ចន្ទាស
( ន. ) បាច់ផ្ដៅចំនួន ២០ ដើម ចងជាសំណុំរួចបត់ជាពីរ : ផ្ដៅមួយចន្ទាស ។
បា. ( ន. ) (សណ្ឌាស) តម្បៀតធ្វើដោយដែកជាដើមសម្រាប់ចាប់ សម្រាប់ដាក់ផ្អោបត្បៀតគ្នា (ម. ព. សណ្ឌាស ផង) ។ ដែលមានស្រទាប់ទ្រដុំរទេះជាដើម ដើម្បីឲ្យរលាស់ស្រួលក៏ហៅ ចន្ទាស ដែរ : ចន្ទាសរថយន្ត (ខ្មែរសម័យបុរាណសរសេរ សណ្ឌាស ជាពាក្យត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែគេច្រើនរិះគន់ថា និយាយមិនច្បាស់ទៅវិញ) ។