Giulio Cesare (ópera)
| Giulio Cesare in Egitto Xulio César en Exipto | |
|---|---|
 Manuscrito da primeira edición (1724). | |
| Forma | Ópera |
| Actos e escenas | 3 actos |
| Idioma orixinal do libreto | Italiano |
| Libretista | Nicola Francesco Haym |
| Fontes literarias | Adaptado dun libreto de G. F. Bussani |
| Estrea | 20 de febreiro de 1724 |
| Teatro da estrea | Dorset Garden Theatre |
| Lugar da estrea | Londres |
| Duración | 3 horas 15 minutos[1] |
| Música | |
| Compositor | Georg Friedrich Händel |
| Personaxes | |
Giulio Cesare (mezzosoprano ou contralto)[2] | |
Giulio Cesare in Egitto (en galego Xulio César en Exipto), tamén denominada simplemente como Giulio Cesare (en galego, Xulio César), é unha ópera en tres actos con música de Georg Friedrich Händel e libreto en italiano de Nicola Francesco Haym quen empregou un libreto anterior de Giacomo Francesco Bussani musicado por Antonio Sartorio (1676). O libreto baséase dun xeito moi libre a chegada de Xulio César a Alexandría logo da batalla de Actium, e a súa relación con Cleopatra. Foi composta para a Royal Academy of Music.
A ópera foi estreada o 20 de febreiro no Dorset Garden Theatre de Haymarket (Londres) coa famosa soprano Francesca Cuzzoni e o castrato Francesco Bernardi Senesino e foi un éxito inmediato, un dos máis grandes de Händel. En vida do compositor volveuse representar en 1725, 1730 e 1732; tamén se representou en París, Hamburgo e Brunswick. Como a meirande parte das óperas de Händel, Giulio Cesare caeu no esquecemento no século XIX, e non foi ata 1922 cando se volveu representar en Göttingen. Coa recuperación da música barroca a partir dos anos '50, converteuse nunha das óperas máis populares de Händel.
Os papeis principais de Giulio Cesare, Sesto e Tolomeo foron escritos para castrati. Actualmente estes papeis adoitan ser interpretados por contraltos ou contratenores, aínda que ás veces Giulio Cesare transpórtase a barítono. Está considera unha das mellores óperas de Händel e de todo o repertorio clásico, que destaca polas súas partes vogais, de grande profundidade. É o exemplo máis significativo do ideal heroico e de demostración efectiva de toda a arte e a experiencia que Händel acumulara ata aquela.
Personaxes
[editar | editar a fonte]| Personaxe | Tesitura | Elenco na estrea, 20 de febreiro de 1724 (Director: - ) |
|---|---|---|
| Cleopatra | soprano | Francesca Cuzzoni |
| Sesto | soprano | Margherita Durastanti |
| Giulio Cesare | alto castrato | Senesino |
| Tolomeo | alto castrato | Gaetano Berenstadt |
| Nireno | alto castrato | Giuseppe Bigonzi |
| Cornelia | contralto | Anastasia Robinson |
| Achilla | baixo | Giuseppe Maria Boschi |
| Curio | baixo | John Lagarde |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Riding, Alan; Dunton-Downer, Leslie (2008). Guías visuales Espasa: Ópera (en español) (1.ª ed.). Espasa Calpe, S.A. pp. 88–89. ISBN 978-84-670-2605-4.
- ↑ La Guía visual de la Ópera, Espasa, señala alto (castrato).
- ↑ La Guía visual de la Ópera, Espasa, señala soprano.
- ↑ 4,0 4,1 La Guía visual de la Ópera, Espasa, señala alto / castrato.
- ↑ La Guía visual de la Ópera, Espasa, señala bajo.
- ↑ José María Martín Triana: El libro de la ópera, segunda reimpresión en "El libro de bolsillo", 1992, Alianza Editorial, ISBN 84-206-0284-1.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
A Galipedia ten un portal sobre: Ópera |
