فارابی
ابونصر محمد فارابی معروف بـفارابی، (۲۵۹ قمری در فاراب، ترکمنستان – ۳۳۹ قمری در دمشق، سوریه) از بزرگترین فیلسوفان ایرانی شرقی سدهٔ سوم و چهارم هجری است. اهمیّت او بیشتر به علتِ شرح‌هایی است که بر آثار ارسطو نگاشته و به سبب همین مشروحات او را معلم ثانی خوانده‌اند.
گفتاوردها
[ویرایش]- «آنکه خویشتن را بالاتر و برتر از آنچه هست داند هرگز به سر حد کمال نرسد.»
- «واجب الوجود عقلِ محض است، با ذاتش به ذاتش فکر می‌کند، پس او در آنِ واحد عاقل و معقول است.»
- «جامعه با عشق متحد می‌شود ، با عدالت زندگی می‌کند و با کار درست زنده می‌ماند.»
پیوند به بیرون
[ویرایش]
 این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید. |