Content-Length: 333210 | pFad | https://pl.wikipedia.org/wiki/Esteban_Cambiasso

Esteban Cambiasso – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Esteban Cambiasso

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Esteban Cambiasso
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Esteban Matías Cambiasso Deleau

Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1980
Buenos Aires

Wzrost

177 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1995–1996 Argentinos Juniors 0 (0)
1996–2002 Real Madryt B 42 (4)
1998–2001 Independiente (wyp.) 98 (13)
2001–2002 River Plate (wyp.) 36 (12)
2002–2004 Real Madryt 41 (0)
2004–2014 Inter Mediolan 315 (41)
2014–2015 Leicester City 31 (5)
2015–2017 Olympiakos SFP 28 (2)
W sumie: 591 (77)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1995  Argentyna U-17 9 (1)
1996–1999  Argentyna U-20 26 (3)
2000  Argentyna U-23 7 (1)
2000–2011  Argentyna 52 (5)
W sumie: 94 (10)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
srebro Wenezuela 2007
Puchar Konfederacji
srebro Niemcy 2005
Strona internetowa

Esteban Matías Cambiasso Deleau (ur. 18 sierpnia 1980 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika lub środkowego obrońcy, wielokrotny reprezentant Argentyny. Zdobyte 23 tytuły czynią z niego drugiego najbardziej utytułowanego argentyńskiego piłkarza w historii.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Lata juniorskie

[edytuj | edytuj kod]

Cambiasso rozpoczynał karierę w klubie ze stolicy Argentyny, Argentinos Juniors. W wieku zaledwie 15 lat został wypatrzony przez skautów Realu Madryt, który zapłacił za niego 2 mln dolarów. Jego krótka przygoda z rezerwami Królewskich zakończyła się powrotem do ligi argentyńskiej, w której zadebiutował 15 sierpnia 1998 w barwach Independiente w meczu z Newell’s Old Boys. Na wypożyczeniu w zespole Diablos Rojos spędził 3 lata w trakcie których rozegrał 97 meczów ligowych i zdobył 14 bramek. W 2001 Real zmienił miejsce wypożyczenia Cuchu, który stał się piłkarzem River Plate. Z drużyną Millonarios został mistrzem kraju w sezonie zamknięcia (Torneo Clausura).

Real Madryt

[edytuj | edytuj kod]

Do Madrytu powrócił jako doświadczony zawodnik. Debiut w zespole Los Blancos przypadł na ligowe spotkanie z Espanyolem rozegrane 2 września 2002 r.

Cambiasso pomógł klubowi wygrać Puchar Interkontynentalny w 2002 i Superpuchar Hiszpanii w 2004 oraz zdobyć mistrzostwo kraju w 2003. W lipcu 2004 r. zdecydował się podpisać umowę z Interem, gdyż wygasł mu kontrakt z Królewskimi, którzy nie mieli zamiaru go przedłużać. Los Blancos uznali bowiem, że Cuchu nie spełnia wymogu „galaktyczności”. W okresie gry dla Realu zagrał w 41 meczach Primera Division.

Cambiasso zadebiutował w zespole Nerazzurrich 11 sierpnia w meczu 3 rundy eliminacji do Ligi Mistrzów z FC Basel. 3 października strzelił swego pierwszego gola w barwach Mediolańczyków we spotkaniu z Romą. W 2005, występując w parze z Juanem Sebastiánem Verónem w pomocy Interu zdobył Puchar Włoch. Osiągnięcie to powtórzył w roku 2006, po finale z AS Roma (3:1), w którym zdobył pierwszego gola oraz w 2010 i 2011. W 2006, 2007, 2008, 2009 i 2010 Cambiasso zdobył z Interem mistrzostwo Włoch. 11 maja 2006 zdobył imponującą bramkę w meczu rewanżowym finału Pucharu Włoch z AS Roma. 9 września 2006 zaliczył kapitalny występ z Fiorentiną (3:2) strzelając dwie bramki i asystując przy trzeciej. 7 listopada 2007 w meczu Champions League z CSKA Moskwa dwukrotnie pokonał bramkarza rywala[1]. Podczas derbów Mediolanu 23 grudnia 2007 rozstrzygnął losy spotkania zdobywając bramkę na 2:1 dla Interu[2]. W sezonie 2008/09 na skutek kontuzji stoperów Interu został przekwalifikowany na pozycję środkowego obrońcy, a z zadań tych wywiązywał się dobrze. Przez pierwszą część tego sezonu Cambiasso był bardzo widoczny, zwłaszcza w destrukcji. W drugiej części zabrakło mu sił na ciągłe bieganie za przeciwnikami, za to strzelił wszystkie swoje bramki. Jego wpływ na grę zespołu był jednak mniejszy niż sezon wcześniej[3]. 23 marca 2009 przedłużył umowę z Interem do czerwca 2014 r. z tytułu której otrzymuje rocznie 4 mln euro[4]. W pierwszym meczu 1/8 LM z Chelsea F.C. w 2010 ustalił wynik spotkania na 2:1, a bramkę tę uznaje za swą najważniejszą[5]. 24 listopada 2010 trafił zwycięską bramkę w pucharowym meczu z FC Twente (1:0). 9 stycznia 2011 w starciu z Catanią zdobył 2 bramki. 8 maja 2011 zaliczył w meczu z Fiorentiną 300 oficjalny występ dla Nerazzurrich i 30 trafienie. 10 grudnia wobec dyskwalifikacji Javiera Zanettiego był kapitanem Interu w meczu z Violą. Po remisie 2-2 w Mediolanie 4 marca 2012 także z Catanią zakrył twarz ręcznikiem, ponieważ płakał z powodu gwizdów kibiców, które rozległy się na stadionie, gdy schodził z boiska[6]. 30 marca 2013 r. otrzymał w meczu z Juventusem pierwszą w karierze czerwoną kartkę za faul na Sebastianie Giovinco[7]. Obecnie zawodnik Leicester City.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Argentyny U-20 występował na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata 1997 w Malezji, gdzie zdobył wraz z kadrą tytuł mistrzowski po finale z Urugwajem. W kolejnych Młodzieżowych Mistrzostwach Świata rozgrywanych w 1999 był kapitanem zespołu. W pierwszej drużynie seniorów zadebiutował 20 grudnia 2000 roku w meczu przeciwko Meksykowi, wygranym 2:0. Wystąpił razem z reprezentacją Argentyna na Copa America 2004 z którego wrócił ze srebrnym medalem. W 2005 zapisał na swoim koncie srebrny medal Pucharu Konfederacji w Niemczech. W 2006 znalazł się w kadrze Jose Pekermana na Mistrzostwa Świata, na których zdobył bramkę w drugim meczu grupowym przeciwko Serbii i Czarnogórze, wygranym 6:0. Akcja po której padła bramka przeszła do historii, gdyż Albicelestes wymienili w jej trakcie 24 podania. Udział Cuchu dobiegł końca po ćwierćfinałowym meczu z Niemcami, który zakończył się konkursem rzutów karnych w którym Cambiasso nie strzelił ostatniej jedenastki. Za kadencji Diega Maradony został powołany zaledwie jeden raz – na mecz z Hiszpanią (14 listopada 2009). 12 maja 2010 selekcjoner ogłosił skład kadry na Mistrzostwa Świata w RPA w którym zabrakło Cuchu, co spowodowało liczne kontrowersje[8]. Po mundialu powrócił do kadry. Do czasu rozegranego 7 lipca 2011 r. meczu z Kolumbią rozegrał dla Albicelestes 52 spotkania i strzelił 5 bramek.

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Jego podstawową pozycją jest defensywny pomocnik, ale potrafi także zagrać na środku obrony. Posiada mocne uderzenie z dystansu, potrafi udanie rozpocząć akcję ofensywną oraz ją wykończyć[9]. Argentyńczyk to środkowy, scalający drużynę piłkarz.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Cambiasso od czwartego do jedenastego roku życia uczęszczał do szkoły sportowej, gdzie zgłębiał tajniki koszykówki. Przez kilka lat Esteban dzielił czas pomiędzy koszykówkę i futbol (w poniedziałki, środy i piątki Cuchu grał w piłkę, wtorki i czwartki poświęcał na koszykówkę), ale z początku nie cierpiał piłki, jednak matka i pierwszy trener przekonali chłopca, że sobie radzi, nie warto marnować talentu. Gdy jednak przyszło do wyboru dyscypliny, na którą ma postawić, wbrew oczekiwaniom rodziców, wybrał piłkę[10]. Jego ojciec był koszykarzem, a brat Nicolás Cambiasso jest bramkarzem. Cambiasso był wcześniej żonaty. Ze związku tego ma córkę Victorię (ur. 22 listopada 2008)[11]. 24 września 2013 przyszło na świat drugie dziecko piłkarz – Dante, którego matką jest żona Claudia[12][13]. Posiada włoski paszport, gdyż jego przodkowie wywodzili się z Serra Rico we włoskiej Ligurii skąd jego praprapradziadek Francasco Cambiaso wyemigrował w XIX w. do Argentyny. Drugie „s” w nazwisku pojawiło się, aby nadać mu hiszpańskie brzmienie. Razem z Javierem Zanettim prowadzi fundację Leoni di Potrero pomagającą trenerom szkolącym małe dzieci.

Ulubionym piłkarzem Cambiasso jest Diego Maradona, a sportowcem Michael Jordan[14]. W wolnym czasie Cambiasso lubi rozwiązywać krzyżówki, oglądać film “Obłędny rycerz”. Ulubionym zespołem Cuchu jest “Los Rodriguez” (argentyński rock lat 90.), wśród napojów wybiera najczęściej wodę gazowaną, a w restauracji Buenos Aires zamawia kurę duszoną w soku pomarańczowym i winie. Jego słabością jest przywiązanie do gier komputerowych[15]. Wzorem dla niego jest Fernando Redondo[16]. Jest człowiekiem rozsądnym i bezpretensjonalnym. Cuchu jest skrótem od imienia chudej i siwej postaci telewizyjnej, Cuchuflito. W Argentynie otrzymał również drugi pseudonim – „Jajko w bułce”. Podobno z powodu zamiłowania do tej potrawy, gdyż uwielbiał kanapki z jajkiem. Prawdopodobniej jednak z chęci noszenia długich włosów, wtedy jeszcze nie zaczął łysieć, na głowie-jaju miał „skorupę” z białych włosów[15].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Fiesta po zdobyciu scudetto w 2008

Klubowe

River Plate
Real Madryt
Inter Mediolan

Reprezentacyjne

Indywidualne

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Kraj Rozgrywki Mecze Bramki Asysty
Argentinos Juniors 1995/1996  Argentyna Primera División 0 0 0
Real Madryt Castilla 1996/1997  Hiszpania Segunda División 8 0
1997/1998 Segunda División B 34 4
Razem 42 4 -
Independiente 1998/1999  Argentyna Primera División 27 3
1999/2000 35 6
2000/2001 35 5
Razem 97 14 -
River Plate 2001/2002 37 12
Real Madryt 2002/2003  Hiszpania Primera Division 24 0
2003/2004 17 0 0
Razem 41 0 -
Inter Mediolan 2004/2005  Włochy Serie A 30 2 0
2005/2006 34 5 0
2006/2007 21 3 3
2007/2008 33 6 2
2008/2009 35 4 3
2009/2010 30 3 2
2010/2011 30 7 0
2011/2012 37 4 2
2012/2013 33 3 5
2013/2014 3 0 0
Razem 286 37 17
Leicester City 2014/2015  Anglia Premier League 30 4 0
Łącznie w argentyńskej Primera Division 135 26
Ogółem 533 71 17

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Cambiasso przed meczem Argentyny z Portugalią
Rok Mecze Gole
2000 1 0
2001 0 0
2002 0 0
2003 5 0
2004 4 0
2005 10 1
2006 7 1
2007 13 1
2008 5 1
2009 1 0
2010 2 0
2011 4 1
Total 52 5
Lp. Data Miejsce Rywal Wynik Rozgrywki Minuty
1 20 grudnia 2000 Los Angeles Memorial Coliseum, Los Angeles  Meksyk 2:0 mecz towarzyski 90
2 12 lutego 2003 Amsterdam ArenA, Amsterdam  Holandia 0:1 mecz towarzyski 16
3 30 kwietnia 2003 Stadion 11 Czerwca, Trypolis  Libia 3:1 mecz towarzyski 90
4 8 czerwca 2003 Stadion Nagai, Osaka  Japonia 4:1 Kirin Cup 90
5 11 czerwca 2003 Seul World Cup Stadium, Seul  Korea Południowa 1:0 mecz towarzyski 90
6 15 listopada 2003 Estadio Monumental, Buenos Aires  Boliwia 3:0 eliminacje do MŚ 2006 2
7 28 kwietnia 2004 Stade Mohamed V, Casablanca  Maroko 1:0 mecz towarzyski 90
8 9 października 2004 Estadio Monumental, Buenos Aires  Urugwaj 4:2 eliminacje do MŚ 2006 90
9 13 października 2004 Estadio Nacional de Chile, Santiago de Chile  Chile 0:0 eliminacje do MŚ 2006 90
10 17 listopada 2004 Estadio Monumental, Buenos Aires  Wenezuela 3:2 eliminacje do MŚ 2006 78
11 9 lutego 2005 ESPRIT arena, Düsseldorf  Niemcy 2:2 mecz towarzyski 45
12 26 marca 2005 Estadio Hernando Siles, La Paz  Boliwia 2:1 eliminacje do MŚ 2006 90
13 30 marca 2005 Estadio Monumental, Buenos Aires  Kolumbia 1:0 eliminacje do MŚ 2006 90
14 4 czerwca 2005 Estadio Olímpico Atahualpa, Quito  Ekwador 0:2 eliminacje do MŚ 2006 90
15 18 czerwca 2005 Frankenstadion, Norymberga  Australia 4:2 Puchar Konfederacji 2005 24
16 21 czerwca 2005 Frankenstadion, Norymberga  Niemcy 2:2 Puchar Konfederacji 2005 90
17 26 czerwca 2005 AWD-Arena, Hanower  Meksyk 1:0 Puchar Konfederacji 2005 120
18 29 czerwca 2005 Commerzbank-Arena, Frankfurt nad Menem  Brazylia 1:4 Puchar Konfederacji 2005 55
19 3 września 2005 Estadio Defensores del Chaco, Asunción  Paragwaj 0:1 eliminacje do MŚ 2006 90
20 12 listopada 2005 Stade de Genève, Genewa  Anglia 2:3 mecz towarzyski 90
21 1 marca 2006 St. Jakob-Park, Bazylea  Chorwacja 2:3 mecz towarzyski 90
22 30 maja 2006 Stadio Arechi, Salerno  Angola 2:0 mecz towarzyski 78
23 10 czerwca 2006 AOL Arena, Hamburg  Wybrzeże Kości Słoniowej 2:1 MŚ 2006 90
24 16 czerwca 2006 Veltins-Arena, Gelsenkirchen  Serbia i Czarnogóra 6:0 MŚ 2006 73
25 21 czerwca 2006 Commerzbank-Arena, Frankfurt nad Menem  Holandia 0:0 MŚ 2006 90
26 24 czerwca 2006 Red Bull Arena, Lipsk  Meksyk 2:1 MŚ 2006 75
27 30 czerwca 2006 Stadion Olimpijski, Berlin  Niemcy 1:1 (4:2 k.) MŚ 2006 18
28 7 lutego 2007 Stade de France, Saint-Denis  Francja 1:0 mecz towarzyski 90
29 2 czerwca 2007 St. Jakob-Park, Bazylea  Szwajcaria 1:1 mecz towarzyski 90
30 5 czerwca 2007 Nou Camp, Barcelona  Algieria 4:3 mecz towarzyski 90
31 28 czerwca 2007 Estadio José Encarnación Pachencho Romero, Maracaibo  Stany Zjednoczone 4:1 Copa America 2007 57
32 2 lipca 2007 Estadio José Encarnación Pachencho Romero, Maracaibo  Kolumbia 4:2 Copa America 2007 90
33 5 lipca 2007 Estadio Metropolitano de Fútbol de Lara, Barquisimeto  Paragwaj 1:0 Copa America 2007 66
34 8 lipca 2007 Estadio Metropolitano de Fútbol de Lara, Barquisimeto  Peru 4:0 Copa America 2007 82
35 11 lipca 2007 Estadio Polideportivo Cachamay, Puerto Ordaz  Meksyk 3:0 Copa America 2007 90
36 15 lipca 2007 Estadio José Encarnación Pachencho Romero, Maracaibo  Brazylia 0:3 Copa America 2007 58
37 13 października 2007 Estadio Monumental, Buenos Aires  Chile 2:0 eliminacje do MŚ 2010 90
38 16 października 2007 Estadio José Encarnación Pachencho Romero, Maracaibo  Wenezuela 2:0 eliminacje do MŚ 2010 90
39 17 listopada 2007 Estadio Monumental, Buenos Aires  Boliwia 3:0 eliminacje do MŚ 2010 67
40 20 listopada 2007 Estadio El Campín, Bogota  Kolumbia 1:2 eliminacje do MŚ 2010 74
41 20 sierpnia 2008 Stadion Dynama Mińsk, Mińsk  Białoruś 0:0 mecz towarzyski 90
42 6 września 2008 Estadio Monumental, Buenos Aires  Paragwaj 1:1 eliminacje do MŚ 2010 90
43 10 września 2008 Estadio Monumental, Lima  Peru 1:1 eliminacje do MŚ 2010 86
44 11 października 2008 Estadio Monumental, Buenos Aires  Urugwaj 2:1 eliminacje do MŚ 2010 90
45 15 października 2008 Estadio Nacional de Chile, Santiago de Chile  Chile 0:1 eliminacje do MŚ 2010 82
46 14 listopada 2009 Estadio Vicente Calderón, Madryt  Hiszpania 1:2 mecz towarzyski 15
47 7 września 2010 Estadio Monumental, Buenos Aires  Hiszpania 4:1 mecz towarzyski 90
48 8 października 2010 Saitama Stadium, Saitama  Japonia 0:1 mecz towarzyski 45
49 9 lutego 2011 Stade de Genève, Genewa  Portugalia 1:2 mecz towarzyski 77
50 26 marca 2011 MetLife Stadium, East Rutherford  Stany Zjednoczone 1:1 mecz towarzyski 74
51 1 lipca 2011 Estadio Ciudad de La Plata, La Plata  Boliwia 1:1 Copa America 2011 45
52 6 lipca 2011 Estadio Brigadier General Estanislao López, Santa Fe  Kolumbia 0:0 Copa America 2011 60

Bramki

# Data Miejsce Przeciwnik Bramka na Wynik Rozgrywki
1. 21 czerwca 2005 Frankenstadion, Norymberga, Niemcy  Niemcy 2 – 2 2 – 2 Puchar Konfederacji 2005
2. 16 czerwca 2006 WM Stadion Gelsenkirchen, Gelsenkirchen, Niemcy  Serbia i Czarnogóra 2 – 0 6 – 0 Mistrzostwa Świata 2006
3. 5 czerwca 2007 Camp Nou, Barcelona, Hiszpania  Algieria 3 – 2 4 – 3 mecz towarzyski
4. 10 września 2008 Estadio Monumental, Lima, Peru  Peru 1 – 0 1 – 1 eliminacje do MŚ 2010
5. 26 marca 2011 MetLife Stadium, East Rutherford, USA  Stany Zjednoczone 1 – 0 1 – 1 mecz towarzyski

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. FC Internazionale - CSKA Moskwa, 7 lis 2007 – Liga Mistrzów UEFA, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-23].
  2. FC Internazionale - AC Milan, 23 gru 2007 – Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-23].
  3. „Zlatan królem”, czyli indywidualne osiągnięcia zawodników w sezonie 2008/09 – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23].
  4. Sneijder najlepiej opłacanym zawodnikiem w Serie A – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23].
  5. Cuchu: Wzruszył mnie powrót Milito. 25 września 2013 11:08. [dostęp 2013-09-25]. (pol.).
  6. Cambiasso: „Inter nie stracił głodu zwycięstw” – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23].
  7. Cambiasso zawieszony na jedno spotkanie – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23].
  8. Argentyna bez Zanettiego i Cambiasso ! – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23].
  9. Esteban Cambiasso – intermediolan.com [online], intermediolan.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  10. FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2018-08-29] [zarchiwizowane z adresu 2010-11-22].
  11. Cambiasso podwójnie szczęśliwy – eurosport.interia.pl [online], sport.interia.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  12. Cambiasso: Dedykuję bramkę synowi i rodzinie. 28.09.2013 godz. 13:04. [dostęp 2013-09-29]. (pol.).
  13. Benvenuti nel mondo di Dante!. 24.09.2013 godz. 21:36. [dostęp 2013-09-25]. (pol.).
  14. Esteban Cambiasso – Preferencias [online], cuchu.com [dostęp 2017-11-23].
  15. a b Rycerz obłędny – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23].
  16. Cambiasso: „Jestem bardzo szczęśliwy” – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23].
  17. Jedenastka roku wg „La Gazzetta dello Sport” – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23].
  18. Najlepsza jedenastka sezonu 2008/2009 Serie A – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]








ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: https://pl.wikipedia.org/wiki/Esteban_Cambiasso

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy