ca
Shqip
[redaktoni]Ca
I pakuf. bised. -
- Një sasi e papërcaktuar, jo e madhe, më shumë se dy-tre, por jo shumë (njerëz, kafshë, sende etj.), disa. Ca njerëz. Ca pëllumba. Ca fiq. Në ca vende. Para ca ditësh. Ca vjet më parë. Pas ca muajsh. Aty e ca muaj të shkuar.
- Një pjesa, jo të gjithë, disa nga një shumicë; një pjesë nga një lëndë; një sasi, pak. Ca bukë (ujë). Ca mish. Ca drithë. Ca kohë. Ca ushtarë luanin, ca këndonin.
- Disa njerëz, disa kafshë ose disa sende. Ca niseshin, ca ktheheshin. Cave u pëlqen më shumë dimri se vera. Ca të nënës, ca të njerkës.
- përd. pj. Përdoret përpara emrit të një frymori ose të një sendi, kur folësi shpreh një farë habie, admirimi a përçmimi ose kur atij i duket se dikush a diçka ngjan me një tjetër. Kishte ca dhëmbë të bardhë si rruaza. Atje tej u dukën ca si njerëz.
- Ca e ca njerëz disa njerëz.
II ndajf. -
- Në një farë sasie ose shkalle, jo aq pak; një kohë jo shumë të gjatë; diçka, pak. Edhe ca. Ca e vështirë. Ca i madh. Ca i vogël. Ca si tepër. Fjeti ca. U lodhëm ca. Hëngri ca. Punoi (pushoi) ca. Rron (mban, qëndron) edhe ca. Priti ca. Zbutet ca. Eja ca. Pas ca.
- Edhe pak, akoma (me mbiemra e ndajfolje të shkallës krahasore). Ca më i ri (më i madh, më i vogël, më i gjatë, më i lartë, më i fortë). Ca më mirë (më shumë, më tepër). Ca më tutje (më larg, më tej, më thellë). Ca më vonë (më pas).
- Në një farë shkalle, pjesërisht, pak (përdoret në krye të një fjalie të varur shkakore ose të një plotësi shkaku, për të theksuar shkakun, i cili sjell një pasojë). Ca nga puna, ca nga vapa filluan t`i rridhnin djersët.
- Ca nga ca
- a) pak nga pak; dalëngadalë;
- b) pjesë-pjesë, pak e nga pak. ... e ca diçka më tepër, edhe pak mbi atë sasi, edhe disa të tjerë përveç atyre (pas një numërori). Erdhën njëqind e ca veta. Ishte pesëdhjetë e ca vjeç.[1]
Etimologjia
[redaktoni]Shqiptimi
[redaktoni]Sinonime
[redaktoni]Antonime
[redaktoni]Fjalë të prejardhura
[redaktoni]Në gjuhë tjera
[redaktoni]Referencat
[redaktoni]- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0