doof

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  doof    (hulp, bestand)
• IPA: / dof / (1 lettergreep); /doːf/

Woordafbreking

• doof

Woordherkomst en -opbouw

• erfwoord via Middelnederlands doof van Oudnederlands doof, in de betekenis van ‘niet kunnende horen’ aangetroffen vanaf de 10e eeuw

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	doof	dover	doofst
verbogen	dove	dovere	doofste
partitief	doofs	dovers	-

Bijvoeglijk naamwoord

doof

1. (medisch) niet of minder goed tot horen in staat zijn

   • De dove man kon nog een prima leven leiden. 

Hyponiemen

• potdoof, stokdoof

Afgeleide begrippen

• doofblind, doofheid, doofstom, doverik, dovig

Uitdrukkingen en gezegden

• zich doof houden

iets niet willen horen

• horende doof zijn

niet luisteren

• zich Oost-Indisch doof houden

niet willen luisteren

• zo doof als een kwartel

heel erg doof

Vertalingen

    1. niet of minder goed tot horen in staat zijn   

Catalaans: sord (ca) Duits: taub (de) Engels: deaf (en) Frans: sourd (fr) Hindi: बहरा (hi) Ido: surda (io) Indonesisch: tuli (id)

Italiaans: sordo (it) Javaans: budeg (jv) Occitaans: sord (oc) Pools: głuchy (pl) Spaans: sordo (es) Turks: sağır (tr)

Werkwoord

vervoeging van
doven

doof

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doven
   

   • Ik doof. 

2. gebiedende wijs van doven
   

   • Doof! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doven
   

   • Doof je? 

Afgeleide begrippen

• doofpot

Gangbaarheid

• Het woord doof staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "doof" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Duits

Uitspraak

• Geluid:  doof    (hulp, bestand)

stellend	vergrotend	overtreffend
doof	doofer, döfer	am (doofsten) *, (döfsten) *
alle verbuigingsvormen

Bijvoeglijk naamwoord

doof

1. stom [4], [5], saai, vervelend