metal

Galego

• Etimoloxía: do latín metallum.

• Pronuncia: /meˈtal/ (AFI)

Substantivo masculino

metal (sg: metal; pl: metais)

1. (Música) Conxunto de instrumentos de vento feitos orixinariamente de metal.
2. (Química) Elementos químicos agrupados na táboa periódica dos elementos. Teñen de 1 a 3 electróns de valencia, sendo os seus átomos pouco electronegativos e tendo unha baixa enerxía de ionización.
3. (Tecnoloxía) Material distinguido pola súa habilidade para conducir calor e electricidade. Os metais teñen certas propiedades físicas características: poden ser brillantes, ter alta densidade, ser dúctiles e maleables, ter un punto de fusión alto, ser duros, e ser bos condutores da calor e da electricidade.

Traducións

• Castelán: metal (es) (2 e 3)
• Francés: métal (fr) (2 e 3)
• Irlandés: miotal ^(ga)
• Italiano: metallo ^(it)
• Náhuatl: tepoztli ^(nah) (2 e 3)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música