Ըստ նրա՝ բնությունը հավերժ և անկախ է մարդկային գիտակցությունից, իսկ շարժումը «դաոյի» իրական դրսևորումների՝ դրական «յանի» և բացասական «ինի» փոխներգործության արդյունքն է։ Դայ Չժենը գտնում էր, որ բնությունը և հասարակությունը ենթարկվում են բնական անհրաժեշտությանը։ Նա ճանաչողության հիմք է համարել զգայությունը։ Հասարակական հարցերում պաշտպանել է հումանիզմի և լուսավորությաև գաղափարները։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 274)։