Πιέτρο Μπαντόλιο
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Πιέτρο Μπαντόλιο (ιταλικά: Pietro Badoglio, 28 Σεπτεμβρίου 1871 - 1 Νοεμβρίου 1956) ήταν Ιταλός στρατάρχης, διπλωμάτης, αντιβασιλεύς και πολιτικός.
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε το 1871. Ακολούθησε τον στρατιωτικό κλάδο και κατά τον Ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1911 υπηρέτησε στο επιτελείο της Τρίπολης. Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σχεδίασε και εκτέλεσε με επιτυχία επίθεση στο όρος Σαμποτίνο που προηγήθηκε της πτώσης της Γκορίτσια, τον Αύγουστο του 1916. Στη μάχη του Καπορέτο διοικούσε το 27ο Σώμα Στρατού. Τον Φεβρουάριο του 1918 ανέλαβε τη θέση του υπαρχηγού στο Γενικό Επιτελείο υπό τον Ντιάζ. Διεύθυνε ο ίδιος τις προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις της ανακωχής την οποία και υπέγραψε ως αντιπρόσωπος της Ιταλίας.
Το 1919 έγινε στρατηγός και το 1923 ανέλαβε πρέσβης της Ιταλίας στη Βραζιλία απ' όπου και ανακλήθηκε και ανέλαβε Διοικητής της Λιβύης κατά το χρονικό διάστημα 1928-1933. Στις 25 Ιουνίου 1926 προήχθη στον βαθμό του στρατάρχη. Στη συνέχεια ανέλαβε αρχιστράτηγος των ιταλικών δυνάμεων κατά τον ιταλο-αβησσυνιακό πόλεμο οπότε και ορίστηκε Αντιβασιλεύς της Ιταλικής Ανατολικής Αφρικής.
Κατά τον Β΄ παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου. Υπό τις διαταγές του καταλήφθηκε το Βασίλειο της Αλβανίας και στη συνέχεια ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940. Μετά την απόβαση των συμμάχων στη Σικελία προσπάθησε την απαγκίστρωση της Ιταλίας από τον Άξονα. Μετά τη σύλληψη του Μπενίτο Μουσολίνι στις 25 Ιουλίου του 1943 ανέλαβε κατ' εντολή του Βασιλέως τη προεδρία της ιταλικής κυβέρνησης. Τη θέση αυτή διατήρησε μέχρι τις 9 Ιουνίου 1944, μετά την παραίτηση του Βασιλέως Βίκτωρα Εμμανουήλ Γ΄, οπότε και παρέδωσε στην υπό τον Ιβανόε Μπονόμι δημοκρατική κυβέρνηση.
Το 1947 εισήχθηκε σε δίκη για συνεργασία με το φασιστικό καθεστώς όπου και καταδικάστηκε με συνέπεια ν' αποβληθεί της Γερουσίας της οποίας αποτελούσε μέλος. Πέθανε στο Μιλάνο το 1956.
Έργα
Επεξεργασία- La guerra d'Etiopia, με πρόλογο του Μπενίτο Μουσσολίνι, Milano, Mondadori, 1936.
- La via che conduce agli alleati, Venezia, Milano, Edizioni Erre, 1944.
- Rivelazioni su Fiume, Roma, D. De Luigi, 1946.
- L'Italia nella seconda guerra mondiale: prima e dopo il 25 luglio 1943, Milano, Mondadori, 1982.
- Il memoriale di Pietro Badoglio su Caporetto (επιμ. Gian Luca Badoglio), Udine, P. Gaspari, 2000.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12033622r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Pietro-Badoglio. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118646281. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 13975. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 13975.
- ↑ CONOR.SI. 44112995.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
Πηγές
Επεξεργασία- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ. 13ος, σ. 892.
- Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη τ. ΙΖ΄, σ. 502, και τ. Γ΄ (συμπληρ.), σ. 737.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Pietro Badoglio στο Wikimedia Commons