Andrzej Trzaskowski

polski kompozytor, pianista, dyrygent

Andrzej Bronisław Trzaskowski (ur. 23 marca 1933 w Krakowie, zm. 16 września 1998 w Warszawie) – polski kompozytor, pianista, dyrygent, publicysta i krytyk muzyczny. Pionier jazzu w Polsce i jedna z najwybitniejszych postaci w historii polskiej muzyki rozrywkowej[1]. Ojciec Rafała[2].

Andrzej Trzaskowski
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1933
Kraków

Data i miejsce śmierci

16 września 1998
Warszawa

Instrumenty

fortepian

Gatunki

jazz

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie)
Grób Andrzeja Trzaskowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Życiorys

edytuj

Był wnukiem Bronisława, synem Stanisława[3][4].

Studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1952–1957, oraz analizę i teorię muzyki współczesnej u Bogusława Schaeffera i Eugeniusza Rudnika w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia w latach 1955–1957. Od 1957 był stałym publicystą i recenzentem pisma Jazz Forum, publikował również w prasie zagranicznej.

Jako pianista zadebiutował w zespole Melomani. W tym okresie zajął I miejsce w ankiecie Przekroju z roku 1956 na najlepszego pianistę. W 1958 był współzałożycielem zespołu Jazz Believers z którym wystąpił na pierwszym w Warszawie Jazz Jamboree'58. W 1959 roku założył zespół The Wreckers oraz firmowane swoim nazwiskiem trio, a nieco później kwintet i sekstet.

W czasie Jazz Jamboree'60, Trio Trzaskowskiego akompaniowało Stanowi Getzowi (artysta był wówczas na szczycie listy magazynu Down Beat), zaś 31 października 1960 roku w Filharmonii Narodowej doszło do wspólnej sesji nagraniowej. Podczas kolejnej edycji festiwalu w roku 1961, Trzaskowski wystąpił z barytonistą Ronnie Rossem.

W czerwcu 1962 roku, jako jeden z pierwszych polskich muzyków jazzowych koncertował w Stanach Zjednoczonych. Towarzyszył mu nowy skład Wreckersów. Zespół występował m.in. na festiwalach jazzowych w Waszyngtonie, Newport, w Nowym Orleanie, a także w Village Vanguard w Nowym Jorku. Pojawił się w popularnym programie telewizyjnym Who is in the World i otrzymywał pochlebne recenzje w The New York Times i innych czasopismach amerykańskich.

Trzaskowski posiadał ogromne umiejętności pianistyczne, zaś rozległa wiedza kompozytorska zaowocowała utworami także o charakterze trzecionurtowym (łączącym muzykę klasyczną i jazz)[1]. Pierwszą w Polsce kompozycję tego typu zaprezentował słuchaczom podczas Jazz Jamboree'62. Utwór zatytułowany Nihil novi, został także wykonany w Filharmonii Narodowej przez amerykańskiego trębacza Dona Ellisa, trio pianisty oraz zespół kameralny pod dyr. Andrzeja Markowskiego.

Około roku 1963 Trzaskowski zaczął odchodzić od bebopu, cool jazzu i estetyki Horace’a Silvera, kierując swe zainteresowania muzyczne w stronę free jazzu i technik kompozytorskich muzyki XX wieku. Za punkt zwrotny w jego twórczości i poglądach estetycznych można uznać trzyczęściowy utwór pt. Synopsis. Ten okres został częściowo udokumentowany na płytach: The Andrzej Trzaskowski Quintet (1965, Polish Jazz, vol. 4), Jazz Workshop (1965, NDR) i Seant (1966, Polish Jazz, vol. 11).

W 1963 i 1964 roku kwintet Trzaskowskiego koncertował w Niemczech, Włoszech, Szwajcarii, Jugosławii, i Belgii. W 1964 roku wystąpił w odcinku specjalnym niemieckiego programu telewizyjnego Jazz – gehört und gesehen (program pt. Jazz in Poland w reż. Janusza Majewskiego prezentował dokonania najważniejszych wykonawców krajowej sceny jazzowej)[5], zaś w styczniu 1965 roku nagrał album pt. The Andrzej Trzaskowski Quintet[6].

W tym samym roku pianista nawiązał dwuletnią współpracę z trębaczem Tedem Cursonem (były członek zespołu Charlesa Mingusa), z którym w latach 1965 i 1966 podczas dwóch sesji w Warszawie, dokonał nagrania albumu Seant (1967). W latach 1965–1970 udzielał się, jako muzyk i kierownik artystyczny podczas „Jazz Workshops” w Hamburgu, organizowanych przez rozgłośnię Norddeutscher Rundfunk.

Od 1974 Trzaskowski prowadził Orkiestrę Polskiego Radia i Telewizji Studio S-1 w Warszawie. W latach 1972–74 pracował w Naczelnej Redakcji Muzycznej Polskiego Radia i Telewizji, zaś na przełomie lat 70. i 80. był członkiem komitetu redakcyjnego i redaktorem naukowym działu jazzowego. Ponadto był współautorem „Leksykonu kompozytorów XX wieku” (tom 1–2, 1963–1965) i współredaktorem „Encyklopedii Muzycznej PWM”.

Andrzej Trzaskowski był autorem i współautorem muzyki do wielu filmów i wykonawcą muzyki między innymi w takich filmach jak: Bardzo spokojna wieś Janusza Kidawy, Rozwodów nie będzie Jerzego Stefana Stawińskiego, Dreszcze Wojciecha Marczewskiego, Gra o wszystko Andrzeja Kotkowskiego, Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni Mieczysława Waśkowskiego, Pociąg Jerzego Kawalerowicza. Ponadto pojawił się w obsadzie aktorskiej filmów: Niewinni czarodzieje (reż. Andrzej Wajda), Zuzanna i chłopcy (reż. Stanisław Możdżeński), Był jazz (reż. Feliks Falk).

Od 1992 roku wykładał na Wydziale Jazzu w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia przy ul. Bednarskiej w Warszawie. W ostatnich latach życia, ze względu na zły stan zdrowia, niemal zupełnie wycofał się z życia muzycznego. Po raz ostatni wystąpił w Teatrze Buffo w 1996 roku.

Odznaczenie

edytuj

W 1995 został po raz drugi odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w pracy artystycznej[7].

Życie prywatne

edytuj

Był żonaty z Teresą Trzaskowską z domu Arens, po pierwszym mężu Ferster (zm. 2019), z którą miał syna Rafała (ur. 1972)[2].

Zmarł na raka płuc. Został pochowany na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 3 Tuje rz. 3 m. 25)[8].

Przypisy

edytuj
  1. a b Cezary Gumiński: The Andrzej Trzaskowski Quintet. jazzforum.com.pl. [dostęp 2020-07-07]. (pol.).
  2. a b Paweł Brodowski: Teresa Trzaskowska. jazzforum.com.pl. [dostęp 2020-06-09].
  3. Stanisław Wojciech Trzaskowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2020-06-09].
  4. Andrzej Bronisław Trzaskowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2020-06-09].
  5. Ninateka: Jazz in Poland. Janusz Majewski. ninateka.pl. [dostęp 2020-07-08]. (pol.).
  6. The Andrzej Trzaskowski Quintet – Polish Jazz Vol. 4. discogs.com. [dostęp 2020-07-08]. (pol.).
  7. M.P. z 1995 r. nr 65, poz. 729 – pkt 1.
  8. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy