дөч
Монголоор
[засварлах]Үгийн гарал
[засварлах]Үгийн дуудлага
[засварлах]- [dцʧĭ]
Үндэсний бичиг
[засварлах]- ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ
- (дөчи)
Үгийн утга
[засварлах]- I тоо.
- Дөрвөн арвын нийлбэр тоо
- II нэр.
- Хүний эшийн нэр, гучийн хүүхэд, өөрийн төрлийн дөрөв дэх үе нь.
Ойролцоо үг
[засварлах]Нийлмэл үг
[засварлах]- дөчин настай - дөч насалсан, дөчин хавартай золгосон
Зөв бичихзүй
[засварлах]Кирил бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]дөч тоо. дөчийг, дөчөөс
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡᠣ᠊᠊᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊᠊᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠣ᠊᠊᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠠᢉᠴ᠊ᠢ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠠᢉᠢ᠋
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠣ᠊ᠭᠡ᠊ᠷ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠣ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠢ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠬᠥ᠊ᠯ᠊᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋᠊᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡ᠊ᠨ
- /~өөд /~н /~д /~дөгч /~дэх /~дүгээр /~т /~тэй /~үүл /~төө /~хөн
Орчуулга
[засварлах]Товчилсон үг
[засварлах]Хэлц үг
[засварлах]Өвөрмөц хэлц
[засварлах]Хэвшмэл хэлц
[засварлах]- Гуч хүрээд хүн болно
- Дөч хүрээд эзэн болно
- Дөч хүрсэн хүнтэй ханилж яв
- Дээр бүрэн шүдтэй морь унаж яв
- Дөч хүрсэн эр
- Дөрвөө дарсан ат
- Дөч хүрээд дөхийнө
- Тавь хүрээд тахийна
- Дээр бүрэн морь
- Дөрвөө дарсан ат
- Дөч хүрсэн эр
- Ёстой ид байдаг
Аман зохиолд орсон нь
[засварлах]Цэцэн үг
[засварлах]- Дөч гарсан эр дөрөв дарсан ат
Тайлбар: дөч хүрсэн эр амьдралын туршлага төгс болсон байдаг