Rafael Merry del Val

Rafael Merry del Val y Zulueta (ur. 10 października 1865 w Londynie, zm. 26 lutego 1930 w Watykanie) – hiszpański duchowny katolicki, dyplomata watykański, sekretarz stanu, kardynał, Sługa Boży.

Rafael Merry del Val y Zulueta

Kardynał prezbiter
Da mihi animas cetera tolle
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	10 października 1865 Londyn
Data i miejsce śmierci	26 lutego 1930 Watykan
Miejsce pochówku	Groty Watykańskie
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	12 listopada 1903–20 sierpnia 1914
Prefekt Kongregacji Nauki Wiary
Okres sprawowania	14 października 1914–26 lutego 1930
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	30 grudnia 1888
Nominacja biskupia	19 kwietnia 1900
Sakra biskupia	6 maja 1900
Kreacja kardynalska	9 listopada 1903 Pius X
Kościół tytularny	bazylika św. Praksedy w Rzymie
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	6 maja 1900
Konsekrator	Mariano Rampolla del Tindaro
Współkonsekratorzy	Guglielmo Giosafat Giuseppe Pifferi Edmund Stonor
Konsekrowani biskupi Juan Bautista Castro 6 stycznia 1904 Celestino Endrici 13 marca 1904 Andrzej Jacek Longhin 17 kwietnia 1904 Alfredo Peri-Morosini 17 kwietnia 1904 Duarte Leopoldo e Silva 22 maja 1904 Josef Altenweisel 11 września 1904 Ambrose Agius 18 września 1904 Francesco Ragonesi 25 września 1904 Adolfo Alejandro Nouel 16 października 1904 Sebastiano Francisco Pifferi 22 października 1905 José Marcondes Homem de Melo 29 czerwca 1906 Giuseppe Aversa 8 września 1906 Georg Carić 8 grudnia 1906 Felice del Sordo 8 grudnia 1906 Achille Locatelli 27 grudnia 1906 Pietro di Maria 30 grudnia 1906 Augusto Silj 13 stycznia 1907 Ivan Borzatti de Löwenstern 19 marca 1907 Paolo Rosario Farrugia 7 lipca 1907 Francesco Maria Berti 20 października 1907 Manuel María Pólit y Laso 1 listopada 1907 Andreas Frühwirth 30 listopada 1907 Giovanni Vincenzo Tasso 28 maja 1908 Enrico Sibilia 11 października 1908 Tommaso Pio Boggiani 22 listopada 1908 Giuseppe Foschiani 22 listopada 1908 Agostino Zampini 6 stycznia 1911 Uberto Maria Fiodo 22 stycznia 1911 Antun Bauer 29 stycznia 1911 Antun Gjivoje 8 października 1911 Dionysius Antonius Schüler 5 listopada 1911 Raffaele Scapinelli di Léguigno 25 lutego 1912 Giovanni Bonzano 3 marca 1912 Nicolas Dobrecić 10 marca 1912 Joseph Malleret 19 marca 1912 Robert Fraser 25 maja 1913 Nematallah Carame 22 czerwca 1913 Felice Agostino Addeo 13 lipca 1913 Alberto Vassallo di Torregrossa 18 stycznia 1914 Julián Raymundo Riveiro y Jacinto 10 maja 1914 Bonaventura Cerretti 19 lipca 1914 Mauro Caruana 10 lutego 1915 Plácido Ángel Rey de Lemos 25 lutego 1917 Ramón Pérez y Rodríguez 28 listopada 1920 Johann Raffl 19 czerwca 1921 Hieronymus Maria Mileta 26 lutego 1922 Massimo Rinaldi 19 marca 1925 Arthur Hinsley 30 listopada 1926 Simone Lorenzo Salvi 28 października 1927 Ludovico Ferretti 4 grudnia 1927
Współkonsekrowani biskupi Angelo Maria Dolci 13 maja 1900 Domenico Pugliatti 13 maja 1900 William O’Connell 19 maja 1901 Franz Zorn von Bulach 3 listopada 1901 Algernon Charles Stanley 15 marca 1903 Vittorio Amedeo Ranuzzi de’ Bianchi 12 lipca 1903

Życiorys

Był synem ambasadora hiszpańskiego w Anglii. Studiował w szkole jezuickiej w Namur (Belgia), w Kolegium św. Michała w Brukseli, Ushaw College w Durham oraz Papieskiej Akademii Szlacheckiej w Rzymie (watykańska szkoła dyplomacji). Przyjął święcenia kapłańskie 30 grudnia 1888 w Rzymie.

Otrzymał honorowe tytuły tajnego szambelana papieskiego (1891) i prałata domowego (1897). W 1897 pełnił funkcję delegata apostolskiego w Kanadzie.

W 1896 był sekretarzem komisji papieskiej, powołanej do zbadania ważności święceń udzielanych przez kościół anglikański. W październiku 1899 został mianowany prezydentem Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie. 19 kwietnia 1900 mianowany arcybiskupem tytularnym Nicei, otrzymał sakrę biskupią 6 maja 1900 w Rzymie z rąk kardynała Mariano Rampolli del Tindaro, sekretarza stanu. W 1901 reprezentował papieża na koronacji króla Anglii Edwarda VII.

Był sekretarzem konklawe zwołanego w 1903 po śmierci papieża Leona XIII. Nowy papież, Pius X, mianował go w sierpniu 1903 prosekretarzem stanu, a następnie w listopadzie t.r. wyniósł do godności kardynalskiej (z tytułem prezbitera św. Praksedy) i promował na pełnoprawnego sekretarza stanu. Merry del Val objął także funkcje prezydenta Papieskiej Komisji Administracji Dóbr Stolicy Świętej, prefekta Kongregacji Loreto oraz prefekta Pałacu Apostolskiego. W 1907 roku Franciszek Józef I nadał mu Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana.

Brał udział w konklawe w 1914 i ponownie w 1922. W październiku 1914 został archiprezbiterem bazyliki watykańskiej i prefektem Kongregacji Świętego Oficjum (sekretariat stanu przejął Domenico Ferrata, a następnie Pietro Gasparri). Kilkakrotnie powierzano mu funkcje legata papieskiego na uroczystości rocznicowe ku czci św. Franciszka z Asyżu oraz na prowincjonalny kongres katechetyczny w Umbrii.

Grób kardynała Merry'ego del Vala w Grotach Watykańskich

W lutym 1953 otwarto jego proces beatyfikacyjny.

Bibliografia

• sylwetka w internetowym słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)].