Sighetu Marmației situas sur la maldekstra bordo de Tiso; aliflanke situas Solotvino en Ukrainio. La urbo havas fervojan stacion kun ligoj al Vișeu de Jos kaj Kluĵo; en la urbo kuniĝas la naciaj vojoj DN18 kaj DN19.
Ĝia unua mencio skriba datiĝas de 1308 inter la saltransportaj urboj. Fine de 1914 la rusoj okupis la urbon, sed la hungaroj iom poste reokupis ĝin. En 1919 laŭ la novaj limoj la urbo apartenis al Ĉeĥoslovakio, ĉar spite tion, ke la urbo situas en la maldekstra flanko de Tiso, ankaŭ la fervojo tie konstruiĝis (tamen la plejparto en la dekstra flanko), tial la tutan fervojon kaj la urbon ricevis la ĉeĥoj. Tio estis absurda, pro tio Ĉeĥoslovakio rezignis la urbon kaj la maldekstran flankon, kie estis ankaŭ iom da fervoja trako. Ĝis 1919 kaj inter 1940 kaj 1944 la urbo apartenis al Hungario (Máramaros vármegye). En 1922 koncertis en la urbo Béla Bartók. En majo 1944 estis forportitaj de tie 38 mil judoj en ekstermajn tendarojn. De 1949 funkciis tie politika prizono, en kiu estis malliberuloj inter aliaj Iuliu Maniu, eksĉefministro, kaj Áron Márton, katolika episkopo. La iama malliberejo estas ekde 1994 muzeo pri la memoro de la viktimoj de komunismo kaj kontraŭkomunisma rezistado.
Rumanio
distrikto Maramureș
Situo en la distrikto
La urba blazono
Tombejo de la Ruĝa Armeo ĉe Sighetu Marmației
La sinagogo en Sighetu Marmației
La historia centro
