IEEE 802.11
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde decembro de 2016.) |
Este artigo ou sección precisa dunha revisión do formato que siga o libro de estilo da Galipedia. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
Este artigo (ou sección) está desactualizado(a). A información fornecida mudou ou é insuficiente. |
Atención: Este artigo ou apartado precisa dun traballo de revisión.
Cando os problemas se resolvan, retire esta mensaxe, pero non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado. De ser posible, sería mellor substituír este marcador por outro máis específico. (Desde decembro de 2016) |
As normas IEEE 802.11 creadas polo IEEE (instituto de enxeñeiros electrónicos e eléctricos) son un conxunto de estándares de telecomunicacións para redes sen fíos, nas que destaca o estándar IEEE 802.11be por ser o nome técnico do WiFi 7 (empregado como estándar dende o comezo de 2024). [1]
Distintas normas
[editar | editar a fonte]802.11a (obsoleto)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]Chega a alcanzar velocidades de 54 Mbps dentro dos estándares IEEE e de 72 a 108 Mbps por fabricantes non estándar. Esta rede opera na frecuencia de 5GHz e inicialmente soporta 64 utilizadores por Punto de Acceso (PA). As súas principais vantaxes son a velocidade, a gratuidade da frecuencia que é usada e a ausencia de interferencias. A maior desvantaxe é a incompatibidade cos estándares IEEE 802.11 b e g.
802.11b (obsoleto)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]Alcanza unha velocidade de 11 Mbps estandarizada polo IEEE e unha velocidade de 22 Mbps ofrecida por algúns fabricantes non estandarizados. Opera dentro da frecuencia de 2.4GHz. Inicialmente soporta 32 utilizadores por PA. Un punto negativo neste estándar é a alta interferencia tanto na transmisión como na recepción de sinais, porque funciona a 2,4GHz, o mesmo que os teléfonos móbiles, fornos microondas e dispositivos Bluetooth. E o lado positivo é o baixo prezo dos seus dispositivos, a gratuidade da banda e a dispoñibilidade gratuita en todo mundo.
802.11d (obsoleto)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]Habilita o hardware de 802.11 operar en varios países onde non pode operar hoxe por problemas de compatibilidade -por exemplo, o IEEE 802.11a non operaba en Europa.
802.11f (obsoleto)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]Recomenda práctica de equipamentos de WLAN para os fabricantes de tal forma que os Acces Points (APs) poidan interoperar.
802.11g (obsoleto) (substituído por Wifi4)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]Baséase na compatibilidade cos dispositivos 802.11b e ofrece unha velocidade de 54 Mbps. Funciona dentro da frecuencia de 2,4 GHz. Ten os mesmos inconvenientes do estándar 802.11b (incompatibilidades con dispositivos de diferentes fabricantes). As vantaxes tamén son as mesmas do 802.11b (maior velocidade). Usa autenticación WEP estática
802.11h (obsoleto)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]Soporta medidas e xestión en sinais de 5 GHZ nas redes WLANs con estándar 802.11a.
802.11i (obsoleto)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]o IEEE ratificou o estándar IEEE 802.11i, que trae, de forma intrínseca, as primitivas de seguranza aos protocolos IEEE 802.11b, 802.11a e 802.11g de Wireless LAN (WLAN).
802.11k (obsoleto)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]Posibilita un medio de aceso para Acces Points (APs) transmitir datos de xerenciamento.
802.11n (obsoleto) (substituido pola seguinte versión de Wifi)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]Máis coñecido coma Wifi4.
Ten un ancho de banda de 104Mbps e opera na faixa de 2,4 Ghz e 5 Ghz
Promete ser o estándar wireless para distribución de media, pois ofrecerá, a través de configuracións MIMO, taxas máis altas de transmisión (ata 500 Mbps), maior eficiencia na propagación do sinal e ampla compatibilidade reversa cos demais protocolos. O 802.11n atende tanto as necesidades de transmisión sen fio para o estándar HDTV, como dun ambiente altamente compartillado, empresarial ou non.
802.11r (obsoleto)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]Estandariza o handoff rápido para que un cliente wireless, que se está movendo dun punto de aceso a outro na mesma rede, se reasocie.
802.11s (obsoleto)[Cómpre referencia]
[editar | editar a fonte]Estandariza "self-healing/self-configuring" nas Redes Mesh (malla) fdf.
802.11be
[editar | editar a fonte]Máis coñecido coma Wi-Fi7 ten unha velocidade de até 46 Gbps. Este estándar emite sinais cun ancho de banda de 320 MHz a frecuencias da orde de xigahercios modulando cunha modulación 4096-QAM[1].[2]
Canles e frecuencias do wi-fi
[editar | editar a fonte]Obsoleto
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte] Este artigo sobre informática é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |
- ↑ Aguilar, Ricardo (2024-10-02). "WiFi 7: qué es, para qué sirve y todas las novedades del nuevo estándar WiFi". Xataka (en castelán). Consultado o 2024-12-29.
- ↑ "What is Wi-Fi 7? - everything RF". www.everythingrf.com. Consultado o 2024-12-29.