Sukob niskog intenziteta

Sukob niskog intenziteta (engleski: Low intensity conflict) je izraz kojim se u zapadnoj vojnoj literaturi opisuju oružani sukobi, odnosno situacije u kojoj neka država ili entitet koristi svoje oružane snage, odnosno vojsku kako bi preuzela ili zadržala kontrolu nad nekom teritorijom, ali se pri tome suzdržava od korištenja svih oružja, sredstava i metoda koje joj stoje na raspolaganju, a koje bi bile karakteristične za tzv. konvencionalni rat. Izraz je u obliku operacije niskog intenziteta (low intensity operations) prvi koristio britanski general Frank Kitson kako bi opisao metode kojima je ugušena komunistička pobuna u Malaji 1948-60.

Sukobi niskog intenziteta su karakteristični za situacije kada postoji značajan nesrazmjer u brojnosti i tehničkoj opremljenosti između dviju sukobljenih strana, pri čemu ona slabija nastoji koristiti metode asimetričnog ratovanja kao što su teroristički napadi i gerilska strategija. Jača strana se tome nastoji suprotstaviti tako što protivnike nastoji ne vojnički poraziti u uređenoj bitci, nego postepeno iscrpiti, najčešće kroz uklanjanje podrške koju uživa kod civilnog stanovništva - bilo propagandom, bilo kroz tjeranje u nepristupačna i udaljena područja odakle teško mogu nanositi štetu.

Neke države imaju posebno obučene vojne i paravojne formacije za vođenje sukoba niskog intenziteta, kao što je žandarmerija.

Reference

• Asprey, Robert. War in the Shadows, ISBN 0-595-22593-4
• British Army (ed.). Land Operations, Volume III, Counter Revolutionary Operations, 1969.
• Buffaloe, David. Conventional Forces in Low-Intensity Conflict: The 82nd Airborne at Firebase Shkin, Afghanistan [1] Arhivirano 2008-02-27 na Wayback Machine-u, October 2004.
• Hammes, Thomas X.. The Sling and the Stone, Zenith Press, 2004. ISBN 0-7603-2059-4
• van Creveld, Martin. The Transformation of War. The Free Press, 1991. ISBN 0-02-933155-2