vivir

Galego

vivir¹

• Etimoloxía: do latín vivĕre, do protoitálico *gʷīwō, do protoindoeuropeo *gʷíh₃weti.

• Pronuncia: /biˈβiɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

vivir

1. Ter vida, estar ou seguir vivo.
   • Exemplo: O médico dixo que papá está grave, pero vivirá
     
     
2. (Figurado) Ter existencia.
   • Exemplo: Os sapoconchos viven moitos anos.
     
     
3. Ter a residencia nun lugar ou compartila con alguén.
   • Exemplo: Vive con dous amigos.
     
     
4. Pasar a vida.
   • Exemplo: Vive coma un cura
     
     .
5. Dedicar a vida a un fin.
   • Exemplo: Só vive para o teatro
     
     .
6. Obter os medios materiais que permiten a subsistencia.
   • Exemplo: Vive da caridade. Está sen traballo, non ten de que vivir
     
     .
7. Gozar da vida.
   • Exemplo: Ten moitos cartos pero non sabe vivir.
     
     

Verbo transitivo

1. Dedicar a vida enteiramente a certa cousa.
   • Exemplo: Só vive para o fútbol.
     
     
2. Experimentar persoalmente unha determinada cousa.
   • Exemplo: Vive horas de pesar
     
     .
3. Participar nun suceso ou estar presente cando ocorre.
   • Exemplo: Meus pais viviron a guerra civil
     
     .

Sinónimos

• existir

Traducións

• Alemán: leben ^(de)
• Castelán: vivir ^(es)
• Chinés: 生活 ^(zh)
• Francés: vivre ^(fr)
• Inglés: live ^(en)
• Italiano: vivere ^(it)
• Portugués: viver ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 3ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	vivir
Xerundio	vivindo
Participio	vivido, vivida, vividos, vividas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	vivo	vives	vive	vivimos	vivides	viven
	Copretérito	vivía	vivías	vivía	viviamos	viviades	vivían
	Pretérito	vivín	viviches	viviu	vivimos	vivistes	viviron
	Antepretérito	vivira	viviras	vivira	viviramos	vivirades	viviran
	Futuro	vivirei	vivirás	vivirá	viviremos	viviredes	vivirán
	Pospretérito	viviría	vivirías	viviría	viviriamos	viviriades	vivirían
Modo Subxuntivo	Presente	viva	vivas	viva	vivamos	vivades	vivan
	Pretérito	vivise	vivises	vivise	vivísemos	vivísedes	vivisen
	Futuro	vivir	vivires	vivir	vivirmos	vivirdes	viviren
Modo Imperativo	Afirmativo		vive	viva1		vivide	vivan1
	Negativo		vivas	viva1		vivades	vivan1
Infinitivo conxugado		vivir	vivires	vivir	vivirmos	vivirdes	viviren

1 Vostede(s)

vivir²

• Etimoloxía: de vivir.

• Pronuncia: /biˈβiɾ/ (AFI)

Substantivo masculino

vivir (sg: vivir; pl: vivires)

1. Feito de estar vivo, desenvolvemento da vida.
   • Sinónimos: vida.

Castelán

• Etimoloxía: do latín vivĕre, do protoitálico *gʷīwō, do protoindoeuropeo *gʷíh₃weti.

Verbo

vivir

1. Vivir.