Przejdź do zawartości

Hugh Keays-Byrne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) o 16:13, 9 mar 2023. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Hugh Keays-Byrne
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1947
Śrinagar, Indie Brytyjskie (obecnie Indie)

Data śmierci

1 grudnia 2020

Zawód

aktor

Współmałżonek

Christina

Lata aktywności

1967–2020

Hugh Keays-Byrne (ur. 18 maja 1947 w Śrinagar w Indiach, zm. 1 grudnia 2020[1][2]) – australijski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys

Urodził się w Śrinagar w rodzinie brytyjskiej[3]. Jego rodzina przeniosła się do Wielkiej Brytanii, gdy był małym dzieckiem[3]. Uczył się w Anglii i rozpoczął karierę jako aktor teatralny. W latach 1968–1972 grał w wielu spektaklach Royal Shakespeare Company[3]: Jak wam się podoba, Faust, Hamlet, Król Lear, Wiele hałasu o nic, Burza i Troilus i Kresyda[4][5]. W 1973 udał się do Australii z Royal Shakespeare Company ze słynną produkcją Petera Brooka Sen nocy letniej i pozostał w Australii po zakończeniu trasy[6].

W 1967 po raz pierwszy trafił na mały ekran w serialach: Bellbird i Chłopak spotyka dziewczynę (Boy Meets Girl)[7]. Pierwszą większą rolę filmową Ropucha zagrał w dramacie sensacyjno-przygodowym Stone (1974)[8] z Rebeccą Gilling. Za rolę Tima Thomasa w odcinku serialu Rush – pt. „A Shilling a Day” (1976) otrzymał australijską nagrodę telewizyjną Logie Awards. Rozpoznawalność przyniosła mu rola antagonisty Obrzynacza w apokaliptycznym filmie fantastycznonaukowym George’a Millera Mad Max (1979)[9] z Melem Gibsonem, za którą był nominowany do nagrody Australian Film Institute w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy[10]. Za występ w dramacie Śpiąca piękność (Sleeping Beauty, 2011) z Emily Browning wraz z obsadą był nominowany do nagrody Alliance of Women Film Journalists[10]. Rola Immortana Joe w Mad Max: Na drodze gniewu (2015) z Tomem Hardy przyniosła mu nominację do MTV Movie Award jako najlepszy czarny charakter i nagrody Australian Film Critics Association Awards w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy[10].

Filmografia

Seriale telewizyjne

  • Bellbird (1967)
  • Boy Meets Girl (1967) w 5. odcinku jako Leslie[11]
  • This Love Affair (1974)
  • Ben Hall (1975), w 4 odcinkach jako John Piesley
  • Rush (1976) jako Tim Thomas
  • The Outsiders (1976) jako Doyle
  • Beyond Reasonable Doubt (miniserial dokumentalny 1977) jako Patterson
  • Chopper Squad (1977) jako Syd Tasker
  • Secret Valley (1980-1982), w 6 odcinkach jako William Wopper
  • Five Mile Creek (1984) jako Bill Curruthers
  • Runaway Island (1984), w 2 odcinkach jako Lucas the Ratter
  • Joe Wilson (miniserial 1988) jako Bob Galletley
  • Moby Dick (miniserial 1998), w 2 pierwszych odcinkach jako pan Stubb
  • Podróż do wnętrza Ziemi (miniserial 1999), w 2 odcinkach jako McNiff
  • Ucieczka w kosmos (2000–2001) jako Grunchlk
  • Ucieczka w kosmos i wojny rozjemców (2004), w 2 pierwszych odcinkach jako Grunchlk

Przypisy

  1. Hugh Keays-Byrne, of Mad Max fame, dead at 73. Boing Boing. [dostęp 2020-12-02]. (ang.).
  2. Hugh Keays-Byrne nie żyje. Aktor zdobył sławę dzięki roli w filmie „Mad Max”. Onet.pl. [dostęp 2020-12-03]. (pol.).
  3. a b c Hugh Keays-Byrne Biography (1947-). Famous Birthdays. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
  4. Hugh Keays Byrne. Theatricalia. [dostęp 2016-01-02]. (ang.).
  5. Past Productions: On the RSC stage – 1970. BBC. [dostęp 2016-01-02]. (ang.).
  6. Richard Jinman: Hugh Keays-Byrne interview: Toecutter is back – but as a different villain in Mad Max: Fury Road. „The Independent”. [dostęp 2015-05-17]. (ang.).
  7. Hugh Keays-Byrne Filmography. Rotten Tomatoes. [dostęp 2020-12-05]. (ang.).
  8. Hugh Keays-Byrne Filmography. AllMovie. [dostęp 2016-01-02]. (ang.).
  9. Antonino Tati: Interview with Hugh Keays-Byrne, aka: Immortan Joe of ‘Mad Max’ fame. Cream Magazine. [dostęp 2019-06-17]. (ang.).
  10. a b c Hugh Keays-Byrne Awards. FamousFix.com. [dostęp 2020-11-16]. (ang.).
  11. A High-Pitched Buzz. Terence Edmond, Meg Wynn Owen, Aubrey Woods, Kenneth Fortescue 1967-09-01. [dostęp 2020-12-06].

Linki zewnętrzne

pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy