espada

Galego

• Etimoloxía: do latín spatha.

• Pronuncia: [ es.ˈpa.ða ] (AFI)

Substantivo feminino

espada (sg: espada; pl: espadas)

1. (Armas) Arma branca que consiste nunha folla de metal longa, aguda e cortante; con empuñadura.
2. Un dos catro paus da baralla española.
   • Neste sentido emprégase en plural.
3. Calquera das cartas do pau das espadas.
4. Especialidade de esgrima.
5. En tauromaquia, toureiro que se especializa en matar os touros cunha espada.
6. (Zooloxía) Peixe espada.

Traducións

• Alemán: Degen ^(de), Schwert ^(de)
• Castelán: espada ^(es)
• Catalán: espasa ^(ca)
• Francés: épée ^(fr)
• Hebreo: חרב ^(he)
• Inglés: sword ^(en)
• Italiano: spada ^(it)
• Manés: cliwe ^(gv)
• Neerlandés: zwaard ^(nl)
• Polaco: miecz ^(pl)
• Portugués: espada ^(pt)
• Ruso: меч ^(ru)
• Vasco: ezpata ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín spatha.

• Pronuncia: [ es.ˈpa.ða ] (AFI)

Substantivo feminino

espada (sg: espada; pl: espadas)

1. (Armas) Espada.

Termos relacionados

• espada de Damocles
• espada de doble filo
• espada de Orión
• a capa y espada
• con la espada desenvainada
• entre la espada y la pared
• pez espada
• quedarse a espadas

Portugués

• Etimoloxía: do latín spatha.

• Pronuncia: [ es.ˈpa.ða ] (AFI)

Substantivo feminino

espada (sg: espada; pl: espadas)

1. (Armas) Espada.

Termos relacionados

• peixe-espada
• entre a espada e a parede
• estar entre a cruz e a espada: estar nub dilema, nunha situación desesperada onde non hai saída aparente.
• espada flamejante: espada para ritos cuxa lámina lembra unha espada de fogo, como as usadas polos querubíns.
• espada de torneio: espada que non posúe fío nin punta.
• passar à espada: matar coa espada.
• (dita por un home) eu sou espada: eu non son homosexual.