Sint-Truidense VV

STVV
	Voetbal, Volk en Vuur
Naam	Koninklijke Sint-Truidense; Voetbalvereniging
Bijnaam	De Kanaries
Stamnummer	373
Opgericht	23 februari 1924
Plaats	Sint-Truiden
Stadion	Stayen
Capaciteit	14.600
Voorzitter	David Meekers
Eigenaar	DMM.com
Trainer	Felice Mazzù
(Hoofd)sponsor	DMM.com
Kledingmerk	Macron
Competitie	Jupiler Pro League
Website	https://www.stvv.com/
Thuis	Uit
	Sint-Truidense VV in het seizoen 2024/25
Portaal	Voetbal

De Koninklijke Sint-Truidense Voetbalvereniging, meestal afgekort als STVV, is een Belgische voetbalclub uit Sint-Truiden, in de provincie Limburg. De club is bij de KBVB aangesloten met stamnummer 373 en speelt zijn thuiswedstrijden in Stayen. STVV speelt in de hoogste divisie van het Belgische voetbal. De Kanaries, zoals ze doorgaans ook worden genoemd, hebben als clubkleuren geel en blauw.

De club, waarvan David Meekers de voorzitter is, is in handen van het Japanse internetbedrijf DMM.com.

Geschiedenis

Voorgeschiedenis

Football Club Saint-Trond Sportif was er al in 1908. Wanneer deze club precies begonnen is, is onbekend, maar in 1912 verdwenen ze alweer. La Vaillante de Saint-Trond was ook in 1908 actief, maar is verder onbekend. Daarna bleef het even stil. Tot in 1920 The Red Star Saint-Trond de kop op stak. Er is opnieuw geen duidelijkheid sinds wanneer ze actief waren, maar in 1920 verdwenen ze alweer van het voetbaltoneel. In 1923 werd Football Club Gold Star Saint-Trond opgericht. Een jaartje later kwam daar Sint-Truidensche Voetbalvereeniging bij. De club kreeg vorm na het verdwijnen van twee lokale ploegen in Sint-Truiden: Gold Star Sint-Truiden en Union Sint-Truiden. Eind 1924 onthief Gold Star zichzelf om alle spelers lid te laten worden van het nieuwe STVV.

STVV bij de oprichting

Oprichting

De club werd opgericht op 23 februari 1924 en sloot zich op 13 juni dat jaar officieel aan bij de Belgische Voetbalbond onder de naam Sint-Truidensche Voetbalvereeniging. Als kleuren koos men geel en blauw, zoals die van de stad Sint-Truiden. De eerste wedstrijd van STVV was tegen Cercle Tongeren, dat destijds in de tweede afdeling speelde. Het was geen groot succes: slechts 9 betalende toeschouwers en een opbrengst van 13,50 Belgische frank. Bij het invoeren van de stamnummers in 1926 kreeg Sint-Truidensche VV stamnummer 373 toegekend.

Beginjaren

De Kanaries debuteerden vier jaar na de oprichting voor het eerst in de nationale reeksen en kwamen terecht in de Derde Klasse. De club zou enkele keren zakken en terug promoveren. Memorabel was het seizoen 1938/39, waarin Pol Appeltants een clubrecord liet optekenen door maar liefst 50 keer te scoren. Diezelfde Appeltants zou in 1948 als eerste Limburger en Truienaar aantreden voor het Belgisch voetbalelftal. STVV werd in 1944 zwaar getroffen toen Duitse luchtbombardementen de volledige accommodatie vernietigden.

Stamnummer en koninklijke titel

Een jaar later (1948) vierde STVV haar 25-jarig bestaan met een kampioenstitel: geel-blauw promoveerde naar de huidige Tweede Klasse. Ondertussen had Appeltants in 1945/46 het clubrecord en tevens huidig record in Derde Klasse op 67 treffers in één seizoen gezet. In 1947 had men de spelling van de clubnaam naar Sint-Truidense Voetbalvereniging gewijzigd en in 1951 kreeg de club de koninklijke titel.

In 1959 werd Raymond Goethals aangesteld als nieuwe trainer van STVV

Eerste Klasse

De club speelde een tiental jaar in Tweede Klasse tot men in 1957 tweede werd en voor het eerst de promotie afdwong naar Eerste Klasse. In 1959 kwam de jonge, toen nog onbekende, Raymond Goethals naar STVV. Hij introduceerde een nieuwe tactiek en bouwde STVV uit tot een te duchten eersteklasser. Sint-Truiden bleef meedraaien in deze reeks en kende enkele goede jaren. In 1965/66 werd de club onder Goethals aanvankelijk herfstkampioen, met 23 op 24. De Spaanse voetbalbond nodigde STVV uit voor een oefenwedstrijd tegen het Spaans voetbalelftal, die met 5-1 verloren werd. Uiteindelijk sloot Sint-Truiden het seizoen af als vicekampioen van België. Raymond Goethals verliet STVV na dit seizoen om bondscoach te worden.

Bekerfinale

Op 7 april 1968 maakte Odilon Polleunis zijn debuut bij de Rode Duivels in Amsterdam, waar de Belgen met 1-2 wonnen en Lon het eerste doelpunt scoorde. Polleunis kreeg voor zijn schitterende prestaties bij STVV en bij de nationale ploeg de Gouden Schoen (‘68-‘69). De Kanaries eindigden op de 7de plaats. In 1971 speelde STVV de finale van de Beker van België tegen Beerschot VAC. Duizenden supporters reisden mee naar de Heizel, waar Beerschot in de verlengingen te sterk bleek. Voor het seizoen ‘72-‘73 trokken de Kanaries de Oostenrijkse topscorer Alfred Riedl aan. De Oostenrijker werd in 1973 samen met Robbie Rensenbrink van RSC Anderlecht topschutter met 16 doelpunten.

13-jarige periode tweede divisie

Uiteindelijk zakte men in 1974 terug naar de tweede afdeling. In deze 13-jarige periode in Tweede Klasse passeerden bij STVV verschillende trainers, Marcel Vercammen, Gerard Bergholtz, Albert Bers en ex-Gouden Schoen Wilfried van Moer zakte naar Stayen af (eerst als speler en later als speler-trainer). Op sportief vlak viel er in het eerste deel van dit tijdperk niet veel positiefs te noteren. STVV draaide veelal mee in de middenmoot, maar er viel wel heel wat nieuws op Stayen te rapen met onder andere de komst van de Zuid-Koreaan Jong Wong Park, de twee Brazilianen Pereira en Georgini in ‘80-‘81, Guy Lambeets als nieuwe voorzitter in ’78-‘79, de doorbraak van jongeren als Armand Cleuren, Roland Velkeneers, Erwin Coenen en Renaat Koopmans, de aankoop van Fazekas, Cremasco en Agten. Een opmerkelijke gebeurtenis in de eerste wedstrijd van het seizoen 1985-1986 was toen een hotdog kraam ontplofte in het stadion.

De club kende eerst enkele mindere seizoenen in Tweede Klasse, maar behaalde in de jaren 1980 toch enkele malen de eindronde. Het seizoen van 1986 – 1987 betekende het einde van de dure vedetten-politiek. De jonge garde zoals Marc Wilmots en Danny Boffin namen het heft in handen. Dit met een positief resultaat, zij brachten de Kanaries terug naar de top in tweede klasse. Marc Wilmots werd dat seizoen ook topscorer met 22 doelpunten. STVV en Winterslag waren gewaagd aan elkaar in de strijd om promotie. Een strijd die de Kanaries wonnen. Op de laatste speeldag kroonden de Kanaries zich tot kampioen van tweede klasse. De ruim 8.000 meegereisde supporters waren door het dolle heen. De Trudostad stond weer dagenlang op zijn kop.

Het eerste seizoen terug in eerste kon STVV zich makkelijk handhaven. Geel-blauw deed haar traditie van giant killer alle eer aan. Club Brugge beet op Stayen in het zand (2-1), en Stef Agten schreef geschiedenis in het Astridpark (0-1). STVV toonden zich als een sterke middenmoot en eindigde op de 11de plaats. Een jaar later was het weer feest: STVV vernederde Club Brugge met 5-1, met als held van de avond de jonge Geert Hoebrechts. STVV sloot het tweede seizoen van deze periode op een 7de plaats af.

In het derde seizoen ‘89-‘90 kon geel-blauw de degradatie nog juist ontlopen. STVV kende een minder seizoen. Sint-Truiden degradeerde na drie seizoenen terug naar 2de klasse. Ook Beerschot degradeerde, maar dit omwille van financiële problemen. Er woedden zware bestuursperikelen na de degradatie. Een nieuwe groep had de macht in handen genomen, en de ploeg draaide niet naar behoren. Op het bekerfront viel er gelukkig wel positief nieuws te rapen. STVV schakelde in de 16de finales Anderlecht uit. In de achtste finales was AA Gent de betere (1-0). Vanaf 1994 speelde de club weer in Eerste Klasse.

‘94-‘95 was een mooi seizoen voor STVV. Peter Van Houdt brak door, en er mocht weer eens een Kanarie het Rode Duivels-shirt dragen, namelijk Gunther Verjans tegen de Verenigde Staten. Het resultaat was een zevende plaats. Liefst 28 bussen vertrokken op Stayen naar Anderlecht. STVV versloeg paars-wit op eigen terrein. Van Houdt scoorde de winning-goal, 0-1. Op het einde van het seizoen verliet de vijfde Truiense Rode Duivel (Verjans) Stayen voor Club Brugge. De Kanaries schoten slecht uit de startblokken in het seizoen ‘95-‘96. N’Wanu, Jean-Marie Abeels en de jonge Deen René Petersen werden als extra versterking binnengehaald. In dit seizoen volgde ex-libero Wilfried Sleurs Guy Mangelschots op als trainer. De Kanaries verzekerden het behoud en schitterden in de beker van België, waar ze in de halve finale (na een dubieuze rode kaart en een penalty) door landskampioen Club Brugge werden uitgeschakeld.

Eerste trofee

STVV won in 1999 de Ligabeker

STVV begon goed aan het seizoen 1998-1999 met een galawedstrijd tegen het Engelse Everton FC. Vijfduizend man op Stayen waaronder een honderd vijftigtal Engelsen bezorgden een leuke sfeer tijdens de wedstrijd, enkel de doelpunten bleven uit (0-0). Everton speelde overigens met de sterkste ploeg, enkel de Kroatische libero Slaven Bilic was er om disciplinaire redenen niet bij. Vlak voor de competitiestart werd de Braziliaanse balvirtuoos Isaïas nog aangetrokken. STVV ging slecht van start, maar daarna rukte STVV op naar de subtop. STVV loste de ambities in en eindigde knap en verdiend op in de linkerkolom van het klassement (9de plaats). De Kanaries wonnen bovendien voor het eerst een nationale trofee na winst in een doelpuntrijke finale van de Liga Cup tegen Germinal Ekeren op Stayen. Hierdoor mocht de club voor het eerst Europees voetbal spelen.

Europees debuut

Op 19 juni maakten de Kanaries hun Europese debuut in de Bulgaarse badplaats Varna. De lokale helden (Spartak Varna) konden in een verschroeiende hitte de ambities van STVV niet temperen. Spartak Varna ging thuis met 1-2 onderuit. Op Stayen werd het 6-0. In de tweede ronde kwam het Armeense Ararat Yerevan uit de bus. Uit werd het 1-2, op Stayen 4-1. In de derde ronde zakte Austria Wien eerst naar Stayen af. Austria buitte de routine goed uit. Het werd 0-2. Liefst zeshonderd supporters maakten de trip naar Wenen nog mee. In het Franz Horr-stadion lukte het bijna toch nog. STVV kwam 0-2 voor. Austria plooide maar begaf net niet. Onder luid applaus van de Truiense aanhang verlieten de STVV'ers (1-2) het Europese toneel.

2000 - 2015

De tweede ronde van 2001-2002 was bijzonder sterk. De ploeg bleef bij mekaar en er kwamen enkele jonge talenten uit de regio bij. De jongens van Jacky Mathijssen pakten uit met een sterk seizoen. Danny Boffin kroonde zich tot de meester van de assists in België en deed de netten tien keer trillen. In al de voetbalstatistieken draaide Danny in de top drie mee. STVV scoorde zeer vlot en was zelfs even de productiefste ploeg in Europa. Met in de kern veel regionale en jonge gezichten. STVV telde met Claude Kalisa, Dušan Belić en Désiré Mbonabucya slechts drie buitenlanders. Dalibor Mitrovic maakte enkel de eerste ronde mee. STVV eindigde uiteindelijk als vijfde in de competitie.

In het seizoen 2002-2003 eindigden de Kanaries op de vierde plaats. STVV kegelde Germinal Beerschot in de halve finale uit de beker van België. Op Stayen haalden de Kanaries het met 1-0. Op het Kiel hield de Truiense verdediging stand (0-0). De Haspengouwers bereikte de finale van de Beker van België, maar ging als favoriet met 3-1 onderuit tegen RAA Louviéroise. Desalniettemin mochten de Truienaren wederom Europees spelen.^[bron?] Danny Boffin haalde het podium bij de verkiezing van de Gouden Schoen 2002. Hij eindigde op de derde plaats. In 2004 keerde Marc Wilmots terug naar Stayen. Na de winterstop nam het trio Mangelschots-Raymaekers-Voets over. STVV kroop uit de degradatiezone en eindigde op de 14de plaats.

STVV promoveerde terug naar de Eerste Klasse in het seizoen 2008/09

In 2008 degradeerde Sint-Truiden na 14 jaar weer naar Tweede Klasse. Er werd weer een nieuwe trainer aangesteld, Guido Brepoels. Onder zijn hoede kende de ploeg terug succes: STVV speelde een sterk seizoen 2008/09, pakte er meteen de titel, en kon zo na één jaar terugkeren naar de hoogste afdeling. Daar nam de ploeg een voortvarende start. Na zes speeldagen werd het hoogtepunt bereikt: De kanaries prijkte voor het eerst in 44 jaar bovenaan de stand in Eerste Klasse, een plaats die het twee speeldagen kon vasthouden. De ploeg pakte in de loop van het seizoen een 10 op 12 tegen topclubs Standard Luik en RSC Anderlecht. Tijdens het seizoen was Ibrahima Sidibe even topschutter in België en Simon Mignolet en Denis Odoi mochten met de Belgische beloften opdraven. STVV sloot de reguliere competitie af op de vijfde plaats.

Simon Mignolet tijdens zijn periode bij Liverpool FC

In de hervormde competitie behaalde men uiteindelijk een plaats in de top zes, zodat men naar de play-off I kon. Uiteindelijk eindigde men op een vierde plaats. Alleen Anderlecht, AA Gent en Club Brugge deden beter. Een duel tegen de winnaar van play-off II, aartsrivaal RC Genk, moest beslechten welke club nog een laatste Europees ticket kreeg. Sint-Truiden verloor zowel de heen- en terugwedstrijd, en greep na een sterk seizoen uiteindelijk naast een Europese plaats. Doelman Simon Mignolet werd door zijn collega-profvoetballers verkozen tot beste doelman van het jaar en versierde een transfer naar de Engelse club die op dat moment in de Premier League speelde, Sunderland AFC.

De kanaries begonnen aan het tweede seizoen in de hoogste voetbalklasse op hetzelfde elan als het voorgaande seizoen. Na het vertrek van onze keeper van het jaar, Simon Mignolet, was Guido Brepoels zich bewust van de enorme druk op de ploeg. Na een bewogen seizoen eindigde de Truienaren op de 12de plaats. Na afloop van de reguliere competitie startten de werken aan de nieuwe parking en hoofdtribune. Het stadion van KCV Westerlo, werd de voorlopige thuisbasis van de Kanaries in Play-Off 2. In de zomer van 2011 verliet voorzitter Roland Duchâtelet de club toen hij zich had ingekocht bij Standard Luik en daar voorzitter werd. Benoît Morrenne volgde hem op. Deze stapte echter in januari 2012 op na slechte resultaten. Op het moment van zijn vertrek verkeerde de club al in moeilijke papieren. Er werden geen resultaten geboekt en Guido Brepoels, ondertussen al drie jaar aan de slag bij Sint-Truiden, werd ontslagen. Franky Van der Elst werd zijn opvolger. Het werd een erg moeilijk en bewogen seizoen. De laatste plaats kon niet vermeden worden, en na verlies in play-off III tegen KVC Westerlo zakte STVV naar Tweede Klasse.

Na het matige seizoen en de degradatie werd Franky Van der Elst ontslagen als trainer van Sint-Truiden in 2012. Zijn opvolger was Guido Brepoels. Naarmate dat het seizoen vorderde, steeg Geel-Blauw in het klassement. De club maakte echter nooit aanspraak op de titel. STVV eindigde op de vierde plaats. De Kanaries speelden dus ook het volgende seizoen in de tweede divisie. Op het einde van het seizoen werd Brepoels vervangen door Yannick Ferrera.

In het seizoen 2014-2015 werd het contract van trainer Ferrera verlengd en de nieuwe hoofdtribune, die plaats biedt voor 12.500 toeschouwers, geopend. De kanaries speelden een sterk seizoen en op de beslissende voorlaatste speeldag reisde de Truiense aanhang met maar liefst 31 bussen naar Geel. STVV won met 1-4 terwijl Lommel verloor. De Truienaars keerden dus terug naar de hoogste voetbalklasse. Dit werd dan ook uitbundig gevierd. Na de match verzamelden de spelers en de supporters zich op de Grote Markt van Sint-Truiden voor een geweldig kampioensfeest.

Overname

DMM.com, het Japanse internetbedrijf dat STVV overnam in 2017

In juni 2017 maakte STVV bekend dat het Japanse Digital Media Mart 20% van de aandelen van de club kocht. In november 2017 kocht het bedrijf de overige 80% van de aandelen en werd het de enige eigenaar van de club. Ex-voetballer en voetbalcoach Takayuki Tateishi werd CEO van de club en verving zo Philippe Bormans. Yusuke Muranaka werd aangesteld als voorzitter maar werd na een zeer korte periode vervangen door David Meekers.

Heden

Op 20 mei 2018 stelde STVV Marc Brys aan als nieuwe hoofdcoach. Hij bracht zijn assistenten Issame Charaï, Bart Van Lancker en Bram Verbist mee. STVV begon matig aan het nieuwe seizoen. Hierna gingen de resultaten de hoogte in. Na een 10 op 12 stond STVV op speeldag 10 in de top-zes. De rest van het seizoen bleef STVV rond deze zesde plek kamperen. Op de laatste speeldag van de reguliere competitie moest de club strijden met KAA Gent voor de laatste plaats in play-off 1. Deze wedstrijd verloor STVV met 0-2. Dit betekende en zevende plaats in de competitie en een veroordeling tot play-off 2.

28 september 2019 was de dag waarop meest tumultueuze Limburgse Derby ooit gespeeld werd. Na eerst een 0-3 achterstand te hebben opgelopen kwam STVV terug tot 3-3. Meteen na de gelijkmaker werd de wedstrijd gestaakt, na aanhoudend wangedrag van de beide supporterskernen. Een geldboete en één wedstrijd met beperkt publiek werd het verdict van het toenmalige KBVB. Op 25 november 2019 maakte de club bekend dat Marc Brys werd ontslagen als hoofdcoach van STVV. Beloftencoach Nicky Hayen volgde Brys tijdelijk op. De Kanaries boekten onder hun interim-trainer een derbyzege in Genk (0-1). De Sloveen Miloš Kostić werd de vervanger van Nicky Hayen. Met de nieuwe coach beleefde STVV geen noemenswaardig seizoen dat zelfs één speeldag voor het eind stilgelegd werd door de COVID-19-pandemie. De play-offs werden geschrapt en STVV eindigde op een 12de plaats.

Op 5 juni 2020 maakte de club bekend dat Kevin Muscat het roer in handen kreeg ten koste van Miloš Kostić. STVV startte het voetbalseizoen 2020-2021 uitstekend, maar kon niet bevestigen en gleed systematisch weg naar de gevarenzone. Na het verlies op RE Moeskroen, kreeg STVV de rode lantaarn in handen. Dit was ook meteen het laatste wapenfeit van trainer Kevin Muscat. Peter Maes werd al snel als opvolger aangeduid en met succes. Na een eerste thuisnederlaag tegen Sporting Charleroi scoort STVV 12 op 15. Na de achtereenvolgende zeges was de club zeker van behoud. STVV strandt op een 15e plaats. In de twee daaropvolgende seizoenen onder leiding van de Duitser Bernd Hollerbach eindigde Sint-Truiden in de middenmoot. Voor het seizoen 2023/24 werd zijn landgenoot Thorsten Fink aangesteld als trainer. Tijdens dit seizoen vierde de club zijn honderdjarig bestaan. Ook onder zijn leiding eindigde STVV in de middenmoot.

Clubrecords

Jan Van Oirbeek speelde tussen 1937 en 1956 702 wedstrijden in dienst van STVV en verzamelde daarmee de meeste caps in de clubgeschiedenis. Peter Delorge speelde van 1999 tot 2012 357 wedstrijden voor Sint-Truiden in Eerste Klasse, en is daarmee de STVV-speler met de langste staat van dienst in de hoogste voetbalafdeling, op de voet gevolgd door Marcel Lemoine (355 wedstrijden tussen 1952 en 1970).^[bron?] Pol Appeltants liet het clubrecord van meest gemaakte doelpunten in één seizoen op zijn naam tekenen met maar liefst 50 stuks. Met de aankoop van Mohamed Buya Turay sneuvelde in 2018 het clubrecord van duurste transfer ooit. De Sierra-Leoonse speler werd voor 1,8 miljoen van het Zweedse Dalkurd FF naar Stayen gehaald.

Per seizoen

De Hel van Stayen

Stayen

Het stadion verkreeg zijn bijnaam de Hel van Stayen waarschijnlijk in de loop van de jaren 1960, onder trainer Raymond Goethals. STVV floreerde toen, werd zelfs vicekampioen, en Europese grootmacht RSC Anderlecht kon toen verscheidene jaren achter elkaar niets rapen in de Hel. STVV kan nog steeds tegen topploegen iets meer, en het stadion is op zulke momenten vaak een van de meest helse van België. Vooral tegen Anderlecht ontwaken de demonen bij de Truienaren. Club Brugge haalde van 2000/01 tot en met 2005/06 maar één punt op Stayen. Uitslagen: 5-2, 5-3, 3-2, 3-2, 2-2. Ook Standard Luik vertrekt regelmatig met lege handen. Racing Genk vormt de uitzondering op de regel, tot grote frustratie van de STVV-supporters. Tegen deze provinciegenoot en aartsrivaal kon thuis lange tijd in competitieverband niet gewonnen worden. In augustus 2015 werden de Genkenaren dan toch verslagen (3-1). In de Beker van België werd de club reeds eerder verslagen op Stayen. STVV werd zo de giant killer genoemd, met als hoogtepunt het seizoen 1996/97, toen de volledige top vijf verloor op Stayen (Anderlecht 4-0, Standard 2-0, Club Brugge 2-1, Moeskroen 2-0 en Lierse, later kampioen 4-2). Voor de rest van het seizoen won STVV toen amper één wedstrijd en wist het zich ternauwernood te redden.

In 2008 begon de Truiense club een nieuwe tribune aan de straatkant te bouwen. Deze tribune bevat onder meer een feestzaal, fitnessruimte en enkele kantoren. Ook kwam er op de hoek met de huidige grote tribune een hotel. De tribune werd voltooid in februari 2009, waarna men begon met een nieuwe hoofdtribune. Deze hoofdtribune is ook mulfifunctioneel. Zo is er op de hoek van de twee nieuwe tribunes ruimte voorzien voor kantoren. De kostprijs van de twee nieuwe tribunes bedroeg 35 miljoen euro. Het nieuwe stadion werd in januari 2014 definitief afgewerkt, en biedt sedertdien plaats aan 14 600 toeschouwers, waarvan 3530 staanplaatsen. Het aantal toeschouwers kan, met inside seats en bijkomende mobiele staantribunes (zonder verbouwingen), tot 17 850 uitgebreid worden, waarvan 5280 staanplaatsen.

Voor het seizoen 2011/12 kreeg Stayen, als eerste Belgische Pro League-stadion, een kunstgrasveld. Voor aanvang van het seizoen 2016/17 werd er besloten om de grasmat te vernieuwen. De oude kunstgrasmat begon namelijk slijtage te vertonen. De oude kunstgrasmat werd versneden in kleine stukken en deze werden, als geste, uitgedeeld aan de supporters.^[bron?]

Samenwerkingsverbanden

Sinds de overname door Digital Media Markt heeft de club samenwerkingsverbanden met vijf Japanse clubs: FC Tokio, Oita Trinita, Fagiano Okayama FC, HS Sapporo en Avispa Fukuoka. Voorheen, toen de club in handen was van Roland Duchâtelet, waren er sterke banden met Standard Luik, het Duitse FC Carl Zeiss Jena, het Engelse Charlton Athletic FC, het Hongaarse Újpest FC en het Spaanse AD Alcorcón.

Vrouwenploeg

De vrouwenploeg van STVV

STVV had sinds 2008 ook een eigen vrouwenploeg. Toen sloot FCL Rapide Wezemaal zich aan bij de club. De Truiense vrouwen behoorden tot de top van het Belgisch vrouwenvoetbal, en ook Europees kon de ploeg mee. In 2007, net voor de aansluiting, haalde men de kwartfinales van de UEFA Women's Cup, door de eerste twee groepsfases te overleven. In de kwartfinale werd verloren van Umeå IK, de latere verliezende finalist.

Onder de naam STVV startte de ploeg in het seizoen 2008/09 in de hoogste vrouwenafdeling. In hun eerste jaar werden de Kanaries al onmiddellijk derde. In 2009/10 veroverde men de eerste landstitel onder de naam STVV, na een testmatch tegen uittredend kampioen Standard Luik. Sint-Truiden was ook stichtend lid van de Women's BeNe League, maar stapte hier na één jaar uit wegens financiële en extrasportieve redenen, om opnieuw op te bouwen vanuit Derde Klasse. In 2015 werd beslist om ook met de vrouwenploeg in Derde Klasse te stoppen, waarmee een einde kwam aan het vrouwenvoetbalproject van STVV.

Trainingscomplex

Het trainingscentrum van STVV situeert zich in de Sint-Jansstraat in Sint-Truiden, nabij het stadspark en de Veemarkt. Zowel de eerste ploeg als de jeugd van de kanaries maken gebruik van de accommodatie. Er bevinden zich vier voetbalvelden om te trainen, waaronder één kunstgrasveld. De club heeft plannen om een nieuw oefencomplex te bouwen in de nabije toekomst, omdat het huidige te klein geworden is. Hier is echter nog niets concreets over bekend.

Erelijst

Prijzenkast STVV

Odilon Polleunis

Club

Belgisch landskampioenschap

Tweede: 1965/66

Beker van België

Finalist: 1971, 2003

Ligabeker

Winnaar: 1999

Trofee Jules Pappaert

Winnaar: 1988, 2015

Spelers

Topscorer

Alfred Riedl: 1973

Gouden Schoen

Odilon Polleunis: 1968

Man van het Seizoen

Odilon Polleunis: 1972

Danny Boffin: 2002, 2003

Keeper van het Jaar

Simon Mignolet: 2010

Resultaten

Seizoen	Klasse					Reeks	Punten	Opmerkingen	Beker van België
	I	II	PI	PII	PIII				Beker van België
1925/26				4		Tweede Provinc.	16
	I	II	III	PI	PII			Vanaf 1926/27 zijn er 3 nationale niveaus	Beker
1926/27				3		Eerste Provinciale	19		/
1927/28				2		Eerste Provinciale	30	Promotie via nationale eindronde.
1928/29			13			Bevordering C	15
1929/30				1		Eerste Provinciale	34
1930/31			9			Bevordering C	24
1931/32			10			Bevordering D	23
1932/33			9			Bevordering D	25
1933/34			7			Bevordering D	28
1934/35			12			Bevordering D	19		/
1935/36				3		Eerste Provinciale	32
1936/37				1		Eerste Provinciale	47
1937/38			8			Bevordering B	27
1938/39			6			Bevordering D	25
1939/40			-			Bevordering D	-	Competitie niet afgewerkt wegens uitbreken Tweede Wereldoorlog.
1940/41			-			Bevordering D	-	Geen officiële competitie wegens Tweede Wereldoorlog.
1941/42			7			Bevordering D	29
1942/43			4			Bevordering A	42
1943/44			2			Bevordering D	41
1944/45			-			Bevordering D	-	Competitie niet afgewerkt wegens Tweede Wereldoorlog.
1945/46			2			Bevordering D	58
1946/47			2			Bevordering C	54
1947/48			1			Bevordering D	50
1948/49		11				Eerste Afdeling A	28
1949/50		12				Eerste Afdeling B	26
1950/51		8				Eerste Afdeling A	29
1951/52		8				Eerste Afdeling B	30
	I	II	III	IV	PI			Vanaf 1952/53 zijn er 4 nationale niveaus	Beker
1952/53		6				Tweede Klasse	31
1953/54		3				Tweede Klasse	35		1/16
1954/55		14				Tweede Klasse	25		1/64
1955/56		3				Tweede Klasse	36		1/4
1956/57		2				Tweede Klasse	39
1957/58	12					Eerste Klasse	24
1958/59	14					Eerste Klasse	22
1959/60	12					Eerste Klasse	27
1960/61	7					Eerste Klasse	31
1961/62	8					Eerste Klasse	27
1962/63	5					Eerste Klasse	33
1963/64	13					Eerste Klasse	24		1/16
1964/65	5					Eerste Klasse	33		1/16
1965/66	2					Eerste Klasse	40		1/8
1966/67	6					Eerste Klasse	31		1/16
1967/68	5					Eerste Klasse	34		1/16
1968/69	7					Eerste Klasse	33		1/4
1969/70	12					Eerste Klasse	23		1/16
1970/71	8					Eerste Klasse	29	Verlies finale Beker van België met 2-1 (na verl.) van Beerschot VAC.	Finale
1971/72	11					Eerste Klasse	26		1/16
1972/73	13					Eerste Klasse	25		1/8
1973/74	16					Eerste Klasse	23		1/8
1974/75		8				Tweede Klasse	31		1/4
1975/76		8				Tweede Klasse	32		1/8
1976/77		3				Tweede Klasse	35		1/32
1977/78		12				Tweede Klasse	25		1/16
1978/79		8				Tweede Klasse	28		1/8
1979/80		13				Tweede Klasse	26		1/64
1980/81		11				Tweede Klasse	28		1/32
1981/82		9				Tweede Klasse	29	Periodekampioen, vierde in eindronde met 1 punt.	1/8
1982/83		6				Tweede Klasse	34		1/16
1983/84		6				Tweede Klasse	34		1/8
1984/85		5				Tweede Klasse	34	Periodekampioen, derde in eindronde met 5 punten.	1/8
1985/86		11				Tweede Klasse	28		1/8
1986/87		1				Tweede Klasse	45		1/16
1987/88	11					Eerste Klasse	29		1/4
1988/89	7					Eerste Klasse	35		1/8
1989/90	15					Eerste Klasse	27		1/4
1990/91	17					Eerste Klasse	22		1/32
1991/92		7				Tweede Klasse	30		1/8
1992/93		7				Tweede Klasse	28		1/32
1993/94		1				Tweede Klasse	62		1/16
1994/95	8					Eerste Klasse	35		1/16
1995/96	15					Eerste Klasse	40		1/2
1996/97	11					Eerste Klasse	39		1/16
1997/98	14					Eerste Klasse	37		1/4
1998/99	9					Eerste Klasse	51		1/4
1999/00	13					Eerste Klasse	37		1/2
2000/01	13					Eerste Klasse	35		1/4
2001/02	8					Eerste Klasse	53		1/2
2002/03	4					Eerste Klasse	56	Verlies finale Beker van België met 3-1 van RAA Louviéroise.	Finale
2003/04	13					Eerste Klasse	38		1/16
2004/05	14					Eerste Klasse	36		1/8
2005/06	15					Eerste Klasse	34		1/4
2006/07	15					Eerste Klasse	35		1/8
2007/08	17					Eerste Klasse	27		1/16
2008/09		1				Tweede Klasse	80		1/32
2009/10	4					Eerste Klasse	34		1/16
2010/11	12					Eerste Klasse	29		1/16
2011/12	16					Eerste Klasse	19	Verlies tegen KVC Westerlo in play-off III, rechtstreekse degradatie.	1/8
2012/13		4				Tweede Klasse	57		1/4
2013/14		3				Tweede Klasse	67	Derde in eindronde met 7 punten.	1/64
2014/15		1				Tweede Klasse	79		1/16
2015/16	13					Eerste Klasse	30		1/8
	I	II	III	IV	V			Vanaf 2016/17 zijn er 3 nationale en 2 regionale niveaus	Beker
2016/17	12					Eerste Klasse A	30		1/4
2017/18	10					Eerste Klasse A	37		1/8
2018/19	7					Eerste Klasse A	47		1/4
2019/20	12					Eerste Klasse A	33		1/8
2020/21	15					Eerste Klasse A	38		1/8
2021/22	9					Eerste Klasse A	51		1/16
2022/23	12					Eerste Klasse A	42		1/4
2023/24	9					Eerste Klasse A	40		1/8

Europees voetbal

Seizoen	Competitie	Ronde	Club	Score	Coëfficiënt
1999/00	UEFA Intertoto Cup	1R	Spartak Varna	2-1, 6-0	0,0
		2R	Ararat Jerevan	2-0, 3-1
		3R	FK Austria Wenen	0-2, 2-1
2003/04	UEFA Intertoto Cup	2R	Tobol Qostanay	0-2, 0-1	0,0

Totaal aantal punten voor UEFA-coëfficiënten: 0,0

Selectie 2024/25

Nº	Naam	Positie	Nationaliteit	Geboortedatum	Debuut A-kern	Vorige club
Doelmannen
12	Jo Coppens	DM	België	21 december 1990	2022	MSV Duisburg
16	Leo Kokubo	DM	Japan	23 januari 2001	-	SL Benfica
21	Matt Lendfers	DM	België	10 maart 2006	-	Eigen jeugd
Verdedigers
4	Zineddine Belaid	CV	Algerije	20 maart 1999	2024	USM Alger
31	Bruno Godeau	CV	België	10 mei 1992	2023	AA Gent
27	Frederic Ananou	RA/CV	Togo/ Duitsland	20 mei 1997	2023	Hansa Rostock
33	Alouis Diriken	CV	België	1 april 2004	2024	Eigen Jeugd
24	David Mindombe	CV	België	19 juni 2001	2024	Eigen Jeugd
34	Hugo Lambotte	CDM/CV	België	20 juni 2006	2024	Eigen Jeugd
2	Ryoya Ogawa	LA/LM	Japan	24 november 1996	2024	Vitória SC
20	Rein Van Helden	CV	België	24 juli 2002	2023	Eigen Jeugd
22	Wolke Janssens	CV/RA	België	11 januari 1995	2016	Dessel Sport
5	Shogo Taniguchi	CV	Japan	15 juli 1991	2024	Al-Rayyan
25	Tristan Teuchy	LV	België	14 april 2004	-	Eigen Jeugd
60	Robert-Jan Vanwesemael	RV	België	26 maart 2002	2023	Eigen Jeugd
19	Louis Patris	RV	België	7 juni 2001	-	RSC Anderlecht
Middenvelders
14	Olivier Dumont	CM	België	6 maart 2002	2023	Standard Luik
37	Arthur Alexis	CM/CAM	België	10 januari 2006	2024	Eigen Jeugd
6	Rihito Yamamoto	CM	Japan	12 december 2001	2023	Gamba Osaka
8	Joel Chima Fujita	CDM	Japan	16 februari 2002	2023	Yokohama F. Marinos
13	Ryotaro Ito	CAM	Japan	6 februari 1998	2023	Albirex Niigata
11	Isaías Delpupo	CAM/LV	Italië/ Argentinië	31 maart 2003	-	Cagliari Calcio
Aanvallers
9	Andres Ferrari	SP	Uruguay	3 januari 2003	-	Villarreal CF
7	Billal Brahimi	LV/RV/SP	Algerije/ Frankrijk	14 maart 2000	-	OGC Nice
23	Joselpho Barnes	LV/RV/SP	Ghana/ Duitsland	12 december 2001	2023	Riga FC
91	Adriano Bertaccini	SP	België	13 augustus 2000	2024	RFC de Liège
15	Kahveh Zahiroleslam	SP	Verenigde Staten	1 januari 2001	2023	Yale Bulldogs
53	Adam Nhali	LV	België	9 augustus 2005	2024	Eigen Jeugd

Technische staf

Functie	Naam	Nationaliteit
Coach	Felice Mazzù	België
Assistent-coach	Frederic De Meyer	België
Assistent-coach	Jérôme Patris	België
Physical coach	Sébastien Huyghe	België
Keeperstrainer	Sierd van der Berg	Nederland
Videoanalist	Yasuaki Osato	Japan
Teammanager	Peter Delorge	België

Bekende (ex-)spelers

Trainers

Deze lijst is bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen KV Kortrijk (1 september 2024)

Van	Tot	Naam	Wed.	W	G	V
1925	1959	Frans De Rycke
1959	1966	Raymond Goethals
1966	1969	Ward Volckaert
1969	1972	Jean Claes
1972	1979	Marcel Vercammen
1979	1981	Gerard Bergholtz
1981	1983	Albert Bers
1983	1984	Wilfried Van Moer
1984	1986	Eric Vanlessen
1986	1990	Guy Mangelschots
07-1990	03-1991	Walter Meeuws
03-1991	04-1992	Odilon Polleunis
04-1992	06-1992	Rudy Liebens (co-trainer)
04-1992	06-1992	Marek Dziuba (co-trainer)
07-1992	11-1992	Albert Van Marcke
11-1992	02-1993	Martin Lippens
02-1993	01-1996	Guy Mangelschots
01-1996	09-1996	Wilfried Sleurs	7	1	2	4
09-1996	02-1997	Freddy Smets	14	3	4	7
02-1997	06-1997	Guy Mangelschots	13	6	3	4
07-1997	03-1998	Barry Hulshoff	24	11	6	7
03-1998	11-1999	Poll Peters	23	6	6	11
11-1999	02-2001	Willy Reynders	43	12	8	23
02-2001	06-2001	Jules Knaepen	12	6	4	2
07-2001	04-2004	Jacky Mathijssen	97	40	24	33
04-2004	06-2004	Guy Mangelschots	3	1	0	2
07-2004	02-2005	Marc Wilmots	23	5	5	13
02-2005	03-2005	Guy Mangelschots	10	4	1	5
03-2005	03-2005	Peter Voets	1	1	0	0
03-2005	02-2006	Herman Vermeulen	21	4	6	11
02-2006	02-2006	Eddy Raeymaekers (co-trainer)	1	0	1	0
02-2006	02-2006	Peter Voets (co-trainer)	1	0	1	0
02-2006	11-2006	Thomas Caers	23	6	4	13
11-2006	11-2006	Peter Voets	2	2	0	0
11-2006	04-2007	Henk Houwaart	14	3	5	6
04-2007	06-2007	Peter Voets	7	2	2	3
07-2007	09-2007	Valère Billen	6	0	0	6
09-2007	12-2007	Peter Voets	9	3	1	5
12-2007	06-2008	Dennis van Wijk	19	3	8	8
07-2008	09-2011	Guido Brepoels	117	48	27	42
09-2011	06-2012	Franky Van der Elst	29	4	9	16
07-2012	05-2013	Guido Brepoels	34	17	6	11
05-2013	09-2015	Yannick Ferrera	80	49	16	15
09-2015	06-2016	Chris O'Loughlin	26	5	6	15
07-2016	06-2017	Ivan Leko	41	15	7	19
07-2017	08-2017	Bartolomé Márquez López	2	1	0	1
08-2017	08-2017	Chris O'Loughlin	1	1	0	0
08-2017	05-2018	Jonas De Roeck	37	12	12	13
05-2018	11-2019	Marc Brys	56	21	20	15
11-2019	01-2020	Nicky Hayen	5	1	1	3
01-2020	06-2020	Miloš Kostić	8	3	1	4
07-2020	12-2020	Kevin Muscat	15	2	5	8
12-2020	06-2021	Peter Maes	19	8	3	8
07-2021	04-2023	Bernd Hollerbach	70	26	16	28
05-2023	06-2024	Thorsten Fink	40	13	14	13
06-2024	09-2024	Christian Lattanzio	6	0	3	3
09-2024	heden	Felice Mazzù	0	0	0	0

Verdienstelijkste speler van het seizoen

Seizoen	Speler
1980/81	Danny Verdeyen
1981/82	Frans Beckers
1982/83	Johan Vandecaetsbeek
1983/84	Renaat Koopmans
1984/85	Roland Velkeneers
1985/86	Stef Agten
1986/87	Stef Agten
1987/88	Jacques Kingambo
1988/89	Jacques Kingambo
1989/90	Roland Velkeneers
1990/91	Patrick Ghislain
1991/92	Roland Velkeneers
1992/93	Stef De Conink
1993/94	Erwin Coenen
1994/95	Tibor Balog
1995/96	Anders Nielsen
1996/97	Eddy Dierickx
1997/98	Dušan Belić
1998/99	Peter Voets
1999/00	Filip Fiers
2000/01	Danny Boffin
2001/02	Danny Boffin

Seizoen	Speler
2002/03	Claude Kalisa
2003/04	Dušan Belić
2004/05	Peter Delorge
2005/06	Sander Debroux
2006/07	Asanda Sishuba
2007/08	Peter Delorge
2008/09	Simon Mignolet
2009/10	Simon Mignolet
2010/11	Denis Odoi
2011/12	Alessandro Iandoli
2012/13	Ivo Rossen
2013/14	Dimitri Daeseleire
2014/15	William Dutoit
2015/16	William Dutoit
2016/17	Stef Peeters
2017/18	Steven De Petter
2018/19	Takehiro Tomiyasu
2019/20	Wolke Janssens
2020/21	Yuma Suzuki
2021/22	Christian Brüls
2022/23	Gianni Bruno
2023/24	Matte Smets

Voorzitters

1924-1927: Paul Gerards
1927-1928: Raymond Van Heck
1928-1932: Armand Bonnewijn

Roland Duchâtelet droeg een groot deel bij aan de huidige infrastructuur van Stayen
1932-1935: Jos Palms
1935-1937: Daniël Vreven
1937-1972: Paul Massa
1972-1978: Frans Smeets
1978-1991: Guy Lambeets
1991-1996: Henri Knapen
1996-2004: Leon Schepers
2004-2011: Roland Duchâtelet
2011-2012: Benoît Morrenne
2012-2012: André Donvil
2012-2016: Bart Lammens
2016-2017: Marieke Höfte
2017-2018: Yusuke Muranaka
2018-heden: David Meekers

Diversen

Shirtsponsor

1979-1981: Reizen Carlier
1981-1984: MZ Meubelen
1984-1987: Nopri
1987-1990: BT Heftrucks
1990-1993: Primo

Belisol had de langste samenwerking als hoofdsponsor van STVV tot nog toe
1993-1994: Ten-Men
1994-1995: Looza
1995-1998: Jonagold
1998-1999: Eburon
1999-2002: TV Lokaal
2002-2003: Sport.be
2003-2004: Bionade
2004-2014: Belisol
2014-2015: Ambiorix
2015-2019: Golden Palace
2019-heden: DMM.com

Aanhang

Gemiddelde opkomst per wedstrijd in de Jupiler Pro League^[1]
seizoen	opkomst
2023-2024	5.737
2022-2023	5.308
2021-2022	/
2020-2021	/
2019-2020	5.296
2018-2019	6.302
2017-2018	6.396
2016-2017	6.366
2015-2016	8.910

Supporters

STVV heeft meer dan 10 supportersclubs in Limburg met Grankanaria als meest gerenommeerde en grootste supportersvereniging. Brigada Hesbania is de sfeergroep. Ook zijn er enkele buitenlandse supportersclubs, waaronder een in Schotland, Nederland, Engeland en een op het Caraïbische eiland Aruba.

De harde kern van STVV heeft goede banden met de harde kern van MVV Maastricht.

Clublied

In 1948 schreef voormalig speler en bestuurslid van STVV Firmin Renson het lied 'Vooruit STVV'. Dit lied is later als officieel clublied erkend. Daarmee is het het tweede oudste clublied van het land, na dat van Antwerp uit 1928.

Mascotte

De mascotte van STVV is een kanarie. Die verwijst naar de bijnaam van de STVV'ers, de Kanaries. Binkie staat erom bekend om niet alleen elke thuismatch aanwezig te zijn in het stadion, maar ook naar verscheidene evenementen in de Sint-Truiden te komen. Tijdens de corona-pandemie kwam Binkie wel eens in het nieuws met zijn vrolijke verschijningen in de tribunes, die voor de rest volledig leeg moest blijven. In 2021 kwam er tijdens de wedstrijd op valentijnsdag voor de gelegenheid een extra mascotte bij. Zij was het liefje van Binkie. Ze bleef daarna op de achtergrond, maar dook af en toe nog eens op. In de voorbereiding van het seizoen 2024-25 kreeg Binkie een make-over. Hij kreeg een nieuw, moderner pak aangemeten waarin hij de daaropvolgende seizoenen te zien is.

Transfers

Hoogste bedragen die STVV ooit heeft betaald en gekregen voor een speler.


Inkomend					Uitgaand
	Speler	Van club	Prijs (milj. EUR)	Jaar		Speler	Naar club	Prijs (milj. EUR)	Jaar
1.	Zion Suzuki	Urawa Reds	4,00	2024	1.	Zion Suzuki	Parma Calcio	7,50	2024
2.	Mohamed Buya Turay	Dalkurd FF	1,80	2018	2.	Takehiro Tomiyasu	Bologna FC	7,00	2019
3.	Tatsuya Ito	Hamburger SV	1,50	2019	3.	Ameen Al-Dakhil	Burnley FC	5,00	2023
4.	Oleksandr Filippov	FC Desna Chernihiv	1,50	2020	4.	Casper De Norre	KRC Genk	4,00	2019
5.	Lee Seung-woo	Hellas Verona	1,20	2019	5.	Aboubakary Koita	AEK Athene	3,60	2024
6.	Liberato Cacace	Wellington Phoenix FC	1,20	2020	6.	Mathias Delorge	KAA Gent	3,50	2024
7.	Chris Durkin	DC United	1,09	2020	7.	Yohan Boli	Al-Rayyan SC	3,00	2020
8.	Maximiliano Caufriez	Waasland-Beveren	1,00	2020	8.	Liberato Cacace	Empoli FC	3,00	2022
9.	Aboubakary Koita	Waasland-Beveren	1,00	2021	9.	Simon Mignolet	Sunderland AFC	2,50	2010
10.	Santiago Colombatto	Cagliari Calcio	0,81	2019	10.	Djené Dakonam	Getafe CF	2,50	2017