Пеласгі
| Пеласгі † | |
| |
| Агульная колькасць | |
|---|---|
| Рэгіёны пражывання | Старажытная Грэцыя |
| Мова | пеласгічная |
| Рэлігія | політэізм |
| Блізкія этнічныя групы | мінійцы |
Пеласгі (стар.-грэч.: Πελασγοί) † — старажытнае насельніцтва Грэцыі, якое жыло на Белаканскім паўвостраве, заходнім узбярэжжы Малай Азіі, астравах Эгейскага мора, у Фесаліі, Эпіры і на Крыце. Гамер называў пеласгаў саюзнікамі траянцаў. Паводле Герадота, яны насялялі Атыку, Халкідыку і Фракію. Археалагічныя раскопкі пацвярджаюць блізкасць культур дагрэчаскага насельніцтва ўсіх гэтых рэгіёнаў.
Мова пеласгаў, відаць, не прыналежыць да ліку індаеўрапейскіх; некаторыя мяркуюць, што мова крыцкіх таблетак лінейнага пісьма А — пеласгічная. Гісторыкі лічаць, што пеласгі адыгралі значную ролю ў этнічным ўтварэнні грэкаў. Герадот лічыў пеласгаў прамымі продкамі іанійцаў. Свяцілішча Зеўса ў Дадоне (Эпір) узыходзіць да пеласгаў.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Георгиев В. История Эгейского мира во II тыс. до н.э. // Вестник древней истории. — 1950. — № 4. — С.
- Тюменев А. И. К вопросу об этногенезе греческого народа // Вестник древней истории. — 1953. — № 4. — С.; 1954. — № 4. — С.
- Zafiropoulo J. Histoire de la Grèce a l’age de bronze. — Paris, 1964.