Język wailaki
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
0 | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 6 wymarły↗ | ||
| Ethnologue | 10 wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | wlk | ||
| IETF | wlk | ||
| Glottolog | wail1244 | ||
| Ethnologue | wlk | ||
| Linguist List | qt8 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język wailaki – wymarły język indiański z grupy kalifornijskiej języków atabaskańskich[1][2]. Tworzył wspólną grupę z kilkoma innymi etnolektami: sinkyone, nongatl, lassik[3].
W szerokim znaczeniu nazwa „wailaki” odnosi się do wszystkich czterech odmian (wailaki, sinkyone, nongatl, lassik). Dialekt wailaki (właściwy) jest najlepiej udokumentowanym z nich. W literaturze występują również określenia Eel River Athabaskan i Eel River Dene[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ E. K. Brown (red.): Encyclopedia of Language & Linguistics. Wyd. 2. T. 14. Amsterdam: Elsevier, 2006, s. 464. ISBN 978-0-08-044370-6. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
- ↑ William R. Seaburg. A Wailaki (Athapaskan) Text with Comparative Notes. „International Journal of American Linguistics”. 43 (4), s. 327–332, 1977. DOI: 10.1086/465503. ISSN 0020-7071. OCLC 6822292931. JSTOR: 1264464. (ang.).
- ↑ Golla 2007 ↓, s. 46.
- ↑ Begay 2018 ↓, s. 1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kayla Rae Begay: Wailaki Grammar. University of California, Berkeley, 2018. OCLC 1066227994. [dostęp 2023-02-06]. (ang.).
- Victor Golla: North America. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 1–96. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wailaki, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2011-03-14] (ang.).