Arata Isozaki
Arata Isozaki
Japannese argitek
Gebore
23 Julie 1931
in Ōita, Kyushu, Japan
Skool
Verskeie invloede:
Brutalisme
Metabolisme
Postmodernisme
Beduidende projekte
Museum of Contemporary Art (MOCA), Los Angeles (1986)
Toekennings en pryse
- Pritzker-prys (VSA) in 2019
- Leone d'Oro | Goue Leeu, Argitektoniese Biënnale van Venesië in 1996
- RIBA Goue medalje vir argitektuur (VK) in 1986
Arata Isozaki (Japannees: 磯崎 新, Isozaki Arata; * 23 Julie 1931 in Ōita, prefektuur Ōita, Japan) is 'n Japannese argitek, argitektuurteoretikus en stadsbeplanner van internasionale formaat. Sy lewenswerk is in 2019 met die gesiene Pritzker-prys vir argitektuur bekroon.[1] Isozaki is die agste boorling van Japan aan wie die prys, waarna dikwels as die "Nobelprys vir argitektuur" verwys word, toegeken is.
Arata Isozaki het sy jeugjare in die na-oorlogse Japan deurgebring waar hy onder die indruk van oorlogsverwoestinge - net 'n smal waterliggaam het sy geboortestad op die eiland Kyushu geskei van Hirosjima waar 'n enkele kernwapen binne minute 'n hele nedersetting in puin gelê het - en die ambisieuse heropbouprogram gestaan het. Sy ervarings met totale verwoesting as die volledige afwesigheid van enige vorm van argitektuur het sy fassinasie gewek vir die verskillende maniere waarmee mense iets heropbou.
Sy loopbaan as argitek strek oor meer as ses dekades, met 'n portefeulje wat meer as honderd projekte in Asië, Europa, Noord-Amerika, die Midde-Ooste en Australië insluit.