cazo
Galego
Etimoloxía: de orixe incerta, segundo algúns quizais do árabe hispánico qaṣʿlah, derivado do árabe clásico قصعه (qiṣʿlah), 'cunca' .
Pronuncia: /ˈka.'θo̝/ ou /ˈka.'so̝/ (AFI)
Substantivo masculino
cazo (sg: cazo; pl: cazos)
- Utensilio de cociña de metal, consistente nun recipiente cilíndrico con mango, usado para cociñar, ou para ferver ou quentar alimentos ou auga.
- Exemplo: Lava o cazo que hai qude quetar o leite para o almorzo.
- Exemplo: Lava o cazo que hai qude quetar o leite para o almorzo.
- Utensilio de cociña, xeralmente metálico, pero que tamén pode ser de madeira ou de porcelana, consistente nun recipiente semiesférico, ás veces con pequenos orificios, e cun mango vertical, empregado para coller alimentos líquidos, servir alimentos pouco consistentes ou para sacar líquidos dun recipiente e pasalos a outro.
- Exemplo: O vello, famento, comeu catro cazos de lentellas.
- Exemplo: O vello, famento, comeu catro cazos de lentellas.
- Cantidade de alimento que colle no utensilio antedito.
- Exemplo: .
- Exemplo: .
- Accesorio dalgunhas máquinas carrexadoras ou escavadoras consistente nun recipiente cóncavo.
- Exemplo: Unha rocha dura dobrou o cazo da máquina.
- Exemplo: Unha rocha dura dobrou o cazo da máquina.