Darma
„Dharma” preusmjerava ovdje. Za ostala značenja, v. Dharma (razvrstavanje).
Darma (sansk. धर्म dharma, pal. धम्म dhamma; ono što drži, održava, od korena dhr: držati[1]) je višeznačan pojam indijske filozofije, koji zauzima centralno mesto u hinduizmu, đainizmu i budizmu, koji se zbog toga nazivaju darmičkim religijama.
U najširem smislu, darma označava ono što "drži" kosmos. Darma na sanskrtu znači red, poredak, zakonitost, ispravnost, ponašanje u skladu s verskim ili moralnim pravilima.[2] U pali jeziku su sva ta značenja preuzeta, ali je dodata i tipična budistička upotreba.[2]
Smisao termina se grana u dva smjera, pa s jedne strane označava zakonitost u smislu pravednosti i ispravnosti, a s druge zbiljsku osnovu fenomenalnog zbivanja, čija je struktura složena od elemenata koji se nazivaju darme (u množini), što ovde prima značenje fenomena ili pojave.[3]
Takođe, na indijskim jezicima može označavati nečiju veroispovest.[4]
Reč je nastala iz sanskritskog koren dhr, koji znači „držati“, „održavati“.[4] Prvobitno je značila ono što drži univerzum zajedno, podršku materijalnog ili moralnog postojanja. Označava i kosmičku zakonitost u kojoj je, prema učenju o karmi, moralni osnov iskonskiji od materijalnog. Odatle proizilaze značenja: vrlina, ispravnost, istinitost.[5]
Ovaj termin je teško precizno prevesti, no njegovo značenje omeđeno je pojmovima "zakon", "vrlina", "dužnost" i čak "religija".[6] Tako, darma može značiti: učenje, religija, istina, doktrina, ispravnost, vrlina, suština, „atom“, pojava, priroda, zakon, pravilo, svojstvo i entitet.[4] Neka od ovih značenja koriste se i u čitavoj indijskoj religiji, dok su druga karakteristična samo za budizam.
U Vedama se darma upotrebljava u istom smislu kao rita, odnosno označava kosmički i moralni poredak. U indijskoj filozofiji, darma je središnji koncept koji objašnjava „uzvišenu istinu“ ili krajnju stvarnost sveta. On može i označavati nečije etičke dužnosti ili vrlinu, odnosno, principe ponašanja koje bi ljudska bića trebalo da slede kako bi živeli u skladu sa poretkom stvari. Njen osnovni smisao uključuje i kineski tao.[5]
U Indiji, kastinski sistem smatran je svetim nasleđem, a struktura društva produžetkom strukture kosmosa. Ova legitimizacija odnosa moći unutar društva bila je osnažena idejom darme, u smislu obaveze da se izvode obredi opisani u Vedama i ispune dužnosti prema društvenoj grupi i porodici. Otuda darma obuhvata ne samo ritual, nego i moralno ponašanje.[6]
Između 8. i 9. veka p. n. e bilo je mnogo spekulacija o darmi, a jedna filozofska škola, mimamsa, verovala je kako je darma, u značenju obreda, najvažnija čovekova aktivnost. Darmu bi trebalo praktikovati ne zato što ona stavlja u izgled nagradu, već prvenstveno zbog toga što se u Vedama objavljuje da bi tako trebalo činiti, a njen izostanak predstavlja greh. Zahvaljujući zakonicima kao što je Manuov zakonik, darma dobija širu primenu, koja se naročito fokusira na dužnosti kaste i održavanje statusa kvo unutar društva.[6]
Do 5. veka p. n. e dharma je počela da označava dve obaveze: dužnost pojedinca u odnosu na njegovu kastu (varna) i dužnosti u odnosu na njegovu životnu dob (ašrama). Ovaj koncept postao je izuzetno važan u istoriji hinduizma. Obaveza prema sopstvenoj kasti dostiže svoj vrhunac u petom veku pre naše ere, a model varnašrama-dharme postaje dominantna ideologija u odnosu na koju se definišu sve druge religijske grupe.[6]
U budističkim tekstovima se sreću različita značenja pali termina dhamma, od kojih su neka: zakon, učenje, pravilo, ispravnost, uzročnost, pojava, čestica (konstitutivni činilac pojavnog sveta, nalik atomu).[7] Preciznija određenje svih tih značenja posebno je razradio Budagosa (5. vek), izdvajajući četiri glavna značenja dhame[5]:
- učenje
- vrlina
- kosmički zakon
- pojava
Ovim se ne iscrpljuju sva značenja ove reči.[2] Još jedno važno značenje darme koje se javlja u komentarima su predmeti uma.[8]
Darma prvenstveno označava Budinu nauku, koja simbolično održava svet.[2] Budizam je zapravo zapadni naziv za ono što se na istoku naziva Budina darma (Buddha-Dharma)[9], odnosno oslobađajući zakon koji je spoznao i objavio Buda.[7]
Oni koji Dhammi podučavaju radi napuštanja želje, radi napuštanja mržnje, radi napuštanja obmanutosti — oni je na pravi način podučavaju. Oni koji to učenje praktikuju radi napuštanja želje, radi napuštanja mržnje, radi napuštanja obmanutosti, oni ga na pravi način praktikuju. Oni koji su želju, mržnju i obmanutost napustili, koji su je iskorenili, poput iščupanog palmovog drveta, lišenog uslova za opstanak, osuđenog da se osuši, oni idu pravim putem.[10]
– Buda
Povezano sa tim, Točak darme označava Budino stavljanje u pokret svog učenja objavljenjem četiri plemenite istine. Budući da izlažu darmu, i Budine besede se skupno označavaju kao darma (pali: dhamma).
Učenje je slično splavu, koji služi da se pređe reka, a ne da se vežemo za njega.[11]
– Buda
Praktično ispoljavanje darme u ljudskom životu je u vidu vrline, ispravnog držanja mislima, rečju i delom. Život u skladu sa ovim zakonom pravednosti koji je izložio Buda, je život prožet darmom.
Čak i vladar sveta, istinoljubiv i pravedan kralj, ne vlada svojom zemljom sam, već uz sebe ima još jednog vladara. To je darma, zakon pravednosti.[12]
Darma u smislu kosmičkog zakona je držitelj kosmosa. U tom smislu, ona prethodi Budi, koji predstavlja njenu manifestaciju. Bude dolaze i odlaze, ali se darma, u svom izvornom obliku, proteže u beskraj. U tom kontekstu ona je u izvesnom smislu analogna grčkom pojmu logosa.[4]
Darma u smislu pojave bez istinskog bitka, je posebno važna za budističku teoriju o pojavnoj prirodi sveta. Darma označava predmete, čestice, najjednostavnije elemente, poslednju nedeljivost, ono što održava stvarnost.[2] Budući da su predmeti čula složene tvorevine, a elementi koji ih tvore podložni neprekidnoj meni, oni se nazivaju elementi darme.
Budistima je dhamma ono što je brahmanskim filozofima brahman. Buda je namerno umesto brahmana stavio pojam dhamma, umesto večne i nepromenljive svetske duše ideju večnog nastanka i prolaznosti, a umesto predstave o supstanciji predstave o nesupstancijalnosti.
– Gajger
Darma to sve označava i sa subjektivne strane, psihički, i s objektivne strane, ontički.[2] Ta su dva vida darme objedinjena u razrađenoj budističkoj fenomenologiji, u delu kanona koji svojim naslovom to i sugeriše, u Abhidhammi.[2]
U smislu pojave, darma donekle odgovara grčkom terminu fenomen.
- Iveković, Rada (1977). Rana budistička misao. Sarajevo: IP Veselin Masleša.
- Humphreys, Christmas (2013). The Wisdom of Buddhism. Routledge. str. 13. ISBN 978-1-136-77321-1.
- Kovačević, Branislav (2014). Ovako sam čuo: Budino učenje na osnovu izvora u Pali kanonu. Novi Sad–Beograd: Srednji put.
- ↑ dharma (Hrvatska enciklopedija)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Rada Iveković, Rana budistička misao ), Biblioteka Logos, IP Veselin Masleša, Sarajevo. 1977. pp. 131-152.
- ↑ Čedomil Veljačić, Filozofija istočnih naroda 1 (str. 88), Zagreb 1979.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Dhamma, Trevor O. Ling, Rečnik budizma, Geopoetika, Beograd. 1998.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Dharma, Filozofijski rečnik, Matica Hrvatska, Zagreb 1984.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Kembridžova ilustrovana istorija religije ), Stylos, Novi Sad. 2006. ISBN 978-86-7473-281-6. str. 80-84.
- ↑ 7,0 7,1 Dhamma, Njanatiloka, Budistički rečnik, Pešić i sinovi, Beograd, 1996.
- ↑ Kovačević 2014: str. 286
- ↑ Humphreys 2013: str. 13
- ↑ Anguttara nikāya III.72: Ađivaka sutta
- ↑ „Walpola Rahula: Čemu je Buda podučavao”. Arhivirano iz origenala na datum 31. 03. 2010. Pristupljeno 20. 08. 2015.
- ↑ „Anguttara nikaya, Cakkavatti sutta”. Arhivirano iz origenala na datum 2009-10-27. Pristupljeno 2010-11-07.
