Mikołaj z Oporowa
wojewoda łęczycki
Mikołaj z Oporowa herbu Sulima (ur. ok. 1365, zm. 1425) – dostojnik z okresu panowania Władysława Jagiełły, wojewoda łęczycki (1419–1425).
 herb Sulima | |
| Data urodzenia |
1365 |
|---|---|
| Data śmierci |
1425 |
| Ród |
Sulimowie z Oporowa |
| Rodzice |
Włodzimierz z Oporowa |
| Dzieci | |
| Administracja | |
Był synem Włodzimierza z Oporowa. Jako bliski współpracownik króla uzyskał wiele urzędów, z których najważniejszy to urząd wojewody łęczyckiego. Wokół rodzinnej wsi i lokowanego przez siebie miasteczka Oporów stworzył znaczną posiadłość ziemską, (28 wsi), która stała się podstawą materialną magnackiej pozycji tej rodziny przez 100 lat. Pozostawił sześciu synów, z których najwybitniejsi to Władysław z Oporowa - arcybiskup gnieźnieński oraz Piotr z Oporowa - wojewoda łęczycki.
Był sygnatariuszem pokoju mełneńskiego 1422 roku[1].
Przypisy
edytuj- ↑ Maciej Dogiel, Codex Diplomaticus Regni Poloniae Et Magni Ducatus Litvaniae : In Quo Pacta, Foedera, Tractatus Pacis, Mutuae Amicitiae, Subsidiorum, Induciarum, Commerciorum Nec Non Conventiones [...] Aliaque Omnis Generis Publico Nomine Actorum, Et Gestorum Monumenta. T. 4, In Quo Totius Prussiae Res Continentur, Wilno 1764, s. 114.
Bibliografia
edytuj- J. Bieniak, Oporowski Mikołaj (właściwie Mikołaj z Oporowa) h. Sulima (ok. 1365-1425), wojewoda łęczycki, Polski Słownik Biograficzny, t. XXIV, Wrocław 1979, s. 138-139.
- T. Nowak, Własność ziemska w ziemi łęczyckiej w czasach Władysława Jagiełły, Łódź 2003.
- T. Piotrowski, Dostojnicy województwa łęczyckiego za pierwszych Jagiellonów, Warszawa 1935.
- A. Szymczakowa, Urzędnicy łęczyccy i sieradzcy do połowy XV wieku, „Acta Universitatis Lodziensis”, Folia historica, t. 20, 1984.
- Z. Wilk-Woś, Władysław z Oporowa (ok. 1395-1453), podkanclerzy królewski, biskup włocławski i arcybiskup gnieźnieński, „Studia Claramontana”, t. 21, 2003, s. 174-449.