Monastyr Petkovica (Fruška Gora)

Monastyr Petkovica
Манастир Петковица
	; Świątynia
Państwo	Serbia
Miejscowość	;
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Rodzaj klasztoru	monastyr
Eparchia	sremska
Typ monasteru	żeński
Liczba mniszek (2018)	11
Założyciel klasztoru	Jelena Štiljanović (według legend)
Styl	morawski
Materiał budowlany	kamień
Data budowy	XVI wiek
	Położenie na mapie Wojwodiny Monastyr Petkovica
	Położenie na mapie Serbii Monastyr Petkovica
	45°07′33″N 19°32′00″E/45,125800 19,533300

Ten artykuł od 2020-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Monastyr Petkovica (Манастир Петковица) – świątynia prawosławna należąca do Serbskiego Kościoła Prawosławnego. Znajduje się w południowo-zachodniej części pasma górskiego Fruška Gora w pobliżu wsi Šišatovac w Wojwodinie (północna Serbia).

Historia

Według miejscowych przekazów klasztor założony został przez Jelenę Štiljanović, wdowę po serbskim despocie Stefanie Štiljanoviciu. Monastyr powstał zatem prawdopodobnie w pierwszej połowie XVI wieku, choć niektóre źródła podają nawet wiek XIII za okres wybudowania świątyni. Pierwsze potwierdzone wzmianki o klasztorze pochodzą z lat 1566–1567 roku. Świątynia była wielokrotnie niszczona i odbudowywana. Zachowała jednak w dużej mierze swój pierwotny wygląd i charakter. W 1990 roku monastyr został ogłoszony pomnikiem kultury o szczególnym znaczeniu dla Republiki Serbii.

Architektura

Monastyr Petkovica jest jednonawową konstrukcją z kamienia, wybudowaną na planie krzyża. Całość zamurowano cegłami, a następnie otynkowano. Świątynia powstała zgodnie z założeniami stylu morawskiego. Wewnątrz znajduje się nowy ikonostas, poprzedni, pochodzący z 1735 roku, został niemal doszczętnie zniszczony w czasie II wojny światowej.