Maur (uczeń św. Benedykta)
Maur, uczeń św. Benedykta (ur. 512 w Rzymie, zm. 15 stycznia 584 w Galii) – pierwszy uczeń św. Benedykta z Nursji, mnich i opat, święty Kościoła katolickiego.
Opat | |
Św. Maur w bazylice św. Symplicjana w Mediolanie (pędzla Aurelio Luini) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Czczony przez | |
Wspomnienie | |
Patron |
tragarzy, krawców, szewców i kowali miedzi, orędownik m.in. przy przeziębieniach i bólach głowy |
Szczególne miejsca kultu |
Maur pochodził z arystokratycznej rodziny, był synem rzymskiego senatora Ekwicjusza. W wieku dwunastu lat został powierzony na wychowanie Benedyktowi z Nursji i stał się jego najwybitniejszym uczniem.
Około 529, wraz ze św. Benedyktem, zamieszkał w klasztorze na Monte Cassino. Został tam wybrany przeorem, a później opatem zakonu.
Według późniejszego Vita Mauri, spisanego w 863 przez Odona z Glanfeuil, Maur wysłany został przez św. Benedykta do Galii. Tam, w połowie VI wieku założył, dzięki wsparciu króla Teodeberta, pierwsze opactwo benedyktyńskie na ziemiach francuskich w Glanfeuil (nad Loarą). Spędził tam trzydzieści osiem lat pełniąc obowiązki opata. Śmierci doczekał w samotni położonej niedaleko klasztoru Glanfeuil.
Grzegorz Wielki w swoich Dialogach opisał historię, w której św. Maur na polecenie św. Benedykta wybrał się na poszukiwanie jednego z uczniów, Placyda. Znalazł go w topieli i bez świadomości zagrożenia, idąc po wodzie dotarł do niego by udzielić pomocy.
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 15 stycznia wraz ze św. Placydem[1].
Święty Maur jest patronem tragarzy, krawców, szewców i kowali miedzi. Jest orędownikiem przy chrypce, przeziębieniu, bólach głowy, podagrze, reumatyzmie i zołzach[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Święci Maur i Placyd, uczniowie św. Benedykta. – Internetowa Liturgia Godzin [27.12.2012]
- ↑ hl. Maurus. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-25)]. - Kirchenlexikon (Autor: Ekkart Sauser) (niem.)
Bibliografia
edytuj- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 4: M-P. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2000, s. 225/226. ISBN 83-7097-671-9.