Titus (keizer)
| Titus | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Buste van Titus, Galleria Borghese
| ||||
| Geboortedatum | 39 | |||
| Sterfdatum | 81 | |||
| Tijdvak | Flavische dynastie | |||
| Periode | 79-81 | |||
| Voorganger | Vespasianus (69-79) | |||
| Opvolger | Domitianus (81 - 96) | |||
| Staatsvorm | principaat | |||
| Caesar onder | Vespasianus (69-79, waarvan de eerste 3 met Domitianus) | |||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Naam bij geboorte | Titus Flavius Vespasianus | |||
| Naam als keizer | Titus Flavius Caesar Vespasianus Augustus | |||
| Zoon van | Vespasianus en Flavia Domitilla maior | |||
| Vader van | Julia Titi | |||
| Gehuwd met | Arrecina Tertulla en Marcia Furnilla | |||
| Broer van | Domitianus en Flavia Domitilla minor | |||
| Romeinse keizers | ||||
| ||||
Titus (Latijn: Titus Flavius Caesar Vespasianus Augustus; 30 december 39 – 13 september 81), was de Romeinse keizer van 79 tot 81. Hij was lid van de Flavische dynastie en volgde zijn vader Vespasianus op na zijn dood. Daarmee werd hij de eerste Romeinse keizer die de troon besteeg na zijn eigen vader.
Titus werd, dankzij de militaire successen van zijn vader, opgevoed aan het hof samen met Britannicus, de zoon van Claudius. Toen Britannicus vermoord werd door Nero zat Titus naast hem. Hij zou van het gif gedronken hebben, waarna hij een lange tijd ziek is geweest.
Voordat hij keizer werd, verwierf hij bekendheid als militair commandant van Legio XV Apollinaris, dienend onder zijn vader in Judea tijdens de Joodse Oorlog. De campagne kwam abrupt tot een einde met de dood van keizer Nero in 68, waarna Vespasianus de keizerlijke macht voor zichzelf opeiste tijdens het Vierkeizerjaar. Toen Vespasianus tot keizer werd uitgeroepen op 1 juli 69, werd Titus belast met de verantwoordelijkheid voor het beëindigen van de Joodse opstand. In 70 belegerde hij met succes Jeruzalem en vernietigde de stad en de Tempel van Jeruzalem. Voor deze prestatie werd hij beloond met een triomftocht; de Boog van Titus herdenkt zijn overwinning tot de dag van vandaag. Het grootste deel van Jeruzalem werd met de grond gelijk gemaakt en Titus behandelde de overlevende Joodse opstandelingen op brute wijze. De Joden herinneren zich Titus als de veroorzaker van de Joodse diaspora.
Onder de heerschappij van zijn vader, verwierf Titus bekendheid in Rome omdat hij diende als prefect van de pretoriaanse garde, maar ook omdat hij een controversiële relatie had met de Joodse koningin Berenice. Desondanks regeerde Titus met veel succes na de dood van Vespasianus in 79, en werd hij beschouwd als een goede keizer door Suetonius en andere eigentijdse historici. Als keizer is hij het best bekend om het voltooien van het Colosseum en om zijn vrijgevigheid in het verlichten van het lijden veroorzaakt door twee rampen, de uitbarsting van de Vesuvius in 79 en een brand in Rome in 80. Na amper twee jaar in functie, stierf Titus na een kort ziekbed op 13 september 81. Hij werd vergoddelijkt door de Romeinse Senaat en opgevolgd door zijn jongere broer, Domitianus.
Stamboom
[bewerken | brontekst bewerken]Bronnen
[bewerken | brontekst bewerken]- Suetonius, De vita Caesarum
- Cassius Dio, Historia Romana
- Flavius Josephus, De Joodse oorlog
- Tacitus, Historiae
- Brian W. Jones, The Emperor Domitian; Routledge, 1992. ISBN 978-0-415-10195-0.
- Brian W. Jones en Robert D. Milns, Suetonius: The Flavian Emperors, Bristol Classical Press, 2002. ISBN 978-1-85399-613-9.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]