Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie

Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie
*Nusa Tenggara Timur*
Herb	Flaga
Państwo	Indonezja
Siedziba	Kupang
Powierzchnia	46 446,64 km²
Populacja (2022); • liczba ludności	; 5 466 285
• gęstość	117,7 os./km²
	Położenie na mapie Indonezji;
	10°11′S 123°35′E/-10,183333 123,583333
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten artykuł od 2014-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (indonez. Nusa Tenggara Timur – NTT^[1]) – prowincja w Indonezji obejmująca wschodnią część archipelagu Małe Wyspy Sundajskie (granicę stanowi cieśnina Sape).

Powierzchnia 46 446,64 km²; prawie 5,5 mln mieszkańców (2022)^[2]; stolica Kupang. Dzieli się na 1 okręg miejski i 15 dystryktów.

W skład prowincji wchodzi około 550 wysp, najważniejszymi są:

Flores
Sumba
Komodo
Sawu
Roti
Timor (w granicach prowincji znajduje się zachodnia część wyspy)
Wyspy Alor
Wyspy Solor

Jest to jedna z niewielu prowincji Indonezji, w której zdecydowanie przeważają chrześcijanie^[3] (w tym katolicy i protestanci, ponad 90% ludności); dlatego też stała się ona miejscem ucieczki chrześcijan z prowincji objętych zamieszkami na tle religijnym na początku XXI wieku (Moluki, Papua).

Najsłabiej rozwijająca się gospodarczo i ekonomicznie prowincja kraju, najwyższy poziom bezrobocia, inflacji. Ważną rolę odgrywa turystyka; poza tym rolnictwo (ryż, kukurydza, orzechy kokosowe, olej palmowy, kauczuk, kakao); rybołówstwo (tuńczyki, tilapie, krewetki, anchois); eksploatacja lasów (drewno sandałowe); wydobycie ropy naftowej, gazu ziemnego, rud cyny; przemysł spożywczy, drzewny; rzemiosło ludowe (ręcznie tkane materiały).

Główne miasta: Kupang, Ende, Waingapu, Maumere.

Demografia

Według spisu powszechnego przeprowadzonego we wrześniu 2022 prowincję zamieszkiwało 5 466 285 osób. Spośród nich 2 733 236 stanowiły kobiety, a 2 733 049 mężczyźni^[2]. Gęstość zaludnienia w 2019 roku wynosiła 112 os./km²^[4].

Przypisy

↑ Iem Brown: The Territories of Indonesia. London–New York: Routledge, 2009, s. 152. DOI: 10.4324/9780203403013. ISBN 978-1-135-35541-8. OCLC 881430426. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).
↑ ^a ^b BPS Provinsi NTT [online], ntt.bps.go.id [dostęp 2023-03-15] .
↑ JohnJ. Prior JohnJ. i inni, Old and new Christianity in the southeastern islands, [w:] Jan SiharJ.S. Aritonang, Karel AdriaanK.A. Steenbrink (red.), A History of Christianity in Indonesia, Leiden: Brill, 2008 (Studies in Christian Mission 35), s. 229–344, DOI: 10.1163/ej.9789004170261.i-1004.54, ISBN 978-90-04-17026-1, OCLC 567642904, JSTOR: 10.1163/j.ctv4cbgb1.12 (ang.).
↑ Population Density by Province (person/sq.km), 2015–2019 [online], Badan Pusat Statistik [dostęp 2022-01-26] .

[Brown-1] Iem Brown: The Territories of Indonesia. London–New York: Routledge, 2009, s. 152. DOI: 10.4324/9780203403013. ISBN 978-1-135-35541-8. OCLC 881430426. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).

[:0-2] BPS Provinsi NTT [online], ntt.bps.go.id [dostęp 2023-03-15] .

[history2008-3] JohnJ. Prior JohnJ. i inni, Old and new Christianity in the southeastern islands, [w:] Jan SiharJ.S. Aritonang, Karel AdriaanK.A. Steenbrink (red.), A History of Christianity in Indonesia, Leiden: Brill, 2008 (Studies in Christian Mission 35), s. 229–344, DOI: 10.1163/ej.9789004170261.i-1004.54, ISBN 978-90-04-17026-1, OCLC 567642904, JSTOR: 10.1163/j.ctv4cbgb1.12 (ang.).

[4] Population Density by Province (person/sq.km), 2015–2019 [online], Badan Pusat Statistik [dostęp 2022-01-26] .

[1]

[2]

[3]

[4]

Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie

Demografia

Przypisy

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.