Erfordia

Ecclesia cathedralis Sanctae Mariae ac Ecclesia parochialis Sancti Severi

Erfordia, sive Erfurtum et Erphesfurtum (Theodisce Erfurt), est urbs Germaniae et caput Thuringiae. Ibi est sedes dioecesis Erfordiensis ecclesiae Romanae. A.d. Kal. Ian. 2022 Erfordia incolas 213.227 habuit; ad flumen Hieram sita est (altitudine 200 metrorum). Erfordia gravis ponderis est locus qui attinet ad commeatus, cultum humanum civilemque, officinas. Excellit traditio horticulturae meritoriae florum seminumque. Sententia praeconii publici est haec: "Erfordia - occursus in media Germania."

Historia

Humanismi Germanici medium erat Erfordia a saeculo quarto decimo usque ad saeculum sextum decimum. Studiorum universitas fundata est anno 1392, ubi et Martinus Lutherus scholasticus erat. Eius tempore erant Erfordiae circa quadraginta templa et tredecim monachia. Universitatis portae clausae sunt anno 1816 et rursus apertae anno 1992. Erfordiae etiam sunt scholae speciales variae horticulturales et exstructoriae, bibliothecae scientificae et plura musea. Urbem superat cathedralis Beatae Mariae Virgini dicata (cuius constructio incohata est saeculo decimo; Lutherus ibi ordinatus est presbyter anno 1507) et Ecclesia Sancti Severi (ex saeculo tredecimo). Mediaevalis ecclesiarum multiplex est etiam signum urbis. Vicinus cathedrali colli invenitur Mons Sancti Petri, ubi exstant ruinae monasterii ordinis Sancti Benedicti (saeculi decimi) et castellum barocum (1665–1702). Inter multa sacralia aedificia, Ecclesia Augustinianorum negligenda non est, cum in eius monasterio Lutherus monachus fuerit. Regio maxime bella a multis dicitur esse cathedralis platea, ubi circumcirca domus affabre factae reperiuntur, velut Apotheca Viridis et Zur Hohen Lilie, aedes aevii artium renatarum. Pons propolarum (saeculi XIV), in quo habitationes tabernaeque instructae sunt, extra Italiam genere suo solus eminet.

Prima mentio Erfordiae facta est anno 742, tamquam sedes episcopatus Erfordiensis (episcopo Sancto Bonifatio). Mercaturarum centrum erat Erfordia iam a saeculo nono; urbs iura urbana obtinuit saeculo tredecimo. Culmen emolumenti erat duo saecula post, cum urbs Hansae aggregata est. Postquam Lipsia maioris momenti in negiotiando fiebat, Erfordia minus valebat (saeclo sexto decimo). Inter annos 1664 et 1802 regebant Erfordiam Moguntini, inde Borussici. In Congressu sic dicto principum anno 1808 convenerunt Napoleo I (imperator Franciae) et Alexander I (imperator Russiae). Anno 1891, democratici sociales Programma Erfordiense pertulerunt, quod similibus factionibus etiam aliis in terris Europaeis exemplo fuit. Secundo bello mundano pyroboli utique multum destruxerunt, tamen restabat incolumis fere nucleus historicus.

Anno 2021 sollemniter expositio horticulturalis foederalis Buga 2021 celebrata est Erfordiae. Inter locos exteriores etiam oppidum Buttstädt cum sepulcreto suo Italico fuit.

Commeatus

Ferrivia strataria
Via e septentrionali parte ad Erfordiam fert.

Erfordia urbs Confoederationi commeatus publici Thuringiae centralis adiuncta est.

Incolae illustres

Augustus Godofredus Ritter, organista
Carolus Herrmann, historicus
Carolus Theodorus de Dalberg, gubernator Moguntinus
Casparus Stieler, scriptor
Henricus Borchert, pictor et architectus
Henricus Kellner, burgimagister trucidatus
Iacobus Adlung, musicographus
Ioannes Bartholomaeus Trommsdorff, pharmacopola et institor
Ioannes Biereye, historicus
Ioannes de Indagine, theologus
Ioannes Hieronymus Schroeter, astronomus
Ioannes Ioachim Bellermann, philologus
Iodocus Trutfetter, scholasticus
Ludovicus Fredericus de Froriep, chirurgus
Margareta Reichardt, artifex
Martinus Lutherus, reformator
Maximilianus Weber, vir publicus et scriptor de rebus civilibus
Placidus Muth, abbas et rector universitarius
Ricardus Breslau
Rudolphus Zacharias Becker, scriptor
Sebastianus Lang, birotarius

Scholae et ministrationes publicae

Res videndae

Ecclesiae et res cultus Iudaeorum

Domus pulchrae castellaque

Horti

Musea memorialiaque

Alia

Instrumenta communicationis socialis

Oeconomica

Braxatorium Braugold

Nexus externus

Vicimedia Communia plura habent quae ad Erfordia spectant.

Lege Ἐρφούρτη ("Erfordia") apud Vicipaediam lingua Graeca antiqua scriptam

Situs proprius urbis

Urbes foederalium Germaniae terrarum capitales


Aquae Mattiacae • Berolinum • Brema • Dresda • Dusseldorpium • Erfordia • Hamburgum • Hannovera • Kielia • Magdeburgum • Moguntiacum • Monacum • Potestampium • Saravipons • Stutgardia • Suerinum