Arthur James Balfour
Arthur James BALFOUR, unua grafo de Balfour, OĜ, BMO (25a de julio 1848 - 19a de marto 1930) estis brita politikisto kaj ŝtatestro kiu iĝis la tridektria ĉefministro de la Unuiĝinta Reĝlando.
Naskiĝinta en Skotlando kaj edukita kiel filozofo, Balfour eniris la unuan fojon en la Ĉambro de Komunuloj en la balotado de 1874. Konsiderita kvazaŭ diletanto (tio estas, praktikanta sciencon aŭ arton sen havi sufiĉan kapablon aŭ konon), li atingis elstarecon kiel Sekretario de Irlando de 1887 al 1891. En tiu posteno, li estis aŭtoro de la Leĝo de Porĉiamaj Krimoj (1887), aŭ Leĝo de Bridado, kiu aspiris eviti la bojkotadon, timigon kaj kontraŭleĝan kunvenrajton en Irlando dum la Milito de la Tero.
Balfour sukcedis sian onklon, Lord Salisbury, kiel estro de la partio tory kaj ĉefministro en julio de 1902 (estis la estro de la konservativuloj en la Ĉambro de Komunuloj ekde 1891). Dum lia posteno kiel ĉefministro, okazis aferoj kiel la Kora Entento, sed lia partio dividiĝis pro la reformo de la tarifoj kaj en decembro de 1905 li lasis la povon al la liberaluloj. Li pluis kiel estro de la opozicio dum la krizo de la Parlamenta Leĝo kaj de la Popola Buĝeto de la registaro de Lloyd George, sed kiam li malsukcesis atingi la venkon en la du balotoj okazintaj en 1910 li finfine rezignis kiel estro en novembro de 1911.
Li revenis al la registaro kiel Unua Lordo de la Admiralitato en la registara koalicio de 1915, kaj poste estis Ministro de Eksteraj Aferoj de 1916 al 1919. En tiu posteno li estis konata internacie ĉar donis sian nomon al la Balfour-deklaro pere de kiu la brita registaro apogis en 1917 la cionismajn aspirojn por kreado de «nacia hejmlando» juda en Palestino.