacional que se va ver reforzada polos sistemes políticos y educativos dempués de la independencia.

Asina, el movimientu nacional foi un conxuntu compuestu por grupos bien diversos, pero xuníos, yá que foi la resultancia de fuercies sociales crecientes a partir de los años 1930: pequeña burguesía incorporada a la economía capitalista, nueves élites occidentalizadas y una clase obrera entamada y, por tanto, sensible a les reivindicaciones sociales.

Bibliografía

• Abdelmoula, Taoufik (2009). Cet homme doit mourir ou la flambée de la résistance à Sfax. Sfax: Med Ali Éditions.
• Bakalti, Souad (1996). La femme tunisienne au temps de la colonisation. París: L'Harmattan, ISBN 978-2-7384-4549-0
• Ben Hamida, Abdesslem (1989). -y syndicalisme tunisien. De la Deuxième Guerre mondiale à l'autonomie interne. Túnez: Université de Tunis I.
• El Méchat, Samya (2002). -y nationalisme tunisien, scission et conflits. 1934-1944. París: L'Harmattan, ISBN 978-2-7475-2675-3
• Kraïem, Mustapha (1976). Nationalisme et syndicalisme en Tunisie. 1918-1929. Túnez:Union générale tunisienne du travail.
• Kraïem, Mustapha (1980). La classe ouvrière tunisienne et la lutte de libération nationale. 1939-1952. Túnez: Union générale tunisienne du travail.
• Kraïem, Mustapha (1984). Le mouvement social en Tunisie dans les années trente. Túnez: éd. Cérès.
• Mahjoubi, Ali (1982). Anícieslos du mouvement national en Tunisie. 1904-1934. Túnez: Université de Tunis.
• Martin, Jean-François (2003). Histoire de la Tunisie contemporaine. De Ferry à Bourguiba. 1881-1956. París: L'Harmattan, ISBN 978-2-7475-4626-3
• Méléro, Antoine (1997). La Main rouge. L'armée secrète de la république. París: éd. du Rocher, ISBN 2-268-02699-X
• Périllier, Louis (1979). La conquête de l'indépendance tunisienne. Souvenirs et témoignages. París: Robert Laffont, ISBN 2-221-00337-3

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Movimientu nacional tunecín.
• « Un printemps 1956. L'indépendance de la Tunisie », película de Frédéric Mitterrand, Electron Llibre Productions, París, 2006

• Datos: Q3326747
• Multimedia: Tunisian national movement