Teaser

9.65K
500
69
Luna Navarro, a witch trained to be a hunter, falls in love with her handsome
professor, Fhergus. Little does she know Fhergus is her mate and a Lycan-- her
species' sworn enemy.

***
To protect herself against the Lycans, Luna's true beauty hides beneath an ugly
disguise--but her insanely attractive professor, Fhergus, surprisingly doesn't
care. Smitten with her first love, Luna thought Fhergus was it--until she finds out
he's a Lycan using her for information. Betrayed, Luna flees and comes back with
her true face, setting foot in her enemy's world. But Fhergus is determined to make
his mate his again, and Luna discovers the truths of the lies she's been fed since
childhood. Can destiny stop the age-old rivalry between witches and Lycans? Or will
Fhergus's and Luna's love erupt into bloodshed?

DISCLAIMER: This story is written in Taglish. COVER DESIGN: Regina Dionela

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 1
FHERGUS lifted his gaze from the magazine he was reading and sighed. He placed the
magazine down on his lap. His friends, Axton Casanova, Logan D’Souza, Damon
Tavarez, and Romulus Saldivar were busy on their phones as they lounged on the
couches.

He raised his hand, pulling the sleeve of his suit to reveal his wristwatch. It was
exactly eight o’clock.

“Romi, aren’t you done?” he shouted, loud enough to hear from her room.

“I’m done, Uncle Fhergus! Five minutes!” Romi shouted back.

Ibinalik niya ang atensiyon sa binabasang magazine.

Ang five minutes ay naging ten minutes bago lumabas si Romi ng silid.

“Do I look good in this gown?”

“No!” sabay-sabay na sagot ng lahat na may disgustong ekspresyon sa mukha habang

nakatitig kay Romi.

“Your dress is revealing, Romi. Change.” Matigas ang tono ni Romulus, ang kapatid
ni Romi.

“What!?” Niyuko ni Romi ang sarili. Romi was wearing a nude gown with a deep
plunging neckline. May mga tali iyon sa harapang dibdib, para marahil hindi bumuka
at hindi sumilip ang hindi dapat. Napailing si Fhergus. Women’s clothing was
complicated. Bakit hindi na lang tinakpan ang harapan? Bakit kailangan may malalim
ba hukab pa? Pati ang ibabang bahagi ay may slit pa. Women were unbelievable.

“Uncle Logan, hindi ba maganda ang suot ko?”

“Ha?” Itinikom ni Logan ang bibig na medyo nakaawang. Parang wala ito sa sariling
nakatulala.

“Hindi ba maganda?” ulit na tanong ni Romi.

“Maganda naman kaso malaswa nga.”

Humalukipkip si Romi. Sumimangot ito.

Tumayo si Fhergus. “Let’s go. Okay na ‘yan. Kapag pinagpalit n’yo pa ‘yan mga
dalawang oras na naman ‘yan aabutin.”
Malapad na napangiti si Romi sa sinabi ni Fhergus. Lumapit si Romi sa kanya at
ikinawit ang braso sa braso ni Fhergus.

“Kaya ikaw ang favorite ko sa lahat, e.” Pinangunutan niya ito ng noo. Marahang
natawa si Romi.

Sakay ng limousine ay dumating sila sa isang hotel kung saan gaganapin ang birthday
party ng kaibigan ni Romi na anak ng isang senador. Umibis ng sasakyan ang lahat
maliban kay Romi. Sinilip ni Fhergus ang dalaga sa loob ng sasakyan nang hindi ito
kumilos. Nakahalukipkip lang ito habang nakasimangot.

“Romi?”

Mas lalong tumulis ang nguso nito.

“Sige. Uwi na lang tayo.”

“NOOO!”

Napangiwi si Fhergus sa pagtili nito. Padabog itong lumabas.

“Ano ba ang problema mong bata ka?” Tinabig ni Romi ang kamay ni Axton na pumisil
sa pisngi nito.

“Ayoko nito!” Pumadyak si Romi habang sinusuri ang sariling suot.

“Okay naman ang suot mo, ah?” Inabot ni Fhergus ang zipper ng leather jacket na
siya mismo ang nagpatong sa suot ni Romi at itinaas pang lalo iyon hanggang sa
hindi na nakita ang leeg.

“Perfect!” ani Romulus.

“You are all so annoying!” She stomped into the hotel entrance. The glass door
automatically opened. Sumunod ang limang lalaki kay Romi na natatawa. Hindi naman
talaga sila imbetadong lahat. Ang pamilya Salvidar lang, ang pamilya ni Romulus at
Romi. Hindi makakapunta ang mga magulang ni Romi kaya silang lima ang sumama para
maging bodyguard ni Romi.

But the kid was annoyed.

Pagpasok nila sa isang function hall kung saan nagaganap ang engrandeng pagtitipon,
at agad na sumalubong kay Romi ang dalawang kaibigan nito. Nagyakapan at maarteng
nag-beso na may tunog pa ang halik sa hangin.
“What fashion style is that?” maarteng tanong ng kaibigan nito habang pinapasadahan
si Romi ng tingin.

“My old-fashioned brother and uncles are with me. They are so pakialamero!”
Lumagpas ang tingin ng dalawang babae kay Romi para tingnan sila. Namilog ang mga
mata ng dalawa at pigil na tumili. They even grabbed Romi by both arms and shook
her.

“O. M. Gosh! They are so gwapo in person. Ipakilala mo kami, Romi.”

“The grey-haired is such a cutie! The type of guy that I fall for.”

Nakasimangot si Romi na nilinga si Logan na siyang tinutukoy ng babae. Umirap si

Romi at ibinalik ang atensiyon sa kaibigan.

“He’s not your type. He has a small dick.” Bago pa man makapagreak si Logan ay
hinila na ni Romi ang mga kaibigan.

“What about the blue-eyed man? Malaki ba siya?” tanong ng isa habang papalayo.

“Mga kabataan talaga ngayon! Iba ang standard sa lalaki. Ang taas,” reak ni Damon.
Tinapik ni Fhergus ang balikat ni Romulus saka nagpatiuna para tuluyang pumasok sa
function hall.

“Fuck!” mahinang palatak ni Fhergus nang mapansin ang pagtingin sa kanila ng mga
tao lalo ng mga kababaihan. Naroon ang paghanga sa mukha nito habang nasa mukha
naman ng ibang kalalakihan ang insikyuridad.

They were used to women openly ogling at them, but they avoided it as much as they
could. They didn’t want themselves to be exposed, except for Romulus who loved the
attention of every woman he crossed. He was the most popular of them, at patunay na
lang ang paglapit ng isang sikat na artista ngayon dito.

“Hey, Romulus!”

“Catya!”

Lumayo na si Fhergus dito at hinanap si Romi. Kumuha siya ng alak sa sommelier na

dumaan sa kanya, pero sa halip na si Romi ang makita ay si Octavia ang nakabangga
niya, ang kanyang kapatid.

“Kuya!”

“Octavia? What are you doing here?”

“What are you doing here?” balik nitong tanong.

“We just accompanied Romi.”

“Oh, God! Stop babysitting her. Malaki na siya. Masyado n’yo siyang hinihigpitan.”

“Yes. Listen to Octavia!”

Lumingon si Fhergus, at naroon na si Romi na may iritasyon pa rin sa mukha. Si
Octavia ay napatawa dahil sa suot ni Romi.

“I don’t understand! I’m of legal age, twenty-one to be exact. Same age as Octavia.
Pero ako hinihigpitan n’yo, e, bakit si Octavia hindi?”

Nilapitan ni Romulus si Octavia mula sa likod at hinawakan ito sa magkabilang

balikat.

“Octavia is more responsible than you—choosing clothes, friends, boyfriends. Dapat

ganitong suot ni Octavia ang isinusuot mo.”

“Kuya Romulus, hindi sa pananamit masasabi kung responsible ang isang tao. Can you
guys let Romi decide for herself?” Nilapitan ni Octavia si Romi, inabot ang zipper
ng leather jacket at binuksan iyon.

“Oh, the gown is too beautiful to hide.” Hinubad ni Octavia ang jacket mula kay
Romi.

“Wow! You look sensational in this elegant gown. Go and show what you’ve got,
girl.” Kinindatan ni Octavia si Romi.

Romi mouthed, “Thank you,” before rushing away. Hindi na sila nabigyan ng
pagkakataon para pigilan ito.

Romi and Octavia were of the same age, but Octavia was more mature than Romi. Romi
was a little—no, she was indeed a spoiled brat. Hindi mapagkakatiwalaan ang mga
aksiyon nito.

Ikinawit ni Octavia ang braso kay Fhergus. Mabagal na naglakad ang dalawa. Umabot
si Octavia ng wine sa nagdaang sommelier, pero agad iyong inagaw ni Fhergus ay
inamoy.

“Safe.” Napatawa si Octavia na binawi ang wine glass mula kay Fhergus at sumimsim.

“Octavia!” bati ng isang babae sa kapatid.

“Oh, hi, Melissa!”

“Who’s that?”
Humigpit ang kapit ng kamay ni Octavia kay sa braso ni Fhergus. “My boyfriend.”

“Oh! Lucky biatch!”

“I know right!” Nagpaalam din ito agad.

“If I told her that you’re my brother, mangungulit ‘yon.” Muling sumimsim si
Octavia ng wine. Octavia was a bit mysterious. Sobrang private na kahit sila na
pamilya nito ay hindi kilala ng mga kaibigan at kilala. Kilala lang ito na kapatid
at anak ng isa sa may-ari ng Lua Azul, ang sikat na kumpanya ng alak.

“Anyway, Kuya, hindi ka sasama sa akin si Portugal?” Tumigil sila sa isang tabi, at
bumitaw si Octavia sa pagkakahawak sa kanyang braso at humarap rito. Ang kanyang
mga kaibigan ay tinungo na ang mesa na laan para sa Salvidar.

“Susunod na lang ako. May tinatapos lang akong trabaho. Or if you want, hinatayin
mo na lang ako.”

“Naka-schedule na ang flight ko. Sumunod ka na lang. Saka nami-miss ko na si papa.

Magtatampo na ‘yon.”

Fhergus gave a curt nod in agreement. “Tara, doon tayo sa mesa. There is a
designated table for the Salvidar family.”

As he turned, Fhergus bumped into someone—a middle-aged man.

“I’m sorry, Sir.”

Tipid itong tumango at nilagpasan siya. Natigilan naman bigla si Fhergus nang may
marinig na bumagsak na bagay sa sahig. Maingay ang function hall pero rinig niya
ang pagbagsak ng bagay na iyon. Ngunit hindi iyon ang totoong dahilan sa
pagkakatigil niya—ang amoy ng isang nilalang na ilang dekadang taon na niyang hindi
nakakatagpo.

Mangkukulam!
Nilinga niya ang lalaking nakabangga na ngayon ay kausap ang dalawang babae. Niyuko
niya ang sahig. Kumunot ang kanyang noo nang makita ang isang brooch na panlalaki
sa sahig. Dinampot niya iyon at may kuryusidad na sinuri iyon. It was a vintage
collar brooch, but it looked more like an amulet to him—an oval shaped amulet with
a black stone in the middle.

“What’s that?” tanong ni Octavia. Ikinuyom niya ang palad.

“Ibabalik ko lang sa lalaki. Nahulog niya.” Ibinigay niya ang baso ng alak kay
Octavia.
Nilapitan niya ang lalaki. Tumiim ang kanyang mukha habang papalapit dito. Malakas
na kapangyarihan ang nararamdaman niyang nagmumula rito.

Ngayon lang niya naalala kung sino ang lalaking ito—Maximiano Navarro, the chairman
of Moon Lust, the leading jewelry company in the country.

“Excuse me, Sir,” he caught his attention politely.

The man turned to him. “Yes?”

Itinaas niya ang kamay para ipakita ang brooch. “Nahulog n’yo.”

“Oh, thank you!” Agad na kinuha ng lalaki ang brooch mula sa kanya na kinuha naman
ng babae, si Felicia Navarro, ang asawa nito.

“Ikaw talaga!” Ito ang nagkabit sa collar nito. Agad na nawala ang malakas na
kapangyarihan na nararamdaman niya mula rito. Tama nga. Amulet iyon na siyang
nagtatago sa totoong katauhan ng mga ito.

“Thank you,” baling muli sa kanya ng lalaki. “This brooch has a sentimental value.
My mother gifted this to me.”

“No worries, Sir. Excuse me!” Bago siya tuluyang tumalikod ay tinitigan niya ang
isa sa babaeng kausap nito, ang mas bata. Si Aurora Navarro, ang anak ng mga
Navarra at CEO ng Moon Lust.

Bumalik siya sa kinaroroonan ni Octavia at mga kaibigan. Naupo siya sa tabi ni

Axton. Napansin niyang nakatitig ito sa direksiyon kung saan naroon ang pamilya
Navarro. Nakakunot ang noo at may confusion sa mukha nito.

“Nandito sila,” matigas niyang sabi. Agad na kumalat ang galit sa kanyang dibdib na
malamang nandito rin si Pilipinas ang mga masasamang nilalang.

“Sino?” Bagamat nagtatanong ay hindi iniiwan ni Axton ng tingin ang direksiyon.

“Ang mga Paganus.”

Marahas na napabaling sa kanya si Axton.

“Tama nga na posibleng dito rin sa Pilipinas nagtungo ang mga ito

***
IKINALAT ni Fhergus ang lahat ng larawan sa mahabang mesa. Kumuha ng tag-iisang
larawan si Logan, Damon, Romulus, at Axton at tinitigan ang mga iyon.

“Maximiano and Felicia Navarro are the owners of Moon Lust Incorporated, the
leading jewelry company in the country. Kilala rin maging sa ibang bansa,” simulang
paliwanag ni Fhergus habang nanatili siyang nakatayo sa dulo ng mesa. “Aurora
Navarro is the twenty-nine-year-old CEO of the company, and Maximiano is still the
chairman. She’s the eldest. Dalawang magkapatid pero wala akong makuhang larawan ng
bunsong anak ng mga Navarro maliban sa pangalan—Lucienne Nariah.”

Hinila ni Fhergus ang silya at naupo roon. “Ipinaalam ko sa konseho ang tungkol sa
bagay na ito at lahat sila ay nababahala. May masamang ibig sabihin ito. Babala
marahil na nalalapit nang maganap ang propesiya.”

“May malilipol na lahi sa darating na digmaan,” usal ni Damon, at naroon ang kaba
at humalo ang matinding galit doon dahilan para mag-iba ang kulay ng mga mata nito—
from black to neon yellow.

“At tayo ‘yon kung aatake sila sa asul na buwan.” Sabay-sabay na nag-angat ang apat
ng tingin mula sa larawan at tumingin kay Fhergus.

“Hinding-hindi ko papayagang mangyari ‘yon. Kailangan nating malaman ang bagay na

magpapa-alis sa sumpa natin. Ang mga mangkukulam lang na iyon ang may alam kung
paano tayo makakalaya sa sumpa.”

“Anong pinaplano mo?” Si Logan.

“Kidnapin ang anak ng mga Navarro. Si Aurora Navarro kapalit ng pagpapalaya nila sa
atin sa sumpa.”

“Sigurado ka rito?” Si Axton na mukhang hindi sang-ayon sa binabalak ni Fhergus.

“Paano kung magmitsa lalo ng gulo?” segundang tanong ni Axton.

“Ang propesiya ay propesiya. Magaganap kung ano ang itinakda, at nalalapit na ‘yon.
Kailangan lang natin silang unahan, at maaaring makuha natin ang alpha—kung buhay
pa man siya—kung mapagtatagumpayan natin ang plano.”

Tumango si Axton. Isinandal nito ang likod at tinitigan muli ang larawan ni Aurora.

“I got this!” madiin nitong sabi kapagkuwan. “Ako ang magtatrabaho kay Aurora
Navarro!” determinado nitong hayag.

Bumukas ang pinto, at agad na iniligpit nina Logan ang mga larawan nang pumasok sa
conference room si Octavia.

“Are you guys busy?”

Agad na tumayo si Fhergus at sinalubong ang kapatid. “Hindi naman. May kailangan
ka?”

“Maglalambing sana, e.” Yumakap si Octavia sa baywang ni Fhergus. Malapad siyang

napangiti. Ipinatong niya ang palad sa ibabaw ng ulo nito.

“Ano ang kailangan ng panget kong kapatid?”

Sumimangot si Octavia. Napatawa naman si Fhergus.

“Fine! Maganda.”

Ang nakasimangot na mukha nito ay umaliwalas. “Date tayo? Gusto kong kumain ng
pizza at ice cream.”

“Kaya ka tumataba, e,” tukso niya rito pero iginiya na ito patungo sa pinto.
“Date ko muna ‘to, ah?” paalam niya sa mga kaibigan. Inakbayan niya ang kapatid.
Napangiti si Fhergus sa nakikitang katuwaan ng kapatid. Babaw talaga ng
kaligayahan.

Nagpunta sila sa isang pizza parlor. Napakatakaw nito, parang hindi nabubusog.
Napansin ni Fhergus ang pulang balat ng kapatid sa gilid ng leeg. Hugis puso iyon.
Inabot niya iyon at hinaplos.

“Bakit parang lalong namumula ‘yan?”

Hinaplos ni Octavia ang leeg. “Kaya nga, Kuya. Do you know that there are myths
about birthmarks? And one interesting myth is that the placement of a birthmark
could indicate where one was fatally wounded in a past life. Pero ang sabi ng
friend ko, pwede raw iyon maulit lalo kung isinumpa ako sa past life ko. What do
you think, Kuya? Masasaksak kaya ako sa leeg? O mababaril? O baka naman mapupugutan
ako ng ulo!” Octavia covered her neck with his hands. “Oh my God! I don’t wanna die
ugly! My beautiful neck!”

Nagsalubong ang mga kilay ni Fhergus. Hindi niya nagustuhan ang sinabi ng kapatid.
“Kalokahan! Alam mo, may mas magandang ibig sabihin ng balat na ‘yan. Not death.”
Kinuha ni Fhergus ang isang maliit na paper bag sa tabi at inabot kay Octavia.

“What’s this?”

“Open it!”

Excited na kinuha ni Octavia ang kahon sa loob, at nang buksan ay namilog hindi
lang ang mga mata nito kundi pati na rin ang bibig.

“See. Iyan ang ibig sabihin ng balat na ‘yan. Makakatanggap ka ng magandang kwintas
mula sa pogi mong kuya.”

“Oh my God! This is the former Queen of Portugal’s necklace that was sold at an
auction in Lisbon! It costs an arm and a leg!” manghang usal ni Octavia habang
hinahaplos ang kwintas na gawa mula sa halos 6000 emerald at diamond. Ang
nagsisilbing pendant niyon ay isang rectangular diamond na 163.41 carats.

“Yeah. And you deserve that because you are kuya and papa’s princess.”

“Aw! Kuyaaa! You are making me cry!”

“Don’t you dare! You are not that cute when you are crying.”

Ang pag-iyak ni Octavia ay napigil at napatawa na lang.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 2
3.76K
304
27

She ran like the wind through the woods, ignoring the air slapping her face. Her
competitive side kicked in when she saw Cebal trying to catch the tiger. She
increased her speed, not wanting to lose this challenge. She had to win. If she
wanted to earn her fellow hunters’ respect, she needed to be good at everything.
Lalong-lalo na ang respect ng mga elders.

Maliit na lang ang distansiya ni Cebal sa tigre. Nasa likuran na lang din siya ni
Cebal, pero tiyak na ito ang makakahuli sa tigre kung hindi siya magiging tuso. Her
gaze lifted to the tree, and she didn’t slow down. Using all her strength, she
shoved her legs against the forest floor. She shot into the air, grabbing one of
the tree branches. The corner of her lips curled into a triumphant grin as she
sensed her victory. Tumaas ang tingin ni Cebal sa kanya nang sa pagbitaw niya sa
sanga ay malagpasan ito. Isang tagumpay na ngisi ang ibinigay niya kay Cebal.
Saktong bumagsak siya sa likod ng tigre. Ipinaikot niya ang isang braso sa leeg ng
tigre hanggang sa mapahiga niya ito.

Namaywang si Cebal at umiling. “Naisahan mo na naman ako.”

“You can’t beat me.” Hinaplos niya ang ulo ng tigre. Umungol ito at ikiniskis ang
gilid ng ulo sa kanyang mukha na tila ba binabati siya sa kanyang tagumpay.

“Fuck you!” she growled when the tiger licked her mouth. Pinahid niya ang basang
bibig gamit ang likod ng palad saka bumangon. Inilahad ni Cebal sa kanya ang isang
kamay para tulungan siya sa pagtayo pero hindi niya iyon tinanggap. She could get
to her feet without anyone’s help. Ipinahid niya ang kamay sa suot na maong na
pantalon.

“Habang tumatagal, pagaling ka nang pagaling. Baka mapalitan mo na ako niyan.”

Cebal was the leader of the hunters. Wala siyang planong palitan ito sa pagiging
pinuno. Gusto lang niyang may mapatunayan sa lahat lalo na sa kanyang ama. She was
a daughter of powerful witches, pero wala siyang kapangyarihang taglay. Inaasahan
niya at ng lahat na lalabas ang kanyang kapangyarihan nang sumapit siya sa edad na
dise-otso, pero walang nangyari. Para lang siyang ordinaryong dalaga at mas
magmumukha siyang ordinaryo kung kahit simpleng bagay na ginagawa ng mga hunter ay
hindi niya kayang gawin.

Nilinga niya ang tigre na unti-unting nag-anyong tao. Ang balat ay unti-unting
nawala na tila hinigop ng sariling balat hanggang sa maging tuluyang lumabas ang
anyong tao nito.
Humantad ang matipuno nitong katawan. Tumayo si Faro, hinawakan ang batok at inikot
ang ulo.

“Napalakas yata ang pagbagsak mo sa 'kin,” anito na hinawakan ang likod at lumiyad.
Hinubad ni Cebal ang suot na t-shirt at initsa sa lalaki.

“Isuot mo.” Tinalikuran na nila ito at naglakad.

“T-shirt lang talaga?” Bumaling sila ni Cebal kay Faro, at kapwa natawa nang makita
ang itsura ng lalaki. His arms were spread wide. Suot na nito ang kulay olive green
na t-shirt pero ang ibabang parte ay nakahantad.

“Sagwa,” aniya.

Inakbayan siya ni Cebal saka muling naglakad palayo kay Faro.

Bumalik ang tatlong magkakaibigan sa kampo kung saan naroon ang ibang hunters.
Tumagos sila sa invisible wall hanggang sa makapasok sila sa kampo. Kapag nasa
labas sila ng kampo ay wala silang makikitang kahit na ano kundi pulos kakahuyan,
pero kapag nakapasok sila sa loob, maraming casita ang naroon, mga bahay na
tinutuluyan ng mga hunters. Isang compound iyon habang sa kabilang compound ay mga
villa, kung saan naman ang tinutuluyan ng matataas na opisyales ng kanilang lahi.

Sa kabilang bahagi sa bandang norte ay ilang edipisyo kung saan naroon ang mga
functional amenities katulad ng indoor swimming pool, gym, training room,
healthcare facility at laboratory. Who would have thought that there was a place
like this in the middle of Mt. Tabayoc? Ito ang headquarters ng Koakh, ang grupong
binuo para sanayin ang makakapangyarihang witches bilang paghahanda sa digmaang
maaaring maganap sa pagitan ng mga witches at taong-lobo.

Nilapitan nila ang mga hunters na namamahinga sa open cottage. Nakasunod naman sa
kanila si Faro. Nakatakip ang dalawang palad nito sa bagay sa pagitan ng hita nito.
Nagtawanan ang lahat. Napapailing na lang si Luna na inilibot ang tingin sa paligid
para maghanap ng muupuan. Napangiti siya nang itaas ni Cebal ang kamay at unti-
unting yumuko ang isang mayabong na puno. Ang ilang sanga ay pumulupot sa isa’t
isa, ang mga dahon ay nag-ipon at pumorma na tila isang kumportableng upuan saka
iyon lumapit sa kanyang likuran.

Napatawa siya nang kumumpas ang isang kamay ni Cebal at bigla siyang umangat sa
lupa at ibinaba siya sa mismong dahong upuan.

“Thank you so much, Cebal.” Isinandal niya ang likod habang ang dalawang kamay ay
inilagay niya sa likod ng ulo.
Madalas ay naiinggit siya sa iba niyang kasamahan. Ang sarap siguro kung may
kapangyarihan, kaso wala siya niyon. Every member of Paganus had a unique
supernatural ability, like Cebal who possessed the power of telekinesis. Kaya
nitong bali-baliin ang mga buto ng isang nilalang sa isang paghampas lang gamit
lang ang isip. Faro’s therianthropy allowed him to transform into other animals. He
could be tame or a wild animal if he wanted to be. Some had ability to dodge
bullets, mind-travel, foresee the future, teleport, at kung ano-ano pang
nakakamanghang kakayahan na hindi niya kayang taglayin.

Sanaol lang, ‘di ba? Sinubukan niya ang lahat ng meditation na dapat niyang gawin
para palabasin ang kapangyarihan niya pero wala talaga. Minsan, iniisip na nga niya
na baka ampon siya at hindi talaga siya kabilang sa angkan ng mga Paganus, pero may
larawan naman sila ng kanyang mommy noong bata pa siya. Nang ipanganak siya. Baka
late bloomer lang talaga siya at madidiskubre rin niya ang kapangyarihang mayroon
siya sa takdang panahon. Kung kailan man iyon sana naman bago pa manggulo ang mga
Lycan.

A woman in a black vintage Victorian dress suddenly appeared in front of her. Her
Aunt Maddalena always looked regal in her dresses and chignon hairstyle—very
Victorian era vibe. Miss Minchin na Miss Minchin, kulang lang ng salamin.

Tumayo si Luna mula sa pagkakaupo. “Miss Minchin? Magbabalat na po ba ako ng

patatas?” Nagtawanan ang lahat sa sinabi ni Luna na tumahimik din naman uli nang
pukulin ito ni Maddalena ng masamang tingin. Takot lang ang mga ito. Magaling na
mangkukulam si Maddalena. Maraming alam na spell at hindi lang iisa ang
kapangyarihang taglay nito.

“What did I tell you?” Maddalena snapped.

“Umuwi bago magdapit hapon,” tugon niya. Tiningala niya ang langit na nagkukulay
kahel na dahil sa papalulubog ng araw. “Pasensiya na po. Napasarap ang paglalaro
namin nina Cebal.”

Inilahad ni Maddalena ang kamay sa kanya. Ipinatong niya roon ang kamay at sa isang
iglap ay bigla na lang silang napunta sa kanilang bahay sa Eremia Village, ang
village na tanging angkan ng mga Paganus ang nakatira. It was located in an
isolated place in Benguet. The whole village was protected by a powerful spell from
inhuman creatures. Their house was two-storey with a mix of old world European
antique and mid-century modern design—hindi katulad sa ibang mga bahay sa village
na moderno ang desinyo. European antiques ang halos kagamitan sa loob ng bahay.
When Maddalena went on a trip to Europe, she always visited antique dealers and
went off to curio shops, estate sales, and boutiques. Doon nito binibili ang mga
gamit.

But still, the entire house looked cozy and bright with neutral-colored walls and
furniture. The interior was not to overly decorated. There was a classic Italian
sofa with a baroque side table in the living room, at isang malaking telebisyon sa
harapan habang
nasa kabilang side ay fireplace. Vintage ang interior at exterior ng bahay, kaya
naman pati ang tao ay vintage na rin. Inaayon ni Maddalena ang pananamit nito sa
ayos ng bahay.

Nilinga niya ang dining room na hinihiwalay lang ng archway nang nanuot sa kanyang
ilong ang masarap na pagkain na hinahanda ang kasambahay at nakaramdaman ng gutom.
Hinubad niya ang suot na makapal na jacket at ipinatong iyon sa sandalan ng sofa.

“Dipasupil,” ani niya na suminghot-singhot pa na tinungo ang silid kainan. Sumunod

naman sa kanya si Maddalena.

“Wow!” Kumuha siya ng isang pirasong dipasupil at agad na kumagat nang malaki.

“Tingnan mo ‘tong batang ‘to. Maghugas ka nga ng kamay,” sita sa kanya ni

Maddalena.

“Opo!” aniya na isinubong lahat ang natitirang longganisa na hawak niya. Sarap
talaga. Dipasupil longganisa was the best, lalo na itong De Recado flavor. Masarap
din naman ang De Hamon flavor, pero mas bet niya lang talaga ang lasa nitong De
Recado.

“Maliligo po muna ako.”

“Sige.”

“Mabilis lang po.” Papalabas na siya ng silid kaininan nang huminto rin at nilinga
si Maddalena. “Magic-in mo na lang po kaya. Linisin mo ako.”

“E kung gawin kitang palaka!” Namaywang ang babae.

Malakas na humalakhak si Luna at tinungo ang kahoy na hagdan. Patakbo niyang

inakyat ang hagdan at pumasok ng silid. Kung ang buong bahay ay antique, moderno
naman ang kanyang silid.

Hinubad niya ang lahat ng saplot at initsa lang iyon lahat sa sahig kasama ang
sapatos na hinubad lang niya gamit ang mga paa saka pumasok sa banyo. Binuksan niya
ang shower at tinimpla ang temperature niyon. Nakangiti niyang itiningala ang ulo
habang nakapikit ang mata at hinayaang bumagsak ang tubig mula sa dutsa sa kanyang
mukha. Ang nakangiting mukha ni Luna ay unti-unting nabura nang tila may makita
siyang isang malaking imahe sa balintataw. Madilim kaya hindi niya matukoy ang
bagay na iyon. Ipiniling niya ang ulo ngunit pinanatiling nakapikit ang mga mata,
pilit inaaninag ang bagay na iyon. Maiitim na balahibo ang bumabalot sa nilalang.
Malaking nilalang. It looked like a monster.

Ang nilalang ay biglang bumaling sa kanya. It was drooling thick ropes of saliva.
Sharp fangs glistened in the darkness and the blue eyes glittered with fury. The
creature roared his outrage, thrusting his left claw into her. Napamulagat si Luna.
Naitakip ang
dalawang kamay sa tainga dahil sa nakakabinging alulong ng halimaw. Agad niyang
inikot ang mata sa paligid. She was alone. Ano ‘yon? Bakit may nakita siyang
ganoon? Hindi kaya…nagsisimula nang lumabas ang kapangyarihan niya? Pero bakit
ganoon ang pangitain niya? Lycan. Ano ang ibig sabihin niyon?
Tinapos ni Luna ang pagligo. Itinapis niya ang puting twalya sa katawan at lumabas
ng banyo. Malakas ang tibok ng puso niya. Matapang siya pero nakaramdam siya ng
takot. Nararamdaman niya ang panginginig ng kanyang tuhod. Naglakad siya patungo sa
malaking salamin na nakasandal lang sa puting dingding. Nakapatong iyon sa kulay
abu na soft rug. Pinagmasdan niya ang sarili sa salamin. Lumalabas na kaya ang
kapangyarihan niya? Magandang senyales ba ang pangitain na iyon o masama? Maganda
dahil baka mangyari na ang pinakahihintay niya. Ganap na niyang matatawag ang
sarili na witch. At maaari ring masama dahil ang ibig sabihin ay nalalapit na
paghahasik ng kasamaan ang mga kaaway.

Tinanggal ni Luna ang pagkakabuhol ng twalya at hinayaan iyong bumagsak sa sahig.

Pinagmasdan niya ang hubad na repleksiyon sa salamin. She was a short girl but had
a curvy figure. Full, firm breasts, small waist and narrow hips. Inabot niya ang
basang buhok. She had natural crimson red hair, and everyone said that it flattered
her tan skin. Ang kanyang mata ay tila madilim na gabi.

Her gaze slowly drifted down the rest of her figure, stopping at her mound that was
covered with well-groomed pubic hair. Tumaas ang tingin niya pabalik sa kanyang
mukha, at inabot niya ang kanyang talisman na nakasabit sa kanyang leeg. Matiim
niyang pinagmasdan ang sarili pero muli ay bigla siyang napahiyaw nang bigla ay
muli niyang makita ang itim na halimaw na biglang sumunggab sa kanya mula sa loob
ng salamin.

“Luna?”

Marahas na bumaling sa pinto ang kanyang ulo. “Maddalena!”

“Ano ang nangyari?”

“I-I saw a monster.”

“Ano?” Pumasok si Maddalena at isinara ang pinto.

“I don’t know if I was just dreaming or what but I saw it.”

Bumakas ang pagkabahala sa mukha ni Maddalena. Humakbang ito palapit kay Luna.
“Paano mong nakita?”

“Kanina habang naliligo ako. Habang nakapikit ako. Nakita ko siya. Tapos sa
salamin.” Nilinga niya ang salamin at inilahad ang kamay sa direksiyon niyon.
“Lumabas na naman siya. Black. Huge. Sharp fangs. Blue eyes with fury.”
Bahagyang naningkit ang mga mata ni Maddalena at pinasadahan ng tingin ang kabuuan
ni Luna. Inabot nito ng dalawang kamay ang balikat ng dalaga at ibinalik ang tingin
sa mukha nito. Humigpit ang pagkakahawak nito sa kanyang balikat at tumiim ang
mukha na parang may hindi magandang pangitaan. Maddalena had the ability to
foretell future events—even past events.

“Nakita mo?” hintakot na tanong niya.

Tumango si Maddalena. “Lycan,” usal nito.

“Sino siya?”

Umiling ito. “Hindi ko alam. Wala akong ibang makita maliban sa kung ano lang ang
nakita mo.”

“Maggaganap ba ang propesiya?”

Muling umiling si Maddalena. “Hindi ko alam. I can only foresee minor events. Ang
tagakita lang ang makakapagsabi kung kailan ang itinakdang laban natin sa mga
Lycan.”

At wala nang tagakita. Tanging propesiya lang na nasa libro ang pinagbabasihan
nila. Ang mga witches at Lycan ay nakatakdang magsagupa at isa sa lahi ang
malilipol. Hindi nila alam kung anong araw o taon, pero sisiguraduhin niyang hindi
ang lahi nila ang malilipol. Ang mga halimaw na iyon ang dapat mawala sa ibabaw ng
mundo. Tumaas ang mga kamay ni Maddalena sa mukha ni Luna at marahan nitong sinapo
ang kanyang mukha.

“Bakit ko nakita ang nilalang na ‘yon, Maddalena? Hindi kaya nagsisimula nang
lumabas ang kakayahan ko bilang isang Paganus? Baka magkatulad tayo, Maddalena.
Nakikita ang hinaharap.”

Maddalena was considered the most powerful female witch, more powerful than her
parents. Higit na mas malakas ito kaysa sa kanyang ama na siyang kapatid ni
Maddalena. Hindi lang iisa ang kapangyarihan nito. Kaya nitong mag-teleport, makita
ang hinaharap, at iba pa.

“Marahil. Magandang balita ito. Pero tandaan mo, Luna—hindi mo gagamitin ang
kapangyarihang mayroon ka kung sakali man lumabas ito. Gagamitin lang ito kung nasa
panganib. Kung nasa pagsasanay ka.” Pinakatitigan siya sa mata ni Maddalena.
“Mahigpit na ipinagbabawal ang paggamit ng kapangyarihan natin. Labag sa batas ng
Paganus ang muling paggamit ng kapangyarihan, Luna. Naiintindihan mo? Kamatayan ang
kaparusan ang mahuhuling nagsasanay ng witchcraft sa labas ng kampo.”

Tumango si Luna. “I understand. Only hunters can practice witchcraft.”

“Para sa paghahanda kung sakaling manggulo ang mga halimaw.”

Nakangiting tumango si Luna. Hinaplos ni Maddalena ang basang buhok ni Luna.

“Dalagang-dalaga ka na, Luna. Napakaganda mo. Mas lalo kitang kailangang ingatan.”

“I can take care of myself, Maddalena. Please don’t worry about me. I may not have
any supernatural power, but I have speed and strength that I can use to protect
myself from enemies.”

Inilapat ni Maddalena ang kamay sa ibabaw ng kanyang dibdib kung saan tumitibok ang
kanyang puso. Muli ay tumiim ang mukha ni Maddalena, pero ang mga mata nito ay
lumambong.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 3
3.15K
274
34

Isinabit ni Maddalena ang talisman sa leeg ni Luna. Kagabi ay kinuha nito ito mula
sa kanya at inilagay nito iyon sa ilalim ng sinag ng buwan para i-recharge ang
kapangyarihan na pumuprotekta sa kanya. Bata palang siya ay suot na niya ang
talisman na ito. It was different from other amulets. Normal amulet is charged with
a general, impersonal spell and do not have an “expiration date” the way talismans
have. Talisman is always customized to the individual who will bear it like the one
she’s wearing na mismong si Maddalena ang nagbigay ng malakas na kapangyarihan para
sa kanyang proteksiyon. Sabi ni Maddalena ay proteksiyon niya ito para sa panganib.
Pero hindi katulad ng amulet ang talisman ay may expiration date. That’s why she
needs to leave it where the moonlight will bathe it on the night of the full moon,
in order to “recharge” it and ensure that it stays potent. Hindi pa-full moon
kagabi pero gusto ni Maddalena na iwan niya na roon para kahit paano ma-recharge
dahil nga hindi siya nagkaroon nang pagkakataon na mailagay noong huling fullmoon
dahil sumabay ang malakas na ulan.
She reached for the pendant and stared at the beautiful moonstone that carved into
an oval shape, with a vintage ornate frame surrounding this stone. Nakakamangha ang
ganda nito lalo kapag nasinagan ng full moon. Medyo iba na ang kulay nito nang mga
nakaraang araw. Nagkukulay abu na ito, parang madilim kalangitan. Pero ngayon ay
medyo gumanda ang kulay hindi nga lang kasing ganda kapag galing sa sinag ng
fullmoon. It’s has a blue sheen, perfect clarity, and a colorless body color. It
has a silvery light that seems to come from within when the moonlight would bathe
it on the night of the full moon.

Nag-angat ng tingin si Luna nang maramdaman ang kamay ni Maddalena na dumampi sa

kanyang pisngi. Agad siyang sumimangot habang hinahayaan si Maddalena sa paghaplos
sa kanyang mukha.

“Okay na. Perpekto,” anito na marahang hinaplos ang ibabaw ng kanyang ilong.

“Aalis na po ako.” She gave Maddalena a peck on the cheek before getting the bag
from the center table. She slung it over her shoulder and walked to the door.

“Take care, Luna.”

Itinaas niya ang kamay na hindi humaharap habang papalabas ng pinto. Patakbo niyang
tinungo ang malaking gate kung saan ay naghihintay sa labas ang kanyang sundo.
Nakangiti niyang binuksan ang gate at tinungo ang nakaparadang sasakyan.
“Magandang umaga, Mang Bart!” Magiliw niyang bati sa singkwenta anyos na driver.
Driver ito ni Beatrix. Nakikisabay lang siya. May driver naman sila pero pumayag
naman si Maddalena na si Mang Bart na lang ang sumundo sa kanya para sabay sila ni
Beatrix sa pagpasok.

“Magandang umaga, Luna,” balik na bati ni Mang Bart.

“Magandang morning, frenny!” Hahalik sana si Luna sa kaibigang si Beatrix pero agad
itong umiwas. Tumawa si Luna.

“Ang arte, ah?”

“Kaloka talaga ang tiyahin mo. Ang higpit. Ayaw ka talaga yatang paasawahin ano?”

“Wala rin naman sa plano ko. Saka wala naman magkaka-interes sa ganitong itsura
ko.”

“Wala talaga!” Tumawa siya sa eksaheradang pagsalita ni Beatrix.

“Tingnan mo sa 'kin ang dami-daming nagkakagusto. Kasi maganda ako.”

“Beauty eventually fades so it’s useless. That would be better if you will develop
your personality because that is more important than physical appearance.”

“Duh! Physical appearance is often seen as desirable in women even in men. Iyon ang
nagiging dahilan kaya nagkakaroroon ng attraction. Personality is important of
course, kasi doon na nababase ang ending ng isang relasyon.”

Tumahimik na lang si Luna. Hindi rin naman siya mananalo sa babaeng ito na gandang-
ganda sa sarili. Pero hindi naman niya ito masisisi. Maganda naman talaga si
Beatrix. Mestiza ito kaya naman marami talaga ang naa-attract. Ewan ba niya sa mga
tao rito. Humaling na humaling sa mapuputi. Hindi siya maputi pero maganda siya.
She has a perfect tanned skin, curvy body, voluminous hair hindi nga lang pang-
beauty queen ang height niyang limang talampakan at apat na pulgada pero ang
kanyang mukha naman ay masasabi niyang maganda.
Kalahating oras din ang byinahe nila mula sa kanilang village hanggang sa St. Louis
University. Maraming nagsasabi na dapat mag-dorm na lang sila sa mismong university
kaso mahigpit ang kanyang Tiya Maddalena pati na rin ang parents nitong si Beatrix.
Kaya nga hatid-sundo sila ni Mang Bart. Kalahi rin nila itong si Mang Bart pero mas
namumuhay ito ng normal katulad din ng pamilya ni Beatrix.

“Maraming salamat, Mang Bart. Ingat sa pag-uwi.” Isinara niya ang pinto ng sasakyan
at sabay na silang pumasok ng university ni Beatrix.
“Who’s our enemies?”

Hinaplos ni Maddalena ang mukha ni Luna. “A monster. Isang nakakatakot na nilalang

na kung tawagin ay Lycan.”

“Lycan?”

“They are human beings that have been changed into humanoid wolves. Malakas sila.
Ang gusto nila ay lipulin ang ating lahi para sila ang maghari. Kapag nakita nila
tayo. Papatayin nila tayo. Hindi mo naman iyon gusto 'di ba?” Mabilis ang ginawang
pag-iling ni Luna.

“Kaya susunod ka sa lahat ng sasabihin ko, Luna. Wala kang ibang susundin kundi
ako. At hindi mo maaaring ipagsabi sa kahit na kanino na witch tayo.”

Inilagay ni Luna iyon sa kanyang isipan hanggang sa unti-unti niyang maunawaan ang
lahat habang lumalaki siya. They are Paganus. Paganus was a complex religion that
is often associated with witchcraft. Their religion was worshiping nature and using
spiritual forces to get results but avoiding harming others. Labag sa batas ng
Paganus ang manakit ng kahit ano’ng nilalang na may buhay. Tao man o hayop. Paganus
didn’t even eat meat in the past. Nagbago lang paglaon nang mabuwag ang relihiyon.

Maraming taon na ang nakakalipas nang ang tahimik na pamumuhay ng mga Paganus ay
masira. Ang kanyang pinagmulan ay nagmula pa sa Portugal. Paganus’ life was
peaceful and prosperous. Paganus was exploding in popularity. It started growing
fast. Lots of people wants to be part of Paganus until other religion that was
ruled by powerful men become envy by the positive attention Paganus was getting.
Natakot ang mga ito na isang babaeng Paganus ang maaaring kumuha sa kanilang
posisyon dahil maging ang hari ng bansang Portugal ay ang namumuno ng Paganus na
ang kinukunsulta para sa magiging desisyon nito.

They invaded the nurturing female-led religion. They made people believe that
Paganus is the same as Satanism. Nang magkaroon ng hindi maipaliwanag na epidemya
sa bansa ay isinisi iyon sa Paganus lalo na sa pinuno nito. A male-ruled religion
began a campaign to exterminate the entire Paganus. Hundred people were accused and
executed by hanging and burning in front of the leader of Paganus. Sa matinding
galit ng ancient witch ay isinumpa nito ang mga kasapi sa relihiyon na dahilan nang
paglipol sa kanyang angkan. Isang nakakatakot na nilalang ang naging anyo ng mga
taong iyon na ngayon ay tinatawag na Lycan.

Kung paano ang naging buhay ng Lycan at paano sila dumami ay hindi niya alam. Wala
pa namang nakikita si Luna na Lycan. Ang mga Paganus naman na nakatakas sa
prosekyusyon na iyon ay nagpunta ng iba’t ibang panig ng mundo at nagtago. Patuloy
pa rin ang komuniskasyon ng ilang matatandang Paganus pero ang mga bagong
henerasyon ay wala ng alam sa existence ng lahi nila. Siya at ang lahat ng hunters
na lang ang nakakaalam sa existence ng Paganus at binibigyan ng pahintulot na
gumamit ng witchcraft, at itong si Beatrix na hindi
sinasadyang masaksihan ang pagbabagong anyo niya kaya wala siyang magawa kundi ang
ipaliwanag ang lahat dito.
“Sandali, ah, frenny!” tili ni Beatrix na tinawid ang mababang bakal na pader
patungo sa mga estudyanteng nakatambay. Maraming grupo ng estudyante ang nakaupo sa
sahig na nalalatagan ng pinong damo. Sumimangot siya nang makitang si Kajick ang
nilapitan nito. Isa sa mga heartthrob kuno sa St. Louis University. He is a varsity
player and a senior student habang sila ni Beatrix ay freshmen students, taking up
bachelor of science in anthropology.

Nagpatiuna na sa paglalakad si Luna. Susunod na lang 'yon si Beatrix. Sa paglalakad

ay nadaanan niya ang isang itim na Lexus kaya napahinto siya. Hindi siya napatigil
dahil sa magandang sasakyan. Hindi lang naman iyon ang una niyang pagkakakita sa
ganoong klase ng sasakyan. Halos karamihan sa estudyante sa paaralan na ito ay may
sinabi sa buhay kaya naman halos magagara rin ang sasakyan. Nakasakay na rin naman
siya sa ganyang klaseng sasakyan. Marunong nga siyang magmaneho kahit ano’ng
klaseng sasakyan pero hindi siya allowed magkaroon ng sariling sasakyan. Hindi siya
maaaring magdala ng sariling sasakyan dito sa eskwelahan. Bawal siyang makakuha ng
atensiyon. Mahigpit iyong ipinagbabawal ni Maddalena.

Bahagyang yumukod si Luna hanggang magpantay ang kanyang mukha sa backseat window.
Pinagmasdan niya ang repleksiyon ng kanyang mukha; ang mukhang siyang nagpatigil sa
kanyang paglalakad nang mahagip niya sa salaming bintana ng sasakyan. Her shiny,
soft curly crimson hair had gone. It was replaced with frizzy hair. It seems like
there’s no any kind of comb or brush, even a hair comb for dog can tame her hair.
Mukha itong pinagkaitan ng moisture. Ang kanyang mukha. Ito ang pinakapanget na
mukhang nakita niya sa buong buhay niya. She has a big nose with a big mole on top.
Full, thick eyebrows with their ends touched each other. Eyelids droop. Teeth stick
out too far she almost can’t press her lips together. Kahit na sino ay hindi
makikilala ang itsura niya. Napakapanget talaga. At itinatago ng baggy knitted
cardigan at mahabang palda ang mahubog niyang katawan.

Ganito sa kanya si Maddalena. Mula nang lumipat sila sa lugar na ito ay ganito ang
ginagawa sa itsura niya. Hindi siya maaaring lumabas sa kanilang bahay sa kanyang
totoong itsura. Para raw iyon sa proteksiyon niya. Tanging ang mga hunter ang
nakakaalam sa kanyang tunay na anyo pati na rin si Beatrix. Hindi kasi sinasadyang
nakita nito ang pagpapalit ng kanyang anyo.

Unti-unting umawang ang bibig ni Luna nang biglang bumaba ang salaming bintana.
Gusto niya biglang mapapikit nang masamyo ang napakabangong amoy na sigurado siyang
ngayon lang niya naamoy sa buong buhay niya. Pero sa halip na ipikit ang mata ay
namilog lang iyon nang ang panget na repleksiyon niya sa salamin ay napalitan ng
napakagwapong mukha. A blue-eyed man with strong brow bones that made his eyes set
deep in the skull. Those blue eyes that accentuated dark lashes and thick eyebrows
seem to be able hypnotizing a person. It’s a proof of how she’s gaping at him right
now and she couldn’t help it. She was more
amazed when a gold ring around the iris appeared but it was quick at nawala rin
agad. Guni-guni lang niya siguro.

He has a nose that has a shape that works in harmony with his other facial
features. Too perfect as if it was carved by a great sculptor. Aristokratang ilong;
iyon ang tamang paglalarawan sa ilong nito. Her gaze had drifted down, continuing
study his facial feature. Dumako ang mga mata niya sa mapupulang labi ng lalaki.
Those lips look soft and kissable. There’s a small mole on the center of his full
bottom lip. It’s imperceptible because it’s too small and faint. Kung talagang
tititigan lang saka mahahalata. Tumaas ang sulok ng mga labi nito na para bang
naaaliw. Nang tuluyang kumawala ang maliit na tawa ay tuluyang nahimasmasan si Luna
at napatuwid mula sa pagkakatayo.

“S-sorry. Nakikisalamin lang.”

“Sorry for interrupting you, young lady.” His voice. It is deep and sounds hoarse
matched his strong feature. Nasapo niya ang kanyang puson nang may maramdamang
kakatwa roon. Napahugot siya nang marahas na paghinga ng ang kakatwang nararamdaman
ay bumaba pa haggang sa maramdaman niya ang tila pagpintig ng kanyang pagkababae.
Shock! Hindi ba dapat puso ang pipintig at hindi ang keps niya? Ano ang nangyayari
sa kanya?

“Ahm… Sorry for blocking your view with my ugly face. Not my intention.”

He chuckled again. “You are cute. Don’t too hard on yourself.”

“Let’s go.” Hindi na siya nakapagsalita pa nang bigla na siyang hilain ni Beatrix
palayo.

Well, wala rin naman siyang maisip na isasagot sa sinabi ng lalaki. Cute? Paano
siyang naging cute sa ganito niyang itsura. Pero sabagay, cute naman talaga siguro
siya. Mukha siyang pet. She likes him for being nice. Hindi ito harsh. He’s trying
to boost her confidence. Natutuwa siya ganoong tao pero hindi niya rin naman
kailangan 'yon. May kumpiyansa siya kahit ganito ang itsura niya. Her ugly
appearance couldn’t reduce her confidence. If you have no confidence in self, then
considered yourself defeated. At hinding-hindi niya 'yon pinapahintulutan.

“Hey!” Nakakunot-noong nilinga ni Luna si Beatrix na itinulak siya ng katawan nito

kaya kamuntikan pa siyang matumba.

“Tulala ka. Kanina pa ako nagsasalita wala ka man lang reaksiyon.”

“Sorry. May iniisip lang ako. Ano ang sinasabi mo?” Muli silang sabay na naglakad.

“Ang sabi ko, Kajick asked me out tomorrow. Since hindi naman ako pwede ng gabi
lunch na lang. Kaya hindi muna kita masasabayang kumain, friend, ah?” Ang lapad ng
pagkakangiti nito. Kitang-kita sa mga mata na masaya ito. Sana lang seryosohin ito
ni Kajick.

“Bakit ganyan ang itsura mo? Aren’t you happy?”

“Masaya naman kaso nag-aalala lang ako sa 'yo. Alam mo naman ang reputasyon niyan—“

“Hep, hep, hep! Ayaw ko ng nega, please. I know his reputation with girls, but
playboy can be changed once he found the one. Alam mo 'yon… kapag nagmahal
magseseryoso na sila.”

“Sana nga.”

“Huwag ka ngang nega riyan. Kainis naman, eh!”

“Fine!”

“Good. Anyway, alam mo ba na hindi raw muna magtuturo si Professor Suarez. May
ibang papalit muna sa atin pansamantala.”

The most boring professor she had ever known. Sana naman okay itong papalit para
naman hindi nakakatamad. At para naman mas may matutunan sila.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 4
2.82K
273
52
 
"SANA OKAY ang substitute professor natin sa Subfield. Ang boring ni Mr. Suarez
magturo,” ani Beatrix na katabi niya sa upuan. Naghihintay sa pagdating ng
professor sa kanilang second subject na Antropology Subfield 1.

"Sana nga." Minsan kahit gaano kainteresado ang estudyante sa topic kung boring
magturo ang professor namamatay ang interes ng estudyante. Like what Professor
Suarez did. He just made them memorize information, took a quiz and bye. It's up to
them if they will store the information they learned from reading or just forget
it. That's the cycle for almost the entire semester. And it was tremendously
boring.

Lecturer should keep his students interested.

Napapikit si Luna nang biglang masamyo ang pamilyar na amoy. Several different
scents floated in the air. Those are from different perfumes her classmates
wearing, but one particular scent stood out. It was strange to find it strangely
alluring. Mabango naman ang lahat ng pabangong gamit ng mga kaklase niya pero iba
ang bango ng isang ito. She couldn’t stop sniffing it. Nakakahumaling. It’s a blend
of musk, woodsy and spices, blended perfectly that created a pure seduction scent—
that’s intoxicating and sexy.

"Good morning. Is this a section A?" Everyone snapped their head towards the door
where a very masculine voice coming from. Nagmulat si Luna nang mata at bumaling
din sa pinto. Wala sa loob na napahawak si Luna sa kanyang dibdib nang makita niya
ang pamilyar na lalaki.
Umawang ang kanyang labi. Hindi lang ang kanya kundi ng lahat ng kaklase nang
pumasok ang isang matangkad na lalaki. Higit anim na talampakan marahil ang height
nito. Ang lalaking may asul na mga mata. Ang lalaki sa may entrance kanina.
Sinundan ito ng lahat ng tingin habang naglalakad hanggang sa marating ang desk.
Ipinatong nito roon ang leather laptop bag at hinarap silang lahat.

"No one responded to my question. So let me check if I was in the right section."
Kinuha nito mula sa side pocket ng laptop bag ang iPad. Wala ngang isa man ang
sumagot dahil lahat ay natulala sa pagdating nito. Mapababae man o lalaki.

"Anway, I am Fhergus Ferreira, the substitute professor.  Ako ang pansamantalang

papalit kay Professor Suarez. Now, let’s take attendance… Bahasa," he called the
first name while staring at the iPad screen.

"Here, sir," a girl raised her hand to let the professor know of her presence.

Sumulyap ito sa babae at tumango saka muling nagtawag. "Barquez," a girl raised a
hand with a small smile on her face. A kind of action she never did when other
professors had taken their attendance. Eh, lagi 'yan nakasimangot na parang laging
bored na bored. Na para bang napipilitan lang mag-aral.

Nagpatuloy ang pagtawag ng pangalan hanggang sa matawag si Beatrix.

"Naval?"

"Here I am, sir! Present na present!"  Napangiwi si Luna sa matinis na tili ni

Beatrix. Isa pa ito, eh. Nang magawi ang tingin ng propesor sa dereksiyon nila ay
natigilan ito at biglang napaturo na mukhang nabigla rin. Kapagkuwa’y napakagandang
ngiti ang sumilay sa mga labi nito dahilan para lumabas ang mapuputi nitong ngipin.
Nagdagdag ng lakas ng dating ang medyo nakausling mga pangil nito. Kinawayan siya
nito.

Biglang nagyuko si Luna ng ulo nang lahat ng mata ay magawi sa direksiyon nila ni
Beatrix. Nasa pinakalikod kasi sila nakaupo at nasa pinakagilid pa.

"OMG! He waved at me!" Pigil ang tili ni Beatrix at kumaway pabalik sa propesor.

“Limot mo na agad na si Kajick ang crush mo?” mahinang angil niya rito.

“Hindi naman. Ito talaga OA.”

Muling niyuko ng professor ang iPad. Kapansin-pansin ang pagseryoso ng anyo nito.
He lifted his gaze from the iPad and scanned the students as if looking for
someone.

“Lucienne Nariah Navarro,” she was called by her full name while his gaze was
fixated on the first row, expecting for someone to raise a hand. Nagtaas ng kamay
si Luna.

“Sir,” kuha niya sa atensiyon nito. Ilang sandali ang lumipas bago nagawa ng
propesor ang magbaling ng tingin sa direksiyon niya. There was something strange in
his reaction. The emotions she identified were shock and anger. What’s wrong?

“Are you Lucienne Nariah Navarro?” tila naniniguro nitong tanong.

“Oho, sir.” Matagal na sandali itong nakatitig sa kanya bago marahan itong tumango.
Para bang hindi nito gusto ang nakikita. Ang katotohanang siya si Lucianne Nariah.
Ang ganda naman kasi ng pangalan niya. Hindi bagay sa itsura niya. Kahit noon pa
naman ay ganito ang reaksiyon ng mga tao sa kanya. Kapag naririnig ang pangalan
niya akala ay maganda ang
nagmamay-ari. Scam daw.

Muling ipinagpatuloy ng propesor ang pagkuha ng attendance ng klase hanggang sa

matapos.

“I’ll be your professor for the meantime until Mr. Suarez comes back. So, maaaring
hanggang final or posible na abutin pa ng second semester.”

“Sana hanggang second sem, Sir,” halos sabay-sabay na sabi ng mga babae.

“Parang ngayon lang may napadpad na gwapo at batang propesor dito sa St. Louis,”
ani Shane.

“True. Ilang taon ka na po, Sir?” tanong naman ni Gwen na seatmate ni Shane.

“Why don’t you guess my age?” He flashed them a playfully roguish grin. Ito na
naman ang kakaibang nararamdaman niya sa puson niya at kumakalat iyon pababa. Ang
ngiti nito ay parang hindi normal. May kakaibang epekto ang ngiti nito.

“I guess late 20’s. But is it possible to be a professor at such a young age?

Mabuti po sana kung PE teacher kayo.”

“Late 30s. 37 to be exact.”

“Oh!” Reak ng lahat maliban kay Luna. Sa totoo lang hindi ito mukhang treinta y
siete. Tama si Gwen na mukha lang itong late twenties o papasa pa ngang mid-
twenties ang itsura ng mukha. May mga kaedad kasi itong propesor dito pero ang
tanda na kung titingnan. Hindi naman pwedeng sabihing dahil may dugong banyaga ito.
Iyong PE professor nila ay Half-Filipino-Half-American din naman at nasa trenta
anyos na pero mas matanda pa ang itsura sa lalaking ito.

Ang bata rin masyado ng get-up nito. She used to see their professor in their
formal attire. Polo at slacks ang laging suot ng mga professor dito maliban sa PE
prof nila. But this man is different. He’s just wearing a white long sleeve shirt
with its sleeves were scrunched up to his elbows and dark denim jeans, pairing them
with casual chestnut boots. His super-sexy top knot hairstyle will pretty much make
women swoon. The combination of his icy blue eyes and bronzed skin creates a
stunning look. Sobrang kaswal lang ang porma pero iyon ang mas lalong nagpalakas ng
dating nito. Not to mention the high hollow cheekbones, and the rough stubble that
accentuating his strong jaw gave him a raw Greek God beauty. His broad shoulders
and well-defined chest were exquisitely showcased by a body-hugging shirt. He is
like a perfect hero straight out of the book. 

Hindi gaanong makapal ang suot nito. Hindi kaya ito nilalamig? Bumalik ang mga mata
ni Luna sa mukha ni Fhergus. Nag-focus ang kanyang mga mata sa senswal na mga labi
nito.
Really, Luna? Since when did you use that adjective to describe a man’s lips?
Hindi niya makita mula sa kanyang kinauupuan ang nunal nito sa labi. Sana matitigan
niya ulit ito nang malapitan.

Ano ba naman, self? Bakit ka ba nagkakaganyan? Propesor mo 'yan at bawal ang

faculty/staff and student relationship. Marahang natawa si Luna sa mga naiisip na
kalokohan. As if naman na papatulan nga siya ng propesor na ito.

Hays, Luna! Ang aga-aga nananaginip ka na agad.

Unti-unting napawi ang pagkakangiti ni Luna nang mapansing nakatitig sa kanya ang
lahat kasama na ang gwapong propesor.

“Bakit sila nakatitig sa 'kin?” Pabulong niyang tanong sa kaibigan.

“Gaga, tumatawa ka kasi wala namang nakakatawa? Ano ang nakakatawa sa tanong ni
Sir?”

“Nagle-lecture na ba?”

“Kanina pa, gaga. Tinatanong ka nga.”

“Ako?”

“Hindi. Ako, ako,” itinuro ni Beatrix ang sarili.

“Ms. Navarro?” tawag ng propesor.

“Sir?” Dahan-dahan siyang tumayo.

“You want me to repeat my question?”

“Yes, please.”

“What are Philippines languages disappearing and why?” he repeated the question
that she didn’t hear earlier because she’s busy ogling at him.

“Ahm... Philippines has 183 living languages, and almost 96 percent of which are
indigenous. Thirty-two of these languages are spoken by different Negrito
ethnolinguistic populations scattered throughout the archipelago. Two Aeta
languages, Dicamay Agta and Villa Viciosa Agta, are already extinct while the rest
of Negrito languages are in trouble.” Saglit siyang tumigil at muling nagpatuloy
para sagutin ang pangalawang tanong.
“How do languages die? The most salient reasons for language endangerment are
ethnocide and the tribal extinction.”
Tumango ang propesor at binigyan siya ng matalim na titig. Kitang-kita rin ang
paggalaw ng buto nito sa pagang na nagiging dahilan lang pagtatagis ng mga bagang
kapag nanggigil o kaya’y galit. Which one was the reason? Hindi naman pwedeng
magalit ito sa kanya? Wala namang dahilan. Nanggigil? Bakit naman ito manggigil sa
kanya?

Umupong muli si Luna at nagpakawala ng mahabang hininga. The emotions he expressed

intentionally or not bothered her a lot. Hindi naman dapat pero iyon ang
nararamdaman niya.

SUMAMA SI Beatrix kay Kajick kaya naman mag-isa siyang nagtungo sa cafeteria para
kumain ng pananghalian. Tuwang-tuwa ang kaibigan niya dahil sa wakas ay nai-date na
ito ni Kajick. Masaya siya para rito. Si Kajick ang magiging unang kasintahan nito
kung sakali man. Not that Beatrix has no option. Marami itong options kung tutuusin
pero hindi naman mahilig sa fling si Beatrix. Gusto nito pang matagalang relasyon
talaga. Eh, ang mga nanliligaw rito may mga itsura rin naman kaso nga lang ay hindi
nito type. Si Kajick lang yata ang lalaking nagustuhan nito. Sana lang ay hindi ito
masaktan. Medyo hindi pa naman maganda ang repustasyon ni Kajick pagdating sa
babae. Player ng campus 'yon.

“Thank you.” She smiled at the lady staff after giving her order. She lifted the
tray from the stainless counter. She looked around for a vacant chair as she
walked.  May nasipat siyang mesa sa sulok pero hindi iyon bakante. May isang
babaeng estudyanteng nakaupo roon. Makiki-share na lang siya. Naglakad siya patungo
roon. Nginitian niya ang babae. Ibinalik nito sa tray ang pagkain saka tumayo at
binuhat iyon.

“Dito ka na,” nakangiti naman nitong sabi. Sa halip na ngumiti at magpasalamat ay

sumimangot siya na ikinawala ng ngiti ng babae saka nagmadaling umalis.

“Geez!” Sighing, she set the try on the table and sat on the chair.

Actually, hindi naman bully ang mga tao rito. They never mocked her because of her
unpleasant appearance. Most students threw her a pity glance. She’s delighted about
that. At least there’s humanity in them. In fairness naman malayo sa mga tele-
novela at pocketbook ang nararanasan niya sa mga nararanasan ng mga bida na naaapi
lagi dahil sa itsura.

Pero noong bata pa siya madalas siyang ma-bully ng mga kapwa bata at maraming
natatakot sa itsura niya. Kahit ngayon ay maraming natatakot sa kanya at marahil ay
nandidiri na rin kaya ganito siya iwasan. Pero hindi naman siya nilalait.

Inalis niya mula sa pagkakabalot ng tissue paper ang kubyertos. Sinira mula sa
magandang porma ang isang cup of rice gamit ang kutsara at tinidor saka sinimulan
kainin ang baby back
ribs with tamarind glaze pero hindi pa man lang nadudurog ang pagkain sa kanyang
bibig ay may nang-estorbo na sa kanya.

“Hi, can I sit with you?”

Nag-angat si Luna ng tingin. Agad na namilog ang kanyang mga mata at natigil sa
pagnguya nang mapagsino ang lalaki. Noon lang din niya na-realize na kilala nga
niya ang boses. Inilapag nito ang tray sa mesa na naglalaman ng brown rice, salmon
with taragon white sauce at isang basong tubig. 

“The cafeteria is crowded.” He seems to be complaining rather than commenting.

Inalis nito ang kubyertos mula sa pagkakabalot sa tissue at katulad ng ginawa niya
ay sinira rin nito sa pagkakahulma ang kanin.
Nagsimula itong kumain pero si Luna ay nanatiling nakatitig sa lalaki. Confused.
Nag-iba bigla ang ekspresyon nito, ang aura nito. Wala na ang galit at gulat sa
mukha nitong visible masyado kahapon. Hindi magawa ni Luna na kumain. Nakatitig
lang siya sa mukha nito. She is memorizing every detail and contour of his face. It
was perfect. He was a perfect creation of his parents. Kodus to them. Saka ang amoy
na kahapon pa niya kinahuhumalingan. Confirm. Pabango ngang gamit nito.

Nag-angat ito ng tingin sa kanya at ngumiti.

"Gusto mo 'tong pagkain ko?"

Bahagyang umawang ang bibig niya at pagkatapos ay umiling.

"No, sir. Sorry." Nahihiya siyang nagyuko at sinubukan ipagpatuloy ang pagkain
kahit naiilang siya. His presence affects her big time. Hindi niya maintindihan
kung bakit ganoon. Parang kung may anong matinding pwersang mayroon ito na hindi
niya kayang baliwalain.  

Goodness! Ito kaya ang tinatawag na love at first sight? Muli siyang napatingin sa
lalaki na abala sa pagkain. May napansin si Luna sa itsura nito. Nakatiim ang
bagang nito at malalim ang paghinga. Niyuko niya ang kamay nitong madiin ang
pagkakahawak sa kubyertos. Mukhang hindi maganda ang pakiramdam. Pamilyar sa kanya
ang ganyan. Si Mang Bart minsan ay ganyan.

Tumikhim si Luna at lakas loob na nagsalita.

"May hypertension ka po, sir?" Nag-angat ito ng tingin sa kanya.

"Ha?" clueless nitong tanong.

"May sakit sa puso?" tanong niya.

Umiling ito at marahang natawa. "Wala. Something odd to me?"

Marahang tumango si Luna.

"It's nothing.  Just heat." He let out a deep breath.

"Heat?" Mahina niyang usal. Paanong heat, eh, ang lamig-lamig nga.

Tumitig sa kanya ang lalaki. Muling tumiim ang mukha nito. Kinabahan bigla si Luna
nang makita ang paguhit ng galit sa mata nito pero may kung ano’ng emosyong humalo
roon na hindi niya naman matukoy. Mukha na beastmode sa pag-usisa niya.

“Sorry,” agad niyang sabi at muling itinuon ang atensiyon sa pagkain. Nakaka-
nerbiyos naman ang lalaking ito. Mukhang mainitin ang ulo.

"Luna, frenny!" Matinis na tili ang muling nagpaangat ng tingin ni Luna. Agad na
sumilay ang ngiti sa labi niya nang makita ang kaibigang si Zanaya na patakbong
lumapit sakanya.

"Zanaya!" Umupo ito sa kanyang tabi at mahigpit silang nagyakap.

"I’ve missed you!"

"Kailan ka pa dumating?"

"Last night. I felt so tired after a long flight kaya hindi na kita napuntahan. I
went to your house just earlier but your not so kind aunt told me that you went to
school na that's why I'm here!" Itinaas nito ang dalawang kamay habang patiling
sinabi ang mga huling salita.
"Anyway, I have pasalubong for you and Beatrix. Where is she nga pala?" Tangka
nitong lilingahin ang paligid pero natigil nang mapansin nito si Professor Fhergus.
Napasinghap pa ito.

"Gosh! Who is he? Your boyfriend?"

"Hindi! Mother nature! He's my Professor. Nakisabay lang kasi wala ng bakanteng
mesa."

"Oh, I see. Goodness! He's the hottest professor I've ever seen. Inspiration to
study hard." 

"Tse." Ayan na naman itong babaeng ito. Hilig-hilig sa gwapo. Kaya ito ipinadala ng
magulang sa Europa dahil napaaway sa isang babae dahil lang sa isang lalaki.
Maganda itong
si Zanaya. Model-type ang figure dahil bukod sa may unrealistic body type ay
matangkad talaga ito sa taas na limang talampakan at sampung pulgada. Napakaganda
rin ng mukha. One of the hottest babes in campus. Matanda ito sakanila ni Beatrix
ng dalawang taon.

"Dito na yata ako mag-study ulit." Inilahad ni Zanaya ang kamay kay Professor
Ferreira.

"Zanaya," pagpapakilala nito habang hindi inaalis ang malagkit na tingin sa lalaki.
Mga titig na para bang nanunuri ng pagkatao. Parang binabasa ang isip ng kaharap.

Binitawan ni Professor Ferreira ang kubyertos at inabot ang kamay ni Zanaya.

"Professor Fhergus Ferreira."

"Ow! Can I call you Papa F."

Marahang siniko ni Luna ang kaibigan sa tagiliran. "He's a professor. Delacadeza,

Zanaya."

Sumimangot ang babae bago binitawan ang kamay ng propesor.

"Para ka namang tatay ko kung magsalita, ah." May pag-irap nitong sabi bago muling
ngumiti nang matamis pagbaling sa propesor.

"Are you a professor in what field, sir?"

"Subfield of anthropology."

"I just realized something. As in now lang that I'm interested in humanity. Mag-
shift kaya ako." Napailing si Luna sa kadaldalan at kaprangkahan ng kaibigan. Kapag
gwapo ang involve gagawin talaga ang lahat mapalapit lang sa taong iyon.

"Ahm, Fhergus." Kitam at feeling close ang gaga.

"Do you believe about werewolves?" Mukhang napukaw ang interes ng lalaki sa tanong
na iyon ni Zanaya. Sumeryoso ang mukha nito na kanina ay pangiti-ngiti lang.

"Werewolves?"

"Yeah. Like Lycan? Werewolf and Lycan are the same breeds, right?"

"Bakit mo naman naitanong? Did you see one of that kind of creature?"
"No! At hindi ko gustong makakita ng halimaw!” Siya lang ba o may diin talaga ang
bigkas ni Zanaya sa huling salita.
“Well, ito kasing si Luna masyadong interesado sa Lycan. Hindi lang behavior at
lifestyle ng tao ang gustong pag-aralan niyan kundi pati na rin ng mga halimaw at
pinagmulan nito. Eh, hindi naman 'yon totoo 'di ba? It's just a fictional
character."

Tumingin sa kanya ang gwapong propesor. Tila humihingi ng kasagutan sa sinabi ni

Zanaya.

"I'm just curious," sabi na lang niya.

"May nalaman ka naman tungkol sakanila?"

"Iba-iba ang sabi sa libro. Some say, a greedy man sold his soul to the demon for
power. Some say that they were infected by a virus. Hindi ko alam kung alin ang
tama. But one thing is for sure, Lycan lore such as cannibalism." Hindi na niya
binanggit ang alam niya at siyang pinaniniwalaan niyang kwento sa pinagmulan ng mga
halimaw.

"So do you believe that they exist?"

"Not really! Because if they exist then where are they? Sana naghahasik sila ng
lagim. Wala pa namang kaso ng brutal na pagpatay na maaaring iugnay sa mga
halimaw."

"Maybe because they aren't beasts like what you believed. Maybe they are living
like normal humans. They don't hurt people. They don’t practice cannibalism.”

Nagkibit ng balikat si Luna. Maaari. Kasi wala pa naman talaga siyang nakikitang
Lycan. Pero hindi naman siguro gagawa ng hukbo ang pinuno ng mga witches kung
talagang walang panganib. Ang binuong hukbo ng witches ay hindi lang para
protektahan ang lahi nila kundi pati na rin ang mga tao kapag dumating ang panahon
na manggulo ang mga halimaw. At paano niyang ipapaliwanag ang nakita niyang halimaw
kagabi lang habang naliligo siya at sa salamin.

"Kung saan man sila nagmula. Kung bakit naging ganoon sila. Siguradong kasalanan
nila."

Bahagyang tumaas ang kilay ng propesor dahil sa sinabi niya.

"Diba, there is a price to pay for our actions. People just earned the price they
deserve. Baka may masama silang ginawa kaya sila nagkaganoon. Karma. Bad karma.”

Humugot at nagpakawala nang mabigat na hininga ang lalaki. Muli ay gumuhit ang
galit sa mga mata nito. Para bang gustong humalagpos ang emosyon na iyon pero pilit
na sinisikil. Hindi nga lang maitago ng mga mata nito.
 
Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 5
3.02K
287
78
"HEY, Luna!" Napatigil si Luna sa paglalakad sa pagtawag ni Professor Ferreira.

"Luna na lang din itatawag ko sa 'yo. Ang haba ng pangalan mo, eh. Anyway, are you
going to cafeteria?"
Napakaganda talaga ng bukas ng mukha nitong gwapong propesor. Ang manly ng ngiti na
match na match sa lalaking-lalaking mukha at pangangatawan nito. Swerte ng
girlfriend nito. Maaliwalas ang awra nito ngayon. Hindi nakakanerbiyos dahil ang
cool ng vibe. Parang iyong taong madaling kaibiganin. Kapag medyo seryo at madilim
ang mukha nito ay ang lakas din naman ng dating. Parang ang mysterious. Parang may
darkside na itinatago. May violence na kapag kumawala ay mapapa-rawr ka. Iyong
light side ay pang public display habang ang darkside naman ay pang private. Iyong
tipong ilalabas kapag sexy time.

Natigilan si Luna. Marahas na napalunok nang bigla na lang naging malaswa ang
imahinasyon niya. Bigla na lang naisip kung paano ito sa kama. Bigla na lang
pumasok sa kanyang isipan ang hubo't hubad na imahe nito at biglang uminit ang
hangin sa paligid niya pero bago pa lumala ang epekto niyon ay agad na niyang
iwinaksi ang hindi kanais-nais na naiisip. Gusto niya ang kanyang nararamdaman. May
kakaibang sensasyong nanunulay sa kanyang mga ugat at pakiramdam niya ay malulunod
siya kapag hinayaan niya.

Si Fhergus ay muli na namang nag-iba ang ekspresyon. Ang darkside na sinasabi niya
ay siyang nakikita niya sa anyo nito ngayon habang nakatitig sa kanya. At hindi
iyon nakatulong para pababain ang temperatura ng kanyang katawan na bigla na lang
tumaas dahil sa kalaswaan na naisip. Ibig sabihin ay natu-turn on siya sa darkside
nito. Shit! Bakit ganito? Bakit natototo na siyang mag-isip ng mga ganitong bagay?
Bakit nagagawa na niyang bigyan ng deskripsiyon ang ganitong pakiramdam na hindi
naman niya nagagawa noon? Nagagawa na niyang bigyan ng pansin. Ni pagkakaroon nga
ng crush hindi niya napagtuonan ng pansin tapos ngayon masyadong advance. Ano ang
mayroon sa lalaking ito para kusang maging wild ang imahinasyon niya at reaksiyon
ng katawan niya nang walang educational talk tungkol dito. Walang experience. Ni
hindi siya nanonood ng porn, nagbabasa ng article about sex at mas lalong hindi pa
siya nakaramdam ng ganito sa kahit na sinong lalaki.

Agad na nag-iwas ng tingin si Luna at nagpatuloy sa paglalakad. Sumabay naman ito

sa kanya. Narinig niya ang pagbuntong-hininga ni Fhergus. Ang awkward ng
katahimikan na namagitan sa kanila kaya nag-isip si Luna na maaaring bumasag sa
katahimikan at maging normal ang lahat.
"May girlfriend ka na, sir?" Bigla na lang iyong lumabas sa kanyang bibig.
Napangiwi siya. Hindi na naman niya pwedeng bawiin pa. Bahagya niyang nilinga si
Fhergus para makita ang reaksiyon nito sa kanyang tanong. Tumibok nang mabilis ang
kanyang puso nang makita ang malapad na pagkakangiti nito. Ito naman ang light side
nito. Ang light side personality nito ay puso niya ang pinapatibok habang ang dark
side naman nito ay ang bagay sa pagitan ng kanyang hita ang pinapatibok. Oh, My
goodness! Nakulam ba siya at ganito siya mag-isip?

"Wala pa. May irereto ka?" Kung ang totoong itsura lang sana niya ang nakikita nito
inireto na niya sa sarili niya. 18 na naman siya at ilang buwan na lang din naman
ay 19 na siya. Saka naniniwala rin siya sa kasabihang age doesn't matter.

"Wala akong kilalang babagay sa 'yo. Di naman bagay sa 'yo si Zanaya. Lalakero
'yon."

Malakas na tumawa ang lalaki. Lalong gumugwapo. Kaso medyo nakakahiya dahil mas
lalo pa silang nakakuha ng atensiyon ng mga estudyante na kanina pa nga nakatingin
sa kanila. Pakiramdam nga niya pinagti-tsismisan na sila nito at siguradong
naiinggit sa kanya ang iba. Tatlong araw na rin kasi itong sumasabay sa kanya sa
pagkain. Wala pa rin sigurong friend sa faculty kaya siya ang pinagta-tiyagaan.

"Si Ms. Naval? Date again?" He always addressed Beatrix by the last name even to
her other classmates. Pero siya, Luna. Bakit kaya? Espesyal?

"First boyfriend kaya priority muna."

"So, you are gonna be alone again?"

"Parang ganun na nga."

"Good." Tumaas ang makakakapal na kilay ni Luna. He chuckled at her reaction.

"Ibig sabihin lang na may makakasama ulit ako. Wala rin akong kasabay kumain. Wala
pa akong close na mga professor dito."

"Wala ka bang ibang kaibigan dito maliban kay Beatrix?"

"Si Zanaya. Magta-transfer na siya rito kaya magiging dalawa na sila. Saka hindi ko
naman kailangan ng maraming kaibigan."

"Tatlo na kami."

Nilinga niya ito. "Tatlo na kayo?"

"Sali ako sa circle niyo."

Napangiti si Luna. "Kung type mong magkaroon ng pangit na kaibigan bahala ho kayo."

"Cute ka."

"Alam ko. All animals are cute kahit ano pa ang itsura nila. Pero iba ang cute sa
maganda."

His laughter resonated through the corridor, making her winced. Ang sarap sa
pandinig ng tawa nito kaso laging agaw atensiyon. Kaloka itong si prof. Hindi na
nahiya.

"Anyway, I have something for you." Inabot nito sa kanya ang librong hawak. It was
a hardbound book with 8.5x5.5 inches-size. May pagtatakang inabot niya iyon at
binasa ang titulo niyon- Lycanthropes. Ang cover ay isang Lycan illustration habang
ang background niyon ay bilog na buwan.

"Lycan's real history," basa niya sa nakasulat sa ilalim ng Lycanthropes.

"Baka lang interasado kang basahin. Baka may kulang sa kung ano ang nalalaman o
pinaniniwalaan mo. We don't know what's the real one but it would be better to know
the other theory."

"I believe what I know. I don't need to read other theories."

"That's unfair. You are judging Lycan without hearing their side."

Huminto sa paglalakad si Luna. Itinaas niya ang hawak na libro.

"So you mean, it's Lycan's side?" Sinilip niya ang author na nakalagay roon pero
wala.

"Unknown author," usal niya saka muling ibinalik ang tingin sa mukha ni Fhergus.

"Where did you get this, sir?"

"I just saw that from the old bookstore in Manila. They are selling 2nd hand
books... just keep it. Basahin mo kung gusto mo at kung ayaw mo naman just throw
it."
Ilang sandali niyang tinitigan ang mukha ni Fhergus na ngumiti naman sa kanya. She
involuntary made face that made him chuckle. Inabot nito ang pisngi niya at
marahang pinisil.

"Cute mo talaga."

"Tara na nga, sir. Gutom lang 'yan." Isinilid niya ang libro sa kanyang bag. Muli
na sana siyang maglalakad nang bigla siyang mabundol ng isang lalaking
nakikipagharutan na nadaanan
nila.

Medyo napalakas ang pagkakabundol sa kanya kaya naitulak siya palapit kay Fhergus.
Agad naman siya nitong naalalayan.

"I'm sorry, Luna." Hinging paumanhin ni Cali. Kaibigan ito ni Kajick. Hindi niya
akalain na kilala siya nito.

Nginitian niya naman ito para ipaalam na ayos lang siya. Tiningala niya si Fhegus
para sana magpasalamat sa pagkakasalo nito sa kanya pero ang gusto niyang sabihin
ay hindi na nasambit pa nang magtama ang kanilang mga mata. Matiim ang pagkakatitig
ng asul na mga mata nito habang ang mga kamay ay mahigpit ang pagkakahawak sa
kanyang mga braso. Masyado pala silang napalapit sa isa't isa. Nakadikit ang
kanilang mga katawan habang ang kamay niya ay nakalapat sa dibdib nito. Dama niya
ang tibok ng puso nito sa ilalim ng kanyang mga palad. Para bang nahahawakan niya
mismo ang puso nito.

"I'm sorry, Sir," mahina niyang usal. Naramdaman niya ang daliri nitong humaplos sa
kanyang balat at nabigla siya sa kakaibang enerhiyang gumapang sa kanyang balat.
Pinanayuan siya ng balahibo sa katawan. At hindi lang iyon. May kung ano'ng init
ang tila tumupok sa kanyang kaselanan higit na mas matindi sa mga unang naramdaman.
Tumiim ang bagang ni Fhergus habang mas lalong humigpit ang mga kamay nito sa
kanyang braso. Tila ba napakahirap na bagay ang bitawan siya. Humugot pa kasi ito
ng napakalalim na paghinga bago siya dahan-dahang binitawan pero ang mga mata nito
ay nakatuon lang sa kanya at ganoon din siya rito.

"Tara na po?" Mahina niyang usal habang nanatiling nakatitig sa magagandang mata ng
propesor. Tumango naman ito pero hindi kumilos. Nanatili pa ring nakatitig sa kanya
habang nakatiim ang mukha. Ito na naman ang darkside. Pero wala siyang galit na
makita roon. Hindi nagre-replek sa mga mata nito ang matigas na facial expression
nito.

Siya na ang unang nagputol ng pagkakatitig nila at nagsimulang maglakad muli.

Narinig niya ang maingay na paghugot ng malalim na hininga ni Fhergus. Sumabay ulit
ito sa kanya sa paglalakad. Tahimik. Nakikiramdam lang siya. Hindi niya maunawaan
kung bakit ganito ang nararamdaman niya sa tuwing nagkakalapit sila ng lalaking
ito. Bagay na kailanman ay hindi niya naranasan kahit na kaninong lalaki.
Naguguluhan na talaga siya.

Mother nature! Totoo kaya talaga ang love at first sight. Jusme! Hindi naman
siguro. Baka sadyang ang lakas lang ng dating nito. Hindi lang naman siya ang
natulala pagkakita rito at tiyak na hindi rin siya ang nag-iisang nakakaramdam ng
ganito para sa lalaking ngayon palang niya nakilala.

Hanggang sa marating nila ang cafeteria ay walang imik ang dalawa. Napapitlag lang
siya nang bigla niyang maramdaman ang kamay nito sa kanyang likuran kaya bigla niya
itong tiningala.
"I'll get our meal. Just find the seat for us."

Tumango si Luna saka ito iniwan. Naglakad siya patungo sa dulo ng cafeteria kung
saan may bakante.

"I think Professor Ferreira just feels pity for her." Narinig niya sabi ng isang
babae sa mesang nadaanan niya.

"Huwag niyo ngang pag-isipan ng ganyan si sir. Pati na rin si Luna. Alam mo namang
loner 'yang si Luna. Walang gustong makipagkaibigan." Kahit medyo nakalayo na siya
ay malinaw na umabot iyon sa pandinig niya.

"Sabagay," pagsang-ayon ng isa pa. Grabe! Mga tsismosa. Pinag-iisipan ba sila ni

Sir Ferreira na may relasyon. Nakakatawa 'yon, ah. Siguro kung maganda siya ay mag-
aalala nga siya sa paglapit ni Fhergus sa kanya dahil alam niyang iba nga ang
iisipin ng mga tao. Pero ganito na itsura niya may nag-iisip pa rin ng
kamalesyosuhan sakanila.

Inilapag niya bag sa bakantang silya at naupo naman siya katabing silya. Bumaling
siya sa kinaroroonan ni Fhergus. Agad siyang nagbaba ng tingin nang makitang
nakatingin ito sa direksiyon niya. Biglang nag-init ang kanyang mukha dahil doon.

"Grabe! Ang swerte ko siguro kung ligawan ako ni, Sir Fhergus. Tapos siya ang
magiging first kiss ko." Bumungisngis si Luna sa sariling naisip.

"Asa ka, Luna. Siguradong may magandang girlfriend 'yan. Saka bata ka pa, girl. You
are just 18," patuloy niyang pagkausap sa sarili habang binubuklat ang libro.
Pinasadahan ng mata ang table of contents hanggang sa makuha ng atensyon niya ang
titulo ng pahina 55-60.

The origins of werewolves. Mabilis niyang binuklat ang libro sa pahinang iyon at
binasa.

It's unclear exactly when and where the werewolf legend originated. The werewolf
myth began with the oldest known prose writing The Epic of Gilgamesh. In the story,
a young shepherd that had fallen in love with the goddess had turned into a wolf
because she grew bored with his devotions. Werewolves made another early appearance
in Greek mythology with the Legend of Lycaon. In Fabulae, Lycaon, the son of
Pelasgus, served Zeus a meal made from the remains of a sacrificed boy to prove
Zeus's weakness. As punishment, the enraged Zeus turned Lycaon into a wolf. In
Ovid's version, Lycaon murdered and mutilated a protected hostage of Zeus, but
suffered the same consequences. Werewolves also emerged in early Nordic folklore.
The Saga of the Volsungs tells the story of a father and son who discovered wolf
pelts that had the power to turn people into wolves for ten days. And there are
lots of infamous werewolves' stories.
No one could tell which stories are real.

The werewolves' reputation as a ravening beast was constructed by many

storytellers. The characterization of the wolf as a symbol of rapacity and greed in
different forms of literature has endured until recent times.

Are werewolves really bad?

Or are they just victims of other wicked creactures?

Napataas ang kilay ni Luna dahil sa huling nabasa. Hindi na rin niya naituloy pa
ang pagbabasa sa paglapit ni Fhergus dala ang pagkain. Napakunot-noo si Luna sa
nakikitang ngiti sa labi nito. Pinipigil nito ang ngiting iyon. Ano ba ang
nangyari? Bakit parang kinikilig itong parang school boy.

"Bakit po kayo nangingiti, Sir?"

"Can you just drop the formality kapag tayong dalawa lang?"

"Ano po ang itatawag ko? Ferreira?"

He let out a manly chuckle. "Fhergus. Just call me Fhergus and drop the po and
opo."

Her gaze dropped to the food in front of her that Fhergus placed.

"Fhergus." His name slowly rolled off her tongue. It sounds sensual but Luna isn't
aware about it. It was only Fhergus who noticed it.

"Damn!"

She shot her gaze back to his face. He was staring at her intently.

"Bakit?" she asked curiously.

Umiling ito. "Nothing. Kumain ka na."

She nodded and started eating.

"Pescatarian ka?" tanong niya nang mapuna ang pagkain nitong puro gulay na hinaluan
ng sapat na portion size ng seafoods.

"Obvious?" Nakangiti nitong tanong.

Napansin na niyang ganito rin ang pagkain nito noong mga unang araw na sumabay ito
sa kanya
"Grabe ka, Prof. Dumi ng isip." Nagkatawanan ang dalawa at muli ay nakaagaw na
naman ng atensiyon iyon kaya biglang pumormal si Luna.

NAG-UNAT si Luna at humikab. Nakakaramdam na siya ng antok. Matapos ang kanyang

klase ay nagtungo siya sa library at doon nag-aral. Malapit na ang finals. At medyo
maraming project na kailangan tapusin lalo sa General Archaeology. More on research
lang naman. Tapos na rin naman siya sa iba. Mabuti na nga lang at pinalitan ni
Fhergus si Professor Suarez. Matindi pagpa-project 'yon. Ngayon ay term papers lang
naman ang project na kailangan nilang gawin sa anthropology subfield.

Sinipat niya ang relong pambisig. Alas nueve na. Wala pa rin si Beatrix. Ang sabi
ng babaeng 'yon magkikita sila rito. Sinalansan niya ang mga libro na nasa mesa at
inilagay ang mga gamit sa bag. Kinuha niya ang kanyang phone na nakapatong sa mesa
at binasa ang message mula kay Mang Bart.

Nasa parking lot na ito. "Naku, Beatrix!" Masyado na talagang nawiwili si Beatrix
sa pagsama-sama kay Kajick. Ganyan ba talaga kapag nagkakajowa? Nakakalimutan ang
mga kaibigan. Ang kaibigan na mula pagkabata ay kasa-kasama na. Napaka-unfair!

Tumayo siya. Isinukbit ang bag sa kanyang balikat at binuhat ang mga libro. Lumapit
siya sa librarian.

"Hiramin ko po muna itong mga libro, Madam Elsa." Ipinatong niya ang mga libro sa
wooden counter.

"Masyado ka nang ginabi, Luna."

"Oo nga po. Maraming kailangan aralin, eh. Malapit na finals." Inilapag niya sa
counter ang student borrower card. Madam Elsa took and tapped it on the reader
mounted by the computer desk and waited to beep.
"Dapat kasi dito ka na lang sa dorm para hindi mo kailangan umuwi sa malayo." Madam
Elsa placed the card back on the counter.

"Ayaw ni tiya. Mami-miss kasi ako n'on." Tiningnan ni Madam Elsa ang title ng apat
na libro at itinype iyon sa system.

"Salamat, Madam Elsa." Binuhat niyang muli ang mga libro saka naglakad na patungong
exit. Paglabas palang niya ay nanginig na siya nang malakas na umihip ang hangin at
nanuot ang matinding lamig sa kanyang buto. It's brrr months. Bed weather. Mga
ganitong panahon masarap kumain ng comfort foods. Christian was excited during BER
months. It is the official start of Christmas season in Philippines, which is known
as the longest in the world. As early as the first day of September, Christmas
carols can be heard in establishments. Neighborhoods started decorating with the
traditional parol, colorful
lights and other Christmas decorations.

She as a witch was excited for the celebration of Solstice. Iyon ang ipinagdiriwang
nilang mga witches na ipinagdiriwang tuwing December 21. Parang Christmas rin
naman. Kainan din pero may mga ritwal-ritwal lang na ginagawa. Nagpapalakas ng
powers.

"Grabeng lamig!" Makapal na sweatshirt na ang suot niya pero baliwala sa tindi ng
lamig. Maliwanag naman sa paligid ng universidad. Maraming poste ang nakahilera sa
labas. Pero malayo-layo ang lalakarin niya patungong parking lot. Niyuko niya ang
kanyang bag nang tumunog ang phone niyang nasa loob. Si Beatrix ang tumatawag.
Naka-assign ringtone iyon kaya alam niyang si Beatrix ang tumatawag. Hinalughog
niya ng isang kamay ang bag at kinuha mula roon ang phone niya at sinagot ang
tawag.

"Hello. Nasaan ka na? Ikaw na babae ka ang landi-landi mo, ah! Uuwi na tayo.
Nandito na si Mang Bart. Bilisan mong haliparot ka!"

Malakas na tawa ang naging sagot ni Beatrix sa pagbubunganga niya.

"Papunta na ako sa school. Sa sasakyan mo na lang ako hintayin."

Inikutan niya ito ng mata kahit hindi naman siya nakikita saka pinatayan. Ibinalik
niya sa bag ang phone at naglakad na patungong parking lot kung saan naghihintay si
Mang Bart. Mukha namang masaya ang kaibigan niyang haliparot. Huwag lang talaga
itong iiyak-iyak at masasabunutan niya ito.

Nasa parking lot na siya at hinahanap ang area kung saan naroon ang sasakyan. Sabi
ni Mang Bart nasa dulo ng first lane nakaparada ang sasakyan. Marami-rami pang
sasakyan ang naroon. Marami pa rin kasing estudyante sa library at ang panggabi rin
na schedule. Dalawa ang parking space rito. Ang isa ay covered parking space at ito
naman ay open lang.

Napatigil si Luna sa paghakbang nang may marinig na ingay. Mga ipit na ungol ng
isang babae na tila sinasakal. Nilinga niya ang pinanggagalingan niyon. Mukhang
nasa kabilang lane pa. Apat na lane ng mga sasakyan ang naroon at mukhang nasa
fourth lane ang pinanggagalingan ng mga iyak ng babae kung saan medyo madilim na
parte dahil nagtatayugang mga puno.

She glanced to the direction where their car was parked but then gazed back to the
direction where the strange noise coming from. Baka nangangailangan ng tulong ang
babae. Inilapag niya ang mga librong dala sa ibabaw ng isang sasakyan at kinuha
mula sa bag ang isang silver knife. This weapon was made for monster. Ito lang ang
klase ng sandata ang maaaring sumugat sa isang Lycan. Punyal o ano pang bagay na
gawa sa pilak. Lagi siyang may dala nito. May partikular na area ang kailangan
tamaan sa katawan ng Lycan para masugatan ito ng malala. Sa spine at puso but it's
not enough to kill them. Lycans can die from severe physical trauma, such as
decapitation or destruction of the heart and ripping their heads apart.
Dahan-dahan ang ginawang paghakbang ni Luna. Sinundan niya ang pinanggagalingan ng
ingay. Nang marating ang ikaapat na lane ay sumilip siya mula sa tagiliran ng isang
sasakyan. Ganoon na lang ang pagkabigla ni Luna sa nasaksihang tagpo. Wala naman
sakitan na nagaganap. Mukhang gustong-gusto pa nga ng babae ang ginagawang pagbayo
rito ng lalaki habang nakasubsob ang mukha nito sa ibabaw ng compartment ng
sasakyan. Nakahawak ang kamay ng babae sa pang-upo ng lalaki na ngayon ay
sinasambit na ang mga katagang more, harder and faster. Exposed ang pang-upo ng
lalaki. Wala itong pang-itaas at nakakaba ang pantalon hanggang hita. He has a nice
muscular butt. Biglang pumalit ng anggulo ang dalawa, mula sa tagiliran ay lumipat
ito sa pinakalikod kaya nagkaroon siya ng pagkakataon para makita ang mukha ng
babae.

Hindi ito isa sa mga hottest girl sa campus but she's definitely the hottest girl
she'd ever seen. Long shapely legs, small waist, antique gold hair deeply
flattering against her porcelain skin. Nakasabunot ang lalaki sa buhok ng babae
habang nagpapakawala ito ng malalakas at mabibilis na ulos mula sa likuran ng
babae. The girl's beautiful face was distorted, and she assumed from the pleasure
her mate gave her. Inilipat ni Luna ang tingin sa kaniig ng babae. Nanglaki ang
kanyang mata at umawang ang labi nang makilala ang lalaki.

"Fhergus!" Mahina niyang usal at tila ba narinig siya nito na biglang bumaling sa
direksiyong pinagkukublian niya. Agad siyang nagtago. Natutop niya ang kanyang
bibig. Mas matindi pa sa murder ang nasaksihan niya.

"Luna." Napapitlag si Luna nang marinig ang boses ni Beatrix. Agad niya itong
sinalubong na lalapitan sana siya. Ibinalik niya ang punyal sa bag at hinila ang
kaibigan palayo.

"Ano ang ginagawa mo roon?"

"Wala. May narinig akong ingay, mga pusa lang palang nagse-sex."

"Ow!" Bumungisngis si Beatrix.

"Hindi lang pala ako nadiligan today." Luna looked at her in disbelief.

"Did you surrender your v-card?"

Kinikilig itong tumango. "Oh dear, it felt amazing! Really, friend. Hindi pala fake
news ang mga naririnig lang natin. Heaven. As in heaven."

"Kayo na ba ni Kajick?"

"Oo, kanina lang."

"Kahit na."

HINDI mawala sa isip ni Luna ang nakitang tagpo kanina. Hindi tuloy siya makatulog.
Kanina pa siya nakahiga pero ito siya't mulat na mulat habang nakatitig sa kisame.
Tuwing ipipikit niya ang kanyang mga mata mukha ni Fhergus ang nakikita niya. Mukha
nito habang nakikipagtalik. Nakatiim ang mukha. Ang ma-muscle nitong mga braso at
likod. Ang maumbok nitong pang-upo.

Ipinikit ni Luna ang mga mata. Kung ano'ng init ang nanulay sa kanyang mga ugat
habang nakikita ang gwapong mukha ni Fhergus. His sex face alone awakened all the
feminine within her. Tumagilid nang pagkakahiga si Luna at pinagsalikop nang
mahigpit ang mga hita nang may kakaibang kiliting maramdaman sa pagitan ng kanyang
mga hita.

"What did you do to me, Fhergus?" She clutched the pillow

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 6
2.67K
334
99

PAGPASOK palang ni Fhergus ng classroom ay hindi na naggawa ni Luna na tumingin man

lang sa lalaki kahit nang magsimula na itong mag-discuss. Siya ang sobrang
nahihiya. Dapat nga itong lalaking ito ang nahihiya sa sariling pinaggagawa, e at
hindi siya.

"Ms. Navarro." She froze when she heard Fhergus called her. Hindi siya tuminag.
Nanatili siyang nakayuko sa papel na pinag-doodle-an niya mula pa kanina para i-
distract ang sarili.

"Hey." Beatrix gave her a slight nudge. She finally lifted her gaze from the
notebook but still avoided meeting Fhergus' eyes.

"Yes, sir?" She asked without looking at him.

"Ms. Navarro, making an eye-contact during recitation is very important."

Pumikit si Luna at ilang beses nagpakawala ng malalalim na hininga bago pwinersa

ang sariling tumingin kay Fhergus. Nag-init ang kanyang mukha nang sa pagmulat niya
ay makitang tila naaaliw ang lalaki sa kanya. May maliit na ngiti ito sa mga labi
habang nakatingin sa kanya. Para bang nanunudyo.

"What do you think the government can do to preserve languages?”

Tumayo si Luna.

"Ahm…" She was about to answer when his past nocturnal event flashed in her mind
like an IMAX movie. So vivid she could almost describe how his muscles rippled in
his every thrust. So vivid she could almost hear his heavy breathing. So vivid that
that affects her right now.  She could feel the heat pooled at her center, making
the shiver coursed through her.

Biglang nawala ang nanunudyong ngiti sa labi ni Fhergus. Tumiim na naman ang mukha
nito habang ang asul na mga mata ay tumalim ang pagkakatitig sa kanya. At mas lalo
lang siyang naaapektuhan. Hindi niya maunawaan ang nangyayari sa katawan niya.
Hindi niya kayang tagalan ang presensiya nito. Agad na kinuha ni Luna ang bag at
isinukbit iyon sa balikat matapos ilagay roon ang notebook at ballpen saka
nagmadaling lumabas. Hindi niya pinansin ang pagtawag sa kanya ni Beatrix. She
aimed to distance herself from Fhergus. Patuloy
siyang naglakad sa corridor hanggang sa tumigil nang tuluyan siyang makalayo.

"Mother nature!" Usal niya sa sarili nang hindi na niya maramdaman ang presensiya
ni Fhergus. It was a relief of being away from him. Nakakaloka! Bakit ba siya
nagkakaganito? Babagsak pa yata siya nito. That is their final recitation tapos
hindi pa siya nakasagot. Madali lang naman iyon sagutin, eh. Distracted lang talaga
siya.

Naglakad si Luna hanggang sa dalhin siya ng kanyang mga paa sa isang napakatandang
puno ng Oak sa likod ng museum ng eskwelahan. Naupo siya sa ilalim ng puno.
Inilapag niya ang kanyang bag sa kanyang tabi at kinuha mula roon ang kanyang
biological anthropology textbook. Binuksan iyon sa pahina kung saan na ang kanilang
topic sa klase.

One of the reasons why she took up this course because it's related to what she
wants to find out-- and that is to study how wolves adapt to different
environments, what causes death aside from what she already knew. Nagkakasakit ba
ang mga ito? And she wants to know how they interact with one another. What kind of
food they eat? Buhay na hayup ba o nagluluto rin. Saan ang mga ito nakatira? Sa
loob ng kagubatan o nasa cities na rin. Are they part of society already?
Businessman, politicians and celebrities? What are they now? May balak ba silang
manggulo? May balak ba silang pagharian ang mundo?

"Hey, Luna."

Nag-angat ng tingin si Luna kay Zandra na nakatayo sa kanyang harapan. Paganus.

Anak ng mga witches pero syempre hindi nito alam iyon. Saka sa ibang bansa ito
lumaki. Transferee lang ito. Sikat ito sa buong campus. Head turner. Kapag naglakad
na lahat ng atensiyon ay nakukuha nito lalo na ang kalalakihan. Para bang
ginagayuma nito ang lahat. Matangkad. Maputi. Maganda ang katawan. Malaki ang dapat
na malaki katulad ng dibdib, balakang at pwet at maliit ang dapat na maliit katulad
ng baywang. Sobrang tuwid din ang mahaba nitong buhok. Itim na itim iyon, kasing
itim ng mga mata. Parang si Snow White.

"Hi," tipid niyang bati rito. Tumabi ito sa kanya.

"What are you doing here?"

"Wala naman. Wala kasing klase," pagsisinungaling niya.

"I see. Anyway, mukhang close kayo ni Professor Ferreira." Sikat talaga si Fhergus
sa campus. Kilalang-kilala agad ng lahat ng estudyante. Kahit saang department at
kahit ano’ng level ng studyante ay kilala ito. Ang hot naman kasi. Dami ngang
inggit sa kanya dahil laging sumasabay sa kanya kapag lunch. Mag-dalawang linggo na
rin. Medyo close na nga sila. Kaya nanghihinayang talaga siya ngayon kasi tiyak na
magbabago na talaga iyon. Kung bakit ba naman kasi nagpapadala siya sa curiosities
niya?

"Hindi naman. Sinasabayan lang akong kumain kapag wala akong kasama. Alam mo na,
naaawa."

"You can hangout with us if you want. Lagi ka na lang iniiwan niyang si Beatrix.
Ipinagpalit ka na kay Kajick."

"Hindi naman."

"You know what, I'm planning to throw a Halloween Party. Why don't you come? Isama
mo si Professor Fhergus."

"Sa bahay niyo? Bawal tagalabas 'di ba?"

"I know. That's why I'm planning to hold it in our summer house. Malapit lang dito.
So, game?"

"Susubukan ko. Magpapaalam ko ako kay Tiya Maddalena."

"Oh, come on! Don't try, just come. I want you to be there. You need it para naman
magkaroon ka ng friends. Kaya natatakot sa 'yo ang mga tao kasi iniisip nila na
mangkukulam ka." Sinundan nito ng malakas na tawa ang sinabi pero poise pa rin.

"Make friends kasi. Gayahin mo ang friend mong si Beatrix." Tumayo ito.

"Basta. Aasahan kita, ah? And please, isama mo si Sir Fhergus." Alanganin siyang
ngumiti at napatango na lang. Tumili ito sa galak bago nagpaalam.

"Si Sir Fhergus lang naman talaga ang gusto nitong pumunta dinamay pa ako."
Pasasabihan na lang niya kay Beatrix si Sir Fhergus. Hindi niya nga kayang lapitan
ang lalaking 'yon. Puwet kasi nito ang pumapasok sa isip niya kapag nakikita niya
ito.

LUNA WATCHED THE hunters practiced their supernatural abilities. Muli na naman
siyang nakakaramdam ng inggit. She really wants to be like her fellow hunters.
Their supernatural powers are incredibly amazing. Katulad na lang ng kay Melissa na
kayang lumutang sa hangin, Denise has ability to generate storms. Si Andy na kayang
maging invisible. Tatlo lang iyan sa sampung babaeng miyembro ng Koakh. Koakh have
hundreds of hunters, at hindi niya matiyak ang eksaktong bilang. Ang iba ay nasa
ibang bansa nagsasanay. Hindi lang dito sa Pilipinas mayroon Koakh katulad ng hindi
lang din sa Pilipinas mayroong taong-lobo.

Kakaunti lang silang babae. Kailangan mong patunayan ang kakahayanan mo para
mapabilang ka sa Koakh. Siya, dose anyos palang ay sinasanay na siya kaya kaya
niyang makipagsabayan sa mga hunters lalo na kung hindi ang mga ito gagamit ng
supernatural ability. Her weapons, agility and strength are enough to be a hunter.
Tingin niya ay kaya na niya kung sakali man na makakasagupa nila ang mga halimaw.
Her hands raised quickly as she heard a wheezing sounds approaching from the left
side. She catched a knife with her hand and glanced in the direction where it came
from. Her eyebrows furrowed when she saw Zanaya clapping her hands as she walked
towards her.

She stood up, surprised at her presence.

"Nice one, Luna! You have no supernatural ability but your own capabilities will
make you the best hunter."

She stopped in front of her, putting her hands on her waist and posed like a
supermodel. She is very stunning in a black, tight leather bodysuit and boots.

"What are you doing here?"

"I am a hunter. Sa Portugal nga lang ako nagsanay."

"Wow! So you already discovered your own power? What's your power?"

"Ability to perceive another's thoughts. And I tell you, babe, you are one of the
best hunters even without supernatural ability." And she read her mind. Goodness!
Sana lang hindi nito mabasa kapag may hindi siya kanais-nais na iniisip.

"Like what?" She asked with a teasing grin on her beautiful face. Inikutan niya ito
ng mata.

"Stop that, Zanaya! It's inappropriate. I will ask Maddalena if there's way to
block your power on me." Malakas itong humalakhak. Hinawakan siya nito sa
magkabilang balikat at tinitigan siya.

"I can't believe this. Your witch aunt hides your beauty. You are very beautiful.
Men will drool over you if you willl only expose your real beauty."
"I don't need them to drool over me. I am happy as ugly Luna. Peaceful ang buhay.
Anyway, paano mong na-discover ang pagiging Paganus mo?"

"I accidentally saw my parents book that contained spells and guideline for
meditation. I tried it and my power suddenly came out. Bawal pala. One of elder
officials found out what I did. Para hindi ako mapatawan ng mabigat na parusa
nakiusap ang magulang ko na i-train na lang ako para maging hunter. Sa Portugal ako
ipinadala. And I've enjoyed it. A lot."

Tumango si Luna. Kaya pala bigla na lang itong umalis. Iba lang ang sinabing
dahilan sa kanila ni Beatrix.
"At ikaw… grabe! Hunter ka pala. Grabe ka rin sa sekreto."

"Hunter nga wala naman kapangyarihan. Hindi ko nga alam kung bakit ako tinanggap sa
pagiging hunter kahit wala akong supernatural power."

"Because they believe that it will come out in a right time. Anak ka ng dalawang
pinakamakapangyarihang witches kaya imposibleng wala kang kapangyarihan. How about
your sister, Aurora? She has discovered her ability already?"

Umiling si Luna. "Walang alam si Ate sa pagiging witch namin. Ayaw rin naman ni mom
and dad na madiscover pa iyon ni ate. Bawal nga 'di ba? If she will practice
witchcraft kailangan niyang maging hunter. Paganus practiced witchcraft for
purpose-- paghahanda para sa pagdating ng mga taong-lobo na hindi rin natin alam
kung totoo nga."

"They are real, Luna. They exist at alam kong nandito lang sila. Naghahanda."
Inilapit ni Zanaya ang mukha sa kanya.

"Elders are in a panic mode right now. I don't know what's happening but elders
gave an order to send some hunters here. That's why I'm here."

"Really?" She couldn't keep the suprise in her voice.

"Yeah. So be ready. The war between witches and Lycan is coming."

A strange quivering feeling began to develop within her. She can't deny the fear
she feels at the thought of the result when the war happens. Paano kung matalo
sila? Sa totoo lang, hindi niya naisip na darating nga ang araw na ito. Noon,
naisip niya na parang naghahanda lang sila sa wala. Kasi kahit anino ng sinasabing
Lycan ay wala pa siyang nakikita hanggang sa nito nga lang na bigla na lang niya
nakita ang isang halimaw sa kanyang balintataw. Pero hindi na naman iyon naulit pa.

…..

LUNA studied the artifact in a glass box. It was a 500 years old kampilan and the
description said it was owned by a Raja. Naglakad si Luna patungo sa kabilang
salaming kahon kung saan mayroon isang lumang leather-bound book. Origem. Iyon ang
titulo ng libro ng libro na halos mabura na ang bawat gintong letra. Ano naman kaya
ang nilalalaman ng libro na ito? Walang masyadong detalyeng nakasulat tungkol sa
artifact. Maybe it's just nothing. They just found it and decided to put in the
museum because it's vintage.

"You ditched my class, Luna." Nanigas si Luna sa kinatatayuan nang marinig ang
baritonong boses.

"You didn't recite. You escaped then now ditching my class. Pwede kitang ibagsak,
Luna."
Napapikit si Luna. Shit! Hindi siya maaaring bumagsak. Malalagot siya sa kanyang
ama kapag nagkataon. Ang kanyang ama pa rin ang nagpapa-aral sa kanya at sa oras
daw na malaman nitong bumagsak siya kahit isang subject ay titigil siya sa pag-
aaral.

Pumasok siya sa unang klase pero hindi na sa klase ni Fhergus at nag-ikot-ikot na

lang sa museum. Hindi niya alam kung paano siyang babawi nito.

"Luna?" She turned to the person who called her.

"Cebal?" Nakangiti itong lumapit sa kanya at inakbayan siya.

"Sinundo talaga kita para mag-lunch. Tara?" Kaya pala nag-text ito at nagtanong
kung nasaan siya.

"Tapos na naman klase mo 'di ba?" Lumipat ang tingin ni Cebal kay Fhergus.
Nanunuring titig ang itinapon nito sa propesor.

"Oo. Tara." Hinila na niya palayo ang kaibigan. Hindi siya kumportable sa
pagkakatitig ni Cebal sa lalaki.

"Sino 'yon?"

"Di ko knows. Nakasabay ko lang tumingin sa display." Ikinawit niya ang braso sa
baywang nito.

"Tingin ka nga sa 'kin." Ginawa naman niya ang pinag-utos ng kaibigan. Ngumiti pa
siya. Inilabas niya ang buong ngipin at gilagid.

"Panget mo talaga!"

"Love mo pa rin naman ako 'di ba?" Nakangiti siya habang nakatingala rito.

"Syempre!" He kissed her on the forehead and gave her an one-arm hug. Nang malapit
na sila sa exit ay pasimple siyang luminga sa direksiyon ni Fhergus. Gusto niyang
pagsisihan na ginawa pa niya iyon nang makitang nakatingin sa kanila si Fhergus.
Napansin niya ang talim sa mga mata nito habang nakakuyom ang mga kamay. Napikon na
talaga yata niya.

---
SA wakas ay nagawa ni Luna na pumasok sa klase ni Fhergus pero nanibago siya at
nabahala na rin. Habang nagdi-discuss ito ay sinisingitan ng mga tanong pero kahit
na isa ay hindi siya nito tinawag at ni hindi man lang sumulyap sa kanya hanggang
sa matapos ang klase.

"Sir, totoo po bang may binagsak ka?" Tanong ng isa sa kaklase nila. Natigil si
Fhergus sa pagligpit ng gamit nitong nasa desk at luminga sa klase.
"If you walked-out and ditched my class without any explanation then suffer the
consequences." He said before finishing what he's doing. Once his stuff were inside
the bag he grabbed it and left.

"Ako 'yon! It can't be. Malalagot ako kay dad." Tucking the book and other school
stuff inside her bag and she slung it over her shoulder before running to the door.

"Sir!" Tawag niya kay Fhergus pero hindi ito tumigil o sulyapan man lang siya.
Mabilis itong naglakad sa corridor. She followed him.

"Sir, ako po ba ang bagsak? Please, let me explain po." Hindi ito tumigil. Mukhang
walang balak na pakinggan ang paliwanag niya.
"Sir, may valid reason naman po ako. Pasensya na talaga." Takbo-lakad ang ginawa
niya para habulin ito. Kapag may mga estudyante na madaananan ay binabagalan niya
ang paglalakad at kapag lumagpas na ay muli na naman siyang hahabol.

Nasa dulo na sila ng corridor at ang susunod na building na dadaanan nila ay mas
marami ng estudyante at agaw atensyon na naman sila nito kaya napilitan na si Luna
na pigilan ang lalaki. Hinawakan niya ang braso ni Fhergus kaya natigil ito sa
paglalakad.

"Please, sir. Hear me out!" She slid her hand down his slightly hairy arm until she
reached his hand. She gripped it tightly.

"Kailangan ko lang po talagang umiwas pansamantala kasi tuwing nakikita kita." Ano
ba ang dapat niyang sabihin? Dapat ba niyang sabihin na nakita niya itong
nakikipag-sex. At kapag naaalala niya ito nag-iiba ang reaksyon ng katawan niya.

Dahan-dahan itong pumihit. Niyuko nito ang kamay na hawak niya. Agad niya iyong
binitawan. Tumitig ito sa kanyang mukha.

"Tuwing nakikita mo ako ano?"

Nagyuko si Luna. Umiling. Hindi niya kayang sabihin. Ang manyak niya kapag ganoon.
Hindi niya matanggap. Napasinghap si Luna nang biglang hablutin ni Fhergus ang
braso niya at hinila siya papasok sa isang madilim na silid. Storage room ito. Nang
maisara ni Fhergus ang pinto ay isinandal siya nito sa likod ng nakapinid na pinto.
Naramdaman niya ang braso nitong itinukod sa gilid ng kanyang ulo.

Nahigit ni Luna ang sariling paghinga nang maramdaman niyang malapit na malapit ang
mukha nito sa kanya. Rinig na rinig niya ang mabigat nitong paghinga.

"Now, Luna, tell me. Why are you avoiding me?" Sa kanya lang ba o talagang nag-iba
ang
boses nito. Mas lumalim at mas lalong naging sexy.

"S-sir."

"Answer me!" he demanded.

"Kasi… kasi po…"  Nadi-distract siya ng mabangong amoy nito. Ang hininga nito ang
bango-bango. Parang ang sarap halikan tuloy.

"Because you saw me having sex?"

Umawang ang labi ni Luna. "Y-you know?"

"I know you were there. Bakit ka iiwas? Ako ang dapat mahiya 'di ba?"

Ipinikit ni Luna ang mata. Hindi lang siya nahihiya. May kakaiba nga kasi siyang
nararamdaman na hindi man lang niya naramdaman buong buhay niya.

"Tell me, Luna!" His voice was raspy and deep and it gave her chills.

Nagmulat siya ng mata. "Kapag nakikita ko kasi ang mukha mo puwet mo ang naaalala
ko."

Ipinatong ni Fhergus ang noo sa braso nito na nasa gilid ng kanyang ulo kaya mas
lalong naglapit ang kanilang katawan. Bigla na lang nanginig ang katawan nito
hanggang sa umalpas ang pigil na tawa sa bibig nito.
"Alam ko nakakatawa pero 'yon ang totoo. Nakita ko kasi ang pwet mo." Bahagyang
ipinaling ni Fhergus ang mukha sa kanya. Pinanayuan siya ng balahibo sa buong
katawan nang tumama ang mainit nitong hininga sa kanyang tainga. Nakakakiliti at
nagbigay na naman iyon ng kakaibang init sa kanyang katawan.

Si Fhergus ay tumigil sa pagtawa. Malalalim na paghinga na naman nito ang naririnig

niya. Parang kahit ang mood nito ay nararamdaman niya.

"It's your fault, Luna. I fuck that woman because of you." Ipinaling niya ang mukha
paharap rito na ikinabigla niya rin. Hindi niya nakikita ang mukha nito pero alam
niya kung gaano kalapit ang kanilang mga mukha dahil nagdikit ang kanilang mga
ilong.

Gusto niyang tanungin kung bakit kasalanan niya. Ano ang ginawa niya pero hindi na
niya na gawa.

"Fuck!" Napayakap siya nang mahigpit sa leeg ni Fhergus nang bigla na lang nitong
ipinaikot ang braso sa kanyang baywang at buhatin siya. Walang ingay itong naglakad
sa kung saan na para bang nakikita ang daan. Naramdaman niya na lang ang paglapat
ng kanyang likod
sa matigas na dingding.

Bumukas bigla ang pinto. Natigil siya sa paghinga sa pangambang baka kahit paghinga
niya ay maririnig ng taong pumasok. Ang tibok ng puso niya ay halos marinig na niya
sa kaba nang bumukas ang ilaw at kumalat ang liwanag sa buong silid. Noon niya
nadiskubre na nasa likod sila ng isang divider.

Dahil sa pagbukas ng ilaw ay nagkaroon siya nang pagkakataon na mapagmasdan ang

mukha ni Fhergus. Nakatitig din ito sa kanya habang buhat parin siya. Para lang
siyang papel dito. Parang hindi man lang nahihirapan. Walang bakas sa mukha nito na
nabibigatan ito sa pagbuhat sa kanya. Ang naroon ay frustration.

Bumaba ang tingin ni Luna sa labi ng lalaki. Napakaganda ng mga labi nito. Kung ito
ang magiging first kiss niya ay ayos na ayos sa kanya. She wants him to be her
first kiss. Kung nakawan niya kaya ng halik. Hindi naman siguro siya sasapakin
nito.

Bumaon ang mga kuko ni Luna sa balikat ni Fhergus at ginawa nga ang nais. Hinalikan
niya ito sa labi at sakto naman ang muling pagsara ng ilaw at paglabas ng taong
pumasok. Ilang segundo ring nakalapat ang kanyang labi bago niya iyon hinila
palayo. Hindi bukal sa loob niya ang pagtapos sa halik. Parang gusto niyang
panatilihing matagal ang pagkakalapat ng kanilang labi.

"Sorry. Gusto ko lang malaman kung ano ang pakiramdam ng mahalikan. Pasensiya na."

Kumalabog ang laptop na hawak ni Fhergus nang mabitawan nito iyon. Naramdaman ni
Luna ang pagtaas ng kamay nito at pumaloob sa makapal niyang buhok. Mariing
hinawakan ang kanyang batok at bago pa man niya mapagtanto ang gagawin nito ay
nanglaki na ang kanyang mata nang sakupin ng bibig nito ang kanyang bibig.

His lips moved gently, slightly brushing his tongue across the bottom lip, coaxing
it to open. When the realization finally dawned on her she drew a deep, staggered
breath. Wave of heat flushing through her. He’s kissing her. For real. He’s really
kissing her. Ipinikit ni Luna ang mata at unti-unti ay gumalaw ang kanyang labi.
Para bang iyon lang ang inaantay ni Fhergus para mas palalimin ang halik. With an
intense urgency, he dipped his tongue past her lips and she willingly welcomed it.
Mas lalo siyang napayakap kay Fhergus dahil sa kakaibang init na gumagapang pababa
sa kanyang puson at nang umabot iyon sa pagitan ng kanyang hita ay napasipsip siya
sa dila ni Fhergus.
Umungol si Fhergus sa bibig niya bilang tugon sa ginawa ni Luna. Bumaon ang mga
kuko nito sa kanyang baywang at batok. Ang mga hita ay pumagitna sa kanyang hita.
Idiniin naman niya ang pagkababae sa mga hita nito. She suddenly lost control. She
slightly moved her hips to rub her quivering sex against his strong leg. Parang
iyon ang kailangan niya, iyon ang hinihingi ng kanyang katawan.
Matagal na sandaling naghinang ang kanilang labi. Halos mapugto ang kanyang
paghinga. Halos madurog ang maliit niyang katawan dahil sa maygigil na pagpisil ni
Fhergus sa kanyang katawan. Labag man sa loob ay tinapos nila ang maalab na
halikan.

"How's your first kiss?" he managed to ask through his heavy breathing.

"Great is not enough to describe my first kiss. And thank you for that." She meant
it and she didn’t regret it. She was  actually thankful.

“I’m flattered.”

“Sir, ipapasama mo na po ako? Valid naman ang reason ko 'di ba?”

“Sir? Po? I hate hearing that!” He huffed.

“Sorry.” She bit her lower lip.

“Gusto mong ipasa kita?”

“Oo syempre. Lagot ako kay dad kapag bumagsak ako.”

“Then meet me later after your class. I’ll wait for you in the office.”

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 7
2.8K
306
87

KATULAD nang napagkasunduan nila ni Fhergus pagkatapos ng klase bandang alas sais
ay tumuloy siya sa anthropology departent. Gabi na madalas natatapos ang klase
niya. Ang iregular kasi ng klase niya. Ang laki ng bakanteng oras. Nahuli kasi sila
sa pagkuha ng slot ni Beatrix. Tuwing Wednesday lang ang maganda-gandang schedule
niya kaya alas-tres palang ay tapos na ang klase niya. Pero sa ibang araw ay gabi
na ang tapos ng huling klase niya.

Marahan siyang kumatok sa pinto bago iyon binuksan. Sumilip muna siya sa loob.
Bakante na ang mga desk sa loob. Naibaling niya ang tingin sa kaliwang bahagi ng
silid nang may marinig na boses ng isang babae. Wala na ang mga propesor. Hindi
iyon makikita sa kung nasaan siya dahil may shelf na nakaharang doon na
nagsisilbing divider sa silid. Sumunod niyang narinig ang boses ni Fhergus.

Ngayon lang niya kayang ilarawan ang boses ng isang tao. Sexy at gwapo. At hinding-
hindi ka madi-disappoint kapag nakita ang may-ari ng boses na iyon dahil higit na
gwapo ang mukha nito at sexy ang katawan nito. Marahan niyang isinara ang pinto
pagkapasok. Dahan-dahan siyang humakbang hanggang sa matanaw niya ang likod ng
isang babaeng nakaupo sa ibabaw ng desk. Natatakpan nito si Fhergus na nakaupo sa
swivel chair. Sumilip si Fhergus mula sa katawan ng babae na parang na-sense ang
pagdating niya.

"Luna, come here." Luminga ang babae sa direksiyon niya. Si Professor Gracia
Villarreal, ang kanilang Gen. Educ. Professor. She's in her mid-40s. Divorced.
Dahan-dahan na humakbang palapit si Luna sa kinaroroonan ng dalawa.

Bumaba ang tingin niya sa kamay ni Fhergus na dumapo sa hantad na hita ng babaeng
propesor.

"Gracia, can you make us coffee? Black without sugar." Pumisil ang kamay ni Fhergus
sa hita nito. Palihim na tumalim ang mata ni Luna nang makita ang pag-tantalizing
eyes ng babae. Nakaramdam din siya ng iristasyon. Hindi maipaliwanag na iristasyon
na nagkaroon pa siya ng pagnanais na hablutin ang buhok ng babae at parang gusto
niyang hablutin ang kamay ni Fhergus at baliin iyon.

"Sure," malambing nitong tugon na itinaas sa balikat ang nakababang itim na blazer
nito.
Tumayo si Fhergus, hinawakan sa baywang si Gracia at ibinaba ito. Malanding
bumungingis ang babae na sadya pang isinayad ang mga dibdib sa katawan ni Fhergus.
Kuyom ang mga kamay niya Luna kasabay nang pagtibok ng mabilis ang puso niya.

"Ikaw, Luna, with cream?" Hindi niya sinagot ang babae. Nanatili ang matalim na
titig dito.

"With cream for Luna, darling." Si Fhergus ang nagdesisyon para sa kanya. Fhergus
pinched Gracia's chin playfully, making the old woman chuckle. 

"Alright." She sashayed, didn't bother to fix the skirt that was hiked up. Ang
landi-landi.
Kinuha ni Fhergus ang silya na nasa kabilang desk at inilagay iyon sa gilid ng desk
nito.

"Have a seat, Luna. Stop glaring at Gracia. You look murderous." Naupo naman si
Luna pero padabog na ikinatawa ni Fhergus. Ipinatong niya ang bag sa ibabaw ng
kanyang hita.

"Bakit niyo po pala ako pinapunta rito, Sir? Nakaestorbo tuloy ako. Sayang na naman
ang magaganap sana!” Alam niyang napakapanget niya sa pag-irap niya. Malakas na
humalakhak si Fhergus.

“She’s a friend. Huwag kang magselos.” Selos? Ano’ng selos? Siya nagseselos? Bakit
naman siya magseselos? At bakit naman kasi nagsusungit siya?

"Gusto mong ipasa kita 'di ba?" he asked as he sat on the chair again. Para itong
tangang nakangiti.

"Opo,” malumanay niyang tugon. Pilit kinalma ang sarili. Hindi siya nagseselos.
Inis lang siya sa malalandi.

"Firstly, throw rank distinction aside when we are alone. I already told you that."

Maikling tango ang isinagot ni Luna.

"Secondly, I want you to be my assistant."

"Assistant? You mean administrative assistant?"

"You will work for me exclusively. There's a ton of tasks to be done." Itinuro nito
ang patong-patong na term paper sa ibabaw ng desk.

"Hindi ko maasikaso lahat. These are term papers. I want you to read those and give
them scores they deserve."
"Ako?" Itinuro ni Luna ang sarili niyang dibdib. Bumaba naman ang tingin ni Fhergus
doon. Napansin nito ang talisman at napatitig doon. Hinawakan iyon ni Luna. Lagi
itong nakapaloob sa kanyang damit. Pakiramdam niya kasi mas lalo siyang
nagmumukhang weird kapag suot niya ito. Mukha kasing anteng-anteng.

"Bakit po ako?  Eh, paano kung bigyan ko 'yan lahat ng mataas na grade." Ibinalik
ni Fhergus ang tingin sa mukha ni Luna.

"It's up to you."

"Talagang hindi niyo binabasa ang term papers 'no? Nagbabase na lang kayo kung sino
ang nagpasa. Medyo unfair."

"Why are you doubting that professors are reading articles?" Napabaling si Luna kay
Professor Gracia. Dala nito ang wooden tray na naglalaman ng dalawang tasa ng kape.

"We proffesors read those term papers." Inilapag nito ang tray sa desk. Kinuha ang
isang tasa na nakapatong sa platito at inilapag sa harapan ni Fhergus. Ang isa
naman ay inilapag sa harapan ni Luna.

"Thank you po, Ms. Gracia."

"We read research papers. I read them thoroughly," Professor Gracia explained in
defense.

"How do you grade the research paper?" she curiously asked.

"I used a grading rubric. My criteria consist of focus, development, organization,

style and mechanics."

"Those criterias are just a bonus,” Fhergus retorted.

“I didn't grade on a curve in my research paper. If you did your work, then I'll
give you a good grade,” he explained.

"Eh, bakit ko pa po ito babasahin, Sir? I-check ko na lang po ang mga nag-submit."

"Para may magawa ka." Tumaas ang sulok ng labi nito matapos ito niyong sabihin.
Hindi niya alam kung ano ang naging reaksiyon ng mukha niya para tawanan siya
nitong bigla.

"Just kidding. Para sa bonus grades. If a research paper was perfectly done, then
gave it a perfect score." Tumaas ang sulok ng labi nito na para bang sinasabing
wala siyang lulusutan.
Bumuntong-hininga si Luna at nanglulumong tumitig sa mga patong-patong na mga
termpaper. 30 term papers with 10 pages or more each at kung pati ang sa ibang
section ay isasama-- mother nature. She wants to die.

"Fhergus, ayaw mo ba talagang umuwi na? Let's dine out. May bagong steak house
riyan sa malapit. Let's try it," Professor Gracia cajoled him in her most
convincing tone. Muli na namang nakaramdam ng iritasyon si Luna. Gusto niya itong
pukulin ng masamang titig pinigil lang niya ang sarili.

  Fhergus lifted the cup of coffee and brought it to his mouth, sipping on it
before he spoke.

"Next time, Gracia, darling. Marami kaming gagawin ni Luna." Ibinalik ni Fhergus
ang tasa ng kape sa platito.

"Okay. I'll go ahead then. Bye, darling." May landing ngumiti ang babae bago
naglakad patungo sa kabilang desk. Inilapag doon ang tray na hawak habang kinuha
naman ang bag na nakapatong sa desk saka sila iniwan.

Kinuha ni Luna ang tasa ng kape at humigop.

"In fairness, masarap magtimpla ng kape si Ms. Gracia." Ibinalik niya ang tasa sa
kinapapatungan niyon. Kinuha ang isang term paper at binuklat.

"You can do it, Luna," she cheered herself up.

"Yeah. You can do it." Napatingin siya kay Fhergus. Relax itong nakaupo habang
nakatitig sa kanya. Hawak nito ang tasa ng kape. Nakapatong mismo sa palad nito ang
tasa ng umuusok pang kape. Hindi ba ito napapaso?

"Sasamahan mo ako rito?"

Tumango ito. His gaze still fixated on her.

"Pwede ko naman itong iuwi sa bahay."

"No. Gusto kong nakikitang binabasa mo 'yan. Baka mandaya ka lang."

Natawa si Luna. "Grabe! Walang tiwala."

Sinimulan niyang basahin ang term paper. Hindi naman siya nabagot dahil hindi naman
umalis si Fhergus sa tabi niya. Okay rin naman pala ang ganito. Nagkaroon siya ng
pagkakataon para makasama ito at makausap. Ang problema lang ay parang torture rin.
Kapag kasi napapatitig siya sa mukha nito ay hindi niya mapigilan ang tila apoy na
dumidila sa kanyang katawan. Mas lalo lang iyon tumindi dahil sa nangyari kaninang
paghalik nito sa kanya. Mamaya nga
i-research niya kung ano ang ibig sabihin ng bagay na ito.

"Saan ka nakatira, Luna?" tanong ni Fhergus.

"30 minutes pa mula rito sa school," sagot naman niya na patuloy na binabasa ang
term paper.

"Lagi kang may sundo?" 

"Hmm."

"Hatid kita gusto mo?"

Kung pwede lang sana kaso baka sina Cebal at Faro na ang magsundo at maghatid sa
kanya kung nagkataon na makita itong kasama niya. Ang dami na ngang tanong ni Cebal
tungkol kay Fhergus nang makita lang silang magkasama sa Museum.

"Huwag na po.”

“Bakit? Magagalit ba 'yong lalaking sumundo sa 'yo?”

Tinapunan niya ito ng tingin sa mukha sa saglit. “Si Mang Bart?

“Iyong lalaking sumundo sa 'yo sa museum. Boyfriend mo? May pahalik-halik pa sa 'yo
sa noo, ah?” Muli siyang napatingin dito. Selos ba ang nahimigan niya sa boses
nito? Gustong matawa ni Luna sa sariling naisip.

You wish, Luna.

“Si Cebal? Kaibigan ko 'yon. Strict ang tita ko kaya bawal magpahatid sa ibang
lalaki. Mangkukulam 'yon baka gawin kang palaka,” pagbibiro niya. Muli niyang
itinuon ang mata sa hawak at nagpatuloy sa pagbabasa.

"Not your parents?" Natigil sa pagbabasa si Luna pero nanatiling naroon ang kanyang
mata. Ilang sandali rin ang lumipas bago niya nasagot ang tanong nito.

"OFW sila," she lied, making her feel guilty. Iyon naman ang madalas niyang sabihin
sa mga nagtatanong sa kanya. She said that without hesitation. Pero medyo totoo
naman iyon. Nasa abroad naman talaga ang magulang niya. What she didn't tell is
that she's a daughter of the owner of one of the world's leading makers of
jewellery and accessories. Ang Moon Lust. Pero ngayon ay tila labag sa kanyang
kalooban ang hindi magsabi ng totoo kay Fhergus.

Namilog ang mata ni Luna at ramdam niya ang tila pagdaloy ng kuryente sa kanyang
katawan
nang maramdaman ang daliri ni Fhergus sa ilalim ng kanyang baba. Bahagya nitong
itinaas ang kanyang mukha.

"Why are you avoiding my eyes? Pwet ko pa rin ba ang nakikita mo kapag tumitingin
ka sa mukha ko?"

Tinabig niya ang kamay nito at sumimangot pero kapagkuwa’y sabay na nagkatawanan
ang dalawa.

"Mas cute ka talaga kapag nakangiti lalo kapag tumatawa."

"Push pa, sir-- Fhergus," pag-ayos niya nang pangunutan siya ng noo nito, "malapit
na akong maniwala."

"Hindi ka talaga naniniwala na cute ka?"

"No! I'm not cute, I'm gorgeous." Malakas itong tumawa sa naging sagot niya.

"That's my mate." Unti-unting nawala ang pagkakangiti ni Luna dahil sa sinabi ni

Fhergus.

"Mate?" Ito naman ang natigilan. Natigil sa pagtawa nang mapagtanto marahil ang
sinabi.

"Mate… Yeah. My mate. Helpmate. My companion."

Tumango si Luna at ngumiting muli rito.

"Your assistant. Sige na, tanggap ko na. Pero mas maganda kung tutulungan mo na
akong magbasa." Muli lang itong tumawa.

"HATID na kita, Luna."

"Huwag na. Nandiyan na rin si Mang Bart." Alas nueba na sila lumabas ng opisina
nang mag-text si Mang Bart na papunta na ito ng school. Ayaw naman ipadala sa kanya
ni Fhergus ang mga term paper para doon na lang niya basahin sa bahay nila. Bukas
na lang daw niya ipagpatuloy.

Pumayag na lang siyang sumakay sa sasakyan nito palabas ng unibersidad para sa

labas na hintayin si Mang Bart nang sa gayon ay hindi na ito pumasok. Si Beatrix ay
kasama rin ni Kajick na kumain sa labas. Siya naman ay busog na dahil nagpa-deliver
si Fhergus ng dinner nila kaninang alas siyete y media. Ang maganda sa school nila
kahit na medyo nasa liblib ay may restaurant naman na nasa labas lang ng campus na
nagde-deliver. Wala nga lang ibang pagpipilian pero ayos na rin. May ilang
restaurant din naman along the way—papuntang city. Pero sa papuntang village nila
ay wala. Pulos kakahuyan na ang madadaanan nila at
parang papasok pa silang lalo sa kasakukalan.

She glanced at Fhergus who's busy driving when she heard him groaning. He looks
uneasy. He even shifted to his seat until he rolled the window down and angled her
face to the side, trying to catch fresh air as if it would calm him down.

Nilinga ni Luna ang loob ng sasakyan. Bigla niyang naalala ang babaeng ka-sex ni
Fhergus. Ginawa rin kaya nito iyon dito sa loob ng sasakyan?

"Nag-sex din kayo rito sa loob ng sasakyan mo?" Umatake na naman ang katsismosahan
niya at tinanong ang lalaki. Bumaling sa kanya si Fhergus.

Nagkibit siya. "Just asking. Curious."

Nakalimutan na niyang propesor niya ito. Eh, feeling close naman kasi itong
lalaking ito. Ayaw rin naman na tingnan niya ito bilang propesor kapag nasa labas
sila ng classroom.

"Hindi mo kailangan sagutin." Mas okay na rin na hindi nito sagutin iyon. Baka
humaba pa ang mga tanong niya kapag sumagot pa ito.

"Yes." Ang honest. Lintek. Mula sa daan ay muli siya nitong nilinga para tingnan
ang reaksiyon niya. Her expression remained neutral. Ayaw niyang magpakita ng kahit
ano’ng emosyon. Sa loob niya ay naiinis siya sa isipang may nakakaniig itong ibang
babae, katulad na lang nang inis niya kanina sa pakikipaglandian nito kay Professor
Gracia. Hindi naman kasi dapat. Hindi niya rin maintindihan ang sarili niya.

"Saan?" Ito ngayon ang nagulat sa naging tanong niya.

"Dito ba? O diyan?" Inginuso niya ang driver seat, "o doon?" He jerked a thumb over
his shoulder to point the backseat. Hindi agad nakasagot si Fhergus. Napahawak pa
ito sa sariling batok at kapagkuwa’y marahang natawa.

"We occupied all the seats."

Bahagyang tumulis ang labi ni Luna pero alam niyang hindi siya cute sa pagganyan-
ganyan niya.

"Your car is small. The girl was tall and you as well. Ano'ng posisyon niyo?"

"What the!" bulalas nito na mas lalong hindi inaasahan ang tanong ni Luna. Biglang
inihinto ni Fhergus ang sasakyan, malapit na sila sa gate. Mga limang metro na lang
marahil ang layo.

"Do you want to know?"

"I'm just curious." She shrugged.

"You don't need to answer if you aren't comfortable."

Pouting, she looked around. "But I'm really curious. Kung pahiga parang hindi
kasya."

Fhergus' deep chuckle resonated inside the car. "I'll demonstrate," he said and
before she could even grasp what he said he suddenly lunged towards her, grabbing
her by the waist and pulled her, making her straddle him.
"What are you doing?" Namimilog ang matang tanong ni Luna pero ang init ay muli na
namang dumila sa kanyang katawan dahil sa pagkakadikit ng kanilang katawan. There's
something magical that connects them. A strong force that made it hard for us to
ignore each other. Iba. May kakaiba talaga sa nangyayari sa kanya. At nakikita niya
sa mga mata ni Fhergus, sa ekspresyon nito na katulad niya ay may kakaibang epekto
rin siya rito.

They stared at each other for a while until their control snapped. It was as if
there was a magical energy forcing them to claim each other's mouths and they did.
Fhergus caught the back of her neck while Luna gripped his shoulders. They
completely lost control as they kissed each other with eagerness. She kissed
Fhergus back with the same ferocity. Tumaas ang kamay ni Luna sa batok ni Fhergus.
Bumaon ang kanyang daliri sa balat nito habang nakikipaglaro ang dila sa dila ng
lalaki. She even opened her mouth wide, letting Fhergus’ tongue in and he sucked
him eagerly, making him groaned.

Ang kamay nitong nasa gilid ng kanyang baywang ay tumaas sa kanyang dibdib. Lumiyad
si Luna nang maramdaman ang kamay nitong pumisil sa kanyang kabilang dibdib. Heat
became more entense it was as if her body's temperature rose to dangerous level.
But instead to stop him she wants more. She wants to be engulfed by fire of his
passion. She urged him to touch her more by rubbing her breast against his strong
hand.

Muling marahas na umungol si Fhergus. Sumabunot ang mga daliri sa kanyang makapal
na buhok. Habang ang isang kamay ay inabala sa pagbukas sa kanyang cardigan.
Dalawang butones ng cardigan ni Luna ang binuksan nito, sapat para mahila nito iyon
paibaba. Ang strap ng pang-ilalim na sando ay ibinaba sa balikat hanggang sa
mahantad ang kabilang dibdib ni Luna. She’s not wearing a bra. Fire licked across
her flesh, warm cream flowed between her legs when her breast was covered with his
rough, huge, warm hand, massaging, kneading it.

Hindi niya maipaliwanag ang nangyayari sa katawan niya. Para siyang tinutupok ng
apoy sa bawat halik at daiti ng balat ni Fhergus sa kanya. The flesh between her
legs felt so sensitive; it ached and it needs to be rubbed, so she fueled her
desire. He rubbed her sex against his hardness. Isang malakas na ungol ang kumawala
kay Fhergus, lalong humigpit ang pagkakasabunot sa buhok niya pero may ingat kaya
sa halip na masaktan siya ay nagbigay
lang iyon lalo ng kakaibang sensasyon. Bumitaw sa paghalik si Fhergus, gumapang ang
labi nito sa kanyang lalamunan patungo sa kanyang tainga.

"Fhergus!" Mahina niyang iyak nang maramdaman ang dila nitong nilaro ang kanyang
tainga. Halos mapisat ang kanyang dibdib sa madiin nitong pagkakasapo roon. Ang
hinlalaki nito ay idiniin sa kanyang utong at nilaro iyon. Sumabay na naglaro ang
dila nito sa kanyang tainga at daliri sa kanyang utong.

"Fhergus!" Lalo siyang yumakap sa lalaki. Nanghihina ang katawan niya sa ginagawa
nito.

"What are you doing to me, Luna?" He groaned softly in her ear.

"You are fucking desirable. I always feel a strong desire to breathe in your sweet,
feminine scent." She sucked in, breathing heavy when he rolled her hard nipple with
his thumb.

Bumaba ang bibig ni Fhergus patungo sa kanyang dibdib. Sumabunot si Luna sa

nakatali nitong buhok at itiningala ni Luna ang ulo. Ninamnam ang tila pagdila ng
apoy sa kanyang katawan habang ang mainit na labi ni Fhergus at sumasayad sa
kanyang balat. Sumisip iyon sa balat ng kanyang dibdib, sa bandang itaas. Idiniing
lalo ni Luna ang dibdib sa bibig ni Fhergus. Nais niyang ipaloob nito ang utong
niya sa mainit nitong bibig na tila ba iyon ang tahanan niyon.

Electric sensation pulsated between her legs when she felt his hot breath fanning
her nipple, making it harder. She was anticipating his mouth on her nipple. She
can't wait. She wants to be sucked.

Ilang sandali na ang lumipas pero hindi pa rin nangyari ang nais niya. Hindi na rin
niya maramdaman ang hininga nito sa kanyang dibdib pero ang kamay nito ay
nanatiling nakahawak sa ilalim ng kanyang dibdib. Nagmulat si Luna at niyuko ang
lalaki. Nakabaling ito sa labas ng bintana. Mula sa liwanag sa poste ay aninag niya
ang mukha nito kaya napansin niya ang tila pagbalasik ng mga mata nito. Ngayon lang
din niya napansin na patay na ang ilaw sa loob ng sasakyan. Noon rin siya
nahimasmasan. Biglang nahiya sa sariling pinaggagagawa. Agad siyang umalis mula sa
pagkakaupo kay Fhergus at inayos ang damit.

“Ano ang problema?” hindi niya mapigilang usisain. Mula sa labas ng bintana ay
nilinga siya ni Fhergus. Matiim siyang tinitigan nito. Lumipas ang ilang sandali
bago ito umiling. Pinaandar ang sasakyan palabas ng campus. Nakita naman niya agad
ang sasakyan ni Mang Bart na nakaparada sa tabi ng daan. Doon na rin sa malapit sa
sasakyan ipinarada ni Fhergus ang sasakyan.

“Salamat sa pagsabay, Fhergus.” Tumango ito pero nanatiling walang imik. Ano ba ang
problema nito? Isinukbit niya ang bag sa balikat saka lumabas ng sasakyan.
Napangiti siya nang makita ang paglabas ni Cebal at Faro sa backseat. Agad siyang
sinalubong ng dalawa.
Kinuha ni Faro ang bag mula kay Luna habang inakbayan naman siya ni Cebal.
Pinagbuksan siya nito ng pinto. Nilinga niya ang sasakyan ni Fhergus. Tumititig
siya sa windshield kung saan alam niyang nakaupo si Fhergus. Napakunot ang noo ni
Luna nang tila tumagos ang paningin niya sa heavy tinted na salamin ng sasakyan at
makitang tila umiilaw ang asul na mga mata ni Fhergus. Ikinurap niya ang mata at
ipinilig ang ulo.

“Luna?” Hinawakan siya ni Cebal sa balikat. Muling nagmulat ng mata si Luna at

tumingin sa sasakyan ni Fhergus. It’s normal. She can’t see Fhergus through the
tinted windshield. Ano ba ang nangyayari sa kanya?

“Tara na.” Inakbayan siya ni Cebal at iginiya patungong sasakyan. Pagpasok niya ng
sasakyan ay nakita niyang naroon na pala si Beatrix. Nakaupo sa front seat.

“Hi, Frenny!”

Ang awra nito ang liwanag. Iba talaga ang nagagawa kapag in love. Tumabi sa kanya
si Cebal at Faro. Napapagitnaan siya ng dalawa.

“Sino ang naghatid sa 'yo?” tanong ni Cebal na ikinakbayan siya.

“Sinabay lang ako ng propsesor namin.”

“Sino’ng propesor?” usisa pa ng kaibigan.

“Hindi mo naman kilala 'yon kahit sabihin ko.” Si Beatrix na malakas ang pang-amoy
ay agad na luminga at pinakitaan siya ng nakakalokong ngisi. Pinangdilatan niya ito
na sinuklian siya ng maharot na bungisngis.

Nang marating ang bahay nila ay bumaba si Faro at Cebal at sumamang pumasok sa
kanilang bahay habang si Beatrix ay deretso nang umuwi.

“Makikikain kami, Maddalena?” si Faro na nauna nang umupo sa dining.

“Lagi naman.” Umupo si Luna sa kabilang bahagi ng mesa sa tapat ni Faro at tumabi
sa kanya si Cebal. Nauna nang kumuha ng pagkain si Faro. Nagsalubong ang mga kilay
ni Maddalena habang nakatitig kay Faro.

“Nasaan ang amulet mo, Faro?”

Natigil sa pagkuha ng pagkain si Faro at niyuko ang leeg. Maging sila ni Cebal ay
napatingin kay Faro at hindi nga nito suot ang talisman. Napalunok si Faro na
kinapa ang dibdib. Patay. Isa sa mga mahigpit na bilin sa mga hunters ay ang
pagsuot ng amulet dahil ang mga ito ang gumagamit ng supernatural abilities kaya
maamoy ng mga Lycan at iba pang supernatural being ang pagkatao nito. Siya naman ay
hindi kailangan gumamit kung tutuusin dahil normal na
tao lang naman siya pero ayaw siyang pahintulutan ni Maddelena. Kailangan niya raw
iyon sa kanyng proteksiyon. Hindi rin nila daw nasisiguro kung hindi nga siya
maamoy ng Lycan. Anak siya ng dalawang makapangyarihan witches at descendant siya
ng pinuno ng Paganus na si Lusitana, ang pinakamahusay na healer at
pinakamakapangyarihang mangkukulam sa panahon nito. Ito ay pinuno ng maliit na
tribu sa hilangang Portugal pero kilala sa buong bansa ang tribu dahil sa husay ng
pamumuno ni Lusitana.

“Pasensiya na, Maddalena, hinubad ko kaninang naligo ako. Nakalimutan kong isuot.”

“Paano kung may taong-lobo o ibang makapangyarihang ang nakaamoy sa 'yo.”

“Wala naman siguro.”

“Wala naman siguro!” Agad na inabot ni Luna ang kamay ni Maddalena na nakapatong sa
mesa.

“Maddalena. Hayaan mo na po siya. Pag-community service-in mo na lang siya,”

suhesyon niya.

“Luna! Huwag ka namang traydor.”

“Kailangan ng gupit ng mga halaman ko. Gawin mo bukas.” Sumimangot si Faro.

“Ayaw mo?” Tinaasan ito ni Maddalena ng kilay.

“Wala naman po akong sinasabing ayaw ko, Ms. Minchin.”

Pigil na nagkatawanan si Cebal at Luna lalo na nang mas tumaas pa ang kilay ni
Maddalena. Si Faro naman ay patay malisya na lang na pinagpatuloy ang pagkuha ng
pagkain

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 8
2.81K
345
112
LUNA bit her bottom lip when Fhergus entered the classroom and automatically looked
to her direction. He didn't smile but the amount of eye contact he displayed showed
non-verbal communication. She likes what she saw in his eyes. Bigla na lang itong
kumindat bago lumiko sa pagitan ng row ng mga upuan patungo sa unahan.

Napangiti si Luna saka nagbaba ng tingin. Fhergus makes this school year very
exciting. Parang gusto niya tuloy na laging may pasok. Gusto niyang makasama ito.
Hindi mawala sa isip niya ang halik nito. Dalawang beses siyang hinalikan kahapon.
The second one was so intense she almost lost control. She didn't feel any
hesitation. She's willing to give in kung saan man iyon patungo.
Siniko siyang bigla ni Beatrix sa braso. Nagtatanong ang titig na ibinigay niya
rito.

"Ano 'yon?" tanong nito.

"Ang alin?"

"Iyong titig ni sir sa 'yo. At iyong kindat."

Muli siyang napakagat-labi. Pilit pinigil ang ngiti. "Guniguni mo lang 'yon o baka
ikaw ang tinitigan."

Pinaningkitan siya ni Beatrix ng mata. "Ngiting umiibig 'yan, Luna. Nagsesekreto

ka."

Inilapit ni Beatrix ang sarili sa kanya at bumulong. "Totoo ang tsismis sainyo ni
Sir? Argh! Umamin ka!"

"Hindi," mahina niyang sita sa kaibigan.

"I'm your friend, Luna. I'm telling you everything. I share everything with you
tapos—”

"Shh! Let's talk about it later. Nasa klase tayo." Nagningning ang mga mata ni
Beatrix. Parang gusto nitong tumili sa excitement. Ang tsismosa. Inirapan niya ito
bago itinuon ang tingin kay Fhergus na nagsisimula nang mag-lecture. Nakatitig ito
sa kanya kaya ayon muli lang siyang nagyuko. She couldn't hold his gaze. Sobrang
nag-iinit ang kanyang mukha.
pagbabasa."

That gesture makes her heart pound wildy. He looks so rough. Feeling niya nga beast
ito sa kama pero para itong teenager sa gesture nito ngayon.  Ibinalik ni Luna ang
tingin sa libro. Naramdaman niya ang pag-usog ni Fhergus sa kanya pero hindi na
niya ito nilingon pa. She loves it when he's near her. He really has a unique
scent. It overtly masculine, with sharp notes of spice and woodsy when it all comes
together perfectly, it created fragrance that is mysteriously dark and sexy. It's
like a potent drug seeping through her system. It's addicting.
But she has a big question. Ano ba sila? Bakit may pa-holding hands na after ng
kiss?

"Damn!" He heard Fhergus cursed, making her shoot him a glance. Nakalapit ang mukha
nito sa buhok niya.

He smiled at her and backed away. "I love the sweet scent of your hair," he
whispered.

"Mukha lang mabaho pero mabango naman. Lagi akong naliligo. Imported ang shampoo at
conditioner ko."

Marahan itong tumawa at pinsil ang kanyang kamay.

"I want to stay longer but my next class will be starting a few minutes now— 3
minutes to be exact."

Nakaramdam siya ng panghihinayang. Gusto rin niya itong makasama. Makausap pa nang
matagal. Gusto niya ang pagkakahawak nito sa kanyang kamay.

Nilinga ni Fhergus ang loob ng library. Everyone is very busy, which is good they
didn't catch their attention. Huwag lang talaga silang gagawa ng bagay na ikakakuha
ng atensiyon ng mga estudyante sa loob.

"Luna," baling sa kanya ni Fhergus.

"Follow me," he said before releasing her hand.

Nagtatakang sinundan niya ito ng tingin na tumayo at nagtungo sa likod ng mga

bookshelves. Humagod ang kanyang tingin sa loob ng silid-aklatan. Nang makitang
wala namang nakatingin sa kanya ay pa-simple siyang tumayo at naglakad patungo sa
direksiyon na pinuntahan ni Fhergus. Dahan-dahan ang bawat paglakad na ginawa niya
habang nililinga ang bawat pasilyo na madadaanan.

"Nasaan na ba 'yon?" mahina niyang usal sa sarili.

She was at the end of the aisle when strong arms slipped around her waist and
pulled her
behind the shelf to an abrupt halt. 

"Shh!" Fhergus hushed her, lips were closed to her ear, close enough to create an
intense heat that immediately envelope her body.

He spun her around, pulling her against his frame. Her breasts crashed against his
solid chest. Napigil niya ang kanyang paghinga habang nakatitig dito. Hindi kasi
niya alam kung saan itutuon ang kanyang atensiyon. Sa kamay nitong pinipisil ang
likod niya na tila naglalabas ng apoy at nanunuot sa kanyang katawan o sa mga mata
nitong parang nagpapawala sa kanyang sarili.  Being pressed against his hard frame
made her breasts swell. Feeling her hardness against her belly made her sex
clenched deliciously.

Mother nature! She's young but here she is. Ang landi-landi na niya. Hindi siya
ganitong pinalaki ni Maddalena. Baka kapag nalaman ito ni Maddalena isarado ang
kabibe niya. He researched about this last night before she went to bed—ang tungkol
sa sensasyong nararamdaman niya at isa lang ang sinasabi ng maraming artikulo sa
internet. She’s concupiscent. Feeling aroused. Horny. On fire at kung ano-ano pang
pwede itawag sa ganito basta isa ang ibig sabihin. She wants Fhergus.

"I just wanna kiss you before I leave."

Hinawakan ni Fhergus ang baba niya. Bumaba ang mukha nito hanggang sa sakupin ng
bibig nito ang kanya. Ang tanging nagawa ni Luna ay ipikit ang mata at hayaan ang
sariling lasapin ang masarap na sensasyong dulot ng halik ni Fhergus.

"See you after your class," anito pagkatapos putulin ang halik. Sinapo nito ang
kanyang mukha. Hinaplos ng hinlalaki ang pisngi niya habang nakatitig sa kanyang
mukha na para bang siya ang pinakamagandang babae sa buong universe.

He left her lips a tender kiss before stepping back. Sighing heavily as he stared
at her before he left. Luna reached for her lips and touched it. Wala sa loob na
napangiti siya. She stood rooted to the spot for awhile before she managed to move
and makes her way back to her occupied table. Medyo lutang pa siya dahil sa
nangyari at nahimasmasan lang siya nang makita si Beatrix na naroon na. May
pagdududa itong nakatingin sa kanya. Tumayo si Beatrix at hinila siyang paupo.
Tumabi ito sa kanya.

"I saw Professor Ferreira come out from there." Inginuso nito ang direksiyon kung
saan siya nanggaling.

"Doon ka rin galing? Ano ang ginagawa niyo roon?"

"Naghanap ng libro-- aw!" Tili ni Luna nang kurutin siya nito sa tagiliran.
Nagsitinginan sa kanila ang mga naroon. Nagpatunog naman ng bell ang librarian para
sa warning.
"Ano ba?"

"Umamin ka kasi. May relasyon ba kayo?"

"Wala. Hindi ko alam." Mas lalong inilapit ni Beatrix ang sarili sa kanya.

"Ano'ng hindi mo alam? Meron nga?" Bumuntong-hininga si Luna. Alam niyang hindi rin
talaga siya titigilan nitong si Beatrix hanggang hindi siya nagsasabi ng totoo.

"What?" he asked impatiently.

"We've just kissed," pag-amin niya.

Namilog ang mata ni Beatrix at bigla na lang itong tumili. Agad niyang natakpan ang
bibig nito. Muli rin silang nakarinig ng warning bell.

"Mother nature! You've kissed? Who initiated it?"

"Syempre siya. Ano naman tingin mo sa 'kin-- hmm! Huwag kang titili, sasalaksakin
ko ngala-ngala mo."

"Totoo talaga? Frenny, he kissed you in your ugly form. That's true love. I'm happy
for you!" Mahigpit siyang niyakap ni Beatrix at hinalikan pa siya sa pisngi sa
sobrang kagalakan.

"Kailan siya mamamanhikan?" tanong nito matapos bumitaw mula sa pagkakayakap sa

kanya.

"Sira ka talaga. Hindi pa nga kami. Nag-kiss lang mamanhikan agad."

"Hay!" Beatrix sighed dreamily.

"I'm so happy. We're bff talaga. Sabay tayo nagka-boyfriend. Feeling ko talaga
sabay rin tayong ikakasal at magkakaanak."

"Magtapos ka muna."

"Of course! We are using protection naman when we are making love.” Nangdilat ang
mata ni Luna. Tumawa si Beatrix na muling kumuha sa atensiyon ng librarian na
sinigawan na silang lumabas kung hindi tatahimik.

“I mean I’m planning to use protection when the time comes.”

Okay. Ang OA niya. Panay ang pigil niya kay Beatrix pero siya nakipag-make out na
kay Fhergus at kung sakaling lumayo pa tiyak na bibigay siya. She’s one those who
didn’t
believe that sex is a way to express love. She didn’t believe that have sex without
being married is an act of love. People can have sex even without feelings for each
other. Love is more than that. Love is patient and kind. It never demands something
that the person you love would suffer from harmful consequences because of wrong
choices. Hindi niya gusto ang pre-marital sex at hanggat maari para sa kaibigan
niyang si Beatrix pero hindi rin naman niya hinushugahan ang mga gumagawa nito.
It’s just like— it’s for her. She’s applying it to herself. She values of waiting
until marriage to have sex.
Pero ngayon parang pinagdududahan niya ang beliefs niyang iyon. Solid ang
paniniwala niyang iyon at sigurado siya sa gusto niya dahil kaya sa wala siyang
boyfriend at ngayon nakilala niya si Fhergus. Natikma ang unang halik, at ang
makeout ay parang biglang naging pro pre-marital sex na siya. Ano ba ang nangyayari
sa kanya? Bakit kasi ganoon ang nararamdaman niya? Bakit inaatake siya ng matinding
init ng katawan tuwing nakikita ito? Tuwing malapit ito at higit sa lahat kapag
magkalapat na kanilang katawan.

"BEATRIX, May lakad kayo ni Kajick?" tanong niya sa kaibigan na nasa cubicle habang
naghuhugas naman siya ng kamay sa lababo ng pambabaeng comfort room. May dalawang
babae namang nag-aayos ng sarili sa harapan ng salamin.

"Oo. I'll text Mang Bart na mamaya na tayo uuwi. May gagawin pa naman kayo ni Sir
Fhergus di 'ba?"

She almost groaned upon hearing Beatrix mentioning Fhergus lalo na nang makitang
napatigil sa pagre-retouch ng mukha ang dalawang babae at may pagdududang tumingin
sa kanya. Freshmen din ang mga ito. Archeology student pero section B.

"Ahm… oo nga, eh. Kailangan kong tumulong basahin ang mga term papers dahil kundi
ibabagsak ako ni sir. Grabe rin si sir ang tamad din, eh 'no? Magpapagawa ng term
papers tapos ipapabasa sa iba."

Sinulyapan niya ang dalawang babae sa salamin. Mukhang nawala na naman ang
pagdududa ng dalawa na muling ibinalik ang atensiyon sa mga sarili. Masasabunutan
talaga niya itong si Beatrix. Kahit sa kanya ay iba ang dating ng sinabi nito.
Palibhasa guilty siya. May ginagawa naman talaga silang kalandian ni Fhergus.

Ipinahid niya ang basang palad sa kanyang leeg para hugasan iyon. Baka kasi mamaya
halikan na naman siya ni Fhergus mabuti ng handa. Marahan siyang natawa sa naisip.
Muli ay napatingin sa kanya ang dalawa pero hindi na lang niya pinansin pa. Hinila
niya ang kanyang talisman mula sa pagkakatago sa kanyang damit pero nahirapan
siyang hugutin iyon. Mukhang nasabit. Hindi niya alam kung sa knitted sweater niya
o sa blusa. Inalis niya mula sa pagkakasuot sa kanyang leeg ang kwentas saka inalis
sa pagkakasabit ang talisman na nabuhol sa natastas na knitted sweater niya.
Nang maalis iyon ay inilapag niya muna sa counter saka ipinagpatuloy ang paglinis
sa leeg at mukha. Ilang minuto rin siyang naghilamos bago nakuntento. Kinuha niya
ang towel sa bag na nakapatong sa counter at nagpunas. Tumabi naman sa kanya si
Beatrix at naghugas ng kamay. Ibinalik niya ang towel sa bag saka muling isinuot
ang talisman. Nang matapos mag-ayos si Beatrix ay lumabas na sila pero ang dalawang
babae ay patuloy pa rin sa pagpapapula sa mga labi. Nagulat si Luna nang makitang
nasa labas ng comfort room si Fhergus.

"Fhergus?"

"Ow! First name basis. Very close." Marahan niyang siniko si Beatrix.

Humakbang si Fhergus palapit sa kanya. Ang seryoso ng anyo nito. Nararamdaman niya
ang matinding pag-aalala nito at galit… galit? Bakit ito galit?

"May tao pa sa loob?" tanong nito. Nilinga niya ang pinto at nagtatakang ibinalik
ang tingin kay Fhergus saka tumango.

Tumiim ang mukha nito. Nilagpasan siya at pumasok sa loob. Agad naman itong
sinundan ni Luna sa loob. Nakita niya ang pagkagulat ng dalawang babae dahil sa
biglang pagpasok ni Fhergus. Binuksan ni Fhergus ang bawat pinto ng cubicle na tila
may hinahanap.

"May ibang tao rito kanina maliban sainyo?" tanong nito matapos mabigo sa
paghahanap ng kung sino. Kung ano man ang hinahanap nito ay hindi niya alam pero
ang matinding galit at pagkabahala nito ay nararamdaman niya. Ang malakas na tibok
ng puso nito nararamdaman niya na para bang nakadikit lang ang kanyang tainga sa
dibdib nito.

"Wala ho, sir. Kami lang saka si Luna at Beatrix,” tugon ng isang babae.

Marahas ang ginawang pagbaling ni Fhergus sa pinto kung saan siya naroon. Humakbang
ito. Ang tila walang katapusang karagatang asul na mga mata nito ay tumitig naman
sa tila walang katapusang dilim na mga mata ni Luna.

Fhergus raised a hand to reach Luna's face. Hinaplos nito ang pisngi niya. Dapat ay
umatras siya at pigilan iyon pero hindi niya iyon magawa. Ang kanyang katawan, ang
puso at isip ay nagkakaisa. Nagugustuhan niya iyon—ang haplos nito at ang pagtitig
nito sa kanya.

"Ayos ka lang, Luna?"

Tumango siya. "Oo. Bakit? Ano ba ang nangyayari?"

Sa halip na sagutin nito ang kanyang tanong ay kinuha nito ang kamay niya. Mahigpit
iyong hinawakan saka siya hinila palabas ng restroom at naiwan ang dalawang babae,
pati na rin si Beatrix na nakatulala dahil sa nakitang romantic gesture ng dalawa.
Walang nagawa si Luna kundi ang hayaan si Fhergus sa paghila sa kanya. Nagtungo
sila sa Archeology department.
Hinila siya nito papasok at walang pakialam sa mga professor na naroon na
pinagtinginan sila.

Binitawan ni Fhergus ang kamay niya nang marating ang desk nito. Kinuha ang lahat
ng term papers na nasa ibabaw pati na rin ang laptop case saka muling kinuha ang
kamay ni Luna at hinilang muli palabas. Kipkip nito sa tagiliran ang lahat ng gamit
na kinuha nito sa desk.

"Fhergus, ano ba ang nangyayari sa 'yo? Pinagtitinginan na tayo ng mga tao. Baka
kung ano ang isipin nila." Hindi siya nito pinansin. Nagpatuloy ito sa paglalakad
hanggang sa marating nila ang sasakyan nito. Binuksan nito ang backseat at inilagay
doon ang mga gamit saka binuksan ang front seat.

"Get in, Luna!" Ma-awtoridad nitong utos na sinunod naman niya. Isinara nito ang
pinto at umikot sa driverseat at lumulan.

"Saan tayo pupunta?"

"Sa bahay. Doon natin basahin ang mga term papers," tugon nito na binuhay ang
makina ng sasakyan. Hinayaan na lang ni Luna.

“Bakit ka nag-aalala sa 'kin? At bakit galit ka?” Nilinga siya ni Fhergus. Halos
magdikit ang mga kilay nito.

“You knew?”

“I could feel it.”

“Fucking bond!” mahinang palatak nito saka muling itinuon ang mata sa daan.

Bond?

Ano naman 'yon?

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 9
2.87K
308
55
LUNA scanned the bungalow house that was made from bricks and wood. It's not that
far from the university. Mga sampung minuto lang yata ang byinahe nila para
marating ito. The house stood alone in the opening of the forest. Nothing else
nearby. They turned to the dead end road. Sa dulo ng daan na pinasukan nila ay
naroon ang simple pero magandang bahay na ito. The view of the forest is behind the
house. The natural landscape is wonderful, the colors of the pine trees and the
light from the afternoon sun filtering between the leaves made such a colorful
mosaic.

Forest. Her favorite place in the world. She always feels engulfed with serenity
when she's in the forest. She loves frolicking and playing in the cool shaded
woods. She feels as if she's a creature that belongs in the forest. Siguro dahil
lumaki siyang laging nasa kasukalan. Kapag walang pasok sa eskwela ay sa HQ ng
Koakh siya naglalagi para magsanay. She loves running in the woods. She is very
protective in all things inside the woods; animals, trees and flowers. When people
is trying to encroach their territory ay tinatakot nina Cebal at Faro ang mga ito
para hindi bumabalik pa roon. Sa tagong-tagong bundok ng Tabayoc ang HQ ng Koakh.
Mahirap abutin ng tao pero may nakakarating pa rin.

"Luna," Fhergus called her after unlocking the door. He reached out a hand. She
walked towards the small porch, ascending in low patio steps and she placed a hand
on his. He beamed at her before guiding her inside the house.

She's letting her eyes treat by scanning the cozy home. Small living room with a
set of black leather couches. Balancing it out with light shade for desirable
contrast; soft cream throwpillows. Fresh green plants were at every corner of the
house, making an exceptionally gorgeous space. Fireplace completes the interior
design.

"Nice home," she gushed over.

"Make yourself comfortable." He gestured her to the seat. Inilapag ni Fhergus ang
dalang gamit sa center table at inalis nito ang vase na may halaman mula roon.
Inilapag iyon sa sahig sa gilid. Luna sat on the long sofa, placing her bag next to
her.

"Ikaw lang mag-isa rito? Where's your parents… siblings?" Gumuhit ang pait sa mukha
ni Fhergus sa tanong na iyon ni Luna. Mukhang hindi maganda ang tanong niya.
Something bad may have happened.

"I'm an only child. My father is in Portugal. My mother—” he paused, he sighed

si Fhergus na hanggang doon lang iyon. Pero nakikita niya sa mga mata nito ang
pagpipigil na muling angkinin ang kanyang labi. Lalo na nang bumaba ang mga mata
nito sa kanyang labi.

Hindi niya alam kung matatawa ba siya o hahangaan ito. Alam niyang walang maganda
sa mukha niya. Bawat anggulo ay hindi kaaaya-aya sa paningin. Sadya talaga siyang
pinapangit ni Maddalena para hindi makakuha ng pansin ng lalaki. Ayaw nitong
mapalapit siya mga lalaki. Pero si Fhergus, mukhang hindi bumabase sa itsura.
Kaunti na nga lang ay maniniwala na siyang maganda siya sa paningin ni Fhergus.

"Sisimulan ko na," tukoy niya sa term paper.

Tumango ito pero hindi kumilos para umalis sa kanyang harapan. Nanatili ang
pagkakatitig nito sa kanya. Para bang ang lalim ng iniisip. Itinaas ni Luna ang
hawak na term paper at iniharang sa pagitan ng mukha nila ni Fhergus. Narinig niya
ang marahang pagtawa nito.

"Igagawa kita ng meryenda. Baka mangagat ka kapag nagutom ka." Tumuwid ito ng tayo.
Sinundan niya ito ng tingin na tinungo ang kusina. Bumuntong-hininga siya saka
binuklat ang term paper.

Ano ba sila ni Fhergus? They kissed. He did some romantic gestures that only a
couple should do. Wala naman itong sinasabi? Gusto ba siya nito? Liligawan ba siya
nito? Hays! Ang gulo. Pinilit niyang alisin muna sa isip ang mga gumugulo sa utak
niya at itinuon ang atensiyon sa binabasa. After quite some time Fhergus came back,
placing freshly squeezed cucumber lemonade and a plate of oatmeal cookies.

"Thank you." Ibinaba ni Luna ang unan sa sahig at naupo roon. Hinanap ang
kumportableng pwesto. Kumuha ng oatmeal cookie at kumagat.

"Hmm. Sarap, ah? Where did you buy this?"

Kinuha ni Fhergus ang isang unan at inilapag naman iyon sa sahig. Naupo rin ito
doon sa kabilang bahagi sa tabi lang din niya. Kumuha ito ng cookie at kumagat.

"I baked them. You like it?"

"Really? So may talent ka sa baking?"

Nagkibit ito. "My mother loved baking. He taught me how to bake cookies. Paborito
ko 'to."

"Your mom must be a wonderful mother."

"She is." "At least before she died you have a beautiful memory of her to keep. Ako
nga, buhay pa ang mom ko pero wala akong magandang memory with her."

Fhergus eyebrows furrowed. "Why?"

"I'm growing up without her presence. Lumaki kasi ako sa tita ko. Nakasama ko naman
siya noong bata pa ako but—” She paused, trying to recall the good memories with
her mother when she was a kid. She frowned and sadness enveloped her heart when she
didn't remember anything memorable.

"She's a busy person." Natatandaan niya na abala rin ito masyado sa kapatid niyang
si Aurora. Aurora is such beautiful girl and intelligent girl kaya lagi itong
kasali sa mga school beauty pageant. Kaya kailangan ng oras ng kanilang mommy to
support her sister. Hanggang sa isama na nga siya ni Maddalena rito sa Pinas. Saka
magaling na jewelry designer ang kanyang mommy kaya nahahati ang oras nito sa
kapatid niya at sa career nito.

"But Maddalena tried to supply me with the love that I need." But sometimes it's
suffocating her. Ang dami kasing bawal. Tapos ito pa nga at binabago ang itsura
niya. She's over protective.

Inabot ni Fhergus ang mukha ni Luna at hinaplos.

"But you aren't content with that."

Malungkot siyang ngumiti. Dahil kailangan pa rin niya ng pag-aalaga at pagmamahal

ng sariling magulang. She's craving for that ever since. Si Maddalena kasi parang
obligasyon lang siya nito. Nararamdaman naman niya ang pagmamahal nito pero parang
laging may boundary sa pagitan nila. It was as if there's something stopping
Maddalena from loving her wholeheartedly. Sometime she felt as if she’s creating a
wall between them. Lalo na kapag naglalambing siya rito. Parang umiiwas na para
bang may rule itong nilalabag. Para bang bawal na ipakita o ibuhos ang pagmamahal
sa kanya. Para bang kasalanan iyon. O baka sadyang ganoon lang talaga ang tingin
niya. Baka masyado lang siyang mapaghanap.

"It's Lycan's fault," mahina niyang usal saka inabot ang juice. Biglang nagngitngit
ang kalooban niya sa pagkakaisip sa Lycan. Kung hindi dahil sa pagtatago ng angkan
nila sa mga halimaw na iyon hindi sana sila magkakalayo ng pamilya niya. Hindi sana
ganito ka over-protective sa kanya si Maddalena. May normal na pamumuhay sana siya.

"Their species should be exterminated. All of them!" muli niyang usal habang puno
ng galit ang dibdib. Napapitlag si Luna nang hawakan siya ni Fhergus sa braso. Sa
pagkagulat ay natapon ang hawak na juice sa damit niya. Halos nabuhos iyong lahat
sa damit niya.

"Hala!" Muli niyang inilapag sa mesa ang baso.

"Magpalit ka muna. Patuyuin mo muna ang damit mo." Tumayo si Fhergus at nagtungo sa
silid. Sa paglabas nito ay may dala na itong isang puting over-sized T-shirt.

"Halika, Luna. Change your clothes. Lilinisin ko muna ang damit mo."

"Ahm, huwag na siguro."

"C'mon. Basang-basa ka." Napilitan siyang tumayo nang kunin ni Fhergus ang kamay
niya ay marahan siyang hilain patayo. Iginiya siya nito patungo sa banyong nasa
malapit sa kusina. Inabot sa kanya ang puting T-shirt.

Pumasok na lang si Luna sa banyo. Kailangan din talaga niyang patuyuin ito. Basang-
basa ang pang-itaas at palda niya. Pati ang sandong nasa ilalim ay nabasa na.
Ramdam niya ang pagtagos ng lamig sa kanyang balat.

She started unbuttoning her knitted sweater only to stop after a few seconds when
she heard Fhergus cursing.

"Fuck! No! Meet me somewhere else! I'll be there in a few minutes."

Sumunod niyang narinig ay mahinang katok sa pinto ng banyo. "Luna, I'll leave for
awhile. Just emergency. I'll be quick."

"Am I gonna wait for you here or uuwi—”

"You'll wait. I'm gonna quick."

"Okay." Narinig niya ang papalayong mga yabag nito. Nagpalit siya ng damit.
Napakalaki talaga ng lalaking iyon. Fitted na ito kay Fhergus pero sa kanya naging
bestida na. Maluwag sa katawan at ang haba ay hanggang sa kalahati ng kanyang hita.
Nilinis muna ni Luna ang nabasang damit saka isinabit sa hanger na naroon sa may
laundry area. The house was small with open concept kaya madaling mahanap ang mga
bagay o lugar sa bahay.

Muli siyang bumalik sa kanyang pwesto. Komportable naman siya sa suot dahil wala
namang ibang tao. Kung narito si Fhergus malamang kiyeme siya ngayon. She's just
wearing undies underneath without brassiere. Ayos lang naman na wala siyang bra
dahil bukod sa makapal na lagi ang kanyang suot ay maluwag pa sa katawan niya.
Nagsusuot lang siya ng sando. Hindi kasi siya kumportable sa bra. Nasisikapan siya
lalo kapag underwired iyon.
Nilinga niya ang pinto. Saan kaya pupunta si Fhergus? Parang galit ito sa kausap.
Mukhang may problema. Ibinalik niya ang atensiyon sa ginagawa. Nagsimula siyang
magbasa. Mas makaka-concentrate siya ngayon na wala ito sa tabi niya. Nalalasing
kasi siya amoy nito. Napatawa siya sa sarili. Para tuloy siyang hayop nito. Lakas
ng pang-amoy niya pagdating kay Fhergus.
PAGPASOK palang ni Fhergus ng restaurant ay napatiim-bagang na siya nang makita si
Cassidy in her red bandage dress, wine glass in her hand, brushing her full red
lips against the rim. Ang tila gintong buhok nito ay tila lumiliwanag dahil sa
pagtama ng ilaw na nasa likuran nito. Lahat ng atensiyon ng tao sa loob ng
restorante ay nakatuon sa babae. Madalas naman ganito. Lahat ay naaakit sa babaeng
ito pero bukod sa mapang-akit nitong ganda nakakakuha ito ng atensiyon dahil sa
suot nito na hindi akma sa malamig na klima ng lugar. Their kind are equipped to
deal with extreme cold so it's unnecessary for them to wear appropriate clothes.

Damn this, woman! Ano ba ang kailangan nito? He’s been blocking her mental link.
She’s been attempting to talk to him through telepathy but he ignored her. Hindi
ito nakatiis at tumawag sa kanya sa telepono.
As he walked toward the table where she was sitting, slight breeze rose, wafting
the heavy scent toward him. Her strong scent pronounced as he approached her. It
floated around him, assaulting his nostrils and that irritated him. Parang gusto
niyang mabahin sa matapang na amoy nito. At mas lalo siyang nairita sa pamang-akit
nitong ngiti nang makita siya.  Tumayo si Cassidy at hinagkan siya sa pisngi. Gusto
niyang umiwas pero nagpasyang hayaan na lang ito. Muli itong naupo. Hinila naman
niya ang silyang nasa katapat nito at naupo roon.

"What the heck are you doing here? Nasaan si Romulus?" Hindi niya itinago ang
iritasyon sa boses. Kanina pa siya naiirita dahil sa amoy ng kaibigang naiwan sa
kanyang tinutuluyan. Kilala niya ang amoy ni Romulus.

"Woah! Why so cold? Haven't you remembered that you asked me to be here just a few
days ago to fuck me? And you act cold hearted person now,” she mocked.

"Tell me what do you need, Cassidy, so I can leave." Nagsalubong ang mga kilay ni
Fhergus nang maramdaman ang paa ni Cassidy na inabot ang kanyang paa. Nagtanggal
ito ng sapatos at ipinasok sa laylayan ng kanyang pantalon ang paa nito. Tinukso
ang kanyang balat. Tumiim-labi siya. Ang mga kamay sa ibabaw ng mesa ay kumuyom
habang nakatitig sa magandang babae.

Kung sa ibang pagkakataon ay hinila na niya ito sa comfort room o 'di naman ay sa
loob ng kanyang sasakyan at walang sawang inangkin. He could indulge his needs in
her body. Cassidy and him were compatible in bed. They could fulfill each other
needs in a hot, satisfying sex. Pareho silang mainit ni Cassidy. Pareho silang
hayok kapag nasa kama at kayang sabayan ang bawat isa. He's always craving for hot
sex. Twice a week if he's very busy if not he could have sex every fucking day.

But now, her seduction upset him. Her scent was okay with him before but now it is
making him feel sick to his stomach. Her skin on his felt like a thousand tiny
pinpricks. Iniwas niya ang binti at mas lalong pinatigas ang mukha para ipakita sa
babae na wala siya sa mood
para makipaglandian.

Pumormal si Cassidy. Pinagtatakhan ang nagiging pakikitungo ni Fhergus.

"Tell me what you need, Cassidy. And where is fucking Romulus? Magkasama ba kayo?”
he demanded impatiently.

Kinuha ng babae ang wine at sumimsim. Itinaas ang kamay para sana kunin ang
atensiyon ng waiter pero pinigil niya ito.
"I'll be quick. I need to leave. Sabihin mo na ang kailangan mo."

Cassidy sighed in resignation. "Romulus went your place. Hindi ba kayo nagkita?”
Nakaalis na siguro pagdating niya. Mas mabuti iyon. Hindi nito nakita si Luna.
Tipid siyang umiling.

“Your father sent me here to remind you about the mission. When you will get the
younger Navarro? Gusto niyang pagbalik niya mula Portugal ay tapos mo na ang misyon
mo.”

He could feel his jaw muscles flex, his hands tightened and he felt his blood
hummed with furry. Pinilit niyang magpakahinahon. Wala siya sa lugar na magalit
kanino man lalo't suhesyon niya naman ang misyon na ito.

"This mission is going on longer than expected. Your father and the council are
worried now. You've spent your limit of time that they estimated for completion of
this mission, Fhergus."

"I know!" Gumawa ng ingay ang pagsadsad ng upuan ng silya sa biglang pagtayo ni
Fhergus.

"Tell the council, give me more time," he said before making his way to the exit.

"Fhergus!" Tawag ni Cassidy, naramdaman niya ang pagsunod nito. Nang marating niya
ang sasakyan ay hinawakan nito ang kanyang braso at pinihit siyang paharap.

"You look not okay. Nahihirapan ka ba sa misyon mo sa Paganus?"  Inilapat nito ang
dalawang palad sa kanyang dibdib. Nanigas ang kanyang muscles.

"You need a break. I'll go with you."

"No!" Matigas niyang tanggi. Tumaas ang kamay ni Cassidy sa kanyang leeg, marahang
pinaglandas ang mahahabang kuko na napipinturahan ng cranberry red nail polish sa
kanyang balat. Iginalaw niya ang kanyang ulo, buong pagpipigil na itulak ang babae.
Nagbibigay ng matinding pangingilo sa kanya ang paghaplos nito. Nanayo ang kanyang
balahibo sa katawan.
Parang may yelong sumasabay sa pagdaloy sa kanyang dugo, pinatitigas ang kanyang
mga ugat. Nag-iinit ang kanyang ulo. The beast inside him was furry, irritated at
the woman's touch. Hinawakan niya si Cassidy sa baywang at marahang itinulak palayo
sa kanya.

"I don't like the scent of your perfume. Too strong for my liking. It makes the
skin lining of my nostrils dried out."

Umawang ang labi ni Cassidy sa lantarang pagtaboy rito ni Fhergus.

"Go back to island." Tinalikuran na niya ito saka muling sumakay sa kotse at agad
na binuhay ang makina. Hindi na niya tinapunan pa ng tingin si Cassidy na nilisan
ang lugar.

Mariin ang hawak niya sa manibela. Hindi niya gusto ang nangyayari. Malaking gulo.
Siya na lang ang inaasahan ng konseho. Pumalpak na si Axton nang mahulog ang loob
nito kay Aurora. Hindi maaaring ganoon din ang kahinatnan niya. Bakit kailangan ang
magkapatid pa na iyon? Ano ba ang nagawang kasalanan ng lahi nila para parusahan
sila ng may likha nang ganito.

"Fucking bond! He doesn't believe it. It's just a fucking myth. Dammit!" Hinampas
niya ang manibela ng kamay at pinaharurot ang sasakyan.
Sinulyapan ni Fhergus ang pulang sasakyan na nakaparada sa daan bago lumiko patungo
sa kanyang bahay. Napansin na rin iya ito kanina. Nang marating ang bahay na
tinutuluyan ay agad siyang umibis ng sasakyan. Mabilis siyang naglakad nang muling
mapahinto nang maamoy ang presensiya ng kalahi. Nasa loob.

Si Luna! Dammit!

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 10
3.09K
365
105
GROWLING, he strode towards the door and pushed it open. A heavy slam hit the wall,
causing a deafening sound inside the house. The scene inside the house revealed to
his eyes, making him shiver with anger. Luna was cornered against the wall by the
huge man, intimidating her. The bastard was fully naked while Luna looked mouth-
watering in his white T-shirt she's wearing. Furious and on the verge of letting
loose the wild beast inside him.

"Fuck off, Romulus!" He growled, striding toward them. He yanked Romulus and pushed
him away from Luna.

"You alright, Luna?" He grabbed her, pulling her against his body as his arms
wrapped around her body possessively. Marahas na bumaling ang ulo ni Fhergus kay
Romulus na nakamasid sa kanila habang may kalituhan sa ekspresyon.

"What the fuck are you doing here?" He grunted through clenched teeth.

"Luna," usal nito sa halip na sagutin ang tanong ni Fhergus.

Hinaplos ni Fhergus ang pisngi ni Luna. "I'm gonna talk to him." Hinalikan niya sa
noo ang dalaga bago pinakawalan mula sa pagkakagapos sa kanyang mga bisig. Matalim
ang titig ang ipinukol niya kay Romulus. Drawing a ragged breath before Romulus
headed out. Nagtungo si Fhergus sa silid, kumuha ng sweatpants at T-shirt bago
lumabas para sundan si Romulus. Initsa niya ang saplot sa lalaki.

"What the fuck are you doing here?"

Itinulak niya ito palayo.

"You fucking shifted!" angil niya rito.

"The forest lured me," he reasoned out while putting the clothes on.

"Ikaw, ano ang ginagawa mo?" Balik na tanong nito matapos makapag bihis. Sumulyap
ito sa bahay.

"Is that Lucienne Nariah Navarro?" Tila hindi makapaniwalang tanong nito.

"Is that the sister of Aurora Navarro? Bakit ganoon ang itsura?"
"Ano ang ginawa niya sa 'yo?"

"Wala naman. He just— weird. I was shocked when he entered the house fully naked.
Then he sniffed me as if he was an animal." Bumaon ang mga daliri ni Fhergus sa
baywang ni Luna. Umahon ang galit sa dibdib ni Fhergus. He fucking sniffed Luna.
Humanda talaga sa kanya si Romulus mamaya.

"Sino ba siya? Bakit siya nakahubad?"

"He's my friend. Forget about him. Get rid of what you saw from your mind."
Ipinikit ni Fhergus nang maramdam ang enerhiya mula kay Romulus. Hinayaan niyang
pumasok iyon sa isipin niya.

Don't fuck her. Katapusan mo na kapag ginawa mo 'yon.

He immediately blocked him out.

Tinitigan niya si Luna sa mukha. Ngumiti ito sa kanya.

"Balik na tayo sa loob. Medyo malamig. I'm too exposed."

Tumango si Fhergus. Hawak niya ang kamay ni Luna na naglakad pabalik sa bahay.

IPINIKIT ni Luna ang mga mata. Pilit na kinakalma ang sarili. Ang init na
gumagapang sa bawat himaymay niya ay tila sinasakal siya. She could feel the lust
in Fhergus' eyes na humahalo sa matinding selos. It shocked her. Ang pagiging over-
protective nito sa kanya. Parang handa nitong saktan ang kaibigan dahil sa kanya.

"I need water," aniya nang makapasok sa bahay. Hawak pa rin ni Fhergus ang kamay
niya habang nasa likuran niya ito. Hinila niya ang kamay mula rito at humakbang
patungong refrigerator.

Nararamdaman niya ang mga mata ni Fhergus na nakamasid sa kanyang likod. Hindi iyon
kumportable sa pakiramdam. Para iyong naglalabas ng apoy at dinidilaan ang kanyang
likuran. Kumuha siya ng tubig sa refrigerator. Tinungo ang cupboard at kumuha ng
baso roon. Nagsalin siya ng malamig na tubig. Naubos niya iyon sa isang inuman.

Nanigas si Luna mula sa kinatatayuan nang maramdaman niya ang paglapat ng mga kamay
ni Fhergus sa kanyang baywang at sumunod ay nararamdaman niya ang paglapat ng
matigas nitong bulto sa kanyang likuran. Napapikit siya nang hawiin nito ang
kanyang buhok at ilapit ang bibig sa likod ng kanyang tainga. Naramdaman niya ang
mainit nitong hininga roon.

"I like you, Luna. I desire you," mahinang bulong nito sa likod ng tainga niya.
Napahugot siya nang marahas na paghinga nang idampi nito ang labi sa kanyang balat.
"You're a forbidden desire that's hard to resist, Luna… Hard to ignore." A
thrilling shiver coursed through her when his sensual lips started stroking the
sensitive skin of her neck.

"Even though you will be the death of me, I still want you. I still want to be with
you." Dragging his lips up the soft skin of her neck and gently nipping her ear
lobe, sipping on the soft flesh. Another shiver ran through her, locking her
muscles tight.

"Forbidden desire?" Ano ang ibig sabihin nito sa bagay na iyon.

He smoothed his hand up her side, the warmth from his skin skimmed across the side
of her body. Completely forgot the questions in her mind when his hands reached for
her globes, palming them.  A bolt of tantalizing heat shot down her center, making
her quiver. Napahawak siya sa gilid ng kitchen counter para suportahan ang biglang
panghihina ng kanyang tuhod.

She would've stopped him but she couldn't. She can't deny the fact that she loves
what he's doing. She loves his tender yet sensual touch, his kiss, the heat from
his body. Lahat kay Fhergus ay gusto niya. Ito lang ang nagparamdam sa kanya ng
ganitong klaseng damdamin. He can set her body on fire without putting in too much
effort. Titigan lang siya nito ay tila may ginigising na ito sa loob niya.

"Fhergus!" She moaned when Fhergus settled the tip of his solid thumbs on the tips
of her breasts. Nanghihina niyang isinandal ang likod sa dibdib nito nang
magsimulang humamplos ang daliri nito sa utong niya.

"You like me, too, Luna," he whispered, slowly licking the shell of her ear.

"Yeah." Kinakapos ang paghingang tugon niya habang hindi mapigilan ang iarko ang
katawan.

Inabot niya ang buhok ni Fhergus, inanggulo ang ulo para mas bigyan ito ng layang
mahalikan siya sa gilid ng kanyang leeg. At tila mas lalo naman naging takam si
Fhergus sa nagiging reaksiyon ng katawan ni Luna. His mouth was rough and
possessive, tasting the flesh of her neck, ear and nape, as if branding her. Ang
kamay nito ay patuloy sa paglamas sa kanyang dibdib. May gigil. Ramdam na ramdam
iyon ni Luna at nagugustuhan niya iyon. Patunay ang ginawa niyang pagkiskis ng
sariling pang-upo sa umbok ni Fhergus na ikinaungol nito.

Pinakawalan ni Fhergus ang dibdib niya pero hindi para tumigil kundi para lang
ipasok iyon sa loob ng T-shirt at muling sinapo ang kanyang dibdib. Luna whimpered
to the flood of erotic sensation. His large hands were warm, adding heat to her
body. His large hands kneaded her soft flesh, the rough pads of his fingers toying
the erect nipples while his mouth was busy tasting her neck. Suckling. Nipping.
Licking.
"Fhergus!" sambit niya sa pangalan nito. She's struggling with something she
couldn't name. She pressed her legs together. Nakikiliti ang pagitan ng hita niya.
It felt sensitive. Feeling as if it’s on fire.

As if Fhergus knew her problem, his hand slipped down her stomach, slipping into
her panties and cupped her mound. Lalong bumaon ang kuko ni Luna sa batok ni
Fhergus at nanigas ang buong katawan nang maramdaman niya ang daliri nitong bumaon
sa pagitan ng labi ng kanyang pagkababae. Naramdaman niya ang dulo ng daliri nito
sa bukana niya at kapagkuwa’y nagsimula iyong maglandas sa kanyang hiwa. Kumalat
ang katas. Madulas na madulas iyon. 

"Nakakabaliw ka, Luna!" Bulong ni Fhergus nang ibalik nito ang labi sa kanyang
tainga. Ang isang kamay ay patuloy na lumalamas sa kanyang dibdib habang ang daliri
ay pinapaligaya ang pagitan ng kanyang hita.

Puro ungol ang lumabas kay Luna nang laruin ni Fhergus ang pinakasensitibong parte
doon— ang kanyang hiyas. Gumalaw ang kanyang balakang. Isinasabay sa mabagal na
galaw ng daliri ni Fhergus sa hiyas niya. Arousal spreads in a heated rush
throughout her body, and it felt amazing.

"Fuck!" Mura ni Fhergus. Idiniin nito ang katawan sa likod niya. He started rubbing
his arousal against her butt. Kinagat nito ang batok niya na para ba silang mga
hayop na nagniniig.

"Fhergus!" she cried out, moving her body with him. They rubbed their bodies
against each other like animals in heat. Mas lalong naging maingay si Luna nang
bilisan ni Fhergus ang paglalaro nito sa kanyang hiyas. Ang mga hita niya ay
nagsimulang nanigas, nangakapal ang kanyang mukha at sumunod na nanigas ay ang buo
niyang katawan nang bigla siyang nilukob nang napakarap na sensasyon. Paulit-ulit
niyang naramdaman ang pagpintig ng kanyang pagkababae. Maraming likido ang lumabas
mula roon.

"Ugh!" Malakas na ungol ni Fhergus na biglang binitawan ang kanyang batok.

Naramdaman niyang nanigas ito sa kanyang likuran. Hinugot nito ang kamay mula sa
kanyang panties at mahigpit na ipinaikot sa kanyang katawan ang mga bisig. Mabigat
ang paghinga.
"Orgasm," humahangos na usal ni Luna. Iyon ang orgasm at hindi niya akalain na
ganoon iyon kasarap.

Ipinihit siyang paharam ni Fhergus. Mariin pa rin ang pagkakahawak nito sa kanyang
baywang habang nakatitig sa kanya. Ang ekspresyon nito ay nagbabadya ng iba't ibang
damdamin habang nakatitig sa kanyang mukha.

"That was the best hookup I've ever had." Paano? Eh, parang siya lang naman ang
dinala
nito sa langit. Naramdaman naman niyang tila nasasarapan ito sa ginagawa nila
kanina pero di ba dapat aabutin din nito ang sukdulan para masabing the best hookup
nga iyon.

Wala sa loob na bumaba ang tingin ni Luna sa pagitan ng hita ni Fhergus. Umbok na
umbok iyon pero napansin niya ang basang spot sa pantalon nito. Tumawa si Fhergus
kaya muli siyang napatingin sa mukha nito. Hinaplos nito ang sariling batok.

"I came, Luna. I fucking came hard."

Napaawang ang labi niya. "By just rubbing against my back?"

Malapad ang ngiti nitong tumango. "I'm gonna clean up," he announced, planting her
a soft kiss on the lips before heading to his bedroom. Naglakad si Luna pabalik sa
sala at naupo roon. Nanginginig pa rin ang tuhod niya. Isinandal niya ang likod at
ipinikit ang mata.

If Fhergus went further she would surely give in. Wala siyang maramdamang pag-
aalinlangan kanina. Lunod na lunod siya sensasyon at katawan niya mismo ang
humihingi ng higit pa. Nakakatakot ang ganoong reaksiyon. Wala siyang kontrol.
Kayang makuha ni Fhergus ang nais nito pero hindi nito ginawa na ipinagpasalamat
naman niya. Dahil kung nagkataon ay baka parehas nilang pagsisihan iyon.

Pero bakit nga ba nakuntento si Fhergus sa ganoon lang? Ha, malamang hindi naman
nito gustong mapikot. Baka nga naman magsumbong siya at pilitin itong pakasalanan
siya. Baka hindi rin naman nito gustong malahian ng pangit. Pero bakit ba kasi
siya? Ang daming maganda sa campus na nagpapa-cute rito. Isinasantabi na ang
pagiging student/teacher relationship makapagpahiwatig lang ng damdamin kay
Fhergus.

Nagmulat ng mata si Luna nang maramdaman niyang may dumampi sa labi niya. Gwapong
mukha ni Fhergus ang kanyang nabungaran. Hinalikan siya nito. Napalitan na nito ang
puting T-shirt ng pula na T-shirt. May nakasulat na Vetements sa gitna sa maliliit
na letra.

"You are thinking too much."

He sat on the couch beside her and put his arm around her shoulder. He grabbed the
throw pillow and placed it on her legs, covering her exposed legs.

"Baka hindi na ako makapagpigil." Nagyuko si Luna. Naramdaman niya ang pag-init ng
kanyang mukha sa sinabi nito.

Inilapat ni Fhergus ang mukha sa gilid ng ulo ni Luna.

"Hay, Luna! Nakakabaliw ka." Marahan siyang natawa at ang puso niya. Jusko.
Nagwawala ang puso niya. Feeling pretty talaga siya.
"Magbabasa na ako." Pinakawalan naman siya ni Fhergus. Muling naupo si Luna sa
throw pillow  sa lapag saka kumuha ng isang term paper para basahin. Nang
nagsisimula na siyang magbasa ay umupo si Fhergus sa likuran niya, hinawi ang
kanyang buhok at ipinatong nito ang baba sa kanyang balikat habang ang isang braso
ay ipinaikot sa katawan niya 

"Ano ang ginagawa mo?"

"Yakap lang habang nagbabasa tayo," anito na kumuha ng isang term paper at
sinimulan din basahin. Kinagat ni Luna ibabang labi. He's so sweet. Hinayaan ni
Luna si Fhergus at naging kumportable naman siya sa ayos nila.

Sa gitna nang pagbabasa ay napansin ni Luna ang pagpisil-pisil ni Fhergus sa

kanyang baywang, tiyan at babalik sa baywang hanggang tumaas ang kamay nito ay
napunta sa kanyang dibdib at doon na naglagi. He's busy reading while kneading  her
breasts.

Ala-sais ay inihatid na siya ni Fhergus pabalik sa eskwelahan. Nagpupumilit itong

ihatid siya pero tumanggi siya. Hindi siya maaaring magpahatid at baka kung makita
pa ito ni Maddalena o kaya'y may makakita at magsumbong.

"Ayaw mo ba talagang ihatid kita?"

Umiling siya. "Hindi na. Nandiyan na naman si Mang Bart."

Maaga silang sinusundo ni Mang Bart tuwing Miyerkules dahil maaga rin ang tapos ng
klase nila. Alas tres palang ay tapos na ang klase niya. Nag-text lang siya sa
matandang driver na mamaya na sila sunduin dahil may gagawin pa siya.

Ayon, nakipaglandian siya kay Fhergus bago nagbasa ng term papers.

"Sige na. Salamat sa paghatid." Inalis niya sa pagkaka-lock ang safety strap.
Inabot niya ang pulling handle nang magsalita si Fhergus.

"Hey!"

She turned to him. He placed an index finger on his lips, tapping them thrice.

"Leaving without a goodbye kiss? Not a good attitude for a girlfriend, ah?"

"What? Girlfriend?"

"C'mon, kiss me, mon chou." Bahagyang namilog ang mata niya. Bigla ang malakas na
pagtahip ng kanyang dibdib. Ano ba ang pinagsasabi nito?

"Luna?" Untag nito nang hindi siya kumilos.

Umiling si Fhergus nang hindi pa rin siya kumilos at nakatitig lang dito. Sino ba
naman kasi ang makakakilos? She was caught off guard by his demand and for what he
said. Bigla itong dumukwang palapit sa kanya. Hinuli ang batok niya at hinalikan
siya sa labi. Simpleng halik lang iyon na akala niya ay tatapusim agad dahil
inalayo na nito ang labi sa kanya. Pero matapos siyang titigan at mag-iba ang
emosyon sa mga mata nito ay muli siyang hinalikan sa labi. Maalab. Napakalaab na
agad na tumupok sa kanyang buong katawan.

Natagpuan na lang ni Luna ang sariling nakaupo na siya sa kandungan ni Fhergus.

Nakikipaghalikan. Wild na humahaplos ang mga kamay sa katawan ng bawat isa.
Gumigiling siya sa ibabaw nito. Umuungol hanggang sa abutin niya ang sukdulan at
tingin niya ay ganoon din si Fhergus dahil nanigas ito sa kanyang ilalim. Nakaawang
ang bibig nito. Napakagwapo ng mukha nito. Kahit kalat na ang dilim sa paligid ay
aninag niya ang mukha nito dahil sa liwanag sa poste sa labas.

"Luna, binabaliw mo ako. Kung kidnap-in na lang kaya kita at ilayo sa magulong
mundong ginagalawan natin."

Napangiti si Luna. Hindi niya maunawaan ang kahulugan ng mga katagang binitawan
nito pero ang sarap pakinggan. Sa maiksing panahon ay nagawa nitong kunin ang loob
niya. Ipinagkakatiwala niya sarili sa lalaki. Lalo na ang kanyang katawan at maging
ang puso niya ay handa niyang ipagkatiwala rito.
 
Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 11
3.11K
331

MATAPOS ihatid si Luna ay umuwi si Fhergus para linisin ang sarili. He fucking came
inside his jeans for the second time. Ganoon katindi ang epekto ni Luna sa kanya.
Matapos makapagpalit ay nagtungo sa Baguio si Fhergus para puntahan si Romulus sa
The Plaza Lodge na tinutuluyan nito. Agad na bumukas ang pinto ng silid na ukupado
nito hindi pa man siya kumakatok. Hubo't hubad na bumalandra sa harapan niya si
Romulus.

Itinukod nito ang braso sa hamba habang may nanunuyang ngisi sa labi. Tinitigan
siya at kapagkuwa’y bigla na lang humalakhak. Itinulak ito ni Fhergus saka
nilagpasan. He walked towards the coffee table. There is a bottle of whiskey, some
fruits, nuts and cold cuts. Pinatihaya niya ang isang basong nakataob sa ceramic
glass plate. Nilagyan ng yelo at nagsalin ng alak.

Naupo si Fhergus sa apple green single couch at sumimsim ng alak. Naglakad naman si
Romulus palapit sa kanya. Kinuha ang isa sa dalawang basong may laman ng alak at
naupo sa kabilang upuan. Ngayon lang niya napagtanto na hindi ito nag-iisa sa
silid. Naaamoy niya ang matapang na amoy ni Cassidy. Bumaling siya sa pinto ng
banyo nang bumukas iyon. Taas-noo na naglakad si Cassidy patungo sa kama. Hubo't
hubad ito.

Cassidy Shayk is a perfect creation of a creator. She won a genetic lottery.  She
has the face of an angel and the body of a pornstar. Her height is matched his and
Romulus' height. She was 5' 10" while Romulus and him are 6' 2".

Kinuha ni Cassidy ang satin na roba sa ibabaw ng kama at isinuot iyon. Lalong
lumitaw ang maputing kulay ng balat nito sa cranberry red robe— her favorite color.

"I'm off to my bed now," paalam nito kay Romulus pero ang matalim na titig ay sa
kanya nakatuon. Itinali nito ang laso ng roba habang naglalakad patungo sa pinto.

Tumawa si Romulus nang makalabas si Cassidy. "She's fucking pissed off at you. You
rejected her because you already found your mate. Congrats, man!"

Tumiim ang mukha ni Fhergus at inisang lagok ang laman ng baso. Pabagsak niyang
inilapag iyon sa coffee table. 

"What did you tell Axton?  That there is still animal behavior in us. We sometimes
acted like animals than humans. We are simply seeking sexual gratification with any
woman. It's
"You found yours. Finally, after more than 150 years of existence. Kaso ang
problema, paano ang misyon?" dagdag ni Romulus na sinalinan ng alak ang baso ni
Fhergus.

Fhergus stood up and walked across the room with a glass of whiskey in his hand.
Frustrated. Nasisira na ang plano niya. This is not his plan. He didn’t see it
coming.
"Dalawa lang ang pagpipilian mo. Piliin ang nararamdaman para kay Luna o baliwalain
mo siya para sa angkan natin. Hindi mo pa naman ginagalaw ang bata?"

Umiling siya. "Great. Once you mated to her katapusan mo na, Fhergus. Mas lalong
lalalim ang koneksiyon niyo at hindi ka na makakawala katulad ni Axton."

Alam niya. Kaya nga lahat ng pagtitimpi ay ginagawa niya para hindi sila umabot sa
bagay na kapwa nila pagsisisihan. Kung bakit ba naman kasi ay dinala niya pa si
Luna sa bahay niya? Kapag napapag-isa sila ay mas lalong tumitindi ang pagnanasang
nararamdaman niya rito. Gusto niya itong tanggalan ng saplot. Gusto niyang angkinin
nang paulit-ulit. Gusto niya itong markahan.

Mabuti nga at nakapagtimpi siya. Hindi niya mapaniwalaan ang sarili. Tumanda na
siya sa mundong ito pero ngayon pa niya nagawa pagpakawala ng similya sa loob ng
briefs niya. Hindi lang isang beses kundi dalawang beses pa. Yeah. This fucked him
up. He was fucked up.

He felt like his body is under spell. It didn't react to the seduction of other
women. Ni hindi siya maapektuhan sa lantaraang pang-aakit ni Professor Gracia. Ni
hindi siya nilabasan nang angkinin niya si Cassidy sa parking lot. He called her to
release his frustration over Luna. Ang matinding pagnanasa na araw-araw na
nagpapahirap sa kanya tuwing nakikita niya at nasasamyo si Luna. He tried to used
Cassidy's body to indulge his cravings for Luna but end up frustrated even more.
Mas lalo lang siyang nababaliw kay Luna.Wala ng reaksiyon ang katawan niya sa ibang
babae. Para na siyang abnormal. Pagkairita ang nararamdaman niya. Habang inaangkin
niya si Cassidy ay kailangan pa niyang isipin si Luna para tigasan lang siya, but
not enough to find his release.

"Dammit!" Mahina niyang palatak na malakas na ikinatawa ni Romulus.

"Pero sa bandang huli. Hindi kita masisisi sa adiksiyon mo kay Luna. He has a
unique scent. Sweet yet sensual. When I sniffed her I want to—” Natigil sa
pagsasalita si Romulus nang pukulin ito ng masamang titig ni Fhergus. Humalakhak
ulit ang lalaki at itinaas ang dalawang kamay sa sumusukong paraan.

"Okay. Luna is yours. I won't cross the line."

"Better," mariin niyang banta.

Ngumisi si Romulus. Itinaas ang dalawang braso sa ibabaw ng sandalan ng sofa at
bahagyang pinagparte ang mga hita. It's normal for their kind. Babae man o lalaki
ay walang malisya kung hubo't hubad sila sa harapan ng isa't isa. Madalas ay ganito
sila kapag nasa kagubatan at nagpapalit anyo.

"Sa tono mo, mukhang si Luna ang pinipili mo at hindi ang misyon."

Muling naupo si Fhergus. Ibinaba ang baso sa coffee table. Guilt filled his heart
as he thinks of Luna. Parang hindi niya kayang gamitin si Luna. She's innocent.
She's young. Pero nakikita niya na matindi ang galit nito sa mga uri nila.

"She hates me. Our kind."

Nagkibit si Romulus. "Witches hate us. Kahit mga tao kapag nalaman ang existence
natin tiyak na tutugisin tayo.”

Umiling si Fhergus. "Witches... Older witches made a false story about us. They
made their young generation believe that we are wicked."

Kinuha ni Romulus ang bote ng alak, nagsalin sa baso at lumagok ng alak. "Ano'ng
kwento nila tungkol sa atin?"
"Hindi ko alam. Pero hindi siya magagalit nang ganoon sa lahi natin nang walang
dahilan. Sa mata ni Luna masama tayo."

"Does is matter? Masama rin naman ang tingin natin sa kanila. At hindi mahalaga
kung ano ang tingin niya sa atin. We just need her in our advantage. Malapit na ang
pagdating ng double bluemoon, Fhergus. Kailangan natin mahanap ang mag-aalis sa
sumpa natin kundi malilipol ang lahi natin."

Bumuntong-hininga si Fhergus at isinandal ang likod. Tumitig siya sa puting kisame.

Ang sumpa. Ang sumpa kung saan kapag dumarating ang bluemoon ay nawawalan sila ng
kontrol. Ang lakas nila ay tila hinihigop ng buwan. Matinding sakit, sakit na hindi
maipaliwanag ang nararamdaman ng buong angkan ng lahi nila.

Nakakaramdam sila ng hindi maipaliwanag na gutom at uhaw. Matindi ang kanilang

pagnanais na kumain ng laman ng tao at uminom ng dugo. Nagiging halimaw sila hindi
lang sa itsura kundi pati na rin sa kilos.

Fullmoon caused an extra powerful hulked out Lycan. Under full moon, werewolves are
at their most powerful but blue moon is a different case. Kabaliktaran ang dulot
nito sa kanila. Sa tuwing darating ang asul na buwan ay kinakailangan nilang
ikadena ang sarili para maiwasan ang makapanakit. Pero iba na ang sitwasyon ngayon.
Double bluemoon will come in a few months now. At iba ang epekto ng ikalawang asul
na buwan sa kanila. Doble sa normal
na bluemoon ang pasakit at doble ang pagiging halimaw nila.

Hindi nila inaalala ang bagay na ito nitong mga nagdaang taon dahil bawat pulutong
ay may namamahala. Tinitiyak ng mga tagapamahala na magiging maayos ang lahat sa
tuwing darating ang asul na buwan. Pero hindi ngayong nakawala si Oz at ilang
kasamahan nito, ang isa sa mga agresibong Lycan na mas nananaig ang pagiging
halimaw kaysa tao. Some Lycans were casted out because of their aggression and for
not following their rules ngunit nasa ilalim parin ang mga ito ng kanilang batas.
Nakakulong sa isang kagubatan sa isang isla at kailanman ay hindi maaaring lumabas.
Hindi nila alam kung ano ang tumatakbo sa isipan ng mga ito. At natitiyak niyang
kapag inabutan ito ng asul na buwan ay maaaring manakit. Kapag nangyari iyon tiyak
na mae-expose ang kanilang lahi at tutugisin sila. Manganganib sila. Kapayapaan ang
nais nila at hindi gulo.

Minsan ng muntik mapahamak ang kanilang lahi noong sumapit ang double bluemoon
labing siyam na taon na ang nakakalipas. May mga Lycan na nakawala at pumatay ng
tao at tiyak na mas malala ang magiging sitwasyon ngayon. Hindi lang ang pagtugis
ng tao ang inaalala niya kundi ang pagtugis sa kanila ng mga Paganus.

Ang mga Paganus na siyang nagbigay sa kanila ng ganitong sumpa. Ang mga Paganus na
dahilan kung kayat dumami ang lahi nila. Alam nilang nandiyan lang ang mga ito.
Hindi siya naniniwalang tuluyan na ngang nagtago ang mga lahi ng mga mangkukulam.
They are waiting for the time of their vulnerability and they will attack them.
Hindi kailanman maghihilom ang poot na ibinigay ng mga Lycan at witches sa bawat
panig. Nanatili ang galit sa isa't isa. Nasa propesiya na dadanak ang dugo at may
lahing malilipol sa darating na ikalawang asul na buwan. At nalalapit na iyon. Kung
hindi nila matatagpuan ang lunas sa kanilang sumpa ay natitiyak niyang ang lahi ng
Lycan ang malilipol.

Malaki ang paniniwala nila sa propesiya dahil nang galing pa iyon mula kay
Genoveva, ang tagakita mula sa tribu ng Elysian. Ginawa ni Genoveva ang libro bago
pa man ito pumanaw. Hindi buo ang propesiya, kalahati sa aklat lang ang nasa kanila
at maaring nasa kalahati ang ibang kasagutan kung paanong mapipigil ang propesiya.
Pero ayon kay Genoveva, may papalit na tagakita na siyang makakapagsabi ng mga
susunod pang mangyayari. Batang isisilang sa asul na buwan. Batang magmumula sa
linya ni Genoveva. Kadugo nito. Pero sino? Nalipol ang tribu ng Elysian at kasama
ang buong angkan ni Genoveva. Isa lang ang nakaligtas, ang kapatid ni Genoveva pero
wala naman itong anak, ni walang asawa pero katulad nila ay patuloy na nabubuhay at
mas matanda pa nga sa kanila dahil sa pagiging imortal.

Desperado sila. Kaya naisipan nilang gamitin si Aurora para malaman ang bagay na
mag-aalis sa sumpa. Iyon lang ang paraan para maka-survive sila nakatakdang banta.
Makakalaban sila ng patas kung wala ang sumpa. Si Lusitania at Seraphim ang may
gawa nito kaya siguradong ang mga ito rin ang may kakayahan magpakawala sa kanila
mula sumpa. But Lusitania was already dead.

Double blue moon is rather uncommon and takes place only about three to five times
in a
century. Isinumpa ang lahi nila sa araw rin mismo ng asul na buwan sa taong 1866.
At naramdaman ng mga Lycan ang unang sumpa sa ilalim ng blue moon tuwing ikalawa
hanggang ikatatlong taon. Pero ang double bluemoon ang pinakamatindi at narasanan
nila iyon sa taong 1885. Ginamit ng mga Paganus ang panghihina nila para makuha ang
Alpha, si Lakon ang unang Lycan. Hindi nila alam kung buhay pa ba ito o pinaslang
na ng mga Paganus na pinamumunuan ngayon ni Seraphim, ang Arkosios, the powerful
offspring of Angel and Demon. He was powerful and manipulative demon. Mas nanaig
ang kasamaan dito kaysa ang kabutihan. At ito ang kinatatakutan niya para sa
kanyang lahi. Sa oras na matukoy nito pinagtataguan nila tiyak na lilipulin nito
ang uri nila.

At iyon marahil ang hindi alam ni Luna. Na ang mga uri nila ay hindi ang inang
kalikasan ang sinasamba kundi ang diablong si Seraphim. Lusitania was being used by
Seraphim. Nagpagamit naman ito para sa mas malakas na kapangyarihan makukuha.

"They are still active, Fhergus. Mas lalo tayong tutugisin ng mga Paganus dahil kay
Aurora. Nagsisimula na sila. Hawak nila ngayon si Octavia.”

Mula sa kisame ay marahas na bumaling si Fhergus kay Romulus.

"Ano?”

"Gusto nilang makuha si Aurora kapalit ng… ng kapatid mo." Parang may matutulis na
kuko ang bumaon sa kanyang dibdib at hinugot ang kanyang puso dahil sa narinig.

"Si Octavia? Kailan pa 'to?"

"Noong nakaraang araw lang. Balisa ang papa mo ngayon. Nag-aalala para sa kapatid
mo. Kaya nandito ako para makausap ka ng personal tungkol dito."

"Paano nilang nalaman ang tungkol sa amin?"

"Axton exposed himself already by dating Aurora. Natural na mapapagtagni-tagni na

nila tayo.”

“Damn that man! Ito na nga ba ang sinasabi ko! He supposed to abduct Aurora pero
nakipaglandian pa nang nakipaglandian at ngayon ayaw na niyang gamitin si Aurora!”

Tumikhim si Romulus. “Look who’s talking.”

Natigilan si Fhergus. Yeah. Sino siya para sabihin iyon? Sino siya para manumbat
kay Axton na siya mismo ay tila ganoon din ang ginagawa. It’s not too late, right?
Ang kapatid niya. Hindi niya maililigtas ang kapatid niya kung paiiralin niya ang
nararamdaman niya para kay Luna.
Octavia and Fhergus aren't siblings by blood. Hindi rin Lycan si Octavia kundi ay
isang tao. Her family was killed by their fellow Lycan during the double bluemoon
19 years ago, ang ama ni Oz. Ang mga magulang nito at dalawang kapatid ay mga
nasawi. Si Octavia ay tatlong taong gulang palang ng mga panahon na iyon. Ito lang
ang nakaligtas sa karumal dumal na pangyayari. Iniligtas ng kanyang ina at ni
Romulus na siyang ikinasawi naman ng kanyang ina. Kinupkop nilang mag-ama si
Octavia. Itinuring niyang parang tunay na kapatid at minahal ng kanyang ama na
parang tunay na anak.

"Pero tingin ko, matagal nang naghahanda ang mga Paganus. They just made us believe
that they were seeking peace. Kaya tahimik sa mga nakalipas na taon."

Muling isinandal ni Fhergus ang likod sa sandalan.

"Nandito sila. Tingin ko hindi lang si Luna ang narito sa Benguet,” aniya.

"Ano ang ibig mong sabihin?"  tanong ni Romulus.

Tumuwid siya ng upo at tumitig kay Romulus. "Sinundan ko si Luna. Sa isang village
kung saan siya nakatira. The whole village was protected by a powerful magic and I
assumed that all the villagers are Paganus. Pero tingin ko, hindi lahat ng Paganus
ay nagpa-practice ng witchcraft. They are simple citizens, like Luna and Luna's
friends. But there are some that are still using supernatural ability. Sa lakas,
mararamdaman mo."

Nang gabi sa sasakyan habang maalab silang naghahalikan ni Luna ay naramdaman niya
ang malakas na pwersa ng majika kaya napatigil siya sa ginagawa. Ang isa sa
dalawang lalaking sumundo kay Luna ay malakas ang kapangyarihang nararamdaman niya
mula rito, ang isa naman ay wala siyang maramdaman. Iyong Cebal.

They didn't identify the witches who aren't using supernatural ability pero ang
makakapangyarihang nilalang ay agad nilang natutukoy.

"A lot of them have supernatural abilities. They are too clever to expose
themselves to us. Maaaring gumagamit sila ng bagay katulad ng amelut para hindi
sila maamoy ng mga tulad natin. Like what we did.”

Itinaas ni Romulus ang kamay para ipakita ang daliri kung saan nakasuot ang isang
singsing na may Carnelian gemstone. Katulad nito ay may suot din si Fhergus at iba
pang kauri nila. It’s not a normal gemstone. It was an amelut that has protected
power. They used it to forestall the devil, block nefarious attempts to read their
mind, and as protection from spells at para hindi sila maamoy ng mga kalaban.

Bigla niyang naalala ang kwentas ni Luna. It looks like a Talisman pero hindi… baka
simpleng kwentas lang iyon. And Luna looks weak. Just a simple teenager.
"And one more thing. There is Nephilim in the University."

"Nephilim? A hybrid of angel and human?"

Tumango si Fhergus. "Minsan na akong nakatagpo ng ganoong nilalang noon. Kaya hindi
ko makakalimutan ang amoy ng nilalang na 'yon."

Naamoy niya iyon. Naramdaman niya ang malakas na kapangyarihan niyon. Sinundan niya
iyon hanggang marating niya ang comfort room kung saan naroon si Luna at Beatrix.

"Hindi kaya nagkukuta sila rito?"

"Posible. At posibleng nandito si Octavia. I need to find her.” Napuno ng poot ang
dibdib ni Fhergus. Kapag may nangyaring masama sa kapatid niya buburahin niya
talaga ang lahi ng mga mangkukulam sa mundong 'to.
Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 12
2.82K
351
65
HE went home after talking to Romulus. Hating-gabi na siyang nakabalik. Hindi sana
siya pinapauwi ni Romulus pero mas gusto niyang sa sariling higaan matulog. Gusto
niyang mag-isip. Magulo pa naman si Romulus at baka mangulit lang din si Cassidy.
Fhergus' eyes shut as he entered the house. Every cell in his body became alert.
Nerve endings stimulated, making his adrenaline rushed as a sweet, sensual scent
welcomed him. Nahihilo siya sa sarap ng amoy na pumaikot sa kanya. Ang amoy na
naiwan ni Luna. Tumiim ang kanyang bagang, kumuyom ang mga palad nang maramdaman
niya ang unti-unting pagtigas ng ari niya.

"Fuck!" his breathing quickened. Nagmulat siya at isinara ang pinto. Bumaling siya
sa sala kung saan naroon ang T-shirt na hinubad ni Luna.  Humakbang si Fhergus
patungo sa sofa kung saan nakasabit ang T-shirt, sa ibabaw ng armrest. Kinuha niya
iyon. Kumuyom ang kamay sa malambot na tela. Dinala niya iyon sa ilong at mas
lalong tumindi ang init na nararamdaman.

"Luna!" Tila lasing niyang usal. This is fucking unbelievable. It's hard to resist.
How can he choose between Luna and his mission? Baka may iba pang paraan para hindi
kailangan isakripisyo ang isa sa dalawang bagay na mahalaga sa kanya.

Mahalaga? Napatawa si Fhergus at napailing. Mahalaga sa kanya si Luna. Yeah. Fuck

up!

Nagtungo siya sa kwarto. Initsa ang T-shirt sa kama at ang phone bago nagtanggal ng
saplot sa katawan at pumasok ng banyo na nasa loob ng kwarto. He stepped under the
shower and turned on the tap, eager for a cold shower to lessen the tension in his
body. Nag-unahan sa pagbulusok ng malamig na tubig mula sa dutsa. Itiningala niya
ang mukha at hinayaang tumama ang pressure ng tubig sa kanyang mukha.

Humaplos ang kamay niya sa katawan, pababa hanggang sa abutin niya ang ari na
naghuhumindig pa rin. Umungol siya nang makita sa balintataw ang naliligayahang
mukha ni Luna dahil sa mga haplos niya. Nagmulat si Fhergus nang bumugso ang
malapot niyang dugo at lalong pinag-init ang kanyang katawan. The cold water didn't
help to diminish the heat. Ang malikot niyang imahinasyon pa rin ang nanaig.

Nagpasya siyang tapusin agad ang paliligo. Lumabas siya ng banyo habang tinutuyo ng
puting tuwalya ang basang buhok. Initsa niya iyon sa silyang nasa gilid at humiga
sa kamang hubo't hubad. Itinuon niya ang mata sa salaming kisame. Ang kisame sa
banda kung saan naroon ang kama ay isang fiber glass kaya kita niya ang mabituing
langit. Kinuha ni Fhergus ang T-shirt na isinuot ni Luna. Umungol nang dalhin niya
iyon sa ilong at nanuot sa ilong niya ang
nakakaadik na amoy ni Luna. He groaned in frustration, grabbing the phone from the
bed. He texted Luna. Kinumusta niya ito na agad namang nag-reply. Hindi na niya
iyon inaasahan. Akala niya ay tulog na ito.

Fhergus: Why are you still up?

Luna: Can't sleep. You?

Fhergus: Can't sleep thinking of you.

Natagpuan na lang ni Fhergus ang sarili na malapad na nakangiti matapos pindutin

ang send. Pero ang ngiti ay unti-unting nawala nang lumipas na ang ilang sandali ay
wala pang reply si Luna. Mabilis siyang tumipa. Simpleng “Luna” at agad niyang
sinend. Hindi niya inalis ang pagkakatitig sa screen ng phone hanggang sa makita
ang reply ni Luna. Dahan-dahan niyang pinakawalan ang hininga na hindi niya
namalayan na pinipigil na pala niya. Para bang may bombang sasabog sa harapan niya
para nerbiyusin siya ng ganito dahil sa reply ni Luna.

And then a smile slowly stretched his lips again as he read Luna's response. It was
simple "Me too." But the effect on him was huge.

Fhergus: Can I see you? It might help to put me to sleep. Send pic.

Luna: I'm not a sleeping pill. 

Hindi mapigilan ni Fhergus ang malakas na matawa. Kinuhanan niya ang sarili niya ng
larawan at ipinadala kay Luna at sinundan ng pakiusap.

Fhergus: To make it fair. Now send me your pic. I just wanna see you.

It took some time before she replied and that response was enough to set his body
on fire. Agad niyang naramdaman ang pagdaloy ng init sa kanyang katawan dahil sa
ipinadala ni Luna na larawan. Hindi mukha nito kundi mga hita. Nakataas ang mga
iyon sa hangin at nakaekis kaya makikita na nakahiga na nga ito. Almost her entire
legs were on the view. And her legs were fucking sexy.

Luna: Just my legs. Baka mas lalo kang hindi makatulog kapag mukha ko ang nakita
mo. Mas panget ako kapag ganitong oras.

Sa halip na sagutin ay tinawagan niya ito. It took five rings before she answered
his call.

"You are not ugly, Luna." Unang mga salitang lumabas sa kanyang bibig.

"Edi salamat." Ipinikit ni Fhergus ang mata nang marinig ang boses nito. It was so
fucking sexy.
"I can't wait for the sun to rise."

"Hmm? Bakit naman?"

"I want to see you." Malalim na paghinga ni Luna ang narinig niya at hindi na
nagsalita.

"Luna?"

"Hmm." The low sound she made is so fucking sexy. He could feel his cock stirred. 
Inabot niya ang sariling pagkalalaki. Pinanatiling nakasara ang mga mata habang
vini-visualize ang mga hita ni Luna.

"I love your legs. They are sexy."

"Not as long as the girl's whom you fucked."

"Mas sexy ang sa 'yo." Her sexy chuckle penetrated his ears, making the arousal
stirred even more, warming him from inside out.

"Luna," usal ni Fhergus habang ang kamay ay nagsimula sa paghagod sa sariling

pagkalalaki.

"Fhergus," she replied. Her voice sounds raspy to his ears, awakening the animal
hunger within him.
"I wish you were here so I could touch and kiss you." His breath turned heavy.
Rinig niya rin ang mabigat na paghinga ni Luna. She's aroused as him. Kahit sa
boses lang nito ay ramdam niya ang arousal nito. Umawang ang kanyang bibig at
lalong binalot ng init ang kanyang katawan.

"Good night, Fhergus!" Bigla na lang pinutol ni Luna ang linya.

Inilapag niya ang phone sa kama. Hinablot ang damit na hinubad ni Luna at parang
drug addict na inamoy iyon. The addicting scent flared his nostrils, seeping into
his bloodstream like a potent drug. He could feel his cock grew hard even more and
tightened his muscle. Ang pagnanasa ay parang apoy na pumupulupot sa kanyang
katawan. Hindi makontrol. Mariin niyang hawak ang tela sa kanyang kamay at
pinanatili iyon sa kanyang ilong. Gusto niyang ubusin ang mabangong amoy na naroon.

Gumalaw ang hita niya habang ang kamay ay patuloy sa paghagod sa sariling
pagkalalaki. The vision of Luna's innocent body encasing his T-shirt, and the look
of her face as he touched her heightened his sexual hunger for her, almost pushing
him into the edge. He craved for her. He wants to claim her. He wants to plant his
load inside her.
"Fuck, Luna! I want you!" He groaned, a set of fresh tremors coursing through his
system after grabbing his balls and massaging them gently while the other hand
maintained a stroke. His hips lifted up as the thick heat coiled up within him,
making his balls tight. The more Luna's face flashed in his mind the more the
sensation intensified, taking him higher.

His hips are now moving, thrusting back and forth, fucking his own hand. Umawang
nang malaki ang bibig ni Fhergus. Itinuon ang nag-uulap na mga mata sa mabiuting
langit. An animalistic growl escaped him when he finally reached his peak. He kept
on stroking himself as a thick, creamy cum shot up his body, landing on his belly.
Bumagsak ang balakang niya sa kama. Mabigat pa ang paghinga. He was just jerking
off but the sensation was already maddening. He had done this several times but
that wasn't as intense as this. His body is trembling from the release na kailanman
man hindi nangyari sa kanyang ginagawang pagpapaligaya sa kanyang sarili noon.

Luna.

He grabbed the blanket and used it to wipe the mess off his skin. Ipinailalim niya
ang mga braso sa ulo at itinuon ang mata sa mabituing kalangitan.

“Luna.”

She's driving him crazy. Mate. Perfect mate. He can't believe it's real. It's a
fucking legend for him. Hindi siya naniniwala. But he could feel the intense energy
radiating from them whenever they were near each other. It's too strong. It's
palpable.  Ano ba ang dapat niyang gawin? He needs Luna to save his species. But he
wants her for himself, too.

THE LEAVES and twigs cracked and crunched beneath his feet as his huge feet stepped
on them. Trees are a mere blur as he raced past. Wind, leaves, and some branches
slapped against his face but he didn't mind it. He kept on running down the rough
terrain, leaping over fallen logs, and skirting around huge trunks. He followed the
sound of rushing water in the stream. Within seconds he reached the stream below
the crest. His claws dug into the soil as he sought to gain traction on the
slippery, leaf-covered ground before jumping down, splashing across the stream.
Feeling his muscles stretched to the limit as he intended on charging up the bank.

Humahangos siyang nahiga sa madamong sahig ng gubat. Binanat niya ang kanyang leeg,
bumukas ang mapangil na bunganga at nagpakawala ng malakas alulong. Ang leeg ay
unti-unti ang pag-ikli, ang bibig at mga pangil pati ang mga hita. Naramdaman niya
ang pag-urong ng kanyang mga buto sa katawan, unti-unting nilamon ng taong balat
ang itim na balahibo hanggang lumabas ang magandang taong anyo ni Fhergus.
Nanatili siyang nakahiga. Nilanghap ang masarap na amoy ng kapaligiran; bulaklak,
pinetrees, damo at hamog. It's been a week since he shifted. Lycans need to shift
at least once a week dahil kundi ay nababalisa sila. Kaya mas pinili niya ang
tumira pansamantala sa lugar na ito dahil gubat ang likuran ng bahay at malayo sa
mga kabahayan.

The morning sun rays started penetrating through the leaves, ready to begin a new
day. And it means he'll see Luna again. They will eat lunch together and spend time
together as they read the term papers. He might kiss her if luck is on his side.

He's excited.

Maliit na ngiti ang sumilay sa labi ni Fhergus. Ngayon lang yata siya nasabik sa
mga magaganap sa araw. Mula nang mamatay ang kanyang almost 19 years ago parang
nawala ang lahat ng pananabik niya sa katawan sa araw-araw. Ang simpleng pag-bake
ng kanilang mama, ang pagtakbo sa kagubatan nila ang mga bagay na nagbibigay
excitement kay Fhergus noon. Simula nang mamatay ang kanyang mama ay nawala iyong
lahat. Gumigising na lang siya para sa obligasyon sa lahi nila at obligasyon sa
trabaho.

Itinigil ni Fhergus ang pag-alala sa ina at tumayo bago pa balutin ng lungkot ang
puso niya. He transformed into Lycan's form and ran back to his house. Nang matanaw
niya ang kanyang bahay ay tumigil siya sa pagtakbo at bumalik sa anyong tao habang
naglalakad.  Nang makapasok sa bahay ay dumeretso siya sa kusina at nagbukas ng
fridge. Kinuha ang glass pitcher, binuksan at ininom ang lahat ng tubig. Inilapag
niya iyon sa kitchen counter at kapagkuwa’y inilabas ang lahat ng karne sa freezer
at inilagay sa tray. Maliligo muna siya bago magluto ng almusal. Kapag ganitong
galing sila sa pagbabagong anyo ay malakas silang kumain dahil madaming enehiya ang
nakukunsumo nila. He needs to fuel his body. He needs meat.

Pakitang tao lang niya ang pagiging pescatarian. Walang Lycan ang hindi kumakain ng
karne. They need to energize their body. Mas gusto lang niyang magmukhang galit sa
karne sa paningin ng ibang tao. Naligo siya nang mabilis at lumabas ng sala na
natanging boxer short lang ang suot. Naupo siya sa sofa at ikinunekta ang mental
link kay Romulus.

"Are you going back to Manila?"

"No. Si Cassidy lang. I'll stay here. We need find Oz and others."

"What?"

"According to our men, mukhang narito sa Benguet sina Oz. I'll help to find them."

"Okay. Mag-ingat ka."

"Wow! Concern ka, Ninong,"

Napailing si Fhergus dahil sa nang-aasar na boses nito.

"Just take care, fucker. Balitaan mo na lang ako."

Pinutol niya ang pagkakakunekta ng mental link nila. Tatayo na sana siya nang
biglang makaramdam ng sakit sa paa nang may mapaapakan siya at tila mapaso ang
kanyang paa. Agad niyang naiangat ang paa at sinilip ang talampakan. Namumula iyon
at parang may kulay violet na umiilaw.
“Aconite poison.”  Niyuko niya ang bagay na naapakan. Napakunoot-noo siya nang
makita ang bagay na naakapakan.

"Silver Shuriken." Mabilis siyang naglakad patungo sa kusina at kinuha ang apron
saka muling bumalik sa sala. Dinampot niya ang shuriken, sinapinan niya ng tela.
Naramdaman niya ang init niyon. Hindi simpleng shuriken lang. Balot ng spell at
lason mula sa aconite. Sadyang ginawa para sa uri nila.

Tumiim-bagang si Fhergus. "Luna." Kay Luna ang bagay na ito. Ibig sabihin lang ay
hindi si Luna simpleng anak lang ng mangkukulam katulad ng kapatid nito. May alam
ito sa kung ano ang alitan ng mga witches at Lycan. At mukhang kasapi si Luna sa
mga witches na naghahanda para lipulin sila.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 13
2.89K
330
89
NATIGIL SA pagbabasa ng libro si Luna nang may bagay na inilapag sa harapan niya.
Kamay ni Fhergus, base sa suot nitong singsing, pero kahit na wala pa itong
singsing ay makikilala na iyon. Iyon ang kamay na gustong-gusto niyang humahawak sa
kanya at sa amoy palang nito. Inalis nito ang kamay sa bagay na inilapag nito pati
na rin ang puting panyo na hawak nito.

"Naiwan mo yata sa bahay." Humila si Fhergus ng silya sa katapat niya at naupo

roon. Kinuha niya ang shuriken.

"A toy," she lied.

"It looks real. Sharp blades." 

Ngumiti si Luna at tinitigan ang armas. "It's nothing. But I can use it as a
weapon. Malay mo may makaharap akong Lycan. I can use it to slit their throat or
stab their hearts."
Hindi inalis ni Fhergus ang pagkakatitig kay Luna.

"Gagawin mo 'yon? Kahit wala silang ginagawang masama?" Nawala ang munting ngiti sa
labi ni Luna at napatingin kay Fhergus na seryosong nakatitig sa kanya. May talim
ang mga mata nito. Nararamdaman niya ang galit nito. Bakit galit?

"They were monsters." Mas lalong tumigas ang anyo nito sa naging sagot ni Luna.

"Did you read the book?" 

"Book?"

"The book about Lycans."

"Oh, that? No. I don't need to read that book. I think the author of that book is a
Lycan. Twisting a story to make them appear as victims."

"What if they are? What if they are really victims of greedy creatures?"

"Greedy creatures? Like what?" Hindi tumugon si Fhergus. Nanatili itong nakatitig
kay Luna.

"They are cursed. Mga nilalang na nagtatago sa dilim dahil kampon ng kasamaan."
"Galit ka talaga?" Hindi niya ito pinansin. Patuloy siyang naglakad.
"C'mon, Luna. Don't be childish!" Agad siyang huminto at hinarap ito.

"Stay away from me!" Singhal niya dahilan para mapatingin sa kanila ang halos lahat
ng estudyanteng naroon. Agad siyang pumihit at mabilis na naglakad palabas ng
library.  Hindi humupa ang iritasyon na nararamdaman niya. Bakit ganoon ang tingin
ni Fhergus sa kanilang mga witches katulad na rin ng iba pa. Nakakairita. Parang
mas pinapanigan pa nito ang halimaw na mga taong-lobo. They aren’t bad. Witches
don't use supernatural power to cause harm to the innocent. Ginagamit lang iyon
para protekahan ang kanilang mga sarili sa panganib.

Pero iba ang tingin ng lahat sa kanila. Masama sila at isa si Fhergus sa mga iyon.
Demon? Demon ang sinasamba nila? Kalokohan! Wala talagang alam ang mga tao sa
kanila. Witches have a peaceful life until these greedy people ruined it.

"LULUWAS ako ngayon, Luna. Pupuntahan ko ang papa at mama mo." Mula sa kinakain ay
napaangat ng tingin si Luna kay Maddalena. Nakaramdam ng excitement nang marinig
ang mga magulang.

"Nasa Pilipinas sila ngayon? Kailan pa? Pwede po ba akong sumama?"

Ang pagkakaalam niya ay nasa bakasyon ang magulang niya ngayon habang ang kanyang
kapatid naman ay abala sa trabaho sa kumpanya nila kaya hindi nagkakaroon ng
pagkakataon na bisitahin siya. Pero kung minsan naman, lalo kung may business trip
ang kapatid niya at nagkataon na sa Benguet ang pinupuntahan ay dinadalaw siya
nito. Minsan ay siya ang tumutungo sa Manila but it once in a blue moon.

Umiling si Maddalena. "Exam niyo sa susunod na araw hindi ba? Babalik din ako
agad."

"Hindi ba ako gustong makita nina dad at mom?"

"Hindi naman, Luna. Busy lang sila. May problema sa kumpanya kaya hindi rin ito ang
magandang oras para makipagkita sila." 

Nagyuko si Luna. Muling ipinagpatuloy ang pagkain ng almusal kahit nawalan na siya
ng gana. It's been awhile since the last time she saw her parents. It's her 18th
birthday. Like 9 months ago pa. Pinilit pa niya si Maddalena na pumunta sila ng New
York para lang makasama ang pamilya.  Ayaw niya ng party. Hindi rin naman makakauwi
ang pamilya niya ng mga panahon na iyon dahil nga nagkaroon daw ng problema sa
branch ng Moon Lust sa New York. Pinagbigyan naman siya ni Maddalena.  Hindi niya
maintindihan ang magulang niya. Ganoon talaga ito kaabala para hindi man lang
maglaan ng oras para makita siya.
Alam naman niyang nag-iingat ito. Hindi nila alam kung ano’ng banta ang naghihintay
sa kanila. Doble ang pag-iingat nila kumpara sa ibang Paganus, because her family
is a direct descendant from a line of Lusitania, the leader of Paganus. Ang
pagkakaalam niya ay kapatid ito ng great-great grandmother niya at sila lang talaga
ang natitira nitong kaanak dahil wala naman itong anak. Pero paano naman siya?
Simple lang naman ang gusto niya. Ang mabuo sila. Ang kanyang mga magulang, ang
kanyang kapatid at ang kanyang Tiya Maddalena. Siguro kung masisigurado nila ang
kanilang kaligtasan mula sa mga Lycan tiyak na magiging maayos ang lahat. Ang mga
Lycan lang ang sagabal sa kanilang kaligayahan. She wants them to obliterate.

"Luna?"

Luna sighed, trying to be cheerful. Matamis siyang ngumiti kay Maddalena.

"Pasalubong na lang po, ah? Makakain na wala rito sa Benguet."  Tipid na ngumiti si
Maddalena at tumango.
Hanggang sa makarating siya sa eskwelahan at magsimula ang klase ay sira na talaga
ang mood ni Luna. Sobra siyang nagtatampo sa kanyang magulang at sobra rin siyang
nalulungkot.

"Halika na," pukaw ni Beatrix sa natutulalang si Luna. Nilinga niya ito.

"Saan?"

"Tapos na ang klase. Lunch time na."

"Tapos na ba?"

"Oo kanina pa. Ano ba ang nangyayari sa 'yo? Kanina ka pa wala sa sarili?"

Umiling si Luna saka isinukbit ang bag sa balikat. "Tara na."

Tumayo siya at naglakad palabas ng classroom. Magkapanabay sila ni Beatrix na

naglakad patungo sa cafeteria. Wala siyang imik at hinayaan naman siya ni Beatrix.
Mukhang na-sense na rin nitong may dinadamdam siya. Nang marating ang cafeteria ay
nauna na siya sa mesa na madalas nilang upuan habang si Beatrix na ang bumili ng
pagkain para sa kanila.

Inabot niya ang silya at tangkang hihilain iyon pero may kamay na pumatong sa kamay
niya. Nilingon niya ang nagmamay-ari niyon. Mga asul na mata ang nakatunghay sa
kanya mula sa likuran. Hinila nito ang silya na para sa kanya at kapagkuwa’y ang
silyang katabi nito ang hinila palabas sa mesa at naupo. Itinuro nito ang silya
para paupuin siya nang hindi siya kumilos. Inilapag niya ang bag sa mesa bago
naupo. Agad na kinuha ni Fhergus ang kamay ni Luna at dinala sa ilalim ng mesa.
Ikinulong nito ang mga kamay niya sa sarili nitong mga kamay.
"Galit ka pa ba sa 'kin? Sorry na."

Umiling siya. Hindi na naman. Medyo nagtampo lang siya dahil sa pananaw nito sa
angkan niya.

"Why are you sad?" muling tanong nito.

"Ha?"

"I could feel it. You are sad. Now, tell me, what's bothering you?" Humaplos ang
daliri ni Fhergus sa ibabaw ng kamay ni Luna.

Umiling si Luna. "It's nothing."

"Sabihin mo sa 'kin mamaya. Punta tayo sa bahay."

"Mamaya?"

"May pasok ako."

"Wala ka ng klase after this. Believe me."

Bahagyang napakunot-noo si Luna dahil tila siguradong sigurado naman ito. Eh, alam
niya may recitation sila sa last subject nila. Kinuha ni Fhergus ang phone nito
mula sa bulsa at may tinawagan.

"May ipapagawa ako sa 'yo, Romulus. I'll text the details."

"Eh, bakit tumawag ka pa kung ite-text mo lang din naman?" Napatawa si Luna. Hindi
naman naka-loud speaker ang phone nito pero narinig niya. Malakas lang talaga ang
speaker ng phone nito siguro o malakas lang ang kanyang pandinig.

“Huwag kang pilosopo. Siguraduhin mong aayusin mo ang ipinapagawa ko.” Iyon lang at
tinapos na nito ang tawag.

Ilang sandali lang ay dumating si Beatrix dala ang pagkain nila habang bibit naman
ng lalaking stuff ang isa pang tray para kay Fhergus.

“Sir, kayo na ba ni Luna?” tanong ni Beatrix nang nasa gitna na sila ng pagkain.
Pinandilatan niya ito ng mata.

“Yes,” deretsong sagot naman ni Fhergus na ikinatili ni Beatrix.

“Grabe ka, ah!” Malakas siyang sinipa ni Beatrix sa ilalim ng mesa pero hindi naman
siya nasaktan.

“I’m your bestfriend but why haven’t you told me? Nakakasama ka na talaga ng loob.”
Tumulis lang ang nguso ni Luna. Eh, hindi naman kasi niya alam kung sila na.

“Aside from kiss ano pa ang ginawa niyo as couple?”

Beatrix!” sita niya sa kaibigan.  “Mahiya ka naman!”

“Fine! My pick-up line na lang ako, sir.” Excited na sabi ni Beatrix na nag-bounce
pa sa upuan nito.

“Sir, chicken ka ba?”

“Bakit?”

“Kasi gustong kainin ni Luna ang itlog mo.” Malakas na tumawa si Fhergus habang si
Luna ay pinamulahan nang husto. Kung silang dalawa lang ni Beatrix tiyak na
nasabunutan niya ito.

MATAPOS mananghalian ay nagtungo nga si Luna at Fhergus sa bahay nito. Wala na nga
silang klase. May emergency raw ang lahat ng professor nila. Sabay-sabay. Ang isa
ay kinailangan pumunta ng ospital dahil isinugod raw ang anak. Sa halip na pumasok
sa loob ng bahay ay iginiya siya ni Fhergus patungo sa likod ng bahay.

"Ano ang gagawin natin—” hindi na natapos pa ni Luna ang itinatanong nang matanaw
si Romulus na nakatayo sa hindi kalayuan at may hawak na itim na pusa na nagwawala.
Parang gustong kumawala.

"Welcome to—” he stopped, turning his head and gestured his hand toward the picnic
blanket lying on the forest floor.

Muling humarap sa kanila si Romulus. "To the picnic area, arranged by the most
handsome man on Earth." Yumukod ito habang ang isang kamay ay inilagay sa bandang
dibdib.

"Hi, Luna. I'm so sorry for what happened the last time we met. Let me introduce
myself properly." Naglakad ito palapit sakanya at inilahad ang kamay.

"I'm Romulus, I'm Fhergus' friend." Inabot ni Luna ang kamay ng lalaki.

"It's nice to meet you, Romulus." Napasinghap si Luna sa pagkabigla nang kabigin
siya nito at mabangga siya sa matigas nitong bulto.
"What is your perfume, Luna Baby?" Hindi agad nakasagot si Luna nang may marinig
siyang maingay na pagbugso na humahalo sa parang tibok ng puso. 
"Napakabango mo."

"Let go of her!" Napakunot-noo si Luna nang marinig ang tila pag-iba ng boses ni
Fhergus. Napakalagong niyon na para bang galing sa isang malaking nilalang.

"Damn! Can you fucking calm down? Your fucking fangs!" Kakalas sana si Luma mula sa
pagkakayakap kay Romulus pero mahigpit siya nitong lalong niyakap. Napaungol siya.
May balak ba itong pisatin siya.

"Pwede bang bitawan mo ako. Mauubusan ako ng hininga sa ginagawa mo."

"I'm sorry." Pinakawalan naman siya nito.

Agad na pumulupot ang isang braso ni Fhergus sa kanyang baywang at kinabig siya sa
tagiliran nito. Naramdama niya ang pagbaon ng mga daliri ni Fhergus sa kanyang
baywang.

“Umalis ka na!”

“Hindi ba ako pwedeng sumama sa picnic niyo?”

“Hindi. Now leave!”

“Sungit.” Muling matamis na ngumiti si Romulus kay Luna. Katulad ni Fhergus ay

napakagwapo rin nito. Kasing taas ni Fhergus. Halos kasing built. Medyo mas malaki
lang katawan ni Fhergus ng kaunti. Ang mga mata ay itim na kasing itim ng buhok.
Brown skin. Mas dark ng kaunti sa balat ni Fhergus.

“Here, Luna.” Ibinigay ni Romulus ang pusa kay Luna na biglang sumiksik sa kanya na
parang takot na takot.

“This is, Fherlus, combination of your name and Fhergus. She’ll be your baby.”

“Oh, thank you!”

Bumaling siya kay Fhergus. “Sa 'yo ito galing?”

Malapad ang pagkakangiti ni Luna. She’s touched at his effort. Mas lalo siyang
nahuhulog kay Fhergus. Napaka-sweet naman nito.

“Ahm… that’s—”
“Yes. Alam kong magugustuhan mo.” Mabilis na agaw ni Fregus sa sinasabi ni Romulus.

“Thank you. I appreciated it.”

“Grabe! Credit-grabbing," pagrereklamo ni Romulus.

“Bakit may S ang dulo ng pangalan? It should be Fherlu if it is after Luna's and my
names.”

“S stands for the my last name, Salvidar."

“At bakit kasama ka?”

“Syempre! Ako ang ninong.” Inabot ni Romulus ang ulo ni Fherlus at nilaro iyon.
Inilapit pa nito ng husto ang mukha.

“Diba, Fherlus, I’m your ninong?” pagbe-baby-talk nito sa pusa.  Hinawakan ni

Fhergus si Romulus sa balikat at tinabig.

“Leave, Romulus. Now,” ma-awtoridad nitong utos sa kaibigan.

“Sobrang sama ng ugali mo. Ako nagpakapagod maghanda.”

“Leave!” Pinukol ito ng masamang titig ni Fhergus.

“Fine!” Napilitang umalis si Romulus habang iginiya naman ni Fhergus si Luna

patungo sa nakalatag na oversized picnic blanket. Pinaupo siya ni Fhergus doon.
Inilapag niya ang bag sa tabi niya habang si Fherlus ay hinayaan niya sa kanyang
hita. The picnic blanket has plaid design in a red and white color. Soft fleece on
top, comfortable to sit like sitting on a beach towel. But it’s thicker than beach
towel. She could feel the sponge in the middle. May ilang piraso ng throw pillows
ang nakakalat sa picnic blanket. May mga pagkain. A pitcher of cucumber-celery agua
fresca. A charcuterie board that filled with sliced meat, cheese, olives, biscuits,
berries and chocolate. Sandwich and more.

Napabaling si Luna sa bandang likuran nang may tumunog roon. Isang maliit na
speaker ang naroon. Sabay silang bumaling sa direksiyon na kinatatayuan ni Romulus
na siyang nagpatugtog ng isang romantic song. Nag-thumbs-up ito bago nagpaalam.

“Nakakatuwa naman si Romulus. Ang effort niya.”

“I was the one who asked him to do this.” Sumimangot si Luna nang makita ang
ekspresyon ni Fhergus. Para itong magbubuga ng apoy. Nararamdaman din niya ang
iritasyon na nararamdaman nito.
Muling bumalasik ang mga mata ni Fhergus na pinukol ng tingin si Romulus. Parang
gusto nitong suminghal. Iyon na rin ang inaasahan ni Luna pero iba naman ang ginawa
nito. Tumikhim ito bago nagsalita nang malumanay.

“Thanks for your effort. Napakahusay mo. Isa kang mabuting kaibigan, Romulus.”

Romulus chuckled. “Ano ulit?”

Malakas itong humalakhak nang muli ay binalot ng muhi ang mukha ni Fhergus. Grabe!
Ang ikli talaga ng pisi ng lalaking ito. Umupo si Romulus sa tabi ni Luna. Kumuha
ito ng cheese sandwich at inumang sa kanya.

“Taste it, Luna. Ako ang gumawa nito. Healthy and tasty.”

Ngumiti si Luna. Nahihiya man ay kumagat na rin ito. Medyo nanglaki ang mata nito
Luna nang kumalat ang masarap na lasa sa dila niya.

“Grabe ang sarap nito. I love sandwhich and I think this will be my favorite from
now on. Ang sarap. What kind of sandwhich is this?”

Hindi siya nambobola lang. Talagang masarap.

“Balsamic, mushroom and onion grilled brie cheese sandwich.”

“Ang complicated ng pangalan. Romulus cheese sandwhich na lang itatawag ko."

“Gusto ko 'yan.” Nagkatawanan ang dalawa.

"I think I like you na. You are so nice and likeable."

"Mas gusto ko 'yan." Mas malakas na nagkatawan ang dalawa. Muli sanang susubuan ni
Romulus ng sandwhich si Luna pero agad iyong inagaw ni Fhergus.
“Ako na ang magpapakain sa girlfriend ko,” matabang nitong sabi.

“Girlfriend?” May panunuyang tanong ni Romulus.

Mabilis na umiling si Luna nang tumingin sa kanya si Romulus para kumpirmahin ang
sinabi ni Fhergus. “Friends lang kami. Bawal 'yon.”

“Girlfriend kita. We’ve kissed. We’ve hooked up. So you are my girlfriend… and you
—” baling ni Fhergus sa kaibigan habang si Luna ay napapahiyang napaawang ang
bibig, “stop flirting with my girlfriend. Umalis ka na!”
“Naku, Luna. Pikot 'yan. This man is a psycho. Kapag 'yan ang nakatuluyan mo
magiging halimaw ang anak niyo so better to run away from him habang may
pagkakataon ka pa.”

“Fucking leave!” Asik ni Fhergus. Tuluyang napigtal ang pisi ng pasensya.

Tumatawang tumayo si Romulus.

“Sige, Luna. Alis na ako. Igagawa na lang kita niyan. Dadalhin ko sa school mo.”

Muling malakas na tumawa si Romulus nang tila mas lalong manggalit ang mga bagang
ni Fhergus. Mabilis na itong lumayo. Kumaway pa sa kanya bago tuluyang umalis.
Nailing na lang si Luna. Napakasungit talaga.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 14
3.3K
347
68

“GOING on a picnic with your significant other can be quite romantic,” Fhergus said
as he gently caressed her arm that was wrapped around his waist. He seemed relax
now. The rhythm of his breathing, his pulse and the heartbeat were steady and even.
Hindi katulad kanina na rinig na rinig niya ang mabilis na tibok ng puso nito na
para bang sasabog anumang oras. After enjoying the food that Romulus prepared for
them, they laid down on the picnic blanket with her head on his hard arm. Their
bare feet were flirting. Ang haba-haba ng lalaking ito pero nagawang mag-adjust
para lang makipaglandian ang mga paa sa kanyang mga paa.

She was enjoying this moment. Ang sarap sa pakiramdam. Girlfriend siya ni Fhergus.
Ito na mismo ang nagkumpirma at ayaw niyang kontrahin, because deep within, she
wanted that label. Alam niyang bawal kung ang susundin nila ay rules ng eskwelahan
pero iisipin pa ba niya ‘yon? Hindi naman labag sa batas ng tao at batas ng may
likha ang ginagawa nila.

“Tayo na talaga?”

Naramdaman niya ang paglapat ng bibig ni Fhergus sa kanyang ulo. “Ayaw mo ba?”

“Hindi naman. Hindi lang ako makapaniwala. Bakit ako?”

“Bakit hindi ikaw?”

“I’m ugly.”

Fhergus groaned in irritation. Hinuli nito ang kanyang kabilang pisngi at pinilit
siyang pinatitig sa mata nito. “You aren’t ugly in my eyes. You are beautiful,
Luna.” Paano kaya kung sabihin niya kay Fhergus ang totoo niyang anyo? Siguradong
hindi lang ito magugulat kundi matatakot na rin. Malalaman nito ang kanyang totoong
katauhan. Malalaman nitong isa siyang witch na hinuhusgahan nito.

Inabot ni Fhergus ang kanyang mukha. Pinaglandas ang daliri sa kanyang ilong pababa
sa kanyang labi. Her eyes drifted closed when his finger came in contact with her
lips. It felt as if it released a flow of electric current and it travelled through
her body, awakening all the sexual emotion within. “Do you like my touch, Luna?”

A short “Hmm,” rumbled in her throat. Sumunod na lumapat sa kanyang labi ay ang
mainit nitong mga labi. Ang kuryenteng tila dumadaloy sa kanyang mga ugat ay tila
Nanginig ang buong katawan ni Luna at napamulagat siya nang maramdaman na tila
binalot ng mainit na bagay ang puno ng kanyang dibdib.

“Fhergus.” It was a half sigh, half moan. Iniliyad niya ang katawan nang sipsipin
ni Fhergus ang ituktok ng kanyang dibdib. Ang isang kamay nito ay nakasapo sa
kabilang dibdib, nilalaro ang utong ng daliri. Ganoon ba siya nawawala sa ulirat
para hindi mamalayan na nahubad na nito ang kanyang cardigan at naibaba na ang
pangilalim niyang sando blouse?

“You like it, Luna?” he asked, encircling her nipple with his tongue. Kagat ang
labing tumango si Luna. Napakapit si Luna sa braso ni Fhergus at lalong iniliyad
ang katawan nang pitikin ng dila nito ang kanyang utong habang binibilog naman ng
daliri ang kabila. Ibinuka ni Luna ang mga hita at iginalaw ang balakang. Ikinikis
niya ang pagitan ng hita sa umbok ni Fhergus. Hindi niya makontrol ang katawan. Ang
init ay tila tinutupok ang buo niyang katawan. Umungol si Fhergus habang subo ang
kanyang dibdib. He pressed his body against hers, straining her from moving.

“Fhergus,” she begged to let her move. He released her breast but only to capture
the other one. She sucked in a harsh breath when he suckled her breast and moved
between her legs after lifting her skirt. Sinabayan niya ang galaw nito. Mas
ibinuka pa niya ang mga hita. She wasn’t contented. She needed his fingers on her
flesh, but she was too shy to voice out her thoughts. Her body responded to him in
a way she had never thought she would. The air around them changed, became hot, the
temperature rising that she could feel cold sweat break out on her forehead.

Pinagmasdan ni Luna si Fhergus na takam na kinakain ang dibdib niya. He was like a
hungry mukbanger. Naalala niyang bigla ang sinabi ni Beatrix sa kanya. Ang isa sa
pinakamasarap sa foreplay ay kapag minukbang ang pagitan ng hita. Nakagat ni Luna
ang ibabang labi. Lalong nag-init ang kanyang pakiramdam sa isipang gagawin iyon sa
kanya ni Fhergus. Nag-angat ng tingin sa kanya si Fhergus. Nagtagpo ang kanyang
itim na mga mata at asul nitong mga mata. Mas lalo iyon binalot ng matinding
pagnanasa. Pinakawalan nito ang kanyang dibdib at bigla ay muling inangkin ang
kanyang bibig. Iniyakap niya ang mga braso sa leeg nito at tinugon nang may kasing
alab halik nito.

Umungol si Luna nang may marinig na tila bagay na napunit. Saka lang niya
napagtanto na panties niya iyon nang maramdaman niya ang kamay ni Fhergus sa
pagitan ng kanyang hita. Lalo siyang napayakap kay Fhergus, lumiyad ang katawan at
sunod-sunod na umungol sa bibig nito habang umaangat ang balakang para ikiskis lalo
ang basang-basa niyang pagkababae sa kamay nito. Her lips felt numb and swollen
after being abandoned by his mouth. Fhergus stared into her eyes while stroking her
wet flesh with his middle finger. The irises of his eyes darkened to a richer hue
as heat flared in his eyes. Full of hunger. He had the most beautiful eyes she had
ever seen, as blue as the water of the Caribbean.

She lurched when he stroked her clit. “Mmm!” mahabang ungol ang kumawala sa kanya
nang marahang pinaikot ni Fhergus ang daliri sa kanyang hiyas.

“Do you like it, Luna?”

“This is…oh—wrong,” nasabi niya habang nagsisimulang mas maglumikot ang kanyang
balakang.

“Wrong? So you want me to stop?”

“No, no…I mean. Ang sarap!” paungol niyang nasambit ang huling salita. Halos itili
niya nang maramdaman niya ang kalahati ng daliri ni Fhergus na ipinasok sa madulas
niyang lagusan.

Fhergus couldn’t contain his chuckle. “Sarap?” Mabagal nitong nilagari ng daliri
ang kanyang lagusan.
She made a sound of surprise at the new sensation. “Yes!”

“Mas masarap ang gagawin ko.” Luna moaned in disappointment when Fhergus pulled his
finger out of her slippery hole. Pero ang disappointement ay napalitan agad ng
kakaibang excitement nang ibuka nito ang pagitan ng kanyang mga hita matapos itaas
ang palda. Ang kanyang damit at palda ay naipong lahat sa kanyang baywang.

“F-Fhergus,” she said, faltering, trying to close her legs but Fhergus stopped her.
He gripped her knees, keeping her legs apart. She felt exposed. Naramdaman niya ang
pag-init ng kanyang pisngi dahil sa ginagawang pagtitig ni Fhergus sa pagitan ng
kanyang hita. Fhergus bent over to drop a kiss on her inner thigh. Nanginig ang
tuhod ni Luna sa pagdampi ng labi ni Fhergus sa kanyang hita. He showered her inner
thighs with soft kisses.

“You smell good, Luna,” he said, the words guttural. Fhergus dipped his head,
sticking his tongue out and giving her slit a long stroke. Tremors hit her entire
body and fire gathered in her belly when Fhergus started to mukbang her pussy.
Kumapa ang kamay ni Luna. Naghanap ng makakapitan. Ang isang kamay ay lumipad sa
ulo ni Fhergus at sumabunot ang mga daliri sa nakapusod na buhok ni Fhergus habang
ang isang kamay ay mahigpit na kumapit sa bagay na naabot. Agad na nanglabo ang
mata niya dahil sa napakasarap na sensasyong ibinibigay ng dila ni Fhergus.

“Oh…yes!” Her head was tipped back, her face flushed, lips parted on panting
breaths. Fhergus swirled his tongue around the clit and then tugged at it slightly
with his lips. Vague words slipped from her throat along with her moan. Lalong
nawalan ng kontrol si Luna sa sariling katawan nang maramdaman niya ang dahan-
dahang pagpasok ng daliri ni Fhergus sa kanyang basang butas habang ang dila ay
patuloy na pinaglalaruan ang kanyang hiyas.

“Look at me, Luna,” he demanded before licking her clit again.

Pinilit ni Luna na tumingin kay Fhergus. Ang asul na mga mata nito ay nakatitig sa
kanya habang ang dila ay nakalabas at umiikot sa kanyang hiyas. Ipinaloob nito ang
hiyas sa bibig nito at sinipsip iyon habang ang daliri sa loob ay tila may bagay na
hinahanap. When he found the sensitive spot, locating the roof of her wall, he
rubbed it while suckling her clit hard. She cried out, arching up so high and then
her entire body stiffened. Isang malakas na hiyaw ni Luna ang umalinganngaw sa
kagubatan nang maranasan ang tingin niya ay pinakamatinding orgasmang naranasan
niya.

Hinugot ni Fhergus ang daliri sa loob ni Luna. Ibinuka ng daliri ang labi ng
kanyang pagkababae. Naglandas ang dila pababa sa butas at tila ito isang bubuyog na
hinigom ang matamis na nectar doon. Nanginig nang todo ang katawan ni Luna at
bumagsak sa picnic blanket. Hindi pa man siya nakakabawi ng lakas at hindi pa man
nagiging normal ang kanyang paghinga ay bigla na lang siya itinaob ni Fhergus.
Nilagyan nito ng unan ang ilalim ng kanyang balakang. Narinig niya ang pagbukas ng
zipper ng pantalon nito. Ipinikit ni Luna ang mata at hinintay si Fhergus na angkin
siya. She was ready. She was scared but she was ready. Hinawakan ni Fhergus ang
magkabilang balakang ni Luna. Bumaon ang mga daliri sa kanyang balat. Umungol si
Fhergus nang idikit nito ang dulo ng ari sa kanyang bukana. Mas lalong humigpit ang
pagkakakapit ni Luna sa bagay na hawak sa pag-antisipa sa sakit na mararamdaman sa
pag-angkin ni Fhergus.

A loud moan filled the air when Fhergus slowly slipped his length between the lips
of her pussy. He pressed his hand on her back, and his other hand gripped her hip
to keep her still, under his control. He started moving, sliding his length,
rubbing it against her wet flesh and soft pillow. Hindi maintindihan ni Luna ang
ginawa ni Fhergus. Ayaw ba siya nitong angkinin?

Segundo lang ang lumipas ay mas lalo niyang naramdaman ang bigat ng kamay ni
Fhergus sa gulugod niya at papalakas nang papalakas ang ungol nito. Sapat ang
friction na ginagawa ng pagkiskis ng ari nito sa kanyang pagkababae at ang mga
ungol ito para muling mabuhay ang pagnanasa sa katawan ni Luna. Fire started
building within her, slowly licking her body.

Natagpuan na lang ni Luna na ginagalaw ang balakang. Sinasabayan ang galaw ni

Fhergus. Fhergus lowered his body, his hands on either side of her body, elbows
locked so that he wouldn’t lose control and drop onto her back.

“Luna,” ungol ni Fhergus sa kanyang tainga. Inabot nito ang kanyang kabilang dibdib
at nilamas iyon habang papabilis nang papabilis ang galaw. “I want to feel you
inside.” He captured her earlobe and gently suckled it. She bucked beneath his
movements. Hindi niya alam kung ano ang itsura nila. Wala na siyang pakialam sa
bagay na iyon dahil ang tanging pakialam niya sa mga oras na iyon ay ang masarap na
sensasyon. Napakasarap sa pakiramdam ang pagkiskis ng ari nito sa basa niyang
pagkababae.

And soon their guttural moans and cries echoed throughout the woods as they reached
their
peck together. Humahangos na idinikit ni Fhergus ang hubad na katawan sa likod ni
Luna. Hinalikan siya nito sa gilid ng leeg.

“Poor banana,” naaaliw nitong sabi.

“Ha?”

Itinuro ni Fhergus ang bagay na tinutukoy sa pamamagitan ng mata. Ibinaling niya

ang tingin sa bagay na kanyang hawak. Gulat ang rumehistro sa kanyang mukha nang
makitang durog na saging ang hawak niya. Ito pala ang nahawakan niya kanina.
Marahang natawa si Fhergus nang nahihiyang ibaon ni Luna ang mukha sa picnic
blanket.

“It’s okay, mon chou. Next time, saging na hindi nadudurog ang ipapahawak ko sa
'yo.”

“What?” Inalis niya ang pagkakasubsob ng mukha. Kinuha ni Fhergus ang kamay ni
Luna. Inangat nito ang katawan mula sa kanyang likuran at dinala ang kamay sa
pagitan ng katawan nila hanggang sa may ipahawa ito sa kanya. Malambot pero matigas
at basa.

“What’s—” Hindi na natapos pa ni Luna ang gustong itanong ng mapagtanto ang bagay
na iyon. Muling rumagasa ang init sa katawan ni Luna nang maramdaman ang mainit na
bagay na iyon sa kamay niya. He was huge. Curious about his size, she wrapped her
fingers around him…and oh boy, the end of her fingers didn’t meet.

“Fuck, Luna!” palatak ni Fhergus nang pisilin niya iyon. Gumalaw ang ari nito, para
bang gustong kumawala mula sa kanyang pagkakahawak.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 15
4.07K
436
138
HABANG naglalakad si Luna sa corridor ay bigla siyang inakbayan ni Cali, Kajick’s
friend. Sinubukan niyang alisin ang braso nitong nakaakbay sa kanya pero lalo lang
siya nitong kinabig palapit sa katawan nito.

“Cali, ano ba?”

“You’re invited at Zandra’s Halloween party, right?”

“Oo. Pero baka hindi ako pumunta.”

“Bakit naman? Pupunta si Beatrix at Kajick.”

“Hindi ako papayagan.”

Naramdaman ni Luna ang paglapit ng mukha ni Cali sa kanyang buhok kaya agad siyang
umilag.

“Mukha ka lang mabaho pero ang bango mo pala, Luna.”

Muli nitong inamoy ang buhok niya. Iiwas sana siya pero hindi na niya nagawa nang
bigla itong mapahiyaw nang biglang hablutin ni Fhergus ang kamay nito at halos
baliin ang mga daliri sa kamay.

Nanglaki ang mata ni Luna. Inatake ng matinding takot lalo na nang makita ang galit
sa mukha ni Fhergus.

“Binabastos mo si Luna?!” he growled.

“Sir, no! I’m just talking to her.”

Fhergus’s eyes narrowed. “Talking to her.” He grabbed Cali by the collar with a
hand, lifting him up from the floor.

“You sniffed her. You touched her. Are you allowed to do that?! Do you want me to
wreck your neck?”

Mabilis na umiling si Cali. Kitang-kita sa mukha nito ang matinding takot.

Namumutla na ito. Maging ang mga estudyanteng nasa paligid ay nagsi-atrasan.
passenger door sa paglapit niya. Lumulan siya.

Walang nagsalita sa dalawa. Si Fhergus ay nakasandal lang habang nakatitig sa

kanya. Sinalubong niya ang titig nito at naghintay ng sasabihin nito.

“I couldn’t help it,” putol nito sa katahimikan.

“You couldn’t help what?” she asked, confused.

“I’m fucking jealous.”

Her heart gave a leap at the admission.

“Whenever men approach you, I have a strong urge to send them to hell. I’m fucking
jealous, Luna.”

Mariing itinikom ni Luna ang bibig. It was wrong. Being a possessive and jealous
boyfie was unhealthy to a relationship, pero hindi niya mapigilan ang maligayahan.
Walang lalaking ganito sa kanya. Well, maliban kay Faro at Cebal. Pero iba naman
ang kay Fhergus. They were a couple. Hindi niya talaga akalain na may lalaking
papatol sa kanya sa ganito niyang itsura. At ipinagdadamot pa siya, ah. Pero mahal
ba siya nito? No ‘I love you’ yet. Fhergus was more than twice her age. Hindi niya
alam kung paano itong makipagrelasyon. He was too mature compared to her. Mas
maraming experience sa buhay lalo sa pakikipagrelasyon.

Inabot ni Fhergus ang kamay ni Luna ay mariing pinisil iyon. “Susubukan kong hindi
na masyadong maging seloso. I will try.”

Ngumiti si Luna kay Fhergus. Dinala ni Fhergus ang kamay sa mga labi nito at
hinagkan iyon. Binitawan nito ang kamay ni Luna kapagkuwa’y para lang paandarin ang
sasakyan at muli ring hinawakan iyon.

“Saan tayo pupunta?”

“Tapos na naman exam n’yo ngayon araw ‘di ba?”

Tumango siya.

“Pasyal tayo sa Baguio.”

“Talaga?” Umalsa ang excitement sa dibdib ni Luna. Matagal na siya rito sa Benguet
pero bilang lang ang pagpunta niya sa Baguio. Hindi siya pinapayagan ni Maddalena
na mangibang lugar na hindi ito kasama, lalong-lalo na sa Baguio. Minsan, gusto
niyang pumunta ng mall pero hindi siya pinapayagan magtungo sa maraming taong
lugar. Inasam din niyang
manood ng parada tuwing Panagbenga Festival, pero hindi talaga siya pinapayagan.
Ewan ba niya. Siguro may nakikitang hindi magandang pangitain kaya ganoon.

Ngumiti si Fhergus at muling hinalikan ang kamay niya.

DINALA siya ni Fhergus sa Mines View Park. It was an overlook park, one of the
tourist attractions in Baguio. Ginusto rin niyang pumunta rito noon pero hindi siya
nabigyan ng pagkakataon. Napakaganda ng lugar na ito. It boasted a spectacular view
of Benguet’s abandoned gold and copper mines and the Cordillera mountains. It also
offered a glimpse of the Amburayan Valley. Sa mga larawan niya lang ito nakikita.
Katawa lang na nandito lang naman siya pero hindi man lang niya mapuntahan ang
magagandang pasyalan.

Walang sawa niyang pinagmasdan ang ganda ng lugar mula sa observation deck. May
malapad siyang ngiti sa mga labi. Mula sa likuran ay pumaikot ang mga bisig ni
Fhergus sa kanyang katawan. Ipinatong nito ang baba sa kanyang balikat.

“You look radiant.” Mas lalong lumapad ang ngiti ni Luna at iniyakap ang mga bisig
sa braso nito. Isinandal niya ang ulo sa balikat ni Fhergus. Ito ang nag-adjust
para pumantay naman sa height niyang pang-beauty queen.

“I’m happy. Thank you, Fhergus! Thank you so much.”

Humigpit ang pagkakayakap ni Fhergus kay Luna. Sinamyo ang mabangong buhok ng
dalaga. “Did I make you happy?”
“You do. Sobra, kaya natatakot tuloy ako. What if it doesn’t last?”

Idinikit ni Fhergus ang mukha sa gilid ng kanyang mukha. Hindi ito nagsalita. Mas
lalo siyang kinakabahan. Totoong natatakot siya. Paano kung panandalian lang ito?
Paano kung nakahanap lang si Fhergus nang kakaibang experience sa kanya? Challenge.
Paano kung sa bandang huli maganda at model type pa rin ang hanapin nito at—natigil
ang daloy ng hindi magandang iniisip ni Luna nang bumaon ang mga daliri ni Fhergus
sa kanyang baywang na para bang sinasabing, “Shut up, Luna, with your nonsense!”

“I love you.”

Parang natigil ang paghinga ni Luna sa narinig na sinabi ni Fhergus. Mahina, pero
malinaw na malinaw ang bawat salita. Pinatibok nang napakabilis ang puso niya.
Sobrang bilis at lakas na para bang bubutasin na ang kanyang dibdib. Gumapang ang
labi ni Fhergus patungo sa kanyang tainga at muling bumulong, “I’m not just
attracted to you, Luna. Tingin ko mahal na kita.”
Kinagat ni Luna ang ibabang labi. “Tingin ko ako rin,” pagtatapat niya.

Naramdaman niya ang pagngiti ni Fhergus habang nakadikit ang bibig nito sa kanyang
tainga. “I’m happy when I’m with you. I always want to be with you.”

“Me too. I always want to be with you.”

“I’m glad to hear that.”

Mula sa gilid ng mata ay napansin ni Luna ang dalawang babaeng nakatingin sa kanila
kaya napilitan siyang kumawala sa pagkakayakap ni Fhergus kahit gustong niyang
manatili sa mga bisig nito. “We forgot that we are in a public place.”

Awkward siyang ngumiti sa dalawang babae na hindi maalis ang titig sa kanila. Wala
naman siyang makitang panghuhusga sa bukas ng mga mukha nito. Pagkamangha ang
naroon habang pinaglilipat-lipat ang tingin sa kanila ni Fhergus. Hindi siguro
akalain na may papatol na gwapo sa panget na tulad niya. Kinuha ni Fhergus ang
kamay niya. Niyuko niya iyon at napangiti saka hinila palabas ng observation deck.

Masayang-masaya si Luna habang iniikot nila ang Mines View Park. Hindi mapalis ang
ngiti sa kanyang labi habang pinapasukan nila ang bawat souvenir shop. Hinila niya
si Fhergus sa shop ng silver.

“Let’s buy a couple bracelet.”

Inakbyan siya ni Fhergus. “Huwag na ‘yan. Doon na lang tayo.” Itinuro nito ang
katapat na shop. Hinila siyang palabas ng silver jewelry shop at tinungo ang isang
shop ng Baguio-made knitted blankets and sweaters.

“I want a couple sweater.” Dalawang strawberry color na sweaters ang binili ni

Fhergus. Isinuot nito ang isa at pinasuot naman sa kanya ang isa. Pinalitan niya
ang suot na cardigan. Bumungingis si Luna sa sobrang kilig. They were so cute in a
couple sweaters. Pula at green ang kulay niyon.

“Ang cute mo sa sweater na ‘yan,” kumento ni Luna.

“I won’t wear this if I’m not with you. Parang ang baduy.”

“Of course not! Ang cute kaya. Kahit ano ang isuot mo sobrang gwapo mo kaya.”

“Talaga?” Inabot nito ang kanyang mukha at ikinulong sa mga palad. “Binubola mo
lang yata ako.” Bumaba ang mukha nito sa kanya at hinalikan siya sa labi.
Nahihiyang kinagat ni Luna ang ilalim ng labi dahil aware siyang nakatingin sa
kanila ang tindero.
“Halika ka na!” Hinila niya si Fhergus palabas ng shop. Bumili rin sila ng couple
slippers na strawberry color din, bonnet at wooden keychain. Fhergus kept the
wooden
keychain with an ‘I love Luna’ engraved on it and she kept the other one. ‘I love
Fhergus’ naman ang nakalagay sa keychain niya. Nang magutom ay bumili ng makakain
sa mga stall na naroon.

Naupo si Luna at Fhergus sa bench na ilalim ng isang puno. May malapad na ngiti si
Luna habang nakatitig sa keychain na nakalambitin sa harap ng kanyang mukha. Hawak
niya iyon sa metal na naka-attach doon.

“I love Fhergus,” basa niya sa nakasulat doon. Naramdaman niya ang paglapat ng mga
labi ni Fhergus sa kanyang pisngi.

“I love you, too.” Nakangiti siyang bumaling rito. “I’m happy seeing you happy,” he
said.

“At dahil ito sa ‘yo. Thank you for painting my dull life. You made me realize how
sweet living can be.”

Inakbayan siya ni Fhergus at kinabig sa katawan nito. Isinandal ni Luna ang ulo sa
balikat nito.

“I don’t understand, Luna. Bakit parang ang higpit naman yata ng tita mo sa ‘yo?
Ilang taon ka na bang nakatira sa Benguet?”

“Sumusunod lang siya sa gusto ng mommy at daddy. Twelve ako nang lumipat kami
rito.”

“More than six years,” usal nito na nilaro ng daliri ang buhok niya na parang isang
taong walang suklay. Nakakahiya minsan pahawakan kay Fhergus ang buhok niya pero
mukhang wala naman itong pakialam talaga sa itsura niya. Hindi siya kinakahiya kaya
ito siya lalong nahuhulog sa lalaki.

“Hindi ba madalas umuwi ang magulang mo?”

Hindi umimik si Luna. Nagi-guilty siya na tinatago niya ang pagkatao rito. Nang
tanungin siya ni Fhergus noong nakaraang mag-picnic sila ay hindi siya nagsabi ng
totoo. Ang sinabi lang niya nami-miss niya ang kanyang magulang.

Tumuwid siya ng upo at bumaling dito. Ilang sandali itong tinitigan bago
Bumuntonghininga. “I lied. I’m sorry.”

“You lied?”

“Ang totoo niyan, hindi talaga OFW ang parents ko. At nandito lang din naman sila
sa Pilipinas.”
Hindi naman niya nakitaan ng pagkabigla si Fhergus. Nanatili lang itong nakatitig
sa kanya.

“I’m Lucianne Nariah Navarro, the youngest daughter of the Navarros, the owner of
Moon Lust. Kapatid ko si Aurora Navarro, the CEO. I’m sure you know them.”

Tumango lang si Fhergus at nagpatuloy si Luna sa pagpapaliwanag. “They are very

busy. Bihira kami magkita. Si Maddalena, ang kapatid ni Papa, ang naging
tagapangalaga ko. Si Ate Aurora lang ang kilala sa publiko. Ako naman ang anak ng
mga Navarro na walang mukha.”
“Bakit? Bakit kailangan kang itago?” Itago? Bakit nga ba siya lang ang nandito?
Bakit siya lang ang sinasanay para maging hunter at hindi ang kapatid niyang si
Aurora? Hindi siya matanong. Sumusunod lang siya. Itinanim ni Maddalena sa kanyang
isipan at ng iba pa na kailangan siya ng Paganus balang araw. Paano? E wala siyang
kapangyarihan.

Umiling si Luna. “I don’t know,” tangi niyang sinabi.

Bakit nga ba ganito ang buhay niya? Isang simpleng dalaga habang ang kapatid niya
ay namamahala sa kanilang kumpanya. Dahil bata pa siya? Pero bakit kailangan
baguhin ang anyo niya? Bakit parang walang amor sa kanya ang magulang niya? Bakit
hindi siya dinadalaw? Hindi nananabik sa kanya.

“I don’t know,” muli niyang usal at binalot ng lungkot ang puso niya.

“Oh, Luna, I’m sorry!” Kinabig niya ni Fhergus at mahigpit na niyakap. “Please,
don’t be sad!”

Ngumiti siya at iniyakap ang mga braso sa katawan ng nobyo. “Hindi na. Ang bilis-
bilis mong mapagaanin ang loob ko.”

“I love you, Luna!”

Ipinikit ni Luna ang mata. “Mahal din kita, Fhergus.”

Binigyan ni Fhergus ng buhay at walang katumbas na saya ang buhay niya. Parang ang
lahat ng pagmamahal na inaasam niya mula sa kanyang magulang ay pinunan nito.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 16
1.4K
71
32
WALANG signal sa HQ ng Koakh. Sanay naman siya sa ganito at ayos lang iyon. Hindi
rin siya palagamit ng cellphone. Hindi siya mahilig sa mga online games at mas lalo
sa social media. Kung mag-social media man siya para lang silipin ang latest update
sa magulang niya kung mayro’n man at sa kanyang Ate Aurora, saka para magbukas ng
Messenger para sa group chat for school purposes. At isa pa, bawal din niyang
gamitin ang tunay niyang pangalan. Dummy account lang. Pero ngayon ay lagi niyang
hawak ang kanyang phone tulad ngayon na kahit alam niyang wala namang papasok na
text message ay hawak niya iyon at hindi maalis ang mata niya sa screen.

She missed Fhergus. Sigurado siyang may message ito sa kanya, hindi lang pumapasok.
Mamaya pa niya ito mababasa kapag nakauwi na siya. Gusto na nga niyang umuwi.
Kakasimula pa lang ng sem break nila at isang araw pa lang na hindi nakikita si
Fhergus pero miss na miss na
niya ito. Nasa Manila rin ngayon si Fhergus. Kailangan lang daw nitong kitain ang
ama pero babalik din agad.

Cebal gave her arm a nudge, making her lift her gaze from the phone. She turned to
her side to face Cebal.

“Ano ang problema? Kanina ka pa nakatingin sa phone mo.”

Umiling siya.

“Asan ba si Zanaya? Ipapabasa ko nga ang isip mo.”

“Tigilan mo nga ako. Pwede ba, huwag kayong abuso sa kapangyarihan n’yo.”
Tumawa ito at inakbayan siya. “Sungit mo. Alam mo may napapansin ako sa ‘yo. Dati
rati, lagi kang excited na magpunta rito sa HQ. Bakit ngayon parang napipilitan ka
na lang?”

“Of course not! Kung ano-ano ang napapansin mo. Alam mo naman na kakatapos lang ng
exam namin. Siyempre kailangan mag-focus doon.”
“Baka naman lalaki ang iniisip mo? May ligaw ka na ba?”

“Tigilan mo nga ako! Wala akong boyfriend.” Inalis niya ang kamay ni Cebal.

“Ligaw lang sinabi ko, hindi boyfriend.”

“Tingin mo ba may gugustuhing ligawan ang katulad ko sa panget na itsura, Cebal?”

“Ang hard mo talaga sa isang itsura mo. Kapag true love, mayroon at mayroon
makakapansin sa ‘yo kahit ano pa ang itsura mo.”

Itinikom ni Luna ang bibig at muling ibinalik ang tingin sa screen ng phone para
itago ang kilig na bumaha sa mukha niya. At iyon ang lalong nagustuhan niya kay
Fhergus. Ang pamansin siya nito at kaibiganin ay ikinatuwa na niya pero ang ligawan
at mahalin pa siya nito ay ibang level ang kaligayahan naidulot niyon sa kanya.

Iyong itsura ay hindi masasabing panget lang kundi hindi talaga kanais-nais na
itsura at hindi niya kailanman inaasahan na may makakapansin sa kanya. Ang katulad
pa ni Fhergus. Gwapo, matalino, mainitin nga lang ang ulo. Mabait
naman ito pero laging galit kapag may kakausap sa kanyang lalaki. Akala naman nito
ay may aagaw sa kanya.
Bumaling ang lahat ng tingin ng hunters sa pinto ng hall kung saan sila naroon nang
bumukas iyon.

“Good morning, hunters! Raise and pay homage to the beautiful hunter.”

Nagkatawanan ang lahat sa pagpasok ni Zanaya na tila isang makapangyarihan pinuno.

She was wearing her usual leather catsuit. Hindi talaga marunong sumunod sa rules.
They were all wearing their uniforms, isa iyon sa rules kapag may ganitong meeting—
olive cargo pants and a t-shirt. Ang tawanan ay natigil nang dumating ang mga
konseho at hindi iyon napansin ni Zanaya. Nakaharang pa rin ito sa pinto at kung
hindi tumikhim ang isa ay hindi ito lilingon.

“Sorry po!” Mabilis na nagyukod ito saka tumakbo patungo sa kanilang kinauupan at
tumabi sa kanila.

Lahat ay tumayo at nagbigay galang sa mga konseho. Ang matatandang Paganus na

siyang namamahala sa Koakh at siyang nangangalaga
sa lahat ng Paganus sa bansa. The four council members were wearing black business
suits habang ang panlima na ngayon lang niya nakita ay nakasuot ng isang itim na
mahababang steampunk coat. Nakapatong iyon sa business coat nito. Naglakad ang lima
sa unahan at naupo sa mahabang mesang naroon. Nasa gitna ang hindi pamilyar na
mukha.

Kinuha ni Mr. Zandro Portum ang mikropono na nakalatag sa harapan nito. Si Mr.
Zandro Portum ay isang kilalang politician. Isa itong ginagalang na senador.

“How are you, hunters?” simula nito at pinag-utos na muli silang maupo.

“I know that you’ve all had been wondering about the founder of Koakh, the person
who is so very eager to protect our lineage from Lycans who had been hunting us…
today, we will end your curiosity.” Nilinga nito ang katabing lalaki.
“We want to introduce you the founder of Koakh. The person funding our organization
and the Paganus community. The person who made every Paganus individual rich and
powerful. Ang kagalang-galang na supremo, Braham Amorin.”
Napuno ng ugong ang buong silid sa hindi inaasahang anunsiyo. Nagkatingin si Luna,
Cebal, Faro, at Zanaya na magkakatabing nakaupo. Matagal na silang miyembro ng
Koakh pero wala pa ni isang nakakakita o kahit nakakaalam man lang sa pangalan ng
supremo, ang taong pinakaitinuturing na pinuno ng Paganus.

“Magsitayo kayo at magbigay galang sa supremo.”

Lahat ay sumunod at yumukod sa supremo. Luna was expecting him to give a curt nod
for acknowledgement, but he just lifted his chin. A gesture of confidence and
pride. Supremo scanned the hunters until his gaze stopped in her direction. Bigla
ang kabang naramdaman niya nang magtama ang mata nila ng supremo lalo na nang
bahagyang maningkit ang mga mata nito. He looked at her in an intimidating way and
it was making her a little uncomfortable. Pero sa halip na ipakita ang totoong
nararamdaman ay nginitian niya ito. Mas lalong tumaas ang mukha ng supremo at
naningkit ang mga mata. Napalunok si Luna.
Tumayo ang supremo. He was tall, more than six feet, well-built with a fair
complexion. Tingin niya ay nasa mid-forties na ito. He looked too young but
successful in life. He must be very rich to support the community. Maybe he was a
scion of a notable family or a self-made billionaire.

“Are you ready for a war?” His voice was powerful. Nagbibigay iyon ng kilabot sa
bawat himaymay ni Luna.

“Lycans began to attack in Portugal and sow fear.” Bumukas ang malaking screen na
nasa tagiliran. Nahigit ni Luna ang paghinga nang makita ang lumabas sa screen.
Isang CCTV footage kung saan isang inosenteng bata ang inatake ng isang taong-lobo.
Walang boses pero makikita ang pagsigaw ng bata. Nagmamakaawa. Napapikit si Luna
nang makita kung paanong bumaon ang mga kuko ng taong-lobo sa dibdib ng bata at
hugutin ang puso niyon.

“Luna.” Si Cebal na hinawakan ang nanginginig na kamay ni Luna.

“Halimaw!” usal niya.

“Calm down.” Inakbayan siya ni Cebal. Hindi niya mapigilan ang panginginig ng
kanyang buong katawan.

“At nagsisimula na rin silang umatake rito. The daughter of one of the Paganus
council was kidnapped by Lycan. Tiyak na gagamitin ito sa atin. Papayag ba kayo na
ang lahi natin ang mabura sa daigdig?”

“Hindi!” Napuno ng hiyaw ang buong conference hall. Ramdam niya ang galit ng bawat
hunter. Nang magmulat ng mata si Luna ay muli niyang nakasalubong ang titig ng
supremo. Kung puno ng galit mga mata ni Luna ay satisfaction naman ang nasa mga
mata ng supremo.

Satisfaction for having brave soldiers, she thought.

* **

MATINDING pagkamuhi para sa mga halimaw ang bumabalot sa puso ni Luna ngayon. Kung
namumuhi na siya noon, mas higit pa ngayon. Noon, puno ng katanungan ang isip niya
kung totoo nga ba talaga ang mga taong-lobo o kwento lang. Ngayon, kumbinsido na
siya na
tunay ito at kampon ng kadiliman. Halimaw. Sunod-sunod niyang ibinato ang apat na
shuriken at ipinatama sa maliliit na sanga ng puno habang mabilis na tumatakbo sa
loob ng kagubatan. Sunod-sunod na bumagsak ang mga sanga nang tamaan niyang lahat.
Nasa isip niya ang pag-atake ng halimaw sa musmos na bata. Lalong umusbong ang
matinding galit sa puso niya. Bumubugso ang dugo niya sa ulo habang nagfa-flash sa
kanyang isipan ang sinapit ng bata. Ilang buhay pa ang kukunin ng mga ito? At bakit
ngayon lang ulit? Bakit nagsisimula na naman silang manggulo?

Nasipat ni Luna ang ahas na nakapaikot sa sanga ng puno habang wala siyang tigil sa
pagtakbo. Hinugot niya ang punyal na nasa gilid ng kanyang hita. Akma siyang
tatalon para pugutan ng ulo ang ahas nang bigla siyang bumulusok pababa nang
maapakan ang isang hukay. Umungol si Luna nang bumagsak siya sa sementadong sahig.
Tumingala siya. Medyo malalim ang bingsakan niya. Nilinga niya ang paligid.
Madilim. Silo marahil para sa hayop. Mabuti na lang at mataas ang pain tolerance
niya. Napansin niyang habang lumalaki siya hindi siya gaanoong nasasaktan sa mga
simpleng pagbagsak lang o pagkabangga. Siguro dahil sa
pagsasanay na ginagawa niya sa Koakh.

Kinapa niya ang maliit na LED light na nasa kanyang bulsa at pinaliwanag iyon.
Napakunot-noo si Luna nang makitang hindi iyon isang simpleng hukay lang. Tunnel.
Isang tunnel iyon. Muli siyang tumingala sa itaas. Sa gilid ng hukay may hagdan na
bakal. Muli siyang bumaling sa tunnel. Saan patungo ang tunnel na ito? Hindi pa
naman siya nakakalayo sa HQ ng Koakh pero nasa labas na ito ng protected area.
Ilang sandaling nagtalo ang isipan ni Luna kung papasukin ang tunnel o lalabas na
lang. Dala ng kursyusida ay nagpasya siyang alamin kung saan patungo ang tunnel.

Gamit ang LED light ay naglakad si Luna sa madilim na tunnel. Medyo mahaba na ang
nalalakad niya nang huminto siya at nilinga ang pinanggalingan. Halos maliit na
liwanag na lang ang nakikita niya. Parang walang katapusang dilim ang nasa kabila.
May hangganan ba ang tunnel na ito? Baka naman patungo lang ito sa creek at
nagpapagod lang siya sa wala. Umiling si Luna at nagpasyang bumalik na lang pero
muling napatigil nang may marinig na boses mula sa walang hanggang kadiliman. Tila
isang ungol ng isang hayop. Nagpasya si Luna na muling
ipagpatuloy ang pagpasok sa tunnel para alamin ang pinanggagalingan ng boses.
Habang papatagal nang papatagal ang paglalakad niya ay nawala naman ang boses na
narinig niya pero may liwanag na siyang natanaw, kaya ituloy niya ang paglalakad
hanggang marating ang hangganan niyon. May mga sulo na nakadikit sa batong
dingding. Sa dulo ay may dalawang daan—pakaliwa at pakanan. Mas pinili niyang
tahakin ang nasa kanan at bumungad sa kanya ang isang modernong disenyo ng isang
malawak na silid.

Well-lit room filled with modern laboratory machines. May isang bakal na higaan sa
gitna. Bawat kanto ay may nakakabit na malalaking handcuffs na gawa sa pilak. May
mga machine na hindi niya alam kung para saan. Salamin ang ilang bahagi ng dingding
ng silid kaya mula sa loob ay nakikita niya ang ilang scientist sa kabilang silid,
base sa suot nitong puting lab coat. Abala sa kanya-kanyang trabahong pang
siyentipiko.

Nakuha ang atensiyon ni Luna ng isang bagay na nakalagay sa naka-lock na salaming

estante. Humakbang siya palapit sa kinalalagyan ng bagay at pinagmasdan iyon. It
was a shining
bluish-white mist inside the vial. Dalawa iyon. Poison ba ito o simpleng kemikal?
Pero mukhang hindi ito simpleng kemikal lang. Naka-secure ito at parang napaka-
espesyal ng lalagyan nito. Nag-iisa lang. Naka-sensor din iyon. Kinakailangan ng
handprint para mabuksan iyon.

Itinaas ni Luna ang kamay at hinaplos ang salamin habang nakatitig sa bagay na nasa
loob. Namangha siya nang makita nang tila magwala ang nasa loob. Parang ipu-ipo na
gustong kumawala sa loob ng vial.

“Seraphimmm!”
Marahas na napabaling si Luna nang makarinig na malakas na sigaw. Nagmula iyon sa
tunnel. Naglakad si Luna pabalik sa pinasukan niya. May naririnig siyang tila galit
na umuungol mula sa daan patungo sa kanang bahagi. She slowly walked through the
arched brick underground tunnel passageway with torch lights aligned. Nang lumiko
siya pakaliwala ay napatigil siya nang may makitang kulungan sa dulo ng tunnel. May
taong nakakulong doon. Nakaupo ito sa isang bakal na higaan at nagpupumiglas mula
sa pagkakakadena. Malalaking kadena ang
nakagapos sa dalawang palapulsuhan nito at sa dalawang paa.

Sino ang taong ito? Wala itong saplot maliban sa pantalon. Hindi niya makita ang
mukha mula sa kinatatayuan niya kaya humakbang pa siya palapit dito. Tumigil ito sa
pagpupumiglas nang mapagod. He hopelessly lowered his head as his shoulders rose
and fell from exhaustion. His long hair covered his face. Pula ang buhok nito.

Nag-angat ito ng mukha nang tila maramdaman ang presensiya niya. Sumisilip ang
maiitim na mga mata nito sa siwang ng mga hibla ng pulang buhok. Makapal ang balbas
nito na para bang ilang dekada ng hindi nag-aahit.

“Lilith?” mahina nitong usal. Nang igalaw nito ang ulo ay nahawi ang buhok kaya mas
nagkaroon siya nang pagkakataon na makita ang mukha nito.

“Sino ka? Bakit ka nakakulong dito?”

“Lilith,” muli lang nitong usal sa pangalang hindi naman niya pamilyar.

Napapitlag si Luna nang biglang may humaklit sa

kanyang braso. Gulat siyang napabaling sa taong iyon.

“Supremo.”

“Lilith!” A man uttered a deep guttural sound of anger. Muli siyang bumaling sa
lalaki. Nasa mukha nito ang matinding galit pero humahalo roon ang pananabik at
pag-alala. Nakaramdam ng pagkaawa si Luna sa nakakaawang sitwasyon ng lalaki. Bago
pa man ulit siya makapagtanong ay bigla na lang silang napunta sa ibang lugar ni
supremo. Isang opisina kung ibabase niya mga kagamitan na naroon. A white room with
black huge desk, a black high-back lounge chair and a black futon.

Teleportation. Iyon din ang kakayanan ng supremo.

“What were you doing there, Luna? It’s a restricted area.”

Nagbaba ng tingin si Luna. “Pasensiya na po, Supremo. Aksidenteng nakarating ako sa

tunnel habang nagsasanay sa kagubatan. Nahulog ako sa hukay.”
Naglakad ito patungo sa upuan na nasa likod ng desk at naupo ito roon. “Take a
seat.”

Marahan ang ginawa niyang paghakbang patungo sa visitor chair na itim rin ang kulay
at maingat na naupo roon.

“They said you are one of the best hunters even though you don’t have a
supernatural ability.”

Ngumiti si Luna. “Ewan ko nga ho kung bakit ako lang ang Paganus na walang
kapangyarihan.”

“What are you willing to do to protect our coven, Luna?”

Pinagsalikop nito ang mga palad at inilagay sa ilalim ng baba ang dulo ng mga
daliri habang ang mga siko ay nakapatong sa armrest.

Tumuwid sa pagkakaupo si Luna at matamang tumitig sa supremo. Ang paraan ng

pagkakatitig nito sa kanya ay naghahamon. Iniisip marahil ng supremo na isa lang
siyang batang hunter na hindi kayang gawin ang lahat para ipagtanggol ang kanilang
lahi.

“I can do everything, even the impossible things. I

did everything I could to keep up with hunters with unique abilities.”

Unti-unting gumitaw ang munting ngiti sa labi ng supremo.

“A true hunter,” he proudly said. Nakita ni Luna ang pagmamalaki sa mukha ng

supremo at naghatid iyon sa kanya ng saya. He was proud of her. Sana balang araw ay
makita rin niya ganitong reaksiyon sa kanyang ama.

“Supremo, if you don’t mind, may I know who the man in the tunnel was?”

Sumeryoso ang anyo ng lalaki. “Evil. Pinakamasang nilalang na nabubuhay sa mundo.

Huwag na huwag ka ng babalik sa lugar na iyon, Luna.”

“Oho, pasensiya na.”

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 17
955
78
82
“KAPAG nalaman ito ni Maddalena, malalagot ako!” Pumadyak si Luna. Pinilit-pilit
siya ni Beatrix na sumama sa Halloween Party ni Zandra. Kabilin-bilinan pa naman ni
Maddalena na huwag siyang lalabas ng bahay. Nasa Manila pa rin hanggang ngayon ang
kanyang tiyahin. Hinayaan din ni Maddalena ang panget niyang mukha.

“Wala naman ang tita mo. Hindi niya malalaman.”

“Kahit na. Nakaka-guilty.”

“Wow, ah! Pero kapag si Sir Fhergus ang kumakaladkad sa ‘yo kung saan-saan hindi ka
nagi-guilty.”
Humalukipkip si Luna. “It’s different.” Inikutan niya ng mata ang kaibigan.

Inabot ni Beatrix ang buhok ni Luna at hinila ang buhok. “Yes. It’s different. I’m
your best friend tapos si Sir Fhergus—”

“Hey! Don’t you ever use that card on me. Baka nakakalimutan mo na ilang araw mo
rin naman akong iniwan-iwan. Hinayaang maghintay sa library. Hinayaang kumain mag-
isa sa cafeteria dahil kay Kajick.”

Beatrix pouted, hugging her from her side. “Frenny, naman, e. Alam mo namang dream
boy ko ‘yon. Pabigyan mo na ako, please. Hindi kasi ako papayagan ni nanay kapag
hindi ka kasama. Alam mo naman sa ‘yo lang ‘yon may tiwala.”

Ano pa nga ba ang magagawa niya. Saka nakabihis na siya. Witch ang custome niya.
Hindi na rin siya nag-effort na mag-makeup pa dahil mukha naman mangkukulam ang
mukha niya. Nagsuot na lang siya ng itim na
witch costume habang si Beatrix ay fairy costume ang suot. May pakpak at naka-
lavender na tutu dress. May mga paint din ito sa gilid ng mukha na bulaklak ang
desinyo.
Nasa sasakyan na sila na minamaneho ni Mang Bart nang tumawag si Fhergus.

“Fhergus!” Luna was aware of how cheerful her voice was. Malapad din ang ngiti niya
na ikinairap pa nitong si Beatrix.

“Did anything surprise you today? You sound happy.”

“You. Your call.”

“Me? Did I make your day?”

“You complete my day. Always.”

She heard Fhergus chuckling. “Really?”

“Yeah.” Kinagat niya ang hinlalaki niya

habang pinipigil ang mas mapangiti pa.

“I can’t wait to see you. I’ll be back in Benguet the day after tomorrow. Kung
pwede lang sanang bukas na, kaso may gagawin pa ako. Hay, Luna, I miss you so much.
It feels like a decade.”

Napabungisngis si Luna. “I miss you, too.”

Hinila ni Beatrix ang buhok niya. Nilinga niya ito. “We’re here na.”

Nakahinto na pala ang sasakyan sa tapat ng bahay nina Zandra. Walang bakod iyon
kaya kita mula sa labas nagkakasiyahan na mga estudyente sa bakuran.

“Is that Beatrix?” Ibinalik niya ang atensiyon kay Fhergus. Binuksan naman ni
Beatrix ang pinto ng sasakyan at bumaba kaya sumunod na rin siya.

“Yeah. Kasama ko siya.”

“Where did that loud sound come from?”

“From a party. Sinama ako ni Beatrix sa bahay ni Zandra. Hindi kasi siya papayagan
kapag hindi ako kasama.”

“But I thought—”

“I wasn’t coming initially. Biglaan.”

Narinig niya ang pag-ungol ng pagkadisgusto ni Fhergus sa kabilang linya. Tinanong

siya ni Fhergus kung dadalo siya sa Halloween party pero ang sabi niya hindi.
Sinabihan kasi ito ni Zandra at sinabing invited din siya, pero nilinaw niya kay
Fhergus na hindi siya pupunta. Wala naman talaga siyang plano. Alam naman niyang si
Fhergus lang naman ang dahilan kaya siya inimbeta ni Zandra lalo’t sinabi ni
Fhergus na pupunta ito kung pupunta siya.

“Love!” Agad na sinalubong ng yakap at halik ni Beatrix si Kajick na lumapit sa

kanila. Hindi naka-costume si Kajick at parang wala
rin ito sa mood, pero ikinangiti ni Luna ang pagyakap ng mahigpit ni Kajick kay
Beatrix. Nakikita niyang mahal na mahal ni Beatrix si Kajick at sana ay ganoon din
ang lalaki sa kaibigan niya. Kapag sinaktan nito si Beatrix pabibigyan niya talaga
ito ng sumpa kay Maddalena.

“Hey, Luna babe!” Si Cali na naka-Dracula costume. Bigla itong nag-alangan sa

paglapit sa kanya at nilinga muna ang paligid.
“Kasama mo si Sir Fhergus?” kapagkuwa’y tanong nito.

“Fucking tell him to fuck off! Kapag nilapitan ka niya, babalian ko siya nang
tuluyan.”

“Shh! Ayan ka na naman. Sige na. I’ll call you later.” Ayaw pa nitong tapusin ang
pag-uusap nila pero binabaan na niya.

Ngumiti siya kay Zandra na lumapit sa kanila. Napakaganda nito sa suot. She
donned an actual Victoria’s Secret runway look. She was wearing nude underwear
underneath of a mesh jumpsuit covered in jewels, and strappy high heels tapos may
pakpak ng Kerubin wings. She was stunning.

“Where’s Sir Fhergus?” nakangiti nitong tanong.

“Wala siya. Umuwi siguro ng Manila.” Nawala ang pagkakangiti ni Zandra.

Magkadismaya ang lumarawan sa mukha nito. Itinaas nito ang dalawang kamay at
kapagkuwa’y tinalikuran sila. Kita mo! Si Fhergus lang talaga ang habol nito. Sorry
na lang ito dahil sa kanya in love si Fhergus.

“HINDI na talaga nagbago ang Paganus! Tayo na naman ang pinalabas na masama!”
Nabasag ang basong hawak ni Fhergus sa matinding pagkamuhi sa mga nilalang na
kampon ng diablo.
May pangyayaring pagpatay sa bansang Portugal na kagagawan daw ng isang taong-lobo.
Isang musmos na bata. Natitiyak niyang hindi isang taong-lobo ang may gawa ng bagay
na iyon. Natitiyak niyang isang shifter ang may gawa niyon para sa kanila ibintang
ang pagpatay. Isang Paganus na may kakayanan magpalit-anyo.

Tumayo si Axton at kumuha ng bagong baso. Nilagyan nito ng yelo at scotch at

ibinigay iyon kay Fhergus. Ibinuka niya ang kanyang palad. Nagsilaglagan ang mga
bubog pero walang kahit maliit na galos ang kanyang balat. Kinuha niya ang baso
mula kay Axton at nagpasalamat bago iyon ininom. Hindi maibsan ang matinding
pagkumuhi sa kanyang dibdib. Mula pa man noon ay ganoon na ang ginawa ng mga
Paganus sa kanila at ngayon ay nauulit na naman.

“This fucking problem was supposed to be

solved if you only stick the plan,” komento ni Romulus na nakaupo sa harap niya.

Kasalukuyan silang nasa Sanctuario, ang headquarters ng mga Lycan na nasa pusod ng
kagubatan ng isa sa mga isla sa Sorsogon. Ang Sanctuario ang pinagkukutaan ng mga
Lycan at pamilya na nasa matataas na posisyon. Ang karatig na isla naman ay
tinitirhan din ng mga kauri nila. Kapag sumasapit ang blue moon ay dito ang tungo
nila para maiwasan ang makasakit ng mga inosente. Ang lahat ng Lycan na nasa iba’t
ibang panig ng bansa ay tumutungo rito kapag malapit nang sumapit ang
kinatatakutang asul na buwan.

Hindi naman umimik si Axton at Fhergus. Totoo naman. Tapos na sana ito kung sumunod
lang si Axton sa unang plano. Nagalit siya kay Axton sa ginawa nitong pagtalikod sa
misyon pero hindi niya akalain na gagawin din niya iyon. Ngayon ay naiintindihan na
niya si Axton. He will do everything to protect Luna. Everything. Hindi
niya talaga kayang gamitin si Luna.

“Alam n’yo, kung hindi n’yo kayang gamitin ang magkapatid, ako na lang. Kunyari
wala na lang kayong alam.” Sabay na pinukol ni Fhergus at Axton si Romulus ng
matalim na titig.
Nagtaas ng dalawang kamay ang huli. “Sabi ko nga hindi ko gagalawin ang
magkapatid," mabilis nitong bawi. Kinuha nito ang baso sa mesa at uminom.

Kinuha naman ni Fhergus ang cellphone sa mesa at tinawagan si Luna. Miss na miss
niya na ito. Gustong-gusto na niyang bumalik ng Benguet para makita ito. Hanggang
kailan kaya sila ganito? Gusto na niya itong kunin at tumira sila sa iisang bubong,
pero paano? Tiyak na magwawala ang bruha nitong tiyahin at magulang. Ganoon din ang
ginawa ni Axton kay Aurora kaya muling nabubuhay ang tensiyon sa pagitan ng mga
Paganus at Lycans. Higit niya pang pinuproblema ang kanyang
kapatid na si Octavia. Hindi niya alam kung saan ito naroon. Wala pa ring lead at
wala ring tumatawag sa kung ano ang pakay sa pagdukot.

“Fhergus!” Unti-unting malapad na napangiti si Fhergus nang marinig ang excitement

sa boses ni Luna sa pagtawag niya.

“Did anything surprise you today? You sound happy.”

“You. Your call.” Those words were enough to make his heart do a somersault. Ang
sarap sa pakiramdam.

“Me? Did I make your day?” A wide smile was still plastered on his face.

“You complete my day. Always.”

At hindi na nga napigilan ni Fhergus ang mapabungisngis. “Really?” Hinaplos pa niya

ang sariling dibdib. Parang sasabog iyon sa
matinding kaligayahan. Binura ang takot at galit na siyang pumupuno sa dibdib niya
kanina lang.

“Yeah.”

“I can’t wait to see you. I’ll be back in Benguet the day after tomorrow. Kung
pwede lang sanang bukas na, kaso may gagawin pa ako. Hay, Luna, I miss you so much.
It feels like a decade.”

Napabungisngis si Luna. “I miss you, too.”

Isinandal ni Fhergus ang ulo sa sandalan at tumitig sa kisame habang nakangiti. Si

Romulus ay tumayo mula sa kinauupuan at lumipat sa tabi ni Fhergus. Hinaplos nito
ang dibdib ni Fhergus.

“Damn it! Baka ito na ang ikatapos ng higit daang taon mong existence sa mundo.”
Tinabig ni Fhergus ang kamay ni Romulus. Natawa naman si Axton na naiintindihan ang
pinagdadaanan ng kaibigan dahil
ganitong-ganito ito kay Aurora.

“We’re here na,” narinig niya sa kabilang linya. Sigurado siyang si Beatrix iyon.

“Is that Beatrix?”

“Yeah. Kasama ko siya.”

“Where did that loud sound come from?” He asked when he heard booming music. It was
too loud it was almost ringing in his ears.

“From a party. Sinama ako ni Beatrix sa bahay ni Zandra. Hindi kasi siya papayagan
kapag hindi ako kasama.” Noon tuluyang nawala ang ngiti ni Fhergus na napaangat
mula sa pagkakasandal.
“But I thought—”

“I wasn’t coming initially. Biglaan,” she cut him off, sensing his mood. Talagang
nag-iba ang mood ni Fhergus. He got an
invitation from Zandra. Tinanong niya kung pupunta si Luna pero ayon kay Luna ay
hindi. Kung pupunta si Luna pupunta siya. Wala siyang hilig sa party ng kabataan
pero kailangan niyang bantayan si Luna.

“Love!” It was Beatrix’s voice at sumunod na boses na narinig niya ay nagpagbugso

ng dugo mula sa kanyang ulo.

“Hey, Luna babe!” Fucking Cali. “Kasama mo si Sir Fhergus?”

“Fucking tell him to fuck off! Kapag nilapitan ka niya babalian ko siya nang
tuluyan!” Pigil ang boses niya pero mapanganib. Punong-puno ng pagbabanta.

“Shh! Ayaan ka na naman. Sige na. I’ll call you later.” Ayaw pa niyang tapusin ang
pag-uusap nila pero binabaan na siya ni Luna kaya napamura nang malakas si Fhergus.

“Psycho,” usal ni Romulus dahil sa

pag-iba-iba ng emosyon ni Fhergus. Kanina, galit na galit siya pero agad na kalma
at naging masaya nang tawagan si Luna. Ngayon ay bumalik ang matinding galit niya
at parang batang nagseselos.

Tumayo si Fhergus “Pilot me to Benguet, Romulus.”

“What the fuck is happening?”

“Luna is partying! Cali is fucking there, too. Baka magkatotoo ang gustong
palabasin ng mga Paganus na pagpatay natin sa tao. Because I swear, if that fucker
touches Luna, I’ll fucking shred him into bits.”

Napailing si Romulus at tumayo. “Damn it, both of you! Your fucking obsession over
witches is making my life hard.”

“Samahan mo na. We will support you when you find your mate.” Si Axton na
nakangisi.

“Magpaturo ka kay Aurora kung paano

mag-teleport,” ani Romulus bago sumunod kay Fhergus na naglakad na palabas ng
villa. Mabibilis ang hakbang na tinungo ang helipad kung saan naroon ang
helicopter. Marunong din naman siyang magpalipad ng helicopter pero kailangan niya
si Romulus para magbalik nitong helicopter. Silang magkakaibigan ay licensed
pilots.

“Now I’m fucking curious about having a perfect mate,” palatak ni Romulus na
sinimulang buhayin ang makina ng chopper.

“You will always feel as if you are on cloud nine,” Fhergus said dreamily, which
made Romulus groan in disgust.

Dumeretso sila ni Romulus sa lugar. Alam niya ang lugar dahil naka-indicate naman
sa invitation na ibinigay sa kanya ni Zandra. Inutusan niya si Romulus na magpadala
ng sasakyan sa mga tao nilang narito ngayon sa Benguet para siyang gagamitin niya
para makabalik na ito sa HQ.
Maraming estudyante. He thought city girls were wild, but it seemed he was wrong.
Wild na rin ang mga probinsiyana sa panahon ngayon. Bawat sulok ng bakuran ay may
pares ng babae at lalaki na naghahalikan at nagyayakapan.
“These kids!”

“Let them. Ikaw nga bata ang inuuto ang tanda-tanda mo na.” Si Romulus na nakasunod
sa kanya.

“Shut up! Hindi ko siya inuuto. She’s my mate. Inilaan para sa ‘kin. Ikaw, huwag ka
nang umasa na makita ang para sa ‘yo. You will be living alone.”

Napatigil si Fhergus, maging si Romulus nang marating ang bungad ng pinto at

masamyo ang napakabangong amoy. Ang pamilyar na amoy na kinababaliwan niya. Sweet,
sensual and heaven. Agad niyang inikot ang tingin sa kabuan ng bahay.
Maraming tao. Halo-halo ang amoy mula sa iba’t ibang pabango, alak at sigarilyo
pero nangibabaw ang bango ni Luna.

Hindi niya matanaw si Luna sa paligid pero agad niyang natukoy kung saan nagmumula
ang mabangong amoy. Humakbang siya papasok, sinundan niya ang pinanggalingan ng
amoy hanggang sa mapatigil siya nang makita ito sa mini bar. Nakaupo ito sa high
stool sa tapat ng bar counter. Inaamoy ang alak. Nakadamit ito ng pang-makukulam
and she looked adorable. Nag-iisa lang din si Luna doon. Dinala ni Luna sa bibig
ang baso at ininom iyon. Her sexy throat was moving as she gulped the liquid.
Fhergus swallowed at the sight. He could feel his blood surge, his cock lurching
inside and all that because of her exposed sexy neck.

“Damn, woman! You are making me crazy.”

Unti-unting ibinaba ni Luna ang baso mula sa bibig. Naamoy marahil ang presensiya
niya kaya nagawi ang tingin nito sa direksiyon kung saan siya naroon.

“Fhergus!” usal nito. Nang humakbang siya palapit kay Luna ay agad itong tumalon at
sinalubong siya. Napaungol si Fhergus nang kumunyapit ito sa kanyang leeg at
halikan siya mga labi.

“I missed you,” bulong nito sa labi niya matapos putulin ang halik.

“I missed you, too, Luna.” Muling naghugpong ang kanilang mga labi. Lalong
nabubuhay ang matinding pagnanasa niya dahil sa ipinapakitang agresibo ni Luna.
Binuhat niya ito at muling inupo sa high stool.

Umungol si Fhergus sa bibig ni Luna nang maramdaman niya ang kalmot ng kuko nito sa
kanyang batok pataas sa kanyang ulo. His cock lurched once again.

“You are drunk. Such a bad girl,” bulong

niya rito. Idinikit niya ang noo sa noo ng dalaga. Nilinga niya ang baso na
nakapatong sa counter. Kinuha iyon at inamoy. Napatiim-bagang agad si Fhergus nang
maamoy ang droga sa baso.

Crystal. Iyon ang dahilan kung bakit nagkakaganito si Luna. Methamphetamine was a
highly addictive psychostimulant associated with enhanced sexual desire, arousal,
and sexual pleasure. No wonder Luna was showing aggressiveness lalo’t nandito siya.
Ang presensiya niya bilang mate nito at ang epekto ng droga ang nagiging dahilan
nang pagkakaganito ni Luna.

“Fuck, Luna! Stop, mon chou!” Hinuli niya ang kamay nitong sinapo ang umbok niya.

“I want you,” nagsusumamo nitong sabi.

“I know. I know. I want you more.”

Nilinga niya si Romulus. “Get her cold

water.” Agad namang tumalima si Romulus para kumuha ng tubig sa kusina. Bumalik ito
na may dalang malamig na tubig.

“Luna, baby, drink this.” Masama niyang tinitigan si Romulus na siyang nagpainom ng
tubig kay Luna. Ngumiti ito sa kanya.

“She’s still a baby, accept that, ninong grandpa.”

“Thank you, Romulus!” Inabot ni Luna ang mukha ni Romulus pero bago pa man haplusin
iyon ni Luna ay nahawakan na ni Fhergus ang palapulsuhan nito.

“Don’t touch him.” Dinala ni Fhergus ang kamay ni Luna sa pisngi niya. “You can
touch me.”

Tumawa naman si Romulus habang napapailing.

“I missed your touch, Fhergus,” ani Luna habang nakasapo ang mga kamay sa
mukha ni Fhergus. “I need your touch right now.” Bumaba ang kamay nito patungo sa
gilid ng kanyang leeg at humaplos ang mga daliri. Naramdaman niya ang pagtayo ng
mga balahibo niya sa katawan.

“I need you to mukbang me. Please!”

“Mukbang? What mukbang?”

“Like what you did before. Eating out my pussy.” Nanlaki ang mata ni Fhergus. That
was what she meant with mukbang.

“Oh, naol may minumukbang.” Romulus chuckled from behind.

“Later, Luna. Later. I’d love to do that. Mabuti pa umuwi na tayo.”

Ipinaikot ni Luna ang mga braso sa leeg ni Fhergus. “I’m a witch, Fhergus. Look…
I’m an ugly witch.”

“You aren’t ugly. You look adorable in that

witch costume.”

Idinikit ni Luna ang noo sa noo ni Fhergus. “What if I’m a real witch? Magugustuhan
mo pa ba ako? Mamahalin mo pa ba ako?”

Fhergus smiled, rubbing his nose against her big nose. “Yeah. I’ll still love you
even though you are a real witch.”

Lumapad ang pagkakangiti ni Luna. “Talaga?”

Tinapik ni Romulus si Fhergus. Nang umalis siya ay umuklo ito sa harapan ni Luna.

“Luna, if you are a witch, it means you have supernatural abilities.”

Mabilis na umiling si Luna. “Wala ako niyon. I’m weak. I’m the weakest witch.”

“May mga witches kang kasama sa lugar na ‘to? May headquarters ba ang mga witches?
Kilala mo ba si Seraphim? Si
Octavia, may kilala ka bang Octavia? Saan nila dinala si Octavia?”

“What are you talking about? I don’t know those names.” May gusto pa sanang itanong
si Romulus nang may marinig silang tumawag sa pangalan ni Fhergus.
“Sir Fhergus…oh my gosh! You are here!” Si Zandra. Nang bumaling ito kay Romulus ay
hinagod nito ng nang-aakit na tingin ang kabuan ng lalaki bago muling ibinaling ang
atensiyon kay Fhergus.

“Akala ko hindi ka pupunta.” Inilapat ni Zandra ang kamay sa dibdib ni Fhergus.

Umahon ang iritasyon sa dibdib niya nang paglandasin nito ang kamay.

“Hey, Zandra! He’s mine! Don’t touch him!” Pero ang iritasyon na iyon ay agad ding
nawala ng dahil kay Luna. Luna displayed possessiveness and he liked that.

“Matangkad ka lang pero mas maganda

ako sa ‘yo. I have a more voluptuous body than you. Get off my man!” Mas lalong
lumapad ang ngisi ni Fhergus.

“Whatever, Luna!”

Bigla na lang hinila si Fhergus ni Zandra at dinala sa isang sulok. Ipinaikot nito
ang mga bisig sa kanyang batok at tinitigan siya sa mata. “Alam mo, Sir. Type na
type talaga kita!” she shamelessly told him. Naglaro ang mahahaba nitong kuko sa
kanyang batok habang ang mga mata ay nag-focus sa kanyang mga mata.

“Hindi ko alam kung bakit ikaw lang ang bukod tanging hindi nahuhumaling sa ‘kin,”
she said, each word filled with seduction. Inilapit ni Zandra ang mukha sa kanya.
Nagsalubong ang mga kilay ni Fhergus nang umusal ang babae ng mga kakaibang salita
habang matiim ang pagkakatitig sa kanyang mga mata.

Witch! She was rying to put him under her

power.

Nang lumapit pa ang mukha nito sa kanya ay agad niyang hinawakan ang magkabilang
balikat nito. Gusto niya itong itinulak nang malakas sa matinding iritasyon pero sa
bandang huli ay marahan niya lang itong itinulak saka iniwan.

“Fhergus!” tili nito.

Brat!

Binalikan niya si Luna. “Tara, Luna.”

“No!” tili nito. Itinulak siya saka tumalon pababa sa high stool at nagmartsa
palayo.

“Ano ang sinabi mo sa girlfriend ko?”

“O, bakit ako? Ikaw ang nakipaglingkisan sa ibang bebot tapos isisisi mo sa ‘kin.”

Napangiti si Fhergus na tinanaw ang papalayong si Luna. She was jealous. He

had been with lots of women. Most of them became war freaks when they got jealous
even though they weren’t official, pero hindi niya naramdaman ang ganitong saya at
pag-alala. Happy because he knew that jealousy stemmed from valuing him as her
partner. It was an expression of her love for him, and that was the kind of
jealousy that he actually wanted. Not the negative one. Not the one that came from
insecurity and control. But he was worried at the same time. Hindi niya alam kung
paanong tupakin si Luna. Baka bigla siyang hiwalayan

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 18
769
75
24

SINUNDAN ni Fhergus si Luna na lumabas ng bahay. Napapangiti siyang nilapitan ito

na naupo sa isang wooden bench. Medyo may distansiya sa mga bisita ang lugar.
Nakatalikod ito. Umupo siya sa tabi ni Luna. Napatawa si Fhergus nang pumihit ito
pakaliwa habang nakahalukipkip.

“Mon chou,” malambing niyang tawag dito.

“Are you jealous?”

“No! Bakit naman ako magseselos?”

“Ang cute-cute mong magselos alam mo ba ‘yon?”

She glared at him and turned away again.

Muling tumawa si Fhergus. “Akala ko ba dapat hindi nagseselos? Bakit nagseselos
ka?”

“You were flirting with Zandra and I wasn’t,” she said, still not looking at him.

“I’m not.”

“I saw her kissing you.”

“Did you see our lips touch?”

Hindi umimik si Luna. She just assumed that they kissed. She didn’t witness how he
turned Zandra down.

“She’s beautiful and every man desires her. Walang hindi naaakit sa kanya.”

“Me. Walang epekto sa ‘kin ang kahit na sinong babae simula nang makilala kita,
Luna. You are the only one I desire…the only one that I love.” Mas lalo itong
pumuhit patalikod. Dahan-dahan niyang sinilip ang
mukha nito. Kinagat niya ang loob ng kanyang pisngi para pigilan ang pag-alpas ng
tawa nang makita ang cute na reaksiyon ni Luna. Nakatikom ang bibig nito. Pinipigil
ang ngiti. Inabot niya ang kamay ni Luna at ikinulong sa kanyang mga palad.

“Huwag ka nang magalit, mon chou.” Dinala niya sa labi ang kamay nito at paulit-
ulit iyong hinalikan. Unti-unting bumaling sa kanya si Luna. Mabilis niya itong
dinampian ng halik sa labi. Gusto man niyang patagalin ay hindi niya magawa dahil
baka may makakita sa kanila. Kung siya lang naman ay wala siyang pakialam kung may
makakita o makaalam sa relasyon nila ni Luna, pero si Luna ang inaalala niya. Ayaw
niya itong ilagay sa alanganin. He didn’t want her to be the subject of gossip, or
worse, to be expelled because of him.

***

HINUBAD ni Luna ang suot na costume na para bang init na init ito. Napamura si
Fhergus habang pinapausad ang sasakyan nang makitang manipis na cotton shorts at
sando lang ang suot ni Luna sa loob niyon. Hinaplos nito ang leeg habang namumungay
ang mga mata.

“Bakit ang init-init?” Pinagsalikop nito ang mga hita. Sinapo ang mga dibdib at
mariing dinama. Napalunok si Fhergus. Gusto niya muling patigilin ang sasakyan at
siya ang gumawa niyon sa dibdib ni Luna. Umiling siya at inabot ang kamay ni Luna,
pinisil iyon.
“Magiging maayos ka rin, Luna.” Ibinalik niya ang tingin sa madilim na daan na
naliliwanagan lang ng bilog na bilog na buwan. Full moon during Halloween was
pretty rare. Nagpasya siyang iuwi si Luna sa bahay niya. Mas lalong nagiging malala
ang epekto ng droga sa katawan nito. Iniwan niya muna si Romulus para pabantayan si
Beatrix.

Gulat na ibinalik ni Fhergus ang tingin kay

Luna nang ipasok nito ang kamay niya sa loob ng panties nito.

“Luna?”

“Oh, Fhergus!” ungol nito na itinaas ang balakang at idiniin ang kamay niya sa
pagkababae nito. Fuck! Mukhang naparami ang nakunsumo nitong meth. Those fucking
kids. Mabuti na lang talaga at nagpunta siya. She was aroused. She was wet and it
only triggered his sexual hunger, too.

“Calm down, Luna.”

“Please! Touch me.”

“Fuck!” He started moving his fingers between her legs. Umungol ito at lumiyad.

“Be patient, mon chou. I’ll make you satisfied when we got home.”

“Mmmh!” She let out a long moan when he toyed her clit. Basang-basa na ito. Hinugot
ni Luna ang kamay ni Fhergus mula sa loob ng shorts nito. Napatawa siya nang bigla
na lang itong lumipat sa kanya. She was now straddling him.

“I love you!” she said, cupping his face.

Fhergus chuckled. “I love you too, mon chou. Fuck!” Muling napamura si Fhergus nang
biglang hubarin ni Luna ang suot nitong puting sando. Humantad sa kanyang mata ang
malulusog nitong dibdib. Hinalikan siya ni Luna at tinugon niya ang halik na iyon.
Inapakan niya ang gas pedal, bumilis ang takbo ng sasakyan. He was driving now
without looking ahead. Ginamit lang niya ang talas ng kanyang pandama at pandinig
para makapagmaneho nang maayos.

Gamit ang isang kamay ay sinapo niya ang dibdib ni Luna. Lumiyad ito habang
nagsisimulang gumiling sa ibabaw niya at patuloy sa paghalik. Hindi naman nagtagal
ay narating nila ang bahay niya. Agad siyang bumaba ng sasakyan na karga si
Luna. Agad na ipinaikot nito ang mga hita sa kanyang baywang. Magkahugpong pa rin
ang kanilang mga labi. Maalab na hinahalikan ang isa’t isa. Sinipa niya pabukas ang
pinto. Sinira ang lock. Wala siyang oras para kunin ang susi sa ilalim ng paso.

Dumeretso siya sa silid at maingat na inilapag si Luna sa kama. Napatawa si Fhergus

nang ayaw bumitaw ni Luna at hinabol ang kanyang bibig.

“Relax, Luna.” Dinampian niya ito ng halik sa labi.

Hinubad niya ang lahat ng saplot sa katawan. Hooking his fingers on the edge of her
panties, he pulled them down. Her nakedness was revealed to his eyes, discovering
her bald pussy, making his breath hitch. Tiningala niya ang salaming kisame.
Kitang-kita mula sa silid ang bilog na buwan. Pumapasok ang maliwanag na sinag ng
buwan sa loob at tumatama iyon
kay Luna. Ibinalik niya ang tingin kay Luna. He took in the sight of her beauty
bathed in the moonlight of full moon. She had a pair of firm globes, smooth, flat
stomach, round hips. She looked so sensual, so sexy.
Napansin ni Fhergus ang tila pagpasok ng enerhiya na nagmumula sa buwan sa talisman
na suot ni Luna. Inabot niya iyon at pinagmasdan. Proteksiyon ba ito para takpan
ang amoy ng pagiging witch nito? Gumagamit kaya si Luna ng kapangyarihan na taliwas
sa sinabi sa kanya ni Aurora?

“Fhergus!” ungol ni Luna ang nagbalik sa kanyang atensiyon dito. Sliding her hand
down her body, she opened her legs. She dragged her hand down between her legs, but
Fhergus grabbed it before she could reach it. She moaned in protest.

“Let me.” He gripped her legs, spreading her legs further apart and crawled up so
his face was right at her pussy. He groaned deep in his throat as her arousal was
thick in
the air, floating around him. It made his veins stand out all over his body, his
sexual desire growing.

Mas inilapit niya ang kanyang labi sa pagkababae ni Luna. Mas ibinuka ang mga hita
hanggang sa maparte ang labi ng pagkababae nito. The distended bud was now peeking
out between the swollen lips, needing some attention. He slipped his tongue out of
his lips, dipping it into a pool of her nectar, running over her anus and licked
it. He felt a little shiver go through him as her taste exploded in his mouth. Her
essence was like vanilla extract out of the bottle, delicious and intoxicating his
senses.

Umangat ang balakang ni Luna nang paglandasin niya ang dila sa hiwa nito, pababa-
taas hanggang sa tumigil siya sa butas ng pagkababae nito. He licked every juice
that leaked out of her hole. Tila wala iyong katapusan sa paglabas. Bumarina ang
dila niya sa lagusan nito, sinalubong ang tamis na patuloy sa paglabas.
“Fhergus!” She started panting, opening and clenching. He kept stroking the length
of her slippery opening with his tongue. He felt Luna’s hands on his head, pulling
his hair while lifting her hips high. He pulled out his tongue, licking her slit
repeatedly before working its magic on her clit. Loud series of cries erupted from
Luna when he latched his mouth onto her clit and suckled it, tugging it deeper into
his mouth, lavishing it with strong flicks with his tongue. She pressed his face
hard into her, crushing clitoris between her pelvic area and his squashed tongue.

“Fhergus!” Paulit-ulit na umangat at bumagsak ang balakang ni Luna. Gumigiling

habang mahigpit ang pagkakasabunot nito sa kanyang buhok. As he sensed her
approaching orgasm, he abandoned her clit and put his tongue back into the ripe
opening of her sex. He grabbed her butt cheeks, pulling her to him. He had this
urge to push his tongue deep in her, but
he was afraid he’d tear her hymen.

Ah, damn! Kailan pa ba siya nagkaroon ng pakialam sa hymen ng isang babae? He

didn’t care if a woman’s hymen was still intact or not. He would fuck them
relentlessly for his satisfaction. For him, it was just a portion of the vaginal
canal that really didn’t serve a purpose. No biological function. Pero ito siya
ngayon at nag-iiba ang lahat ng pananaw niya dahil kay Luna. He cared for her. Para
itong diyamente sa paningin niya na kailangan pakaingat. He didn’t want to pop her
cherry improperly.

“Fhergus!” Luna yelped when he wiggled his tongue against the opening of her pussy
with intensity. The intense friction of his tongue made her wild. He had to grip
her ass to stop her from moving. Bigla na lang nanigas ang hita ni Luna habang
paulit-ulit na umusal ng, “Yes! Yes! Yes!” A rush of her womanly pleasure exploded.
Fhergus moaned as the flash flood of her intoxicating elixir bathed his tongue. A
series of spasms
rocked his cock as he sampled her delicious liquid, not wanting to miss a drop.

Tumigil lang siya sa pag-kain at pagsipsip sa pagkababae nito nang lumupaypay na

ang mga hita ni Luna. The liquid heat upon his tongue increased his hunger.
Gumapang siya sa ibabaw ni Luna. Namumungay ang mga mata nito na tumitig sa kanya.

“Did I satisfy you?”

Kinagat nito ang labi at tumango. “But I want more.”

Fhergus chuckled, planting a soft kiss on her lips. “My horny mon chou.”

Ipinaikot ni Luna ang mga bisig sa batok ni Fhergus nang muli niyang ilapat ang
labi sa labi nito. Her mouth suckled his tongue as he entered her mouth, making his
needy cock throb. Ibinuka ni Luna ang mga hita nang ilapat niya ang pagkalalaki sa
basang
pagkababae nito. Inangat nito ang balakang para mas lalo iyong pagdikit. Nang
ikiskis nito ang pagkababae sa kanyang kahabaan ay para siyang nilingkis nang
napakasarap at nag-aapoy na sensasyon na lalong pinatigas ang kanyang pagkalalaki.

Gumapang ang labi ni Luna sa magaspang niyang panga, naglandas ang labi patungo sa
kanyang tainga. Ipinikit ni Fhergus ang mata. Hinayaan niyang lamunin ng
napakasarap na sensasyon ang kanyang buong pagkatao habang patuloy na naliligayahan
sa pagkiskis ng kanilang kaselanan.

Muling nagmulat si Fhergus ng mata nang bigla na lang siyang itinulak ni Luna
pahiga. Pinagpalit ang kanilang posisyon. She was now straddling him.

“Luna!” A series of spasms rocked his body when her wet sex settled on his length.
He reached for her small waist, gripping it. He marveled at the sight of her
beautiful body.
Her round and firm breasts capped with stiffy pinkish nipples. Too small waist that
could be measured with hands and round hips. Malaman ang balakang nito at firm.
Parang sumasailalm sa matinding workout para magkaroon ng magandang hubog ang
muscle.

Her small hands reached down to grip his forearms. Her nails scraped his skin while
moving her hips, creating a hot sensation skittering all over his skin. Her slick
snatch slid back and forth on his hard cock. Fhergus grabbed Luna, catching the
back of her head, and claimed her mouth in a searing kiss to make their bodies burn
in passion. Mas bumilis ang pagkiskis ng pagkababae nito sa kanyang ari. Higit na
sarap ang nararamdaman niya sa tuwing ang dulo ng kanyang pagkalalaki at tumatama
sa bukana ng pagkababae ni Luna, binabasa iyon, mas lalong tila sinisilaban.

Pero bigla na siyang nanigas at natigil sa

paghalik habang si Luna ay maingay na umungol. Nanatili siyang nakatitig sa mukha
nitong nakapikit. Shock.

“What the fuck are you doing, Luna?”

“Ang sarap!” ungol nito na nagsimulang gumalaw.

Damn it! She had fucking impaled herself with his rigid cock. He froze for a
moment. He felt the oxygen leave his lungs as her warm walls enveloped his needy
cock. Mas bumaon ang kuko ni Luna sa kanyang balat nang bumaba-taas ito habang ang
ulo ay nakatingala.

“Fuck, Luna! You are making me crazy over you.” He gripped her waist, watching her
as he rode him, moving her hips in a sensual way. She was like a woman in a boudoir
painting. Moonlight bathed her naked beauty. Skin flushed with desire and unashamed
of her boldness. Buong paghangang hinaplos ni Fhergus ang hubad
na katawan ni Luna. Ang malulusog na dibdib, ang hapis na tiyan at ang malapad
nitong balakang. He eased his hand downward until his thumb settled over the
sensitive bud at the crest, circling gently.

“Ah!” She yelped at the touch, arching her back. She went wild as he toyed her
clit. The sight of her aroused him even more. Hinila ni Fhergus si Luna at
pinagpalit ang kanilang posisyon.

Luna let out a cry of pleasure as he began to thrust with raw force. He captured
her mouth into a deep and searing kiss. Their tongues played together sensuously
while drilling her tantalizingly wet and warm channel. They stayed kissing and
hugging for several minutes, nudging against the bud of her sex with every upward
plunge, making her writhe beneath him.

Gumapang ang labi ni Fhergus sa leeg ni Luna hanggang sa bumaba sa dibdib nito. He
ran his tongue over her nipple before
catching it with his lips, sucking, tugging in time to his thrusting. Her body
contracted every time he pushed inward, clasping him hungrily. Her slick channel
hugged his hungry piston like a molten vice, and his breathing came out in ragged
bursts as the sensation started building, pushing him over the edge. Luna made
mewling noises as he increased his speed, plunging into her, deep and hard he could
feel the tip of his penis nudging her cervix, extracting every last flicker of
sensation.

Ang sarap na natitikman ay kakaiba. Nakakabaliw. Ang halimaw sa kanyang loob ay

tila nagwawala at gustong kumawala. Itiningala ni Fhergus ang ulo, sinalubong ng
sinag ng buwan ang kanyang asul na mga mata na nag-aapoy sa matinding pagnanasa
nang maramdaman niya ang mga kuko ni Luna na kumalmot nang mahaba sa kanyang
likuran. Naramdaman niya ang hapdi ng pagbaon ng kuko nito sa kanyang balat.
“Fhergus!” Her pleasure rose rapidly toward climax until her screams echoed off the
walls as she came in a rush. He clutched the mattress on either side of her so hard
he thought he might gouge holes in it. He nearly roared to the ceiling as her
pulsing, gushing pussy massaged his cock so fucking good. The sensation built and
built until a powerful climax began, wringing every inch of his body with raw
force.

“Luna!” His breathing came out in ragged bursts. Every muscle in his body tensed
up, balls drew tighter and exploded inside her in a rush, filling her up with his
hot load. He’d never felt anything so incredible.

“What are you?” Mula sa pagkakatingala ay niyuko niya si Luna. Nakatitig ito sa
kanya. Ang tila inaantok nitong mga mata ay pilit na idinilat.

“Who are you?” muli nitong tanong.

“Luna?” Natigilan si Fhergus sa paglabas ng

malaking boses niya. Agad niyang sinuri ang kanyang kamay. Puno iyon ng itim na
balahibo. Fuck!

Agad na hinugot ni Fhergus ang pagkalalaki sa loob ni Luna at tinakbo ang banyo.
Binuksan niya ang ilaw at sinuri ang sarili sa salamin. Mabalahibo ang kanyang
mukha, nakalabas ang pangil, ang kanyang braso ay puno rin ng balahibo habang ang
mahahabang kuko ay nakausli. Pero ang kanyang katawan ay anyong tao pa rin. He
almost shifted without knowing it. Naramdaman niya iyon kanina pero binaliwala
niya. Ngayon lang din ito nangyaring magbagong anyo siyang wala sa kanyang kontrol.
Lycans could only shift at will at nawawalan lang sila ng kontrol tuwing blue moon.
At ang masama ay nakita siya ni Luna.

Nang maiayos ni Fhergus ang sarili ay muli siyang lumabas ng silid. Ang pag-alala
dahil sa pagkakakita sa kanya ni Luna ay tuluyang naglaho nang makitang tulog na
ito. Nakataas pa ang dalawang kamay sa may ulo habang nakatiyaha. Nasisinagan ng
buwan ang hubad nitong katawan. Humakbang si Fhergus at umupo sa gilid ng kama.
Pinagmasdan niya ang kasintahan. Ang kanyang inosenteng si Luna. Inabot niya ang
mukha nito at buong suyong hinaplos iyon.

“You are very beautiful, mon chou,” he muttered the words dotingly.

Natigil sa paghaplos si Fhergus sa mukha ni Luna. Matiim niyang tinitigan ang mukha
nito. There was an utter peace that swept over him as she watched her. Napatawa si
Fhergus sa sarili. Ito na ang sinasabi ni Romulus na huwag niyang gagalawin si
Luna. Sa oras na mag-isa ang katawan nila ay katapusan na niya. Hinding-hindi na
niya matatakasan pa si Luna. Mas mahuhumaling siya at lalalim ang mararamdaman
niya. Pero tingin niya ay dati pa naman hulog na hulog na siya sa babaeng ito, ayaw
lang niyang tanggapin
dahil sa lahing kinabibilangan nila. Gusto niya itong gamitin para makuha ang
gusto. Ang pagiging mate nila ay maaari niyang magamit dahil alam niyang agad
niyang makukuha ang loob ni Luna dahil doon. Iyon ang plano niya. Wala siyang balak
na tanggapin ito bilang mate niya. Ang misyon ang mahalaga sa kanya. Ang misyon
lang.

Pero ang pagseselos niya ay hindi huwad lalo ang pagmamahal na parang kabutenv
bigla na lang umusbong. Inabot niya ang kamay ni Luna, dinala sa kanyang labi at
hinalikan iyon.

Nahiga si Fhergus sa tabi ni Luna, tinakpan ng comforter ang mga hubad na katawan.
He gathered her lithe, warm body in his arms, her head rested on his arm, his other
arm wrapped around her. The cuddling position created maximum comfort for the both
of them. Also, it filled his heart with happiness and contentment. Her natural
fragrance blended with their orgasm was sweetly intoxicating. Gusto niya ang
ganito.
Gusto niyang matulog at magising na yakap si Luna. It became his dream now.
However, how could he turn his dream into reality without complicating things?

Iwinaksi muna ni Fhergus ang problemang kakaharapin dahil sa kanila ni Luna. Sa

ngayon ay gusto niyang i-enjoy ang oras na kasama si Luna.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 19
683
72
38
MGA ungol mula sa kanya at kay Fhergus ang naririnig ni Luna habang nanlalabo ang
mata. Hindi niya maipaliwanag ang sarap na dulot ng bagay na naglalabas-masok sa
kanyang pagkababae habang nakatitig ang asul na mga mata ni Fhergus sa kanya. Tila
napuputol ang kanyang paghinga sa tuwing iyon ay sumasagad sa kanyang kaibutaran.
Pabilis nang pabilis at pasarap naman nang mapasarap hanggang iliyad niya ang
kanyang katawan. Ipinikit ang mata at isang malakas na masarap na iyak ang umalpas
sa kanyang lalamunan. Unti-unting nagmulat ng mata si Luna habang may kuntentong
ngiti sa labi. Mga asul na mata ang bumungad sa kanya pero ang ngiti ay unti-unting
nabura nang may mapansin siyang kakaiba. Ang dalawang pares ng mata ay hindi mula
kay Fhergus kundi sa
isang nilalang na mabalahibo ang mukha. Itim at may pangil ang nagmamay-ari ng asul
na mga mata na iyon.

Nanlaki ang mga mata ni Luna nang mapagtanto ang ginagawa ng halimaw sa kanya.
Patuloy ito sa paggalaw sa pagitan ng kanyang hita, inaangkin siya. Malakas na
tumili si Luna at iwinasiwas ang dalawang kamay sa halimaw.

Humahangos siyang bumangon.

"Luna, Luna, calm down." Malalakas na bisig ang kumabig sa kanya, hinaplos ang
kanyang likod at pilit siyang kinalma.

"Fhergus?" Nang tumigil siya sa pagwawala ay inilayo nito ang sarili. Ikinulong ang
kanyang mukha sa malalaking palad nito at hinalikan siya sa labi bago siya
tinitigan sa mga mata.

"Yes, it's me. You are in a safe place. Bakit ka sumisigaw?"

"I had a nightmare. I saw a monster in my dream, having sex with me."

Hindi agad nakapagsalita si Fhergus. Bumakas ang gulat sa mukha nito. "Um...naalala
mo ang nangyari kagabi?"

Kagabi? Nasa party siya sa bahay nina Zandra, then sinundo siya ni Fhergus.

"Sinundo mo ako, kasama mo si Romulus." Pinakawalan nito ang kanyang mukha nang
lingahin niya ang silid na kanilang kinaroroonan. "Where am I?"

"What else do you remember?" Hinakawan ni Fhergus ang kamay ni Luna. Hinaplos ng
hinlalaki ang ibabaw ng palad. Ano pa ba ang nangyari? Hindi malinaw. Masyado
siyang nahihilo kagabi pero ang init ng kanyang pakiramdam. Sa sasakyan ay hinubad
niya ang kanyang damit at...nanlaki ang mata ni Luna nang maalala ang panglalandi
niya kay Fhergus.
"Nilandi kita?" pausal niyang tanong.

Tumawa si Fhergus. "It's okay. I like that."

"Ipinasok ko ang kamay mo sa panties ko?"

Fhergus chuckled as he nodded. "What else?"

"Wala na naman siguro-" She paused mid-sentence when she felt something between her
legs. Her flesh there felt sore. Her eyes widened at the realization and she saw
herself naked. Hinila niya ang comforter at tinakpan ang hubad na katawan. Okay,
ang arte niya sa parteng ito. Parang hindi pa ni Fhergus nakikita ang hubad niyang
katawan.

"You took me?"

Pilyong tumaas ang sulok ng bibig ni Fhergus.

"We had penetrative sex? For real?"

"Nagsisisi ka ba?"

"Hindi naman. Wala lang kasi akong maalala sa part na 'yon. Akala ko kasi...hindi
mo gusto. Momol-momol lang."

Mas lalong pinunit ng pilyong ngiti ang senswal na labi ni Fhergus. "Ibig sabihin
gusto mo 'yon?"

Kinagat ni Luna ang ibang labi at nagyuko. Naramdam niya ang pag-init ng kanyang
mukha. "Nakakahiya man amin pero ikaw ang gusto kong...you know."

Fhergus laughed softly, amazed at Luna's reaction but happy at the same time
knowing that Luna wanted to give his virginity to him. Hinawakan niya ang dalawang
kamay ni Luna. Hinalikan ang likod ng mga palad.

"I value you...I value your beauty and purity. I

love you. I love you with all my heart, mon chou."

"Oh, Fhergus!" Umusog si Luna para yakapin si Fhergus. Napatawa ito at niyakap siya
nang mahigpit. "I love you. Thank you for loving me despite my looks."

"Oh, Luna, stop that! You are beautiful. Tama ka. Mas maganda ka kay Zandra, mas
matangkad lang siya."

Niluwagan niya ang pagkakayakap kay Fhergus at tiningnan ito sa mukha. "Sinabi ko
'yon?"

"Hmm. At hindi lang 'yon. Alam mo ba na ikaw mismo ang umangkin sa 'kin?"

"What do you mean?"

"After giving you a good head, you told me you wanted more. You attack me and
impaled yourself with my cock."
Namilog ang mga mata ni Luna. "No way! Hindi ko magagawa 'yon. Nagsisinungaling
ka." Hindi niya magagawa ang bagay na 'yon kahit gusto pa niya iyong mangyari.
Sobra naman 'yon.

"I'm not lying. You did it but it was understandable. Your drink was spiked. You
were drugged with meth. Meth is a kind of drug that can enhance your sexual
desire."

Itinakip ni Luna ang dalawang palad sa kanyang mukha sa sobrang kahihiyan. "I'm so
sorry. Nakakahiya. Sana itinali mo na lang ako."

Napatawa si Fhergus at muling niyakap ang hubad na katawan ni Luna. "I love what
you did. I enjoyed every bit of it. I like it when you are wild."

"Sayang. I don't remember. I should have remembered that special moment. I should
have felt your touch and kiss...the feeling of you being inside me." Hinawi ni
Fhergus ang
buhok ni Luna, inihantad ang balikat. Hinalikan nito ang kanyang balikat. Para
iyong naglabas ng apoy na agad na kumalat sa kanyang balat. Naramdaman niya ang
pagtayo ng balahibo sa kanyang batok lalo na nang ilapit ni Fhergus ang bibig sa
kanyang tainga.

"Pwede naman nating ulitin ngayon." Marahas siyang lumunok. It scared her and
excited her at the same time.

"Talaga?" Fhergus chuckled, pushing her down on the bed, then he stood up. Hooking
his thumbs in the waistband of his boxers, he slid them off, freeing the monster
inside. Luna's eyes widened in horror and her mouth dropped open when his fiery
swollen staff sprung free. She knew that he was well-endowed, but seeing his size
still shocked her. He was really big and she couldn't have believed it fitted in
her. The head of his manhood was wide and shiny, giving the penis a mushroom-like
appearance. A clear fluid gushed out of the
cock's hole.

Fhergus yanked the blanket off her, revealing her nakedness. Nataranta si Luna nang
gumapang ito sa kama patungo sa kanyang ibabaw. Ibinuka nito ang kanyang mga hita.
Nanigas ang kanyang katawan sa kaba pero nanginig naman ang kanyang pagkababae sa
antisipasyon. Kusa pang umangat ang kanyang balakang nang dumikit ang pagkakalaki
ni Fhergus sa kanya.

"You're already wet and ready for my entrance."

Pakiramdam ni Luna ay na-block ang daanan ng kanyang hininga nang unti-unti siyang
pasukin ni Fhergus. Ramdam niya ang unti-unti magbanat ng kanyang pagkababae habang
dahan-dahan ang ginagawa nitong pagpasok. Kapwa nakaawang ang labi ng dalawa habang
nakatitig sa mga mata ng isa't isa. Kapwa pigil ang paghinga hanggang tuluyan
nitong
punuuin ang loob niya.

"It really feels good being inside you," he gushed in a rough tone. It felt pretty
unreal. She didn't expect it to feel amazing being penetrated. A long moan of
pleasure escaped her when his pulsing arousal started to slide in and out.
Nanatiling nakakandado ang kanilang mga mata sa isa't isa. Nakakaawang ang mga labi
at hinayaang lumabas roon ang mahihinang ungol at pagal na paghinga. Fhergus's eyes
changed to the darkest shade of blue, fierce, demanding. So intense she could lose
herself in it.

"You like it, Luna?"

"Yes!" she whimpered as he started to speed up his pace. Each inward drive was a
sensuous jolt, lifting her butt from the bed. Nagtatagis ang mga bagang ni Fhergus
sa tuwing magko-contract ang buong pugad ni Luna, iniipit ang ibon nito na tila
hindi gustong pakawalan. Luna began to lose
control as the sensation rising thickly to a crescendo. Kung saan-saan humahaplos
ang kanyang kamay; sa braso, sa balikat at likod. Nakakabaliw ang sensasyon.

"Fhergus! Oh, Please! Please!" Patuloy sa pag-angat ang kanyang balakang. May nais
marating na mundo na tanging ang pagkalalaki lang ni Fhergus ang makakapagdala sa
kanya roon.

"Oh, Luna!"

"Oh, Fhergus!" He was thrusting almost savagely, massaging all of her insides with
his beast, making the pleasure rise rapidly in heavy waves it almost hard to bear.
They started making noises and pushed against each other. They were both frantic,
twisting wildly in perfect union. The repeated wet impacts of their flesh blended
to their guttural moan-moans in ecstasy that sounded like anguish.

Nagsalubong ang labi ng dalawa. Pinasok

ng dila ang bawat bibig ng isa't isa. Mahigpit na nakayakap ang isang braso ni Luna
sa leeg ni Fhergus habang ang isa ay hindi sinasadyang kumalmot nang paulit-ulit sa
likod ni Fhergus. Walang pagod na bumabayo si Fhergus sa kanyang pagkababae na
sinasalubong naman niya sa pamamagitan ng pag-angat ng kanyang balakang.

Naghiwalay ang kanilang labi at sabay na lumiyad ang mga katawan. Bumaon ang ulo ni
Luna sa unan habang si Fhergus ay tumingala sa langit. Malalakas na ungol ang
kumawala sa dalawa habang sabay na sumabog. Everything around her vanished in a
bright white light, lungs felt as if they would explode from the intense orgasm.

Fhergus collapsed against her, their bodies convulsing uncontrollably as the

aftershock of his orgasm sent series of spasms of pleasure through both their
bodies. As the aftershock subsides, Fhergus pulled out from her body and rolled to
his side, taking
her with him, hugging her closer. Nahihiyang ngumiti si Luna nang titigan siya ni
Fhergus sa mata.

"Isn't it awesome?" he asked, staring deeply into her eyes.

"Yeah. It's amazing."

Hinaplos ni Fhergus ang pisngi ni Luna. "I want to stay with you like this forever.
I love you. Do you feel the same?"

Inabot ni Luna pisngi ni Fhergus at marahan iyong hinaplos. "Yes. You are my first
crush. My first kiss. My first love. You are my first in everything. My firsts with
you are the most memorable moments of my life, Fhergus. And I want to experience
all of that again and again only with you."

"Oh, Luna! You are making me melt inside out, mon chou." Paulit-ulit siya nitong
hinalikan sa labi bago mahigpit na niyakap. "I promise to make you experience all
amazing things. So, stay with me, ah?"

"I will," she said, smiling. She felt melted in his arms.

THEY stayed in bed for a while, cuddling before they took a bath. Fhergus was true
to his words that he'd make her experience all amazing things and he was starting
now. Showering together, scrubbing each other and kissing each other until they
made love under the shower. That was amazing. Matapos mag-shower sabay rin silang
lumabas at mukhang gusto pa siyang bihisan ni Fhergus kung hindi lang tumunog ang
phone nito. Pinagamit muna sa kanya ni Fhergus ang t-shirt nito at boxer shorts.
Buti nagkasya naman dahil garterized iyon. Lalabhan raw muna nito ang damit niya.

Nangunot ang noo ni Luna habang nakatitig sa likod ni Fhergus. Kanina lang ay may
bakas ng mga kalmot ang likod nito. Nakita
niya iyon habang naliligo sila pero ngayon biglang nawala.

"Luna?" Nilinga niya si Fhergus. Hawak nito ang phone. "Romulus called me. Kasama
raw niya si Beatrix."

"Ha? Bakit daw? Hindi umuwi si Beatrix?" Shit! Pati nga pala siya hindi umuwi.
Tiyak na hinahanap na siya ni Aling Silay, ang kasambahay nila, at baka magsumbong
iyon kay Maddalena. Patay siya nito. Nakalimutan na niyang may bahay nga pala
siyang uuwian at may estrikto siyang tiyahin. Masyado siyang nasiyahan na kasama si
Fhergus at nakalimot na.

"May nangyari raw kagabi."

"Ano ang nangyari sa kaibigan ko?" agad na nag-panic si Luna.

"Walang sinabi si Romulus. Puntahan na lang daw natin."

*

NAGTUNGO sila ni Fhergus sa Baguio, sa hotel kung saan naka-check-in si Romulus.

Dumaan muna sila sa isang shop at bumili ng maisusuot niya at pati na rin ng
maisusuot ni Beatrix dahil alam niyang wala rin itong pamalit. Hindi siya pwedeng
umuwi na suot ang damit ng isang lalaki. Baka mas lalo siyang papangitin ni
Maddalena. Tinawagan niya si Aling Silay at sinabing magkasama sila ni Beatrix na
nakitulog sa kaklase. Tiyak na masesermunan siya pag-uwi niya nito.

Pagpasok niya ng silid ay nakita niya si Beatrix na nakaupo sa ibabaw ng kama.

Nakatulala habang yakap ang sariling mga binti. Isang oversized t-shirt ang suot
nito na mukhang pag-aari ni Romulus. Mugtong-mugto ang mga mata nito.

"Ano ang ginawa mo sa kaibigan ko?"

Napataas ng kamay si Romulus. "I didn't do

anything. Pinatuloy ko lang siya rito."
"Beatrix?" Nag-angat ito ng tingin. Naupo siya sa kama. Nanginig ang mga labi nito
at nang
kabigan niya ito sa kanyang katawan ay hindi na napigilan ang pag-iyak. "Shh!" she
rubbed her back. "Ano ang nangyari? May ginawa ba sa 'yo si Romulus?"

"Kajick cheated on me. He cheated on me!" Mas lalo itong bumulalas sa pag-iyak.

"Cheated on you? With whom?"

"I saw him and Zandra on the bed. Making out, almost naked!" Lalong pumalahaw si
Beatrix. Hindi alam ni Luna ang sasabihin. Hindi na dapat siya nabigla pa dahil
alam naman niya ang repustasyon ni Kajick pagdating sa babae, pero umasa rin talaga
siyang nagbago na ito. Nakikita naman niyang mukhang mahal naman ni Kajick si
Beatrix.
"That asshole! Ipapakulam ko talaga ang tarantadong 'yon, e."

"Ang sakit-sakit, Luna. I love him so much. Sana nakinig na lang ako sa 'yo...sa
kanilang lahat."

"Tahan na. Tahan na."

"Gen Zs are fucking emotional!" Romulus sneered, annoyed at the drama of the
youngins.

"She's hurt, Romulus. Be sensitive," Fhergus reprimanded his friend.

"Being a crybaby won't help you feel better. It will just worsen your situation.
Move your fucking ass and let's have breakfast. I'm fucking hungry. Kagabi pa ako
hindi kumakain kakabantay sa 'yo. Ikaw ang kakainin ko!"

Beatrix pulled away from Luna's hug. Her emotion had suddenly changed from pain to
annoyance.

"Then why don't you fucking eat! Nasa sa 'kin ba ang pagkain?" bulyaw ni Beatrix
kay Romulus.

"Itong batang 'to talaga walang respeto!" Kumilos si Romulus. Nilapitan si Beatrix
at bigla na lang itong binuhat.

Tumili si Beatrix habang nagpupumiglas. Dinala ni Romulus si Beatrix sa banyo at

matapos niyang marinig ang lagaslas ng tubig mula sa shower ay mas lalong nag-
hysteria si Beatrix. Tumayo si Luna at nagpasyang tingnan ang dalawa sa banyo.
Nakasalampak si Beatrix sa sahig sa ilalim ng dutsa habang pumapatak ang malakas na
tubig dito.

"You bastard! Bakit ba ang pakialamero mo? Kagabi ka pa!"

"Maligo ka na o ako ang maghuhubad ng saplot mo." Nilapitan ito ni Romulus.

"Oo na! Bwesit ka!" Walang nagawa si Beatrix kundi ang maligo.

Walang katapusang bangayan si Beatrix at Romulus pero napapayag din si Beatrix na

lumabas para makakain sila. Sa ibaba ng lodge ay may restaurant. Doon sila kumaing
apat. Mukhang gutom na gutom nga itong si Romulus. Hindi pa man nila nauubos ang
unang order si Romulus ay nakadalawa na.

"Napakatakaw!" ismir ni Beatrix.

"Hindi naman sawi," pang-aasar ni Romulus. At sa nakikita niyang itsura ni Beatrix

ay sigurado siyang pikon na ito lalo't ngingisi-ngisi pa si Romulus. Ibinalik ni
Romulus ang atensyon sa pagkain at muli ay nang-asar.

"Loser! Naloko lang parang katapusan na ng mundo-" Natigilan si Romulus nang bigla
na lang hablutin ni Beatrix ang braso nito at kagatin. Gigil na gigil si Beatrix.
Namumula
ang mukha nito habang nanginginig ang mukha sa lakas nang pagkakagat nito pero si
Romulus ay napatawa lang kaya mas lalo lang napikon si Beatrix. Pinakawalan nito
ang braso. Tumayo si Beatrix at leeg ni Romulus ang sinakmal. Tumawa lang nang
malakas si Romulus na para bang hindi man lang nasasaktan sa ginawa ni Beatrix.

"Romulus!" matigas na boses ni Fhergus ang nagpatigil sa pagtawa ni Romulus.

Napatitig ito kay Fhergus. Kapagkuwa'y humiyaw ito na parang noon lang naramdaman
ang sakit.

"Fuck it! Masakit na! Hindi ko na kayang magpanggap na hindi masakit. Gagantihan na
talaga kita, Beatrix!" Humahangos na tumigil si Beatrix at muling naupo. Hinaplos
ni Romulus ang gilid ng leeg. "Sakit!" anito pero nangingiti.

"Arg! Nakakapikon talaga!" Tumusok si Beatrix ng puto bungbong at padabog iyon na

isinubo habang masama ang titig kay
Romulus.

"Pagpasensiyahan mo na, Beatrix, si Romulus. Isip bata talaga 'yan," ani Fhergus.
Tumawa lang muli si Romulus.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 20
551
67
12

IPINASYAL ni Luna si Beatrix sa Harrison Road night

market. Thankfully, Maddalena allowed her to stroll at night. Medyo pinagtakhan nga
niya iyon. Nakakapanibago talaga. Ano kaya ang nakain ng tiyahin niya? Sana araw-
araw kainin. Baka sa susunod ay hayaan na siyang mamuhay ng normal. Iyong makalabas
na siya ng bahay sa totoo niyang itsura. Sana lang.

Beatrix seemed okay, she smiled and laughed, but she knew deep within she was still
hurt.

“Gusto ko ‘yon, libre mo ako!” turo ni Beatrix sa Korean Odeng.

“Inaabuso mo ako, ah! Kanina kapa palibre nang palibre.”

Ngumuso si Beatrix. “Ayaw mo?

“Wala naman
akong sinabi, e.” Bumungisngis ito nang talikuran niya at naglakad patungo sa isang
stall. Sumunod naman ang kaibigan sa kanya.

“Odeng nga po,” aniya sa tindero.

“Saka kimbap,” bulong ni Beatrix mula sa kanyang likuran.

“Kimbap pa raw po. Tag-dalawang order na po. Kawawa naman ang alagang sawa ng
kaibigan ko,” aniya na inabot ang bayad. Muling bumungisngis si Beatrix.

Nang maibigay sa kanila ang binili nila ay naglakad sila habang kinakain ang kimbap
at odeng.

“Akala ko ba akin
lang ‘yan?”

“Nagugutom din naman ako.”

“Panulak,” demand pa ng kaibigan. Pinaningkitan niya ito ng mata. Malakas na tumawa

si Beatrix na ikinangiti niya rin. She was happy seeing her friend happy. Sasamahan
niya ito at ililibre lagi kung kinakailangan hanggang sa makalimutan nito si
Kajick. Hindi siya sanay na malungkot ito. Nakaka-miss ang pagbibiro nito lalo na
ang green jokes nito na nagpapapula sa kanya dahil sa kahihiyan.

Natigil sa paghakbang si Luna nang tumigil si Beatrix. Ang masayang awra nito ay
unti-unting napalitan ng ibang emosyon. Pain, anger and sadness flooded her
beautiful face. Ibinaling ni Luna ang tingin sa direksiyon kung saan ito
nakatingin. Si Kajick ang naroon kasama si Cali at isa pang kabarkada nitong si
Shaun.

Itinaas ni Beatrix ang mukha at purong galit

na lang ang naroon. Taas-noo itong nagkalad pasalubong kay Kajick. Mabilis naman
siyang sumunod sa kaibigan. Bumangga pa ang braso nito sa braso ni Kajick. Hindi
niya alam kung sinadya ba.

“Beatrix!” tawag ni Kajick, hinabol si Beatrix. Nang maabutan ay hinawakan ito sa

braso. “Mag-usap tayo—”

“Oh!” singhap nilang tatlo ng mga kaibigan ni Kajick nang tapusin ni Beatrix ng
isang sampal ang sinasabi ni Kajick. Hindi lang iyon simpleng sampal. Ang hawak
nitong kimbap ay napisat sa mukha ni Kajick.

“Don’t touch me!” Inagaw ni Beatrix ang braso mula sa pagkakahawak ni Kajick.

Dahan-dahan naman nilapitan ni Luna ang kaibigan at bumulong, “May kimbap pa ako
rito, friend. Need some?”

Bigla itong luminga kay Luna at inagaw ang kimbap mula sa kamay niya itinapon lang
iyon kay Kajick. “Huwag mo na akong kakausapin. I hate you so much! I will never
forgive you!” Mabilis na naglakad palayo si Beatrix na agad namang sinundan ni
Luna.

Nang makalayo sila sa maraming tao ay tumigil ito. Bigla na lang bumulalas ng iyak.

“Beatrix, akala ko ba hindi ka na iiyak?” Kinabig niya ang kaibigan at niyakap.

“Ang sakit-sakit pa rin…siya lang ang minahal ko…halos ibigay ko na ang sarili ko
sa kanya tapos ganito. Dapat nakinig na lang ako sa ‘yo.”

Hinaplos niya ang likod nito. “Tahan na. Lilipas din ‘yan. Magiging okay ka rin.
Pasalamat ka na lang dahil hindi mo ibinigay ang sarili mo sa lalaking ‘yon.”

Nagyaya nang umuwi si Beatrix. Nawalan na ito ng ganang mamasyal. Kung bakit ba
naman kasi kailangan talaga pagtagpuin pa ang dalawa. Minsan ang lakas din talaga
ng
trip ng tadhana. Pagtatagpuin ang dalawang tao at hahayaan mahulog sa isa’t isa
kahit hindi naman kayo ang itinadhana. Out of the blue pagtatagpuin ang dalawang
taong magkaaway para ano? Para magkasakitan?

Goodness, destiny! Tigilan mo nga ang pangti-trip. Nakakasira ka ng buhay.

Nilinga niya si Beatrix na tahimik na nakaupo sa tabi niya. Nakatanaw lang sa
madilim na daang tinatahak nila. Bumuntonghininga si Luna at ibinalik ang tanaw sa
daan. Hindi siya sanay na ganito si Beatrix. Bigla tuloy siyang natakot. Paano kaya
kung matulad siya kay Beatrix? Ito ngang kaibigan niya napakaganda na naloloko pa.
Paano pa siya? Hindi naman siguro iyon gagawin ni Fhergus.

Napamura si Luna nang mapasubsob siya sa likod ng front seat nang biglang huminto
iyon. Tila may nabundol ang kanilang sinasakyan.
“Mang Bart, what happened?” tanong niya sa matandang driver habang sapo ang noong
nauntog. Mabuti na lang talaga at mataas ang pain tolerance niya. Hindi siya
bastang nasasaktan.

Sumilip siya sa windshield para makita kung ano ang nangyari sa labas. Nanglaki ang
mata ni Luna nang makita ang nabangga nila. Nanglilisik ang mga mata nitong kulay
ginto habang nakatingin sa loob ng sasakyan. Gumapang ang kilabot sa buo niyang
katawan.

“Lycan!” mahina niyang usal.

Itinaas nito ang dalawang kamay at ibinagsak sa hood ng sasakyan. Malakas na umuga
ang sasakyan. Noon naman sumigaw nang malakas si Beatrix na napatulala.

“Monster!” malakas na tili ni Beatrix. Bumaling ang nilalang sa kaliwang bahagi

ng kakahuyan saka mabilis na tumakbo palayo. Mas nanggilalas si Luna nang may isang
pang halimaw na sumulpot habang may bitbit na walang malay na babae. Hubo’t hubad
iyon.

Mabilis na kinuha ni Luna ang punyal at shuriken sa bag saka lumabas ng sasakyan.
Papatakas na ang dalawang halimaw. Tumakbo siya para habulin ang mga ito.

“Tigil!” malakas niyang sigaw. Tumigil naman ang isang itim na Lycan pero hindi
lumingon. Ang isa ay pumasok na sa kagubatan sa kabilang bahagi ng daan.

“Pakawalan mo ang babae!” Dahan-dahan itong kumilos. Maingat na ibinaba ang hubo’t
hubad babae sa kalsada. Natatakpan lang punit na dami ang katawan nito. Ano ang
ginawa ng mga ito sa babae? Mabilis niyang inilipat ang tingin sa halimaw. Nanatili
itong nakatalikod. Kuyom ang malalaking kamay ng Lycan at bumaba-taas ang balikat.
Umihip ang mabining hangin. Dinala sa kanya ang amoy ng gubat. Napahigit nang
malalim na hininga si Luna nang humalo sa amoy ng gubat ang pamilyar na amoy. Musk,
woody, spices and seduction. Bumilis ang tibok ng puso ni Luna. Bumugso ang dugo.

Fhergus! Amoy ni Fhergus ang dinadala sa kanya ng hangin. Hindi siya maaaring
magkamali. Amoy iyon ni Fhergus. Marami siyang taong nakakasalamuha sa araw-araw
pero walang amoy na katulad ng amoy ni Fhergus ang naamoy niya sa ibang tao. It was
unique. Para bang ang ginagamit nitong pabango ay nag-iisa lang. Nilinga niya ang
paligid. Napahawak siya sa dibdib nang lukubin siya ng matinding takot. Nandito ba
si Fhergus? Hindi naman siguro. Hindi naman siguro napahamak si Fhergus.

Pinagmasdan ni Luna ang malaking bulto ng nilalang. Natatamaan ito ng ilaw mula sa
headlight ng sasakyan. Kumikinang ang itim
na itim na balahibo nito. Nakakatakot ang itsura. Napakalaki nito at tiyak na
mababali ang kanyang mga buto sa katawan gamit lang ang isang kamay nito. Pero
bakit ganito ang nararamdaman niya? Bakit hindi siya natatakot sa kabila ng
nakakatakot nitong anyo? Bakit iba ang nararamdaman niya? Hindi niya maipaliwanag.
Para siyang naakit. May kung ano sa kanyang loob ang naghuhumiyaw na lapitan niya
ito at haplusin. Ito marahil ang abilidad ng mga ganitong klaseng nilalang; ang
magpaamo, ang pagpasunod, and manlinlang. Hindi maaari. Hinding-hindi siya
magpapalinlang sa halimaw na ito.
“Halimaw!” usal ni Luna. Marahas itong bumaling sa direksiyon niya. Parang may
sumakal sa puso niya nang magtama ang kanilang mga mata. Bumilis ang tibok ng puso
niya.

Ang asul na mga mata nito. Malamlam. Malungkot. Pamilyar. Tama. Ito ang halimaw na
nagpakita sa kanya. Ang halimaw na
pumasok sa kanyang balintataw. Pangitain nga iyon. Ibig sabihin makakasagupa nga
niya ang halimaw na ito. Iyon ang ibig sabihin niyon.

Hindi ako halimaw!

Naipiksi ni Luna ang ulo at mariing ipinikit ang mata nang marinig niya ang boses
nito. Pinapasok nito ang isipan niya. Muli siyang nagmulat. Itinaas niya ang kamay
na may punyal. Ang mga paa ay ipinusisyon niya para sa paghahanda sa
pakikipaglaban.

“Where’s Fhergus? May ginawa ka ba sa kanya?” Kumurap ang mga mata nito. Saya. Iyon
ba ang nakita niyang dumaan sa mga mata nito. O panunuya?

Bigla na lang tumakbo ang halimaw palayo pero naging mabilis si Luna sa paghabol
dito. Tumalon siya sa ere, parang turumpong inikot ang katawan sa ere nang sa gayon
ay bumagsak siyang paharap sa nilalang. Swabe siyang bumagsak sa
harapan nito habang nakaposisyon ang dalawang kamay sa pakikipaglaban. Malakas
itong umungol at inilabas ang matatalas na pangil. Mukhang naghahanda sa pag-atake.
Tumalim ang mga mata ni Luna. Inihanda ang sarili. Ipinusisyon ang katawan para sa
pag-atake ng halimaw. Alam niyang malakas ito pero hindi niya ito uurungan. Hawak
sa kaliwang kamay ang punyal habang sa nasa kanan ang shuriken.

Spine o puso. Iyon ang dapat niyang puruhan para kahit paano ay manghina ito. Kung
bakit wala siyang dalang baril. Mas madali niya itong mapapatay gamit ang wolfsbane
bullet. It was a silver bullet filled with nordic blue aconite; a poison extracted
from wolfsbane.

Muling malakas na umalulong ang taong-lobo. Humampas ang ulo sa hangin bago muling
tumitig ang nagliliwanang nitong mga mata sa kanya. Napakaitim ng balahibo nito na
hindi na makita sa dilim.
Pero sapat ang maliwanag nitong asul na mga mata para matukoy niya ang kinaroroonan
nito. Humigpit ang hawak ni Luna sa sandata nang kumilos ito. Bigla na lang itong
tumakbo patungo sa kanya. Bigla itong tumalon. Sinundan ni Luna ng tingin ang
nilalang na tumawid sa kanyang ulo. Ang akala niya ay aatakihin siya nito pagbagsak
sa kanyang likuran pero tumakbo lang ito patungo sa kakahayun.

Tumalim ang mga mata ni Luna. Parang may nag-iba sa kanyang mga mata at ikinamangha
niya ang tila paglinaw ng kanyang paningin na kaya niyang makita ang tumatakbong
nilalang sa dilim. Sinamantala niya ang pagkakataon. Nag-focus at ibinigay niya ang
lahat ng lakas sa pagbato ng shuriken sa direksyon ng tumatakas na nilalang.
Kamangha-manghang pati ang mabilis na paglipad ng shuriken sa dilim ay nakikita
niya. Kitang-kitang rin niya ang pagtama niyon sa likod ng nilalang. Pinunit ng
malakas nitong alulong ang katahimikan ng
gabi. Nabulabog ang mga ibon sa mga pugad at nagsiliparan. Tatakbo sana si Luna sa
loob ng gubat para sundan ito nang biglang may humaklit sa kanyang braso. “What do
you think you’re doing?”

Pumihit siyang paharap. “Cebal, Lycans. Nandito sila. Hahabulin ko!” Sinubukan
niyang kumawala mula sa pagkakahawak ni Cebal pero humigpit lang ang pagkakahawak
nito sa braso niya habang matiim ang pagkakatitig sa kanyang mukha. “Cebal!”

Kumurap ito. Tila nagising sa pagkakatulala. “Ang mga mata mo.”

“What?”

“Kanina parang nagliliyab na kulay ginto pero agad rin bumalik sa pagiging itim.”

“Ano? Anong kalokohan ang pinagsasabi mo? Ang halimaw! Sundan natin.”
“You are reckless. Inilalagay mo ang sarili mo sa kapahamakan.” Hinila siya ni
Cebal pabalik sa sasakyan.

Wala na ang babae sa kalsada. Naroon si Faro. Nakatayo sa gilid ng sasakyan.

“Sumabay ka na kay Beatrix. Isama mo muna ang babae. Ihatid mo kapag nagising.
Isasabay ko na si Luna,” utos ni Cebal kay Faro.

Hinila siya ni Cebal sa isang sasakyan. Binuksan nito ang pinto ng backseat.
Hinawakan ni Cebal ang ibabaw ng ulo niya nang hindi siya kumilos kaya wala siyang
nagawa kundi ang sumakay. Si Zanaya ang nasa driver’s seat. Pinausad nito ang
sasakyan nang makasakay si Cebal. Sumunod sa sasakyan na kinalululanan nina
Beatrix.

“Hahayaan na lang natin makawala ang mga halimaw? Nasugatan ko ang isa.”
“Mabuti na lang talaga at nakasunod kami sa inyo. Mabuti na lang at pinabantay ka
ni Maddalena kundi napahamak ka na. Luna, wala kang sapat na lakas para kalabanin
ang Lycans. You lack a supernatural ability, Luna. You can’t defend yourself with
your human strength. Those Lycans are old. The older they get, the stronger they
become.”

“Paano mo namang nalaman na matatanda na ang Lycans na ‘yon?”

“Alam ko lang.”

“Wait. Si Fhergus…puntahan natin siya. Naamoy ko siya sa paligid. Baka may

nangyaring masama sa kanya.” Napakunot-noo si Cebal, maging si Zanaya napatingin sa
kanya mula sa rearview mirror. Naguguluhan sa sinasabi niya.

“Naaamoy?” tanong ni Cebal.

“Basta. Please! Let’s check on him.”

“Hindi pwede, Luna. Tawagan mo na lang siya.” Frustrated na isinandal ni Luna ang
likod. Nasa bag niya ang kanyang phone.

“May I borrow your phone?” Cebal took the phone out of his jacket’s pocket,
unlocked it before handing it to her. Luna immediately typed Fhergus’s number,
putting it to her ear. Matagal na nag-ring lang iyon kaya mas kinabahan si Luna
pero nakahinga siya nang maluwag nang sagutin nito iyon.

“Fhergus, where are you? Ayos ka lang ba? Wala bang masamang nangyari sa ‘yo?”

“Mon chou. You sound worried. I’m okay. Bakit mo naman naisip na hindi ako maayos?”

“Okay. I’m glad to know that. Kinutuban lang ako ng masama. Anyway, nasa bahay ka
lang ba?”

“Hmm,” impit na ungol ang tugon nito. He sounded in pain.

“Ayos ka lang ba talaga?”

“Oo. Medyo masakit lang ang ulo ko. Nasa bahay lang ako.”

“Huwag kang lalabas, ah. Gabi na. And please, lock the door.”
“Yes, mon chou. Thank you for your concern…mahal na mahal kita, Luna.” Ang takot na
nararamdaman ni Luna ay nahalinhinan ng saya. Hindi niya mapigilan ang mapangiti.
Gusto niya sanang sabihing mahal niya rin ito kaso nakatingin sa kanya si Cebal.

“Tawagan ulit kita mamaya pagkauwi ko, ah?” Ibinalik niya ang phone kay Cebal
matapos nilang mag-usap ni Fhergus.

“They are real,” usal niya nang bumalik ang takot sa bawat himaymay. Itim na may
asul na mga mata. Pero hindi ito ganoong katapang sa inaasahan niya. Hindi siya
nito
inatake. O marahil natunugan nito ang pagdating ng mga kasama niya?

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 21
531
71
10
PINATAWAG si Luna ni supremo. Sinundo siya ni Zanaya sa kanilang bahay at nagtungo
sila sa HQ. Kakausapin daw siya dahil sa nangyari kagabi. What happened last night
was something she didn’t anticipate. Hindi niya akalain na makakatagpo niya ang
Lycan. Hindi siya makatulog kakaisip sa nangyari. Hindi mawala sa isip niya ang
itim na Lycan na may asul na mga mata. Kung bakit dinala sa kanya ng hangin na
nakakahumaling na amoy ni Fhergus gayong wala naman ito sa lugar. Bakit ganoon na
lang ang tibok ng kanyang puso nang matitigan niya ang asul na mga mata nito? At
higit sa lahat ay bumabagabag sa kanya ang sinapit ng kaawa-awang babae. Those
monsters raped the poor young girl. She was only seventeen. She was terrified. Iyak
ito nang
iyak at sigaw nang sigaw habang sinasambit ang mga salitang halimaw nang paulit-
ulit. Higit ang poot na nararamdaman ni Luna sa mga halimaw ngayon. Dapat itong
mawala sa mundo. Walang karapatang mabuhay ang mga ito.

“I heard about what happened last night. How are you? Have you hurt?” Supremo
inquired as he sat on the high-back chair at the end of the long conference table.
Magkatabi naman silang nakaupo ni Zanaya sa kaliwang bahagi. Kasalukuyang silang
nasa sa loob ng conference room.

Umiling si Luna. “Hindi po, Supremo. Dumating po agad sina Zanaya.”

He slightly nodded, gaze darting to the flat screen television that was attached to
the wall. Supremo just snapped his fingers and the television turned on. The image
shown on the screen surprised her.

“Do you know him, Luna?” Supremo asked,

but Luna didn’t answer as she stared at the image, couldn’t fathom why his images
were shown on the screen.

Naguguluhan siyang bumaling sa supremo. “He’s Fhergus Ferreira, my professor.”

“And your lover.”

It wasn’t a question, not even a confirmation, but just letting her know that he
knew everything. Ang hindi niya alam ay kung paano nitong nalaman at bakit siya
kailangan kausapin tungkol sa bagay na ito.

Tumingin siya kay Zanaya. Sa reaksiyon nito mukhang ito ang nagsabi. Nakalimutan
niya. Kaya nga palang bumasa ni Zanaya ng isip. Sobra ang pag-alala niya kay
Fhergus kagabi. Hindi niya mapigilan ang emosyon niya at tingin niya ay alam na ni
Zanaya doon pa lang.
“Hindi naman po siguro ipinagbabawal ang makipagrelasyon sa hindi natin kauri.”
“No! But not with our enemies.”

Unti-unti ang paglukot ng noo ni Luna. Mas lalong naguluhan. “Fhergus isn’t our
enemy.”

Tumayo si supremo at naglakad patungo sa dulo ng mahabang mesa kung saan naroon ang
screen. Tumitig ito sa malaking screen at nagpalit iyon ng larawan. Mga kilalang
brand ng alak. “Do you know what these are, Luna?”

Tumango lang siya. Ayaw niyang magsalita. Gusto niyang marinig ang gustong puntuhin
ng supremo. Hindi niya maintindihan pero kinakabahan siya sa tinatahak ng pag-uusap
na ito.

“Lua Azul is a multinational beverage alcohol company. One of the world’s largest
distilleries. It operates in hundreds of countries. Its main headquarters are in
Algarve Portugal and in the Philippines.”
“Like your company, Supremo.” Nalaman niya mula kina Cebal na nagmamay-ari ang
supremo ng isa sa pinakamalaking kumpanya ng alak sa Portugal at may sangay rin
dito sa Pilipinas at iba’t ibang panig ng mundo.
“Pero ano po ang kinalaman ni Fhergus sa bagay na ‘yan?”

Pagbaling ng supremo sa screen ay lumipat ulit iyon. Muli ay lumabas ang larawan ni
Fhergus na nakasuot ng midnight blue na business suit.

“Fhergus Soares—not Ferreira. He’s not a professor but one of the owners of Lua
Azul.”

Walang naging reaksiyon si Luna. Nakatitig lang siya sa imahe sa screen habang
sinusubukan i-absorb ng utak ang mga sinabi ng supremo.

“Businessman and professor,” she said

absently. Hindi gustong bigyan ng pansin ang ibang bagay. Hinawakan niya ang
kanyang mga kamay sa ibabaw ng kanyang hita. Ang tibok ng kanyang puso ay hindi na
makalma pa.

“He’s not a professor, Luna. Don’t make yourself believe the lies he told you. He
isn’t in love with you. He’s just using you to get information about us.”

“Paano naman niyang malalaman na isa akong Paganus? And why would he do that?”

“Because he’s a Lycan.”

Marahas na umiling si Luna. Imposible! “No! Imposible.”

“Last night, Zanaya told me that you smelled Fhergus at the area.” Parang gustong
takpan ni Luna ang magkabila niyang tainga. Ayaw niyang marinig ang susunod na
sasabihin ng supremo. “Dahil isa siya sa
nakasagupa mo, Luna.”

“No!” Napuno ng luha ang kanyang mga mata.

Nanggalit ang mukha ng supremo habang nakatitig kay Luna. Hindi nagugustuhan ang
kahinaang ipinapakita ni Luna. “Your emotions don’t lie, Luna. You have an
attachment with Fhergus and you felt it last night.”

Lycan? Si Fhergus, Lycan? Paanong nangyari? Sinubukan ni Luna na balikan ang bagay-
bagay. Mga oras na magkasama sila ni Fhergus para patunayang walang senyales ng mga
sinasabi ni supremo. Pero bigo siya dahil isa-isa lang niyang nabalikan ang
posibleng mga senyales na hindi naman niya napagtuuan ng pansin noon. Kaya ba
parang ipinagtatanggol nito ang mga Lycan? Ang pagbalot nito ng panyo sa shuriken
dahil silver ang weakness nito at wolfbane. Si Romulus…kaya ba ito hubo’t hubad at
parang hayop na inaamoy siya?
Kaya rin ba parang ang bilis humilop ng mga kalmot nito sa likod?

“Bakit niya ako lalapitan?” Bakit siya nito minahal? Minahal nga ba siya?

“Sinadya niyang pumasok sa St. Louis to get your attention, Luna.”

“Why?”

“Dahil nalaman nila ang pagiging witches ng pamilya n’yo. Gusto nila kayong
gamiting magkapatid para makuha ang alpha.”

“Kami ni Ate Aurora? And what alpha?”

“Ang pinuno nila. You already saw him. Ang lalaki sa tunnel.”

“Ang lalaki sa tunnel? Siya ang pinuno ng mga Lycan?”

“Nagkaroon kami ng pagkakataon na makuha ang alpha nang magtangka silang

atakihin ang lahi natin ilang dekada ng nakalipas.”

Marahas ang ginawang pagtayo ni Luna. Gumawa ng ingay ang pagkadkad ng paa ng silya
sa sahig. “Sandali! I don’t understand!” Hinagod ni Luna ang kamay sa buhok at
tuluyang bumagsak ang luha. Hindi niya mapaniwalaan ang mga naririnig.

“At ibinibintang nila sa atin ang pagkawala ng kapatid ni Fhergus. Si Octavia.”

Octavia. Parang narinig na niya ang pangalan na ‘yon. Itiningala ni Luna ang ulo.
Pilit inisip kung saan niya narinig ang pangalan na iyon. Kagabi. Tama. Habang
lasing siya…itinanong iyon sa kanya ni Romulus. Sabi ni Fhergus solong anak lang
siya.

“Your sister, Aurora, was kidnapped by them.”

Marahas na bumaling si Luna. “What? Nasa

kanila si Ate Aurora?”

Muli nitong inilipat ang larawan na nasa screen. Isang bagong mukha ng lalaki ang
naroon kasama ang kanyang kapatid na nasa isang restaurant. “Axton Casanova. Isang
Lycan. Katulad ni Fhergus. nakipaglapit din siya kay Aurora hanggang sa mahulog ang
loob ng kapatid mo at ngayon ay hawak nila si Aurora. Ginagamit nila kapalit ng
alpha at Octavia.”

“Mother nature! Bakit hindi n’yo pa ipalit kung iyon ang gusto nila?”

Supremo sighed but he walked smoothly back to his chair. Sitting there, he rested
his arms on the armrest. He seemed relaxed despite the situation.

“We can’t.” Tumingin ang supremo kay Zanaya. Tila nag-usap lang ang dalawa sa isip.
Tumayo si Zanaya, hinawakan nito ang balikat niya at marahang pinisil bago lumabas
ng silid.
“Sit down and calm down, Luna.” Sumunod naman si Luna. Nanginginig ang kanyang
buong katawan dahil sa samo’t saring emosyon tumatali sa kanyang puso. Hindi niya
mapaniwalaan ang mga nalaman.
“Our coven’s rule is to give up the other Paganus if needed for the sake of the
majority.”

“What? Hahayaan na lang natin si ate. Supremo, hindi pwede ‘yon. Hindi ako papayag.
Kung hahayaan n’yo na lang siya, ako ang maghahanap sa kanya.”

Kumuyom ang mga palad ni Luna na nasa ibabaw ng mesa. Hindi niya alam kung ano ang
dapat na maramdaman. Pero isa lang ang nangingibaw—sakit. Hindi maipaliwanag na
sakit ang tila kayang pumatay sa puso niya. Pero naroon ang pag-asa. Umaasa siya na
baka may magandang paliwanag si Fhergus. Paano kung talagang may nararamdaman na
ito sa kanya? Paano
kung totoo na siya nitong minahal? Ramdam niya ang pagmamahal nito. Hindi niya ang
makita ang pagkukunwari. Paano kung iyon ang maging tuloy para magkaroon ng
kapayapan sa pagitan ng dalawang lahi?

Bumaling si Luna sa supremo. Madilim ang anyo nito habang nakatitig sa kanya na
para bang galit.

“I’ll to talk to him. Baka mapakiusapan ko siya.”

“Are you out of your mind, Luna?!” Supremo slammed his hand on the table as his
voice boomed across the four corners of the room and it startled her. Laging mababa
ang tono nito sa tuwing nagsasalita at ngayon lang niya ito nakitang magtaas ng
boses. Intimidating na ito noon pero mas nakakatakot ito ngayon.

“I thought you are one of the best hunters, pero mukhang mali ang impormasyong
nalaman ko tungkol sa ‘yo. You are weak
and a fool. You let your opponent fool you. You let the enemy manipulate you, and
you are willing to remain his victim despite the fact that he doesn’t love you.
Ginamit ka lang niya.”

Napahugot si Luna ng malalim na paghinga para kalmahin ang paninikip ng kanyang

dibdib. Hindi niya matanggap ang katotohanan na iyon. Umaasa siya na baka mali ang
lahat. Gusto niyang makausap si Fhergus.

“Clear up your mind, Luna. Kapag ipinagpatuloy mo ang kahangalan na ito,

pasensiyahan na lang tayo pero aalisin ka sa pagiging hunter…and your entire family
will be cast out. Hindi na kayo magiging parte ng coven at aalisin ang proteksiyon
sa pamilya mo.”

“Ho?”

“Moon Lust maintains its good standing status because of the investors. At alam
pawang mayayamang Paganus din. What do you think will happen when major
shareholders leave the company?”

Hinawakan ni Luna ang sariling kamay at pinisil iyon.

“We will do everything to find your sister. Pero hindi natin maaaring ipalit ang
Alpha. Dahil sa oras na makalaya ang alpha, malaking gulo. Hindi lang ang mga buhay
ng Paganus ang mamimiligro kundi pati na rin ang mga inosenteng tao.”

Matapos makausap si supremo ay lumabas na si Luna ng conference room. Agad naman

siyang nilapitan ni Cebal, Faro at Zanaya. Naupo ang tatlo sa gazebo. Mahigpit na
hawak ni Faro at Cebal ang magkabila niyang kamay na katabi niyang umupo. Gulong-
gulo ang kanyang utak at ang kanyang dibdib…para iyong sasabog. Ngayon lang siya
nakaramdam ng ganito kabigat. Parang may malaking kamay ang pumipisil sa kanyang
puso. Ang sakit-sakit.
Kaya ba nagustuhan siya nito kahit hindi maganda ang itsura niya dahil nagkukunwari
lang ito? Nandidiri ba ito habang hinahalikan siya? Lahat ba ng sinabi nito sa
kanya at ang lahat ng sweet gesture ay ginawa lang nito para mahulog ang loob niya?
Pero gusto niyang umasa…gusto niyang umasa na baka minahal naman siya ni Fhergus.

“Bakit hindi mo sinabi ang tungkol dito, Luna?” mahinahon na tanong sa kanya ni
Cebal.

“Balak ko naman. Naghihintay lang ako ng pagkakataon. Pasensiya na.”

“Ayos lang.” Hinawakan ni Cebal ang gilid ng ulo niya at hinalikan ang kabilang
gilid niyon.

“Tama ang hinala ko sa propesor na ‘yon.” Si Zanaya na nakaupo sa tapat nila.

“Unang kita ko pa lang sa kanya may hinala na akong hindi siya ordinaryo. I can’t
read
what’s running in his mind, as if something was blocking my energy. Lycan…iyon agad
ang na naisip ko kaya nagbukas ako ng usapin tungkol sa Lycan. Based on his
reaction, it wasn’t that obvious, but I knew he was one of them.”

“I want to talk to him.” Hindi na napigil ni Luna ang paglandan ng kanyang mga
luha. Isinubsob niya ang mukha sa dibdib ni Cebal at yumakap sa kaibigan.

“Cebal, please! Gusto ko siyang makausap. Gusto kong malaman ang totoo.”

“Pero delikado.” Masuyong hinaplos ni Cebal ang likod ng kanyang ulo habang si Faro
ang likod niya ang hinaplos.

“Hindi ako matatahimik kapag hindi ko narinig mula sa kanya. Please, Cebal, gusto
ko siyang makausap.” Isang mabigat na buntonghininga ang pinakawalan ni Cebal at
mahigpit siyang niyakap.
*

“I’M just using her. That kid is easy to manipulate. My taste hasn’t changed. I
will never fall in love with her kind—short with an ugly face.”

Mariing ipinikit ni Luna ang mata habang paulit-ulit na umuukilkil sa kanyang ang
utak mga sinabi ni Fhergus sa kausap nitong lalaking hindi niya kilala. Nakikita
niya at naririnig niya kung paano itong tumawa matapos sabihin ang mga katagang,
“Poor, Luna. She’s a fool.” Pinagbigyan siya ni Cebal na kausapin si Fhergus. Sa
isang restaurant sila nagtungo dahil ayon sa isang kasamahan nila sa Koakh na
inutusan ni Cebal para tukuyin ang kinaroroonan ni Fhergus, ay nasa isang
restaurant ito sa Baguio. Hindi niya akalain na iyon ang maririnig niya. Hindi na
niya ito nagawa pang lapitan.

Ang lahat ng pagmamahal na mayroon siya para kay Fhergus ay napalitan ng poot.
Ipinapangako niyang pagsisisihan nito ang panggagamit sa kanya. Pagsisihan nito ang
pagpapaikot sa kanya. Babalikan niya ito sa oras na handa na siya. Ang buong lahi
nito ang magbabayad. Sinisigurado niya ‘yon. Mariing kumapit ang kamay ni Luna
habang nakasubsob ang mukha sa unan. Hindi niya gustong umiyak pero hindi niya
makontrol. Ang sakit ng ginawa sa kanya ni Fhergus. Ang sakit-sakit.

“Luna.” Hindi tuminag si Luna sa pagtawag ni Maddalena. Nanatili siyang nakadapa.

Naramdaman niya ang paglundo ng gilid ng kama.

“Luna, you can talk to me.” Dahan-dahan niyang ibinaling ang luhaang mukha kay
Maddalena. Nasa mukha nito ang simpatya para sa kanya. Nakikita niyang naaawa ito
sa kanya at lalo lang siyang nahihiya.

“Galit ka ba sa 'kin?”
Umiling si Maddalena. “No. Bakit naman ako
magagalit sa 'yo?”

“Pwede mo ba akong yakapin, Maddalena? Kahit saglit lang.” Mabilis na nag-iwas ng

tingin si Maddalena at mabilis na ikinurap ang mata. Nakaramdam lalo ng lungkot si
Luna dahil hindi siya kayang pagbigyan ni Maddalena. Muli niyang mariing ipinikit
ang mata at pilit na kinalma ang sarili. Lilipas din ito. Mawawala rin ito. Ganito
rin naman si Beatrix at kahit paano nagawa namang ngumiti kapag kasama siya.

“Halika rito, Luna.” Muling nagmulat ng mata si Luna. Napatitig siya sa nakalahad
ng kamay ni Maddalena kapagkuwa’y itinuon niya ang mata sa mukha nito, nagtatanong.

“Halika, anak, yayakapin kita kahit gaano katagal mong gusto.” Tuluyang
napahagulhol si Luna. Mabilis siyang gumapang palapit kay Maddalena ay yumakap sa
baywang nito.

“I’m sorry. Dapat nakinig ako sa ‘yo. Nakinig

akong dapat iwasan ang mga lalaki.”

“Shhh! It’s okay, Luna. It’s not your fault. Ang nakatakda ay nakatakda.” Masuyong
hinaplos ni Maddalena ang ulo ni Luna habang siya ay patuloy sa pag-iyak.

“It must’ve changed if I only listened to you.”

“Nang araw na nagkaroon ka ng pangitain, alam ko na kung ako ano ang magiging papel
ng Lycan na iyon sa buhay mo. Hindi ko lang akalain na magiging ganito…ganito
kabilis.”

“Ano ang ibig mong sabihin?”

“Na mahuhulog ka sa kanya. Magmamahal ka ng isang kaaway. It’s my fault because I

didn’t warn you.”

“I hate him. I will never forgive him.”

Maddalena sighed sadly. “Just follow your

heart, Luna. Sundin mo kung ano ang idinidikta niyan.”

“The only thing that I have in my heart is hatred. Hatred and pain, and I will use
them to exact revenge. Ipapakita ko sa kanya na maling tao ang binangga niya. Sila
naman ngayon ang papaikutin at paglalaruan ko.”

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 22
502
68
29
HINDI makabangon si Fhergus sa sakit na nanonoot sa kanyang laman at halos inaabot
ang kanyang buto. Bumaon ang shuriken sa kanyang likod. Mabuti na lang at hindi
napuruhan ang kanyang spine kundi ay mas malala pa ito. Ang shuriken may lason. Si
Luna. Hindi ito normal. Hindi ito bastang anak ng witches. Sa galaw nito, sa tapang
at determinasyon na harapin siya mukha itong sumailalim sa training. Wala itong
kakaibang kapangyarihan pero may kakaibang liksi. Nagawa siyang patamaan kahit sa
kadiliman. At hindi niya maintindihan kung bakit ayaw humilom ng sugat niya.
Marahil ay nababalot ng kung anong kapangyarihan ng mangkukulam ang
shuriken bukod pa sa poison na sigurado siyang mula sa halaman ng wolfsbane. Dahil
kung sa wolfbane man ito dapat ay magaling na ito. It had been fucking forty-eight
hours after the encounter. Hindi niya rin nainom ang nasabing poison kaya dapat ay
magaling na ito.

Bumukas ang pinto ng silid. Si Romulus at Cassidy iyon. Nanatili siyang nakadapa.

“What the heck is that?” Cassidy’s high-pitched tone resonated around the small
room. Umupo si Cassidy sa gilid ng kama at hindi kaaya-aya ang ekspresyonan ng
mukha nito habang nakatitig sa malalim na sugat ni Fhergus.

“Bakit nasugatan ka nang ganyan? Si Oz ba ang nakasugat sa ‘yo? Then why it didn’t
heal? Bakit parang ang lala?” Hinaplos ni Cassidy ang likod ni Fhergus.
Kahit siya ay hindi niya alam. Their species had regenerative abilities so they
could heal instantly. Hindi malala ang tama niya pero hindi niya maintindihan kung
bakit hindi humihilom ang sugat niya.

“No. It wasn’t Oz.”

“Sino?” He couldn’t tell Cassidy. Hindi niya maaaring malaman ang tungkol kay Luna.
Ayaw niyang dumagdag sa problema ng lahi nila at kawalan ng pag-asa ang balitang
ibigay niya sa mga ito.

“Is it Luna?”

Groaning, he clutched the pillow, wanting to punch Romulus.

“Navarro?” asked Cassidy.

“Iyon ang paliwanag sa hindi paghilom ng sugat niya.” Si Fhergus naman ang
naguguluhan sa sinabi nang kabigang si
Romulus. May tanong sa mga matang tiningnan niya ang kabigan na naglakad sa
kabilang bahagi ng kama at tumunghay sa kanya. “Another myth is fucking real,” he
uttered, amazed yet worried as he watched him helplessly on the bed.

“What myth, Romulus? Would you care to explain? And this Luna girl is capable of
fighting one of the strongest Lycans? How? Does she have supernatural abilities?”
Cassidy bombarded Romulus with questions.

“She’s Fhergus’s mate.”

Fhergus let out another groan of frustration, darting his friend a dagger look.

“Let her know. Para matigil ang kabaliwan sa ‘yo.”

“Shut up Romulus! No man makes me go crazy over them. They do.”

“Really?” nanunuyang ngumisi si Romulus.

“Shut up and explain what you are talking about.”

Romulus crossed his arms over his chest. “Like Axton and Aurora. Luna and Fhergus
are perfect mates.”

“Seriously? Do you really believe that fucking myth? You and Axton are just out of
your wits. You just desired these witches and made you believe that they were your
perfect mate.” Naiiritang iniling ni Cassidy ang ulo. Hindi ni Fhergus pinansin pa
ang iritasyon ng babae dahil nakuha ng unang sinabi ni Romulus ang atensyon niya.

“What other myth were you talking about, Romulus?” tanong niya sa kaibigan.

“There’s a myth about our species. That once you are wounded by your mate, it’s
hard to heal, lalo na kung attached ka na nang sobra sa kanya. We possess superb
remarkable regenerative abilities. The silver is fatal if it penetrates our
internal organs. Shuriken lang ang nakadali sa ‘yo at bumaon lang sa laman mo pero
nanghihina ka na riyan.”

He heard about that myth. Kung gayon ay totoo nga iyon.

“So, tama? Si Luna ang nakasagupa mo?”

Tumango si Fhergus. Wala nang saysay pa para ilihim.

“Muntik nang may mabiktima si Oz kagabi. Inosentang dalaga. That fucker raped the
young lady and he planned to eat her flesh. Nagsisimula na silang maghasik ng
lagim. Malalagay ang lahi natin sa alanganin kapag hindi sila nahuli.”

Malaki ang galit sa kanya ni Oz. Siya ang sinadya nito rito kaya nandito ang hayop
na ‘yon. Sinasadya nito ang paghahasik ng lagim para sadyang Ilagay sa alanganin
ang
kanilang lahi. Ganti nito iyon dahil sa pagpatay niya sa ama nito at pagkulong dito
sa isla sa mahabang panahon. Napatay niya ang ama ni Oz dahil sa ginawa nitong
pagpatay sa kanyang ina.

“Our men informed me about Oz and his men. Nasundan nila ang amoy ng mga ito.
Sinubukan naming hulihin pero nakatakas ang tarantado.” Apat sa kasamahan ni Oz ang
hinabol ng kasamahan niya pero pawang nakatakas din.

“Paanong nagtagpo kayo ni Luna?”

“Paglabas ko ng gubat habang hinahabol si Oz ay sakto ang pagdaan ng sasakyan ni

Luna at nakita kami.” Binitbit niya ang babae at dinala sa labas ng gubat. Hindi
niya ito maiwan dahil baka mas mapahamak.

“Our men are trying to track Oz’s location.” Si Romulus.

“Why don’t you go back to headquarters

para magamot ‘yang sugat mo? Manoela might help you,” suhesyon ni Cassidy.

“Mas madali ‘yang gagaling sa haplos at halik ni Luna.”

Napangiti si Fhergus sa sinabi ni Romulus.

“Damn it! You are fucking blushing!” palatak ng kaibigan.

Sa halip na ma-embarrass ay mas lalo lang siyang malapad na napangiti. “I miss

her,” he said, smiling.

“Yuck!” Sabay na sabi ni Romulus at Cassidy. Tumawa lang si Fhergus.

“MAY BALITA na ba kay Octavia?” tanong ni Fhergus nang nasa gitna na sila ng pag-
kain. Romulus and Cassidy prepared their dinner. Masarap talaga magluto itong si
Romulus. Siya naman ay marunong kahit
paano pero hindi kasing galing ni Romulus. His could be eaten, pwede na, but
Romulus’s, you couldn’t stop eating once you taste his food. Masarap talaga. The
taste, even the presentation, was of fine restaurant quality.

“About that… mukha raw nandito sa Pilipinas si Octavia. Mukhang dito siya dinala.
Hindi lang matukoy kung saan sa Pilipinas.”
“Siguradong nasa headquarters ng mga witches.” Si Cassidy na nakatauon ang
atensiyon sa pagkain. Nag-angat ito ng tingin matapos maisubo ang laman ng kutsara.
“Haven’t you extracted any information from Luna? She isn’t that innocent, I’m sure
about that. She’s able to wound you that easily na hindi nagawa ng iba.”

Iyon din ang pinagtatakhan niya. Napakadilim din sa lugar. At kung ordinary na
dalaga, katulad ni Luna hinding-hindi siya tataaman.
“And if the myth Romulus was talking about is true, then be ready. She’ll bring you
to your own grave.”

Bumuntonghininga si Fhergus. Paano nga ba niyang sasabihin kay Luna ang totoo?
Aurora and Luna were completely different. Si Aurora mahal si Axton, siya mahal ni
Luna, pero iba si Aurora kay Luna. Aurora lived a normal life. A normal lady who
didn’t know her family background. She discovered her supernatural abilities just
recently.

Pero si Luna…she was different. Kung ibabase niya sa nangyari kagabi at kung paano
nagpakita ng determinasyon na labanan siya, masasabi niyang isa itong madirigma.
Paano kung sabihin niya rito ang totoo niyang pagkatao? Tatanggapin ba siya nito?
Namumuhi ito sa uri niya. Kitang-kita niya ang pagkamuhi na iyon sa tuwing mapapag-
usapan nila ang tungkol sa kanilang uri. At higit ang muhi na nakita niya
sa mukha ni Luna nang magkaharap sila kagabi. At ang confusion—hindi nakaligtas sa
kanya ang pagkalito sa mga mata nito.

Namumuhi ito sa uri nila pero hindi nito matatakasan ang damdamin nito para sa
kanya. They were mates and she couldn’t control that emotion toward him. She was
still attracted to him even in his beast form. Wala sa loob na napangiti si Fhergus
dahil sa katotohanan na iyon at iyon ang nagbibigay sa kanya ng pag-asa.

“Hay! I can’t believe this. Masaya siya sa nalalapit niyang kamatayan.”

Napatawa si Fhergus sa nang-uyam na pagsasalita ni Cassidy.

“Yeah. I hope I won’t find my mate. And if ever I find her, sana naman hindi
kalabang uri natin,” ani naman ni Romulus na parang nasusuya rin sa pagngiti-ngiti
ni Fhergus.

*
IT had been a week since he and Luna talked. Sinubukan niya itong tawagan pero
hindi niya makontak. The second semester started but he didn’t see Luna. Even
Beatrix didn’t attend class. At this moment, his mission was supposed to be done
but here he was, continuing teaching. He wasn’t a fucking professor. Sinuhulan lang
niya ang dapat suhulan, kasama ang propesor na siyang dapat na nagtuturo sa klase
nina Luna para makuha ang posisyon pansamantala.

Hinugot si Fhergus mula sa malalim na daloy ng isip nang pumasok sa conference hall
ang head of faculty kasama ang isang lalaki. All professors and staff were gathered
to welcome one of the major benefactors of this school. Napakunot-noo si Fhergus
nang mamukhaan ang lalaki. Ito nga ba? Hindi siya maaaring magkamali. This was
Braham Amorin, the owner of one of the largest liquor companies in Portugal. Lima
ang malalaking kumpanya sa Portugal
at isa ang kumpanya ni Braham Amorin, ang mabigat nilang rival. Minsan niya na
itong nakatagpo sa isang pagtitipon ng royalty sa Portugal pero hindi naman sila
nagkaroon ng pagkakataon para maipakilala sa isa’t isa. Ni hindi nga siguro siya
nakita pero ito kilang-kilala niya dahil madalas ay laman ito ng business magazine.

Siya naman at ang kanyang mga kaibigang isa sa may-ari ng kumpanya ay mga pribadong
tao lang. Hindi sila nagpapakilalang isa sa may-ari ng sarili nilang kumpanya.
Kilala lang sila sa pangalan pero hindi sa mukha. Si Romulus ang siyang CEO ng Lua
Azul habang ang ama nitong si Nikuro ang chairman. They were in charge of running
of their operations worldwide and dealing with corporate matters—investors,
appearing in media for interviews and heading the launching of new products while
he and other friends worked behind the scenes. They took charge of product
development. They were the creators of different kinds of alcoholic
beverages that were bought by huge consumers all over the world. Ang kanilang
likhang mga alak ang nagdala sa kumpanya sa tugataog ng tagumpay…of course, with
the help of Nikuro and Romulus, who were really good at running businesses. Hindi
sila humarap sa mga tao. Walang problema sa mga executive dahil pawang Lycans ang
mga iyon. Mas madaling ipaliwanag ang hindi nila pagpapakita kaysa ang ipaliwanag
ang hindi nila pagtanda.

“Everyone! Please meet the major benefactor of this university, Braham Amorin—the
owner of Amorin Incorporated, one of the largest companies in the spirits and
wine,” the head of faculty introduced the man. “His bequests to this school make it
possible for many students to attend college…Mr. Amorim, please accept our vehement
protestations of gratitude.”

The man gave a curt nod with a casual smile. Binigyan ito ng mikropono ng staff
para magbigay ng mensahe. Matapos niyon
ay nagpasya si Fhergus na lumabas na nang makatanggap siya ng text message mula sa
kanyang estudyente at sinabing pumasok si Beatrix na ngayon ay nasa café. Binilinan
niya ang isa mga estudyente unang araw pa lang ng klase na ipaalam sa kanya kung
sakaling pumasok o makita si Beatrix at Luna.

“Mr. Soares.” Napigil ang tangkang paglabas ni Fhergus nang marinig na may tumawag
sa kanyang totoong huling pangalan. Sa paglinga niya ay nakitang si Mr. Amorin
iyon.

“Do I mistake you for another person? Or are you really Mr. Soares, the owner of
Soares Company?” How did he fucking know? Nakilala ba siya nito sa pagtitipon na
iyon?

“Um…no, sir. I’m Fhergus Ferreira. An archaeology professor.”

He slightly raised his chin, staring at him suspiciously, but nodded eventually.
“Please, excuse me.” Tinalikuran na niya ito at lumabas. Siyempre hindi siya aamin.
He headed to the café located inside the university and felt relief when he spotted
Beatrix sitting alone at the corner, beside the glass wall.

“Beatrix.” Agad na kumunot ang noo nito nang tingalain siya.

Nginitian niya ang babae pero irap ang iginanti nito. Ano ang problema nito? Hinila
niya ang silya at naupo roon. “Si Luna? I’ve been trying to call her, but her phone
is out of coverage. I’m worried.”

Her eyebrows shot up. “Really? Worried?” She looked annoyed. Pati ba siya dinadamay
nito sa galit dahil sa pangloloko ng nobyo nito.

“Yeah. Bakit hindi pa siya pumasok?”

“Hindi na siya papasok. Kinuha na siya ng

parents niya at sa isang bansa na mag-aaral.”

“What? Sandali, hindi pwede ‘yon. Bakit biglaan? Bakit hindi man lang nagpaalam sa
‘kin?”

“Malay ko!” May kinuha ito sa sahig sa may tagiliran nito. It was a cat bag at
naroon si Fherlus. Nagwawala na naman ito nang makita siya. “Pinapasuli niya sa
‘yo. At huwag mo na raw siyang subukan pang hanapin.” Tumayo si Beatrix, kinuha ang
bag mula sa kabilang silya at sinukbit iyon sa balikat at binitbit ang tatlong
librong nakapatong sa mesa saka siya iniwan.

Ano ang nangyayari? Hindi niya maintindihan. Paanong aalis si Luna? Paanong
lalayuan siya nito nang ganu’n-ganu’n na lang? Nalaman kaya ng tiyahain nito ang
relasyon nila at pinagbawalan ito? Hindi siya makakapayag. Kung kinakailangan
niyang sugurin ang kuta ng mga Paganus ay gagawin niya makuha
lang si Luna. Luna was his! Only his, and no one could take her away from him.

Lalong nagwala si Fherlus nang makita ang panggagalit ng mukha ni Fhergus.

“Calm down, Fherlus, we will find your momma. Ang babaeng ‘yon basta na lang tayong
inabandona.” Lalong nagwala si Fherlus nang bitbitin niya ito. “Shh! You have no
choice, Fherlus, I’m your father whether you like it or not,” mahinang saway niya
rito. Mabilis na sinundan ni Fhergus si Beatrix. Hindi pa ito nakakalayo sa café.
Kausap si Romulus. Ano naman ang ginagawa ni Romulus dito.

“Beatrix!” Ibinigay ni Fhergus ang pusa kay Romulus na mas lalo lang nagwala. This
kitten hated their species. Naamoy nito ang pagiging halimaw nila o malamang ay
nakikita nito ang itsura nila. “Beatrix, you have to tell me where I can find
Luna.”

Tinaasan siyang muli ng kilay ni Beatrix.

“Hindi ko rin alam! Kasalanan mo kung bakit siya umalis at ngayon wala na akong
kaibigan!”

“Anong kasalanan ko? Wala akong ginawa! Ano ba ang sabi niya sa ‘yo?” Sa halip na
sagutin ay tinalikuran at iniwan sila nito pero muli ring tumigil nang makasalubong
si Kajick. Humakbang ito paatras bago muling bumalik sa kanila. Nilapitan nito si
Romulus. Sinapo ang magkabilang pisngi at siniil ng halik.

“Saan tayo magdi-date, daddy?”

Nakangiti si Beatrix pero nangdidilat ang mata na para bang sinasabi na sakyan na
lang nito ang ginagawa.

Pilyo namang tumaas ang sulok ng labi ni Romulus. Hinapit si Beatrix sa baywang at
marahas na hinila palapit sa katawan nito. Isang marahas na singhap na lang ang
nagawa ni Beatrix nang bigla itong siilin ni Romulus ng halik sa labi. “Onde você
quiser,
meu bebê.”

Beatrix forced a smile but there was disgust on her face.

“Get her. I need to know where Luna is,” aniya kay Romulus.

“Let’s go, meu bebê!” Hinila ni Romulus si Beatrix. Hawak nito nang mahigpit ang
baywang ng babae.

“Bitawan mo nga ako! Sasama ako! Humanda ka sa ‘kin. You are disgusting. Your
saliva is disgusting.”

“Hey, you are the one who kissed me first.”

“And did I tell to kiss me, too?”

“Did I tell you to? Kayong mga babae, masyado kayong bossy. Gusto n’yo kayo ang
nasusunod. Pwede kayong manghalik, kami hindi?”
“Shut up!” Tuloy-tuloy si Fhergus na naglakad patungo sa kanyang sasakyan. Si
Romulus ay tinungo naman ang sariling sasakyan kasama si Luna.

Dinala nila si Beatrix sa bahay na tinutuluyan niya.

“Now, tell me where Luna is.”

Humalukipkip si Beatrix at pinaningkitin si Fhergus ng mata. Namaywang siya habang

nakatitig sa babae na nakaupo sa sofa habang si Romulus sa kabilang sofa nakaupo.

“Beatrix!” he bit out, anger and frustration starting to coil inside. Nauubusan na
siya ng pasensiya.

“Hindi ko nga alam. Hindi nagpaalam sa akin. Nag-iwan lang siya ng letter at iniwan
niya si Fherlus. Sabi niya, hindi mo naman talaga siya minahal. At lalayo na siya.
‘Yon lang talaga ang alam ko. So now tell me,
ano ang ginawa mo sa kaibigan ko para mag-desisyon ng ganu’n?”

“Wala,” halos paanas niyang sagot.

“Wala? She must be hurt so much for her to decide to leave. She loves this place.
She loves you.”

Parang nawalan ng lakas ang mga tuhod ni Fhergus. Umatras siya at naupo sa
bakanteng sofa. Hindi niya maunawaan. Maayos na maayos sila ni Luna. Hindi kaya
nalaman nito ang tungkol sa pagkatao niya? Imposible.

“Pare-parehas talaga kayong mga lalaki!” Tumayo si Beatrix, nanatiling

nakahalukipkip ang mga braso. “Hoy, panget!” tawag nito kay Romulus. “Pakainin mo
ako! I want milk tea and fries.”

“Tss,” tanging naibulalas ni Romulus pero tumayo na rin at sumunod palabas kay
Beatrix.
Si Fhergus ay nanatiling nakaupo at iniisip kung paanong hahanapin si Luna. Ngayon
pa lang ay naninikip na ang kanyang dibdib. Parang sasabog ang utak niya kakaisip
sa posibleng dahilan kung bakit biglang umalis si Luna. Kung nalaman nga nito ang
tungkol sa kanya maaari hindi na niya ito makita.

Si Aurora. Nakausap kaya ito ni Luna at sinabi ang totoo kay Luna? Damn it!
Hinding-hindi siya papayag na iwan siya ni Luna. Hinding-hindi.

Pinuproblema niya si Octavia dahil hanggang ngayon ay wala pa rin siyang balita o
kahit lead man lang na magtutukoy kung saan naroon ang kanyang kapatid. Takot ang
nararamdaman niya dahil baka kung ano ang gawin ng mga Paganus sa kapatid niya. At
ngayon ay madadagdagan pa ang nagpapabigat sa kanyang dibdib. Hindi niya ngayon
alam kung ano dapat unahin. This is frustrating! 

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 23
452
64
19

THE entire club was electric tonight. Loud music was booming. Disco ball light
twirled above, moving every shade of the rainbow into the darkness. The loud music
was like a drug that brought people higher in pure joy. Their bodies moved to the
crazy beat like coiling ropes, turning, twisting and rubbing against each other.
Bodies glistening with sweat. Gazes scanning through the darkness, stopping at the
bar area. The corner of her lips curved up into a triumphant grin as she spotted
the reason why she was here tonight. She walked towards the bar counter. Every step
she took was calculated, as if approaching a beast. Nah! She was literally
approaching the beast. A beast that she needed to annihilate.
She placed the red purse on the counter as she took the high stool beside the man.
Placing her foot on the footrest, she crossed her not so long legs, then she asked,
“Would you mind buying me a drink?”

A man turned sideways to face her, creasing his forehead when their eyes met. He
stared at her for a minute, and she was sure it would have been longer if she
didn’t raise her well-shaved eyebrows.

“S-Sure,” he managed to stutter, making her chuckle. He called the bartender.

“Please get her a drink.”

“Spicy margarita,” she said, running her red-painted nails against her upper chest,
right where her skin was exposed at the opening of her black long-sleeved button-
down dress.

“I am a regular customer here. Almost encounter same face every night. You are
foreign to me.”

“I’ve just arrived from New York.” She took the glass the bartender placed on the
counter before she uttered her thanks and sipped on her drink.

“J.G. Melon has the best burgers in town in New York. For sure you’ve tasted it?”

She looked away, afraid he could read her. She wasn’t familiar with the fast food
or resto he was talking about. That was good anyway! Mas magiging kapanipaniwala
ang acting niya at ang pagkatao niyang gustong ipakita rito.

“Don’t tell me you haven’t tasted it! You aren’t a New Yorker if you haven’t tasted
it.”

“Not a fan of burgers,” she lied. That’s one of her favorite food, but she wasn’t
familiar with what he was talking about.

“Really? But you’re a party goer?”

“No! I’m just here to meet my old friend, but unfortunately, she isn’t able to come
tonight. So here I am, trying to find some company to avoid looking like a loner.”
Inilahad niya ang kanyang kamay. “Twilight, by the way.”

The man took her hand for a handshake. “Romulus.”

Binigyan niya ito ng tipid na ngiti nang makaramdam siya ng pagkailang sa pagtitig
nito sa kanya. She hoped this man had no ability to read a person’s mind. Lycans
have superb abilities like healing and agility, but they were unlike witches who
have different supernatural abilities like reading other’s thoughts. She supposed
she was safe.

Muli niyang kinuha ang baso at ininom ang laman ng iyon.

“Can I have another one?” Tinawag nito ang bartender at muling humingi ng alak para
sa kanya. Kailangan niyang mapalapit sa lalaki
at kailangan niyang maging agresibo para mas mabilis niyang makuha ang gusto.
Kaunti na lang ang natitira niyang panahon.

“Do you have a girlfriend?” she asked.

Muli itong bumaling sa kanya. Umiling. “No.”

“How old are you?”

“Thirty-five.”

“You are handsome,” deretso niyang sabi.

“Thank you. And you are beautiful. Maliit, pero pwede na.” Hinagod nito ng tingin
ang kabuan niya. Gusto niyang hilain pababa ang laylayan ng polo dress niya para
takpan ang hantad niyang hita. Pinigil lang niya. Hinayaan niyang matakam ito. He
could see the desire in her eyes, especially when his eyes landed on her cleavage
that was peeking out the opening of her dress. Nagkaroon ng magandang hubog lalo
ang
kanyang dibdib dahil sa waist corset na suot niya. Na-push-up niyon ang kanyang
malulusog na dibdib. He was a man and she was still a woman. Hindi man siya
matangkad, but she knew that she had beauty and a body that every man would kill to
taste.

“I’m looking for a boyfriend.” Tumitig ito sa kanyang mukha. Tila binabasa ang
kanyang ekspresyon pero sinigurado niyang determinasyon lang sa mukha niya ang
makikita nito.

“Are you asking me?” he said, narrowing his eyes. He was trying to intimidate her
but she wouldn’t back off.

“Are you in?” Dinala niya sa labi ang baso ng margarita na inilapag ng bartender.
Marahan niyang pinaglandas ang labi sa rim ng baso bago niya sinimsim na hindi
iniiwan ng titig ang mukha ni Romulus.

Tumaas ang sulok ng labi nito. Tumayo at

humarap sa kanya. Umuklo ito hanggang sa pumantay ang mukha nito sa kanya.
Ipinatong nito ang kamay sa stool na kanyang kinauupuan sa mismong gilid ng kanyang
hita at halos mapaigtad siya nang maramdaman ang daliri nitong pinaglandas sa
magkabila niyang hita. Napalunok si Luna. “Don’t play with a fire, little girl. You
might burn yourself.”

She composed herself, trying to ignore his thumbs grazing against her skin through
the smooth material of her dress.

“I can manage the fire. Even a wildfire,” she said confidently.

“You know me.”

Natigilan si Luna. Shit! Nakikila kaya siya nito?

“You planned this. Didn’t you?”

“What are you talking about?” She managed

not to stutter.

“I’m Romulus, the CEO of Lua Azul Group of Companies. You knew it from the very
beginning and you are trying to catch a shark on the ocean.”

She wanted to roll her eyes but she managed to control herself. Instead, she gnawed
her bottom lips, acting as if she was embarrassed.

“Am I right?”
Sinalubong niya ang titig ng lalaki, marahang pinaglandas ang mahahabang kuko sa
lantad niyang balat. “Am I not worthy of a billionaire’s love?”

His lips curved into an amused smile. “Let see. Kiss me,” he demanded, and she was
caught by surprise. She didn’t see it coming. Damn it!

Mas tumaas ang sulok ng labi nito kasama

na ang isang makapal nitong kilay. “I am active in sex, little girl. How can you
make billionaire’s cock happy if you can’t even give me even a kiss?”

She took a deep breath, mustering all the courage she had before looping her
slender arms around his neck and crushed his lips with hers. She could feel Romulus
freeze and she smiled. Akala yata ng lalaking ito hindi niya kaya. Kaya niyang
gawin ang lahat kahit makipagkasundo sa diablo makuha lang hustisyang gusto.

He pulled her lips away from him, reaching for his mouth and wiping it.

“Oh, big boy. Why did you freeze? Am I that good a kisser?”

He stood straight, staring at her in puzzlement. He then suddenly burst into

laughter. He even threw his head back. Her eyebrows shot up, confused at his sudden
laughter. “What’s funny?”
He shook his head, still laughing. “Okay. Okay,” he said, trying to suppress the
laughter. “Okay na.” His laughter finally died down.

“Okay na?”

“Yes. Let’s give it a shot. But tell me who you really are, Ms. New Yorker.” Damn
this man! Masyado niya itong minaliit. She was a New Yorker naman talaga.
Ipinanganak siya sa New York.

“Fine!” She folded her arms across her chest. “I’m just a gold digger who wants to
dig not just gold, but a fine diamond. Happy?”

Muling tumawa ang lalaki. “An ambitious little witch.”

A little witch who will annihilate your species, she thought, showing a fake smile.
*

“IT’S BEEN fucking more than a month and yet you haven’t fucking gathered even a
little information!” Fhergus’s thundering voice boomed inside the conference room,
silencing his men who had been locating her sister, Octavia.

Maging si Romulus at Axton ay tahimik na nakatingin lang sa kaibigan.

Anger raged inside him. Puro inutil ang mga tauhan nila. Hanggang ngayon ay walang
makuhang impormasyon kung saan dinala ng mga Paganus ang kapatid niya. Hanggang
ngayon ay walang lead man lang kung saan talaga naroon ang kuta ng mga Paganus.
Hanggang ngayon ay hindi niya alam kung saan matatagpuan si Luna. Gustong-gusto na
niyang sugurin ang village at isa-isahin ang nakatirang Paganus doon pero pinigilan
lang siya ni Romulus.

Those Paganus were innocent. Mga hindi gumagamit ng witchcraft o ano pa mang
mapwersang kapangyarihan. Ipinagbabawal sa angkan ng mga Paganus ang paggamit ng
mga iyon. Labag iyon sa batas ng Paganus at pinaparusahan. The villagers,
especially the young ones, weren’t aware that they were witches. Iyon ang nakuhang
impormasyon ni Romulus mula mismo sa kaibigan ni Luna na si Beatrix. Si Zandra
naman ay patagong gumagamit ng simpleng kakakayanan nito but it was just a simple
and harmless power. Ginagamit lang nito para sa sariling kasikatan. Nang-aakit ng
lalaki. That was it. Katulad ni Aurora na nito lang nadiskubre ang pagiging
mangkukulam. Clueless at hindi ito naniniwala.

Pero si Luna ay iba. She seemed like she was trained to be a fighter katulad ng iba
pa nitong kasamahan. Selected. Iyon ang tingin nila sa nangyayari ngayon. There
were Paganus who were allowed to use supernatural powers and they believed that
those Paganus were trained to fight. Mas magandang isipin na may mga Paganus na
inihahanda para protekahan lang ang lahi nila. Pero paano kung hindi? Paano kung
inihahanda ang mga ito para puksain talaga ang lahi nila? Paano kung ginagamit pa
rin ang mga ito ni Seraphim?

Axton tapped his hand over the table. “Adjourn!” he announced. The men got to their
feet in unison and left the room.
Isinandal ni Fhergus ang likod ng ulo sa sandalan ng swivel at mariing ipinikit ang
mata.

“May mens ka, pare?” Romulus joked.

Muling tinapik ni Axton ang mesa. “Shot,” he said, standing up.

“Good idea. We need a spirit that can make our wolves drunk,” segunda ni Romulus at
tumayo.

SA VILLA ni Nikuro sila nagpunta at doon

uminom.

“It’s nice to see you here, Nik.” Si Axton na nakaupo sa tabi ni Fhergus.

Bawat isa sa kanila ay may villa sa isla. Ito ang headquarters ng mga matataas na
opisyales ng Lycans kasama ang mga itinuturing na mahahalagang tauhan ng lahi.
Nikuro Saldivar was a respected governor of the province of Sorsogon, but he wasn’t
a Lycan like them. He was a human. Kaibigan nilang matalik nina Axton pero bago
iyon, ang lolo nito ang una niyang naging kaibigan na siyang kaedad niya habang ang
great grandfather nito ay kaibigan ng kanyang ama na isang Filipino Army sa
Portugal. Si Nikuro ay inaanak niya, si Romulus at pati na rin ang anak nitong si
Romi. Parang walang ibang kilala at sila lang laging kinukuhang ninong. Nikuro had
Romulus when he was thirty-five. Pero hindi sila itinuturing ni Romulus na mga
ninong. Kung umasta ang walang galang na lalaki ay kaedad lang nila ito. Kaibigan
ang tingin
nito sa kanila at kapantay. Ang rason nito ay ganoon din ang ama nito sa kanila. Si
Nikuro ay ipinanganak sa mundo nila. Katulong nila si Nikuro sa lahat ng bagay at
kahit sa pakikipagdigma sa iba’t ibang supernatural being na nanggugulo ay kasama
nila ito. He was also the co-founder and a chairman of their company, one of the
current biggest alcohol beverages companies in the world.

Nang nakapag-asawa ito ay mas pinili ang mamuhay ng simple kasama ang taong asawa
nito, si Natasha. Tumakbo na lang ito sa pulitika at siyang pumuprotekta sa
kanilang mga kalahi na naninirahan sa probinsiya ng Sorsogon, at nakuntentong
pamahalaan ang kanilang kumpanya with the help of his son, Romulus.

Bibihira si Nikuro na narito sa HQ. Hindi na rin ito involved sa usapin ng lahi ng
Lycans, sa mga problemang kinakaharap lalo tungkol sa suliranin tungkol sa Paganus.
Iyon ang ipinangako nito sa asawa—na mamumuhay ng normal. Si Romulus ang
pumalit kay Nikuro. Kahit hindi gusto ni Natasha ang involvement ni Romulus sa lahi
nila ay wala naman itong magawa dahil iyon ang gusto ng anak.

“Itinawag sa ‘kin ni Romulus na may problema raw itong kaibigan natin.” He looked
at Fhergus who silently drank his spirit.
“Oh, you are such good friend, Nik.” Itinaas ni Axton ang baso, ganoon din ang
ginawa ni Nikuro at pinagbangga ang dalawang baso.

Lumabas si Romulus kasama si Natasha mula sa kusina na may dalang plato.

“Whoa! Natasha’s special pulutan.” Agad na kumuha si Axton ng pork dinakdakan.

Umupo ang babae sa kandungan ni Nikuro at humalik sa labi ng isa’t isa.

“You are still beautiful, Tash. Nothing changed.”

“Tss. Tigilan mo ang pambubula mo, Axton. My beauty is already faded. I’m too old
now.”

“Oh no, darling! You are still beautiful,” Nik gave his wife a genuine compliment.
Muling humalik sa labi ang mag-asawa.

“I’m already sixty. But look at Nik, he still looks dashing with his grey hair.”

“Oh, darling! You are still as beautiful as a goddess.” Natasha lovingly touched
his husband’s face.

Both still looked good. Natasha was right. Nikuro was still handsome at the age of
seventy. And Natasha aged beautifully. Nikuro was always cow-eyeing his wife even
after decades of marriage. Ang pagmamahal ng dalawa sa isa’t isa ay hindi
nagbabago. Para ngang mas tumitindi pa habang tumatagal. Kuntento at masaya na
minsan ay kinaiinggitan nila ni Axton. May
tinatawag na sariling pamilya at may dalawang mapagmahal na anak.

Tumayo si Axton nang dumating si Aurora. Agad itong sinalubong at hinalikan sa

labi. Magkatabi itong umupo sa iisang sofa at agad na pumupulupot sa katawan ng
nobya ang braso ni Axton.

“How’s Axton as a partner, Aurora?”

“He’s a great partner, Tash.” Aurora looked at Axton with a warm smile and they
kissed. Tumiim ang mukha ni Fhergus. Lalo lang siyang nababaliw kakaisip kay Luna
kapag nakikita ang mga kaibigan.

“I’ll bring my girl here one of this day,” Romulus suddenly said. “I felt out of
place when mom and dad are together then now, here are Axton and Aurora.”

“Really, son? Do you have a girlfriend already?” Natasha asked excitedly.

“Do you want grandchildren? Then I’ll give it to you.”

“Oh my God!” Natasha clapped her hands together before turning to her husband. “Did
you hear, darling? Magkakaroon na tayo ng mga apo. I’m so excited!” Sinapo ni
Nastasha ang mukha ni Nikuro at hinalikan sa labi.

“Where is your sister, Aurora?” niglang naitanong ni Fhergus. Nawala ang masayang
pagkakangiti ni Aurora.

“Please, Fhergus, leave my sister alone. Why can’t you fix the problem without
using someone innocent?” Pumisil ang kamay ni Axton sa baywang ng kasintahan nang
makitaan nito ng iritasyon.

Tumiim ang mukha ni Fhergus. Walang kontrol na humigpit ang hawak nito sa baso
hanggang sa mabasag iyon sa mga kamay nito.
“I do really love this liquor.” Romulus grabbed the bottle of whiskey and lifted it
up. “Iba talaga ang epekto sa atin.”
Ang normal na alak ay walang epekto sa kanila. Para lang silang umiinom ng tubig.
But that one was created by Fhergus and Axton, designed for their species. Kaya
nitong malasing ang uri nila and its effect to their system was great, but if they
consumed too much the result was kinda funny. They couldn’t control themselves, and
sometimes shifted into their wolf form. Lasing na Lycan. Susuray-suray ang
nakakatakot nilang anyo. They even sang, howling but stuttered.

“Tell me where she is!” Fhergus demanded.

“I don’t know! Leave her alone! She’s young.”

“Kapag dumating ang asul na buwan, ikaw ang gagawin kong hapunan!” Mahigpit na
napakayakap si Aurora sa baywang ni
Axton. Gumuhit ang takot sa mga mata nito.

Nang maamoy ni Axton ang takot ng kasintahan ay gumuhit sa mga mata nito ang galit.
“Don’t scare my Aurora, fucker! If you are devastated, huwag kang mangdamay ng
iba!” he drawled angrily.

“Hey, hey, hey! We are here to unwind and not to fight,” pagpagitna ni Nikuro.
“Minsan na lang akong nandito ganyan pa kayo,” Nikuro sighed, disappointed.

“Fuck!” Fhergus groaned, massaging his temples

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 24
475
62
8

SHE didn’t expect that this task would be this easy. Romulus was kinda gallant. The
plan went according to her plan very well. She planned to appear like a gold digger
whose only ambition was to catch a billionaire man who will save her from her poor
life. She couldn’t act like a socialite or a nerd daughter of a billionaire. Walang
ganoong babae na basta-bastang maghahanap ng lalaki para maging boyfriend. Only a
gold digger was perfect for that role.

Now she was enjoying the perks of being a billionaire’s girlfriend. She was living
in his penthouse. Thankfully, he wasn’t living with her. She was with a nanny. He
hadn’t touched her yet—another thing she should
be thankful for. She didn’t know if she could do that. She wasn’t ready yet. She
didn’t want to be touched by any man, and she was hoping he wouldn’t try. But if
the time came that she needed to surrender her body to him, then she would be
willing to do that. She would do everything—even to sell her soul to demons—just to
save her sister and her species.

Ngayon ay isasama siya nito sa isang napakahalagang pagtitipon. New wine will be
launching tomorrow and Romulus wanted her to be there to introduce her as his
girlfriend. It had only been a week since she executed her plan, but the
development was good.

She finished her shower when she heard the door open. Lumabas siya na suot ang roba
habang nakabalot ng puting twalya ang basang buhok. Akala niya ay si Romulus ang
dumating pero isang babae ang naroon. She was tall. Her ass and legs looked good in
jeans. Pinagmamasdan nito
ang damit na nasa kahon.
“Hi,” bati niya sa nakatalikod na babae. Pumihit ito paharap at kapwa sila
natigilan nang mapagsino ang isa’t isa.

“Beatrix?”

“Luna?” magkapanabay nilang bulalas.

“What are you doing here?” Muli ay sabay na nagtanong ang dalawa.

“I should the one who asks you that!” Again, they said it in unison. Iwinasiwas ni
Beatrix ang kamay sa ere, humakbang palapit sa kanya at hinawakan siya sa braso.

“Ano ang ginagawa mo rito? Akala ko nasa New York ka?” Should she tell her the
truth?

“Ikaw? Ano ang ginawa mo rito sa penthouse ni Romulus?”

“May hinatid lang akong damit.” Itinuro nito

ang damit na nasa kahon.

“Romulus asking me to bring—” Beatrix stopped mid-sentence as if she realized

something. She slowly faced her again with a confused expression. “Don’t tell me
that’s for you.”

She just shrugged. Obviously.

“What are you doing here?”

“Beatrix, mahabang kwento. Please, don’t tell Romulus na ako ‘to. Akala niya ibang
tao ako. Please don’t tell him.”

“Bakit? Saka bakit ka ba nandito? Bakit nagsinungaling ka sa ‘kin? Akala ko nasa

New York ka. Hindi ka man lang nagpaalam tapos bigla makikita kita rito? Luna, ano
ba ang nangyayari?”

Hinawakan niya ang braso ni Beatrix. “Ipapaliwanag ko—” Hindi na natapos ni Luna
ang sinasabi nang bumukas ang pinto
at iniluwa niyon si Romulus. He was in his dove-grey business suit.

“Nandito ka na pala, Beatrix.” Nakangiting lumapit sa kanila si Romulus. Ikinawit

nito ang braso sa kanyang baywang. Nakaawang ang labi ni Beatrix na tumingin sa
kamay ni Romulus na nasa baywang ni Luna.

“Twilight, meet my nanny, Beatrix. Nanny Beatrix, this is Twilight, my girlfriend.”

Mula sa kanyang baywang ay lumipad ang tingin nito sa mukha ni Romulus.

“Girlfrend?” tila wala sa loob na tanong nito. “Twilight,” Beatrix added.

“Hmm. Very beautiful, isn’t she?” Punong-puno ng katanungan ang mukha ni Beatrix na
tumingin sa kanya. Isang nakikiusap na titig ang ibinigay niya rito.

“C’mon, Beatrix. Show my girlfriend the gown you’ve chosen for her.”
Ilang sandaling nakatitig lang si Beatrix kay Luna bago napilitang kumilos. Kinuha
nito ang isang maroon na gown mula sa kahon at iniladlad iyon sa harapan ni Luna.
It was sexy yet an elegant gown.

“This is Givenchy’s latest collection,” Beatrix said.

“A pleated maroon dress with sexy sheer cut outs. It’s sexy yet oozing with
elegance. Tiyak na bagay ito sa ‘yo, Miss.”

Tipid na ngumiti si Luna. “Yeah. You really have great taste, Beatrix. Thank you!”

Maingat na inilatag ni Beatrix ang gown sa kama. “Isukat n’yo po muna para kapag
may kailangan ayusin maipa-rush natin. Mauna na po ako.” Beatrix gave a curt nod
before turning around and walked out the door.
Gusto niyang habulin si Beatrix pero hindi niya magawa. Ayaw niyang masira ang mga
plano niya. Tiyak na nagtatampo ang kaibigan niya. Magpapaliwanag siya kapag
nagkaroon ng pagkakataon.

“Are you ready for the event tomorrow?” Pinisil ni Romulus ang baywang ni Luna.

Maliit na ngiti ang ibinigay niya sa lalaki at tumango. “I’m excited.”

“Mas excited ako, Twilight.” Hinaplos ni Romulus ang pisngi ni Luna habang
nakatitig sa kanyang mukha.

Agad siyang nag-iwas ng tingin. Hindi niya kayang salubungin ang titig ni Romulus
nang matagal. Para bang hinuhubaran nito ang kanyang pagkatao at anumang sandali ay
mabubunyag siya—ang totoo niyang pagkatao at ang kanyang mga plano.

Nilapitan niya ang gown at nagkunwaring interesante siya sa gown.

“This is a nice gown. May taste si Beatrix.

She’s very pretty and looks well-off in life. How can she be your nanny? Why
nanny?” She ran her fingers against the delicate fabric. Hindi siya nagsusuot ng
ganitong tabas. Hindi talaga siya nagsusuot ng gown. Jeans, drawstrings, cargo
pants and t-shirt ang mas gusto niyang isinusuot.

“May tinakatasan, e.” Natigil sa paghaplos si Luna sa gown at marahas na napabaling

kay Romulus.

“She needs a job. Since my nanny was very old now and she can’t do her task
anymore, I hired Beatrix as my new nanny and she grabbed my offer.”

“May tinatakasan? Sino?”

Romulus sat on the edge of the bed. “She’s kinda weird.”

“Weird? Why?”

Romulus stared at her, unsure if he would

tell her or not. He then sighed. “Do you believe in witches?”

Si Luna naman ang natigilan sa narinig mula sa sinabi ni Romulus. Nakaramdam ng

pagkabahala sa kaibigan. Hindi kaya pati si Beatrix na inosente ay dinamay na ng
mga ito?

“Witches?”

“Hmm. Like sorcerers. Mga nilalang na gumagamit ng kapangyarihan. Nagpa-practice ng

witchcraft. Sumasamba sa diablo.”

Her hands balled into fists upon hearing the last words. Anger started bubbling
within her and if she had no control she would’ve bursted now and exposed herself.
Iyon talaga ang tingin sa kanila ng mga ito. Masama. Sumasamba sa diablo.

“Beatrix is a witch.”
The anger she was feeling at the moment instantly vanished and was replaced by
curiosity. “Witch?” Binitawan niya ang gown. Naglakad siya patungo sa harapan ni
Romulus.

“Hayaan mo na. Hindi ‘yon totoo. Siguradong gumagawa lang ng kwento ang babaeng
‘yon para kupkupin ko siya. She’s just a teenager who can’t handle a breakup.
Spoiled brat that wants to rebel against her parents, I guess. Iyon lang ‘yon.”

Ano kaya ang nangyari kay Beatrix? Hinding-hindi magrerebelde si Beatrix sa

magulang. Walang dahilan. Mababait ang mga magulang ni Beatrix at mahal na mahal si
Beatrix ng mga ito. Kung dahil naman kay Kajick, posible naman dahil nasaktan ito
ng lubos. Kajick was her first love and first boyfriend and first heartbreak.
Nakita niya ang matinding lungkot ni Beatrix dahil sa nangyari rito at kay Kajick.

Pero curious siya sa pagbanggit ni Romulus

sa angkan nila. Ano ba ang sinabi ni Beatrix tungkol sa angkan nila? Bakit sinabi
ni Beatrix na isa itong witch? Ang gagang ‘yon talaga! Ito ang dahilan kung kaya’t
mahigpit na ipinagbabawal ang malaman ng mga bagong henerasyon ang tungkol sa
pagiging Paganus ng mga ito. Mahirap makontrol lalo na kung ang lahat ay hahayaang
gumamit ng mga abilidad nito bilang isang Paganus. Maaari silang gamitin ng kalaban
at iyon na nga ang nangyayari sa kanila. Si Axton kay Aurora, si Fhergus sa kanya,
at ngayon si Romulus ay posibleng ginagamit din si Beatrix. Hinding-hindi siya
papayag sa kung ano naman ang binabalak nito sa kaibigan niya. Magkakamatay muna
sila.
“Twilight.” Romulus’s voice intruded her thoughts.

She forced a smile. “Um. Can I get Beatrix’s number? Para masabihan ko sa ‘yo kung
may kailangan ayusin sa damit.”

“Just fit it. Ako na lang ang tatawag sa

kanya kung may problema.” Tumango na lang si Luna. She needed to talk Beatrix.
Kailangan niyang malaman kung ano ang ginagawa nito rito. Kung ano ang nangyari.

“YOU ARE GORGEOUS!” puri ni Gorgie, ang makeup artist na ipinadala ni Romulus para
siyang mag-ayos sa kanya. Napangiti naman si Luna na nakitang resulta. Kahit siya
ay parang hindi niya nakilala ang sarili niya.

She was beyond gorgeous. Magandang-maganda—she was confident about that. Pwedeng-
pwede na siyang tumapat sa ganda ng kanyang kapatid na si Aurora. Hinaplos niya ang
medyo wavy niyang pulang buhok na mas lalong naging voluminous sa ginawang ayos ni
Gorgie. The maroon floor-length gown was sexy with its triangular-cut panel in the
front, allowing her underboob to peek. Knife pleats ran through the skirt. Bukas
din ang
likod ng gown. Her maroon four-inch strappy high-heels added to her height.

“Ma’am Twilight,” narinig niya ang pagtawag ni Claire, ang kinuha ni Romulus na
makakasama niya.

“Nandito na po si Ms. Beatrix.” Agad siyang pumihit paharap sa pinto kung saan
nakasilip si Claire.

“Beatrix?”

“Opo. Siya raw ang maghahatid sa ‘yo sa venue.”

“Oh, alright.” She grabbed the black clutch from the dresser. “Thank you so much,
Gorgie, for making me beautiful.”
“Oh, you are already beautiful! I just enhanced it,” he giggled.

“Then thank you for enhancing my beauty. You are the best. I will tell Romulus to
give
you a good perquisite.”

“I love that!” Kapwa nagkatawanan ang dalawa. “I like you!” anito na sinabayan na
siya sa paglakad palabas ng silid.

Agad na tumayo si Beatrix nang makita ang kanyang paglabas ng silid. Gumuhit ang
paghanga sa mga mata ng kaibigan niya. She was expecting to give her compliment and
scream with joy since this was what she wanted since then—ang mag-ayos siya at
ipakita ang totoo niyang mukha sa maraming tao pero hindi iyon ang nangyari.
Pinigil nito ang sarili.

“Ako ang maghahatid sa ‘yo sa venue, Ms. Twilight,” she said casually and it hurt
her. Malaki talaga ang tampo ng kaibigan niya.

ISANG limo ang service nila patungong venue. Nasa sasakyan na sila pero hindi pa
rin umiimik si Beatrix. Ayaw pa nga yatang
tumabi sa kanya kundi niya ito pinakiusapan.

“You look more gorgeous in that gown,” puri niya sa kaibigan pero nanatili itong
walang imik. Beatrix was gorgeous pero higit pa itong gumanda dahil sa ayos nito.
She looked alluring in her blush pink strapless pleated A-line gown with leg slit.
She completed her look with a gorgeous side-swept hairstyle.

Nang hindi na makatiis si Luna ay niyakap niya ito mula sa tagiliran. “Beatrix,
please talk to me! Huwag naman ganito.” Nanatili itong walang imik. Nasa unahan
lang ang tingin.

“Beatrix, naman, e. Alam kong galit ka sa ‘kin. Kinailangan ko lang talagang umalis
dahil iyon ang kailangan. Hindi na ako nagkaroon ng pagkakataon na sabihin sa ‘yo.
Biglaan ang pagpapaalis sa ‘kin ni Maddalena.”
“There’s phone. Email. Social media. Kung kalian heartbroken ako. Kung kailan
kailangan ko ng kaibigan saka ka aalis.” Nanatili itong hindi nakatingin sa kanya.

“I’m sorry. Please, forgive me! Please!” She hugged her tightly and began to sob.

She heard Beatrix sigh. “Don’t cry. You will ruin your makeup. Baka magalit pa sa
‘kin ang boyfriend mo.” Siya lang ba o talagang may pait siyang nahimigan sa boses
ng kaibigan?

“I don’t care! I will cry more kapag hindi mo ako pinawad.” Hindi pa rin ito umimik
kaya mas lalo siyang umiyak.

“Fine!” Huwag ka nang umiyak!” Kumuha ito ng tissue sa bag at inabot sa kanya.
Pinahid niya ang nabasang mata.

“Hindi ka na galit? Bati na tayo, ah?”

“Now tell me what happened. Niloko ka ba

talaga ni Fhergus? Parang mabaliw-baliw na ang lalaking ‘yon kakahanap sa ‘yo,
Luna. At ano ang ginagawa mo rito? Bakit si Romulus na ang boyfriend? Care to
explain?”
Nagyuko si Luna, unsure if she should tell her friend.

“Okay. Why would I ask? I’m not that important!” Beatrix smirked as she folded her
arms across her chest.

“Oh, Beatrix!”

“Stop it, Luna! Kung hindi mo kayang maipaliwanag then don’t talk to me!”

Walang nagawa si Luna kundi ang sabihin sa kaibigan ang nangyari. Pagdating nila ng
hotel kung saan gaganapin ang pagtitipon ay hinila niya ang kaibigan sa pool area
ng hotel at doon nag-usap. Sinabi niya ang lahat-lahat at umaasa siya na pagkatapos
nitong malaman ang lahat ang pagkatao ni
Romulus ay bumalik na ito sa Benguet.

Beatrix looked shocked. Nakatutop ang kamay nito sa bibig. “Is this for real?”

“Real as fuck!”

“Oh my! Werewolves are real? And Romulus and Fhergus are one of them? As in? Ang
gu-gwapo nila para maging halimaw.”

“Tumigil ka, Beatrix! Ayan ka na naman sa gwapo! Naloko na ako ni Fhergus. At pwede
ka ring gamitin ni Romulus kaya bumalik ka na sa Benguet.”

Hanggang ngayon ay hindi nababawasan ang galit niya sa hudyo na ‘yon! Paniwalang-
paniwala siyang mahal nga siya ni Fhergus. Naniwala siyang may magmamahal ito sa
kanya sa kabila ng kanyang itsura.

“I can’t!” Marahas itong umiling.

“Why not?”

“May mga humahabol sa ‘kin. Hinuli nga nila si mom and dad.”

“What? Bakit? Sino?”

“I don’t know. Baka kalahi natin? Sila lang ang naisip kong gagawa nito. Nangyari
lang naman ito pagkatapos kung gamitin ang libro ni Maddalena.”

“Anong libro? Ano ba ang ginawa mo?”

“I hate Zandra and Kajick so much! Lalong-lalo na si Zandra na parang hindi man
lang nakonsensiya sa ginawa niya. She even mocked me. I want revenge. Kaya ayon,
sinubukan kong mag-cast ng curse sa babaeng ‘yon using your aunt’s book. Nakita ko
‘yon sa kwarto mo. Kinuha ko.”

“Then what happened?”

“It’s effective! Nagkaroon ng maraming

pimples si Zandra. Hindi naman pala mahirap gawin ‘yon. I just read a prayer that I
didn’t understand from that book then ‘yon na. The problem…” she paused just to
take a deep breath. “Something weird happened after that. Nananaginip na ako ng
kung ano-ano. May magandang babae ang tila tumatawag sa akin. Every night, she
visited me in my dreams. Tapos para akong nawawala sa sarili. Kung ano-ano ang
nakikita ko. Lycans, war, full moon, wings, angels, demons—I don’t understand. Then
one day, while I was in school, Mang Bart called me and told not to go home. May
mga nagpunta raw sa bahay at hinuli ang mga magulang ko at kapatid ko. Then may
nakita akong mga lalaki na nagpunta sa school, they were all wearing black.
Hinahanap ako. Tinulungan ako ni Mang Bart para tumakas. Si Romulus ang naisip kong
puntahan. Hay! Hindi ko alam na ganito pala ang consequence nang paglabag sa rules.
Pero paano nilang nalaman ang ginawa ko?”
“Beatrix, naman. Binalaan na kita. May mga Lycan na kalaban ang lahi natin kaya
ganoon sila kahigpit. Mas safe tayo kapag hindi tayo gagamit ng witchcraft. Maaamoy
tayo ng Lycans at kapag nangyari iyon ang buong lahi natin ang mapapahamahak.
Council members are protecting our coven, but they can sacrifice the few to save
the majority. Si Fhergus at Romulus ay isa mga huma-hunting sa lahi natin. Nalaman
nila na isa akong mangkukulam at balak nila akong gamitin katulad ng ginagawa nila
kay Ate Aurora ngayon. Hawak nila si Ate Aurora. At ito ang dahilan kung bakit ako
nandito, nagpapanggap dahil kailangan kong mahanap ang kapatid ko. I need to know
the headquarters.”

“Oh! Hindi ko alam na ganito ito kakumplikado.”

“Ngayong alam mo na, umalis ka na at huwag na huwag ka nang lalapit pa kay Romulus.
I will call Maddalena to help you.”
“Ano ba ang nangyayari, Luna? Saan nila dinala ang mga magulang ko? Ano ba ang alam
mo sa nangyayari? Bakit kami bawal gumamit ng witchcraft? Bakit ang tita mo pwede
naman?”

Niyuko ni Beatrix ang purse na nakapaong sa mga hita nito. Kinuha mula roon ang
phone at agad na sinagot ang tawag. Bumuntonghininga ito matapos makausap ang nasa
kabilang linya.

“Your boyfriend is looking for you.”

Tumayo si Luna. “I can’t tell you everything, Beatrix. Pero gagawin ko ang magagawa
ko para matulungan ang magulang mo.”

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 25
482
60
14
HUMANS and Lycans were in the same room, having good conversation with each other.
Talking about businesses, their collections like paintings, vintage cars, and
anything rare and expensive—while some ladies were just showing how expensive their
gowns and jewelry were and how rich and beautiful they were.

Ganito na lang lagi. Nakakasawa. He was suddenly getting tired. He even brutally
turned down those women who exemplary displayed pure lust and tried to offer him
something to feast tonight. Damn! He didn’t want any women. He was tired of
attending this kind of event. He was tired of partying. He wanted to spend the
hours in his small house in Benguet…with Luna. Baking cookies, making fresh juice,
picnic in the
woods, going to Baguio, and strolling while wearing their couple strawberry
sweatshirts and taking care of Fherlus kahit masungit sa kanila ang anak nila. Si
Luna! Si Luna lang ang gusto niya. Si Luna lang.

Oh, damn! Their baby Fherlus must really miss her momma. He missed her, too. He’
was dying! He was fucking dying every day that had passed without his mon chou.
Dinala ni Fhergus ang baso sa kanyang bibig at inisang lagok ang laman niyon. He
caught a glance of Axton sitting on the other side of the table, busy on his phone
with a stupid smile on his face, probably sexting Aurora.

Groaning, he raised an empty glass, calling the attention of waiter. Mabilis namang
naglakad patungo sa kanya ang waiter at binigyan siya ng isa pang basong alak pero
dahil alam niyang tatawagin na naman niya ito ay kinuha na niya ang tray mula rito
na naglalaman ng ilang basong alak at inilagay sa harapan niya.
Si Axton na pangiti-ngiti ay napailing nang makita ang mga alak sa harapan ni
Fhergus. Inilapag nito ang phone sa mesa at ibinigay kay Fhergus ang atensyon.

“It’s not the solution. Our men are doing their best to find Luna.”

“Not enough!” he growled, emptying the glass with one gulp. Not enough! Kahit yata
ang ginagawa niyang paghahanap kay Luna ay hindi sapat. Hindi sapat. Dahil kung
sapat kasama na sana niya si Luna.

“Enough! Sobra pa.”

Nag-angat siya ng tingin kay Axton. “It didn’t work according to your plan dahil si
Luna mismo ang nagtatago, Fhergus.”

Humigpit ang hawak niya sa baso pero bago pa man uli iyon mabasag sa kamay niya ay
muling lumuwag ang hawak niya nang may humalik sa kanyang pisngi.
“Hi, Uncle Fhergus!” Ang naninikip na dibdib sa frustration ay nabawasan nang
makita ang inaanak kasama ang kaibigan nilang si Logan.

“Romi!” Umikot ito patungo kay Axton ay humalik din sa pisngi.

“What happened? You look so serious here.” Hinila ni Logan ang silya para kay Romi
sa tabi ni Fhergus at naupo naman si Logan sa tabi ni Romi.

“How’s the flight, princess?” Fhergus pinched Romi’s cheek.

“It’s fine, Uncle Fhergus.”

“How’s the vacation?” asked Axton.

“Good! We visited a lot of places. Ayaw ko pa nga sanang umuwi, e. Sabi ko kay Kuya
Romulus at kina mama at papa a day before Christmas Eve na lang.”
“Then what made you change your mind then?” Si Fhergus.

“Romulus told this kid that you have a baby. Half-witch, half-Lycan,” Logan
answered.

“Yeah. I wanna meet Fherlus. OMG! I’m so excited! I’m gonna be a ninang na.”

Napailing si Fhergus. Pulos kalokahan talaga si Romulus.

“Where’s your baby, Uncle Fhergus?”

“Nasa nanny niya. Don’t worry, you will meet her soon.” Magwawala na naman ang brat
na ito kapag nalamang pusa lang iyon.

“Bakit nga pala ganyan ang suot mo?” Niyuko nito ang sarili. Hinawi ang mahabang
buhok para ihantad ang dibdib na halos lumuwa sa itiim na bustlers type nitong
bestida.
“Maganda?”

“No! Ang laswa!” sabay ni Axton at Fhergus.

“That’s what I told her,” segunda naman ni Logan.

“C’mon, guys! Don’t be too old-fashioned. I’m already twenty. Papa told me that I
can wear whatever I want to wear.”

“Nikuro is an irresponsible father!” Logan sneered.

Marahan itong pinalo ni Romi sa braso. “He’s the coolest father. Paano na lang ang
mga magiging anak n’yo? Being naked in front of each other is a normal thing for
your…you know, remember? Bawal nilang gawin ‘yon?”

Nagkatinginan si Fhergus, Logan at Axton. “We need to buy new island for them for
their play time,” Axton said firmly.
“Good idea. Para doon na lang din si Romi manggulo at hindi ang syesta natin ang
ginugulo niya,” pagsang-ayon ni Logan.

Fhergus nodded in agreement. Kapag oras na nag-titipon-tipon ang mga taong-lobo

para sa oras ng pagbabagong anyo at pagtakbo sa gubat ay bigla na lang sumusulpot
si Romi. Normal sa lahi nila ang nakahubad sa harapan ng isa’t isa mapababae man o
lalaki at itong si Romi ay astang isa sa kanila, nakikihalubilo at ginagawa pa
silang pet. Minsan ay may dala pa itong pangguhit o kaya panglista at sinusuri ang
bagay sa pagitan ng kanilang mga hita para pagkumparahin kung sino ang may malaking
sandata at sa babae ay kung sino ang may pinakamalaking dibdib. Sobrang pilya.

“Hey!” Lumapit sa kanila si Romulus na siyang punong-abala sa pagtitipon.

“Kuya!” Mabilis na tumayo si Romi na yumakap sa kapatid.

“Hey, brat! What the fuck are you wearing?”

Umikot ang mata ni Romi na bumitaw sa kapatid. “Isa ka na rin sa kanila? Please,
Kuya!” She flopped back on the seat.

“Wear my coat.” Tangkang huhubarin ni Fhergus ang suot na itim na coat pero mabilis
itong pinigil ni Romi.

“No!” She bounced on her seat. Napailing na lang si Fhergus na kumuha ng panibagong
baso ng alak, dinala iyon sa bibig pero hindi na naituloy ang pag-inom nang may
nakakalasing na amoy ang pumalibot sa kanya. His eyes shut, inhaling deeply to take
a whiff of the familiar scent. Sweet, botanical, and sensual…at para iyong mataas
na grado ng droga na dumaloy sa kanyang sistema.

The air suddenly felt hot and thick around him. Heat bloomed across his skin,
rushed to his belly and pulsed down between his
thighs. His cock started to grow and harden. Blood surged south, making his pulse
throb painfully. He could feel the DNA in his blood change. The Lycan roared
against his skin, wanting to take over him, but he managed to control him.

Mate! My mate! his Lycan roared.

Marahas siyang nagmulat ng mata. “Luna!” usal niya. He whipped his gaze to the
direction of the familiar scent. Napako ang tingin niya sa babaeng pumasok sa grand
hall, wearing an elegant maroon dress that hugged her curves perfectly. Her bright
crimson hair cascaded down her shoulders sensually. Her golden warm skin was
glowing. And damn! She had an angelic face but a body seemingly made for sin. The
skin under her breasts generously showed from the cut-out in front. Small waist and
wide hips that were perfect to hold onto by his large hands. Inilibot ng babae ang
tingin sa grand hall. She was caught off guard when her gaze collided
with his.

“Oh, here she is.” Iniwan sila ni Romulus at naglakad sa direksiyong kinatatayuan
ng babae. Nakangiti ang babaeng sinalubong si Romulus. Humalik sa pisngi ng isa’t
isa. Ipinaikot ni Romulus ang braso sa baywang ng babae, ang kamay ay pumisil sa
gilid ng baywang nito na ikinatiim ng mukha ni Fhergus. Jealousy suddenly attacked
him.
Iginiya ni Romulus ang babae patungo sa mesa kung saan sila naroon. Nakangiti ang
babae, isa-isang nginitian ang nasa mesa bago itinuon ang tingin sa kanya. Hindi
niya mapigil ang pagtibok nang mabilis ng puso niya nang magtagpo ang kanilang mga
mata. He felt…yearning.

“Guys, meet Twilight, my girlfriend,” Romulus introduced the woman that shocked
everyone. Lalong-lalo na si Fhergus. Paano? Ano ang nangyayari? She was his and
there was no fucking way in the world he would fucking allow her to be with
someone else.

“Oh my God!” tili ni Romi na tinakbo ang babae at dinamba. Napatawa ang babae at
gumanti ng yakap kay Romi.“I’m delighted to meet you! Sayang. Wala si mama at papa.
They will be happy.”

“They will meet her soon. Dadalhin ko siya sa Sorsogon pag-uwi ko.”

“Oh, great!” Romi clapped her hands.

“It’s nice meeting you, Twilight. Logan.” Luna, pretending to be someone else under
the name Twilight, took Logan’s hand.

“It’s nice meeting you, Logan.” Her voice was so sweet. Why the hell was she
pretending? Was it her mission? Girlfriend of Romulus? Really? Since when did they
become a couple? Nababaliw na siya kakahanap dito pero ngayon malalaman niyang nasa
kandungan ito ni Romulus.
“It looks like he doesn’t like me.” Bukas lang ng bibig pero naintindihan niya ang
sinabi nito. Who was she referring to?

“Oh, man! Don’t be rude!” Romulus clapped Fhergus’s shoulder, shaking his senses
back. Niyuko niya ang kamay ni Luna na nakalahad at akma na nitong ibaba kaya
maagap niya iyong nahawakan.

Humigpit ang hawak niya sa kamay ni Luna at ganoon din si Luna. Parang may bultahi
ng kuryente mula sa katawan ng isa’t isa na lumipat sa katawan nila. Luna looked
shocked at the reaction of her body. Her eyes widened and her lips pulled tight. He
could hear her pulse throb wildly, blood rushing through her veins frantically and
her heart beating fast. From her beautiful face, his gaze drifted down her breasts.
Her nipples were stiff and thrusted erotically against the flimsy material of her
gown.

He took a deep breath, drugging his senses with her arousal. She was as aroused as
he
was. They missed each other. Iyon ang bagay na hindi matatakasan ni Luna kahit
magpanggap pa itong ibang tao. Akala ba nito hindi niya ito makikilala na iniba
nito ang mukha? She was his Luna. His mon chou. His mate. And he will fucking have
her again no matter what happened.

WHAT THE hell was happening? As she entered the hall, his familiar scent assaulted
her, seething through her system like a high-graded drug, arousing every femininity
in her. Pinatindi ang pangungulila niya kay Fhergus. Sa mga haplos at halik nito sa
kanyang katawan. And boom! Para siyang manyak na nalibog na lang bigla nang
magdaiti ang mga kamay nila. Parang may boltahe ng kuryenteng nagmula kay Fhergus
na nanulay sa katawan niya. She wanted to pounce him, kiss him, grind her body
against him. Her nipples stiffened against the soft material of her gown. Her belly
felt heavy, her sex felt tight and her
folds swollen and slick. She was aroused. She was fucked up. She couldn’t believe
this. She could despise yet desire him at the same time.
Hinila niya ang kamay mula kay Fhergus at kumapit sa braso ni Romulus. She clenched
her teeth as tears welled up in her eyes. She missed him so much and she hated
herself for that. Inihilig ni Luna ang ulo sa braso ni Romulus.

“You okay?” pabulong na tanong ni Romulus sa ibabaw ng kanyang ulo.

“Hmm. I’m okay.” Hinaplos niya ang braso nito. Nang muli siyang tumingin sa kay
Fhergus ay nakita niya ang pagpintig ng galit sa mga mata nito. Iginiya siya ni
Romulus patungo sa kabilang bahagi ng mesa kung saan nakaupo si Axton at
ipinakilala siya rito.

“This is Axton.” Finally! She met this man who fooled her sister. Inabot niya ang
nakalahad nitong kamay at pinigil ang muhi na gustong umahon sa kanyang dibdib.
Hindi niya gustong mabisto siya nito. Lycans had super heightened senses. They
could smell humans’ emotions. Hindi niya alam kung gumagana ang ba ang talisman na
suot niya. Niyuko niya ang kanyang kamay kung saan ay ikinabit niya bato sa fashion
bracelet.

“Nice to meet you, Twilight.”

“Likewise,” she said as they shook hands.

Romulus pulled the metal chair out of the table for her. She uttered her thanks
before sitting down. Hinila naman nito ang isa pang-upuan sa tabi niya. “Come and
sit down here, Beatrix,” tawag ni Romulus kay Beatrix na nakikipag-chikahan kay
Romi.

Sumunod naman si Beatrix. Naupo ito sa silya na hinila ni Romulus para rito habang
si Romulus ay naupo sa gitna nila Beatrix. Katabi niya si Axton habang kaharap niya
ngayon si Fhergus. Muli namang naupo si Romi sa tabi ni Fhergus at si Logan sa tabi
ni Romi.

“How old are you, Twilight? Or should I call you ate?”

“Twenty-two,” she lied. Pero iyon ang nasa fake documents niya. Nurse graduate na
hindi gustong magtrabaho dahil sa baba ng pasweldo ng public at maging private
hospitals dito sa Pinas kaya naghanap na lang ng bilyonaryong aahon sa kanya sa
hirap ng buhay. Ulila rin siya. Lumaki siya sa ampunan at sa tulong ng koneksiyon
at kapangyarihan ng Paganus nagkaroon siya ng dokumentong magpapatunay na galing
nga siya ampunan sa Laguna. Kaya kahit magpunta si Romulus para paimbestigahan siya
ayos lang.

“Just call me Twilight.”

“Okay,” Romi giggled. “Kuya, why didn’t you tell us that you already have a
girlfriend?
Mama and papa should know this. Dapat nandito sila. God! They should meet your
girlfriend.”

“Who has a girlfriend?” A blonde girl suddenly appeared, pulling a chair beside
Fhergus and sitting on it. Her eyes narrowed at the blonde girl. Hindi siya
maaaring magkamali. This was the girl Fhergus fucked at the parking lot.

“Ate Cassidy, look, kuya has a girlfriend na.”

Lumipad ang tingin ng babae kay Luna at lumipat kay Beatrix. “Who? Beatrix?”

“Nah! Twilight.”
Her eyebrows shot up. “Really, Romulus? I thought you have the hots—” Romulus shot
the blonde a glare, silencing her. Tinitigan siya ng babae na para bang may
pagdududa. May pagdududa sa kanya o pagdududa sa pakikipagrelasyon sa kanya
ni Romulus?

Mukhang may ibang type itong si Romulus. Heartbroken siguro kaya pinatulan na lang
siya. She didn’t care though. Ang gusto lang niya ay makapasok sa mundo ng mga
halimaw. Now she was wondering if all the people inside this hall were Lycans.
Gumapang ang kilabot sa buo niyang sistema sa isipang lahat ng tao na narito ay
Lycans at sabay-sabay na magbagong anyo. Hinawakan ni Romulus ang kamay niya na
para bang naramdaman nito ang takot niya. Pinagsalikop ang kanilang mga kamay.
Kumuyom ang mga kamao ni Fhergus habang nakatitig sa kanilang mga kamay. What was
his problem?

Hinaplos ni Cassidy ang braso ni Fhergus. “Fhergus, baby, want to get laid
tonight?”

Pumisil ang kamay ni Luna sa kamay ni Romulus dahil sa narinig na iyon. Parang may
kung anong bagay ang gustong kumawala mula sa kanya at gusto niyang
sakmalin ang babae. Why the hell was she feeling this? Hindi dapat. Walang puwang
ang selos sa puso niya. Hindi siya dapat magselos. Hindi siya dapat magpaapekto.

“Oh my God, Ate Cassidy! Can you lower your voice? It’s scandalous!” tili ni Romi.

“Sorry Romi, darling.”

Isa-isang sinuri ni Luna ang mga kasama sa mesa. Lahat ba ito Lycans? Alam niya si
Axton, Logan, at Romulus ay pawang Lycans at siguradong si Romi ay ganoon din kung
kapatid ito ni Romulus. Si Cassidy malamang ay ganoon din. Ang mga suot nitong
singsing ay pare-parehas. Marahil ito ang dahilan kung kaya’t hindi ito bastang
maamoy nina Cebal.

“You know what, guys, I’ve learned some pick-up lines from Beatrix. You wanna hear
some?”

“Okay, I wanna hear it.” Si Cassidy na lalong

ipinulupot ang mga braso sa braso ni Fhergus.

“Uncle Logan, are you a chicken?”

Agad na napailing si Luna sa unang linya pa lang ni Romi. Si Beatrix talaga.

“No!”

Hinampas ito ni Romi sa braso. “You have to say, ‘bakit.’”

“Why would I say that? I’m not a chicken!”

“Agh! Don’t ruin my pick-up line!”

“Pagbigyan mo na ang bata,” sita ni Axton kay Logan.

“Fine!”

Malapad na ngumiti si Romi. “Uulitin ko. Uncle Logan, are you a chicken?”

“Bakit?” Logan answered lazily, sipping on

his whiskey that was delivered by the waiter just a few minutes ago.
“Kasi gusto kong kainin ang betlog mo!”

Napaubo si Logan.

Si Romulus at Axton ay parang nag-loading ang utak. Si Beatrix at Romi ay

humagikhik pati si Luna ay napatawa rin. Si Cassidy ay parang hindi rin gets ang
pickup line ni Romi. Si Fhergus ay nakatitig lang kay Luna na tila walang pakialam
sa nangyayari na ikinailang niya kaya nagbaba siya ng tingin. Hindi niya akalain na
ganito kahirap ang makaharap muli si Fhergus. Hindi niya inaasahan ang ganitong
nararamdaman. Ang inaasahan niya ay wala na ito. Hindi na siya maapektuhan pa ng
presensiya nito at tanging pagkamuhi na lang ang kanyang mararamdaman pero
nagkamali siya.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 26
214
32
2
“LAHAT ba ng nandito, Lycans?” Beatrix asked as she sipped on her wine.

“I don’t know. But I think they aren’t all Lycans. This is a launching of a new
product. All prospect investors are invited. May mga sikat na model at celebrities
din. Hindi naman siguro mga taong-lobo.”

“I just can’t believe this. Fhergus and Romulus look like good guys. Kahit naman
badtrip ako kay Romulus dahil sa ginawa akong yaya, mabait naman siya. Si Romi, ang
bait-bait niya sa akin. Axton looks nice too, and also Logan.”

“Don’t be deceived by appearance. Ganoon lang ang ipapakita nila. But the truth is
they have ulterior motives.”
“Katulad ng ginawa sa ‘yo ni Fhergus?”

“Katulad ng ginawa ni Axton kay Ate Aurora. At katulad ng gagawin sa ‘yo ni

Romulus.”

Beatrix moaned. “But I can’t help but trust him. He helps me. He’s kind.”

“Fhergus is kind, too, Beatrix. I fell for him.”

Nagyuko si Beatrix sa hawak na kupita. “Sa kanya ko lang kayang ipagkatiwala ang
buhay ko sa ngayon, Luna. I can’t leave. Hindi ko kayang magtiwala sa mga kalahi
natin, Luna.” Nag-angat ito ng tingin sa kanya. “Paano kung sila talaga ang kumuha
sa mga magulang ko? Para ngang mas pagkakatiwalaan pa sila—ang mga Lycans kaysa sa
sarili nating kalahi.”

“Beatrix!” saway niya rito.

“Hindi ba? Wala naman akong napatay. Sinubukan ko lang gumamit ng magic para
gumanti sa bruhang si Zandra, tapos hinuli nila ang magulang ko. At sa nakita kong
takot ni Mang Bart para sa akin, alam kong hindi simpleng parusa lang ang ibibigay
sa amin.”

Umiling si Luna. “They are just protecting us, our coven, ang buong lahi natin.
Delikado ang gumamit ng witchcraft dahil baka matunton tayo ng mga kalaban. At
nangyari na nga…” Nilinga ni Luna ang paligid.

Nasa terrace sila ng malaking silid kung saan idinaraos ang pagtitipon.
“May sinaktan na ba sila, Luna? Sinaktan ka ba ni Fhergus? Sinaktan ba ako ni
Romulus? Ang kapatid mong si Aurora? Sinaktan na ba? Sure ba tayo na kinidnapped
nga siya? Look at this…” Itinaas ni Beatrix ang kopitang hawak na naglalaman ng
alak. Ang alak na siyang ini-launch ngayon. “Its name is Aurora. Aurora Wine. And
it’s Axton’s creation. Axton told us that he named it after the love of his life…
and it’s possible that it’s
Aurora, your sister.”

“Stop it, Beatrix! So nagsisinungaling ang magulang ko? Si Maddalena? If Ate Aurora
wasn’t kidnapped, then bakit hindi siya nagpapakita? Bakit pinag-aalala niya nang
ganoon sina dad and mom?”

“I don’t know. Ang kapatid mo lang ang makakasagot niyan.”

Pumihit si Luna paharap sa labas at humawak sa barendilya habang hawak ang kopita
sa kamay. Kaya nga kailangan niyang hanapin ang kapatid niya. Kailangan niyang
makita ang kinaroroonan ng headquarters ng Lycans. Tiyak na naroon ang kanyang
kapatid.

“About your case. Tinawagan ko si Cebal pero wala raw siyang alam, so possible na
hindi kalahi natin ang kumuha sa pamilya mo, Beatrix.”

“Kung hindi sila, sino?”

“I don’t know. Hihingi raw ng tulong sa konseho si Cebal para hanapin ang magulang
at kapatid mo.”

“Twilight?” Narinig niya ang pagtawag ni Romi. Kinalma niya ang sarili at
nakangiting humarap sa babae. “Kuya is looking for you. He will introduce you to
the guests.” Ikinawit ni Romi ang kamay sa braso ni Luna at hinila siya pabalik sa
pagtitipon. Nilinga niya si Beatrix na nanatiling nakatayo sa veranda.

Pagbalik nila ng bulwagan ay nakita niyang nasa stage si Romulus, hawak ang isang
mikropono habang lahat ng atensyon ng bisita ay narito.

“Ayon si kuya. Go, girl!” Marahan siyang itinulak ni Romi patungo sa entablado.

“Everyone, I’m very proud to introduce you my girlfriend.” Ihinilad ni Romulus ang
kamay kay Luna. Nahihiya man ay napilitan siyang umakyat sa entablado. Inilagay
niya
sa ibabaw ng kamay ni Romulus ang kanyang kamay.

“Is she lovely?”

“Yes!” everyone chanted gleefully.

Romulus released her hand and placed his hand on her back. “She’s Twilight Andrada.
The only woman who captured my heart.” Naramdaman niya ang pagbitaw ni Romulus sa
kanyang likod. Nanatili siyang nakaharap sa mga tao. “She’ll be my future wife…”

Everyone gasped in surprise. Some were putting their hands over their mouths. Some
were clasping their hands together. Some’s hands went over their chests, but all
had the same reaction. They were all smiling dreamily as if they were watching a
romance movie. Pero may isang tao na naiiba ang reaksiyon, at iyon si Fhergus na
parang sasabog sa galit.

“…If she says yes tonight,” dugtong ni

Romulus sa binitin na pangungusap kanina. Nalilitong nilinga niya si Romulus.
Napasinghap siya at katulad ng iba ay natutop niya ang kanyang bibig nang makitang
nakaluhod ang isang tuhod ni Romulus habang hawak ang isang pulang cajeta sa kanang
kamay kung saan nakalagay ang may malaking batong singsing.

“Twilight, babe, will you marry me?” Ano ba ang ginagawa nito? Sandali naman. In
love na ba talaga ‘to sa kanya? It had only been a week since they met and now he
was proposing?

“Ouch! Mukhang mapapahiya yata ako, ah?” Marahang tumawa si Romulus dahil sa hindi
pagtugon ni Luna. “Will you be my wife, Twilight?”

“Um…” She nodded. She couldn’t speak so she just nodded repeatedly. Tumayo si
Romulus, kinuha mula sa cajeta ang singsing. Agad namang nilahad ni Luna ang
kamay at inilagay ni Romulus ang singsing sa kanyang daliri.

She forced a smile. Romulus cupped her face, leaning down. Ipinikit ni Luna ang
mata at hinayaang halikan siya ni Romulus sa labi. It was so fast. She didn’t
expect this, but this was better. Mas makakapasok siya sa mundo ni Romulus at mas
madali niyang matutukoy kung saan naroon ang kanyang kapatid. Kung ano man ang
dahilan nito sa biglaang pag-propose ay wala na siyang pakialam.

Muli siyang ngumiti nang maghiwalay ang kanilang labi. Ipinaikot nito ang isang
bisig sa kanyang katawan at kinabig siya nito. Palapakpakan ng mga tao ang pumuno
sa buong venue. Sa pagharap niya sa mga tao ay hinagilap ng kanyang mata ang
kinaroroonan ni Fhergus pero wala na ito roon.

*
NANG makapasok sa silid ay binalibag ni Fhergus ang unang bagay na nahawakan niya
at iyon ang malaking love couch na nasa paanan ng kama. Tumama iyon sa malaking TV
na nasa dingding. Gumawa ng malakas na ingay ang pagkabasag niyon. Napangiwi si
Axton. Handa na niyang sugurin si Luna at Romulus at hilain si Luna pero napigil
lang siya ni Axton at hinilang palayo. Dinala siya nito sa kanyang suite.

“Damn it, Fhergus! Calm down!” Axton hissed, striding towards the bar counter and
pouring rum into two glasses. Naupo ito sa silyang naroon at inilapag ang isang
baso ng rum sa coffee table. “Sit and calm down!”

“How can I fucking calm down? That’s Luna! I know that’s Luna! She said yes! She’ll
get fucking married to Romulus and now you tell to fucking calm down? E, kung si
Aurora kaya ang magpakasal sa iba?! Kakalma ka?”
“Fuck no!” Axton hissed. “I know what you feel. But your rage won’t help your
situation. Just calm down and sit down. Pag-usapan natin ‘yan.”

Marahas ang kanyang paghinga. Parang sasabog ang kanyang dibdib sa matinding
pagkabog niyon. He had been at his boiling point since Luna appeared as Romulus’s
girlfriend. And then he proposed and Luna accepted it. How can he be fucking calm
with this situation?

“Sit down!” Axton demanded and he did.

“Tingin mo bakit ginagawa ito ni Luna? Why is she pretending?”

“I don’t know. Nalaman niya ang totoo kong pakay sa kanya? Gustong maghigante?”

“Or maybe she was assigned to destroy us.”

Umiling si Fhergus. “It can’t be. I will make

her understand everything. Lahat ng alam niyang kwento tungkol sa uri natin ay iba
sa totoong nangyari. We are really victims here. Biktima ng kanyang mangkukulam na
lola at ni Seraphim. All we want is peace. Ang kailangan lang natin sa kanila ay
bagay na makakapagpaalis sa sumpang nagpapahirap sa atin. And I only need Luna.
Damn! I’m fucking going crazy seeing her with Romulus. Being kissed by Romulus.”

“Yeah. It would drive me crazy if that’s Aurora. But for now, hayaan mo muna si
Luna. Sakyan mo lang ang gusto niyang mangyari. Kalmahin mo ang sarili.”

“That fucker! Paanong nangyaring naging sila ni Luna? At bakit ganito kabilis?
Bakit may proposal agad?”

Nagkibit ng balikat si Axton bago sumimsim ng alak sa baso.

*
EVERYONE congratulated the newly engaged couple. Hindi tuloy siya magkaroon ng
pagkakataon para makausap si Romulus. Ginulat siya ng lalaking ‘yon. Ang inaasahan
lang niya ay ipapakilala siya bilang girlfriend nito pero ang alukin siya ng kasal?
Wala sa hinagap niya iyon. That was actually better dahil mas madali siyang
makakapasok sa mundo nito pero nagtataka talaga siya. Isang linggo pa lang silang
nagkakakilala tapos propose agad. This was unbelievable!

Lahat yata ay nabati na siya pero si Beatrix ay hindi man lang siya nilapitan.
Hindi na nga niya nakita pa sa loob kaya nagpasya siyang hanapin ito. Ayon sa staff
na nasa loob ay lumabas ito. Napatigil si Luna sa pagbaba sa hagdan nang
makasalubong si Fhergus. Humigpit ang hawak niya sa kanyang clutch bag. Sinubukan
niyang kontrolin ang sarili pero ayaw makisama ng puso niya. It was beating too
fast and it felt like it was going to leap out of her chest.
He was incredibly gorgeous with his head-to-toe black suit look. Black suit pants,
black coat, black tie and button-down dress shirt. He threw his outfit on with a
vintage-looking watch and modern, understated belt that matched the slim lines of
the rest of his look. The whole look was impeccably tailored yet badass with his
growing beard. He looked lethal with his hot and feral gaze, and it made a shudder
pleasure pulse through her veins. His dark hair was disheveled. Kung kanina ay
nakatali ito ngayon ay hindi na. Bahagyang naningkit ang mata ni Luna sa isipang
nakipag-quickie ito sa isa mga guest. Kanina pa lang ay napansin na niya ang pag-
aligid dito ng mga babae. Bumugso ang dugo sa kanyang ulo at kumalat ang muhi sa
kanyang dibdib.

Tuloy-tuloy siyang naglakad pababa. Napahugot siya ng malalim na hininga nang

tumapat siya rito at masamyo ang nakakaadik na amoy nito. Para iyong droga na
nanuot sa kanyang sistema at
nagpakalat ng matinding init sa kanyang katawan.

Stop it, Luna! sita niya sa sarili.

Nagpatuloy siya pagbaba pero muli ring tumigil nang magsalita ito. “Congrats.”

She wanted to say something, but no words came out.

“Romulus is a nice man.”

“I know,” she finally said.

Muli siyang nagpatuloy sa pagbaba. Nagmadali niyang tinungo ang exit at lumanghap
ng hangin nang makalabas. Parang na-suffocate siya na nakaharap si Fhergus. Ang
presensiya nito, ang amoy, ang pagtitig at ang boses nito ay parang sinasakal siya.
Hinaplos niya ang kanyang dibdib. Kinalma ang tibok ng puso niya. She had been
ready. Inihanda na niya ang sarili sa pagkikita nilang muli pero bakit ganito?
Iba ang epekto. Mas matindi ngayon kaysa noon, at iyon ang hindi niya napaghandaan.
Noon matinding atraksiyon sexual lang ang nararamdaman niya para rito pero ngayon
ay iba…nangungulila ang katawan niya at higit ang puso niya.
She closed her eyes and forced him out of her system. Muli siyang humugot ng
malalim na hininga pero bigla siyang nagmulat ng mata nang may kung anong amoy
siyang nalanghap. Takot at panganib at…masamang nilalang.

“Romulus! Help!”

Malakas na tinig ang kanyang narinig. Inikot niya ang tingin sa paligid. Ang
security guard na naroon ay parang wala namang naririnig. Parang siya lang ang
nakakarinig ng boses. Guni-guni lang ba?

“Luna! Help! Halimaw!”

“Beatrix!” she muttered as she whipped her

gaze to the left direction. Kumabog nang malakas ang kanyang dibdib sa matinding
takot para sa kaibigan. May nangyayaring masama kay Beatrix.

She ripped off her heels and ran to the direction where the voice came from. She
took out the shuriken from the clutch bag and threw it aside. She pulled out the
dagger from the leg holster strap. Namataan niya si Beatrix sa hindi kalayuan sa
madilim na bahagi ng lugar na pilit na kinukuha ng…isang black rider. A man riding
a black horse with a sword. Isang malaking nilalang na naka-itim na kapa pero isang
bad espirit lang ang laman niyon.

Hawak nito si Beatrix sa buhok at tangkang isasampa sa kabayo.

Luna’s scream ripped through the night. She shot off the air with her arms
sidewards and one of her knees bent. Gulat na napabaling si Beatrix sa hangin kung
saan naroon si Luna na para bang may pakpak na
swabeng lumutang sa hangin. Pagtingala ng black rider sa kanyang direksiyon ay
initsa niya nang magkasunod ang hawak na shuriken at punyal, tumama iyon sa madilim
na blangkong mukha ng nilalang. Pinunit ng matinis na boses ang hangin at ang iyak
ng kabayo hanggang sa maging itim na usok iyon. Bumagsak si Beatrix sa kalsada.

“Beatrix!” Agad niyang nilapitan si Beatrix at lumuhod sa gilid ng kaibigang

nanginginig sa takot. Mahigpit niya itong niyakap.

“What’s that? What’s that?! Bakit gusto niya akong kunin?” Hinigpitan niya ang
yakap sa kaibigan nang mas lalong manginig ang katawan nito sa takot.

“Beatrix, Twilight, what happened?” Si Romulus na agad umupo sa harapan nila.

Beatrix frantically jumped into Romulus’s arms. She cried harder.

“A monster wanted to get me. Oh my God! I’m so scared! Bakit ba nila ako gustong
kunin? I didn’t do anything!” Isinubsob ni Beatrix ang mukha sa dibdib ni Romulus.

“You are safe now, Beatrix. Tahan na. Tahan na.” Binuhat ni Romulus si Beatrix. Mas
isinubsob nito ang mukha sa dibdib ni Romulus at kumapit sa balikat.

“Mabuti pa umuwi na tayo.” Buhat ni Romulus si Beatrix na naglakad pabalik sa

hotel. Si Luna ay napatigil sa tangkang pagsunod kay Romulus at Beatrix nang
makitang naroon si Fhergus. Puno ng pag-alala ang mga mata nito habang nakatitig sa
kanya.

Nag-iwas siya ng tingin at nilagpasan ito. Pero muntik na siyang mapatalon nang
kumiskis ang likod ng palad nito sa kanya. The friction created an intense heat
that spread throughout her body like a wildfire it was almost unbearable. Mother
nature! Bakit ganito ba ang reaksiyon ng katawan niya sa lalaking ito? Paano ba ito
mawawala? She couldn’t stand being with
this man. Pakiramdam niya anumang oras ay bibigay siya. Mawawalan siya ng kontrol
sa kanyang katawan. Her body yearned for him. For his touch. For his searing kiss.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 27
447
60
12
INIUWI ni Romulus si Beatrix sa bahay nito sa Quezon City. Dito rin si Beatrix
nakatira. Ayaw ni Beatrix na paalisin si Luna. Mabuti na nga lang at hindi na
nagtanong pa si Romulus kung bakit ganoon na lang ang attachment ni Beatrix sa
kanya na para rito ay kakakilala pa lang niya. Pinakiusapan ni Romulus si Luna na
kung maaring pagbigyan niya si Beatrix at manatali na muna sa bahay nito na
pinagbigyan naman niya. Of course, this was what she wanted. She would’ve asked
Romulus to let her stay, naunahan lang siya. Hindi niya kayang iwan si Luna sa
ganitong kalagayan.

Takot na takot si Beatrix. Ayaw nitong bumitaw sa kanya o kay Romulus. Gusto nito
ay may makakapipitan. May yayakap dito. Kapag binitawan ito ay natataranta na
para bang may kukuha rito kaya tinabihan niya ito sa pagtulog matapos mabihisan at
sinuklay ang buhok hanggang sa makalma ito. Nakakatakot naman talaga ang mga
nangyari. Kahit siya ay hindi niya mapaniwalaan ang nangyari. Sa ilang taong pagte-
training niya madalas ay nagdududa na siya kung mayroon ba talaga silang
kakalabanin. Pero ito na. Isa-isang naglalabasan ang mga nilalang ng kadiliman.

Pero ang pinagtatakhan niya ay kung bakit pinag-iinteresan nito si Beatrix? May
nag-utos ba? Nakatulugan niya ang pag-iisip. Kinabuksan ay nagising siyang
nakamasid sa kanya si Beatrix habang nakaupo ito sa kama sa tabi niya.

“Beatrix.” Inabot niya ang kamay nitong nakapatong sa kama. “Ayos ka na ba?”
Bumangon siya. Sinuklay ang mahabang buhok ng kamay.

“What is happening?” mahinang usal nito.

“What are you?” she questioned her accusingly. Punong-puno ng hinanakit ang mga
mata nito.

“I saw you last night. You were lethal with grace. Para kang iyon nasa action
movie. Iyong nasa Naked Weapon na bidang babae. Ganoon ka kumilos, Luna. Napatay mo
ang nilalang na iyon nang ganoon kadali.”

“Beatrix.” Muli niyang inabot ang kamay nito pero mabilis na iniiwas iyon ni
Beatrix.

“May makukuha ba akong paliwanag mula sa ‘yo? O iiwan mo ako rito na punong-puno ng
tanong? Goodness! All of a sudden, you are stranger to me. I don’t know you
anymore. I don’t know who you are anymore.”

Kinuha niya ang mga kamay ni Beatrix. “This is still me. Ako ito. Si Luna.”

Umiling si Beatrix. “The Luna I knew was

simple and almost weak. She was like an open book. Pero ikaw…you are different. You
are strong…you are like a thriller book.”

“Oh, Beatrix! Ako pa rin ‘to.”

“I need an explanation, Luna. Gusto kong malaman ang nangyayari. Ang nangyayari sa
akin! Please!” She begged, tears welling up in her eyes. Her heart bled for her
friend. She looked confused and scared.
Kinabig niya ito at niyakap. Alam niyang hindi ito ang kailangan ng kaibigan. Her
hug wouldn’t lessen her worries and fear. She needed an explanation.

“I’ll tell you everything but please! Mangako kang walang makakaalam lalong-lalo na
si Romulus. We can’t trust him, Beatrix. We can’t.”

Bumitaw siya mula sa pagkakayakap kay Beatrix at maliit na ngumiti sa kaibigan.

Niyaya niyang lumabas si Beatrix para doon
mag-usap. Delikado kung dito sa bahay ni Romulus. Malay ba niya kung may mga hidden
camera at recorder dito. Gaga! Sa mga pag-uusap pa lang nila ni Beatrix ay na-
expose na siya but at least siya lang ang mapapahamak kung magkataon at hindi ang
buong lahi niya.

Mabuti na lang din at wala si Romulus kaya madali silang nakaalis. Nagtungo sila sa
isang pinakamalapit na Pancake House at doon na lang din nag-almusal.

“Hmm. Ang sarap ng pancakes dito. Fluffy and soft. It melted in my mouth.” She
lifted the porcelain cup from the table and sipped on hot chocolate. “Even the hot
chocolate is tasty.”

“Now, Luna!” Beatrix demanded with a serious expression.

Lumabi si Luna. “Let me eat first. Kumain ka muna. Hindi mo pa nagagalaw man lang
‘yan. Wala nito sa Benguet. Iba ang
pancake doon. Kain na!”

“Luna!” halos tumili si Beatrix sa pagkainip.

“Ano ba ‘yan!” Binitawan ni Luna ang tinidor at tuwid na hinarap ang kaibigan.
Walang nagawa kundi ang pagbigyan na lang ang kaibigan. “I am part of Koakh,” she
started.

“Koakh?”

“It’s a secret organization composed of witches. Powerful witches. We are called

hunters. We’re trained for the preparation for the upcoming war.”

“War?”

“War between Lycans and witches. Lycans are witches’ enemies. Nagsimula ang digmaan
ng dalawang panig nang ipahamak ng Lycans ang tribu na pinagmulan natin. They are
hungry for power na kahit mga inosente ay ipinahamak nila. Nasa propesiya na
darating ang
digmaan…walang malinaw na petsa o araw. Ayon sa propesiya, magkakaroon ng digmaan
sa pagitan ng witches at Lycans at maraming inosente ang madadamay, at gusto ng
Lycans na mas paramihin ang kanilang uri. They will turn humans into Lycans. May
lahing malilipol. Maaring lahi natin…pero mababago ang propesiya. Iyon ang misyon
ng Koakh. Kailangan silang unahan. Kailangan silang pigilan. At iyon ang dahilan
kung bakit ako nandito. I need to know their hideout. Their headquarters. Kailangan
kong malaman kung sinu-sino pa ang mga Lycan. Maaaring nagkalat lang sila, may mga
koneksiyon sa lipunan.”

Sa pagtitipon kagabi may mga bisita na kilala, malalaking pangalan, mga politician,
celebrities at business personalities. Kung mga taong-lobo nga ang mga iyon mas
delikadong lalo dahil ibig sabihin lang nito ay may kontrol ito sa lipunan.

“Kailangan silang mawala.” Iyon ang ipinag-uutos ni supremo. Lahi ng mga

Paganus o ng mga Lycan lang ang dapat matira. Dahil mauulit at mauulit lang ang
trahedyang ginawa ng mga Lycan kung hindi malilipol ang lahi nito.
“Papatayin mo sina Romulus at Fhergus?” Beatrix’s face distorted to shock and
unease. Ang mga salitang iyon mula sa kaibigan ay parang asido sa kanyang sikmura
pero walang lugar sa kanya ngayon para makonsensiya.

“Iyon ang kailangan.” Nagbaba siya ng tingin.

“Where is the proof that they are bad? That they wanted to vanquish the world?”

“Sinners won’t show any evidence of their crime. They need to be annihilated or
else we, our lineage, and humans will end up dead.”

“But they are nice,” Beatrix uttered in a weak voice. Dismayadong

napabuntonghininga si
Luna. Nabilog na ng mga halimaw ang ulo ng kaibigan niya. Hindi naman iyon
nakakagulat dahil kahit siya ay ganoon din ang nangyari.

“Fhergus raped the victim.”

“What?” Siguro naman sa bagay na ito makukumbinsi niya ang kanyang kaibigan na
masama nga ang mga nilalang na iyon.

“Natatandaan mo ng gabi na papauwi na tayo? Si Fhergus ang isa sa halimaw na nakita

natin. May dala siyang babae ‘di ba? He raped the poor girl.”

Natutop ni Beatrix ang bibig. Ganyan na ganyan din ang reaksyon niya nang malaman
niya iyon.

“Hindi ko rin masikmura ang ginawa niya. Hindi na kailangan ng marami pang
ebidensya para masabing masama sila.”

Kinausap niya si supremo at hiniling na

ibigay sa kanya ang misyon ng paghahanap sa headquarters ng mga Lycan. Ang misyon
niya ngayon ay ang makuha ang kanyang kapatid at alamin ang pinagtataguan ng mga
kalabang lahi. Pinaghandaan niya itong mabuti. Inalam ang lahat ng tungkol kay
Romulus dahil ito ang mas kilala sa lipunan at ang pamilya nito. Si Romulus ang
nilapitan niya para mapasok ang mundo ng mga ito. Bago niya sinimulan ang misyon ay
kinausap niya rin muna ang mga magulang. Sobra-sobra ang pakiusap ng mga ito sa
kanya na bawiin ang kanyang kapatid. Hindi niya ito bibiguin. Hindi niya bibiguin
ang lahi niya.

SOBRANG nag-alala pa rin si Luna para kay Beatrix. Itinawag niya kay Maddalena ang
nangyayari kay Beatrix pero wala itong maibigay na paliwanag sa kanya. Ipapaalam
daw nito sa konseho ang nangyari sa pamilya ni Beatrix para matulungan ito sa
paghahanap sa magulang ni Beatrix.
Ang nangyari namang proposal sa pagitan nila ni Romulus ay lumabas na sa mga TV
news at iba’t ibang news platform. Nakatanggap siya ng tawag mula sa magulang.
Akala niya ay nag-aalala ang mga ito sa pinasok niya but their worries were with
her sister. Iyon ang bungad sa kanya ng kanyang ama—kung nakita na raw niya si
Aurora.

Napanatag naman ang kalooban nito nang sabihin niyang gagawin niya ang lahat para
maibalik ang kanyang kapatid at iyon naman talaga ang unang rason niya kaya niya
ito ginagawa—ang iligtas ang kapatid niya mula sa kamay ng mga Lycans.

Matapos mag-gym ay naligo si Luna at nagluto ng almusal. Ganito ang routine niya sa
araw-araw na pamamalagi niya sa penthouse ni Romulus. Hindi niya alam kung kailan
siya balak ipakilala ni Romulus sa pamilya nito. Mukhang matatagalan pa ang lahat.
Napaka-boring ng buhay niya rito.
Kapag tumanaw siya sa labas ay nagtataasang gusali ang makikita. Kapag lumabas,
polluted air ang malalanghap at maalinsangang panahon ang sasalubong. She missed
Benguet. She missed the smell of pine trees. She missed the cold weather. She
missed St. Louis University. And most of all, she missed running in the woods with
her fellow hunters. She missed the life in Benguet.

She missed life in Benguet with Fhergus! Mapait siyang ngumiti sa sarili.

Fhergus! Fhergus! Fhergus!

Dapat ay purong galit lang ang nararamdaman niya at hindi siya nakakaramdam ng
ganitong klaseng pangungulila. Ikiniling niya ang ulo at pilit iwinaksi ang lalaki
sa isipan. Pilit na itinuon ang buong atensyon sa nilulutong longganisa. Isa pa ito
sa frustration niya. Sinangag at Dipasupil ang halos araw-araw niyang kinakain sa
agahan. Nakakainit pala
ng ulo na hindi nakakakain ng gusto mong kainin. Masarap naman itong Lucban
longganisa pero nasanay na yata talaga ang palate niya sa Dipasupil o baka
ginagamitin iyon ni Maddalena ng mahika kaya adik na adik siya. Noon kasi ay ayaw
niya ng longganisa. Ayaw niya ng laman niyon. Binabalatan niya iyon at balat lang
ang kinakain.

Natigil sa pagtusok si Luna sa niluluto nang may masamyong pamilyar na amoy.

Mabango ang niluluto niyang longganisa pero standout ang amoy na umatake sa kanya.
At parang ginamitan ng mahika na sa isang iglap ay iyon na lang ang natitirang amoy
sa hangin. Ang mabangong niluluto niya ay nawalan ng amoy bigla. O baka sadyang
gusto niyang iyon lang ang amuyin. Traydor ang katawan niya pati ba naman ang
olfaction niya ay traydor na rin.

Napahawak si Luna sa noo at mariing ipinikit ang mga mata. She heard footsteps
behind her and the scent intensified, assaulting her
nostrils. And damn! His scent was like an aphrodisiac; it could stimulate her
sexual propensities. Parang gusto niya itong dambahin at halikan. His natural
erotic scent had a powerful effect on her and on her surroundings. It made the air
thick, hot and heavy.

It created heat that scintillated across her skin in scorching waves until warmth
bloomed within her. Her nipples hardened and her sex ached. Jeez! She was aroused.
Iba itong nararamdaman niya ngayon. Nang muling magkita sila ni Fhergus sa event ay
may ganito na siyang naramdaman pero ngayon ay iba. She felt empty and hungry
inside, desperate to be fed up.

“Ehm!”

Mas lalong napapikit si Luna nang tumikhim ito. Ramdam niya ang titig nito sa
kanyang likuran kahit hindi pa niya ito makita.

“Um, si Romulus?” The sound of his voice

and his scent made her sex’s walls contract. Kapag hinarap niya ito at kung
magdikit pa ang kanilang balat ano na ang mangyayari? Lalabasan na siya gano’n?
Bakit ba ganito? It should stop!

Mother nature! Ano ba ang nangyayari sa kanya? Bakit ganito katindi ang atraksyon
sekswal na nararamdaman niya para sa lalaking ito? Dapat talaga sinabi niya ito kay
Maddalena o kaya kina Cebal para nagawan siya ng potion para sa problemang ito.

“Twilight?” tawag nito sa kanya nang hindi siya sumagot.

She was forced to hold her breath to stop the intoxicating scent from overpowering
her. When she knew she was ready to face him, she slowly turned. However, no matter
how hard she tried to compose herself, she couldn’t help but gasp upon seeing him,
leaning against the breakfast countertop.
He looked formidable yet so adorable in his strawberry-colored sweater. Bumaba ang
tingin niya sa paa nito. He was also wearing the slippers they bought from the
souvenir shop.

“Hi!” He smiled at her. Her grip tightened around the cooking fork. She had to
brace herself against the counter when she felt her knees turn to jelly.

“Um…wala si Romulus. You are Fhergus, right?” Yes. That’s it, Luna! Compose
yourself and pretend that you aren’t affected by his presence. You shouldn’t be
affected.

“Paano ka pala nakapasok dito?” Hindi naman niya narinig na tumunog ang doorbell.
Wala rin naman si Claire, nag-grocery ito.

“I know the passcode.”

“Okay. Balik ka na lang. O kaya puntahan

mo na lang sa opisina niya o kaya sa bahay niya.”

Kumunot ang noo nito. Mukhang hindi nagustuhan ang suhesyon niya. E, ano naman kasi
ang magagawa niya, wala naman talaga rito si Romulus. Hindi rito natutulog si
Romulus. Pupunta ito ngayon pero mas okay na umalis na lang si Fhergus. Nasu-
suffocate siya sa amoy at presensiya nito.

Umangat ang likod nito mula sa pagkakasandal sa island counter, inilapag doon ang
bitbit na paper bag bago humakbang palapit sa kanya. Nanlaki ang mata niya nang
huminto ito mismo sa kanyang harapan at kunin ang sandok sa kanya. Nanigas si Luna
sa kinatatayuan nang mas inilapit pa nito ang katawan sa kanya. Ang magaspang na
materyales ng jeans nito ay kumiskis sa kanyang hita. Ang mukha niya ay halos
lumapat na sa dibdib nito. Kumiskis ang tela ng sweatshirt nito sa tungki ng
kanyang ilong.
“Sunog na ‘to. Hindi na makakain,” anito sa mababang boses. Agad niyang itinulak si
Fhergus at inilayo ang sarili rito. Pinatay nito ang gas range at ipinatong roon
ang sandok. Nasunog ang longganisa na hindi man lang niya namalayan.

“Halika. May dala ako.” Kinuha na lang nitong basta ang kamay ni Luna, kinuha ang
paper bag na nasa breakfast counter na inilagay nito at hinila siya patungo sa
mesa.

Hinila nito ang silya para sa kanya. “Sit.”

Hindi tuminag si Luna. Napatitig na lang siya kay Fhergus habang mas nanlalabo ang
kanyang isipan. At mas lalo siyang nanigas nang ilapat nito ang dalawang palad sa
kanyang balikat matapos maglakad patungo sa kanyang likuran. The sensation swirled
within her when his breath touched the skin behind her ear as he spoke. “Why do you
look so tense? I’m harmless, Twilight. Mas mabait pa nga ako kumpara kay
Romulus.”

Agad siyang humakbang palayo rito.

“I’m not tense!” Umirap siya at umupo sa silyang hinila nito para sa kanya. Bakit
nga naman kasi siya nate-tense? Hindi dapat. “Ano ang ginagawa mo rito?”

He flashed her a panty-dropping smile. “Wala kasi akong makasamang mag-almusal.

Akala ko nandito si Romulus.”
Inilabas nito ang ilang kahon mula sa paper bag. Binuksan nito ang isa. Sinangag
ang laman niyon at ganoon ang isa pang binuksan nito at ang ikatlong kahon ay…hindi
siya maaaring magkamali. Ang aroma niyon na kabisado na at kayang i-differentiate
ng olfactory niya. Her mouth watered when Fhergus jabbed it with a fork, making the
oil flow out from the meat. Her stomach rumbled in anticipation.
His gaze whipped toward her, grinning. “I will save your hungry stomach.”

Bumalik si Fhergus sa kusina at pagbalik ay may dala ng dalawang plato at

kubyertos. Inilagay nito ang tatlong longganisa sa kanyang plato at nilagyan din ng
sinangag bago ito naupo.

“Go. Eat up. Fill up your empty stomach.”

Magpapakipot pa ba siya? Gutom na siya. Nasunog na ang niluto niya at hindi pa rin
siya nakakaluto ng sinangag na balak sana niyang lutuin matapos lutuin ang ulam.
Humiwa siya ng maliit na hiwa ng longganisa at balak na sanang tikman iyon nang
mapansin niya ang pagtitig sa kanya ni Fhergus habang ang mga nakasalikop nitong
mga kamay ay nasa ilalim ng baba. Humigpit ang hawak niya sa tinidor.

“How can I eat if you are ogling me?” mahina niyang singhal sa lalaki. Tumawa ito.
“Sorry.” Inalis nito ang mga kamay sa ilalim ng baba, kinuha ang tinidor at tumusok
ng longganisa saka kumagat. Napakunot-noo siya. Kumakain na ito ng karne? Dati
naman tumikim na ito nito ng karne nang minsang nasa Baguio sila pero hindi niya
inaasahan na kumakain na talaga ito ngayon.

Agad siyang nagyuko nang muli siya nitong titigan. Paano ba siya kakain nang
ganito? Pakiramdam niya ang mga mata nito ay nasa sa kanya. Bakit nga ba ganito ito
tumitig? Okay. Kaibigan ito ni Romulus at siguro ay nag-aalala para sa kaibigan.
Kahit naman sino siguro ay mag-aalala at magdududa sa kanya. Love at first sight.
Ibinahay agad siya ni Romulus at pagkatapos ay nag-propose at sa loob lang ng
mahigit isang linggo nangyari ang lahat ng iyon.

“Hey!” Nag-angat si Luna ng tingin sa pagdating ni Romulus. Tinapik nito ang

balikat ni Fhergus. “What are you doing here?”
Lumapit sa kanya si Romulus. Umuklo at hinalikan siya sa pisngi. Nakita niya ang
pagtiim ng mukha ni Fhergus. At bigla ay bumaha ang pagkataranta sa mukha nito na
tumingin kay Romulus at ibabalik sa kanya ang tingin. Hindi sa kanyang mukha kundi
sa kanyang dibdib.

“Bakit nandito ka?” muling tanong ni Romulus sa kaibigan.

“Nagsabi ako, ‘di ba?”

“Ang sabi ko nasa opisina ako.”

“Talaga? E, bakit nandito ka?”

Naupo si Romulus sa kabilang bahagi ng mesa, sa kanyang harapan. Nasa usual spot na
kasi nito nakaupo si Fhergus.

“I’ll get a plate.” Tumayo siya at tinungo ang kusina. Kumuha siya ng plato,
kubyertos at baso. Muli naman siyang nailang nang
makitang nakatingin sa kanya si Fhergus habang papabalik siya sa mesa. Umikot siya
patungo sa kinauupuan ni Romulus at inilagay sa harapan nito ang plato at baso.
Siya na rin ang naglagay ng pagkain sa plato.

“Thanks, babe! I’m so lucky.” Nakangiting tumitig sa kanya si Romulus. Ginantihan

niya ito ng ngiti.
“I think you should wear bras.” Nilingon ni Luna si Fhergus. Nagsimula na itong
kumain pero ang mukha ay match sa grumpy nitong boses. Parang biglang nawala sa
mood.

“Excuse me?” nakataas kilay niyang sabi.

“Put on a bra!” His authoritative voice boomed in her ears. He glanced up at her.
His eyes were incredibly dark with a hint of…possessiveness? Oh no! It was anger
that made his icy blue eyes dark. Agad na bumugso ang init sa kanyang ulo. Alam
niyang mali na hindi siya nagsusuot ng bra
lalo’t may mga kaharap siyang lalaki. E, malay ba niyang magsisipunta itong mga
ito. Siya lang ang dapat na nandito.

Pero ano ang karapatan nitong pagsabihan siya sa kung ano ang dapat niyang isuot?
“Are you my father, Mr. Soares?”

“What?”

“You aren’t my father. We aren’t close at mas lalong hindi naman tayo magkakilala.
I don’t allow any person, even my fiancé, to dictate what I should wear.”

“But that’s for my—” Hindi nito tinapos ang sinasabi.

“That’s for my what?” she asked, a hint of snarl in her voice. Sabay silang
napabaling ni Fhergus kay Romulus na marahang natawa.

“Hey, man! That’s my girl. Thanks for your concern but that’s my duty as her
fiancé.”
“Then do fucking your duty!” he snarled at Romulus. Natawa lang muli si Romulus at
napailing.

Hinawakan ni Romulus ang likod ni Luna at marahang hinaplos iyon. “I think Fhergus
has a point. I should be the only one who can see your inner beauty. Can you put on
a bra, babe?”

Bumaling siya kay Romulus at mas lalo lang nag-iinit ang ulo niya. Bakit sobrang
daming isyu ng mga tao kung walang suot na bra ang babae? Krimen ba ‘yon? Sa hindi
siya kumportable magsuot ng bra, but it didn’t mean na malandi na siya. Hindi siya
nagsusuot ng bra para mang-akit ng lalaki kundi para sa ikakaginhawa niya. Wearing
a bra was like squeezing your chest.

Humalukipkip siya sa mismong harapan ni Romulus. Umangat nang husto ang kanyang mga
dibdib dahil nasalo ng kanyang braso iyon. Pumito si Romulus at
narinig naman niya ang tila pag-ungol ni Fhergus.

“No! Tell your friend if he isn’t comfortable with the sight of my tits, then the
door is open for him to leave.” Nagmartsa siya pabalik sa kanyang silya at padabog
na umupo. Sinadya niyang mag-bounce sa upuan para tumalbog ang dibdib niya para mas
mabwesit ang lalaki. Mas tumiim-bagang si Fhegus.

“Kung tits hater ka, huwag mong idamay ang suso kong gusto ng komportable buhay!”

Romulus chuckled again. “I’m not a tits hater, babe,” Romulus said, chuckling.

Biglang tumayo si Fhergus at kinuha ang tablecloth napkin. Iwinagwag iyon sa hangin
at bigla na lang dumukwang kay Luna. Hinila nito ang neckline ng kanyang sando at
isinabit doon ang cloth napkin para matakpan ang kanyang dibdib. Para siyang
batang nilagyan ng bib.
“There. Don’t fucking remove that!” banta nito. Hindi makapaniwala si Luna kay
Romulus na tumawa lang muli. Walang kwentang fiancé!

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 28
281
44
3
“OH, thank God! Finally!” Isang napakagandang babae ang sumalubong sa kanila
matapos lumapag ang chopper na kinalulunan sa landing area sa mismong compound ng
isang napakalaking bahay. A mansion. French chateau mansion ang agad na papasok sa
isip mo unang kita palang sa mansiyon na ito. Sayang lang at gabi silang nagpunta.
Hindi niya gaanong nakita view mula sa taas. But the huge infinity pool surrounded
by lights was captivating from above.

“Welcome home, hija!”

The woman was in her sixties, but she was strikingly beautiful. There were a few
fine lines visible at the corner of her eyes and a few laugh lines when she smiled
but it didn’t lessen her beauty. It was actually endearing. Those fine lines made
her more beautiful—patunay lang na mas maganda ang natural na ganda. Her fair
complexion looked so smooth. She looked like a
goddess in her printed flowy white long dress. Bumagay rin ang bob-cut hair sa
maliit nitong mukha. Matangkad ito. Siguro supermodel ito noong kabataan nito.
Kamukhang-kamukha ito ni Romi.

Everything about this woman’s appearance screamed beauty and she only proved that
everything really did get better with age, and age was nothing but a number. She
was the definition of #AgingGoals. Incredible genes.

Nakasunod naman dito ang esposo nito. Nikuro Saldivar. Maganda pa rin ang tindig at
gwapo sa edad na sitenta. And oh, ngayon lang niya napansin na Christmas printed
pala ang suot ng babae na pares sa suot na Christmas printed white long-sleeved ng
asawa. Snowman, candies, and other Christmas stuff were printed on their clothes.
Katulad din ng kay Romulus. He was wearing a green Christmas printed slim-fit long-
sleeved button-down at ganoon din ang kay Logan na kasama nilang nagtungo rito.
Pula naman ang kay Logan.

“I’m delighted to meet you, sweetie.” Sinapo nito ang kanyang mukha. She had soft
hands. Nakakagaan ng mood ang awra nito. Malalaman
mo agad na mabait na tao at biglang siyang nakaramdam ng guilt. Mga ganitong tao
ang hindi niya gustong lokohin.

“Ako rin po.”

“Welcome to our home, hija.” Kung may positive awra si Natasha ay ganoon din si
Niruko. Mukhang mabait din. Humalik ito sa kanyang pisngi.

“Hey, Ma!” Romulus greeted his mother coolly. Tangkang hahalik ito sa pisngi ng ina
pero pinalo ito sa tiyan. Tumawa si Romulus at sinapo ang tiyan. “What did I do?”

“Why didn’t you invite us to the event?”

“I did. Kayo ang ayaw pumunta kasi sabi ni dad masakit likod mo.”

“We would’ve gone if we knew that you were going to propose.” Malapad na napangiti
si Luna sa pagmamaktol ng babae. Para itong batang humalukipkip.

“‘Wag ka nang magtampo. Ito na nga si Twilight, oh, dinala ko na rito. And oh, by
the way…”
Luminga si Romulus. “Kasama ko si Beatrix.”

“Oh, hi Beatrix!” Nilapitan ito ni Natasha at mahigpit na niyakap. Nahihiyang

gumanti ng yakap si Beatrix sa babae.

Nagkakilala na ang dalawa nang minsang dumalaw si Natasha sa Manila. Ayon kay
Beatrix ay mabait ang mag-asawa. Pinigilan pa siya ni Beatrix na magpunta rito
dahil hindi raw deserve ng mag-asawa ang paikutin. Naiintindihan niya. Hindi rin
naman niya gustong mandamay ng inosente pero wala siyang magagawa. She needed to do
this. May pakiramdam siyang nalalapit na niyang malaman ang headquarters ng mga
Lycans. Iyon lang naman ang kailangan niyang malaman at ang mga hunters na ang
bahala sa lahat.

Hindi rin niya inaasahan na dadalhin siya ni Romulus dito. Kanina lang ay pinag-
empake siya nito at namili sila ng mga regalo. Hindi siya nagdalawang isip na
sumang-ayon kay Romulus nang sabihin nitong isasama siya rito para dito mag-
celebrate ng Pasko. Pasko? Wala sila nito at ito ang unang pagkakataon na
magdiriwang ng Pasko.
Malakas ang kutob niyang narito sa lugar na ito ang kuta ng mga Lycans. Sa pag-
uusap ni Romi at Logan sa event mukhang may bahay rin dito si Logan, maging si
Cassidy.

Niyaya na sila ng mag-asawa sa loob.

“You have a beautiful mansion,Mma’am,” sinsir na puri ni Luna habang papasok sila
sa grandiyosang pinto ng bahay sa likod.

“Oh, sweetie! Just call me mama or mommy. You are my son’s fiancé and you are
already my daughter.” Ngumiti lang si Luna at ipinagpatuloy ang masusing pagtingin-
tingin sa paligid. Nakakamangha ang ganda ng bahay. Sa mga magazine at internet
lang niya nakikita ang ganitong bahay. Maganda at malaki rin ang bahay ng kanyang
magulang pero hindi ganito kalaki at moderno ang disenyo niyon.

But this residence was extravagant. This could be a luxury hotel on its own. Two-
storey lang iyon pero napakalawak ng sakop na lupa. The mansion was adorned with
grandeur decorative details and rare antiques. Nakakamangha ang bawat detalye ng
dingding, kisame, at mga beam ng mansiyon. Mabusising inukit kahit kaliit-liitang
detalye. A true work of art. And only master craftsmen could sculpt it exquisitely.

No doubt! This residence was French chateau inspired. It was as if it belonged to

one of the noble families in Europe.

“Romulus will tour you tomorrow.” Tinungo nila ang courtyard na siyang naghahati sa
right at left wing ng mansiyon. The courtyard alone was huge with a captivating
nature design, providing serenity. Hindi ito pang isang pamilya lang kundi mga pang
isang daang katao yata. Hindi lang iisa ang seating area at dining area doon. There
was a shaded area over the dining table and chair at may isa naman na nasa ilalim
ng puno kung saan naka-set ang mga tableware.

“Twilight, Beatrix!” Isang tili mula kay Romi ang nagpangiti sa kanila. Tumakbo
nito palapit sa kanila. Napatawa sila ni Beatrix nang yakapin sila nito at halikan
sa magkabilang pisngi. Napakaganda nito sa suot na green polka-dots organza long
sleeve. Nasa ilalim niyon ay isang sexy black body bodysuit at pulang Christmas
printed fitted trouser na pinaresan ng itim na stiletto. May suot itong Santa hat.
Binigyan naman siya agad ni Romulus ng panyo matapos silang halikan ni Romi.
“Punasan n’yo ang pisngi n’yo. Brushing her teeth is not her thing.” Hinila nito
ang laylayan ng shirt at pinunasan ang pisngi ni Beatrix.

“Kuya!” tili ni Romi. Humalakhak si Romulus at inakbayan ang kapatid saka hinila
patungo sa mesa. Inakbayan naman ni Nikuro Natasha at sumunod sa mga anak.
Napakunot-noo naman si Luna nang mabalingan si Beatrix at mapansin ang pamumula ng
pisngi at tainga nito. Inakbayan ni Luna si Beatrix at inilapit ang bibig sa tainga
nito.

“Crush mo ‘no?” Namilog ang mata ng kaibigan. Lalong namula ang maputing mukha
nito. Napatawa si Luna at hinila ang kaibigan patungo sa courtyard dining.

Natigil si Luna sa paglalakad nang makita ang taong nasa harapan ng master grill.
Malakas na tumahip ang dibdib niya nang makitang nakatingin ito sa kanya. He was in
his usual top-knot, denim but the sweater…kinagat ni Luna ang ibabang labi. Gusto
niya biglang matawa. Paborito na ba nito ang strawberry knitted sweater? O baka
isinuot lang dahil sa
theme na green and red. Pero dapat ay Christmas.

Maging sila ni Beatrix ay sumunod din sa color theme pero hindi nga lang printed
iyon dahil late ng sinabi ni Romulus. She was wearing a Khaite red velvet mini
dress that Romulus provided her. May inutusan lang si Romulus sa pagbili nito. She
loved the dress. It was simple and suited her liking. Ang problema lang ay ang
mababang square neckline nito. Revealed ang cleavage niya. Ha! Hindi nga siya
nagsusuot ng bra tapos nahiya pa siyang ipakita ang cleavage niya. But it was hard
to resist wearing this thigh-length dress. She lovesdits short puff sleeves. She
paired it with elegant black patent leather heels.

Beatrix, on the other hand, was wearing an emerald ribbed-knit midi dress. It had a
low sweetheart neckline and long sleeves that fell past the wrists. Nakahukab ang
kurba ng katawan nito sa damit at bagay na bagay iyon sa kaibigan niya.

“In love ka pa rin ‘no?” Marahan siyang itinulak ni Beatrix gamit ang katawan nito.
Inirapan niya si Beatrix at iniwan. Humighik si Beatrix na sumunod sa kanya. Bilis
ng karma!
Hinila siya ni Natasha sa seating area na naroon.

Magkatabi sila nitong umupo sa pulang couch. The latticework overhead created a
cozy feel. Inilibot niya ang tingin sa buong lugar. Malapit sa seating area ang
malaking Christmas tree na may mga regalo sa ilalim. Lahat iyon ay nababalot ng
gintong gift wrapper.

There was an outdoor bar linked directly to the interior kitchen, to receive drinks
and snacks from the chef preparing the food. May mga staff na nag-aayos ng pagkain
sa buffet table.

“Napakaganda po talaga ng lugar na ito. Pero napakali para sa inyo lang.”

“Hindi lang naman kami ang nakatira rito. We occupy the left wing but the right
wing is occupied by them.” Iginuso ng babae sina Fhergus at Romulus.

“Dito rin po sila nakatira?”

“Bihira lang naman ‘yan magpunta rito. Ginagawa lang nilang hotel,” mahinhin itong
tumawa. They were family. Mukhang iyon ang
turing sa lahat.

“Anong meron sa sweater na ‘yan at lagi mong suot?” komento ni Romulus nang lapitan
si Fhergus. Kumuha ito ng chicken kebab mula sa iniihaw at deretsong kinain. Hindi
man lang nakaramdam ng hapdi sa init niyon. Perks of being Lycan.

“Couple sweater namin ito ng mahal ko.” Nailapat ni Luna ang kamay sa dibdib. Bigla
iyon tumibok nang mabilis at halos kapusin siya sa paghinga dahil doon. Ano ang
sinasabi nito?

“Oh, ang mahal mong iniwan ka?” tudyo ni Romulus.

“Babalikan niya ako!”

Tumawa si Romulus at tinapik ang balikat ni Fhergus. “Confident. Good luck!”

Babalikan niya ako. Siya ba ang tinutukoy nito? Wala naman sigurong iba. Sa kanya
lang naman konektado ang sweater na ‘yon.

Beatrix told her that Fhegus had been looking for her and he might love her for
real. She didn’t
believe it. Hinahanap lang siya nito dahil kailangan siya nito. Para gamitin sa
plano nito sa kanilang angkan.
Pero ano ang sinasabi nito ngayon? Ikiniling ni Luna ang ulo.

Bago sumapit ang alas dose ay kumain na sila. Napakaraming handa. Nagkatinginan pa
sila ni Beatrix at sabay na bumungisngis nang makita ang mga pagkain na nasa buffet
table. At siyempre, hindi sila pumayag na hindi matikman ang lahat ng putahi.
Filipino and Portuguese dishes ang mga nakahandang pagkain. Lechon, barbecue, peru
recheado, cabrito assado no forno and many more. Basta ang natatandaan niya ay
masarap lahat. After the main dishes, they enjoyed the dessert and Natasha and
Nikuro sipped their tea. Ang iba, sina Romulus, Logan at Fhergus, ay uminom ng
alak. Sila ni Beatrix ay dessert pa rin ang pinangigilan. Naupo silang lahat sa
couches.

“When do you plan to get married? May petsa na ba?”

Natigil sa tangkang pagsubo si Luna sa Leite creme sa tanong na iyon ni Nastasha.

“Hindi pa naman napapag-usapan, Mama. Pero kung gusto ni Twilight, kahit bukas na
bukas pwede.”

“I’m excited to play with our grandchildren, Nariku.” Muntik nang maubo si Luna
dahil doon. “Are you pregnant, Twilight?” At tuluyan na nga siyang naubo.

“Kanina ka pa kasi kain nang kain. Ganyan ako nang ipinagbuntis ko si Romulus at
Romi.”

Tumawa si Romulus at inakbayan si Luna. “Ma, malakas lang talaga siyang kumain.
Pero kung gusto mo naman, gagawa kami mamaya.” Hinalikan siya ni Romulus sa gilid
ng ulo. Agad naman siyang napatingin kay Fhergus na para bang concerned siya sa
magiging reaksiyon nito. Katabi ito ni Logan at kaharap nila.

At nakita niya ang reaksiyon na hindi niya inaasahan. The intensity burned his blue
eyes, turning it to the darkest shade of blue. He looked lethal with his dark gaze
and hard features. He looked as if he could cause death with a single glance.
Scary.

She lowered her head. She couldn’t stare back at

him. It sent chills down her spine and made her shudder.

Matapos kumain ng desert ay ang pagbubukas ng regalo ang isinunod na pinangunahan

ni Romi. Hindi maiwasan ni Luna ang mamangha habang isa-isang nagbibigay sa kanila
ni Beatrix ng regalo ang lahat. Ganito pala ang Pasko. Gift giving talaga.
Nakakahiya kasi wala siyang regalo para sa mga ito. Malay naman kasi niya. They
never celebrated Christmas.

“Open my gift first, Twilight.” Nakangiting pinagbigyan ni Luna si Romi.

Napaawang ang kanyang bibig na itinaas ni Luna ang kakapiranggot na kulay pulang
tela. “Ano ‘to?”

“Lingerie, ano ka ba!” natatawang sabi ni Romi.

“Isusuot mo ‘yan sa honeymoon n’yo ni kuya.”

Biglang nag-init ang tainga ni Luna habang namimilog ang matang napatingin kay
Fhergus sa halip na kay Romulus. Matiim pa rin ang pagkakatitig nito sa kanya. Agad
siyang nagbaba ng tingin.
“And this is my gift.” Inabot naman ni Natasha sa kanya ang munting kahon. Binuksan
iyon ni Luna. It was a twisting knot ring with a blue diamond in the center.

Kinuha ni Natasha ang singsing. “It’s an heirloom ring of our family.” Kinuha ni
Natasha ang kamay ni Luna at ito ang nagsuot ng singsing sa kanya. She didn’t
deserve this. Para dapat ito sa babaeng karapat-dapat.

“This is too much. I don’t think I deserve this.”

“Of course you deserve this, love. Ikaw ang mapapangasawa ni Romulus.”

Pilit na lang siyang ngumiti. Ibabalik na lang niya ito sa oras na matapos ang
misyon. Sinunod niyang binuksan ang iba pang regalo.

“Grabe! Nakakatuwa pala kapag Christmas. I’ve never experienced receiving gifts
during Christmas.”

“Really?” hindi makapaniwalang tanong ni Romi.

“Um…wala naman kasi akong pamilya,” aniya

saka pinagpatuloy ang pagbubukas ng regalo. Ang gaganda ng laman. Lahat may regalo
sa kanya maliban kay Fhergus. Napatingin siya rito at sumimangot. Kuripot.

Habang patuloy sa pagbubukas ng regalo ay napansin ni Luna ang lungkot sa mukha ni

Fhergus. Nakatitig ito sa hawak na regalo. Dahil sa kuryusidad ay pasimple niyang
tiningnan kung para kanino iyon. Octavia ang nakalagay na pangalan sa card. 

Lumabas muna si Luna. Iniwan niya sina Romulus na nagkakasiyahan. Nagpapalaro sa

mga staff. Namimigay ng regalo at cash. Ayaw niyang makita ang mga iyon. Lalo na
ang mag-asawa na masyadong mabait. Ayaw niyang makonsensiya. Ayaw niyang maguluhan
sa nakikitang kabaitan ng mga ito. Nagpapanggap lang ang mga ito.

Ang pinagtatakhan niya lang kung bakit tao ang mag-asawa pero si Romulus na anak
nito ay taong-lobo.

Napapitlag si Luna at napahawak sa dibdib. Kinapa ang bagay na dumikit sa balat

niya. Niyuko niya iyon. Isang crescent pendant iyon na
my star sa gitna.

“Merry Christmas.” Nahigit niya ang paghinga sa malalim pero kalmadong boses ni
Fhergus. Agad siyang pumihit at umatras.

“What’s this?”
“A Christmas gift.”

“No need.” Tangka niyang tatanggalin iyon pero pinigil siya ni Fhergus.
“Tinanggap mo lahat ng regalo nila tapos sa ‘kin tatanggahin mo? My isyu ka ba sa
‘kin?”

Tumaas ang sulok ng labi nito sa paraang naghahamon.

Bumuntonghininga si Luna saka nilagpasan ito. “Panget ng suot mo,” bulong niya nang
malagpasan ito. Malakas na tumawa si Fhergus. At para iyong musika sa kanyang
pandinig. It made her heart flutter. Agad na iniling ni Luna ang ulo at agad na
itinaboy ang damdaming pilit na nagpupumiglas.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 29
239
36
11
LUNA moaned and stirred in her sleep at the gentle touch at the side of her neck,
and soon the tickling sensation was all over her face. Someone was licking her
face, forcing her to open her eyes. Black fur and blue eyes stared at her, sticking
its tongue and licking her all over face. Tuluyang nawala ang antok ni Luna at
napabalikwas sa kama.

“Oh, baby Fherlus!” Kinarga niya si Fherlus at hinalik-halikan.

“Oh, baby! I missed you so much! I’m so sorry!” Hindi mapigilan ni Luna ang
mapahikbi. Na-miss niya nang husto ang kanyang pusa na lagi niyang katabi sa
pagtulog. Pinagsisihan niya ang pagsuli niya rito kay Fhergus. Hindi niya dapat
iyon ginawa.

“Sorry, iniwan ka ni mommy. Galit lang si mommy kaya ko ‘yon nagawa. Promise,
babawiin kita.” The kitten meowed and licked her face
again. Napangiti si Luna.

“Pinapatawad mo na ba si mommy? Hindi ka na galit? Hmm?” She pet Fherlus’s chin.

Pumikit ang mata nito na parang nasasarapan sa ginawa niyang pagkiliti sa ilalim ng
baba nito.

“Ang laki-laki mo na. You aren’t a kitten anymore.”

Bumaling ang tingin ni Luna sa pinto nang marinig iyong bumukas. Unti-unting nabura
ang ngiti sa kanyang labi nang makita ang pagsilip doon ni Fhergus.

Agad na tumaas ang kilay niya. “What are you doing here?”

Nilakihan nito ang bukas ng pinto at humakbang papasok. “I’m looking for my
daughter.”

Her eyebrows shot up. “Daughter?” Biglang lumundag si Fherlus at tumakbo patungo
kay Fhergus. Agad naman iyong binuhat ni Fhergus. Maharot na dinilaan ni Fherlus
ang mukha ni Fhergus nang ilapit nito ang pusa sa mukha nito.

Kailan pa naging close ang dalawang ito? The

last time, Fherlus was agitated whenever Fhergus was around. It made sense now.
Takot ito dahil alam nito ang uri ni Fhergus. Alam nitong may panganib. Pero ano
ang nangyari at mukhang close na ang dalawa?
Muling lumukso si Fherlus pababa kay Fhergus. Tumakbo ito sa kanya. Napatawa si
Luna nang muli siyang dilaan sa mukha.

“She likes you.” Humalukipkip si Fhergus habang may ngiti sa labing nakatingin sa
kanila.

She couldn’t help but stare and admire him. The material of his grey t-shirt hugged
his brawny arms. His dark denim jeans snugly encased his powerful thighs. She took
a sharp intake of breath when her sex suddenly clenched greedily at remembering how
he hooked his brawny arms under her trembling legs as he plunged his bloated cock
into her sex again and again. The memory was still vivid—how her pussy lips slurped
noisily at his lurching cock. The wonderful feeling of his bulbous head stretching
her opening to accommodate him. The feeling of how delicious it was to be filled
with his full length. The sensation that ran through her veins. His guttural groans
that were music to her ears.
The intensity of his fuck-strokes bringing her closer and closer to a shuddering
orgasm. And how wonderful it was to be filled with his love nectar.

Her breathing deepened at the vivid memory. Tingles shot through her sensitive
tissues, making her nipples harden against the silk material of her sleepwear. Her
folds started to swell, her clit throbbed, and love nectar started oozing out her
pulsing hole.

Fhergus’s features hardened. His sculpted lips parted in a hiss. And his eyes
darkened with lust. She knew him. Ganitong-ganito ang mata nito kapag…ugh! Bakit
nakakaramdam ito ng ganito? Nakalimutan niya. Matalas nga pala ang pang-amoy ng mga
Lycans at tiyak na naaamoy nito ang arousal niya. Hinaplos niya ang dibdib. Pilit
na kinalma ang sarili.

Humakbang si Fhergus palapit sa kama. Mas lalong tumahip nang malakas ang dibdib ni
Luna. Hindi bumitaw ang titig ni Fhergus sa kanyang mga mata. He bent down, placing
his sinewy hands on the bed and started crawling toward her. She was tingling all
over in anticipation. She was anticipating something that should not be
done. Oh, mother nature! She was crazy! Tumigil ito at halos ilang pulgada lang ang
kanilang mukha lalong nataranta ang kanyang sistema.

“Si Romulus? Where is my fiancé?” Tumiim ang mukha nito. Itinaas ang kamay. Napigil
niya ang paghinga nang abutin siya ng kamay nito pero sa halip na hawakan siya ay
kinuha nito si Fherlus.

“Bumababa ka na. Mag-almusal na tayo.” Tumuwid ito ng tayo. Tinitigan siya ng ilang
sandali bago tumalikod at lumabas. Nang mailapat nito pasara ang pinto ay noon lang
niya napakawalan ang pinipigil na hininga.

She pulled her legs up to her chest as she ran her fingers through her face to her
hair. Pinanatili niya ang mga daliring naka-lock sa buhok habang nakasapo ang palad
sa ibabaw ng kanyang ulo. She stared at the bed, confused about her feelings. She
hated Fhergus but why the hell did she want him?! Damn! Damn! Damn!

Inis niyang sinuntok ang kama at bumaba. Mabilis siyang nag-shower at nagbihis ng
white tee at itim na drawstring pants. May nakita siyang hair dryer sa ibabaw ng
dresser pero hindi na niya pinagkaabalahang tuyuin ang buhok. Hindi
naman niya iyon ginagawa. Na-experience nga lang niyang gumamit niyan noong party.
Tingin niya ay isa sa dahilan kaya maganda ang tubo ng buhok niya dahil hindi siya
gumagamit ng mga ganyan.

Matapos makapag-ayos ay bumaba na siya. Muntik-muntik pa siyang maligaw sa laki ng

bahay. Hindi niya bet ang tumira sa ganitong bahay. Maganda pero parang hindi sila
magkakakitaan. Mas maganda kaya iyong isang tawag mo lang sa taong kasama mo sa
bahay ay maririnig na agad. Dito mukhang kailangan pa ng telephono.

Napakadaming silid. Gusto niyang ikutin ang buong bahay. Nakakamangha kasi ang mga
gamit. Mga rare antique talaga. At gusto niyang makita kung ano-ano pang makikita
sa bahay. Kung ilan ang silid at bathroom. Tiyak na ang living area ay hindi lang
iisa. At kung functional ba ang lahat ng silid dito. Malay niya, sa pag-iikot dito
ay may makuha siyang mahalagang impormasyon.

“Nasa courtyard po sila,” imporma sa kanya ng kasambahay na nakasalubong niya

pagbaba niya.
“Thank you!” Tumuloy siya sa courtyard. Naroon na ang iba—ang mag-asawang Natasha
at Niruko, si Fhergus, si Romi at Logan. Wala si Romulus at Beatrix.

“Good morning, hija!” bati sa kanya ni Natasha na sinundan ng asawa nito, ni Romi
at Logan. Tumayo si Fhergus at hinila ang silya sa tabi nito. Ayaw man niyang
tumabi rito ay napilitan siya. Nakakahiya naman sa mga kasama kung iba pa ang
kanyang uupuan gayong nag magandang loob na si Fhergus.

“How’s your sleep, Twilight?” Natasha asked. Ang ganda-ganda talaga nito. Parang
mas lalong gumanda sa fresh na ayos nito. Walang make-up at nakabestidang puti
lang.

“Maayos po. I like the room. I like the colorful and printed textiles and pillows
and lanterns.”
“It’s Morrocan-inspired. If you want to go around the world, just visit every room
here.”

“Oh, I wanna see it.”

“I’ll tour you.”

“May gagawin ka pa, Romi, ‘di ba?” Si Fhergus.

“Oo nga pala. Mamimigay kami ng mga gift sa mga bata.”

“Ako na lang ang mag-iikot kay Twilight sa bahay.” Marahas na lumunok si Luna nang
tumingin sa kanya si Fhergus. Gusto na naman dumila ng apoy sa kanyang katawan pero
agad niya iyong sinupil. Itinuon niya ang pansin sa ibang bagay—sa pagkain.

May pagkain siyang nakitang kakaiba sa kanyang paningin. It was tube-shaped made
from coconut leaves.

“Ano po ito?” Kumuha siya ng isa. Kinuha iyon ni Fhergus sa kamay niya.

“Suman,” anito at may hinilang maliit na stick sa dulo saka kinalas ang
magkakapulupot ng dahon sa sticky rice. Inilagay nito ang suman sa platito at
binudburan ng asukal sa ibabaw. Nilagyan naman ng kasambahay ng hot chocolate ang
tasa.

Ang suman na alam niya ay nakabalot sa dahon ng saging. Kinuha niya ang tinidor at
humiwa ng
maliit na hiwa saka kinain.

“Hmm! Ang sarap.” Sobrang creamy dahil sa gata. Humigop naman siya ng chocolate.
Purong cocoa iyon. “Asan po pala sina Romulus at Beatrix?”

Si Nikuro ang sumagot, “Nasa plantation sila. Maagang umalis para bisitahin ang
manggagawa. Mamimigay ng pamasko.”

“It’s a family tradition to give presents during Christmas. Kuya and papa are in
charge of the workers, then mama and I are in charge of the Sorsoguneños. Do you
want to go with us?”

Kapag sumama siya, tiyak na ipapakilala siya sa mga tao bilang fiancé ni Romulus.
Hindi niya iyon gusto. Ayaw niyang ilagay pa sa alanganin ang pamilyang ito na
mababait naman. Hindi nga niya alam kung bakit ganito ang nararamdaman niya. Dapat
ay wala na siyang pakialam sa pamilyang ito. Mababait oo, pero sinusuportahan nito
ang mga taong-lobo. Hindi niya alam kung paanong naging anak nito si Romulus na
taong-lobo samantalang mga tao naman ito. Well, it wasn’t her problem. Ang
kailangan niya lang ay malaman ang kota ng mga ito.
“Um. Pwedeng dito na lang muna ako?”

“Okay.”

Matapos mag-almusal ay umalis si Romi kasama ang magulang at naiwan naman siya kay
Fhergus. Gusto niya biglang pagsisihan na nagpaiwan siya. Dapat pala sumama na lang
siya. Hindi man lang kasi siya ginising ni Romulus para isama na lang.

Nag-alok si Fhergus na iikot siya sa buong mansiyon. Ayaw niya sana. Sinabi niyang
hihintayin na lang niya si Romulus, pero hinila siya nito kaya hindi na siya
nakatanggi pa. Na-divert naman ang isip at nararamdaman niya para rito dahil sa
pagkamangha niya sa ganda ng bahay.

Para nga talaga itong hotel at para siyang nag-tour around the world dahil sa mga
country theme ng bawat silid.

There was a grand ballroom and a 5,000-bottle wine cellar, two luxurious grasp
suites, a Moroccan-inspired salon, and a Turkish hammam spa with a steam room.
There were ten bedrooms. Five bedrooms at the left wing and
five bedrooms at the right, and there was also a subterranean forty-seat home
theatre, but what amazed her was the 100-foot dome gallery for displaying artworks.
The wall was filled with paintings, arranged beautifully with even spacing between
each piece to create a neat gallery wall.

Iisa lang ang artist na gumawa ng mga paintings base sa signature na nasa ibaba ng
bawat painting—Lakon. That’s the signature. Nakuha ng isang malaking portrait
painting ang buong pansin ni Luna. Nag-iisa iyon na nakasabit sa dingding na nasa
pagitan ng dalawang dingding na salamin. Humakbang si Luna palapit sa kung saan
iyon nakasabit.

A very handsome man. He looked like a nobleman in his outfit. Mahaba at pula ang
buhok nito. Maitim at matatapang ang mga mata. Hinaplos ni Luna ang sariling buhok.
Magkatulad sila ng buhok. Bumaba ang tingin niya sa iba ng painting at binasa ang
nakasulat. Lakon Cavaleiro, Marquês de Pombal. Oh, he was really a nobleman. But
wait, Lakon? So siya ang artist na nagpinta nitong lahat?

“He’s Marquis of Pombal.” Bahagyang kumunot ang kanyang noo at tinitigan ang
larawan at
nang unti-unti ay makilala ay pumalatak siya.

“The first Marquis de Pombal!” Bumaling siya kay Fhergus na bakas ang excitement sa
mukha. “He was a Portuguese statesman and diplomat who ruled the Portuguese Empire
from 1750 to 1777 as chief minister to King Alfonso I.”

Tumango si Fhergus. She loved reading world history. Portugal’s history was one of
her favorites. Interesado siya rito dahil alam niyang iyon ang lugar na kanilang
pinagmulan at pati na rin ang mga Lycans.

The titles of nobility in Portugal were never hereditary in the same sense as
England or Spain. Lakon Cavaliero served in the army, but he continued his academic
pursuits, studying law and history. He became Portuguese ambassador to Great
Britain, and Portuguese ambassador to Austria until the king appointed him as
Minister of Foreign Affairs dahil sa husay nito sa trabaho.

At higit na hinusayan pa ang trabaho hanggang sa maging prime minister. Malaki ang
naitulong nito sa pagpapalago ng ekonomiya ng bansa. Impressive ang inimplementa
nitong economic policies sa Portugal na siyang naging daan para
makapit ng bansa investment-grade status na siyang nagpayaman sa bansang Portugal.
Idagdag pa ang nagawa nito nang magkaroon ng malaking disaster sa Portugal nang
tamaan ang bansa ng itinuturing na deadliest earthquake in the world noong ika-una
ng Nobyembre taong 1755. He immediately took upon the task of rebuilding the city
of Lisbon and within less than a year, it was already partially rebuilt.

In 1759, King Alfonso I conferred Lakon the title of Count of Oeiras and, in 1769,
that of Marquis of Pombal.

“Sayang lang because during the nineteenth century, his descendant destroyed his
good reputation and not just that—he destroyed the monarchy. The political history
of nineteenth-century Portugal was a neglected subject. Hindi kasi inspiring.
Panget ang imahe. Doon nagtapos ang monarchy dahil sa palpak na pamamahala lalo na
ng mga huling naging hari.”

Tumiim ang mukha ni Fhergus sa sinabing iyon ni Luna. “He and his descendants were
highly educated, cultured and possessed a great deal of intellectual. Hindi ginamit
ang dunong para manlamang. Walang ginawa kundi ang
tumulong. Wala tayong alam sa totoong nangyari. The history in books might be
fabricated to destroy their family’s reputation.”

Nilinga niya si Fhergus nang mahimigan ang galit sa boses nito. Nakatiim at madilim
ang anyo nito habang nakatitig sa portrait. Why so affected? Fan? Mukha naman. E,
halos painting ni Lakon ang narito.

Isa ito sa sa hindi nabanggit sa biography ng Marquês. Ang husay nito sa pagpinta.
And one more thing. Ang laki ng pagkakahawig ni Lakon Cavaleiro sa great grandson
nitong si Henrique Cavaleiro, ang ikalimang Marquis ng Pombal, ang itinuring na
siyang dahilan nang pagbagsak ng monarchy. Itim lang ang buhok ng huli. Tumalikod
si Luna para sana lumabas na ng silid pero muli siyang mapahinto nang biglang may
maalala. Marahas ang ginawa niyang pagbaling sa portrait.

Humakbang siya at tinitigan iyon ng malapitan. Hindi siya maaaring magkamali. Ito
ang lalaking nakita niya sa tunnel. Ang alpha. Umatras si Luna at napahawak sa
dibdib. Mukhang mahalaga ang alpha sa mga Lycan para bigyan ng ganitong
importansiya.
“May problema ba?” Napapitlag si Luna nang hawakan siya ni Fhergus sa magkabilang
baywang mula sa likuran. Pumihit siyang maharap sa lalaki at sinubukan umatras pero
humigpit ang hawak nito sa kanyang baywang. Matiim itong tumitig sa kanyang mukha.
Naroon ang paghanga na siyang nagpatibok ng mabilis sa kanyang puso.

Tumaas ang kamay ni Fhergus at buong suyong hinaplos ang kanyang pisngi, ang
kanyang ilong, at parang gustong ipikit ni Luna ang mga mata nang maglandas ang
daliri nito sa ibabang labi niya pero nilabanan niya iyon.

“Napakaganda mo. The most beautiful face I’ve ever seen.” Ang damdamin na lumukob
sa kanyang sistema ay napalitan ng muhi sa mga narinig na salita. Napuno ng selos
ang puso niya. Hindi si Luna ang pinupuri nito kundi si Twilight. At nagseselos
siya sa kanyang sarili. Naaawa siya para kay Luna. Agad niya itong itinulak.

“Don’t touch me!” galit niyang sabi at tinalikuran ito. Nagmadali niyang nilisan
ang silid. She hated him. Really really hated him.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 30
466
65
19
LUSH, thick green forest surrounded by crystal clear turquoise waters. The seashore
at the north side of the island was covered with soft ivory sand, and a steep
limestone cliff was at the other side, towering over the sea. And there was a
lagoon in the middle of woods, deep blue green waters encircled by jagged limestone
cliffs dotted with trees.

ISLA SANCTUARIO

Her stomach was churching with a mixture of dread and anticipation as the chopper
approached at the Isla Sanctuario. Dread at the thought that she might be one of
their prisoners like her sister, and excitement of seeing her sister. Finally!
Hindi niya akalain na ganito siya kadaling makakalapit sa mga Lycans. Pero hindi
niya maiwasan ang
mangamba. Ganito ba kapabaya sa kaligtasan nila ang mga Lycans? Ang daling pasukin
ng kalaban. Madali nga ba o sadyang pinadali lang para sa kanya? Parang may mali
pero tumatanggi ang kanyang isip. Gusto niyang paniwalaan na mahusay lang niyang
nagagampanan ang misyon niya.

“You okay?” Romulus’s voice interrupted her thoughts. He grabbed her hand. Mula sa
labas ng chopper ay nilanga niya ito at ngumiti.

“Of course I’m okay. The island is beautiful.”

“Yeah, but dangerous.”

Nahigit niya bigla ang kanyang paghinga sa sinabi nito. “D-Dangerous?” she
stammered. Of course. A beautiful island full of beasts. Ano ang laban niya sa mga
ito? Sigurado na siyang ito na nga ang lugar na hinahanap niya.
“Yeah. It’s a wild animal habitat. Maraming naninirahang hayop sa isla na hindi mo
na makikita sa ibang lugar. There is still a pack of dholes.”

“Wild dog?”

“Hmm. At marami pang iba. Mga hayop na hindi mo makikita sa Pilipinas like Iberian
lynx.”

“It’s a wild cat species endemic to the Iberian Peninsula in southwestern Europe,
and currently one of the most endangered wild cat species in the world,” she stated
and Romulus nodded.

“Wow! Paano silang napunta sa lugar na ito?”

Nagkibit lang si Romulus. Bigla siyang na-excite. She wanted to see those animals.

Ilang sandali lang ay pababa na ang

chopper sa isla. Doon ay nakita na niya ang mga villa at maliliit na bahay. with
gable roofs and triangular frames. Hawig ang mga bahay sa traditional thatch house
sa Santana, Madeira, Portugal. Halos dumikit ang bubong sa lupa pero moderno lang
ang desinyo nito na gawa sa kahoy. Ang lugar ay parang maliit na village.
Magkakasama sa isang compound ang mga villa at nasa kabilang compound naman ay mga
cabina. Hindi mo iisiping nasa loob ka ng gubat. There was a clubhouse. Kita mula
sa taas ang malaking pool.
Lumapag ang helicopter sa clearing. Inalis ni Romulus ang headset mula sa kanyang
ulo at ibinalik sa lalagyan niyon bago ito bumaba at inilalayan siya nito sa
pagbaba. Inikot niya ang paningin sa paligid habang iginigiya siya nito patungo sa
village. Yeah. She’d call it a village because it looked like a small village.

May mga tao silang nadaanan. Mga lalaking may malalaking pangangatawan at mga
babaeng naggagandahan.

Lycans!

Hindi maiwasan ni Luna ang makaramdam ng takot. Sa isipang nasa isang isla siya at
pulos mga halimaw ang kasama ay nahihintakutan siya. Masyado ba siyang matapang
para pumayag na sumama rito?

Para sa kapatid niya. Iyon ang nagpapalakas ng kanyang loob.

Huminto sila at ipinakilala siya ni Romulus sa mga kasamahan bago siya muling
iginiya patungo sa compound kung saan ang mga villa. He took her hand in his and
they walked together.

“The place is beautiful. It looks like a small community. Akala ko isang bahay
bakasyunan ang makikita ko.”

Malalaking villa ang magkakatabi na kanilang nadadaanan. Sa bandang unahan

ay may hilera rin ng mga villa.

“These villas are occupied by me, Fhergus, Logan and Axton. Ang mga villa naman
doon,” he said, pointing his chin toward the other villas, “ay inuukupa ng mga
matatanda. Pero wala sila ngayon riyan.”

“Nasaan sila?” tanong niya. Gusto niyang itanong kung sinong matatanda pero pinigil
niya ang sarili. One step at a time.

“Nasa Portugal ang papa ni Fhergus. Ang papa naman ni Logan ay nasa U.S. at nasa
Europa naman ang mga magulang ni Axton.”

“Kaninong isla ba ‘to?” Tumitig sa kanya si Romulus. Parang nag-alangan na sagutin

ang kanyang tanong.

Napahinto si Luna at naibaling ang tingin sa villa na nadaanan nang may marinig na
malakas na boses mula sa loob.
“I’m gonna fucking kill those witches sa oras na saktan nila ang kapatid ko!”

Si Fhergus.

“Those stupid witches! Those evil witches! I’m gonna burn them alive if I get a
chance.”

Humapdi ang sikmura ni Luna dahil sa mga naririnig na masasamang salita mula kay
Fhergus tungkol sa kanila.

Stupid. Evil. Burn them alive.

Sisiguraduhin niyang ito ang uunahin niya bago pa nito magawa ang balak nito.
Pinisil ni Romulus ang kamay ni Luna.

“That’s my villa,” turo ni Romulus sa katabing villa ni Fhergus. Marahan siya

nitong hinila papasok sa villa. Maaliwalas ang loob. White and grey ang kulay ng
interior. Crisp. Clean. Masculine.
“Dito ang magiging silid mo.” Tinungo nila ang isa sa dalawang silid. Pagbungad pa
lang ay natiyak na ni Luna na mukhang pinaghandaan ni Romulus ang pagdating niya.
Pink and grey ang kulay ng mga gamit sa silid. Akma para sa isang babae.

Humakbang si Luna palapit sa kama. Grey ang comforter, puti ang bedsheet at light
pink ang pillow sheets.

“Ilang babae na ang dinala mo rito? Mukhang pambabae ang silid na ito.”

Marahang natawa si Romulus. “Pinaayos ko talaga ‘to bago kita dalhin dito kaya
ganito.”

Pumihit siya paharap kay Romulus. Iniyakap ang mga braso sa katawan at tinitigan
ang binata. May gusto siyang malaman tungkol sa pagwawala ni Fhergus.

“Spit it out,” he said, sensing the things bothering her.

“Why is he raging?”

Humakbang si Romulus, nilagpasan siya nito at naupo sa paanan ng kama. “He’s

frustrated.” Kinalas niya ang pagkakayakap ng mga braso sa kanyang katawan at
muling hinarap si Romulus. “His sister Octavia was kidnapped. Hanggang ngayon ay
hindi pa rin nila makita.”

At sa kanila mga Paganus isinisisi ang pagkawala ng kapatid nito.

“Sino ang kumuha sa kapatid niya?”

Nananantiya ang titig na ibinigay sa kanya ni Romulus. Bumuntonghininga ito.

“Evil creatures.” Gusto niya itong sugurin at kalmutin sa mukha.

“Evil creatures? You mean witches?”

“Do you believe in their existence?”

“Wala namang imposible. Maraming mangkukulam sa mundo, may mga mangbabarang,
asawang at kung ano-ano pang nilalang. So yeah. I believe that they exist. Pero may
proof kayo na mangkukulam ang kumuha sa kapatid niya? Ano naman ang mapapala ng
sinasabi mong mangkukulam sa pagkuha sa kapatid ni Fhergus?”

Marahang natawa si Romulus. “Endearment lang ni Fhergus sa masasamang tao ang

witches. Pero para sagutin ang tanong mo kung ano ang mapapala ng mga ito sa
pagkuha kay Octavia, kapalit ni Aurora Navarro.”

Tumaas ang mukha ni Luna. Nabuhay ang matinding interes sa kanya sa narinig. Ang
kapatid niya. Nasaan ang kapatid niya?

“Ano ang ibig mong sabihin?”

Nagkibit si Romulus. “Nasa puder namin si Aurora Navarro. Akala nila itinatago
namin,
but Aurora and Axton have a relationship. Hindi matanggap ng magulang ni Aurora
kaya pinilipit nilang paniwalaang kinidnap ang anak nila. Hindi nila matanggap na
tinalikuran sila ni Aurora para kay Axton.”

Kumunot ang noo ni Luna sa narinig. Ano ang sinasabi nito? Kusang sumama ang
kanyang kapatid kay Axton? Hindi. Inakit ni Axton ang kanyang kapatid katulad ng
pang-aakit ni Fhergus sa kanya. Kung sumama man nga ang kapatid niya kay Axton
tiyak na hindi nito alam ang tunay na pagkatao ng lalaki at ang totoong pakay nito
kay Aurora.

Kailangan niyang makita ang kapatid niya. Pero nasaan ito?

“Nasaan siya? Si Aurora?”

“You want to meet her?”

“Yeah. Why not? We’re engaged and will be getting married soon. Gusto kong makilala
ang mga kaibigan mo.”

Tumango si Romulus. “You will meet her later. Tiyak na nasa dinner siya mamaya.”
Naikuyom ni Luna ang mga kamay. Finally! Sa oras na makausap niya ang kanyang
kapatid ay aalis sila sa lugar na ito at ipapaalam niya sa konseho ang lugar na
ito. Iyon ang plano.

Tumayo si Romulus nang may marinig na kaluskos sa labas ng silid.

“Ang gamit mo yata ‘yon. Kukunin ko lang.” Tumayo ito at naglakad patungo sa pinto
at lumabas.

Nang maiwan siyang mag-isa sa silid ay inikot niya ang tingin sa loob. Maganda ang
silid. Maaliwalas sa mata ang krema nitong dingding at kisame. Krema din ang kulay
ng built-in closet sa kaliwang bahagi ng silid at sa dulo niyon ay pinto na
natitiyak niyang banyo. Sa tapat na dingding ng kama ay telebisyon na duda siyang
may masasagap
na channel sa layo ng isla na ito.

Sa gilid ng kama ay bintana marahil na natatakpan ng kulay abu at blush pink

kurtina at nasa tabi ng kama ang isang abu na love couch na may dalawang blush pink
throw pillow. Humakbang si Luna palapit sa kurtina at hinawi iyon. Agad na humalik
sa kanya ang malamig na hangin sa nakabukas na French door. Veranda pala ang nasa
likod ng kurtina. Humakbang siya palabas at hindi maiwasang mamangha nang makitang
sa baba ng veranda ay batis.

May rattan set chair doon at hanging chair. Humawak si Luna sa stainless steel na
balustre at niyuko ang umaagos na tubig. Napakalinaw niyon. Kitang-kita ang mga
isda na lumalangoy sa ilalim. Napapikit si Luna nang tangayin sa kanya ang
mabangong amoy. Ang amoy na tila drogang lumalasing sa kanya. Ang amoy na
nagbibigay ng matinding init sa kanyang katawan. Ang amoy na bumubuhay sa
kanyang pagnanasa. Ang amoy na nagmumula sa taong kinamumuhian niya pero siyang
inaasam naman ng kanyang katawan.

Bumaling si Luna mula sa pinanggagalingan ng nakakalasing na amoy. Sa kabilang

veranda ng katabing villa ay naroon si Fhergus. Mahigpit na nakahawak sa balustre.
Marahas ang paghinga habang nag-aapoy ang mga mata sa galit na nakatingin sa kanya.
Ang tibok ng puso nito at ang dugo na bumubugso sa ulo nito ay naririnig niya. Wala
itong pang-itaas. Tanging isang puting drawstring ang suot nito.

Ngunit ang galit na pumupuno sa mga mata nito ay unti-unting nagbago. His sharp
gaze softened. His mouth that was pulled in a tight line parted in a hissed breath.
Ang malakas na tibok ng puso nito ay nag-iba ang tempo. Ang marahas na daloy ng
dugo ay naging kalmado. Parang galit na mabangis ng hayop na napakalma ng taga
pangalaga.

Bumitaw ang kamay ni Fhergus sa balustre at ganoon din ang mga kamay ni Luna.
Humakbang ito patungo sa dulo ng veranda na siyang ginawa rin ni Luna. Kapwa sila
humawak sa balustre sa pinakadulo ng veranda paharap sa isa’t isa. They were rooted
to the ground, staring at each other for a long moment. It was as if the world had
stopped and she and Fhergus were the only persons in existence.

She could read every expression on his face. Admiration, yearning and lust. They
were too strong that they completely overshadowed the anger he felt just earlier.
And she could sense those emotions were present on her face, too. Those were so
strong she couldn’t hide it even if she tried.

Fhergus was so gorgeous she couldn’t take her eyes off him. A perfect, god-like
creature that was unrivaled. His torso looked so hard…no. He was literally hard.
She once
touched those ridges of his body. He was hard yet tender. It felt wonderful to be
trapped beneath his large figure. It felt amazing rubbing her own body against him.

Her heart started to beat rapidly at the memories of the erotic event they shared
in the past. Every nerve on her body was on fire. She wanted him so much she had
this strong urge to jump over the balustre and throw herself at him.

Sabay na tumiim ang kanilang mga bibig at humigpit ang kapit sa balustre na tila ba
maililigtas sila niyon sa nakakalunod na sensasyong dumadaloy sa kanilang mga ugat
dahil sa pagtitig lang sa isa’t isa. They eye-fucked each other. They wanted each
other. Bakit ganito katindi ang nararamdaman niya para sa lalaking ito na kahit
anong galit ay gusto niyang makipagtalik dito? Mas tumitindi iyon lalo habang
lumilipas ang mga araw. Pinangulilaan niya ito sa isang linggo niya
itong hindi nakita.

Nakakatakot! Siguradong hindi niya makokontrol ang sarili kapag magkaroon sila ng
pagkakataon mapag-isa.

Ang naramdamang pangungulila kay Fhergus at matinding pagnanais na lapitan ito ay

naglahong lahat. Pati na rin ang init ng katawan dahil para siyang binuhusan ng
malamig na tubig nang makita ang tila diyosa na babae na lumabas sa French door ng
veranda ni Fhergus. Gold skimpy two-pieces lang ang suot nito. Halos ang korona ng
dibdib lang ang natatakpan at gitna ng pagkababae nito. Pero napakaganda! Bagay na
bagay sa babae ang kakapiranggot na saplot na iyon. Perpekto kasi ang katawan nito.
Parang mannequin. Ay hindi, mas maganda pa sa mannequin. Makinis at maputi ang
balat.

Nilapitan nito si Fhergus. Ipinatong ang isang kamay sa balikat nito habang ang
isang kamay ay inihamplos sa braso.
Dumikit ang dibdib nito sa braso ni Fhergus.

Higit pa ang paghigpit ng pagkakakapit ni Luna sa balustre. Gusto niyang tawirin

ang balustre at sugurin ang babae. Nagpupuyos ang kalooban niya. Sinungaling na
Fhergus ‘to! Babaerong halimaw! Muling namuo ang muhi sa kanyang sikmura nang
maalala kung gaano ito kahayuk sa babae. Si Cassidy na ginalaw sa parking lot. Siya
na nagawang galawin kahit sa panget niyang itsura. At higit sa lahat ay kaawa-awang
babae na ginahasa nito.

Napapikit si Luna. Pumintig ang sentido. Nanikip ang dibdib. Dapat lang siyang
mamuhi kay Fhergus. Sapat ang kalupitan nito para kalimutan ang nararamdaman niya
para rito. Napapitlag si Luna nang may pumaikot na mga bisig sa kanyang baywang. Si
Romulus. Inilapit nito ang bibig sa kanyang tainga at bumulong.

“Let’s make love!” Nag-init ang mukha ni

Luna sa hindi inaasahang sasabihin ni Romulus. Sandali naman. Inihanda na niya ang
sarili sa ganitong bagay pero hindi pa pala siya handa.

Si Fhergus ay biglang tumalikod. Bago ito tumalikod ay nakita niya ang pamumula ng
mukha nito para bang sanhi ng galit. Bumalik ito sa loob. Napapitlag si Luna maging
ang babaeng kasama ni Fhergus nang marahas nitong isara ang French door dahilan
para mabasag ang salamin niyon.

Si Romulus ay malakas naman na tumawa.

“Napakabugnutin talaga ng isang ‘yan. Tatandang binata talaga ‘yan. Halika!”

Inakbayan siya ni Romulus at tangkang igigiya pabalik sa silid pero hindi siya
tuminag.

“I’m not ready, Romulus.”

“Not ready for what?” Amusement danced in his eyes as he tried to suppress his
smile.
“Ipapasyal lang kita. Ayaw mo?”

She glared at him and punched his stomach. Malakas na tumawa si Romulus nang mag-
walk out si Luna.

PAWISAN habang nakatitig si Aurora sa kisame. Satiated. Axton didn’t disappoint

her. He was always brought to another dimension. His tongue, fingers and cock
worked magically until she reached heaven. Ay hindi! Lagpas langit pa yata ang
narating niya. Kaloka! Lumpuhan kung lumpuhan. Inaaraw-araw talaga siya ni Axton.
Parang gusto na nga niyang magpa-convert na maging Lycan. Luging-lugi siya sa
endurance ni Axton.

Ibinaling niya ang tingin sa pinto ng banyo kung saan naroon si Axton. Napangiti
siya. Masaya siyang kasama si Axton at naniniwala siyang balang araw ay matatanggap
din ng mga magulang niya
ang tungkol sa kanila. Siya na siguro ang pinakamasayang nilalang kapag nangyari
iyon. Lalo na kapag natigil na ang alitan ng dalawang angkan. She would be the
happiest human on Earth if that happened.
Nag-aalala rin siya sa sinasabing sumpa sa mga Lycans. Wala siyang magawa para
matulungan ang mga ito. Alam niyang seryoso ang bagay na iyon kung ibabase sa pag-
alala ni Axton at mga kasamahan nito sa nalalapit na asul na buwan. Full moon made
them stronger pero kabaliktaran daw ang epekto ng blue moon sa mga ito. It made
them unstable. Pinanghihina ang mga ito. Nawawalan ng kontrol sa sarili. Literal na
nagiging halimaw sa itsura at asal dahil sa kagustuhang kumain ng laman ng tao.
Animals were not enough to satisfy their hunger. Natatakot ang mga ito na ma-expose
sa mga tao.

Tumayo si Aurora at kinuha ang bottled water na nasa sidetable. Binuksan iyon at
uminom. Naglakad siya patungo sa bintana. Hinawi ang blinds at sumilip sa labas.
Magdadapit hapon na pala. Kapag kasama niya si Axton hindi niya namamalayan ang
takbo ng oras. Parang tumitigil ang mundo nila at kuntento sa company ng bawat isa.
Mahal na mahal niya si Axton.

Bibitawan na sana ni Aurora ang blinds nang may mahagip ang kanyang mata.
Napakunot-noo siya habang pilit na kinikilala ang taong nakita hindi kalayuan.
Ibinuka pa niya nang husto ang pagkakawi sa blinds to get a better view. Naglalakad
ito kasama si Romulus. Redhead with warm golden skin.

“Luna?” Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Aurora nang makita ang kapatid. Panic
started overwhelming her. “Ano ang ginagawa ni Luna rito?” Binitawan niya ang
blinds at pumihit para puntahan ang kapatid nang mabangga siya sa hubad na bulto ni
Axton.

“Hey, what’s wrong? You look pale.”

Ang takot ay napalitan ng galit. “Nangako ka, Axton!”

“Hey, wait! What’s wrong?” Ipiniksi niya ang braso nang hawakan iyon ni Aurora.
Nilagpasan niya ito. Tinungo ang closet at kumuha ng damit. Nahulog pa ang ilang
gamit dahil sa marahas niyang paghila roon.

“How dare you!” she hissed as she started putting the clothes on.

“I don’t understand. What did I do?”

Nang makapagbihis ay galit niya itong hinarap. “Kailan mo balak sabihin sa ‘kin ang
tungkol kay Luna?”

“Oh!” Hinaplos ni Axton ang bibig ng kamay. Gumuhit ang kaba sa mga mata nito.
Dapat lang itong kabahan dahil pamamagain talaga niya ang titi nito gamit ang
mahika.

Agad na sinapo ni Axton ang lantad na

pagkalalaki. Nabasa nito ang iniisip niya. Ito ang panget sa bond mate. Wala siyang
maisekreto rito dahil kaya nitong pasukin ang isipan niya. She was like a open
book. He could read her thoughts and emotions.

“Huwag naman!”

“You promised me!”

“I know. Aurora, hindi nila sasaktan si Luna. Hindi siya masasaktan.” Hinawakan ni
Axton ang magkabilang balikat ni Aurora. Sinubukan niyang umiwas pero hindi iyon
hinayaan ni Axton.

“Believe me. Hindi hahayaan ni Fhergus na masaktan siya.”

Tinabig niya ang kamay nito at umatras. Hindi makapaniwala sa sinasabi ni Axton. Si
Fhergus? Si Fhergus na unang-unang tutol sa relasyon nila ni Axton. Si Fhergus na
binantaan siya para lang sabihin niya kung saan ang kinaroroonan ng kapatid niya.
“Si Fhergus talaga? Nagpapatawa ka? Kasi hindi nakakatawa, Axton.”

Axton heaved a deep breath, reaching her. “C’mon! Ipapaliwanag ko. Kumalma ka.”
Pinaupo ni Axton si Aurora sa gilid ng kama at tumabi naman ito. “Nahanap ni
Fhergus ang kinaroroonan ni Luna. Hindi ko siya maawat. Hindi ko naman siya
masisisi. He will do and use everything he can for the sake of our clan. Kahit
naman ako…it just so happened that I fell for you. At hindi kita kayang gamitin.”

Unti-unting kumalma ang kalooban ni Aurora nang maalala ang ginawang pagtalikod ni
Fhergus sa misyon nito para kanya.

“Pero nakiusap akong huwag ang kapatid ko. She’s too young and innocent. Delikado
siya kay Fhergus. Alam mo naman ang lalaking ‘yon. Mainitin pa naman ang ulo. Lalo
na sa angkan namin.”
Ngumiti si Axton at umiling. “Kaya siyang pakalmahanin ni Luna.”

“What do you mean?”

“Fhergus and Luna are like us. Mates.”

“What?!” bulalas ni Aurora.

“Ganyan din ang reaksiyon ko nang malaman ko. Kaya hinding-hindi sasaktan ni
Fhergus si Luna. Si Romulus, pwede pa. Fhergus nearly shred Romulus into pieces.
Can’t blame him. Ganoon din ang mararamdam ko kapag nalaman kong ang mate ko ay
fiancé ng inaanak ko.”

Sinundan ni Axton ng malakas na tawa ang sinabi. Si Aurora ay hindi makuha kung ano
ang nakakatawa. Walang nakakatawa. Naguguluhan siya.

“Explain!” she demanded. Expression was dead serious.

“Tingin namin alam na ni Luna ang pagkatao ni Fhergus kaya bigla na lang itong
hindi nagpakita. One day, nilapitan ni Luna si Romulus and she introduced herself
under the name Twilight Andrada with a different face.”

Ikinwento nga ni Fhergus kung paanong nagkakilala si Luna at Romulus hanggang sa

mag-propose si Romulus kay Luna.

“Tingin ko ginagawa niya ito para sa ‘yo. Kaya dinala siya ni Romulus dito.
Hinahayaan lang ni Romulus magpanggap na hindi niya nga ito kilala.”

“I don’t understand. Anong sinasabi mong ibang mukha ni Luna?”

“Nakwento sa ‘kin Romulus na kakaiba raw ang itsura ni Luna. Malayo sa inaasahan
nila. Hindi kayo magkatulad. She had a weird face. Romulus’s description about
Luna’s appearance was far different from
the appearance I saw in the photos you showed. Hindi ko na sinabi sa kanila. Naisip
ko na baka nagkamali sila o posibleng binago ang mukha. Hindi imposible dahil sa
abilidad na kayang gawin ng lahi n’yo.”

Naguguluhan siya pero nagkakalinaw ang lahat. Posibleng may alam si Luna sa
pagiging witches nila. Pero ang bumabagabag sa kanya ay kung bakit nag-propose si
Romulus.

“Alam ni Romulus na siya si Luna pero bakit siya nagpropose?”

“Alam mo naman si Romulus. Ang daming kalokahan sa buhay. Inaasar lang malamang si
Fhergus at sinusubukan kung hanggang saan ang kayang gawin ni Luna.”

“Oh my God!” Natutop ni Aurora ang bibig.

“I am your mate and Luna is Fhergus’s mate. Kapag nalaman ito ni mom and dad,
ewan ko na lang.”

“That’s destiny! Wala tayong magagawa.”

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 31
435
63
3
PINAGMASSAN ni Luna ang sarili sa salamin. Not her style. Jeans, rubber shoes,
shirt at jacket kapag nasa anyong maganda siya at kapag panget na Luna ay baggy
clothes naman. Those clothes were comfortable and she loved wearing them.

But now. No more innocent Luna. Maganda rin naman pala ang ganitong damit sa kanya.
Medyo hindi nga lang komportable kasi masyadong hapit at pakiramdam niya ay magkaka
wardrobe malfunction. Pero maganda. She was very sexy in this outfit. She was short
but voluptuous. She had a perfect size of globes that were only covered with nude
lace underwire bustier cropped-top. Her small waist was exposed. The satin nude
mini skirt hugged her wide hips perfectly. The nude shade of this
matching set complemented her warm gold skin perfectly. Pinaresan niya iyon ng
strappy nude high heels. Nagpahid lang siya ng kaunting make-up na halos hindi
naman nakikita. Nude din ang lipstick. Hindi na siya nag-effort sa natural na pula
niyang buhok. It always looked nice. Vibrant and natural. It was naturally
voluminous, framing her face and emphasizing the striking tone of her skin.

Akala ng babaeng maputla na ‘yon ito lang ang may cleavage. Maputi at matangkad
lang ito pero…fine! Maganda. Para ngang diyosa. Kahit matangkad ay full pack ang
katawan. Karamihan sa matatangkad na nakikita niya model type ang katawan. Flat-
chested and not so wide hips pero iba ang babaeng iyon. She had a body every man
wet dreamed about.

“Ready?”

Nilinga niya si Romulus na sumilip sa silid. Tumuloy ito. Naglakad palapit sa kanya
habang hinahagod siya nang humahangang titig.

“Panget ba?”

Umiling si Romulus. Kinuha ang kanyang kamay at muli siyang hinagod ng tingin. “No!
You are stunning.”

“Thank you.” Maging ito man ay napakagwapo sa suot nito. All black. Jeans and
button-down shirt.

“Am I not overdressed for dinner?”

“Sakto lang.” Ikinawit ni Romulus ang kanyang braso sa braso nito. “Let’s go.”
Ngumiti siya rito saka naglakad palabas sa silid. Nagtungo sila ni Fhergus sa
pinakamalaking villa na naroon. Papasok na sila sa loob nang makasalubong nila si
Fhergus kasama ang babae. Nahigit ni Luna ang hininga kung para kay Fhergus o sa
babae ay hindi niya alam. Para sa dalawa marahil because honestly, she was
astounded by them. She was astounded by how they perfect they looked.

Fhergus was dashing in a cool-layered look. He was wearing a white fit shirt under
the maroon sport jacket, paired with slim fit dark washed jeans. He finished this
layered look off with his usual top-knot.

While the woman looked completely striking in her lingerie type dress. She proved
that underwear could be worn as outerwear. It completely shocked but fascinated her
at the same time. She wasn’t wearing anything but a black thong bodysuit layered
with a mesh skirt. It fit every curve perfectly and will surely leave every jaw on
the ground. Her black straight hair was pulled into a tight ponytail—a hairstyle
that only gorgeous women were licensed to do.

Akala niya ay daring na ang suot niya. Mas may di-daring pa pala. Kung hindi siya
naging maramot ipakita ang cleavage niya aba’y kaluluwa naman ang ipinakita ng
babae kung mayroon man kaluluwa ang mga Lycans na ‘to. Kalahati ng dibdib nito
nakaluwa huwag nang isama pa na tangga ang suot nito.

“Hey, you there!”

Luna forced a smile as a response to the woman’s cheerful greeting.

“You have a very beautiful fiancé, Romulus. Twilight, right?”

Tumango si Luna pero hindi nagsalita. Mukhang friendly naman ang babae pero ayaw
iyon tanggapin ng loob ni Luna. Gusto niyang hablutin ang kamay nitong nakapulupot
sa braso ni Fhergus.
“I’m Katharina.” Inilahad nito ang kamay sa kanya. Kumuyom ang kamay ni Luna. Gusto
niya iyong pigain at pilipitin. Pilit niyang kinalma ang tensiyon sa kamay bago
inabot ang kamay nito.
“Nice to meet you, Katharina.”

“Likewise, Twilight, and welcome to our world.” World? Lycan’s world. Yeah.

Tiyak na pagsisihan n’yo na pinapasok n’yo ako sa mundo n’yo dahil ako mismo ang
sisira ng mundong mayro’n kayo.

Nawala ang ngiti ng babae. Bahagyang kumunot ang noo nito habang nakatitig kay
Luna. Nag-panic naman si Luna at agad na iwinaksi ang masamang nasa isip.
Nakalimutan niyang matalas ang pakiramdam ng mga ito kaya dapat ay hindi siya
nagpapadala sa kanyang emosyon. Pinilit ni Luna na pasiglahin ang bukas ng mukha.

“You are very beautiful, Katharina. Bagay na bagay kayo ng boyfriend mo.” Hindi
maiwasan ni Luna ang umirap nang magawi ang tingin niya kay Fhergus na ikinataas ng
sulok ng labi nito.
“Did you hear her, Fhergus? Sabi ko sa ‘yo bagay tayo.” Muli itong lumingkis sa
braso ni Fhergus. Umiwas na lang siya ng tingin. Hinapit siya ni Romulus sa
baywang.

“Tara na sa loob,” yaya ni Romulus. Nauna silang pumasok sa pinakamarangyang villa

habang nakasunod naman sa kanila ang dalawa. Humigpit ang kapit ni Luna sa braso ni
Romulus nang maramdaman niyang tila nanunuot ang titig ni Fhergus sa kanyang likod.

She wasn’t sure. Feeling lang niya siguro. Hindi siya nakatiis na lingunin ito.
Nahigit niya ang kanyang paghinga nang makita ngang nakatitig ito sa kanya. Mabilis
niyang inalis ang titig kay Fhergus at itinuon sa nilalakaran ang mata.

“You okay?” tanong ni Romulus na tumingin sa braso mahigpit niyang nakakapitan.

Niluwagan niya ang pagkakahawak doon. “Yeah. This place is nice,” she diverted the
subject. She scanned the grand lounge. There was an elegant dome skylight that for
sure lets the natural light enter the house at daytime. It also gave the house a
luxury interior decoration. The grandiosity of the space was complemented with
French classic furniture, natural stone flooring, and a dazzling Baccarat crystal
chandelier.

“May nakatira rito?”

“Wala. This rotunda house is where the formal dinners, parties, and meetings are
held.”

Romulus ushered her to the huge light grey room but only stopped upon seeing the
elegant and aristocratic formal dining room filled with strangers whose gazes
automatically snapped toward them. They stopped chatting, causing the room to fall
into a deafening silence. They were all seated chairs in pastel velvet upholstery,
circling around the long, polished marble dining table beneath a dazzling raindrop
like
crystal lighting.

Hinaplos ni Romulus ang likod niya na para bang binibigyan siya ng assurance sa
pag-alangan niya. She stepped forward, slowly walking towards the table. Her high
heels clicked as they hit the luxurious dark wood flooring with every step. Kahit
bagalan niya ang kanyang paghakbang ay gumagawa iyon ng ingay. She needed to learn
etiquette on how to walk in four-inch heels whiteout the noise.

“Everyone, meet my fiancé, Twilight Andrada,” pakilala sa kanya ni Romulus sa mga

naroon. Halos sabay-sabay ang ginawang pagbati ng mga taong naroon sa kanya. Hindi
na niya nagawa pang kilalanin ang mukha ng bawat isa dahil natuon ang kanyang buong
pansin sa taong nakaupo sa pinakadulo ng mahabang mesa.

Isang matandang babae na silver blue ang buhok. Bob cut ang gupit. Maamo ang mukha.
Iginiya siya palapit ni Romulus sa
kinaroroonan ng babae. A woman stood up, revealing her outfit completely. She
looked younger and fashionable in her vibrant outfit—an orange button-down top and
a bright pink gored skirt. Nahiya siya bigla sa suot niyang masyado revealing.

“It’s a pleasure to meet you, hija.” Inilahad nito ang kamay sa kanya. Maingat niya
iyong tinanggap.

“Ikinagagalak ko rin po kayong makilala. Ako po si…um, Twilight Andrada.”

Ang maganda at maaliwalas na anyo nito ay unti-unting nag-iba. Gulat at pagkalito

ang lumarawan sa anyo nito.

“Anong klaseng nilalang ka?”

Mabilis na inagaw ni Luna ang kamay at napaatras. Shit! Anong klaseng nilalang ito?
Naamoy ba nito ang pagiging mangkukulam niya? Hindi na tumatalab ang talisman niya
para takpan ang kanyang amoy.
“Manoela!” Romulus butted in, putting his hands on her shoulders. “Anong klaseng
tanong ‘yan?” Nagtitigan si Romulus at Manoela na tila ba nag-uusap sa isip. Muli
siyang tinitigan ni Manoela at pagkuwa’y pilit na ngumiti.

“Welcome to the family, Twilight.” Inilahad nito ang kamay sa bakanteng upuan na
nasa dulo ng mesa malapit dito. Hinila iyon ni Romulus para sa kanya pero hindi
niya nagawang umupo nang makita ang bagong dating.

Ang kanyang kapatid na si Aurora kasama si Axton. Gusto niya itong lapitan at
yakapin pero hindi niya magawa. Nasa anyo rin ng kapatid ang kagustuhan nitong
lapitan siya. Nasa mukha ang pananabik pero wala ang gulat na para bang inaasahan
na nitong makikita siya rito.

Pilit itong ngumiti sa kanya. Sumunod ito kay Axton nang igiya ito patungo sa
kabilang
bahagi ng mesa at naupo roon. Naupo si Luna habang tumabi naman sa kanya si
Romulus. Si Fhergus at Katharina ay naupo sa kabilang bahagi kung saan may bakante.
Napagitnaan ito ni Katharina at Cassidy habang katapat naman niya si Aurora.

Nagpapanggap itong hindi siya kilala. Gusto niya itong makausap. Hindi rin niya
inaasahang makikita rito ang kapatid niya. Akala niya ay nakakulong ito. Ayaw
niyang paniwalaan ang sinabi ni Romulus na karelasyon ito ni Axton.

“I’m so happy that each of you started to find your significant other. Finally! I’m
excited to play with puppies again.” Ngumiti ang babae na bumaling kay Axton. “I
have an idea. Why don’t we play a game?” Bumaling naman ito kay Romulus.

“I have been thinking to whom I will bequeath my property in Baguio. Ang property
sa Baguio na pinag-aagawan n’yo. Who is deserving?”
Nagkatinginan sina Fhergus, Logan, Romulus at Axton. Lahat ay nabuhay ang interes
sa sinabi ng matanda.

“Ngayon alam ko na kung kanino.”

“Who?” sabay-sabay na tanong ng apat.

“Isa sa inyo. Depende kung sino ang unang magbibigay ng batang tatakbo sa
Sanctuario.”

“Manoela!” sabay-sabay na saway ng apat na lalaki.

“Pregnancy is not a race.”

“Then don’t!” Manoela rolled her eyes as she grabbed a table napkin from the plate
and put it on the legs. Sinimulan nito ang paglagay ng pagkain sa sariling plato.
“Anyway, Twilight. I’m happy that you accepted Romulus.”
“Wala naman pong dahilan para hindi siya tanggapin.”

“Totoo. Galing siya sa mabuting pamilya. Mabuti siyang lalaki katulad na lang ni
Fhergus…”

Napatingin si Luna kay Fhergus.

“Ah, hindi pala. Fhergus is a playboy and cold. Not a good catch.”

“Manoela!” matigas na saway ni Fhergus sa matanda.

“Bakit? May mali ba akong sinabi?” Masaya itong humalakhak at muling bumaling kay
Luna. “Maswerte ka kay Romulus, Twilight. Mabuti na lang at siya ang una mong
nakilala at hindi si Fhergus. Malas ka sana—”

“Damn it!” Pinutol ng hampas ng kamay ni Fhergus sa mesa ang sinasabi ni Manoela.
“See. Mainitin pa ang ulo. Walang respeto sa nakatatanda.”

Alanganin na lang siyang ngumiti sa matanda.

Nagkaroon ng pagkakataon si Luna para makilala ang mga Lycan habang naghahapunan.
May hindi lang siya maintindihan. May mga bagay na hindi tumutugma sa bagay na alam
niya. Her sister looked okay…not being kidnapped at mukhang may relasyon nga si
Aurora at Axton katulad ng sinabi ni Romulus. O posible nagpapanggap lang para
maging safe ito habang narito sa teritoryo ng mga kaaway?

She needed to talk to her sister. Kailangan niyang maialis ang kapatid niya rito.

Napapitlag si Luna nang may biglang sumpay sa kanyang balikat. Napabaling siya kay
Fhergus na siyang naglagay ng jacket nito sa kanyang balikat.
“Mukhang nilalamig ka.” Of course not! Sanay siya malamig na lugar. She just hugged
herself because she felt too exposed.

“Hindi!” masungit niyang sabi at inalis ang jacket na nakaalakbay sa kanya at

padaskol na ibinalik iyon kay Fhergus. Muli niyang itinuon ang tingin sa labas.
Romulus was still inside the rotunda house. Lumabas naman siya sa patio para mag-
isip ng plano para makausap ang kanyang kapatid.

“Sure? You are wearing too little.”

She snapped her gaze toward him. Tumabi na ito sa kanya at tumanaw rin sa labas.
“Are you saying that my outfit is too revealing? Nakakahiya naman sa girlfriend
mo!”

Tumawa si Fhergus at bumaling kay Luna. Amusement ang makikita sa mukha nito. “Wala
akong sinabi. You are actually very
seductive in your outfit. You are short but—”

“Oo bansot ako! Girlfriend mo na ang matangkad!” Inismiran niya ito bago
tinalikuran pero maagap nitong nahawakan ang kanyang braso. Walang ingat siya
nitong hinilang pabalik dahilan para masubsob siya sa katawan nito.

Shit! That was wrong move. Nakakalasing ang amoy nito at para siyang hinihikayat na
isiksik pa ang sarili sa katawan nito. Hindi siya makagalaw para lumayo kay
Fhergus. This man really bewitched her. Baka may alam ding inkantasyon ang mga
Lycan katulad sa mga witches. Kasi kung wala, bakit ganito ang nararamdaman niya?
Hindi ito normal. Hindi normal ang maakit siya nang ganito kahit na matindi ang
galit niya.

Ipinikit ni Luna ang mata nang maramdaman niya ang pag-akyat ng kamay ni Fhergus sa
likod ng kanyang ulo at masuyo iyong haplusin. Ang mainit nitong hininga ay
tumatama sa ibabaw ng kanyang
ulo at lalo iyong nakakalasing. Natagpuan na lang ni Luna ang sariling nakasandal
na ang gilid ng ulo niya sa dibdib nito habang ang mga kamay niya mariing nakakapit
sa baywang nito.

Hindi niya alam kung paanong naaapektuhan siya nang husto sa pagkakalapit nilang
ito ni Fhergus para mapahikbi siya. Hindi niya mapigil. Galit siya kay Fhergus pero
bakit mahal pa rin niya ito?

“I’m sorry!” usal nito sa ibabaw ng ulo niya. Naramdaman niyang lumapat ang mga
labi nito sa kanyang ulo at ang mga kamay ay dahan-dahang gumapang paikot sa
kanyang katawan. Para siyang napasong bigla na lumayo. Agad niyang pinahid ang
kanyang luha ng palad.

Humakbang si Fhergus palapit sa kanya pero agad niyang itinaas ang dalawang kamay
para pigilan ito. “Please don’t! Pasensiya na.” Tinalikuran niya si Fhergus at
muling bumalik sa loob.

Please! Control yourself! kastigo niya sa sarili.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 32
407
63
5
“ATE!” Nagyakap ang dalawa. Si Aurora na mismo ang pumunta sa villa ni Romulus na
ipinagpasalamat niya. Romulus was still in the rotunda house. Nauna na siyang
bumalik ng villa para umiwas kay Fhergus.

“Ano ang ginagawa mo rito?” Sinapo ni Aurora ang mukha ng kapatid.

“I’m here for you. Iaalis kita rito. Aalis tayo rito. Sobrang nag-aalala na sa ‘yo
si mom and dad.” Hinagod niya ng tingin ang kabuan ng kapatid. “Hindi ka ba nila
sinaktan?”

“Hindi. Hindi nila gagawin ‘yon. Mababait sila.” Hinila ni Aurora si Luna paupo sa
sofa at magkatabing umupo.
“They kidnapped you. Ano ang mabait doon? And they are trying to use me kung hindi
ko lang nalaman.”

Umiling si Aurora. “Kidnap? Iyan ba ang alam mo?”

“‘Yon ang sabi nina daddy. Nilang lahat.”

“Oh, Luna! No! I wasn’t being kidnapped. Yes, Axton’s intention was to use me at
first. But it changed. We fell in love with each other. Sumama ako sa kanya nang
kusang loob.”

“What?”

“Yes. Hindi matanggap ni mom and dad ang relasyon namin kaya napilitan akong sumama
sa kanya.”

“Hindi talaga nila ‘yon tatanggapin dahil halimaw si Axton.”

“Don’t say that!” sita ni Aurora kay Luna.

Na-offend para kay Axton.

“He’s a good man. Yes. He’s Lycan. They are werewolves but they don’t practice
cannibalism like what we read in a book. It’s just a myth. They are humans and live
as humans. Mababait ang mga Lycans.”

Umiling si Luna. “Hindi. Nasaksihan ko ang kasamaan ng ilan sa kanila. They raped
the poor girl in Benguet.”

“What? No! Hindi nila magagawa ‘yan!”

“Nagawa nila! Si Fhergus ang gumawa!”

“Si Fhergus? Nagawa niya ‘yon?” Hindi ito makapaniwala. Nasa anyo nito ang gulat.
Mukhang nabilog na talaga ang ulo ng kanyang kapatid ng mga halimaw.

“Hindi mo sila kilala. Masama sila.”

“No! Si Fhergus…baka siya lang pero hindi si Axton. Rape? Gosh! Hindi ‘yon magagawa
ni
Axton. Hindi ko alam si Fhergus but not my Axton.”

She lowered her gaze. May hapding gumuhit sa puso niya. Binalot ng lungkot ang puso
niya at galit na rin. Nakakagalit at ang sakit na ang lalaking minahal niya ay
ganoong klaseng nilalang pala. Ginamit siya. Pinaglaruan ang puso niya. Sinayang
ang pagmamahal niya. She hated him so much.

“Luna?”

Kumurap si Luna para pigilan ang luhang nagbabadyang kumawala mula sa kanyang mga
mata. Inabot ni Aurora ang kanyang mukha at marahang hinaplos ang kanyang pisngi.
She seemed to be down in the mouth as she stared at her, as if she knew what she
felt.

“How sure are you that Axton really loves you at hindi ka lang ginagamit?”
Her sister’s mood suddenly changed. She looked elated and in love.

“I’m sure. Naramdaman ko. Araw-araw niyang ipinapaparamdam.” Ganyan din naman siya
kay Fhergus. Nararamdaman niya dahil ipinaparamdam at ipinapakita nitong mahal siya
nito. “And we’re mates. Kaya sigurado akong mahal niya talaga ako.”

“Mates?”

“Yes. Mates. Lycans have the belief of a mate. It’s the perfect other half…kung sa
mga normal na tao, soulmate ang tawag. Nakalaan sila para sa isa’t isa. It is hard
to find their mates and it’s very lucky if they do because not all Lycans find
their perfect other half. And they take this very seriously because they believe
that they can produce the strongest offspring.”
“At naniwala ka? If it’s hard to find, then it’s hard to determine their perfect
mates.
Paano mong nasabi kayo ang mates?”

“Kung gaano kahirap matagpuan ang mates nila, ganoon naman kadaling makilala kung
nasa harapan mo na siya.”

“How?”

“Sexual attraction.”

Umikot ang mata ni Luna. “Gosh, Ate! You can feel sexual attraction anytime. Lalo
na ang mga Lycans na ‘yan. Malilibog ‘yan!”

“Your mouth!” sita ni Aurora pero malakas na natawa. “You don’t get it, Luna! Iba
‘yon. When you’ve found your mate, you can feel your powerful emotions towards him
threatening to overwhelm your own. Both of you will feel strong sexual attraction
for each other at the first sight. A kind of sexual attraction that is hard to
control. You could feel very horny and you want to claim him, and you want to be
claimed, too. Alam mo ‘yon? Parang animals na in heat.”
Unti-unti ang pagkunot ng kanyang noo. Ang mga sinasabi ng kanyang kapatid ay
naramdaman niyang lahat kay Fhergus.

“Then you are going to be possessive. Kapag may ibang babaeng lalapit mag-iinit
nang todo ang ulo mo. Parang gusto mong manugod at manabunot.”

She felt that too!

“You will feel each other’s emotions. When your mate is mad, sad, jealous or happy,
you will feel them, too.”

Another thing she felt when Fhergus was with her. Parang alam niya agad ang emosyon
nito. Imposible. Masyado lang obvious siguro ang nararamdaman nito. Ganoon naman
minsan. You will know their mood because they were transparent. They didn’t hide
it. It wasn’t unusual.

“Sexual attraction sa simula hanggang sa

lalalim. May emotional involvement na. You will feel immense happiness and peace
with this person…and love.”

She felt that too with Fhergus because he manipulated her emotions. Intensiyon nito
iyon.

“And when they accept each other as mates, their bond will grow stronger. They will
not only feel each other’s emotions, but also read each other’s thoughts.”

“Literally read thoughts?”

“Yes. And Axton and I got there already. He loves me. I know that.”

Bumuntonghininga si Luna at umiling. “Kaaway sila, Ate Aurora. Binalak ka niyang

gamitin at ako rin para magamit sa lahi natin.”

“They have a valid reason for doing such.”

Hindi makapaniwalang umawang lang ang bibig ni Luna sa sinabi ng kapatid. Valid
reason. Kahit anong pang dahilan nila hindi sila dapat mangdamay ng inosente. Ang
kapatid niyang namumuhay ng tahimik at walang kinalaman sa kung ano ang
ipinaglalaban nila ay idinamay.
“They just want to find the alpha and the lost seer, at bagay na makakapag-alis ng
sumpa nila.”

“Lost seer?”

“They have been looking for these persons. They believe that the lost seer is in
the custody of witches. They just want to know what can get them free from the
curse that our ancestor casted. The lost seer is key to their freedom from the
curse since ito raw ang makakapagsabi ng mga magaganap.”

“They deserve what they’ve gotten. Our ancestors burned alive for the crimes they
didn’t do, Ate Aurora. Hindi ako
naniniwalang gusto lang nilang mahanap ang tagakita na sinasabi mo para makawala
sila sa sumpa. Being a Lycan has more advantages than being normal. Their lifespan
is longer. They have inhuman abilities at mawawala iyong lahat kung babalik sila—”
Hindi na natapos pa ni Luna ang sinabi nang maramdamang may paparating. Agad niyang
naamoy si Fhergus at ang mga yabag na palapit sa pinto.

Hindi nagtagal ay bumukas iyon. Niluwa ang dalawang magandang lalaki. Si Fhergus at
Romulus.

“Hey, Aurora. What are you doing here?”

“I’m just chatting with a newfound friend.” Tumayo is Aurora. “Mauna na muna ako,
Twilight. See you tomorrow.” Tumayo si Luna at niyakap ang kapatid. Hinaplos nito
ang likod ni Luna bago siya binitawan. Nang humarap ito kay Romulus at Fhergus ay
masamang tinitigan si Fhergus na ikinataas ng kilay nito.
“You should be thrown and rot in the Perigosa island!” Pagkasabi ni Aurora niyon ay
padabog nitong tinungo ang pinto.

“What did I do now? Ang init ng ulo mo sa ‘kin, ah!”

“Damn you!” sigaw ni Aurora habang palabas ng villa. Tumawa naman si Romulus na
tinapik ang balikat ni Fhergus.

“Mainit din naman ang ulo mo sa kanya noon.” Umupo si Romulus at hinila si Luna sa
kandungan nito. Nailang siya sa ginawa ni Romulus at gusto sanang umalis pero nang
makita ang masamang pagkakatitig ni Fhergus sa kanila ay hinayaan na lang niya. Sa
halip ay sumandal siya katawan ni Romulus at hinayaan itong ipaikot sa kanyang
katawan ang mga bisig.

“Gawa ka na pulutan. Dito muna kami ni Twilight.”

Lumipad ang kamay ni Fhergus sa sentido nito at hinilot iyon na tila ba inaatake ng
migraine. Umungol ito at kapagkuwa’y tumalikod at naglakad patungo sa pinto.

“Hey, where are you going? Akala ko ba iinom tayo.”

“Fuck you!” malakas nitong mura habang papalabas ng pinto. Malakas na tumawa si
Romulus.

“Bakit ang iinit ng ulo ng mga tao ngayon? Okay naman ang dinner ‘di ba?” Tumayo si
Luna at umupo sa tabi ni Romulus.

Kinuha ni Romulus ang kamay ni Luna at inabot ang talisman na nakasabit sa polseras
bilang palamuti. Pinagmasdan iyon habang hinahaplos ng hinlalaki ang bato. “What
gemstone is this?”

Mabilis na binawi ni Luna ang kamay at tinakpan ng palad ang talisman. “Moonstone,”
she simply answered before
standing. “Magpapahinga na ako.” Ayaw niyang marami pang itanong ito tungkol sa
bracelet niya. Hindi niya alam kung ano pa ang kakayanan ng mga Lycans. Baka
mabisto siya.

“Okay,” simpleng sagot din ni Romulus.

Nang makaglinis ng katawan at makapagbihis ay humiga si Luna sa kama pero dahil

hindi makatulog ay lumabas na lang siya ng veranda. Pero gusto niya iyong
pagsisihan nang makitang nasa veranda rin si Fhergus. May basong hawak at tingin
niya ay alak ang laman niyon. Suot lang nito ay puting roba at nakalugay ang basang
buhok nito.

She immediately tore her gaze away. Nakakapaso ang titig nito. Agad siyang pumihit
pabalik. She couldn’t handle his presence. It was too much to handle. Pati ang amoy
nito hindi niya maintindihan kung bakit tila nakakaadik.
“Twilight!” Napatigil si Luna mula sa pagpasok nang marinig ang pagtawag ni
Fhergus. Nilinga niya ito. Bitbit nito ang baso at bote ng alak na tumawid sa
balustre. Napahawak si Luna sa dibdib nang malakas na tumibok ang puso niya habang
papalapit ito.

“May kailangan ka?” tanong niya nang makatawid ito sa loob ng veranda ng silid
niya. Naglakad ito patungo sa silyang naroon. Napapikit siya nang lagpasan siya
nito. Ang nakakaadik na amoy nito ay kumalat sa hangin. It was permeating her
entire being, drugging her senses. His proximity had been driving her insane. Gusto
niyang umiwas pero imposible iyong mangyari.

Naupo si Fhergus sa silyang naroon. Pilit na kinalma ni Luna ang sarili sa

pamamagitan ng paulit-ulit na pagpapakawala nang malalalim na paghinga.

“Samahan mo muna ako. May gusto lang

akong itanong.”

Napilitan si Luna na umupo sa tapat nito. Maliit na mesa ang sa pagitan nila pero
pakiramdam niya ay dalawang pulgada lang ang layo nila sa isa’t isa. His presence
was suffocating. He brought the glass to his mouth and drank the golden liquid from
it. She couldn’t help but stare at his throat bobbing up and down as he gulped the
liquor down. Her gaze drifted down his exposed chest and couldn’t help but get a
sudden involuntary intake of breath as she caught a glimpse of his full sculpted
chest.

Parang gusto niya iyong abutin. Haplusin. Humigang katabi nito at gawin unan ang
matigas nitong dibdib. She wanted to rain kisses all over it. Ito ang mga hindi
niya mapigil na nararamdaman niya sa tuwing malapit sa kanya si Fhergus.

Muling nag-angat si Luna ng tingin sa mukha ni Fhergus nang ibaba nito ang baso.
Akala niya mas safe at mas
maiiwasan niya ang makaramdam ng kung ano-ano kung itutuon niya ang mata mukha nito
pero nagkamali siya. Ang titig nito sa kanya ay sapat para pag-initin ang katawan
niya. Para iyong naglalabas ng apoy na hindi nakikita at sadyang pinapadila sa
kanyang katawan.

Nang-aakit. Iyon ang ginagawa nito sa kanya at tumatalab iyon. Kung mas may sapat
lang na proof baka isipin niyang mate rin niya si Fhergus. Pero hindi. Naaakit siya
at nakaramdam ng matinding sekswal sa lalaking ito dahil sinadya nito iyon para
makuha siya. Ngayon, nahihirapan siyang kontrolin ang damdamin para rito dahil
totoong minahal na niya ito.

“Nagmahal ka na ba?” tanong nito habang ang titig ay hindi inalis sa kanyang mga
mata.
“Once.”

“Si Romulus?” Hindi siya umimik kaya

dinugtungan nito ang sinabi. “O sa iba? At dahil once ang sagot mo, ibig sabihin ay
hindi mo mahal si Romulus.”

“Ikakasal kami.”

“But it doesn’t mean that you love him.”

“It doesn’t matter. We are compatible. We like each other.”

“May nangyari na ba sa inyo?” Para bang mapakla ang lasa ng mga salitang iyon para
tumigas at dumilim ang ekspresyon nito.

“You mean sex?” Mas lalong tumigas ang anyo ni Fhergus sa sinabi niya. Bumaba ang
tingin ni Luna sa dibdib ni Fhergus nang makita niya ang paggalaw ng muscle nito sa
dibdib. And damn it! What the hell was happening to her body to react to his
flexing muscles? Her sex literally clenched as lust started stirring within her.
This really wasn’t good. Pinilit ni Luna na ibalik ang mata sa mukha ni Fhergus.
She saw a flicker of
amusement cross his features as if he could read her thoughts. If he could, then
that was embarrassing.

“Your question is too personal. Ang ganitong usapin sa pagitan na lang namin ni
Romulus. And if we already got there, wala akong nakikitang masama. We’re a couple
and we’re getting married soon.” Tumayo si Luna. “Mabuti pa bumalik ka na sa villa
mo. It’s inappropriate for us to talk in my room. Baka kapag nakita ka ni Romulus
ay kung ano pa ang isipin niya.”

Pagkasabi niyon ay tinalikuran na niya si Fhergus.

“And what will Romulus say if he finds that you are aroused by my presence?”

Napahinto siya at marahas na bumaling kay Fhergus. “What?” Nag-init ang kanyang
mukha lalo na nang makita niya ang nanunuksong ngisi sa mukha nito.
“I can smell your arousal. I can smell the fresh nectar oozing, mon chou.” The
teasing grin kicked up the corner of his lips higher. Her face heated up even more
at the glint of malice in his eyes.

“Shut up! Bastos ka! Sino ka ba sa tingin mo para ma-arouse ako sa presensiya mo?
Hindi ka naman kagwapuhan at hindi ka naman kaakit-akit?!” Tinalikuran niya ito at
pumasok ng silid. Humalukipkip si Luna habang nakatayo tabi ng kama.

Ganoon ba talaga katalas ang pakiramdam ng mga Lycans para maamoy nito pati ang
arousal? Gosh! That was so embarrassing! At kung bakit ba naman kasi ganito ang
epekto ng lalaking ito sa kanya?

“If I prove my claim, can we get back together?”

Halos mapapitlag si Luna nang magsalita si Fhergus mula sa kanyang likuran. Agad
siyang pumihit paharap.
“What?” Kalituhan ang naramdaman ni Luna sa sinabi ni Fhergus pero bago pa man niya
maunawaan ang sinasabi nito ay nalapitan na siya nito. Parang kidlat sa bilis ng
pangyayari. Natagpuan na lang ni Luna ang sariling nasa bisig ni Fhergus. Ang kamay
nito ay nasa likod ng kanyang ulo habang ang isang bisig ay nakapaikot sa kanyang
katawan at bibig nito…sakop ang kanyang bibig. Mariin siyang hinahalikan habang
tinutugon naman niya.
Wait. Tinutugon niya? Hindi lang iyon. Nakakunyapit siya sa leeg nito. Agad siya
kumawala at itinulak ito pero muli siyang hinapit sa baywang ay hinilang muli
palapit sa katawan nito.

“I know it’s you. Please stop pretending. Pinapahirapan mo ako!” pagsusumamo nito.
May lambong ang mga mata nito. Totoong nalulungkot. Totoo ang pagmamakaawa.
Nararamdaman niyang totoo iyon. But what bothered her was his revelation. He knew
it
was her. How? Since when?

“How? Since when?” she voiced out.

“Makikilala kita kahit nakapikit ako at kahit ilang beses kapang magbago ng mukha.
At alam kong ganoon ka rin. We have unique scents that only we can easily
recognize.”

Was she in trouble now? Paanong nangyari? Alam din ni Romulus ang pagkatao niyang
kung gayon? At patibong ito.

“Wala kang dapat ipag-alala. You are safe here. Hangga’t nandito ako, walang
gagalaw sa ‘yo,” he assured her as if he knew what was bothering her.

Itinulak niya ito. “Bakit mo gagawin ‘yon? Kalaban ako.”

“Hindi.” Muli siya nitong nilapitan at niyakap. “We are mates, Luna. We are
destined to be together forever, and I have no plans to
militate the destiny. I love you.”

Hindi si Luna nakapagsalita. Sinusubukan niyang i-digest ang mga sinabi ni Fhergus
pero bigo siya. Gulong-gulo pa rin siya. But his last words made her heart do a
little pitter-patter.

“Ano bang pinagsasabi mo?”

“Lycans have mates, like Axton and Aurora. And you are mine.”

“Imposible! Huwag mo nga akong paglaruan, Fhergus!”

Hinubad ni Fhergus amg roba. Napalunok si Luna nang humantad ang kabuang katawan
nito na natatakpan lang ng puting briefs. Muli ay kakaiba na naman ang reaksiyon ng
katawan niya at nakaka-disappoint dahil nagagawa pa niyang malibugan sa kabila ng
kalituhan dahil sa pinagsasabi ni Fhergus. Tumalikod si Fhergus. Humantad sa kanya
ang sugat nito sa likod.
“Nasugatan mo ako.”

“Ang tagal na n’on. You have a regenerative ability. “

“But it’s useless when the wound was caused by my mate. We thought it’s just a myth
pero ito ang patunay na totoo iyon.” Humarap sa kanya si Fhergus. “You can easily
kill me, Luna.” Muling humakbang si Fhergus palapit kay Luna. Muli siyang nataranta
dahil sa damdaming binubuhay sa paglapit nito.

Oh, goodness! He was almost naked, and she was salivating. This man wasn’t lacking
in the muscle department and looks. He was so beautiful, especially when he was
naked. He was brawny and all male. Each muscle was chiseled to pure perfection.

“Another proof,” he said, taking a hold of her wrist. Fhergus placed her hand over
his solid chest. The contact of her skin against
his made the adrenaline screech to a halt in her veins, the same way too much
caffeine did.

“Sexual attraction, Luna.” The subtle purr in his voice intensified the passion she
felt. “The first day we met we already felt it, so strong we couldn’t deny it.” Her
hands slowly opened, flattening against his chest. “It intensified over time until
we could feel each other’s emotions as if they were our own.”

She swallowed thickly, holding her breath as he dragged her hand down his rippling
stomach.

“F-Fhergus,” she stammered.

“You can feel it, right?”

He was playing with her. Ginagamit nito ang kung ano man ang nararamdaman niya para
rito para paikutin siya. Para manipulahin siya.
“I hate you!” She pursed her lips, trying to suppress the sob as anger started to
overwhelm her. She hated herself more than she hated him. She hated how she hated
him yet desired him. Her mission was to destroy him…them…all of them…

“I know, mon chou! I know!”

She clenched her hands.

“You don’t know!” She hated seeing him this powerful. In control. Hinding-hindi
siya dapat magpakontrol. She should be the one in control. Kung totoo man ang
sinasabi nito tungkol sa pagiging mate nila dapat ay gamitin niya iyong advantage.
She shouldn’t let the passion overshadow her hatred. Siya ang matatalo. Gusto
nitong makipaglaro. So be it.

“You don’t know how much I hate you!”

“And you don’t how much I love you!” Damn

him for toying with her. Ang mga salitang iyon ay nagbibigay ng paru-paro sa
sikmura niya noon pero ngayon para iyong asido na sa sikmura.

“Mon chou!”

“Don’t call me that! That’s disgusting!” she shrieked, punching his chest with hers
fists. Violent emotions overwhelmed her completely. Bumalik ang lahat ng alaala
nila ni Fhergus at ang sakit na idinulot nito sa kanya. Gusto niyang maramdaman
nito ang ginawa sa kanya. She wanted to hurt him so bad.

“Luna! I know you hate—” She silenced him by crashing her lips with his.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 33
485
74
4
FHERGUS froze in place, the warmth of her lips on his momentarily paralyzed him. He
was caught off guard by her unexpected action. Pero nang makabawi sa pagkabigla ay
umatake ang matinding pananabik para kay Luna. 

He lifted her by the waist and she automatically wrapped her legs around him.
Fhergus groaned, cupping her ass and his fingers dug on her ass cheeks through the
material of her sleepwear when Luna started grinding her pussy against his cock. He
realized something now; a short girl is awesome for this koala position. His skin
formed goosebumps at her aggressiveness. 

Fhergus took a short step towards the bed, then he dropped their body on the
mattress without breaking the kiss. She devoured his mouth. Her kiss was
aggressive, demanding and punishing. Pero sinuklian iyon ni Fhergus ng mahinahon na
mga haplos. He lovingly caressed Luna's cheek, down her neck to her breast. His
touch was light
over the fabric of her sleepwear. He wanted to roam her body with his hands but
Luna grabbed her hand as she broke the kiss. 

"Don't touch me! Just Fuck me!" She demanded. Hindi ito nakikiusap, nag-uutos ito. 

"Luna," bulong niya habang nakatitig sa mga mata nito. 

"Fuck me!" She reached for the waistband of his briefs, pulling it down. His cock
sprang out into her waiting hand. His cock pulsed when her fingers wrapped around
his thickness. She opened her legs, lifted her hips. Fhergus groaned as the tip of
his steely cock pressed against her pussy. All his nerve endings stood in
excitement. He could feel his cock hardened even more, leaked hungrily and excited
to be enveloped with her warmth. 

"Fuck me, Fhergus! Damn you!" Luna hissed, rubbing his cock against her slit
through the fabric.

"Dammit, Luna!" he groaned, grabbing her shorts and ripped it off of her. Isinunod
niya ang panties nito at kapagkuwan ay huling winasak sa gitna
ang pajama top nito. Nahati iyon sa gitna. Humulagpos ang napakagandang dibdib ni
Luna. 

She's a goddess! Her crimson hair splayed around the mattress. Her eyes blazed with
violent sensuality. Umawang ang bibig ni Fhergus nang muling itaas ni Luna ang
balakang at dumikit ang kanyang pagkalalaki sa basang butas ng pagkababae nito. 

"Now! Fuck me!" she hissed, voice thick,  seductive, and demanding. 

Without warning, he entered her, deep and hard with one thrust as his lips crashed
on hers. Fhergus groaned against her mouth when he felt her warm channel enveloped
his cock like a tight vise. Luna locked her legs around him, lifting her ample hips
to take him deeper. 

"Fuck me!" she growled, clawing his back. Fhergus hissed a curse and he began to
ram his cock into her with violence as they devoured each other's mouth. Her tongue
pluckily dueled with him. He pounded mercilessly and Luna matched his action. 
Their mouths parted away, gasping for air. 

"Harder! Faster!" She demanded and he obeyed. He hammered into her with a violent 
force that shook the bed and her entire body. Her boobs jiggled as he pounded her. 

"Like this, Luna? Like this, Mon chou? You want this fast and hard?" He slammed his
cock into her harder and faster.

"Yesss! Yesss!" She yelped, thrashing wildly. She was with him all the way. She
returned the favor, matching his wild movement. Completely out of control. She's
thrusting, grinding, milking his surging cock with her delicious tightness until he
could feel the blood rushing to his brain when the intense sensation spread out
like a wildfire, burning every part of him. He could feel both his balls filled to
the brim with cum. 
"Fhergus! That's it! That's it! Don't stop! I'm… oh, mother nature--- I'm
Cumming!!!" she screamed. He felt her spasms around his surging cock. Her face was
a look of pure primitive ecstasy as intense orgasm ripped through her.

And soon, he followed. 

"Fuck!" he growled, letting his hot load spurt. Ibinaon ni Fhergus ang mukha sa
gilid ng leeg ni Luna, kinagat ang balat nito habang patuloy sa pagbayo habang
patuloy sa paglabas ang mainit na katas. Every drop of his thick gooey liquid
deposited inside her womb. He was breathing heavily during the intense orgasm. 

"Mon chou," bulong niya nang tumigil siya sa pagbayo pero mariin niyang ibinaon ang
ari sa loob ng pagkababae nito. Everything in him shook, every nerve endings
throbbed as the pure, unadulterated pleasure ripped through  him.

"I love you, Luna!"

SHE let Fhergus touch her. She couldn’t resist him. She couldn’t resist his
sensuality, his teasing, and she gave in. She hated what she felt for him. She
hated the way her body reacted to his presence, to his touch and kiss. She hated
her whole being for being weak when it came to him.

Inumbat niya kay Fhergus ang panggagahasa nito sa bata. Hindi na niya hinayaan pang
depensahan nito ang sarili dahil alam niyang
itatanggi lang nito iyon. Sapat ang nakita niyang takot ng babae.

She dragged her gaze from the ceiling to the door when she heard a warning knock.
Agad siyang bumangon nang bumukas iyon at sumilip si Romulus. Basa ang buhok nito
na mukhang kakagaling lang sa pagligo. Isang light blue na t-shirt na medyo hapit
sa katawan at itim na drawstring pants ang suot.

“Good morning,” bati nito. Maganda ang bukas ng mukha ni Romulus. Mukhang masaya.
Naalala niya noong mga panahong nasa Benguet pa siya at kasama si Fhergus. Parang
ganyan na ganyan rin siya. Her happiness radiated that even Maddalena noticed it.
Looked in love.

“Nandito ka na pala? Sinilip kita sa kwarto mo kagabi wala ka.” Lumabas siya nang
hatinggabi para sana uminom ng gatas dahil hindi siya makatulog. Napansin niyang
bukas ang pinto ng silid ni Romulus at ang ilaw sa silid.

Humakbang ito palapit sa kama at tumayo sa gilid niyon. “Um. Yeah. Sorry hindi na
kita nasabihan. Umuwi lang ako sa bahay. Emergency.”
“May nangyari ba?”

“Wala naman. Si Beatrix kasi—”

“What happened to her?” Agad na binalot ng pag-alala si Luna.

“Wala naman nangyari. She’s okay. But Cassidy told me that she had a nightmare, so
I had to go there to check on her.”

“Salamat naman kung gayon, pero bakit ginagawa mo ito?”

“Ang alin?”

“Alam kong alam mong ako ito, Romulus.” Bahagyang kumunot ang noo nito. “Alam mo
ring kalahi ko si Beatrix. Sinabi sa akin ng kaibigan mo kagabi. Hindi nakatiis.”

“Oh!” Inilibot ni Romulus ang mata sa buong silid at kapagkuwa’y suminghot singhot.
“I smell two human bodies molded as one consumed by the raging fire of passion.”
Muli itong tumingin sa kanya. “You two had sex last night?”
Pakiramdam ni Luna ay binusahan siya ng napakalamig na tubig. Literal na namanhid
ang kanyang buong katawan at sa mga oras na ito ay parang gusto na lang niyang
bumuka ang kama at lamunin siya.

“A-Ano bang pinagsasabi mo?”

“Tsk. Tsk. Tsk. You cheated on your fiancé. Ang sakit, ah?” Eksaherado nitong
inilagay ang palad sa dibdib na para bang nasaktan ito.

“Tumahimik ka nga! Wala akong alam sa pinagsasabi mo! Nag-usap lang kami!
Napakarumi mong mag-isip!”

Pinaningkitan siya ng mata ni Romulus na para bang sinasabing, “Talaga lang, ah?”
Hinablot niya ang unan at ibinato rito. Malakas na humalakhak si Romulus.

“At ikaw, may atraso ka sa ‘kin!”

“Ako pa ngayon ang may atraso?” Nakangisi itong humalukipkip.

“From the very beginning, alam mo talaga kung sino ako?”

He shrugged, sitting on the bed.

“E, ano itong ginagawa mo? Bakit nagpanggap ka? Bakit nag-propose ka?”

“Wala lang. Ang sarap n’yong paglaruan ni Fhergus…saka pinagbigyan lang naman kita
sa gusto mo. Gusto mong maging tayo, pinagbigyan kita.”

Hindi. May ibang dahilan. Noong una pa lang ay duda na siya sa biglaang pag-alok
nito ng kasal sa kanya. Ngayon ay alam na niya kung bakit. At sigurado siyang may
binabalak ang mga ito. Ang gamitin siya? Hinding-hindi niya pahihintulutan iyon.
Mas gugustuhin pa niyang mamatay na lang kaysa ang magpagamit sa mga ito.

“Why did you bring me here? Para gawing bihag?”

“Katulad ng sabi ko, Luna. Para pagbigyan ka sa gusto mo. Bakit ka lumapit sa ‘kin?
Para pasukin ang mundo naming mga Lycan hindi ba? This was what you wanted and I
gave it to you. Now feel free to discover our lives, Luna.”
Pinakatitigan niya si Romulus. Hindi niya pa rin maunawaan kung bakit nito ito
ginagawa. Hindi siya naniniwalang hahayaan lang siya nitong madiskubre ang buhay ng
mga ito na walang kapalit.

“Ano ang magiging kapalit?”

Bahagyang tumaas ang kilay nito.

“Hindi mo ito gagawin nang walang kapalit, Romulus.”

“Sabihin na nating baka ikaw mismo ang magligtas sa lahi namin kapag nakilala mo
kami. It’s a risky move, pero isusugal ko.”

Tumawa si Luna. “Bakit ko ililigtas ang kaaway ng lahi namin?”

“That’s why I told you it’s a risky decision on my part pero isusugal ko. You are
young, Luna. Marami kang hindi alam sa alitan ng mga angkan natin. Hindi mo kami
kilala.”

“Kilala ko ang uri n’yo. Ako mismo ang nakasaksi ng kasamaan n’yo.” Nakaramdam ng
matinding kirot is Luna sa puso nang maalala ang ginawa ni
Fhergus sa inosenteng babae.

How stupid was she to forget that last night. Fhergus might rape her, too, if she
refused to sleep with him. She surrendered to him willingly despite the fact she
knew. He was a rapist. He was a monster. Hindi niya ngayon alam kung kanino siya
dapat na mamuhi. Kay Fhergus ba o sa kanyang sarili.

“Luna?”

Kumurap si Luna sa boses ni Romulus. Muli siyang nag-angat ng tingin dito. Dahan-
dahan ang pagluwag sa kapit niya sa comforter. Agad na pinahid ang luhang hindi
niya namalayang dumaloy sa kanyang pisngi. Nasa mukha ni Romulus ang simpatya pero
hindi niya iyon kailangan.

“Mag-ayos ka, pupunta tayo sa villa ni Manoela. She prepared breakfast for us.”

Tumango si Luna. Tumayo si Romulus. Tinitigan siya nito ng ilang sandali. Para bang
may gustong sabihin pero mas pinili na lang manahimik at lumabas ng silid.
Hindi niya alam kung ano ang mangyayari sa kanya ngayong alam pala ni Romulus at
Fhergus, o ang lahat marahil kung sino siya. Sa ginawa niyang paglapit sa mga Lycan
ay parang ipinagkanulo na niya ang kanyang sarili. Pero handa siya sa kung ano man
ang mangyayari sa kanya sa puder ng mga Lycan. Pero hinding-hindi niya ipapahamak
ang kanyang lahi. Hindi niya alam kung magagawa pa niyang makalabas sa lugar na
ito.

Matapos maligo ay niyaya na siya ni Romulus sa villa ni Manoela. Nagsuot lang siya
ng isang puting summer dress na may print ng yellow floral.

“Si Ate Aurora ba nandoon din?” tanong niya habang papalabas ng villa ni Romulus.

“Nandoon ‘yon. Do you know that your sister loves this place?”

“Baka ginamitan n’yo ng kung anong mahika kaya nagkakaganoon ang kapatid ko.”

Malakas na humalakhak si Romulus. “Kayo ang witches. Walang alam na mahika ang
Lycan.”
Bumaling si Luna sa direksiyon ng villa ni Fhergus nang marinig ang malalakas na
halakhak. Ang sira na niyang mood ay mas lalong nasira nang makita ang hindi
kanais-nais na tagpo. Fhergus was laughing along with Katharina and both of them
were completely naked. Nakasandal si Fhergus sa poste ng porch habang si Katharina
ay nakarap dito. Kapwa pawisan. Did they have sex at pagkatapos ay naisipang
magpahangin sa labas?

Mate? No way! Hinding-hindi niya ito matatanggap na maging mate niya. Lalaking
malibog. Kung sino-sino ang kinakalantari. Not to mention that he was a rapist.

Natigil sa pagtawa si Fhergus nang makita si Luna na masamang nakatingin dito.

“Luna?” Humakbang ito pababa sa porch pero agad na itong tinalikuran ni Luna at
naglakad nang mabilis palayo. Si Romulus ay natatawang umiling at ang daliri ay
kunyaring iginilit sa leeg saka sumunod kay Luna.

“FUCK IT! Bad shot again!” palatak ni Fhergus na isinuklay ang mga daliri sa basang
buhok.
“She’s jealous?” Katharina walked towards him, wrapping her arms araound him.
Mabilis na inalis iyon ni Fhergus at nakatiim-bagang na hinarap si Katharina.
Malakas na humalakhak ang babae. “Oh, gosh! You look like a lalaking under de saya.
She isn’t your wife yet but you seem to be afraid of her already.”
“Damn, of course! Bad shot na nga ako, dadagdagan mo pa! I won’t fucking do
anything to make her mad at me.”

Namaywang si Katharina. “Oh, well, she seemed really mad at you. Good luck!”
Katharina sashayed down the cobblestones like she was walking down the runway. Her
hips moved from side to side in an exaggerated way. Napailing si Fhergus na pumasok
sa kanyang villa.

Baka kung ano na maman ang inisip ni Luna. Galing sila sa pagtakbo sa kakahuyan
kaya ganoon ang itsura nila. Normal sa kanila ang hubo’t hubad sa harapan ng kapwa
Lycan pero hindi sa harapan ng hindi nila uri. Walang malisya iyon.

Mabilis na naligo si Fhergus at sumunod sa villa ni Manoela. Nasa backyard ang mga
ito. Naroon
sina Damon, Logan at magkasintahang Aurora at Logan. Nakaupo sa mahogany table.
Agad siyang pinukol ni Luna nang masamang titig.

“Good morning, Fhergus!” masiglang bati ni Manoela sa kanya na hindi niya pinansin.
Nakatuon ang kanyang mata kay Luna. Nakikiusap. Sinusubukan niyang pasukin ang isip
nito and he succeeded.

“Mon chou!”

Nanlaki ang mga mata ni Luna at agad na ipinilig ang ulo. Itinataboy ang link ng
isipan niya rito.

“Let me explain! Please!”

“Stop it, Fhergus!” hiyaw ni Luna dahilan para matuon ang pansin ng lahat dito.
Agad na nagbaba ng tingin si Luna. Napapahiyang ngumiwi ito.

Umupo si Fhergus sa kabilang dulo ng mesa. Pinagmasdan si Luna na tahimik na

nakaupo. Si Romulus naman ay tila nananadya na dinampot ang kutsara, humiwa ng
makulay na scrambled egg at isinubo kay Luna. Kung ipagpapatuloy ni Romulus ang
ginagawa nito ay baka masaktan
na niya talaga ito. Nanggigil na siya sa pakikipaglapit nito kay Luna. Alam niyang
may epekto si Luna kay Romulus. Hindi niya rin maunawaan kung bakit ganoon pero may
kakaibang halimuyak si Luna na kayang mang-akit kahit hindi naman nito mate.
Marahil dahil sa pagiging witch nito. Maaaring personal na abilidad nito iyon
bilang mangkukulam.

Hinayaan niya si Romulus na magpatuloy sa pagiging fiancé ni Luna. Kung iyon ang
gusto ni Luna ay sige lang. Hindi niya alam ang plano ni Luna pero alam niyang
paghihigante ang binabalak nito sa pakikipaglapit kay Romulus. Hinayaan niya lang
ito kahit pikon na pikon na siya. Gusto niyang matuklasan ni Luna na mali ang
bintang nito sa kanilang mga Lycan. Na hindi sila masama. At kung ang tikisin na
makita si Romulus at Luna na magkasama ay sige lang. Gagawin niya. Magtitiis siya.

Kanina lang ay nakausap niya si Romulus at sinabi na ritong alam niyang si Twilight
ay si Luna kaya i-call off na ang kasal at nag-demand siyang lumipat na si Luna sa
villa niya, pero ang tarantado nanadya talaga. Alam na pala nitong si Luna at
Twilight ay iisa, hindi lang sinabi sa kanya at nagpatuloy sa pakikipagrelasyon kay
Luna.

Sigurado talaga siyang may gusto si Romulus kay Luna. Mukhang ayaw nitong palipatin
si Luna sa kanyang villa. Nang sabihin niyang kukunin niya si Luna ay wala raw
siyang karapatan. Si Luna ang magdedisyon sa bagay na iyon. He insisted that they
were still a couple. Luna was his fiancé and the wedding will not be called off
just because he said so.

That bastard!

Luna was his mate and they should be the ones ending up together. Iyon ang
itinadhana at walang babali niyon kahit na ang inaanak pa niya.

“May napili na ba kayong petsa para sa kasal n’yo?” tanong ni Manoela.

“Wala pa naman. Pinag-uusapan pa namin. Si Twi-—Luna ang pipili ng petsa. No need

to call her Twilight. Kilala n’yo naman na siya at alam na rin niya.” Si Romulus
ang sumagot.

“Kung pwede lang pong ngayong araw na I’m willing.” Tumiim ang mukha ni Fhergus sa
naging
sagot ni Luna. She looked so sure with what she wanted. After what happened last
night. She moaned his name over and over, begging for more, yet she was still
marrying another man. Fuck!

Sinapo ni Fhergus ang kanyang ulo matapos isandal ang likod. Parang umiikot ang
kanyang paningin. Parang may punyal na tumatarak sa puso niya. Damn it! Did this
mean that another myth was real?

If that was so, Luna will be his death.

“Your sister, Aurora, loves this place, Luna. Sana ikaw rin. Full of beasts but
they are all tame.” Matamis na ngumiti si Manoela kay Luna na hirap naman gantihan
ni Luna.

“I love the place, Manoela,” she simply said.

“But scared?”

She shrugged. “If I die, I will die fighting.”

Masayang tumawa si Manoela. “You are a witch but have no supernatural abilities.
Wala kang laban.”
“I know but I will still fight.”

“You are a warrior. Young but brave.”

“I was trained and was taught to be one. I want to die with purpose. I’m not afraid
to die right now if you are going to kill me. And if you think that you can extract
information about my folks by being nice to me, I’m sorry to say this but you are
only wasting your time and effort.”

Awestruck admiration showed on Manoela’s Face.

“What if I kill your sister right now?”

Sabay-sabay na bumaling ang lahat sa pinanggalingan ng boses ng isang lalaki.

Si Fhergus ay agad na tumayo para batiin ang bagong dating. “Father.”

Itinaas ng lalaki ang kamay para pigilan siya. Sa halip na umupo sa silyang kanyang
kinauupuan ay lumipat siya tabi Luna. Tumayo naman ang ama ni Fhergus sa dulo ng
mesa.
“Will you not beg for your sister’s life?”
Nakitaan niya ng takot ang mukha ni Luna pero higit ang takot sa mukha ni Aurora.
Agad namang ininakbayan ni Axton ang kasintahan para bigyan ito ng assurance.

“You are a brave young lady, but you still have a weakness.” Umupo ang lalaki.

“What if we use your weakness against you?”

Muling bumalik ang tapang sa anyo ni Luna. “My weaknesses are also my strengths.
The more my weaknesses are attacked, the more I become braver.”

“You seem to have no fear. You have the valor to face danger. You forayed into our
territory without hesitation.”

“There are two ways to handle fear. First, run and forget everything that caused
your fear. Second, face it, destroy the origin, and rise. And I chose the latter.”

Gumalaw ang mata ng ama ni Fhergus palayo kay Luna. Saglit na gumuhit ang paghanga
habang nakataas ang sulok ng labi. Muli nitong ibinalik ang tingin kay Luna. “So
you want to destroy us?”

“Likewise, right?”

“How can you rise if from the very beginning you have already lost the battle?”

“At least I will die fighting!” she said with a conviction.

“In the first place, your lineage…your line was the one who barged in my quiet
life. He fooled me big time with his saccharine-sweet words and romantic gestures.
He played with my feelings to extract information. What do you call that? A
desperate move?”

“Luna,” Fhergus butted in but he was immediately cut off with a snarl.

“Shut up!” Nanatili itong nakatingin sa ama ni Fhergus. Hindi man lang tinapunan si
Fhergus ng tingin. Frustration seeped on him. Gusto niyang tumayo at hilain si Luna
palayo. Lumuhod kung kinakailangan para pakinggan siya nito. Humingi ng tawad nang
paulit-ulit kung kinakailangan.
Tumayo ang ama ni Fhergus at binalingan si Fhergus. “We have to talk!” matigas
nitong sabi sa anak bago umalis.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 34
435
60
15
“I WANT to know something.” Inabot ni Aurora ang kamay ni Luna habang nakaupo sila
sa lounge chair sa gilid ng pool.

“What is it?”

“Paano mo malalaman kung mate mo ang isang Lycan?” Aurora was taken aback by her
question.

“I already told you. Sexual attraction.”

“Aside from that. Any sign, a sign that could erase any doubts.”
Hesitation crossed her face, but before she could refuse to answer her question,
she immediately squeezed her hand.
“Please tell me. I want to know.”

“But Luna…you don’t need to know.”

“I want to know. Please, Ate, tell me.”

Labag man sa loob ay walang nagawa si Aurora kundi ang magkwento sa kapatid. “There
is the physical manifestation of the recognition of the bond. The magic of the
mating bond makes itself known as gold rings appearing around the irises of their
eyes. That’s the sign that can erase any doubt you have.”

“Gold rings around the irises,” usal niya. Hindi mapigilan ang pagtibok nang
mabilis ng kanyang puso nang may biglang maalala. She saw it. Hindi siya maaaring
magkamali. Sigurado siyang nakita niya ang bagay na iyon. The first day they met,
she noticed the gold rings around Fhergus’s irises but the discoloration was brief
and temporary.
“It will appear shortly after they recognize their mate. And one more thing. Both
have unique and intoxicating scents. Iyong amoy na sa kanya mo lang maaamoy. Nag-
iisa. Stand out sa lahat. It even arouses each other.”

Sinabi na nga ‘yan sa kanya ni Fhergus pero ayaw niyang paniwalaan. It made sense
now. Kaya pala ganoon na lang katindi ang epekto ng amoy ni Fhergus sa kanya at
ganoon din siya kay Fhergus.

“Ibig sabihin totoo ang sinabi ni Fhergus. Mate niya ako.”

“Alam mo na kung ganoon.”

“Alam mo rin? How?”

“Si Axton. He told me. Hindi ko na sinabi sa ‘yo dahil sa mga sinabi mo sa ‘king
ginawa niya. It was terrible and I don’t want you to be with him.”
“Pero sinabi mong itinadhana ang maging mate.”

“Yeah. But you can reject him. Bond mates are just biological. Biological traits
play a significant role in the process of mating. Compatible genes will produce the
strongest offspring. Iyon ang kahalagan ng bond mate—to produce the strongest
offspring na hindi kayang gawin ng dalawang nilalang na hindi biologically
compatible. Hindi ang pagmamahal. It’s just a bonus if they fall in love
afterwards. So the sexual attraction you feel for him will eventually die when you
rejected him.”

“So I can reject him.”

“You can.”

Tumanaw sa malayo si Luna at nahulog sa malalim na pag-iisip. She could reject him.
Iyon ang tamang gawin. Her sister Aurora accepted Axton as her mate. It was
understandable though. Hindi naman
namuhay si Aurora na katulad niya. Wala itong alam sa kung ano ang pinagdaanan ng
kanilang ancestor. Hindi alam kung ano ang alitan sa pagitan ng mga witches at
Lycan. Namuhay itong normal at malayo sa buhay na kanyang namulatan. Aurora was a
part of Paganus but Luna was more than that. She was part of Koakh, she was a
hunter at inaasahang magpo-protekta sa lahi nila. Kataksilan ang piliing makasama
ang lalaking parte ng kaaway nilang lahi.

At ang katotohanan na ginamit lang siya ni Fhergus at ang kasamaang ginawa nito sa
inosenteng babae ay sapat para hindi niya hayaang maging kasangkapan nito. She
wouldn’t allow him to use her body as the vessel of his strongest offspring. Iyon
ang dahilan kaya patuloy siya nitong nililinlang. Magkaroon ng anak malakas na anak
para ano? Para magingaAlpha.

Wala sa loob na napahawak si Luna sa tiyan. Nagniig silang muli. Walang anumang
proteskiyon. Sana naman ay hindi iyon
magbunga.

NAKAKAMANGHA talaga ang lugar na ito. Different kinds of old trees were scattered
throughout the forest. At tama nga si Romulus na maraming kakaibang hayop sa lugar
na ito. Nakakatakot dahil mga wild iyon pero hindi naman sila inatake ni Romulus.
Mukha ngang maaamo dahil nilapitan pa ng mga ito si Romulus na para bang bumabati.

Biglang nagyaya si Romulus na mamasyal sa gubat at dinala nga siya sa lagoon.

Marami ring wildflowers ang nagkalat. Tumutubo sa mga bato, sa katawan ng puno at
kahit sa mga putol na sangang nagkalat lang sa sahig ng gubat ay tinubuan na ng
bulaklak. Ang sapa ay parang hardin dahil puno ng bulaklak ang paligid. There were
soft lilac-mauve flowers growing on the huge rocks of streams. It was like a mat
laid on the rock.
“Anong bulaklak iyon? They look great amongst the rocks.”

“A western north American native plant. It’s a moss phlox. It tends to grow best in
areas with a moderate temperature, but it is capable of growing in cooler places.”

“Usually, ang mga ganitong kagagandang bulaklak ay sa Benguet lang kayang tumubo.
Paano’t may mga ganito rito?”

“It’s Manoela’s incantation. Protektado niya ang lahat ng nilalang sa lugar na ito.
Magaling sa hayop at halaman si Manoela.”

“Really? Ano ba siya? May ganoong kapangyarihan din ang mga Lycans?”

Umiling si Romulus. Hinubad ang suot na puting t-shirt at inilatag sa damuhan.

Naupo ito sa walang sapin at inilahad ang kamay sa sinapinan nito para paupuin
siya. Naupo siya roon at niyakap ang mga binti. Si
Romulus ay nakaunat ang mga binti habang ang mga kamay ay nakatukod sa likuran.

“Manoela is a fae.”

“Fae? As in fairy?”

Bumaling sa kanya si Romulus at tumango.

“May fairy sa panig n’yo?” hindi makapaniwalang tanong ni Luna. “Fairies are often
viewed as beings of light and goodness, tapos nasa panig n’yo siya? Dark fairy siya
for sure.”

Tumawa si Romulus. “Masama talaga ang tingin mo sa amin at pati ang ibang nilalang
na pumapanig sa amin ay hinusgahan mo na rin.”

“Masama naman talaga kayo.”

“C’mon, Luna! Just accept the fact that you have wrong judgment. Kung masama kami,
sana patay ka na ngayon.”
“Unless iniisip n’yong may pakinabang pa ako sa inyo. I’m sorry to tell you this,
pero wala akong magiging pakinabang sa inyo. Isa sa rules ng lahi namin na ang sino
man ang malagay sa alanganin at kung ikakapahamak ng buong lahi ay hinding-hindi na
tutulungan pa. Kaya wala akong pakinabang sa inyo.”

Hindi naman siya nang ba-bluff lang. Totoo iyon. Nasa rules iyon. Para silang
miyembro ng isang organisasyon na kapag nalagay sa alanganin ang lahat dahil sa
isang tao ay igi-give up ang taong iyon.

Tumaas ang sulok ng labi ni Romulus. Tila nang-uuyam ang paraan nang pagkakangisi
nito. “See that, Luna? Sino ngayon ang masama sa mga lahi natin? Kami na handang
gawin ang lahat mailigtas lang ang kalahi namin katulad ni Octavia…oh, Octavia
isn’t Lycan. She’s a human who was raised by Lycan…o kayo na igi-give up ang
kasamahan para lang
sundin ang rules at iligtas ang nakakarami?”

Hindi nakaimik si Luna. He had a point and honestly, she didn’t like that idea.
Bakit kailangan hayaan ang kalahi kung pwede namang iligtas kung may magagawa
naman? Pero hindi. That was the rule, but they eventually broke it when a Paganus
was in danger, like what happened to her sister. Pinayagan siyang iligtas ang
kapatid niya at sa nangakong aalamin ang nangyayari kay Beatrix. Nangako ang mga
itong puprotektahan siya. Kailangan niyang lang malaman ang kinaroroonan ng kanyang
kapatid at ipaalam sa mga ito at ang mga kasamahan na ang bahalang magligtas sa
kapatid niya.

“But it’s okay. You are young and manipulated by older witches.”

“I wasn’t manipulated. They’ve been protecting me. Our entire race against your
race.”
Tumaas ang sulok ng labi ni Romulos. “Really? Bakit ka nandito, Luna? Para alamin
ang headquarters namin? Ginamit ka para malaman ang kinaroroonan namin? Iyon naman
ang matagal ng plano ng pinuno n’yo, pero bago mo kami ipagkanulo manatili ka muna
rito. Kilalanin mo kami. Saksihan mo kung ano ang ginawa ng sinasamba mong pinuno
ng mga mangkukulam sa mga uri namin.”

“Ano ang sinasabi mo?”

“Wait until the blue moon comes. Malalaman mo ang sagot.” Ibinagsak ni Romulus ang
katawan pahiga sa damuhan.

“Ilang taon na si Fhergus?” bigla niyang naitanong. Naalala niya ang mabagal na
pagtanda ng mga Lycan at posible na hindi nagsasabi ng totoo si Fhergus sa edad
nito.

“Alam mo bang nakaka-offend sa parte ko na tanungin ako tungkol sa ibang lalaki? I

am your fiancè, baby.”

“Shut up! Wala nang dahilan para magpanggap.”

Hinubad ni Luna ang singsing na ibinigay sa kanya ni Natasha, pati na rin ang
singsing na ibinigay ni Romulus. “Here!” Inabot niya iyon kay Romulus pero
tinitigan lang nito iyon. “C’mon, take it. I don’t deserve them, specifically the
heirloom one. Give that to your mate.”

Inilahad ni Romulus ang palad at inilagay ni Luna ang dalawang singsing doon.

“Now, answer me! Gusto mong makilala ko kayo ‘di ba? Then bakit hindi ka
magkwento?”

Nilaro ni Romulus ang dalawang singsing ng daliri habang nakatitig ito roon. Tumaas
ang sulok ng labi nito at inilipat ang tingin sa kanya. “Sa buhay ka lang ni
Fhergus interesado at hindi talaga sa mga Lycan.”
“Shut up and answer me!”

Malakas na humalakhak si Romulus. “Sungit!”

“Ang tatay niya. I don’t know if I’m right, but I think he was a member of the
fourth dynasty of the monarch of Portugal. The house of Braganza. He looks like
Miguel Alfonso, the son of King Miguel.”

“He is,” Romulus confirmed.

“He’s the only child of King Miguel, a duke of Braganza, and should be the
successor of the throne of his father. But it didn’t happen due to the rumor about
him protecting the beast. So the German prince of the House of Saxe-Coburg and Goth
became a King of Portugal by jure uxoris as the husband of Queen Maria II.”

Romulus sighed. “And unfortunately, the new royal family didn’t sustain the
monarch.
It’s called karma. They grabbed the throne from Duke Miguel Alfonso and destroyed
his reputation with the help of Seraphim. Sabi ni Fhergus dahil din iyon kay
Seraphim. Pero si Seraphim din ang sumira sa kanya.”

“May isa pang kwentong may anak na halimaw ang duke? Don’t tell me it’s Fhergus?”

“Yes.”

“Ganoon na siya katanda?” mahina niyang usal. Hindi maitago ang pagkamangha.

“160 years old isn’t that old. Malakas pa naman. Hindi pa naman uugod-ugod. Turn
off ka ba?”

Hindi siya makapaniwala. Ganoon na ito katanda pero sobrang hot pa rin.

“Paano silang naging taong-lobo? Pati ba ang king taong-lobo rin?”

Umiling si Romulus. “Mabuti pa siya na lang ang tanungin mo. Kwento ng pamilya niya
‘yan siya ang dapat magsabi sa ‘yo.”

“E, ikaw? Paano kang naging taong-lobo? Mga normal na tao ang magulang at kapatid
mo.”

“Nag-research talaga kayo tungkol sa buhay namin, ah?” Inilagay ni Romulus ang mga
braso sa ilalim ng ulo matapos isuksok ang singsing sa bulsa ng pantalon. “They are
humans, aging normally. My father is seventy years old, and my mother is sicty
years old. My sister, Romi, is also human.”

“So paano kang naging taong-lobo? Ampon ka?”

Marahan itong tumawa. “I am their biological child. I’m Lycan. They turned me into
Lycan to save me from death.”

Hindi umimik si Luna. Nanatili siyang nakatitig kay Romulus. Gusto niyang marinig
ang kwento nito.

“Nineteen years ago, nagkaroon ng matinding epekto ang sumpa sa mga Lycans. They
became violent and unstable. Isa ang pamilya ni Octavia ang napatay ng ilang
Lycans. I tried to save Octavia, but unfortunately I was attacked by a Lycan and
bitten.”

Alam niyang nasa mukha niya ang shock. It was terrible. Pero bakit mukhang close pa
rin ang mga ito sa mga halimaw kung ganoon na ang ginawa ng mga kalahi?

“Ang taong nakakakagat ng Lycan ay hindi nagiging kauri nila. Halos lahat
namamatay. Kagat lang ni Lakon, ang unang Lycan, ang may kayang baguhin ang DNA ng
isang tao at gawin kauri nila. They saved my life by injecting me with Lakon’s
strain, and I became one of them.”

“Bakit kayo may involvement sa mga Lycan?”

“Because of my grandfather. Kaibigan siya ni Fhergus, they’re both soldiers, and
Fhergus is my father’s godfather na naging ninong ko na rin at ni Romi. Kami lang
ang taong nakakaalam ng kung ano sila. My family protects them at ganoon din sila
amin. We are like a family.”

“Kinagat ka ng isang Lycan. Muntik kang mamatay pero ganoon pa rin ang naging
tiwala n’yo sa kanila.”

“Katulad ng tao, katulad n’yong mga witches. May mabuti at masama, Luna. May
naliligaw ng landas. Nagkataon lang na kami kilala namin kung sino-sino sila, hindi
katulad mo na lahat ng kalahi ay tingin ay mabuti.”

“Walang sinaktan ang lahi namin. At bakit kayo dumami kung hindi kayang manakit ng
unang Lycan? Bakit naging taong-lobo si Fhergus kung ang paraan lang naman para
maging taong-lobo ay dugo ng tinatawag
mong Lakon?”

“Si Fhergus ang tanungin mo sa bagay na ‘yan. Tungkol sa pagdami ng Lycan dahil
iyong sa ancestor mo, Luna. Dahil sa mga Paganus at kay Seraphim.”

“Ano ang sinasabi mo?”

“Hintayin mo ang asul na buwan at malalaman mo ang kasagutan. Malayo ang nalalaman
mo sa totoong nangyayari. Bakit nila itinatago sa inyo? Dahil balak lang nila
kayong gamitin, lalo ka na, laban sa amin.”

“Ako? Nandito ako para sa kapatid ko, Romulus. Kayo ang unang nanggulo. Hindi namin
papayagan kung ano man ang binabalak n’yo. Sinimulan n’yo na ang panggugulo. May
ginahasang—”

Hindi niya kayang sabihin. Para iyong punyal na tumatarak sa puso niya. Hindi
dapat. Hindi niya dapat nararamdaman ang ganitong sakit. Ang mga maling ginawa ni
Fhergus ay parang lason na unti-unting pumapatay sa kanya. Magpapatuloy ito hanggat
hindi niya tinatanggihan si Fhergus bilang kanyang mate.

Bumangon si Romulus. “Tulad ng sabi ko sa ‘yo, may mga uri namin na masama pero
marami ang mabuti at ang hangarin lang ay katahimikan.”

At isa si Fhergus sa masasama.

Tumayo si Romulus. Napakunot-noo si Luna nang makitang kinalas nito ang sinturon ng
maong na pantalon at kapagkuwa’y ibaba iyon. Agad siyang nag-iwas ng tingin.

“Ano ba ang ginagawa mo?”

“May ipapakita lang ako sa ‘yo.” Nanlaki ang mata ni Luna nang bumagsak ang
pantalon at sumunod ang briefs sa damuhan sa kung saan nakatuon ang kanyang mata.

“Romulus! What are you doing?”

“Look at me, Luna,” he demanded.
“No!” tili niya. She was determined not to look at him but the cracking sound of
the bone forced her to snap his gaze toward him.

“What the hell!” Biglang napatayo si Luna at nanlalaki ang matang nakatitig kay
Romulus who stood before her completely naked. His body trembled and his face
distorted as if he was in pain. In a flash, she witnessed how his fangs grew
sharper. Claws ripped through his skin and grew longer. And his sclera turned black
and his eyes turned neon. His muscles continued bulging, stretching, as if he were
a man on steroids. The veins and muscles seemed to be exploding. Luna stepped back,
horrified as she witnessed his limbs grow longer, his mouth become a snout. Sharp
teeth grew in and and grey fur appeared all over his body. A tail began to sprout.
Muli siyang napaatras nang makita ang kabuang anyo nito. Huge. Sharp fangs. Long
limbs and grey fur. Romulus threw his head back and growled loudly. Muling tumitig
ang matatalim na mga mata nito sa kanya. Humakbang ito palapit sa kanya kaya muli
siyang umatras.

Are you scared?

She heard his voice in her mind. He was communicating with her telepathically.
Natigil sa paghakbang si Luna nang bumangga ang kanyang likod sa puno ng kahoy.

Mas lumapit pa si Romulus. Itinukod nito ang kamay sa puno. Tiningala niya ito.
Napakalaking nilalang.

Tingin mo ba sasaktan kita?

Hindi. Alam niyang hindi. Itinaas ni Luna ang kamay at inabot ang katawan ni
Romulus. Hinaplos niya balahibo nito. Madulas at
makintab ang balahibo nito.

“You look fierce and scary pero parang maganda ring maging pet.” Naagaw ni Luna
pabalik ang kamay nang manginig ang katawan nito. He just laughed kaya napangiti na
rin siya. Hindi siya makaramdam ng galit sa nilalang nasa harapan niya katulad na
lang din ng naramdaman niya sa itim na Lycan, kay Fhergus, nang unang tagpo nila.
Pero ang ginawa nito sa babae ay ang siyang naging dahilan para mamuhi siya. Tama
nga siguro si Romulus. May masasamang Lycan at may mabubuti rin at isa si Romulus
ay kabilang sa mabubuti habang si Fhergus ay kabilang sa masasama at manggagamit.

Romulus willed himself to turn into his human form. His body started to tremble
again in large quakes that shook his massive frame. She watched his transformation
in amazement. His face twisted as his bone snapped and he began to shrink. His
sleek grey fur retracted and
transformed into human skin. His claws and fangs disappeared until he completely
transformed and the man in front of her was completely naked. Bigla siyang nailang
dahil masyado itong malapit sa kanya. Hindi man lang dumistansya bago nagpalit
anyo.

Muling itinukod ni Romulus ang kamay sa katawan ng puno sa bandang taas ng kanyang
ulo. “Saan ang mas gwapo? In my Lycan form or like this?”

“Iyong may damit. Magbihis ka na.”

Malakas itong humalakhak pero ang halakhak ay naputol nang bigla na lang itong
tumilapon. Nagimbal si Luna nang makita ang pagtalsik ni Romulus at tumama ang
hubad na katawan sa puno.

Bumaling siya sa may gawa niyon. Itim na Lycan na may asul na mga mata. Galit na
galit ang anyo. Nag-aapoy ang mga matang humakbang para sugurin si Romulus.
“Fhergus!” Mabilis na tumakbo si Luna sa kinaroroonan ni Romulus at iniharang ang
katawan sa lalaki. “Ano ang ginagawa mo? Wala ka talagang sinasanto!”

You are mine, Luna! His growl invaded her mind. He was jealous. His possessiveness
was too much that it could hurt others.

“You don’t own me! I’m not your mate and will never be because I’m rejecting you!”

“Luna!” bulalas ni Romulus. Nahimigan niya ang matinding pagkabigla sa boses nito.

“I’m rejecting you, Fhergus! Leave me alone and find another mate. You have a lot
of women. I won’t allow you to use my body as a vessel of your strongest
offspring.”

Umatras si Fhergus. Bumagsak ang mga balikat nito habang ang mga asul na mata na
nakatitig sa kanya ay biglang napuno ng luha kaya biglang humupa ang galit na
nararamdaman niya.

Bigla itong tumalikod. Humakbang palayo pero napaluhod sa damuhan parang may
iniindang sakit. Ano ang nangyayari? Humakbang si Luna palapit pero muling tumayo
si Fhergus at tumakbo palayo.

“Hindi mo dapat sinabi ‘yon, Luna!” Nilinga niya si Romulus na nakatayo na.

“Why not? E iyon naman talaga ang gagawin ko.”

“Mahal mo siya!”

“Galit ang nararamdaman ko sa kanya!” Tumiim ang mukha ni Romulus. Kita niya ang
galit sa mga mata nito. Humakbang ito patungo sa kung saan nakakalat ang saplot
nito saka nagbihis.

“Marami kang hindi alam, Luna. Be careful of what you say, lalo na kay Fhergus.”
Pagkasabi nito ay naglakad na ito sa
direksiyon pabalik sa kampo.

“Siya na ang ipinagtanggol, sa ‘kin pa galit? Ang labo nito!”

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 35
374
56
6
“NASAAN na ba ‘yon?” usal ni Luna sa sarili habang hinahanap ang bote ng katas ng
wolfsbane. Dito lang niya inilagay sa kanyang damitan. Kukuha lang siya ng damit na
isusuot nang mapansin niyang wala iyon sa kinalalagyan nito. Ang narito na lang ay
maliit na itim na drawstring na pinaglalagyan nito.

“Ito ba ang hinahanap mo?” Napabiling si Luna sa pinto. Naroon si Romulus.

Nakasandal sa hamba habang hawak ang bagay na hinahanap.

“Extract of wolfsbane, a very deadly poison that can repel and weaken or might kill
fantastical creatures like us…Lycan.”

Itinapon ni Romulus ang botelya sa kama.

“I’ll let you, Luna. Do what you want.” Pagkasabi niyon ay lumabas na ito.

Humakbang si Luna palapit sa kama at naupo sa gilid niyon. Inabot niya ang botelya.
Pinagmasdan niya ang maliit na bote na may kulay asul, halos magkulay ube, na
likido. This was harmful to werewolves. Lahat ng weapon, mapa-punyal man o shuriken
ay pinapahiran nila nito. Ayon sa mga pinuno ay kaya nitong paralisahin ang taong-
lobo at mas magiging fatal ang matatamong pinsala kung may lason na ito. Mas
tinatawag nila itong Aconitum. It could be found in mountains throughout western
and central Europe.

Hinahalo ito sa ginawang bala ng baril na tinatawag nilang silver nordic blue
ammunition. A type of silver bullet filled with Aconitum fluid. Ibinigay sa kanya
ito ni Braham, ang misyon niya ay ang pasukin ang headquarters ng mga Lycan, at
gawan niya nang paraan kung paanong maiipasok
ito sa katawan ng mga ito bago lumabas ang asul na buwan.

Ayon kay Braham ay iyon ang araw ng kalakasan ng mga Lycan at kailangan nilang
pahinain dahil tiyak na marami na namang mabibiktima. May mga larawan itong
ipinakita sa kanya. Mga larawan ng mga nabiktima ng taong-lobo labing siyam na taon
na ang nakakalipas. Sa gabing paglitaw ng double blue moon.

HINDI maiwasan ni Luna ang isipin si Fhergus habang nakatitig sa bakanteng silyang
madalas na upuan ni Fhergus sa tuwing kakain sila. Wala si Fhergus doon at ilang
araw na. Dinamdam ba nito ang rejection na ginawa niya? She doubted it. Hindi siya
ganoon kaimportante kay Fhergus. Ginamit lang naman siya nito. Ginamit nitong
advantage ang pagiging mate nila para manipulahin ang damdamin niya at para
makakuha ng impormasyon
tungkol sa kanila.

“Sumama si Fhergus kay Alfonso. May inaayos lang na problema but he’ll be back.”
Kumurap si Luna at bumaling kay Manoela. Nakangiti ito. Nahihiya siyang nagyuko.
Masyado ba siyang obvious na pinangungulian ang presensiya ni Fhergus.

Hindi niya man gusto at ayaw man niyang aminin pero hindi niya iyon maitatanggi.
She missed him. She missed his presence. She missed his touch and kiss.
*

NILIBANG ni Luna ang sarili sa paglilibot sa hardin. Sinamahan naman siya ni

Manoela. It had been two weeks since she saw Fhergus. Hindi pa naging maganda ang
huling pag-uusap nila. Pero sa bandang huli ay ayos na rin ‘yon. Mas hindi niya ito
nakikita mas makakaiwas siya sa tukso. Siguro natanggap na rin naman ni Fhergus ang
rejection niya.
“Napakaganda ng lugar na ‘to.”

Napakaraming bulaklak from ordinary to exotic flowers. They grew beautifully,

stunning and picturesque. It amazed her that these kinds of flowers, Glory of the
Snow, Pieris, English Primrose which only bloomed in cold winter grew in tropical
zone. Buhay na buhay ang bulaklak. Malulusog. The pieris’ hundreds of bell-like
flowers dangle from fine stems on the striking evergreen shrub. Glory of the Snow
came in starry blues, pinks, and whites. English Primrose was a dainty flower.

Because of Manoela’s magical power.

“Sabi ni Romulus isa kang fairy at ikaw ang nag-aalaga sa lahat ng may buhay rito.”

Ngumiti si Manoela bilang tugon.

“I love fairies…lalo na ng bata pa ako…oh, well sino ba naman ang batang walang may
gusto sa fairy? Ano ang kapangyarihan
mo?”
Humakbang si Manoela patungo sa kumpulan ng mga tulips at pumitas ng isa. Sumunod
naman si Luna rito. Dinala nito ang bulaklak sa ilalim ng ilong at sinamyo iyon.
Bigla na lang nitong nilamukos ang bulalak kapagkuwan. Ngumiti si Manoela kay Luna
at unti-unting ibinukas ang nakakuyom na kamay. Napasinghap si Luna ng sa pagbukas
ng palad ay lumiwanag iyon at sa ibabaw ay may sumasayaw na maliit na fairy.
Kumukumpas ang pakpak at kulay berde ang suot nito at may gintong buhok.

“Wow!” Ibinaba ni Luna ang mukha. Itinukod ang mga kamay sa tuhod. “Friends pala
kayo ni Tinkerbell.”

Tumawa si Manoela at muling ikinuyom ang palad. “Ilan lang ‘yan sa mga kakayanan
ko. I can talk to animals too, and I can cast spells and curses. Pero sa good
curses lang ako magaling.”
“May wings ka ba?”

“Wala. I’m not a pure blood fae.”

“Part Lycan ka rin?”

Umiling si Manoela. “Half-fae, half-witch.”

Her eyes widened in surprise. “Witch ka? Magkatulad tayo kung ganoon? Then why are
you here? Hindi ba dapat nasa panig ka namin?”

“I’m not Paganus, Luna. I’m Elysian.”

“Elysian?”

“A small tribe from Portugal like Paganus.” Naglakad si Manoela patungo sa wooden
bench at naupo roon. Sumunod naman si Luna at tumabi rito. She wanted to hear her
story. Habang tumatagal siya sa lugar na ito ay wala siyang ibang nakikita kundi
kabutihan ng mga tao—Lycan dito. May
ilang mukhang hindi siya gusto katulad na lang ni Damon na laging masama ang titig
sa kanya.

“Iba ang Elysian sa Paganus. All Paganus practice witchcraft while Elysian is a
simple tribe that live in the mountain of Culebra. Wala kaming gusto kundi ang
katahimikan. Nagkataon lang na angkan namin ay may kakaibang abilidad. My father
was a warlock, he was a leader of our tribe and our mother was a fairy. They died
when I was just a kid. They were killed by other fairies because having
relationships with humans is a sin…and yes, may ganyang rule ang fairies. They
aren’t that good like what kids believe they are.”

Tumingala sa langit si Manoela. Lumanghap ng sariwang hangin bago muling nagpatuloy

sa pagku-kwento.

“Sinubukan naming tumakas pero hindi pinalad ang magulang namin. They died. Kami ng
kapatid ko ang nakatakas, and
years after bumalik kami sa tribu namin na pinagsisihan namin dahil…iyon na pala
ang magiging katapusan ng buong tribu namin.”

Bumaha ang lungkot sa mukha ni Manoela.

“Ano ang nangyari?”

“My sister, Genoveva, is a great healer, but aside from that, she can make
predictions. Nagsimula siyang makilala sa maraming lugar. Umabot sa palasyo ang
galing niya. Kinuha siyang tagapagamot ng hari at mga sundalong nasusugatan.
Maraming beses na nailigtas ang palasyo sa tangkang pagsakop ng kalabang bansa
dahil pangitain ni Genoveva na ikinagalit ni Lusintania na siyang pinakamagaling na
healer sa buong Portugal noon. Ito ang tagapagamot sa palasyo nang wala pa ang
kapatid ko.”

“That’s my great great grandmother.”

Tumango si Manoela. “Naging sakim siya sa kapangyarihan. Natakot na tuluyan siyang
mabaon sa limot kasama ang kanyang tribu na siyang pinakakilala at iginagalang na
tribu sa buong Portugal. Gusto niyang patunayan na mas mahusay siya. Sa tulong ni
Seraphim, nagawa niyang makakuha ng mas malakas na kapangyarihan kasama ang kanyang
buong ka-tribu. At iyon ang tinatamasa n’yo ngayon.”

Except her. Wala siyang kapangyarihan katulad ng sa mga kasamahan niya.

“Sino si Seraphim?”

“Isang arkosios. A race of hybrid beings who are half-angel and half-demon.”

Half-angel, half-demon. May ganoon ba talaga?

“Then what happened?”

“Diablo is Seraphim. He’s evil. He wouldn’t

give something without expecting in return. He has the ambition to rule the whole
country, the whole world if possible. He did everything to abolish the monarchy,
but Lakon made it hard for him.”

“Lakon?”

“The first Lycan. He was part of the nobility in Portugal. He was a chief minister
to the king, until he became a count and Marquis. Nagpapalit-palit siya ng title sa
paglipas ng panahon. He’s been protecting the monarchy. Iyon ang pangako niya sa
kaibigang hari—to protect the Brigantine Dynasty, but he ended up failing when
Seraphim executed an evil plan. Seraphim is also a nobleman. He was Marquis of
Palmela by decree of the Queen. Hindi siya nakuntento sa titulong iyon. He wanted
more. He wanted to be king. He wanted to rule the whole country. Sa simula,
napagtagumpayan ni Lakon na pigilan ang mga binalak na pagsira ni Seraphim sa
monarch kaya naging matindi ang galit ni
Seraphim kay Lakon Si Lakon ang laging pinapaburan ng hari hanggang sa ibisto nito
ang mga anumalyang ginagawa ni Seraphim kaya binawi ang ibinigay na titulo rito.
Nabisto ni Seraphim ang sekreto ni Lakon at ng pamilya ni Alfonso. Ang pagiging
taong-lobo ng mga ito.”

“Ang pamilya ni Fhergus?”

“Yes. Iyon ang ginamit ni Seraphim para pabagsakin ang dinastiya Braganza. Ibinisto
ang pagiging taong-lobo ng pamilya ni Alfonso na siyang dapat na susunod na
magiging hari. Walang nagawa si Alfonso kundi ang tumakas, itakas si Fhergus, ang
mag-ina. Si Reyna Carlota ang pumalit sa trono at ang asawa nito na isang prinsipe
ng Germany.

Nakipag-ugnayan si Seraphim kay Lusintania. Nilason ni Seraphim ang isipan nito.

Ginamit ni Seraphim ang matinding pagnanais ni Lusintania para magkaroon ng mas
malakas na kapangyarihan para
manipulahin ito. She was afraid of being beaten by Genoveva and she lost her fame
completely. She was afraid to lose people’s respect. Na mawala ang respeto ng mga
tao sa tribu nila. Mahusay sa pagbibigay ng masamang sumpa si Lusintania. Ibinigay
niya kay Lakon ang sumpa. Nang araw ng coronation ceremony sa palasyo para sa
bagong hari ay gumana ang sumpa.”
“Pero ang sumpa na ibinigay ni Lusintania ay ang pagiging taong-lobo, ‘di ba?”

“Iyon ang alam mo, Luna. Gumawa sila ng kwento para paniwalain ang bagong
henerasyon.”

“Ano ang sumpa?”

“Kalakasan ng mga taong-lobo ang bilog na buwan. Lalo na ang blue moon at blood
moon. Pero dahil sa sumpa ni Lusintania ay naging kahinaan nila ito. Hindi lahat ng
full moon. Ang asul na buwan lang dahil siguro nang araw mismo na iyon ibinigay ni
Lusintania ang sumpa…sa gitna ng seremonya ay nagbagong anyo si Lakon. Hindi niya
nakontrol ang sarili. Naging halimaw. Nawala sa sarili. May mga tao siyang nakagat.
Ang iba ay namatay habang ang iba ay naging taong-lobo.”

Hindi alam ni Luna kung papaniwalaan niya ang mga sinasabi nito. Lumalabas sa
kwento nito na ang kanilang pinagmulan ang masama.

“Paano n’yo namang nasiguro na nagkaganoon ang Lakon na ‘yon dahil sa sumpa? He’s a
monster at malay mo ganoon na talaga ang gawain niya. Nagkataon lang na-expose siya
sa tulong ni Lusintania.”

“He’s a good man, Luna. At hindi ganyan ang mga Lycan. Hindi mo alam kung ano ang
ginagawa nila sa tuwing darating ang asul na buwan para lang hindi sila
makapanakit. Si Lusintania ang dahilan—”
“Do you have proof? Nakita mo ba na siya mismo ang nagbigay ng sumpa. Diablo si
Seraphim at marami siyang kayang gawin kahit ang pagbibigay ng sumpa.”

Umiling siya. “Hindi. Sanggol pa lang si Seraphim inalis na ang demonic power nito
ng inang anghel nito at natira lang ang angel grace nito kaya hindi lahat ng
kapangyarihan ng isang demonyo ay na-access ni Seraphim. Nagbasakaling mamumuhay na
isang normal na bata si Seraphim o mas mananaig ang kabutihan pero hindi…naging
masama pa rin ito. At ang ka-tribu mismo ni Lusintania ang nagbigay ng babala sa
amin.”

“Bakit ka nagpapaliwanag sa babaeng ‘yan?”

Sabay na napabaling si Luna at Manoela kay Damon na nakatayo sa hindi kalayuan.

Naglalakad ito palapit sa kanila.

“Kahit anong pilit n’yong ipaintindi sa kanya,

kakampihan pa rin niya ang kalahi niya.”

“Damon!” saway ni Manoela.

“Kaya mga ‘yan lumapit dahil may binabalak. Hindi ko maintindihan sa inyo kung
bakit dinala n’yo pa rito. Ngayon, hindi ako magtataka kung magkatotoo nga ang
propesiya!”

Ramdam ni Luna ang matinding galit ng lalaki sa kanya. Kulang na lang ay bugahan
siya ng apoy. Kung wala siguro si Manoela ay nasaktan na siya nito. Tingin yata ng
lalaking ito uurungan niya ito.

“Kaya huwag kang tutulog-tulog baka hindi ka na magising.” Kumuyom ang mga kamao
nito at humakbang palapit sa kanya. Madilim ang mukha. Mukhang sasaktan na talaga
siya.

“Damon, stop that!” saway ni Manoela. Umatras si Damon habang may masamang titig
kay Luna bago ito naglakad palayo.
“Pagpasensiyahan mo si Damon.”
“He doesn’t like me. Well, hindi ko rin naman siya gusto. Napakayabang!”

“Mabait naman siya. Hindi lang niya nagugustuhan ang mga nangyayari. He believes
that Lycan and witches are mortal enemies and it will never change.”

“I think he’s right.”

“Really? Do you believe that? Mas okay rin ba sa ‘yong may lahi ngang malilipol?”

Sa isipang iyon ay kinikilabutan siya. Iyon nga ba ang gusto niya? She aimed to
annihilate Lycans—the whole species but now…will she be happy if that happens?
She’ll be happy if Fhergus, Romulus and Axton die. Kamumuhian siya ng kapatid niya.

“That’s a prophecy,” mahina niyang usal. Hindi nababago ang propesiya.

“Prophecies can change, Luna. Why don’t we destroy the root of this feud? Si
Seraphim…si Seraphim na siyang naglason sa utak ng mga Paganus para kamuhian ang
mga Lycan.”

“Ni hindi ko nga kilala ang Seraphim na sinasabi mo. At bakit ka tumutulong sa mga
Lycan? Ano ang atraso ng lahi namin sa Elysian?”

“Dahil pinatay nila ang tribu namin. Si Lusintania at Seraphim. Dinagdagan nila ang
galit ng taong-bayan. Nilason ni Lusintania at Seraphim ang isipan ng mga ito at
sinabing kakuntsaba si Genoveva ni Lakon…” Bumakas ang muhi sa mukha ni Manoela
nang maalala ang masamang nakaraan. “They burned down our village kasama ang lahat
ng Elysian. Mga sigaw, pagtangis mula sa mga katribu namin ang naririnig ko habang
nakatanaw at walang magawa para isalba ang buhay nila. Kitang-kita ko ang pagsigaw
ni Genoveva
habang nasusunog ang katawan…habang si Lusintania ay nasisiyahang nanonood.”

Nakaramdam ng matinding hapdi sa puso si Luna dahil sa narinig. Nakikita niya sa

isipan ang sinapit ng ka-tribu nito. Ginawa ba talaga iyon ni Lusintania? Ang
ganoong bagay. Karumaldumal na bagay. Napahawak sa noo si Luna. Bakit iba ang alam
niya? Bakit naman magsisinungaling ang mga matatandang Paganus? Bakit
magsisinungaling si Maddalena? Ang lahi nga ba niya ang nagsisinungaling o
binibilog lang ni Manoela ang ulo niya? Sa nakikita naman niya walang masamang
gustong gawin ang Paganus. Binuo ang hunters para sa paghahanda kung salakayin sila
ng Lycan. Ni hindi nga sila gumawa ng gulo. Ang mga Lycan ang may ginawang gulo.

“Alam namin ang pinaglalaban namin. Naghahanda lang naman kami para sa atake ng mga
Lycan. Nananahimik kami pero sina Fhergus ang nanggulo. Kinuha nila ang kapatid ko
at pagkatapos ako.”
“Dahil sa propesiya. Kailangan nilang malaman ang makakapagtanggal ng sumpa dahil
kung hindi, lahi nila ang malilipol.”

“At kapag nawala ang sumpa? Lahi namin ang lilipulin n’yo.” Tumayo si Luna. “Parang
sinasabi n’yong gusto n’yong tulungan ko kayo at talikuran ang lahi ko, ganoon ba?”

Sa hindi pag-imik nito ay alam na niya ang sagot. Ngayon alam na niya kung bakit
ang bubuti ng pakikitungo ng mga ito sa kanya.

Gusto nitong talikuran niya ang lahi niya at kumampi rito. Hindi niya magagawa!

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 36
424
63
13
ISINAMA siya ni Romi at Logan sa kung saan naroon ang mga Lycan nagtitipon-tipon
para sa pagbabagong anyo. Wala si Romulus, wala rin si Fhergus. Wala siyang ideya
kung saan naroon si Fhergus. Ayon naman kay Romi nasa Portugal si Romulus ngayon
kasama raw si Beatrix para business trip. Ang gagang ‘yon, mukhang ang sarap ng
buhay. Pa-business-business trip na lang.

Alam na rin ni Romi ang tungkol sa kanya, ang totoo niyang pagkatao. Mukhang bawal
secret sa mga ito. Agad na nalalaman ng bawat isa ang mga ganap. Kaya nga ang sama
ng tingin lagi sa kanya ng iba na akala mo ay may gagawin siyang hindi maganda.

“Hello, everybody!” Romi greeted the group cheerfully. “Mama and I baked red velvet
cheesecake crinkles. I know you love that.” Nilinga ni Romi si Logan na siyang may
dala ng picnic basket na puno ng crinkles. Nagtinginan
naman ang mga naroon sa isa’t isa. Pagkadisgusto ang makikita sa mukha ng mga ito.

“Romi, kakatakbo lang namin,” sabi ng isang lalaking Lycan.

“E ‘di tumakbo uli kayo. It’s our playtime, guys!” Humalukipkip si Romi at
pinatulis ang bibig.

“Ano na naman ang consequence ng talo?”

“Surprise. You’ll know after the game.”

“Romi, talaga, lagi na lang kaming pinaglalaruan,” raklamo ng isa pa.

“C’mon guys, consider this your training. Baka nakakalimutan n’yo, anytime soon ay
susugod na ang mga witches. Hindi natin alam kung anong kapangyarihan mayroon sila.
Strength and agility lang ang mayroon kayo pero wala kayong powers.”

Awtomatiko napatingin si Luna kay Damon na nakasandal sa isang puno. Katulad ng

hinala ay nakatitig nga ito sa kanya. Masama ang pagkakatitig.
“Pass ako.” Si Connor na lumapit kay Logan para kumuha ng crinkles pero agad itong
pinigil ni Logan.

“Hindi ka sasali pero kakain ka ng crinkles? Naol makapal mukha, ‘no?”

“Grabe naman! Isa lang.”

“Hindi. For players only.”

“Iba naman kasi ang trip nitong si Romi. Hirap na hirap akong patubuin ang lahat
buhok ko sa katawan. Mantakin mo. She fucking had me lasered out all the hair of my
Lycan’s body because she was curious abou what we looked like without hair.”
Napatawa ang lahat sa kwento ni Connor.

“Tapos itong si Manoela napakadamot pa. Kaya naman gumawa ng hair grower potion.
Hay, basta ayoko!” Naglakad ito patungo sa isang puno at naupo roon.

“Pucha! Baka mamaya ma-curious na naman ‘yan kung ano ang itsura natin nang walang
titi.”
Malakas at masayang tawanan ng lahat ang pumuno sa kagubatan. Maging si Luna ay
napangiti. Pinagmasdan niya ang bawat naroon na masayang tumatawa. They all seemed
kind. Bakit hindi na lang magkasundo ang dalawang lahi? Bakit kailangan may isang
mawala? Ilang araw na niyang iniisip ang sinabi ni Manoela. Maaaring walang dugong
dumanak. Walang lahing malilipol. Pero nagsasabi ba ito ng totoo? O nililinlang
lang siya?

Sino ba si Seraphim? Nag-e-exist ba talaga ito? O gawa-gawa lang ni Manoela? Hindi

man lang nabanggit sa kanila ang tungkol kay Seraphim. Kahit si Maddalena. Ang
kanyang mga magulang kaya, may alam kaya sa bagay na ito?

“Bakit hindi natin isali si Luna?” Napagawi ang tingin niya kay Katharina.
Humakbang ito palapit sa kanya. “Since duo naman lagi ang game. Partner kami.”
Ikinawit nito ang braso sa kanya.

“Pero matatalo kayo. She’s an ordinary woman. I mean, a witch without supernatural
ability,” ani Romi.

“Sige. I’ll join,” she announced. Ayaw niyang maging KJ at medyo naiinip rin siya.
Ilang linggo
na siyang hindi nakakatakbo sa gubat at hinahanap iyon kanyang katawan. Lately,
nakakaramdam siya ng frustration dahil sa kawalan ng heavy physical activity. She
needed it. Siguradong kailangan ng pisikal na lakas sa larong ito at iyon ang gusto
niya.

“Are you sure?”

Nginitian niya si Romi at bahagyang tumango.

“I like it! You aren’t KJ, ah!” Si Katharina.

“I still don’t like you. I want to join.” Malakas na humalakhak si Katharina. Ewan
ba niya. Ang init ng dugo niya sa babaeng ito. Paano, nililingkis lagi si Fhergus
sa harapan niya. Nakakaasar.

“Ikaw naman, masyado kang selosa.” Hinila siya nito palapit sa katawan nito. Muli
lang siyang tinawanan nang irapan niya.

“Alright, it’s a duo partner again. Magre-race kayo. Kung sino ang unang
makakabalik siya ang winner, at ang huling makakarating ang tatanggap ng surprise
prize. But let’s put a twist on it. Para sure na walang mandadaya. Same route, but
you guys have to get the Periwinkle
flower in the cave. Kaya?”

“Ang dami mo talagang kalokahan, Romi! Mahirap kunin ang bulaklak na ‘yon,” reklamo
ni Connor.

“Bahala kayo but that’s my rule.” Humalukipkip si Romi. Si Logan na ngisi-ngisi ay

naupo sa ilalim ng malaking puno.

“Go! You can do it. It’s your training to face the demon, because soon you will
face a stronger demon than that evil spirit,” Logan said before stuffing his mouth
with crinkle.

“Sure ka, Logan? Baka gamitin lang sa ‘yo ni Romi ang bulaklak.” Napatigil si Logan
sa pagnguya at napabaling ang tingin kay Romi. Namaywang si Romi at masamang
tinitigan si Connor.

“I ordered the game to start now!” ma-awtoridad na sabi ni Romi.

“Galit na si brat. Tara na!” sabi ng isang Lycan na tumayo mula sa pagkakahiga sa
damuhan.

“I’ll join.” Si Damon na humakbang palapit kay

Connor.

“Tayo partner, Connor.” Napilitang tumayo si Connor.

“Ano consequence sa talo?”

“Surprise nga! Ang kulit ni Connor.” Napakamot ito sa ulo. Bumaling kay Logan.
Nilapitan nito ang basket at kumuha ng maraming crinkles.

“Baon lang,” ani nito nang pinangunutan ng noo ni Logan.

Nag-partner-partner ang lahat at nang maibigay ni Romi ang hudyat ay nagsitakbuhan

ang lahat. Si Katharina ay gustong magpalit anyo at pilit siyang pinapasampa sa
likod nito pero hindi niya gusto. Kaya niyang tumakbo. Sinabi na lang niyang mas
gusto niya ang suot nitong neon green na yoga pants at sports bra kaysa sa
balahibo. Napatawa si Katharina at hindi na pinagpilitan ang gusto. Si Luna naman
ay isang itim na yoga pants at puting sando ang suot habang sa ilalim niyon ay itim
na sports bra.

Ang bilis ng mga Lycan. Sila ni Katharina ang nahuhuli at dahil iyon sa kanya. But
not bad
because the distance they had from other groups wasn’t that far.

“Just relax, hindi sila mauuna sa atin. Siguradong mahihirapan sila sa pagkuha ng
bulaklak sa kweba.”

“Bakit?”

“May mag-asawang panterang nagbabantay sa bulaklak. Take note, not ordinary

panthers. Ang sabi, mga alagad ni Asmodeus. Asmodeus is a demon of lust and anger,
the prince of wanton. He prevented married couples from having intercourse,
destroyed new marriages, forced husbands to commit adultery. In short, ampalaya
siya. Ayaw niya ng forever kaya pinababantayan niya ang bulaklak na Periwinkle
since this flower, according to legend, if its leaves and flowers are consumed by a
couple together, love blossoms between them. And it’s also used to voodoo spells of
love.”

Mahabang paliwanag ni Katharina habang tumatakbo sila. Walang itong bakas ng pagod.
Hindi man lang hinihingal samantalang siya ay nakakaramdam na ng pagod.
“Hindi ba nila sasaktan ang pantera?”

“Magagalit si Manoela kapag ginawa nila ‘yon. Si Manoela ang nagdala sa pantera na
‘yon dito. Sadyang sinaniban lang ng evil spirits pero alaga pa rin ‘yon ni
Manoela. They can’t hurt them. Hinayaan na lang din Manoela ang evil spirits,
maganda raw ‘yon para hindi samantalihin ng mga gustong mamikot. Sayang nga, e.
Kung madali lang kunin ang bulaklak ginamit ko na ‘yon kay Fhergus.”

Malakas na tumawa si Katharina nang samaan niya itong tingin. “Selosa!”

Inirapan niya ito saka nagpatuloy sa pagtakbo. Muli siyang bumaling kay Katharina.
Napakaganda ng babaeng ito. She was wearing a sleek high ponytail. Banat ba na
banat iyon kaya pati ang mata ay lalong nabanat kaya mas matapang tingnang. Fox
eyes kung tawagin ang mga mata nito. Itong klase ng mga babae ang tipo ni Fhergus.

“Naging girlfriend ka ni Fhergus?” she suddenly asked. It was too late to take it
back.

Nanunukso itong ngumiti. “Jealous?”

“No! I’m just asking.”

“How I wish. Ikaw ang girlfriend niya, ‘di ba?”

“I’m not!” mariin niyang tanggi. “Oh, shit!” Luna howled, shocked when she was
caught by the leg snare trap. Natigil sa pagtakbo si Katharina at tiningala si Luna
na nakalambitin nang pasuwi sa puno habang nakatali ang dalawang paa.

“Oh, I forgot to warn you. There are different kinds of traps scattered here. Alam
mo na, baka may makapasok.”

Kinuha ni Luna ang butterfly knife sa kanyang tagiliran. Inabot niya ang tali saka
pinutol iyon. Mabilis iyong naputol sa talim ng kanyang kutsilyo. Bumagsak siya
damuhan.

“Impressive knife, ah?” She quickly moved her hand to flip the bite handle.
Ibinilik niya sa pagkakaipit ang balisong matapos isara. Pinukol niya nang masamang
titig si Katharina na nag-peace sign naman sa kanya. “Follow me.”

“Bakit may hinala akong sa kamatayan mo ako dadalhin?”

Tumawa si Katharina. “E ‘di pinatay din ako ni Fhergus at Romulus. Girl, alam mo
bang ibinilin ka ng dalawang ‘yon sa ‘kin. Kahit ayaw ko, wala akong magawa. Hindi
kaya kita gusto.”

“Hindi rin naman kita gusto ‘no. Hater kaya ako ng malalandi.”

“Sobra!” Malakas siyang itinulak ni Katharina. Hindi niya iyon inaasahan. Hindi
siya nakapaghanda kaya para siyang maliit na bagay na tumilapon.

“Oh my God! I’m sorry!” Nananadya talaga ang babaeng ito. Muli niyang hinugot ang
balisong sa tagiliran, mabilis na iginilaw ang kamay. Nilaro iyon.

“Ikaw, nananadya ka talaga!”

“Hoy, Luna! I’m Lycan, duh! Natural, titilapon ka. Hindi malakas ‘yon. That’s
normal.” Hindi talaga siya papayag na hindi makaganti sa babaeng ito.

Patakbong sumugod si Luna at inambahan ito ng saksak pero mabilis na nakailag si

Katharina. Kahit naman masugatan niya ito hindi naman ito
mamamatay. Her species had regenerative abilities that they could heal instantly.
Hindi naman niya ito pupuruhan. Gagalusan niya lang ang magandang mukha nito.

“You bitch!” Luna sneered, anger bubbled within her when her flirting with Fhergus
flashed in her mind.

“Are you kidding?”

“Do I look like I’m kidding here?”

“Oh, gosh! You are a little crazy witch. I’ll make you patol na!” tili nito sa
huling sinabi nang iwasiwas niya ang punyal at tamaan ang braso nito. Agad namang
humilom iyon.

“Laliman natin,” nakangisi niyang sabi. Tumiim ang mukha ni Katharina.

“Hinahamon mo talaga ako.” Katharina stepped back, angled her foot around forty-
five degrees, sitting flat on the ground. She raised her hands, leveling them with
her cheeks. Luna did the same. She got into an active stance so she can move around
freely.
“If I hurt you, huwag kang magsusumbong kay Fhergus!”

“Shut up and fight!” Nanguna si Luna sa pagsugod. Nagpalitan ng bitaw ng suntok ang
dalawa pero kapwa nila iyong naiiwasan at nasasangga.
When Katharina threw a solid knockout punch, she immediately stepped out of the
way, blocking her arm with hers. She took that chance to strike her on her ribcage
with a solid punch. Muli siyang umatras at may proud na ngiti sa labi.

“Pinagbibigyan lang kita!” Muli siyang inatake ni Katharina. Mas mabilis ang naging
kilos nito pero lahat ng suntok nito ay nasangga niya maliban nang bigla itong
umikot at nagpakawala ng malakas na sipa. Tinamaan siya sa sikmura at tumilapon.

Tinaasan siya ng kilay ni Katarina habang nakapaywang. “Hindi pa ‘yan ang buong
lakas ko, Luna. Don’t dare me. Let’s stop this nonsense and let’s play.”

Tamayo si Luna. Humigpit ang hawak niya sa balisong. Napatingin naman si Katharina
sa
nakakuyom niyang mga palad. Tumiim ang mukha nito nang makitang wala pa siyang
balak tumigil. Agad nitong ipinusisyon ang sarili nang mabilis siyang tumakbo
pasugod sa babae. Nang malapit na siya ay biglang umikot si Katharina kasabay nang
mabilis na pagtaas ng paa nito pero sa hangin lang iyon tumama nang bigla siyang
lumundag. Umikot ang katawan sa hangin at pagbagsak niya sa likuran ni Katharina ay
hawak na niya ang buhok nito.

Tumili si Katharina nang itulak niya ito padapa sa damuhan. Ipinatong niya ang
tuhod sa likod nito at hinila ang buhok saka inilapat sa makinis nitong pisngi ang
matulis na balisong.

“Handa ka nang sugatan ko ang hindi naman kagandahan mong mukha?”

Tumawa si Katharina. “Are you that insecure with me?”

“Matangkad ka lang pero mas maganda ako sa ‘yo.”

“Alam mo bang hindi ang katulad mo ang type ni Fhergus? Bansot is not his type.”
Nanggigil niyang hinila ang buhok ni Katharina at lalong idiniin ang dulo ng
balisong sa mukha nito. She was ready to cut her face but someone interrupted them.

“What’s going on here?” Agad na binitawan ni Luna si Katharina at humarap sa

nagmamay-ari ng boses. Si Damon. Galit itong nakatitig sa kanya.

“Nothing, Damon.” Si Katharina na tumayo mula sa pagkakadapa.

“Nothing! We’re just playing.” Pinagpag nito ang katawan. Nilapitan siya ni
Katharina at ikinawit ang braso sa kanyang braso. “I’m playing with my best
friend.”

Sinamaan niya ito ng tingin saka nilaro ang balisong sa kamay niya. Natawa si
Katharina. Ibinalik niya ang balisong sa pagkakasuksok niyon sa kanyang tagiliran.
Muli silang tumakbo ni Katharina. Nakasunod naman sa kanila si Damon na para bang
binabantayan siya.

Narating nila ang sinasabing kweba. Hindi nga makapasok ang mga Lycan sa loob.
Galit na nakabantay ang dalawang pantera. Hinawi ni
Katharina ang mga kasamahan para bigyan sila ng daan.

“Luna, we need to get the sparkling Periwinkle. Nag-iisa lang iyon. Isang beses
lang sa isang taon nagkakaroon ng sparking Periwinkle at iyon ang kailangan nating
makuha. Kaya mo?”

Hindi niya sinagot si Katharina. Nakatuon lang ang mata niya sa pantera na
nanggagalit. Humakbang ang pantera kaya umatras ang mga kasamahan nila kasama si
Katharina pero si Luna ay nanatiling nakapako sa kinatatayuan habang sinasalubong
ng titig ang matatapang na mga mata ng pantera.

“Why don’t we kill that?” rinig niyang suhesyon ng isa.

“Go! Para ikaw ang isunod ni Manoela,” ani naman ni Katharina.

Pigil ang paghinga ni Luna nang lapitan siya ng dalawang nilalang. Umalulong ito at
bigla na lang dumapa sa kanyang harapan na para bang lumuluhod sa kanya. And that
amazed her. Dahan-dahan ang ginawang pagluhod ni Luna sa harapan ng dalawang
pantera. Marahan niyang
inilapat ang mga kamay sa ulo ng dalawang pantera. Nakakamangha. Paano niyang
napapaamo ang mga ito?

“Maaari ba akong kumuha ng bulaklak?” Inangat ng dalawang pantera ang ulo at

tumitig sa kanyang mga mata.

“Maaari, mahal na prinsesa!”

Bahagyang nanglaki ang mata ni Luna. Kaya niyang kausapin ang mga ito. At bakit
prinsesa ang tawag sa kanya?

“Luna, you can tame them. Now get the flower,” utos sa kanya ni Katharina.

Hinaplos ni Luna ang ulo ng dalawang pantera saka tumayo. Humakbang siya papasok sa
kweba. Madilim sa loob pero makikita ang nakagandang bulaklak na nasa itaas ng bato
dahil kumikinang ito. Isang kumpol lang iyon habang ang ibang bulaklak ay parang
normal lang. Agad niyang nilapitan ang bulaklak at pinitas. This task was easy.
Mahirap para sa mga Lycan pero napakadali sa kanya na hindi niya maintindihan.
Sabagay, si Fherlus ay galit sa mga Lycan at ganoon din siguro ang ibang hayop kaya
nagwawala.

Lumabas siyang dala ang bulaklak. Pumalakpak si Katharina na agad siyang

sinalubong.

“Sabi na nga ba hindi ako nagkamali sa pagpili sa ‘yo as my partner.”

“This is easy.”

“So paano, guys, mauna na kami.”

Tatakbo na sana pabalik si Katharina at Luna nang bigla namang agawin ni Damon ang
bulaklak.

“Hey, Damon! Huwag kang madaya!” tili ni Katharina.

“Walang rules na hindi pwedeng mang-agaw.” Nakangisi itong tumakbo palayo na

sinundan naman ni Connor.

Bwisit! Akala mo napakagaling tapos ngayon mandadaya. Hinding-hindi siya papayag.

“Let’s go, Katharina. Habulin natin siya.” Hindi naman nagdalawang isip si
Katharina na
sumabay sa pagtakbo kay Luna. Kumukulo talaga ang dugo niya sa Damon na ito.
Lantaran nitong ipinapakita sa kanya kung gaano siya nito hindi kagusto at laging
may masamang sinasabi sa lahi niya. Hindi siya papayag na maisahan nito. Ipapakita
niyang walang Paganus ang nagpapatalo.

“Gosh, Luna! Ang bilis mong tumakbo kumpara kanina,” kumento ni Katharina. “Being a
witch, is this your ability? Hindi totoong walang kang kakayahan?”

“Shut up, Katharina! Focus! Hindi tayo pwedeng matalo ng Damon na ‘yon!”

“Whew! Ang sungit mo talaga!”

“That bastard! Masyadong mayabang madaya naman! Hindi ako papayag na matalo niya.”

“Damon is one of the best in terms of fighting. Kaya nga hindi na namin ‘yan
pinapasali kasi mahusay siya. No chance to win, Luna.”

“We can still see them.”

“Malapit na sa finish line, Luna. Maabutan ko man

siya hindi ko maaagaw sa kanya ang bulaklak. Hindi siya papayag.”

“Can you increase your speed?”

“I can if I shift pero maiiwan kita.”

“Shift.”

“What?”

“I said shift!”

“Fine!” Bigla na lang nawasak ang damit ni Katarina nang unti-unti nga itong
nagbagong anyo habang mabilis na tumakbo. Brown ang balahibo nito. Nang tuluyan
itong makapagbagong anyo ay bigla niya itong sinampahan sa likod.

“Habulin mo si Damon!” Umalulong si Katarina at binilisan ang takbo. Napangiti si

Luna nang lumiit ang distansiya nila sa dalawa. Luminga si Damon. Nakita niya ang
pagtiim ng mukha nito at bigla na lang itong nagbagong anyo. Brown din ang balahibo
nito, mas dark nga lang.

“No chance, Luna!” pagkausap ni Katharin sa

isipan niya.

“Keep running! Liitan mo ang distansiya natin sa kanila!”

Mas lalong tinulinan ni Katharina ang pagtakbo. Nakikita na niya si Romi na

ikinakaway ang kamay. May mga Lycan din sa hulihan nila na pilit naghahabol. May
Lycan na nag-ibang daan at sinugod si Damon pero tumalsik lang ito nang malakas na
itulak ni Damon. Nagbagong anyo na rin ang mga ito.

Tumayo si Luna sa likod ni Katarina habang nakahawak siya sa balahibo nito sa

bandang ulo.

“Kapag sinabi kong tumalon ka, tumalon ka, Katharina.”

“Noted!” Kahit sa isipan lang ito nakikipagkuminika ay napakaarte.

“C’mon, Katharina! Three…two…one…jump! Higher!” sigaw niya na ginawa naman ni

Katharina. Mataas itong tumalon…malawak at bago ito bumagsak sa lupa ay bumitaw
siya rito. Mataas na talon ang ginawa niya patungo sa
tumatakbong si Damon. Umikot sa ere ang katawan niya at sakto siyang bumagsak sa
balikat ni Damon saka niya inagaw ang bulaklak sa kamay nito at muli siyang tumalon
nang mataas. Si Damon ay gulat na napatingin kay Luna na tila lumilipad sa hangin.
Bumagsak siya sa harapan ni Damon. Isang iinsultong ngisi ang ibinigay niya rito
bago tumakbo patungong finish line. Galit na umalulong si Damon at hinabol si Luna.

Bigla na lang siya nitong sinunggaban. Bumagsak siya sa sahig ng kagubatan habang
ito ay nakapatong sa kanya.

“I’m sorry, Damon! I won.” Tumingin ito sa paligid. Lumagpas na sila sa guhit na
inilagay ni Romi at hawak pa rin niya ang bulaklak.

Kinuha ni Romi ang bulaklak mula sa kamay ni Luna na nasa bandang uluhan. “You
lost, Kuya. Luna won.” Mas lalong inilabas nito ang mga pangil. Nakaramdam si Luna
ng kaba sa nakikitang galit sa mga mata nito.

“Damon! Get off her.” Saka lang ito umalis dahil sa utos ni Logan. Inilahad ni
Logan ang kamay sa kanya. Inabot niya iyon saka tumayo.
“You made the game great, Luna. Congratulations!”

“Thank you!”

Tinapik ni Logan ang balikat ni Damon.

“Matalino man daw ang matsing napaglalanganan din.” Tinabig ni Damon ang kamay ni
Logan na malakas lang na tumawa. Nagpalit anyo si Damon. Hubo’t hubad ito sa
harapan niya habang masama ang pagkakatitig sa kanya.

“I beat you fair and square,” nakataas-kilay niyang sabi. Walang salitang umalis si
Damon pero ang matinding galit ay nasa mga mata nito.

“You are great, Luna!” Patakbong lumapit sa kanya si Katharina na nakapagpalit anyo
na. Hubo’t hubad din ito. Halos lahat ay hubo’t hubad na.

“Ang galing mo, Luna! Wala ka pang kapangyarihan niyan, ah. What more kung mayroon
na?” namamanghang sabi naman ni Romi. Isang tipid na ngiti lang ang itinugon niya
rito. Naiilang siya sa titig sa kanya ng mga naroon. Kung si Romi at Katharina ay
natutuwa hindi ang iba. Para bang ang pagkapanalo niya ay banta sa mga ito.

“Paano mong nakuha ang bulaklak, Luna?” tanong ni Logan.

“Kaya niyang paamuhin ang pantera. As in, no drama, no effort, the panthers got
down on their knees like they’re giving respect to their master. It’s cool, right?”
Si Katharina ang sumagot. And she looked so proud. Napangiti naman si Luna dahil
doon. Para tuloy silang BFF. Ganitong-ganito si Beatrix sa kanya.

Kung natuwa si Katharina hindi si Logan. Hindi niya alam kung ano ang reaksiyon
nito dahil nakatitig lang ito sa kanya.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 37
436
62
4
“OH.” Ibinigay sa kanya ni Katarina ang mangga na nilundag nito sa puno.

“Ang daming bunga kahit January pa lang.”

“It’s Manoela’s magic.” Kinagat nito ang manggang may balat pa saka kinain ang
laman at itinapon ang balat. Ginaya niya ang ginawa nito. Napangiti si Luna nang
maalala sina Cebal at Faro. Ganito rin sila madalas kapag nasa bundok sila.
Namimitas ng mga prutas. Binalot ng lungkot ang puso niya nang maalala ang mga
kaibigan. Miss na miss na niya ang mga ito.

“I like you, Luna!”

“Hindi ako pumapatol sa babae.” Malakas na tumawa si Katharina at tangka na naman

sana siyang hahampasin kundi niya lang sinamaan ng tingin. Sa halip na hampasin ay
inakbayan siya nito kinabig palapit sa katawan nito. Napangiti na lang din si Luna.
Mabait naman itong si
Katharina. Nitong nakalipas na araw lagi siyang pinupuntahan sa villa ni Romulus
para sabayan kumain. Wala rin kasi si Manoela at ayaw naman niyang sumabay sa ibang
mga Lycan na mukhang hindi naman siya gusto, lalo na si Damon na parang lalong
nagalit sa kanya dahil sa pagkatalo sa laro. Para kasi itong unicorn ngayon pati na
rin ang iba pa na ngayon ay kasama nila dito sa field kung saan nagtatambay ang mga
Lycan.

Makulay ang mga buhok nito. Si Romi at Logan mismo ang nagkulay. Ang premyo naman
nila ni Katharina ay full body massage at cruise vacation.

“Did you decide already when we’ll go on vacation?”

“Hindi pa. Saka ayaw kitang kasama.” Humalakhak si Katharina. Parang hindi talaga
ito marunong ma-offend.

“Grabe talaga siya sa ‘kin. Mabait naman ako. Enjoy akong kasama.” Wala namang duda
‘yon. Biro lang niya ‘yon. She liked her already.

“Pero after blue moon na lang.”

Natigil ang tangkang pagkagat ni Luna sa mangga dahil sa sinabi ni Katarina. “Ano
bang mayro’n sa blue moon?”

“That’s our weakness.”

Weakness. Iyon din ang sinabi ni Manoela. Pero ang sabi sa kanya ni supremo, iyon
ang kalakasan ng mga Lycan. Ilang araw na lang pala ay blue moon na. May usapan
sila ni supremo na kailangan niyang makabalik sa headquarters at ipaalam ang HQ ng
mga Lycan bago ang blue moon para mapigilan ito sa kung ano man ang masamang balak
gawin at para mailigtas ang kanyang kapatid. Pero nandito pa rin siya. Hindi naman
kasi niya nakikita na kailangan niyang iligtas ang kanyang kapatid. Masaya ito sa
feeling ni Axton. Hindi lang masaya kundi masayang-masaya na para bang kapag nalayo
ito kay Axton ay ikamamatay nito.

At hindi rin naman niya nakikitang may binabalak ang mga Lycan. Kapag sinabi niya
ang kinaroroonan ng mga Lycan baka mas lalo lang magdulot ng gulo.

“Luna!” Sabay na bumaling si Luna at Katharina

kay Cassidy. Malalaki ang hakbang nito habang papalapit sa kanila. Nagpupuyos sa
galit.

“Hey, Cassidy!” Bati ni Katharina sa babae pero hindi ito pinansin. Nasa kanya ang
buong atensiyon nito habang papalapit. Nang hustong makalapit si Cassidy ay bigla
na lang lumipad ang kamay nito at dumapo sa kanyang pisngi. Si Katharina ay
napasinghap at ang iba pang nakakita nagulat din.

“Cassidy! Bakit ka ba nananakit?” saway ni Katharina sa babae.

“Huwag kang mangialam dito, Katharina!”

Dinuro siya ni Cassidy. “Ito ang plano mo! Ang ipahamak si Fhergus ‘di ba?”
“Wala akong alam sa sinasabi—” Tinapos ni Cassidy ng malakas na sampal ang sinasabi
ni Luna.

“Sinungaling! Ano ang binabalak mo? Plano mong ipahamak kaming lahat? Bago mo
magawa ‘yan, sisiguraduhin kong mapapatay muna kita.”

Napaatras si Luna at nabitawan ang kinakaing

mangga nang mag-iba ang kulay ng mga mata ng babae. Halos parehas ng mata ng iba na
kulay matingkad na yellow ang paligid. Lumabas din ang mga pangil nito at matatalim
na kuko.

“I will kill you before you could hurt any one of us!” Pagkasabi niyon ay
dinibdiban siya ni Cassidy. Para siyang magaan na bagay na tumilapon. Bumagsak siya
sa damuhan. Umungol si Luna sa sakit. Napakalakas ni Cassidy.

“Papatayin kita sa ginawa mo kay Fhergus!” Before she could manage to get up ,
assidy had already approached her. She grabbed her hair from behind, pulling it
hard until her head tilted back. “You don’t deserve Fhergus. I deserve him. We
deserve each other. We are compatible. We are wild in bed, Luna, at siguradong
hindi mo kayang paligayahin si Fhergus katulad ng pagpapaligaya ko sa kanya. You
are nothing but an inexperienced little witch!”

Luna gritted her teeth in anger. She wanted to excoriate her face with her nails
but her chance to do so faded right away when Cassidy lifted her up without
difficulty as if she weighed nothing.
“I will get him back. Ako ang makakasama niya habang buhay at hindi ikaw.”

Katharina’s scream was the last thing she heard before Cassidy hurled her like a
rag doll to the nearest tree. She groaned in pain at the impact of her body
slamming against the trunk of a small tree. The tree shook intensely, making its
leaves fall like raindrops. Luna landed on the forest floor, grunting painfully.
The air left her lungs with a whoosh.

“Cassidy, stop it! You’re going to kill her!” saway ni Katharina, may takot at
galit sa boses nito.

“Huwag kang makialam, Katharina! Papatayin ko talaga ang babaeng ‘yan!”

Pinilit ni Luna na itayo ang sarili. Lumuhod siya habang ang kamay ay nakatukod sa
damuhan. Unti-unti iyong kumuyom. Anger welled up within her and she allowed it to
overtake her system until she felt something within her wants to burst. Her senses
heightened. She could feel and hear Cassidy running toward her from behind. She
could even measure her distance from her.
Luna rose from her knees as she sensed Cassidy just a few feet away from her. Her
rage coiled tight, like an uncontrolled fire that was ready to burn the enemy. She
quickly twisted her body and landed a kick that sent Cassidy flying into the air.
Tumilapon ito sa malayo. Sumadsad ang katawan sa sahig ng gubat at nakapalayo nang
narating.

Walang umimik sa mga naroon. Manghang nakatitig kay Luna dahil sa ipinamalas na
lakas. Luna wasn’t aware of how strong she was at that moment. Lukob siya ng galit
para sa babae. Galit sa pananakit sa kanya. Galit dahil sa mga sinabi nitong
nakaraan nito at ni Fhergus at galit sa balak nitong pag-agaw kay Fhergus.

Tumayo si Cassidy na katulad ng mga kasamahan ay nabigla rin sa lakas na taglay ni

Luna. Nawala rin ang mga pangil nito at naging normal ang kulay ng mga mata na para
bang humiwalay ang halimaw nito sa katawan sa ginawa niyang pagsipa.

Matalim ang titig nito sa kanya pero walang takot niya iyong sinalubong. Muling
nag-iba ang kulay ng mata ni Cassidy. Mula sa kulay tsokolate na mga mata ay naging
matingkad na dila ang
paligid. Lumabas muli ang mga pangil at mahahabang kuko hanggang sa tuluyan itong
magbagong anyo. Mapusyaw na brown ang kulay ng balahibo nito. Umalulong ito.
Nagpapakita ng matinding galit. Inihanda ni Luna ang sarili sa paglusob nito.

Mabilis itong tumakbo palapit sa kanya hanggang sa sunggaban siya. They lunged into
a vicious battle. Tumilapon ang katawan nila. Napakaliit niya kumpara sa malaking
taong-lobo ni Cassidy pero hinding-hindi siya magpapatalo rito. She’ll die
fighting.

Her chilling howl ripped through the forest, her claws plunged into her, aiming for
her face but she immediately blocked her attack by grabbing her wrist as the other
hand grabbed her throat.

“You bitch! Mahirap bang tanggapin na ako na ang gusto ni Fhergus at tapos na
siyang magpakasasa sa ‘yo!”

“Ah, oh!” Cassidy’s loud howl ripped through the forest again, trying to attack her
with her claws but Luna didn’t give her a chance to hurt her again. With all the
strength she could muster, she pushed her and managed to change their
position. She pinned her wrist down the forest floor while her hand was still
locking around her neck.

“Let me tell you this, bitch! I am Fhergus’s mate. His perfect mate. He desires me,
but definitely not the way he desired you. More than. Far. Nagsawa na siya sa ‘yo
at nahuhumaling pa rin siya sa ‘kin. Accept that, bitch!” Bumaon ang mga kuko ni
Luna sa leeg ni Cassidy. Hindi niya gustong mambastos ng kapwa babae. No women
should be degraded, humiliated and intimidated. Women should lift each other up.
Empower each other—except this bitch. Pinupuno siya nito.

Nanlaki ang mata ni Cassidy sa gulat nang mag-iba ang kulay ng mga mata ni Luna. It
was a hybrid eye—the combination of yellow and red. However, Luna wasn’t aware of
the changes of her eyes.

“You want to kill me…then go ahead if you can!” Luna hauled Cassidy’s Lycan body
off the ground and hurled it toward the huge tree. The Lycan slammed into the huge
tree trunk and dropped to the ground motionless. Humantad ang hubo’t hubad nitong
katawan nang magbagong anyo ito.
Nilapitan ito ng ilang kasamahan habang ang ilan ay galit na humakbang palapit sa
kanya. Ang iba ay nagbagong anyo pa. They were all in their fighting stance, ready
to attack her. Dahan-dahan itong nagsilapit sa kanya habang inihanda naman niya ang
kanyang sarili sa pag-atake ng mga ito.

“Magsitigil kayo!” Biglang nakalma si Luna nang marinig ang malamyos na boses.
Bumalik ang normal na kulay ng mata ni Luna.

Pumihit si Luna sa babaeng papalapit sa kanya kasama si Logan at Damon. Ngayon lang
niya ito nakita. Parang batang bersyon ni Manoela. Kulay silver blue rin ang buhok
nito pero alon-alon nga lang iyon. Parehas din ni Manoela kung manamit. Makulay.
She looked so feminine in her hot pink dress that made from fluid, vibrant satin
with ruffled neckline. Maluwag sa katawan ang damit at hanggang kalahati ng hita
lang ang haba. Isang dilaw na flat strappy sandals ang sapin nito sa paa.

“Luna, ayos ka lang ba?” nag-aalalang tanong nito.

“Sino ka?” Iyon ang naitanong niya. Bumaba ang tingin nito sa kanyang braso, inabot
iyon. Noon lang niya napansin na may sugat siya. Kalmot. Pero ang talisman niya ay
wala sa kanyang braso. Agad niyang hinawakan ang palapulsuhan niya. Ang magandang
babae ay umuklo. Agad na humarang si Damon sa likuran ng babae para takpan ang
likuran nitong maaaring humantad at makita ng mga kalahi.

Girlfriend.

Iyon ang naisip ni Luna dahil sa possessiveness na nakikita ni Luna sa lalaki para
sa babae. Nang tumuwid ng tayo ang babae ay hawak na nito ang nawawala niyang
talisman. Inabot ng babae ang kamay ni Luna at ito ang nagkabit niyon.

Inilagay ng babae ang nakabukas na palad sa ibabaw sa sugatang braso ni Luna at

umusal ng mga katagang katulad ng ginagamit ng kanilang lahi. Unti-unti ay gumaling
ang sugat sa braso niya. Bahagyang napakunot-noo si Luna.

“Manoela?”

Ngumiti ang babae sa kanya. Humarap ito sa mga taong-lobo.

“In the conference room. All of you! Dalhin n’yo si Cassidy sa aid center.” Humarap
ito kay Logan. “Dalhin mo si Luna sa villa niya.”

Dinala nga siya ni Logan sa villa niya habang lahat ng kasamahan nito ay sumunod
kay Manoela.

“Ayos ka lang ba, Luna?” tanong ni Logan nang nasa porch na sila.

“I know you don’t like me. You don’t have to pretend. Mas gusto kong ipinapakita
n’yo ang totoong nararamdaman n’yo katulad ni Cassidy.”

Marahang natawa si Logan. Sumandal ito sa poste ng porch. “Well, at first I

disagreed with this…having you here felt unsafe for all of us. Pero wala naman
akong magagawa. Ito ang gusto ni Romulus at ni Fhergus na rin.”

“Why?”

“Para makilala mo kami. Para ipakita sa ‘yo na mali ang lahat ng alam mo sa amin.”
“At bakit kailangan n’yong ipakita sa akin kung ano kayo? Na mali ang pagkakakilala
ko sa inyo? Does it matter?”

“Yes. Dahil mahalaga ka kay Fhergus. Dahil mahalaga sa amin ang kapayapaan.”

Mahalaga siya kay Fhergus? Kapayapaan? Iyon ba ang hanap ng mga ito? Kapayapaan. At
parang ang dating sila ngayon ang nanggugulo.

“Most Lycan hate me. At alam mong nandito ako para sa kapatid ko. Kung kapayapaan
ang hanap n’yo, bakit kailangan n’yo kaming gamiting magkapatid? Bakit bigla kayong
nanggulo?”

“Prophecy is a prophecy. Mangyayari ang nakatakda at nalalapit na ‘yon. Nagsisimula

nang manggulo si Seraphim. Nagsisimula na siyang sirain kami. Siguro alam mo ang
nangyaring pag-atake ng isang Lycan sa Portugal just recently. Walang may gawa
niyon sa amin. Siguradong—”

“Sa amin? Kami ang may gawa, ganoon ba?”

“You know what your lineage is capable of, Luna. Kaya nilang magbagong anyo. Iyan
din ang
ginawa nila noon para sirain ang pamilya ni Fhergus at si Lakon. We are beasts in
appearance, Luna, pero mas tao kaming umasta kung tutuusin kaysa mga tao.”

Humalukipkip si Luna at tumanaw sa malayo. Magagawa ba ng lahi niya ang bagay na

iyon? They taught the younger generation to protect their lineage at all cost. Isa
iyon sa dahilan kaya nandito siya at hindi siya magdadalawang isip na gawin iyon
kung magtangka ang mga Lycan na guluhin sila.

Niyuko ni Luna ang kamay ng hawakan ni Logan ang kanyang palapulsuhan.

“Halika!” Nang hilain siya ni Logan ay hindi na siya nagreklamo pa. Dinala siya
nito sa aid facility.

“Ano ang gagawin natin dito?”

Hindi siya nito sinagot. Dinala siya nito sa isang silid at binuksan iyon.

“Silipin mo ang nasa loob. Tingnan mo ang dahilan kung bakit galit na galit sa ‘yo
si Cassidy.” Sa pamilyar na amoy pa lang na nanoot sa
kanyang ilong alam na agad niyang si Fhergus iyon.

Dahan-dahan siyang humakbang papasok sa nakabukas na pinto. Napasinghap nang makita

si Fhergus na nakahiga sa medical bed habang maraming aparatong nakakabit sa
katawan nito. May oxygen na nakakabit dito. Isang mapusyaw na asul na kumot lang
ang nakatakip sa ibabang parte ng katawan nito habang walang pang-itaas. May
bandage na nakapaikot sa baywang nito at sa nakikita niyang mantsa ng dugo ay
mukhang may malubhang sugat ito sa tagiliran.

“Fhergus?” Mabilis niyang nilapitan ang walang malay na si Fhergus. Agad na nilukob
ng takot ang kanyang buong sistema sa nakikitang lagay ni Fhergus. “Ano ang
nangyari?”

“Nagkaroon ng engkwentro sina Fhergus sa mga kalahi mo, Luna. Napuruhan siya.”

“What? Pero akala ko ba umiiwas sila sa gulo. Ano ang nangyari?”

“Sinubukan nilang kunin si Octavia. Nasa kanila si Octavia, Luna. Si Cebal, ang
kaibigan mo. Inatake
niya si Fhergus.”

“I thought he’s one of the strongest—”

“Yes, but not until you rejected him as your mate.”

Nilinga niya si Logan. “What do you mean?”

“It’s just a legend pero mukhang totoo rin.”

“Ang ano?”

“Mate rejection ends with a very bad result for Lycans, lalo na kung mahal ka na
niya. After the rejection, a Lycan feels immense pain and it slowly kills the
wolf.” Rejection. Naalala nga niyang tila nanghina si Fhergus nang sabihin niyang
hindi niya ito tinatanggap bilang mate. “Iyon ang dahilan kaya hindi makapagbagong
anyo si Fhergus sa gitna ng laban. Being rejected can kill him, too. It’s a myth of
the first breed werewolves na ngayon ay napatunayang gumagana din saming mga
Lycan.”

“Magiging okay naman siya ‘di ba?”

Umiling si Logan. “Iyan na ang katapusan ni

Fhergus. Consider him dead.”

“No!” Napabulalas ng iyak si Luna. Nawalan ng lakas ang kanyang mga tuhod. Agad
siyang nasalo ni Logan. Niyakap siya nito.

“You love him.”

“Yes!”

“Then why did you reject him?”

“Dahil iyon ang tama. We can’t be together. At isa pa, hindi niya naman ako mahal.
He’s just using me.”

“Hindi siya magkakaganyan, Luna, kung hindi ka niya mahal. Ang sabi niya
ibinibintang mo sa kanya ang panggagahasa sa bata.”

“He did.”

“Damn! Hindi niya magagawa ‘yon. Maraming babaeng naghahabol diyan. He can get any
woman he wants without forcing them. He already found you. Lycans will never be
interested in anyone else once they find their mate, like me. It’s Oz, Luna. Si Oz
ang gumahasa
sa babae at tinulungan lang ni Fhergus ang babae.”

“But?”

“Alam mo rin bang hanggang ngayon ay tinutulungan niya ang biktima? Fhergus sent
free counseling service for her. Masungit si Fhergus. May sayad pero mabait naman.”

Hinaplos ni Logan ang likod niya nang muli siyang mapaiyak. “Logan, please do
something. Dalhin natin siya sa ospital. Please!”

“Tahan na, Luna. Nagbibiro lang naman ako.” Inilayo niya ang katawan dito.

“Nagbibiro?”

“May chance pa naman ‘yan, pero kapag tuluyan mo ‘yan iniwan matutuluyan talaga
‘yan. Hindi ‘yan gagaling sa ospital. Ikaw lang ang makakapagpagaling sa kanya.”

“Paano? Logan, please! Huwag kang puro kalokahan, ikaw ang papatayin ko, e.”
Humihikbi niyang banta rito na ikinatawa ni Logan.
Ipinatong ni Logan ang kamay sa ulo ni Luna. “You need to be by his side, close
enough to be heard. Touch him. Kiss him. Take back your rejection. A mate is
capable of injuring their mate and it’s hard to heal. Nang masugatan mo siya sa
naging engkwentro n’yo ay napakatagal niyon gumaling na hindi normal sa aming mga
Lycan. Kaya mo siyang sugatan nang malala o mapatay kung gugustuhin mo…”

Naalala nga niya. Iyong sugat sa likod ni Fhergus ay naroon pa rin, pero after they
had sex it vanished. Dahil ba sa mga haplos niya?

“At may kakayahan ka rin pagalingin siya.”

“By my presence and touch?”

Tumango si Logan. Ibinalik niya ang tingin kay Fhergus. Pinagmasdan niya ito.
Maputla ang kulay nito. Nakakaawa ang lagay nito.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 38
456
70
23
“WE have to do something about it, Manoela!” matigas na sabi ni Damon nang mapag-
isa ito at ni Manoela sa conference room matapos makausap ang mga kasamahan dahil
sa gulo na nangyari sa pagitan ni Luna at Cassidy.

“We need to take care of her.”

“Manoela!” Hindi makapaniwala si Damon sa gustong mangyari ni Manoela. “You

witnessed how strong she is.”

“Exactly, Damon! Kaya hindi natin siya dapat galitin.”

“Malakas siya pero napakarami natin dito, Manoela. We can kill her easily.”

“Kapag pinatay mo siya, mamamatay rin si Fhergus. If he doesn’t die from his mate
leaving forever, he might go insane.”
“It’s just a legend.”

“Mga legend na napatunayang totoo. C’mon, Damon. Huwag na nating pagtalunan ito. We
need Luna on our side.”

Napailing si Damon sa gustong mangyari ni Manoela. “Aren’t you scared that the
prophecy might happen? Luna will send us to our death. She isn’t an ordinary witch.
I could smell the Nephilim in her. Ano ba ang pwedeng itawag sa uri niya? Nephilim
is a hybrid creature of an angel and a human, pero ang lakas ng espiritu ng diablo
sa kanya kanina. Hindi pa niya nadidiskubre ang kapangyarihan niya pero napakalas
na niya, Manoela.”

“Kaya nga kailangan natin siyang makumbinsing pumanig sa atin. The lost seer
prophesied Luna who’ll exhilarate us but also can kill Seraphim. Si Luna lang ang
tanging makakapatay kay Seraphim. She was being manipulated and I know that she has
a good heart. Gagawin niya ang tama. Kailangan lang nating ipaunawa ang lahat.
Kailangan natin siyang imulat sa katotohan na si Seraphim ang totoong kalaban.”

“Malapit na ang asul na buwan, ilang araw na

lang, Manoela. Luna can kill us easily if she wants to.”

“Hindi niya gagawin.” Tumayo si Manoela mula sa pagkakaupo at naglakad patungo sa

bintana. Hinawi nito ang kulay khaki na kurtina at sumilip sa kakahahuyan. “I’ll
take the responsibility kung ano man ang hindi magandang kahahantungan nito. But
it’s better to take a risk than waiting for the worst possible scenario.”
Bumuntonghininga si Manoela. “Prophecy is a prophecy, and it won’t change if we
don’t do anything. Nasa atin ang tagakita at handa tayong tulungan…kailangan lang
natin kumbinsihin si Luna dahil siya ang posibleng tumapos kay Seraphim.”

“At siya rin ang posibleng tumapos sa atin, Manoela.”

Ipinikit ni Manoela ang mata. Hindi ito sigurado kung maganda ang kahihinantan ng
mga plano pero ito na lang ang nakikita niyang paraan para magapi si Seraphim. Para
matapos ang pangamba nila at matapos ang sumpa.

Nagmulat si Manoela ng mata nang maramdaman niya ang mga kamay ni Damon sa kanyang
baywang.
“If we aren’t lucky enough, we are all gonna die and you’ll die virgin, Manoela.”

Bumaling si Manoela kay Damon at hinampas ito sa dibdib. Tumawa ang lalaki at maski
si Manoela ay napatawa na rin. “Bastos ka talaga, Damon!”
“You don’t know what you are missing, Manoela.” Manoela swallowed thickly when
Damon’s voice changed. It was deep and sexy and his intense gaze made her feel
awkward lalo na nang humigpit ang hawak nito sa kanyang baywang. “You are really
beautiful, Manoela. I want to kiss you right now. Make love to you if I’m lucky
enough.”

Nag-angat si Manoela sa ng tingin kay Damon at bigla itong nagbagong anyo. Ang
matandang Manoela.

“Really?” Tumaas ang kilay ni Manoela. Hinahamon si Damon. Tumaas naman ang sulok
ng labi ni Damon at biglang hinapit si Manoela sa baywang. Napasinghap si Manoela
nang kabigin siya nito at bumangga ang katawan niya sa katawan nito.
“With or without wrinkles, I’m still crazy about you, Manoela. And your old
appearance won’t stop me from kissing you.” Manoela gasped when he crashed his lips
into hers. Muling nagbago ng anyo si Manoela mula sa pagiging matanda pabata. Ang
sagwa naman kasing isang matanda at isang gwapong binata ang kahalikan niya.

Isinandal ni Damon si Manoela sa salaming dingding na natatakpan ng kurtina at mas

pinalalim ang halik. Humigpit ang pagkakakapit ni Manoela sa balikat ni Damon nang
maramdaman niya ang pagbaba na kamay nito sa hita niya hanggang at pumailalim sa
kanyang bestida.

“Damon!” protesta niya pero ang katawan niya ay nagugustuhan ang haplos nito.
Muling sinakop ni Damon ang labi ni Manoela. Ang tanging nagawa ni Manoela ay
umungol sa bibig nito nang pisilin nito ang hita niya habang papataas iyon.

“Oh, please, stop!” Isang malakas na singhap ang kumawala kay Manoela at itiningala
ang ulo nang bumaba ang labi ni Damon sa lalamunan nito.

“Really, Manoela? You want me to stop?” bulong

nito habang pinaglalandas ang mainit na labi sa leeg ni Manoela.

“Let’s reproduce a new generation of Elysians, Manoela.”

“Damon!” Manoela’s lips parted, breathing becoming ragged when Damon’s finger
traced the slit of her mound through her panties. Naglandas ang labi ni Damon
patungo sa gilid ng kanyang leeg, kinagat ang balat saka nagpatuloy hanggang sa
abutin ang kanyang tainga at bumulong.

“Let me make you experience bliss before we die.” He flicked her clit with the tip
of his finger through the soft fabric of her panties.

“Shit!” usal ni Manoela sa pagkabigla sa sarap na ibinigay niyon. Itinulak niya si

Damon. Disappointed itong napatitig sa kanya. “It’s inappropriate.”

“Manoela?” Nagmamakaawang usal ni Damon. Manoela grabbed him by the wrist.

“In my room,” she said, dragging him out of the conference room. Masayang pumalatak
si Damon
sa positibong naging tugon ni Manoela.

Nang makalabas ay nakasalubong naman nila si Luna na mukhang galing sa pag-iyak.

Binitawan ni Manoela ang kamay ni Damon at sinalubong si Luna.

“What’s wrong, Luna?”

“Manoela, you have a healing power, ‘di ba? Bakit hindi mo pagalingin si Fhergus?”

“Oh, Luna!” Bumakas ang katuwaan sa mukha ni Manoela dahil sa nakikitang pag-alala
ni Luna kay Fhergus. Hinawakan nito ang magkabilang balikat ni Luna.

“You love him.” Hindi tumugon si Luna pero ang emosyon sa mga mata nito ay sapat
para kumpirmahin lalo ang sinabi ni Manoela.

“It’s my fault. Hindi ko naman siya gustong mapahamak.”

“Damn it!” Pumalatak si Damon. “You are giving me more reasons to hate you! Napaka-
wrong timing mo.”
“Damon!” Ssway ni Manoela pero hindi naman ito pinansin ni Luna.

“Sabi ni Logan kailangan nasa tabi lang niya ako. Kausapin siya, haplusin at
halikan. But he’s still unconscious.”

“Fuck him!”

“Damon!” muling sita ni Manoela.

“Sex can make him easily heal. But since he’s still unconscious, try to give him
head or a handjob.”

Napahawak si Manoela sa noo at hinilot iyon. “Hindi pa napapatunayan kong totoo…

it’s a legend of werewolves but maybe it can work since Lycan is a second breed of
werewolves.”

“It works. Yeah, it works. Yung sugat ni Fhergus sa likod gumaling bigla noong…”
Kinagat ni Luna ang ibabang labi at biglang namula ang mukha.

Nakangiting inabot ni Manoela ang pisngi ni Luna. “It’s okay. He’ll be okay.
Iparamdam mo lang sa kanya ang pagmamahal mo. Walang magagawa ang inkantasyon ko o
anumang kapangyarihan mayroon ako sa lagay ni Fhergus.
Nagkakaganoon siya dahil sa ginawa mong rejection at ikaw lang makakapagpagaling sa
kanya.”

PINAGMASDAN ni Luna si Fhergus. Tatlong araw na ang lumipas pero wala pa rin itong
malay tao. Malubha ang naging pinsala nito. Natusok ito ng bakal sa tagiliran at si
Cebal daw ang may gawa. May mga napinsalang internal organ at kung ordinaryo na tao
lang si Fhergus ay hindi ito bubuhayin. Mabuti na nga lang at hindi pilak ang
tumusok dito dahil kung hindi ay mas malaking pinsala.

She was always by his side. She touched him and kissed him but he was still
unconscious. Pero naging stable na ang lagay nito at hindi na kinailangan ang mga
aparatong nakalagay rito. Kahit ang oxygen na nakakabit dito ay tinanggal na.
Kailangan ba talaga niyang gawin ang sinabi ni Damon para magising ito nang
tuluyan. Parang ang bastos naman kasi. Nakakahiya. Pero paano kung iyon lang ang
makakapagpagaling kay Fhergus?

Nilinga ni Luna ang pinto. Bumuntong-hininga at

humakbang patungo roon at ini-lock iyon. Wala naman makakaalam sa gagawin niya.
Siya lang naman. Humakbang siya patungo sa nahihigaan ni Fhergus at tumabi rito.
Inayos niya ang pagkakakumot. He was still naked.

Pinagmasdan niya ang gilid ng mukha ni Fhergus. Inabot iyon at hinaplos.

“Mon chou, gising na, please!” Hinalikan niya ito sa pisngi. “I’m waiting. I’m
taking back my rejection. I’m accepting you as my mate. Please gising na!”
Dala ng matinding galit ay gusto niyang mawala si Fhergus kasama ang buong lahi
nito pero nang makita niya ito na nag-aagaw buhay ay hindi pala niya kaya. Hindi
niya kayang mawala ito. Pakiramdam niya ay ikamamatay niya

Luna propped up on her elbow as she lay on her side. She was watching Fhergus
sleeping. He was very handsome. Maayos na ang kulay nito. The doctor assured her
that Fhergus was already out of danger pero hindi maipaliwanag ng siyensiya kung
bakit hindi pa rin nagigising. At marahil dahil totoo nga ang mitolohiya na tanging
ang mate ang makakapagpagaling dito nang tuluyan
dahil ang rejection rin niya ang dahilan kung bakit ito nagkakaganito.

Luna leaned down and gave him a kiss.

“Wake up, mon chou.” Muli niyang inalapat ang labi sa labi nito. She started
kissing him softly. She lightly swept her tongue between his lips, and they parted.
Namangha si Luna sa naging reaksiyon ni Fhergus. She caught his lower lips between
her teeth, delicately nibbled it before dipping her tongue past his lips, caressing
his tongue with his. Naramdaman niya ang paggalaw ng dila ni Fhergus. He was
moving. He was responding and that urged her to do more. Hinaplos niya ang katawan
ni Fhergus hanggang sa pumailalim ang mga kamay niya sa kumot at inabot ang ari
nito.

He was hard. May epekto talaga ang haplos at halik niya.

“Mon chou,” usal ni Fhergus nang ilayo niya ang bibig mula rito. Ikinagalak ni Luna
ang pag-usal ni Fhergus sa endearment nito sa kanya.

“Yes, mon chou, I’m here. Please wake up, please look at me.”
She wrapped his hand around the head of his penis and massaged it gently. Para
itong nauubusan ng hangin na suminghap at muling binanggit ang pangalan niya.

“Luna.”

“Fhergus, please, wake up. Stop making me worry.”

Nagsimulang mabasa ang kanyang kamay dahil sa precum na lumalabas sa pagkalalaki ni

Fhergus. Dahan-dahan niyang hinagod ang kamay pababa sa pagkalalaki nito at pabalik
sa ulo at muli pipisilin iyon. Malakas itong umungol. Gumalaw pa ang ulo kaya mas
pinagbuti niya ang pagpapaligaya rito.

“Wake up, Fhergus!” Muli niya itong siniil ng halik. Ibinuka ni Fhergus ang bibig
at muli naman niyang ipinasok ang dila sa loob ng bibig nito. She began moving her
tongue, stroking his tongue while continuing stroking his cock simultaneously.

Umungol ito nang sapuhin niya ang scrotum nito at iyon ang minasahe ng palad.
Sinimulan niya
itong halikan sa lalamunan at sa leeg. Namamangha si Luna nang mabura ang pasa sa
leeg nito nang halikan niya iyon. Bumaba ang kanyang labi sa dibdib nito at
hinalikan ang sugat doon. It was like magic, it suddenly healed, and when she set
another kiss it completely vanished.

Pinuno niya ng halik ang katawan ni Fhergus. Hinila niya pababa ang kumot at muli
niyang ipinaikot ang kamay sa ari nito at muli iyong pinaligaya. Hinagod nang
paulit-ulit. She kept kissing him, venturing up his throat, his neck up to his ear.
She caressed his ear and circled it with her tongue.

She could feel his cock pulsating and hardening even more in her hand. His precum
lathered her hand. Nag-iba ang paghinga ni Fhergus. Mabigat at maingay.
Nag-angat si Luna ng ulo at pinagmasdan si Fhergus. Ang bibig nito ay nakabuka.
Binilisan niya ang paghagod sa ari nito hanggang sa tila nagdedeliryo na ito.
Umuungol pero nanatiling nakapikit.

“Ah!” a delightful moan ripped from his throat.

Then his muscles tensed at the pinnacle of his explosion. His hot load sprayed,
drenching her hand. Pumintig iyon nang paulit-ulit. She released his still
throbbing cock, reaching for the box of tissue from the side table, took plenty of
it and started cleaning him up, wiping the white pool of thick cream from his
belly. Itinapon niya sa trash bin ang ginamit na tissue at tinakpan ang hubad na
katawan ni Fhergus ng kumot. Pinagmasdan niya ito.

“Luna, please don’t leave me. Mon chou.” She could see through the words his fear
and vulnerability, and it melted her heart. Parang hindi niya mapaniwalaan na
nirinig niya ang mga sinabi ni Fhergus na ginagamit lang siya nito. Parang hindi si
Fhergus. Parang ibang tao. Hindi na niya alam ang totoo, pero isa lang ang alam
niya. Mahal niya si Fhergus at hindi niya ito gustong mapahamak.

“Luna,” muli nitong tawag sa pangalan niya. Itinapat niya ang mukha sa mukha nito.

“I’m here. I’m here, Fhergus.” Dinampian niya ito ng halik sa labi at hinaplos ang
ulo. “Please, wake up. You are making me worry.”
Nilinga ni Luna ang pinto nang marinig niya ang pagtunog ng doorknob nang may
pumihit niyon. Narinig niya ang boses ni Katharina at Romi. Bumaba siya sa higaan
at tinungo ang pinto. Binuksan iyon.

“Wrong timing ba kami?” tanong ni Katharina na may pilyang ngiti.

“Hindi,” nahihiya niyang sabi at nilakihan ang bukas ng pinto.

Katarina sniffed a few times after entering the room, as if a dog detecting
something.

“I can smell the arousal in the air. Oh my! Did you have you sex? Gising na ba si
Fhergus?” Pinamulahan si Luna sa pambubuko sa kanya ni Katharina. Malakas nga pala
ang pang-amoy nito pero kailangan ba talagang tanungin pa siya. Napakadaldal
talaga.

“Hindi ‘no! Kung ano-anong naaamoy mo.”

Nilapitan ni Katharina si Fhergus. “Kaya naman pala hindi pa magising, e. Luna, you
have to make love to him. Romansahin mo siya kahit walang malay.” Hinaplos nito ang
pisngi ni
Fhergus. “He looks okay na. Ano kaya kung ako na lang? Baka naman pwede ‘yon. Wala
naman mawawala kung susubukan natin.” Inabot ni Katharin ang dulo ng kumot at
tangka iyong iangat ng gaga.

Sa isang iglap ay parang may halimaw na kumawala kay Luna. Naramdaman niya ang
bangis niyon. Agad niyang nilapitan si Katharina at bago pa man nito maiangat ang
kumot at silipin ang bagay na dapat siya lang ang nakakakita ay nahablot niya ang
kamay nito at bago pa niya makontrol ang sarili ay huli na dahil tumilapon na si
Katarina sa dingding. Bumagsak ang katawan nito sa couch.

“Katharina!” gulat niyang usal. Maski siya gulat sa sariling ginawa. Napatitig siya
sa kamay. Ano ba ang nangyayari sa kanya? Ganito rin ang ginawa niya kay Cassidy.

“Oh, my back!” daing nito na hinawakan ang likod.

“Sorry. Hindi ko sinasadya.” Mabilis niya itong nilapitan. Umupo siya sa tabi nito.
“Sandali…doktor. Tawag tayo ng doktor.”
“It’s okay. I’m okay,” pigil nito sa kanya. “Ang lakas mo. You can kill your enemy
if you want to, Luna.” Sumeryoso ang anyo ni Katharina at matiim na tumitig sa
kanya. May takot na mababanaag sa mga mata nito. “Sana gamitin mo sa tama.”

Si Romi ay lumapit kay Luna. Lumuhod ito sa harapan niya at hinawakan ang kanyang
kamay. “Luna, please don’t hurt my family.”

“Romi,” usal ni Luna sa pangalan nito nang makita ang takot nito.

“Hindi sila masama. My family is human and we love Lycans. Ang mga tao dito sa
Sorsogon kilala sila bilang ordinaryong tao at nirerespeto sila dahil may respeto
rin sila. Please, Luna!”

“Romi, hindi ko sila sasaktan. Kung wala naman silang gagawin masama walang gagawin
ang Paganus. I assure you that.”

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 39
559
71
3
NAGTUNGO si Luna sa lagoon na mag-isa. Ang sabi ni Katharina may halamang gamot
dito na mabisang panglunas sa mga karamdaman. Madalas raw ay ibinibigay iyon sa mga
taong taga-kabayanan. Magbabakasali siya at baka iyon ang magpagaling kay Fhergus.
Akala niya paggising niya kaninang umaga ay magigising na si Fhergus matapos nang
ginawa niya kagabi. Hindi pa rin. Matapos mag-almusal ay nagpasya siyang magtungo
rito.

Naupo si Luna sa malaking bato na nasa gilid ng lagoon. Itinukod niya ang dalawang
kamay sa likuran at itinangala ang ulo. Pinagmasdan niya ang makulay na dalawang
ibon na palipad-lipad sa mga sanga ng puno. Halos hindi niya makita ang
kalangitan dahil sa makapal na bulaklak ng cherry blossoms. Nakakamangha talaga ang
kapangyarihan ni Manoela. Nakakapagpatubo ng iba’t ibang klaseng halaman kahit
imposibleng tumubo sa uri ng klima ng Pilipinas. Ang cherry blossom na ito ay hindi
rin nawawalan ng bulaklak. You didn’t need to travel to Japan and wait for spring
to catch cherry blossoms in all their glory. This place was literally a paradise.

Ipinikit ni Luna ang mata. Pinakinggan ang mga huni ng ibon at ibang huni ng mga
hayop sa paligid. Nilanghap ang mabangong amoy ng paraiso. Hindi niya maintindihan
pero nakakaramdam siya katahimikan sa lugar na ito. She wanted to stay here despite
the fact that she didn’t belong here. Sa Koakh. Doon siya nabibilang at hindi sa
lugar ng mga Lycans.

Her forehead knitted together and her nostrils flared as the familiar scent wafted
in the wind. Her eyes flew open and whipped to the direction where it came from.
Warmth
bloomed within her while her heart started pounding wildly. She sniffed and the
scent intensified, carrying desire to every fiber of her being. She got up on her
feet and went down from the huge rock. Humakbang si Luna sa direksiyon ng
pinanggagalingan ng nakakaakit na amoy at muli ring huminto.

“Fhergus, is that you?” Walang sumagot. Hindi siya maaaring magkamali. Nararamdaman
niya ang presensiya nito.

“Fhergus, please magpakita ka.” Her gaze snapped to the enormous and old sequoia
tree when she heard a rustling sound behind it. The trunk of the tree was too huge,
enough to hide the large creature. Sigurado siyang nasa likod niyon si Fhergus.

“Fhergus,” muli niyang tawag. Mas bumilis ang tibok ng puso ni Luna nang dahan-
dahan lumitaw mula sa likod ng malaking puno ang maitim na nilalang na para bang
nahihiya o natatakot ito sa kanya.

Her heart fluttered when Fhergus emerged from the tree and his promising blue eyes
met hers. All worries she had was gone as she saw him in Lycan form. Ibig sabihin
lang nito ay maayos na ang lagay nito dahil nakapagbagong anyo na ito. Her intimate
touch had something to with it.

“You shifted,” she said in a stunned whisper. Gaze raking over his frame. His huge
body was covered with sleek black fur. Piercing icy blue eyes like a sky on a
cloudless day and brilliant white fangs like sharp daggers. He was so gorgeous.

Her gaze drifted down, stopping at his crotch. She swallowed hard, sex clenching,
and warmth bloom within her as she saw how hard he is. His enormous cock jutted out
of his thick fur. The tip was pinkish. She tore her gaze from his cock when she
heard Fhergus groan. Napansin ni Luna ang sugat
ni Fhergus. Hindi pa iyon hilom. Malaki at malalim and she might be the one who can
heal it completely by touching him, kissing him, and making love to him.

She stretched out her arm to entreat him to her. “Come here.”

Hindi kumilos si Fhergus. Nanatili itong nakatayo at nakatitig sa kanya pero nasa
mga mata nito ang matinding pangungulila kay Luna. Nararamdaman iyon ni Luna.

“Come and make love to me, Fhergus.” Her words made his pupils dilate and more
intense, becoming a lingering stare. She clearly heard the faster beats of his
heart, the rushing blood. His breathing grew labored and his nose flared wider to
accommodate the change in his breathing pattern. He was aroused, and so was she.

His scent aroused her even more. She wanted nothing but to make love to him at this
very moment.
“Fhergus,” muli niyang tawag sa pangalan nito. Humakbang si Fhergus nang dahan-
dahan hanggang sa tumakbo ito palapit sa kanya. Bigla silang bumagsak sa sahig ng
gubat. Maingat ang naging pagbagsak niya dahil sa alalay ni Fhergus na sinalo ang
ulo niya ng kamay.

Tumitig sa kanya si Fhergus. Inabot niya ang mukha nito at buong suyong hinaplos
iyon. “You are the most handsome Lycan I’ve ever seen.”

“More handsome than Romulus?” he communicated with her mentally.

Malapad na napangiti si Luna. “Million times!”

His eyes gleamed with joy. Tumili si Luna nang bigla siya nitong dilaan sa mukha.

“Fhergus, that’s gross!” Sa halip na tumigil ay muli lang siya nitong dinilaan.
Napatawa
na lang si Luna habang iniilag ang mukha.

Muli siyang napatili nang punitin nito ang kanyang damit gamit ang matatalas nitong
pangil. Umungol ito nang humantad ang kanyang dibdib.

“Not wearing a bra again!” he growled, licking her breasts. He lathed them with his
hot, wet tongue until her breasts were taut and strained.
“Fhergus,” she mewled, bucking, offering her breasts. He licked his way down her
body, ripping her maong shorts and panties with sharp fangs and claws. He pushed
her legs apart, dipping his face, and before his tongue touched her center, Fhergus
transformed into human form. He stared at her while starting to swirl his tongue at
her swollen folds.

Luna gasped, raising her hips to him when his tongue disconnected from her sex.
“Fhergus! Please, more. Lick me. Eat me.”
Fhergus let out a long groan before burying his face into her wetness again. He
parted her swollen folds with his fingers and tasted her with a long and measured
lap of his tongue. Luna moaned loudly at the tickling sensation his tongue created.
He licked her little opening. Inabot niya ang buhok ni Fhergus at mas lalong
ibinuka ang mga hita.

“Ang sarap!” paos niyang usal. Sobrang sarap. Hindi maipaliwanag. Bawat pag-ikot ng
dila nito sa maliit na butas ay pumipintig ang kanyang pagkababae.

“Oh my God!” she yelped when he suddenly plunged his tongue deep inside her sex,
lapping in and out.

“Fhergus!” She bucked underneath his face, ravenously rubbing her drenching sex
into his face. He stroked his tongue in and out, massaging her walls. He pulled his
tongue out, licking her slit up to her clit and started
toying with her clit with his tongue.

“Oh, Fhergus! Fhergus!” she cried out when he flicked his tongue over her clit
rapidly. Tumirik ang mata ni Luna nang sipsipin ni Fhergus ang hiyas niya at
isinabay ang pagpasok ng dalawang daliri sa kanyang butas. Muli siyang humiyaw sa
sarap. He ate her intensely. He finger-fucked her deliciously, sending her into
orbit. It didn’t take long until she felt her approaching orgasm. Nagsimulang
manigas ang kanyang kalamnan at ang mga daliri sa paa. When Fhergus sensed her
approaching her orgasm, he pulled out his fingers and replaced them with his
tongue, plunging it deeply. She let out a series of cries as the surge of orgasm
overcame her. She was shuddering, gasping for air as the jet of her blazing, sweet
cum splashed in his mouth. He slurped and savored every drop of her pleasurable
elixir.

Before her body stopped squirming, he slid up upon her body and stared at her with
admiration.

“You are mine, Luna! Please tell me you are mine.”

“Yours,” she whispered, touching his face.

Gumuhit ang kontentong ngiti sa labi ni Fhergus bago muling naghugpong ang kanilang
labi sa isang maalab na halik. Yumakap si Luna kay Fhergus nang maramdaman niya ang
ari nito sa bukana niya. Anticipation and excitement overwhelmed her. She couldn’t
wait for the action, so she met him when he plunged his cock into her. His enormous
cock slick with her cum eased past between her swollen folds and dove as far as it
could into her. He was buried deep.

“You are warm and slick.” He sounded very guttural. She could feel him grow bigger
and hardened even more, filing her to the maximum.
“Your erection is indestructible.” She clutched him to her when he started moving
while meeting her eyes. Slow and steady, and she wanted more. She wanted him to
speed up his movement.

“You are very beautiful, Luna.”

“And you are very handsome, Fhergus. Very handsome.” Ipinaikot niya ang mga hita sa
balakang nito at itinaas ang balakang para salubungin ang mabagal nitong pag-ulos.

She held tight to his shoulders when he began to increase the speed of his
movement, allowing her to experience the delicious sensation his penis can give.

“That’s it, Fhergus! That’s it! Harder, harder!”

“I like it when you are demanding, mon chou.” He grinned. Mariing kinagat ni Luna
ang ibabang labi nang mauga ang buo niyang katawan nang bilisan pa nga ni Fhergus
ang paggalaw sa kanyang ibabaw.
She felt the delicious friction of his cock as it massaged all the sides of her
soaking wet walls.

Bumaba ang bibig nito sa kanyang dibdib at isinubo ang kaliwang utong habang
patuloy sa pagbayo sa kanyang pagkababae. He grasped the other breast in the other
hand, rolling her nipple between his thumb and forefinger, pounding her hard and
faster.

“Oh, yes, please! Don’t stop! Don’t stop!”

Fhergus groaned, taking her other nipple into his mouth and suckled it with a long,
methodical, clockwise stroke. Their movements became wild. They moved in
synchronization. The deep and hard friction of his cock massaging her wet walls
doubled the incredible sensation, sending her into orbit over again.

He pounded into her savagely, tugging and suckling on the kernels alternately.
“Oh, God! You are making me come!” Her loud scream ripped through the forest as she
hit the pentacle.

Fhergus released her nipples and kissed her lips hard. He moaned against her mouth
as he continued to fuck her hard, fast and furious.

“I love you, Luna!” he said in his rasping voice. “Fuck!” Malakas itong umungol at
tatlong magkakasunod na malalalim at mapwersang ulos ang pinakawalan nito hanggang
sa maramdaman niya ang mainit nitong katas sa sinapupunan niya. Nanigas si Fhergus
sa ibabaw niya. Ibinagsak nito ang katawan sa kanyang ibabaw. Kapwa malalalim ang
kanilang paghinga habang nakatitig sa mata ng isa’t isa. Hinaplos ni Fhergus ang
kanyang mukha. “I love you.”

“Really?”

He pulled out of her body. He rolled to his side, taking her with him until they
were lying
face to face.

“Don’t you believe me?” He brushed the strands of her hair from her face and
stroked her cheek gently.

“I want to. I believed that you love me until I heard you talking to someone,
telling him that you were only using me. That you will never fall in love with
someone so ugly.”

Naguguluhang napakunot-noo si Fhergus. “I don’t remember saying it. At hindi ko

‘yon sasabihin, Luna.”

“But you did.” Bumangon si Luna. Niyakap ang mga binti. Muling bumalik ang sama ng
loob na nararamdaman para kay Fhergus.
Bumangon si Fhergus at niyakap ang hubad na katawan ni Luna. “Luna, please, believe
me. Sino ang nagsabi sa ‘yo?”

“Narinig ko mismo, Fhergus.” Kumawala siya mula sa pagkakayakap ni Fhergus at

hinarap niya ito.

“I was planning to confront you. Sa isang restaurant, pinuntahan kita kasi sabi ni
Cebal nandoon ka. Gusto kong malaman mula sa ‘yo ang totoo. Kasi ayaw maniwala ng
puso ko sa mga sinabi ni supremo. Nararamdaman ko na mahal mo ako. But I heard you
say that you don’t love me. That you were just using me, and it broke my heart.”

Sinapo ni Fhergus ang mukha ni Luna at tinitigan siya sa mga mata. “Listen, Luna.
Inaamin ko. Nang una pa lang kitang makita at malamang ikaw ang nakalaan para sa
‘kin, I was amazed…I couldn’t believe that my mate existed. I never thought that
I’d find you after more than one and a half centuries of existence. But I was
disappointed when I found out that you were the woman that I need to use against
Paganus…” Masuyong humaplos ang hinlalaki ni Fhergus sa kanyang pisngi. “Hindi ko
matanggap. Hindi ko gustong tanggapin dahil ayaw kong
tumulad kay Axton. I knew that being mates will affect each other sexually. I
wanted to use that against you. I wanted you to fall in love with me. That was my
plan, but it changed, Luna. It changed…”

“Why?”

“Because I fell for you. I fell hard for you. I love you.”

“Then how can you explain what I heard?”

“It wasn’t me. Luna, we’re mates. We have unique scents that only us can smell. May
atraksiyon tayo sa isa’t isa na mahirap labanan kapag nakita natin ang isa’t isa.
Naamoy mo ako nang magtagpo tayo na nasa anyong-lobo ako. Kahit gusto mong magalit,
hindi mo magawa dahil nangingibaw ang pagmamahal, Luna. Did you smell me that day?
Did you feel something when you saw me that day?”

Her eyes narrowed at him, trying to

remember that scenario. Habang nakatitig siya kay Fhergus habang sinasabi ang mga
salitang iyon laban sa kanya ay wala siyang maramdaman kundi pagkamuhi para rito.
Malayo sa naramdaman niya para taong-lobo na naka-engkwentro niya. May damdaming
pilit na kumakawala. At ang amoy. Hindi niya matandaang naamoy iyon.

“Then who was that?”

Bumaba ang kamay ni Fhergus sa balikat ni Luna. “Just like before, traydor ang
Paganus, Luna. Marahil isa sa kanila, gustong lasunin ang utak mo.”

Umiling si Luna. “Hindi nila magagawa ang bagay na ‘yon.”

“Then how can you explain that? Mga mangkukulam lang ang may kayang gumawa ng bagay
na ‘yon, Luna. Kaya nilang magbagong anyo. Kaya nilang manlinlang.”
“Bakit nila gagawin ‘yon? Hindi ganyan ang pagkakakilala ko sa mga Paganus.”

Muling sinapo ni Fhergus ang mukha ni Luna at matiim siya nitong tinitigan. “I know
it’s hard to accept, Luna. Pero hindi mo kilala ang nasa likod ng buong Paganus. Si
Seraphim. Sigurado akong si Seraphim ang nasa likod n’yo. Gagamitin niya kayo
katulad ng ginawa niya kay Lusintania para lang makuha ang gusto niya.”

“I don’t know him!”

“Sino ang tinatawag mong supremo?”

Umiling si Luna. Kumawala sa pagkakahawak ni Fhergus. “I can’t tell you. I love you
but I can’t tell you.”

Tumango si Fhergus. Muling sinapo ang mukha ni Luna at hinalikan siya sa noo. “I
understand,” he said, dropping a kiss between her eyes, then on her nose and on
her lips.

“I love you. Please, stay with me, Luna. Dito ka na lang. Hindi mo kailangan
sabihin sa ‘kin kung saan naroon ang mga kalahi mo but please. Stay here…with me…
with your sister.”

Ngumiti lang si Luna. Hindi niya alam kung ano ang isasagot. Kinabig siya ni
Fhergus at mahigpit na niyakap. “Mahal na mahal kita, mon chou. Eu amo Você.”

“Mahal na mahal din kita.”

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 40
661
67
9

SHE woke up with a big smile on her face when she saw a bright bunch of tulips
lying on the pillow next to her. Iba-iba ang kulay niyon. Bumangon siya at kinuha
iyon. Dinala sa ilalim ng ilong at sinamyo. She could smell various scents such as
citrus, honey, and more floral scents. Mas lalong lumapad ang ngiti ni Luna nang
bumukas ang pinto at iluwa roon ang pinakagwapong lalaki sa buong mundo.

“Good morning,” bati nito at naglakad palapit sa kama. Umuklo si Fhergus at

hinalikan siya sa labi. “How’s your sleep?”

“Feeling ko madaling araw na ako nakatulog

but I still feel fresh and full energy today.”

Lumapad ang ngiti ni Fhergus. “Madaling araw ka na bang natulog? Bakit naman?”
Naupo ito sa harapan niya.

Tinaasan ni Luna ng kilay si Fhergus dahil sa pagkukunwa nitong walang alam. “May
pilyong lalaking ayaw akong patulugin, e.”

Marahang natawa si Fhergus at muli siyang hinalikan sa labi. “Ako ba ‘yon?”

Inikutan niya ito ng mata na muli lang nitong ikinatawa. Nagising siya madaling
araw sa mga halik ni Fhergus sa pagitan ng hita niya. He ate her while she was
sleeping. That was hot though and she liked it. Very much.

“Do you like these flowers? Pinamitas ko ito sa hardin ni Manoela.”

“I like it.” Muli niya itong sinamyo.

“Tulip stands for perfect love…like my love for you.”

Inabot ni Luna ang mukha ni Fhergus at masuyong hinaplos. “And that’s what I need…
your perfect love.”

Ipinatong ni Fhergus ang sariling kamay sa ibabaw ng kamay ni Luna. Pinagkawing ang
mga daliri at hinalikan niya ang palad nito. “I will give you my perfect love,
Luna. The love you deserve.”
“I’ll do the same, Fhergus.” Muling hinalikan ng isa’t isa ang mga labi at
nagyakap.

Nagpahanda si Fhergus ng almusal nila sa veranda ng kwarto ni Fhergus. Ayaw na siya

nitong pabalikin sa villa ni Romulus mula nang nagniig sila sa gubat kahapon. And
they made love in his villa over and over again.

“Matagal ko na ‘tong gustong itanong, hindi lang ako nabigyan ng pagkakataon.” Mula
sa pagkain ay tumingin siya kay Fhergus na nakaupo sa kabilang dako ng mesa.
“What is it?”

“Did your aunt have something to do with your look? Pinaganda ka niya for your
mission?”

“Yes. Ibinalik niya ang itsura ko for this mission.”

“Ibinalik?”

“This is my real look. Pinapapanget niya ako. Bata pa lang ako ‘yong hindi
kagandahan… I mean, hindi magandang itsura ko na ang kilala ng lahat ng taong
nakakakilala sa ‘kin. Even Beatrix. But she found out about my real look
accidentally.”

Tumango si Fhergus. “I should thank your aunt for doing that.”

Her eyebrows shot up. “And why?”

“You are beautiful, Luna. Sobrang ganda.”

Napangiti si Luna dahil nasa mga mata ni Fhergus ang matinding paghanga. He didn’t
praise her to make her feel good—it was a genuine compliment. He admired her.

“You have a face that every man would admire. I’m sure you would have had a long
line of suitors. Thanks to your aunt for keeping you away from those men and
waiting for me.”

Malapad na napangiti si Luna. “Hindi rin ako nagkagusto o kahit nagka-crush man
lang sa isang lalaki.”

“Really? Kahit kay Cebal?”

Nawala ang pagkakangiti ni Luna nang mabanggit ni Fhergus si Cebal. “Si Cebal. Siya
ang nakalaban mo?”

Binitawan ni Fhergus ang kubyertos at sumandal. Tinitigan si Luna. “Galit na galit

siya sa ‘kin. Papatayin niya raw ako dahil sa ginawa ko sa ‘yo. I let him.
Nakatikim ako ng
telekinetic niya.” Marahan itong natawa sa sariling kwento.

“He almost killed you.” Sobrang nakakalungkot ang nangyari. Hinding-hindi niya
gugustuhin magkasagupa ang dalawang mahal niya sa buhay niya. “Ako na ang humihingi
ng paumanhin. Katulad ko, ginagawa lang din niya ang tungkulin niya. Wala siyang
alam sa mga totoong nangyari. Sorry if he hurt you.”

Umiling si Fhergus. “He didn’t hurt me. He helped me, actually.”

“Helped you? How?”

“I’m desperate to find my sister.” Gumuhit ang lungkot, disappointment at pag-alala

sa mukha ni Fhergus. “Si Cebal at ‘yong isa mong kaibigan lang ang alam kung may
koneksiyon sa ‘yo na gumagamit ng witchcraft. Inabangan ko siya sa village n’yo at
nagmakaawa para malaman ang kinaroroonan ni Octavia.”
“Nagmaakawa ka? Hindi mo siya tinakot?” Bahagyang napangiti si Fhergus sa pagdududa
ni Luna. “Kung ‘yong dating ako, idadaan ko talaga sa dahas. Napakiusapan ko naman
siya. Binugbog nga lang muna ako, pero napakiusapan naman. Sabi niya wala raw
siyang alam tungkol kay Octavia pero kung may malalaman siya sasabihin niya sa
‘kin. Akala ko hindi niya gagawin pero biglang tumawag sa ‘kin at nakipagkita.
Nakita na raw niya ang kapatid ko at ito pa mismo ang nagpatakas kay Octavia pero
nagkagulo. May nakahuli sa pagtakas ni Octavia. Sa gitna ng labanan, hindi ako
nakapagbagong anyo at para iligtas, si Cebal ang humarap sa ‘kin. He pretended to
fight with me. Kaso napuruhan ako ng kasamahan niya…akala ng kasamahan ko si Cebal
ang nakadali sa ‘kin. Akala nila nagtraydor si Cebal.”

“Paano? Bakit ka niya tinulungan? Paano mo siyang nakumbinsi?”

“As I said, nagmakaawa ako. Sabi ko gusto ko lang naman makasama ang kapatid ko. Na
wala siyang kinalaman sa mga nangyayari. Na isa siyang tao at hindi Lycan.”

“Mabait talaga si Cebal. Gagawin niya ang tama.”

“Mabait nga.” Napuno ng pag-asa ang puso ni Luna. Kung ganoon ang naging pananaw ni
Cebal, may pag-asa na makumbinsi nila ang lahat ng Paganus na itigil ang hidwaan.

“Nakakapanghinayang lang na wala akong nagawa para iligtas ang kapatid ko. Wala
akong sapat na lakas.”

“I’m so sorry. It’s my fault. Hindi ko kasi alam na may masamang epekto ang
rejection. Sabi naman kasi ni Ate Aurora I can reject you if I don’t want you to be
my mate. She didn’t mention that it had a bad effect.”
“It was your sister’s suggestion?” Bumalasik bigla ang mga mata ni Fhergus dahil sa
sinabi niya.

“She didn’t know. Hindi niya sasabihin ‘yon—”

“She knew about it. Bwisit talaga ‘yang kapatid mo kahit kailan. Humanda ‘yan sa
‘kin.”

“Fhergus!” mahinahon niyang sita rito.

Bumuntonghininga ito. “Fine. Palalagpasin ko na lang.”

Matamis na ngumiti si Luna na ikinaliwanag ng mukha ni Fhergus.

“I melt when you smile at me, mon chou.”

Napabungisngis si Luna.

“Halika ka nga rito.” He held out his hand to her. Agad na tumayo si Luna at
lumapit kay
Fhergus. Kumandong siya rito. Inihilig niya ang ulo sa balikat nito habang
nakayapos ang mga bisig ni Fhergus.

Grabe! Ibang level ang saya ng puso niya. Kung masaya na siya noong mga panahong
nasa Benguet sila ni Fhergus, higit ang saya ngayon. Napakasaya ng puso niya at
lahat ng problem sa kasalukuyan at sa hinaharap ay parang walang puwang sa isip
niya. Walang mali. Tama ang lahat ng nangyayari. Para bang ito ang dapat na
mangyari.

“Everything feels right when I’m with you,” she said contentedly.
“Everything feels right where it should be. You belong here…you belong with me, mon
chou.”

She just smiled and snuggled with him. “Kahit ibalik ko ang panget na mukha ko
mamahalin mo pa rin ako?”
“Minahal kita sa ganu’n mong mukha, Luna. Kahit ano pa ang itsura mo hindi
magbabago ang nararamdaman ko para sa ‘yo.”

“Talaga?”

Dinampian ni Fhergus ng pinong halik ang labi niya. “Pero ang cute kaya ng dati
mong itsura. I miss kissing your mole.”

Marahanag natawa si Luna. Mahilig kasing manghalik si Fhegus sa noo, sa ilong at

labi. Dedma sa itsura niya.

NAGLAKAD-LAKAD si Luna at Fhergus sa hardin ni Manoela. As usual, manghang-mangha

na naman si Luna sa ganda ng paligid at mga halaman. Marami namang bulaklak sa
Benguet pero nakakatuwa lang na makakita ng mga halaman, puno at bulaklak na
kakaiba.
“Did you know that you mentioned God while we made love?”

Napatigil si Luna sa paghakbang. Nagtatanong niyang tinitigan si Fhergus.

“Sa gubat. Saka kagabi. So you believe in him…the creator?”

Nagkibit si Luna saka nagpatuloy sa paglalakad habang magkahawak kamay ang dalawa.
“We worship multiple deities. Kayo? Do you believe in him?”

“Well, I honestly doubt his existence. They say He’s powerful…makapangyarihan sa

lahat. But the existence of evil and suffering in the world seems to be conflicting
with the claim that there exists a perfectly good God. If he exists and if he is
powerful, surely he would be able to do something about all of the evil and
suffering. Why can’t he…why does He let it happen? Why does He let us suffer? Why
did He let my family and I suffer?”
Pinisil ni Luna ang kamay ni Fhergus. Nararamdaman niya ang galit at lungkot nito
na hindi malaman kung saan nagmumula. Hindi pa niya kilala nang lubusan si Fhergus.
Hindi niya alam kung paano itong naging Lycan. Kung ibabase sa kwento ni Manoela,
bago pa man isinumpa ang taong-lobo ay taong-lobo na si Fhergus.

“I don’t know. Maybe He doesn’t really exist. Or maybe He wants to empower, to make
us strong, and maybe it’s just our choice whether to do good or bad. Maybe He wants
to make us find out what we’re good at. What we can do, and we just misunderstand
His way of discovering.”

Tinungo nila ang maple tree na may matingkad na pulang mga dahon. Naupo si Fhergus
sa ilalim niyon at sumandal sa katawan ng puno. Tinapik ni Fhergus ang mga hita
para paupuin siya. Pinangutan niya ito ng noo. “Open your legs,” aniya.
“Luna, it’s not a proper place for intimacy,” he said, bending his knee.

“Anong sinasabi mo.” Natatawa niyang tinapik ang hita nito at ibinuka naman iyon ni
Fhergus. Naupo siya sa pagitan ng hita nito at isinandal ang likod sa dibdib ng
kasintahan.

“I just want to sit like this. Para kasi akong bata kapag nakakandong sa ‘yo.”
Ipinaikot ni Fhergus ang mga bisig sa katawan ni Luna. Nang tingalain niya ito ay
pinatakan siya nito ng pinong halik sa labi.
“I really can’t imagine having a lolo boyfriend.” Natawa si Luna nang pangunutan
siya nito ng noo. “A handsome lolo,” she chuckled.

Pinakatitigan ni Fhergus si Luna na medyo ikinailang niya. Hinaplos nito ang

kanyang mukha. Buong suyong naglandas ang daliri sa kanyang ilong pababa sa kanyang
labi. Parang sasabog ang puso ni Luna sa
damdamin ni Fhergus para sa kanya. Nararamdaman niya iyon. Purong pagmamahal at
nakakamangha. Hindi niya ito naramdaman nang mga nakaraan.

“Now I know why God gave me a long life,” he said as he continued tracing her face
with his finger.

“What?”

“Because of you…I became a Lycan to have a long life to reach this juncture where
you exist.”

“Kahit nasa magkaibang panig tayo? Mortal na magkalaban ang lahi natin.”

“It doesn’t matter now. Ikaw ang mahalaga, Luna. Ipinapangako kong hindi kami
manggugulo.”

“Gagawin mo ‘yon?”

“Si Octavia lang ang kailangan ko. Ang

kapatid ko. Hangga’t walang gulo na ginagawa ang panig ng mga Paganus, walang
gagawa ng gulo sa amin. Pangako ‘yan.”

Tumango si Luna. “Kakausapin ko si Maddalena. Itatanong ko sa kanya ang tungkol sa

kapatid mo. Kakausapin ko rin sina mom at dad. Sasabihin ko ang tungkol sa atin.”

“Sasamahan kita, Luna. Haharapin ko ang magulang mo.” Hindi na siya umimik pa.
Bahala na. Pero hangga’t maaari sana ay gusto niyang siya muna ang kumausap sa mga
magulang niya.

“It might be the right time to have a peace treaty. Kung parehas namang katahimikan
ang gusto ng mga lahi natin, bakit hindi tayo magkasundo? Wala na si Lusintania na
pinagmulan ng gulo.”

“Pero si Seraphim ay patuloy na nabubuhay, Luna. Once he gets his grace…he’ll be

the
strongest creature. Stronger than us.”

Bahagyang inanggulo ni Luna patagilid ang sarili para maharap si Fhergus. “Grace,”
usak niya. Ito ang sinabi ni Manoela sa natirang kapangyarihan ni Seraphim.

“He’s an Arkosios, Luna. Every angel, pure or part, has Angel’s grace. Doon
nagmumula ang lakas nila, ang kapangyarihan. Nang magkasagupa si Seraphim at
Genoveva, nakuha ni Genoveva ang grace ni Seraphim na siyang naging dahilan para
humina ang kapangyarihan nito. Hindi namin alam kung saan napunta. Nasama ‘yon nang
masunog ang buong tribu ng Elysian.”

Ito na naman. Seraphim. Hindi niya kilala ang Seraphim na tinutukoy nito. Wala
silang involvement sa nilalang na ‘yon.

“Hindi ka naniniwala?”

Umiling si Luna. “I just don’t know him.”

Tinitigan siya ni Fhergus na parang binabasa ang isip niya kung nagsasabi ba siya
ng totoo o hindi. “Hindi ka rin naniniwala sa ‘kin?”

“It’s possible that you know him but you aren’t aware.”

“What do you mean?”

“Sino si supremo?”

Natigilan si Luna sa tanong na iyon ni Fhergus. Was he trying to extract

information from her?

“Hindi mo kailangan sagutin kung hindi ka komportable,” agad na bawi nito. Kinabig
siya ni Fhergus at mahigpit na niyakap. Inihilig niya ang gilid ng ulo sa dibdib
nito. Napaisip si Luna at bigla ay may naalala. Si Lakon, sinigaw nito ang
pangalang Seraphim nang maligaw siya sa ground. Pero hindi niya maaaring sabihin
kay
Fhergus ang tungkol kay Lakon. Hindi pa sa ngayon.

“Ang sabi, isinumpa kayo ni Lusintania kaya naging taong-lobo kayo.”

“We were already Lycans before they cursed us. Ang sumpang ibinigay sa amin ay iba
sa sumpang alam mo.”

“Then how did you become a Lycan?”

“Hindi naging maganda ang pagbubuntis ng mama ko sa ‘kin. She experienced a lot of
complications during pregnancy, then a few weeks before my mother’s full-term
pregnancy, nagkaroon ng problema. Hindi na raw ako gumagalaw sa sinapupunan ng
nanay ko. My mother wanted me to survive kahit sa anong paraan. Naisip nilang
lumapit kay Lakon.”

“The first Lycan,” usal ni Luna at hinaplos ang dibdib ni Fhergus.

“Lakon’s blood has a power of healing. Kaya nitong pagalingin ang mga hayop. Kahit
anong lagay ng isang hayop ay kayang gumaling kapag nakainom ng dugo ni Lakon.
Sinubukan nilang gawin sa amin ng nanay ko. It was a risky move. Maaaring hindi
maging maganda ang kahinatnan pero desidido ang nanay ko. Kung mamamatay raw ako,
mas nanaisin niyang mamatay na rin. Pumayag na rin ang papa…my mother was injected
with Lakon’s blood and it worked. Nabuhay ako. Naging maayos ang lagay naming mag-
ina hanggang sa araw ng panganganak niya, pero may ibang naging epekto. My mother
fell incredibly ill, her sickness ended on the night of a full moon when she
transformed into a Lycan.”

Napaangat si Luna ng tingin kay Fhergus. Payak itong ngumiti sa kanya. Hinaplos ang
kanyang pisngi na tila ba inaalis ang gulat na ekspresyon doon.

“I was four when I transformed for the first time. Iyon ang naging masamang epekto
sa
amin. Kinaalingan naming umalis sa palasyo nang may makaalam ng sekreto namin. Si
papa naging Lycan nang piliin niyang maging katulad namin nang magsimula ang
hidwaan sa pagitan ng mga taong-lobo at mangkukulam. Kakaunti lang kami—ang mga
taong naging taong-lobo dahil sa kagat ni Lakon at kami ng magulang ko. The war
recently came to a temporary end when Lakon was abducted by Seraphim. Hindi na sila
nagpakita sa mahabang panahon. Nanahimik. Pero ang propesiya ay propesiya.”

Inilipat ni Luna ang tingin sa kawalan at malalim na napaisip. Naniniwala siya sa

sinasabi ni Fhergus, pero kung totoo man nga ang mga nalaman niya rito ibig sabihin
ay nagsinungaling sa kanila ang matatandang Paganus o maaaring iyon din ang
ipinaniwala ng mga ninuno nila.
“I’ll do everything to change the prophecy,” aniya pagbalik ng tingin niya kay
Fhergus. “I’ll talk to them.”
Ngumiti si Fhergus at sinapo ang kanyang mukha. Hinalikan siya sa labi. “Huwag mo
na munang isipin ang bagay na ‘yan. Just stay here with me.”

May ngiti sa labing ngumiti si Luna. Buong magpahanga tinitigan ang gwapong mukha
ni Fhergus. “I can’t believe that my boyfriend is a royal prince of Portugal.”

Marahang napatawa si Fhergus. “Matagal nang hindi. Matagal na namin ni papa

kinalimutan ang pagiging parte namin ng monarch. Nang lumabas ang sikreto sa
pagkatao namin ni papa, inilayo niya kami at mas ginustong mamuhay nang tahimik.”

“Don’t you have a plan to restore the crown or at least take the title? Dom Duarte
Dio, Duke of Braganza, is a claimant to the defunct Portuguese throne…it should be
you and your father.”

“My father always told me before that I’ll be

the king and would rule the whole country, but it didn’t happen. We became beasts
that people fear. We were hunted down by people. My dream to be a king was replaced
by a desire to protect my lineage. Naisip ko na iyon ang obligasyon ko habang
nabubuhay ako.” Pinisil ni Fhergus ang baba ni Luna. “Now, I have a new purpose in
life. And that’s loving you and making you happy. And I only need one title.”

“Ano?”

“Luna’s husband.”

Pinunit ng malapad na ngiti ang labi ni Luna. “Akala ko kapag matanda na hindi na
korni.”

Malakas na humalakhak si Fhergus. “Well, this is my first time to vocalize cheesy

words. And I love it…masarap talagang ma-in love lalo na kong nasasabi ang mga nasa
puso mo.”
“Oh, Fhergus!” Mahigpit siyang yumakap sa lalaki. Natutunaw ang puso niya sa
sobrang pagmamahal at kaligayahan.

Hinalikan ni Fhergus ang ibabaw ng ulo ni Luna. “I promise to take care of you,
Luna. I will protect you. I will do everything to keep you safe at all times kahit
pa ang maging kapalit ang buhay ko.”

Ipinikit ni Luna ang mga mata at mas hinigpitan ang yakap kay Fhergus. Dinama niya
ang tibok ng puso nito na alam niyang siya na ang nag mamay-ari. She will do
everything to take care of him, too. To protect him at all times, too. Hindi lang
ito ang mag-aalaga sa kanya kundi siya rin dito. Aalagaan nila at pu-protektahan
ang isa’t isa.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 41
512
67
4
HINDI mapalagay si Luna. Ilang sandali na lang ay babalutin na ng dilim ang
paligid. Ngayon ang paglabas ng asul na buwan. Pinahatid siya at ang kanyang
kapatid sa bahay nina Nikuro. Ayaw ni Fhergus at Axton na abutan sila ng paglabas
ng asul na buwan. Wala siyang magawa kahit gusto niyang manatili. Sinubukan niyang
kumbinsihin si Fhergus na hayaan siyang manatili sa isla dahil gusto niyang makita
kung bakit tila takot na takot ang mga Lycan sa paparating na asul na buwan pero
ayaw nito. Grabe ang pakiusap sa kanya na magtiwala at sumunod na lang siya.
Kitang-kita niya ang takot sa mga mata ni Fhergus at matinding pagkabalisa.

Ngayon ay walang magawa si Luna kundi ang tanawin ang isla na napakaliit na lang
sa kanyang paningin sa layo niyon mula sa dalampasigan sa kabayanan ng Sorsogon.

Dinala siya ni Romulus sa isla para kilalanin niya ang mga Lycan at makita ang
sinasabing sumpa ni Lusintania sa asul na buwan. Pero paano niya masasaksihan ang
mangyayari kung nandito siya? Romulus and Beatrix were still in Portugal.

Bumuntonghininga si Luna at nilinga ang paligid. Napatigil ang mga mata niya at
napako sa bangkang de-motor na idinaong ng isang bangkero. Muli siyang bumaling sa
direksiyon ng kinaroroonan ng isla. Kailangan niyang masaksihan ang mangyayari.
Hindi pwedeng nandito lang siya at nanghuhula lang.

Nilapitan niya ang bangkero. “Magandang hapon ho,” she greeted the middle-aged man
politely.

“Magandang hapon din po, Ma’am,” balik nitong bati na itinigil ang ginagawang
pag-aayos sa bangka.

“Daong na po kayo? Nangisda po ba kayo?”

“Naku hindi po, Ma’am. Taga-hatid ako ng mga turista sa mga pribadong isla. Iyong
huli kong hinatid ay nagtungo sa Calintaan Island.” Itinuro nito ang direksiyon ng
islang tinutukoy nito. “Magka-camping. Ang mga taga-lungsod, walang takot talaga.
Maganda raw mag-overnight sa mga isla ngayon dahil full moon,” napapailing nitong
sabi pero nasa mukha ang matinding pag-alala.

“Maganda naman po talaga. Maliwanag ang buwan.”

“Pero naglalabasan ang masasamang nilalang kapag bilog ang buwan. Lalo na sa asul
na buwan. Nangyari na ‘yon noon…mga labing siyam na taon na ang lumipas.”

“Ano po ang ibig n’yong sabihin?”

“May inatake ng halimaw dito noon. Isang buong pamilya. Si Octavia lang ang natira,
mabuti na nga lang at inampon ng mga Soares, pero si Mrs. Soares namatay rin.”

“Kilala n’yo po si Fhergus?”

“Oo naman. Mabait ang mga Soares, kaso nag-iba lang noong mamatay si Mrs. Soares.
Hindi na masyadong nakihalubi sa mga tao. Si Mr. Soares nangibang bansa na habang
si Fhergus ang naiwan dito. Napagwapo ‘no? Palibhasa Portuguese. Kamukhang-kamukha
nga raw ni Señor Joao.”

“Señor Joao?”

“Lolo niya. Iyon ang matalik na kaibigan ng ama ni Governor Salvidar. Mabait daw
ayon sa mga taga-rito. Bumalik sa bansang Portugal at doon na pumapanaw, bumalik na
lang dito ang mag-asawang Soares at si Fhergus.”
Napangiting tumango si Luna. She got it. Ang tinutukoy nitong Señor Joao marahil ay
si Fhergus din. Ganoon na talaga ito katanda. Weird but cute at the same time. Ayon
kay Fhergus ay mahigit isang daang taon ng naninirahan ang pamilya rito. Aalis para
patayin ang identity at babalik na may ibang katauhan. Lumalabas na descendant na
lang sila ng sarili nila na may ibang katauhan.

Dito raw ito dinala ni Lakon nang kailangan ng mga itong magtago bata pa lang ito.
Bumabalik-balik pa rin raw sila sa Portugal dahil may mga Lycan na nanatili doon.
Portuguese si Fhergus pero pusong Pinoy. Wala na itong balak bumalik sa sarili
nitong lugar para manatili roon. Mas gusto nitong dito sa Pilipinas manirahan na.
Ganoon ang angkan nila, sa Pilipinas din napadpad. Ngayon, hindi na niya alam kung
nagkataon lang bang parehong bansa ang piniling puntahan ng Lycan at Paganus o
alam lang ni Seraphim na nandito sina Fhergus nagtungo.

“Mababait din ang pamilya Soares. Medyo nag-iba lang…mabait pa rin naman pero
kapansin-pansin ang pagbabago ng mamatay ang ina.”

Napansin nga niya na nag-iiba ang mood ni Fhergus kapag napapag-usapan ang yumaong
ina. Nararamdaman niya ang matinding lungkot na nararamdaman nito.

“Lalo na si Fhergus na siyang masyadong naapektuhan sa pagkawala ni Mrs. Soares at

ni Belinha.”

“Belinha?”

“Kasintahan niya. Napatay ng halimaw. Ikakasal na sana.”

Nahigit ni Luna ang paghinga sa hindi inaasahang marinig. May naging kasintahan si
Fhergus at nakatakda ng ikasal ang
dalawa.

“Pwede mo pa ba akong ihatid sa Isla Sanctuario?” Ibinaling ng lalaki ang tanaw sa

islang kanyang tinutukoy. May gulat sa mukha nitong ibinalik sa kanyang tingin.

“Bawal ho, Ma’am. Pribado ang isla na ‘yon na pag-aari ni Gob. Hindi po
pinapahintulutan ang mga taga-rito na magtungo sa lugar na ‘yon dahil delikado. May
mga mababangis na hayop raw kasi sa isla na ‘yan at ayaw ni Gob na masira ang lugar
at mabulabog ang mga naninirahan doon.”

Inabot ni Luna ang braso nito. “Manong, sige na po. Magbabayad naman ako.”

“Kahit na po. Kawalan ng respeto kay Gob kung susuwayin namin ang simpleng
ipinapakiusap niya. Pasensiya na po, Ma’am. Hindi po nababayaran ang respetong
mayroon kami para sa pamilya Salvidar.”
Binitawan ni Luna ang braso nito. Nakakapanghinayang pero hindi niya maiwasang
humanga sa lalaki at sa pamilya Salvidar para makuha nito ng ganito ang respeto ng
taong ito.

“Pumayag na kayo, Manong.” Nilinga niya si Aurora na lumapit sa kanila. Bigla na

lang hinawakan ni Aurora ang magkabilang braso ng lalaki at tinitigan nito sa mga
mata. Umusal si Aurora ng mga salitang katulad ng inuusal ni Maddalena. “Ihahatid
mo kami sa Isla Sanctuario.” Hindi pakiusap kundi nag-uutos si Aurora na sinang-
ayunan naman ng lalaki.

Tumango ito saka humarap sa bangka. Para itong wala sa sarili na nakatingin lang sa
bangkang de-motor na tila ba hinihintay ang kanilang pagsakay.

“How did you do that?”

“My ability as a witch. I can hypnotize

people.”

“That’s amazing!”

“I know. Let’s go!” Hinila siya ni Aurora patungo sa bangka.

“Sasama ka? Ako na lang, Ate.”

“No! Nag-aalala ako kay Axton. Pupuntahan ko siya.”

Hindi na kumontra pa si Luna at sumampa na lang sa bangka. Walang reklamong bumyahe

ang bangkero kahit maalon ang dagat. Paano nga namang magrereklamo, e nasa ilalim
ng mahika ni Aurora?

Inabot ng mahigit isang oras ang naging byahe nila. Malayo talaga ang isla.
Magtatakip silim na nang marating nila ang isla. Bahagya na ring sumisilip ang
buwan sa bundok.

“Salamat po, Manong. Pwede na po kayong

bumalik.” Inusalan ito ni Aurora ng inkantasyon para sa proteskiyon nito sa muling
paglayag nito sa karagatan.

Humarap si Luna sa kagubatan. Nilanghap ang hangin. Pilit hinanap ang amoy ng kampo
ng mga Lycan. Hindi nila bastang matutukoy ang kinaroroonan niyon dahil walang
palantandaan kung saan ang lokasyon. Helikopter ang madalas sakyan sa tuwing
tutungo rito o aalis ng isla. Paulit-ulit ang ginawa niyang pagsinghot sa amoy. Mga
bulaklak at iba’t ibang klaseng halaman ang nanonoot sa kanyang ilong hanggang sa
humalo sa amoy ng kagubatan ang amoy ng mga nilalang.

Nagmulat ng mata si Luna. “Dito tayo,” aniya sa saka nagsimulang maglakad papasok
sa gubat. Nilinga niya ang kapatid na napakahinhin kumilos. Isang pulang sundress
ang suot nito habang siya ay itim na drawstring pants at blue tee. Napakaganda
talaga ng kapatid niya. Pang beauty queen ang ganda. Maganda rin
naman siya pero iba ang kapatid niya dahil dumagdag sa ganda nito ang class nito sa
pagkilos. Palibhasa mga socialite ang nakakahalubilo.

“How long will it take before we reach the camp?” asked Aurora.

“I don’t know. Hindi mo pa natutunan ang paggawa ng portal?”

“Pag-aaralan ko. Si Manoela lang ang nagtuturo sa ‘kin ng mga invocation.”

Habang papasok sila sa loob ng kagubatan ay lalong dumidilim. Tiyak na aabutan sila
ng dilim bago marating ang HQ.

“MAAYOS NA ba ang lahat? Were all Lycans already fed?” Fhergus asked Axton.

“Yes. They are already tied in their secured room,” sagot ni Axton na tumingala sa
kalangitan. Kumakalat na ang dilim sa kalangitan. Balot na ng dilim ang kagubatan.
‘Pag lumabas na nang buo ang bilog na buwan, aatake na ang sumpa. Mararamdaman na
naman nila ang sakit na walang kapantay. Sakit na mahirap ilarawan.

Nakatali na ngayon ang mga kasamahan nila. Sa silid na gawa sa pilak at nababalot
ng inkantasyon ni Manoela para hindi makalabas. Kumain nang marami ang bawat isa
para pamawi ang gutom at uhaw. May buhay na baka rin sa silid para siyang maging
pagkain ng mga ito para maibsan ang gutom kapag umatake ang sumpa. Kinakailangan
nilang itali ang sarili dahil kung hindi ay baka sila-sila mismo ang magkasakitan.

Ibinalik ni Axton ang tingin sa kanya. “Paano sina Oz?”

Bumuga ng hangin si Fhergus at umiling. “Hindi ko alam. Tiyak na hindi sila

magdadalawang isip na pumatay. Hinding-hindi nila susubuking kontrolin ang sarili.”

Ito ang kinatatakutan nila sa pagkakawala ni Oz ay mga kasamahan nito. Tiyak na

papatay ang mga ito. Hinding-hindi mangingiming pumatay at hinding-hindi aalalahin
kung may makadiskubre man sa existence nila. Tuwing sasapit ang asul na buwan ay
matindi ang kanilang pagnanais na kumain ng laman ng taong buhay at napakahirap
niyon labanan.

“Let’s go! We need to tie ourselves, too. The moon is about to rise.”

Humakbang ang dalawa para bumalik sa kanilang villa pero sabay na napatigil at
marahas na ibinaling ang tingin sa kagubatan.

“Luna!”

“Aurora!” Magkapanabay na usal ng

dalawa. Napahugot ng malalim na hininga nang manuot sa kanilang ilong ang amoy ng
mga kasintahan.

Nagkatinginan ang dalawa. “Sino kaya sa dalawa ang sumuway sa pakiusap natin?”

“Si Luna sigurado. Aurora loves me too much to disobey me.”

“Luna loves me, too,” he countered.

“She’s a hunter. Stubborn. Dinamay pa ang Aurora ko.” Gusto niyang ipagtanggol si
Luna pero nararamdaman niyang baka nga si Luna ang may ideya nito. Ito kasi
nagmamatigas na manatili rito dahil iyon naman daw ang plano ni Romulus. Pulpol
talaga si Romulus.

“Let’s go! Puntahan natin!” Tumango si Axton saka matuling tumakbo sa loob ng gubat
ang dalawa.

“Aabutan tayo ng asul na buwan,”

nag-aalala niyang usal. Malayo pa ang dalawa sa kampo. Kung marating man nila ang
kinaruruan ng mga ito tiyak na aabutan sila sa pagbalik. Wala si Manoela sa kampo.
Umalis ito kanina lang. Mas nati-trigger ang pagnanais nilang pumatay kapag may
naaamoy silang nilalang na hindi nila kauri. Ang mga hayop sa isla ay nasa iisang
area ng gubat kung saan may proteskiyon ni Manoela para hindi nila magalaw kung
makawala man sila.

“Ang tigas ng ulo ng magkapatid!” palatak ni Fhergus habang matuling tumatakbo.

Kailangan nilang maibalik ang dalawa. Hindi nila ito mapu-protektahan dito.

“Communicate with Romulus para makahingi ng tulong,” utos niya kay Axton. Ginawa
naman ni Axton. Agad na sinubukan ikonekta ang link kay Romulus pero bigo ito.

“I can’t. Epekto ng buwan. It’s fucking rising!” Axton growled, running like the
wind through the woods.
Mas binilisan ni Fhergus ang pagtakbo sa direksiyon kung saan nila nararamdaman si
Luna at Aurora. Napatigil sila sa pagtakbo nang marinig ang boses ng dalawa.

“Aabutin tayo ng gabi nito, Luna,” boses iyon ni Aurora.

“It’s okay, Ate, ang mahalaga makarating tayo. I want to be with Fhergus. Kung
nagpapahirap sa kanila ang blue moon, dapat nasa tabi niya ako.”

Pinunit ng malapad na ngiti ang labi ni Fhergus, saglit na nawala sa isip ang
inaalala. Bumaling siya kay Axton.

“Mas sweet ang Luna ko,” pagmamalaki ni Fhergus.

“Yeah. Same. Gusto ko rin nasa tabi ako ni Axton. Ilang oras pa lang kaming
nagkakahiwalay miss na miss ko na siya.” Si Axton naman ang malawak na napangiti.
Pero ang saya at kilig na nararamdaman ng dalawa ay napawi nang makaramdam nang
pagsakit ng dibdib epekto ng papalabas ng buwan.

“Fhergus!”

“Axton!” magkapanabay na bulalas ni Luna at Aurora nang makita ang dalawa. Mabilis
na naglakad ang dalawa palapit sa mga kasintahan nito at mahigpit na niyakap ang
mga ito.

“What are you doing here? Sabi ko sa ‘yo kailangan mong umalis dito. Bakit ang
tigas ng ulo mo?”

“Are you mad at me?”

“Damn no!” Hinalikan ni Fhergus ang ibabaw ng ulo ni Luna bago ito pinakawalan at
ginagap ang mukha. Tumitig ito sa mga mata ni Luna. Nakikiusap. Nagmamakaawa.
“Luna, mon chou, please don’t be stubborn!
Bumalik na kayo. Kahit ngayon lang, makinig ka.”

“But we can’t. Pinaalis na namin ang bangkero.” Mas lalong binalot si Fhergus ng
matinding pag-alala.

“Kailangan nating makabalik sa kampo.” Agad na nagpalit anyo ang dalawa. Binuhat ni
Axton si Aurora habang si Luna ay tumanggi.

“I’ll run. Let’s go.”

Nagsimulang tumakbo ang tatlo habang si Aurora ay buhat ni Axton. Namamangha si

Fhergus sa bilis ng pagtakbo ni Luna. Nakakasabay ito sa bilis niya. Nalaman niya
rin kay Katharina kung paano nitong nilabanan si Cassidy na dalawang araw na
nawalan ng malay tao. Hinayaan lang din ni Manoela na gumaling si Cassidy na walang
tulong nito para raw magtanda. Hindi naman niya magawang magalit kay Cassidy sa
ginawa nitong pananakit kay Luna dahil
alam niya kung gaano lang itong nag-alala sa kanya. Pero buti na lang at walang
nangyaring masama kay Luna dahil tiyak hindi niya mapapatawad si Cassidy.

“Your speed is incredible, Luna,” pagkausap niya rito sa isip.

“I don’t know. I feel stronger overtime. Siguro lumalabas na ang kapangyarihan ko

bilang Paganus. May kinalaman ka kaya rito? Ang pagiging mates natin.”

“Possible. Malaki ang epekto natin sa isa’t isa. We can heal each other, at
maaaring kaya rin natin palabasin ang mga kakayanan—”

Naputol ang pakikipagkuminkasyon ni Fhergus sa kanya nang bigla itong napatigil sa

pagtakbo. Agad ding huminto si Luna at nag-aalalang nilapitan si Fhergus. Si Axton
ay ganoon din, ibinaba nito si Aurora at napahawak sa dibdib.
“Fhergus, what’s wrong?” Hinaplos niya ang mabalahibong braso nito. Napaluhod si
Fhergus at umungol nang malakas na tila ba nasasaktan.

Sa silangang bahagi ng kagubatan ay makikita sa maliliit na siwang ng dahon ang

mapulang buwan. Tuluyan na itong lumabas at posibleng umaatake na ang sumpa. Si
Aurora ay lumuhod sa harapan ni Axton na katulad ni Fhergus ay napaluhod sa sahig
ng gubat.

Malakas na alulong ang kumawala mula kay Fhergus. Iniliyad ang katawan at unti-
unting ay nagbago ang anyo nito. Napalunok si Luna habang nakatitig sa hubad na
kasintahan. Tuluyan nang binalot ng dilim ang kagubatan pero malinaw niya itong
nakikita. Naninigas ang muscles, nag sisilabasan ang mga ugat sa katawan, ang mga
litid.

He was in pain.
“Fhergus!”

“No!” Ang tangkang paglapit niya ay pinigil nito. “Huwag kang lumapit. Umalis na
kayo, Luna…pilitin n’yong makarating sa HQ…ah!” A guttural scream rambled in his
chest as his back arched, muscles tensed, and his face distorted in pain. He looked
at her again and managed to finish his sentence. “Sa rotunda, magpunta kayo sa
rotunda. May silid doon na may gintong pinto. Pumasok kayo sa silid na ‘yon.
Protektado iyon inkantasyon ni Manoela. Hindi kayo maaamoy ng mga kasamahan namin.”

“Fhergus, I can’t leave you like this!”

“Luna!” galit nitong bigkas sa pangalan niya. “Huwag nang matigas—ah!”

Malakas na sigaw ni Axton at Fhergus ang pumailanlan sa kagubatan na para ba itong

sinaksak ng punyal sa dibdib. Itinulak ni Axton si Aurora at pilit na pinapaalis.
Nakakaawa ang itsura ng dalawa. Tila ito
hirap na hirap sa kalagayan. Hanggang kailan ito ganito? Hanggang sa mag-umaga ba?
Hindi niya kayang nakikita si Fhergus nang ganito. Ibig sabihin lahat ng Lycan ay
ganitong paghihirap ang nararanasan ngayon.

His gaze snapped at her. His eyes were cobalt blue, raging like blue fire in the
darkness. Lumabas ang mga pangil nito, ang mga kuko ay humabang bigla. Laking galut
ni Luna nang bigla na lang siya nitong sunggaban. Pagbagsak niya sa sahig ng gubat
ay tuluyan nang nagbagong anyo si Fhergus. Nakatitig sa kanya na parang gusto
siyang sakmalin ng mga matutulis nitong mga pangil. Her blood froze of fear, but
she managed to keep calm. This was Fhergus, and he wouldn’t hurt her.

“Fhergus, it’s me!” She raised a hand to caress his face. “I’m here. Ako ito,
Fhergus. “

A series of guttural cries escaped him.

Nanginig ang paligid ng mga mata nito at napuno ng luha. “It can’t happen again.
No!” sigaw nito sa isip niya.

“Alin?”

“Ah—oh!” A chilling howl echoed through the woods. Bigla na lang itong umalis sa
ibabaw niya at tumakbo sa kaliwang bahagi. Agad na bumangon si Luna at sinundan ng
tingin si Fhergus. Hinabol nito at ni Axton ang isang usa. Sa likod ng isang
malaking puno ng balete ay narinig nila ni Aurora ang pag-iyak ng usa.
Nagkatinginan ang magkapatid at nagpasyang tingnan ang nangyayari sa likod ng puno.

They got up and started to move as stealthily as they could. They inched closer to
the balete tree. Natutop ni Aurora at Luna ang bibig nang makita nila kung ano ang
nangyayari sa likod ng puno. Labas ang bituka ng usa habang kinakain iyon ni Axton
at si Fhergus naman ay ang puso ng usa ang kinakain. Napaduwal ang dalawa dahil
sa nakakagilalas na nasaksihan at sa malansang at tila kalawang na amoy ng dugo.

Fhergus and Axton stopped from feasting the poor deer. They crawled away from the
dead body of the animal. Bumagsak ang katawan ng dalawa sa damuhan na namimilipit
sa sakit na ito lang ang nakakaalam kung gaano katindi. Unti-unti ang pagbagong
anyo ng dalawa. Dahan-dahang hinigop ng balat ang balahibo, bumalik sa normal ang
laki ng katawan, mga braso at mga binti hanggang sa maging tao ulit ang mga ito.

Agad na hinubad ni Luna ang suot na pang-itaas at nilapitan si Fhergus. Si Aurora

ay kay Axton. Itinulak niya si Fhergus patihaya at pinunasan ang masangsang na dugo
sa bibig, mukha at kamay nito. Ibinigay niya ang damit kay Aurora na nasa kanyang
likuran para punasan din nito si Axton. Binuhat niya ang ulo ni Fhergus at sinalo
iyon ng braso. Mahigit niya itong
niyakap. Hinalikan ang noo at umusal ng “I love you” nang paulit-ulit.

“Everything will be alright. Everything will be okay, ah? Kaya mo ‘yan. Labanan mo
ang sumpa.” Hinaplos niya ang pisngi ni Fhergus na patuloy sa impit na pag-ungol.
She kept kissing his forehead and only stopped when she heard screams. It was
distant screams. Desperate, angry and primal like hungry predators who need to
haunt their prey to satiate their hunger.

“They are suffering,” usal ni Aurora. Isinandal ng magkapatid ang likod sa isa’t
isa at tumitig sa karimlan.

Ito ang sumpa. Ang maghirap ang mga Lycan sa ilalim ng asul na buwan. Maaaring
mabawasan ang paghihirap ng mga ito sa pamamagitan ng pag-kain ng laman ng tao pero
mas pinipili ng mga itong itali ang mga sarili at tiisin ang pagdurusa. Ito ba ang
masama? Sino ba ang totoong masama talaga? Ang mga Lycans o ang angkan
nilang sumumpa sa mga ito? Ayaw niyang isipin na nagsinungaling ang mga elder sa
kanila pero sa nakikita niya ngayon ay parang ganoon na nga.

“We have to do something, Ate.”

“Ano ang magagawa natin, Luna? Ano ba ang makakapag-alis sa sumpa nila? Kahit sina
dad walang masabi tungkol dito.”

Kung may sumpa, may lunas. Natitiyak niya ‘yan. Kailangan niyang malaman.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 42
556
64
5
THE EFFECT of the blue moon will last for a few more days. Latang-lata si Fhergus
at siguradong ang lahat ng kasamahan nila. Parang inubos ang buong enerhiya nila ng
buwan pero nakakapagtaka na mas higit na maayos ang kanyang pakiramdam ngayon
kumpara sa nakaraang asul na buwan. Mas nakontrol niya ang sarili matapos niyang
makakain nang buhay na hayop. Nakontrol niyang hindi saktan si Luna na hindi niya
nagawa noon kay Belinha…iniling niya ang ulo nang maalala ang nakaraang hanggang
ngayon ay nagpapahirap sa kanyang kalooban. He was scared last night that he might
hurt Luna. Thank God he didn’t.

Yeah.

Thank you, Lord.

“Get up, boys! It’s time to fuel your energy.” Si Manoela na pumasok ng silid
kasama si Natasha at Nikuro tulak nito ang food cart.

“Gusto n’yo ba ng buhay na hayop?” Axton and Fhergus cursed which made Manoela
laugh.

Tumayo si Aurora mula sa pagkakaupo sa gilid ng kama ni Axton. Nilapitan nito ang
food cart at agad na kumuha ng pagkain doon saka binalikan si Axton. Nasa iisang
recovery room sila ni Axton, kasama si Damon at Logan. Nakahiga sila sa
nakahilerang higaan.
“Susubuan kita.” Malapad na napangiti si Axton na nakaupo sa kama.

“Thank you. Hindi ka ba na-turn off sa nakita mo kagabi?”

Dumukwang si Aurora at hinalikan si Axton sa labi. “Mukha ba akong na-turn off?”

“Oh, Aurora! I love you!” Maluha-luhang hinaplos ni Axton ang mukha ni Aurora. Si
Fhergus ay ibinangon ang sarili at isinandal sa headboard ang likod.

“Ako na ang magpapakain sa ‘yo, Fhergus.” Si Natasha na inaayos ang pagkain niya.

“I want Luna. Where is she?” Nagkatinginan ang taong bagong dating at na-sense agad
ni Fhergus na may hindi magandang balita. Bigla siyang kinabahan. Agad na naisip na
baka katulad ng inaalala ni Axton ay nagbago na ang nararamdaman ni Luna para sa
kanya dahil sa mga nasaksihan nito.

Fuck!

“Where is Luna?” muli niyang tanong sa matigas na tono pero bigla na siyang nilukob
ng takot.

“Mabuti pa kumain ka—”

“No! I need Luna!” putol niya kay Natasha. Kinuha ni Nikuro ang pinggan mula kay
Nastasha at naupo ito sa gilid ng higaan.

“Hindi ka na bata, Fhergus.”

“Nik, please! Where is Luna? Nandito naman siya ‘di ba? Nagpapahinga?”

“She left,” Manoela announced. Kumuyom ang kanyang palad. Mahigpit na kumapit sa
sapin.

“Left?” usal niya. “She left me? Dahil ba sa nangyari kagabi?” Pero inalagaan siya
ni Luna. Naririnig niya ang paulit-ulit nitong pagbulong sa kanya ng “I love you”.

“She didn’t leave you, Fhergus. Kinailangan niya lang bumalik sa headquarters nila
para masulusyunan ang sumpa bago pa man dumating ang ikalawang asul na buwan.
Aalamin niya raw kung sino si Seraphim at kung saan ito matatagpuan.”
Sa halip na mapaya ay lalo lang natakot si Fhergus para kay Luna dahil sa mga
sinabi ni Manoela.

“Mas dapat n’yo siyang hindi pinayagang umalis! Alam mo kung gaano kadelikado si
Seraphim.”

“I’m sorry, Fhergus. Si Luna lang ang makakatulong sa atin. Tumawag si Romulus
kagabi. May bagong pangitain ang tagakita.”

“Tagakita? Nahanap n’yo na ang tagakita?”

“Yes. My great great granddaughter. Nagmula sa pinsan naming si Agueda. Bukod sa

akin, nakaligtas si Agueda mula sa paglipol sa tribu namin. Iniligtas siya ng
kasintahan nitong isang Paganus. Itinago ang totoong pagkatao ni Agueda at
kinalimutan ang pinagmulan. Ayon sa propesiya ni Genoveva, isang batang ipapanganak
sa asul na buwan ang
susunod na tagakita.”

“Sino ang tagakita?”

“Si Beatrix.”
“Beatrix? Ang kaibigan ni Luna?”

“Yes. Iyon ang dahilan kaya hinahabol ng mga hindi nakikilalang tao si Beatrix at
masasamang espiritu. Nalaman marahil ang totoo nitong pagkatao. Itinago ng magulang
ni Beatrix ang araw ng kapanganakan nito. Binago pero mukhang nalaman ni Seraphim
kaya hinahabol ito ngayon. Nagkahinala na si Romulus na maaaring si Beatrix ang
tagakita dahil nagsimula na itong managinip ng mga bagay na nangyari noong panahon
at mga bagay na mangyayari pa lang. Mangyayari ang propesiya kaya kailangan mapatay
ni Luna si Seraphim.”

“Bakit si Luna? Ako ang maghahanap kay Seraphim. Hindi n’yo dapat siya hinayaang
umalis.”
“That’s what I told them. Let’s see kung tutulungan nga kayo ni Luna o
ipagkakanulo.” Si Damon na nakahiga sa kabilang higaan habang si Logan ay nasa dulo
at inaalagaan ni Romi.

“Luna has a good heart, Damon. I have faith that she’ll do the right thing. She
will save us and her lineage.”

“I doubt it!”

“Shut up, Damon! If you are doubting her then leave this place to save your ass…”
Manoela raised a hand to stop Damon from speaking. “And don’t talk if you have
nothing good to say!” she added, pissed off. Manoela faced Fhergus again. “Ayon sa
tagakita, si Luna lang ang may kakayahang pantayan ang kapangyarihan ni Seraphim.
Hindi tayo at kung sino pa man, dahil sa oras na makuhang muli ni Seraphim ang
kanyang Angel grace, alam nating lahat na kaya niyang lipulin ang lahat ng tao sa
daigdig.”

“At isusugal n’yo si Luna? Walang kakayanan si Luna. She hasn’t even discovered her
supernatural ability. Ano ang magagawa niya? Isa siyang mangkukulam. Simpleng
mangkukulam.”

“She isn’t a witch, Fhergus. She’s a Nephilim. Hindi lang natin maamoy dahil sa
proteskiyon ng talisman.”

“She isn’t Nephilim. She’s part human, angel and demon. May demonyo pa ring
nanalaytay sa kanya.” Sinamaan ni Manoela ng tingin si Damon.

“Alam ba ito ni Luna? Paanong nangyari?” muli ay tanong ni Fhergus.

“Luna doesn’t know what she really is. Ang alam niya ay isa siyang Paganus. Isa
siyang Navarro. Kapatid ko siya.” Si Aurora ang sumagot.
“Anak siya ni Seraphim?”

Umiling si Manoela. “I don’t know.”

Muling sumabat sa usapan si Damon. “Dugo ni Seraphim ang nanalaytay kay Luna,
sigurado ‘yon. Huwag kayong mga hangal! Ni hindi n’yo sinabi kay Luna ang totoo
niyang pagkatao, bakit? Dahil natatakot din kayo. Luna can kill Seraphim and she
can annihilate us too, at iyon ang kinatatakutan n’yo. Hindi n’yo ba nakikita?
Inalagaan si Luna, pinadala rito dahil tiwala si Seraphim na magagawa ni Luna ang
misyon niya. Matagal nang inihanda ng mga kalaban si Luna at nagpauto kayong
lahat!”

“Hindi gagawin ‘yon ni Luna!” madiing sinabi ni Fhergus.

“Dahil sa pagmamahal sa ‘yo? Hindi kayo maisasalba ng pagmamahal na ‘yan dahil nasa
magkaibang panig kayo. Baka nakakalimutan mo ang nagawa mo kay Belinha…did your
love for her save her—ah!”
Damon choked when a string made from energy wrapped around his neck.

Nakatiim bagang si Manoela habang minamanipula ang kapangyarihan. Ikinuyom ni

Manoela ang kamay at nawala ang lubid. “Sa susunod, lalagutan na talaga kita ng
hininga.” Galit na naglakad si Manoela patungo sa pinto.

“Hindi mo ako pakakainin?”

“Tse!” Pabalibag na isinara ni Manoela ang pinto.

“Bunganga mo kasi!” Si Axton.

Mariing ipinikit ni Fhergus ang mata. Kailangan niyang mahanap si Luna. Hinding-
hindi siya papayag na mapahamak ito. Iba si Seraphim. Kaya nitong gamitin ang kahit
na sino para sa pansariling interes.

Nephilim si Luna. Ito ba ang Nephilim na naamoy niya sa St. Louis? Anak ba si Luna
ni Seraphim. Paano?

Marahang inuntog ni Fhergus ang likod ng ulo sa sandalan. Mas lalo siyang nahahapo.
Kailangan niyang mahanap si Luna, pero paano? Nagmulat si Fhergus nang tapikin ni
Nikuro ang kanyang hita.

“She’ll be fine. Matapang na bata si Luna. Magiging okay ang lahat. Magtiwala ka sa
kanya.”

“YOU’RE FINALLY BACK!” Masayang lumapit kay Luna si supremo pagpasok niya ng
opisina nito. Tipid siyang ngumiti rito.

“Akala ko hindi ka na babalik. Lumipas na ang asul na buwan, Luna.”

“Pasensiya na ho, Supremo. Mahirap alamin ang lokasyon ng headquarters nila.”

Nawalang bigla ang pagkakangiti ng

Supremo. Tumaas ang mukha nito habang matiim ang pagkakatitig sa kanya.

“Ano ang ibig mong sabihin, Luna?”

Pinilit ni Luna na maging kalmado para hindi matukoy ng supremo na hindi siya
nagsasabi ng totoo. “I didn’t locate their location. Nakalapit ako kay Romulus pero
hindi ko nakuha nang buo ang loob niya.”

“But he proposed. Umalis kayo, saan kayo nagpunta? Sa lugar ng magulang niya? Sa
Sorsogon?”

Kinabahan si Luna. He knew. Pinasusundan siya nito, pero mukhang wala naman itong
alam. Marahil hindi na siya nito nasundan pa nang nasa Sorsogon na siya dahil kung
alam na ng mga ito ang lokasyon ng Lycan ay sumugod na ito o sadyang wala lang
talaga itong balak na gawin iyon kung wala namang gulo. Kapayapaan lang talaga ang
nais nito katulad ng pagkakaalam niya. Mali ang pagdududa niya.
Inilahad ni supremo ang kamay sa kanyang harapan. Tinitigan niya iyon saka dahan-
dahang ipinatanong ang kamay sa ibabaw ng palad nito. Dahan-dahang pumaikot ang
kamay nito sa kanya. Ikinulong ng mga palad ang kanyang kamay. Naningkit ang mga
mata. Habang tumatagal ay humihigpit ang pagkakapisil nito sa kamay niya at hindi
nakawala sa kanya ang galit na gumuhit sa mukha nito.
Binatawan nito ang kanyang kamay at tumalikod. He was disappointed, that was for
sure. Bumalik ang pagdududa ni Luna sa supremo. Alam na niyang mangyayari ito.
Hindi niya maaaring ipagkanulo sina Fhergus. Mas makakabuti kung hindi ni supremo
malalaman ang kinaroroonan ng mga Lycan. Hindi manggugulo sina Fhergus kung walang
gagawin ang kalahi niya. At ngayon ay hindi na siya sigurado pa kung kapayapaan nga
ba ang hangad ni supremo. Naguguluhan siya sa ikinikilos nito.
Bago siya bumalik sa HQ ng Koakh, humingi siya ng tulong kay Manoela para gawan ng
paraan na hindi mabasa ni supremo ang kung ano man ang memorya sa isla. Manoela
created fake memories of her and Romulus, pero siguradong alam nito ang
pakikipagkita niya sa magulang ni Romulus. Hindi niya iyon pina-block dahil tiyak
na makakahalata si Supremo.

“Sa Sorsogon. Dinala ka ni Romulus sa Sorsogon, tama?”

“Yes, Supremo.”

Naglakad ito patungo sa desk. Ipinatong ang nakakuyom na kamao sa desk habang
nakatalikod kay Luna.

“Nakilala ko ang magulang ni Romulus. Mababait sila. They are human—”

“Hangal!” Humalagpos ang pinipigil nitong galit. Nagliliyab sa galit ang mga matang
bumaling kay Luna pero biglang nagbago ang anyo nito. Pilit kinalma ang sarili.
“I’m sorry! Maupo ka.”

Humakbang si Luna patungo sa sofa na itinuro ni supremo at naupo roon. Tahimik na

humakbang si supremo patungo sa nakasabit na sariling portrait nito at pinagmasdan
iyon. “People tend to be kind to manipulate you. People who are hiding behind a
veil of being kind are dangerous, Luna. They are ruthless. Bago mo pa man
mamalayan, sinakmal ka na nila.”

Dark anger emanated from him like a black smoke from a wildfire. He was still calm,
but the intensity of his wrath couldn’t be denied. Parang may malalim na
pinagmumulan.

Humarap sa kanya si supremo. “I told you not to let your guard down, Luna. Fhergus
already fooled you, and you let them fool you again by their false caring.”
Humakbang si supremo at naupo sa sofa na katapat ng nauupuan niya. “I’ve
experienced being
betrayed. My mother tried to kill me when I was born. May dalawang mag-asawa ang
kumupkop sa ‘kin at minahal akong parang tunay na anak…pero namatay sila…pinatay
sila. Sinunog dahil kampon raw kami ng demonyo. Ang mga taong gumawa niyon ay mga
taong pinagmamalasakitan pa nila.”

Nakitaan ni Luna ng lungkot ang mga mata ni supremo pero mas nangingibabaw ang
muhi.

“Kaya huwag kang magtitiwala, Luna. Kami lang ang dapat mong pagkatiwalaan dahil
kami lang ang tatanggap sa ‘yo. Kapag nalaman ng mga tao ang totoo mong pagkatao,
tingin mo ba magiging ligtas ka pa? Lalo na sa mga Lycan?”

“Supremo, they don’t know me. Habang kasama ko sila, wala akong nakitang masamang
ginagawa nila. Tumutulong sila sa mga tao sa lugar nila. Nikuro and Natasha are
human, but they associate themselves with Lycans.”
Supremo’s face darkened as if she fueled the fury he was trying to control.

“Saka ‘di ba ang gusto lang naman natin kapayapaan? Koakh was established with the
aim of preventing the future war. Kung hindi ba manggugulo ang Lycans, wala naman
tayong gagawing ibang hakbang, ‘di ba? And maybe it’s possible to have a peace
treaty with them.”

Nagtagis ang mga ngipin nito. Halos marinig niya ang pagbanggaan ng mga ngipin
nito. He was angry but he managed to smile. Nagawa nitong tumango.

“No war if they won’t harm people. Pero kapag may ginawa pa silang gulo…magsisimula
ang giyera sa pagitan ng mga Paganus at Lycan.” Nanantiya ang titig sa kanya ni
Supremo. “Ikaw, Luna. Kakampi ka pa rin namin, ‘di ba?”

Pilit na tumango si Luna. “Yes, Supremo.”

sinandal nito ang likod at ipinatong ang dalawang braso sa armrest. Parang hari
itong nakaupo roon. Intimidating.

Sino ba si supremo? Kilala kaya nito si Seraphim? Hindi niya matanong si Maddalena
tungkol kay Seraphim dahil wala ito sa kanilang bahay. Hindi masabi ng kanilang
kasambahay kung saan ito nagpunta. Wala rin naman sa Manila, sa bahay ng kanyang
magulang. Nagtungo siya sa kanyang mga magulang bago nagpunta rito.

Kinumprunta niya ang mga ito kung bakit iba ang sinasabi sa kanyang nangyari sa
kanyang Ate Aurora. Nakita niya ang takot sa mukha ng magulang nang sabihin niyang
sasabihin niya kay supremo ang tungkol doon at baka sakaling makatulong para
maipaunawa niya rito na mabubuti ang Lycan. Pero pinigalan siya ng kanyang papa.
Kung gusto pa raw niyang mabuhay ang mga ito ay itago na lang ang totoong
ginawa ni Aurora. Isang mabigat na kasalanan ang makipagmabutihan sa isang kaaway.
Ang nangyari sa kanya ay kayang patawarin ng konseho dahil biktima lang siya, pero
hindi ang kay Aurora na mas pinili ang sumama sa isang taong-lobo at talikuran ang
kanyang angkan.

Bumaling si Luna sa pinto nang bumukas iyon. Si Jess, isa sa mga Koakh, ang
pumasok. Bahagya itong yumukod bilang paggalang kay supremo nang makalapit ito.

“Ano ang balita, Jess?” tanong ni Supremo habang nanatili ang madilim na anyo.

“May isang maliit komunidad sa bayan ng La Trinidad ang minasaker kagabi. Ayon sa
nakaligtas, halimaw ang may gawa.”

“What?!” Napatayo siya mula sa kinauupuan.

“Lycan kung ibabase sa deskripsiyon ng

mga nakasaksi,” ani Jess na tumingin sa kanya.

Tumayo si supremo. “Ngayon mo sabihin, Luna, na wala silang balak manggulo.”

“Pero baka iba…may masasamang Lycan na siyang kailangan nating hulihin—”

Napatigil si Luna nang itaas ni surpremo ang kamay para patigilin siya.

“They are all ruthless. Walang Lycan na hindi masama!” Nagbaba ng tingin si Luna.
Mahirap kumbinsihin si supremo. Paanong magkakaroon ng kapayapaan kung ayaw ni
supremo subukang intindihin ang lahat?

Matapos ang pag-uusap ay lumabas na si Luna. Agad siyang sinalubong ng dalawa

niyang kasamahan para dalhin sa kanyang casita.

“Sandali. Kailangan kong umuwi.”

Hinawakan siya ng mga ito sa magkabilang braso. “Hindi ka maaaring umalis, Luna.
Ipinagbabawal muna ng mga konseho ang paglabas natin. Lahat ng hunter ay kailangan
manatili rito.”
“Sandali naman. I need to talk to Maddalena. Babalik na lang ako.”

“You can’t, Luna. Mahigpit na rule ‘yan ngayon sa atin na kailangan nating sundin.
Papupuntahin ko na lang dito si Maddalena.”

Walang nagawa si Luna kundi ang sumunod na lang. “Nasaan nga pala sina Faro at
Cebal?”

Nagkatinginan ang dalawa bago siya sinagot. “They are on their mission. May
ipinapagawa sa kanila si supremo.”

“What about Zanaya?”

“Wala rin siya.”

“Please tell them to see me when they get back.”

“Sige.” Walang nagawa si Luna kundi pumasok sa cabina niya. Isinara ni Neil ang
pinto at siya ay naupo sa sofa na naroon. Kinuha ang phone sa bulsa. Walang signal.
Ano bang nangyayari? Hindi niya makontak ang mga kaibigan niya pati na si
Maddalena.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 43
558
63
6
“Você precisa morrer! Esta é a coisa certa a se fazer. Muitos mais sofrerão se eu
vos deixar viver.” (You must die! This is the right thing to do. Many will suffer
and die if I let you live.)

Lumuluha ang isang babae habang hawak ang isang punyal at nakatutok iyon sa isang
sanggol na mukhang anghel.

“No!” sigaw ni Luna nang itaas ng babae ang kamay kung saan hawak nito ang punyal.

“Você não é meu filho! Você é filho de demônio!” (You are not my son! You are a
devil’s son!)

She was about to stab the child when a

bright light burst from the child. Isinalag ng babae ang braso sa mga mata nang
masilaw ito na siyang ginawa rin ni Luna.

Nang mawala ang liwanag ay unti-unti niyang ibinaba ang braso at nakitang wala na
ang bata roon. Umikot si Luna habang hinahagalip ng mata ang bata sa madilim na
paligid sa kakahuyan hanggang sa unti-unting magliwanag ang paligid. Nasa ibang
lugar na siya. Nasa isang eskwelahan.

Batang lalaki na edad lima o anim naman ang kanyang nakita. He had a strange
birthmark at the back of his neck. Kulay pula. Tatlong crescent moon na
magkakatalikod habang ginagapos ng isang star.

Nakatalikod ito mula sa kanya habang nakakuyom ang mga palad. Pinapaikutan ito ng
mga bully na bata. Kinakantiyawan. Unti-unting pumihit ang bata na sinundan ng
matalim na tingin ang pinakamalaking
batang lalaki na siyang nangunguna sa pang-aasar dito.

Napakagwapong bata. Ang pisikal na kaanyuan ay tila isang anghel pero ang mata ay
nagliliyab sa galit. Napaawang ang labi ni Luna nang makitang unti-unting naging
purong itim ang mga mata ng bata at ang batang bully ay unti-unting nag-apoy ang
katawan hanggang sa humiyaw ang isang bata nang bigla na lang itong lumiyab.
Tinupok ng apoy ang buong katawan. Takot na takot na nagsigawan ang iba pa. Natutop
ni Luna ang bibig ng palad sa pagkabigla.

Tumakbo ang batang lalaki palayo nang lumapit ang tao. Hindi niya alam kung bakit
pero tumakbo rin siya para sundan ito. Tumigil lang siya nang makitang pumasok ito
sa isang maliit na bahay. Nilinga niya ang paligid. Noon napansin ni Luna na nag-
iba na naman ang setting at oras. Madilim na. Para ba siyang pinaglalaruan. Para
siyang nasa isang panaginip. Pumihit si Luna sa
kanyang likuran nang may marinig na ingay. Mga sigaw ng galit na mga tao.
Napakarami niyon at bawat isa ay may dalang sulo. Pasugod ito sa bahay na pinasukan
ng bata habang humihiyaw ng, “Matar a discipulos de diabo!”

“Queimar! Queimar! Queimar!” paulit-ulit na sigaw ng lahat. Portuguese. Sigurado

siyang mga Portuguese ang mga ito. Hindi siya maalam sa lenggwahe ng Portuguese
pero may mga salita siyang alam.

Nanggilalas si Luna nang magsimulang ibato ng mga tao ang sulo. Agad na tinupok ng
apoy ang thatch roof.

“No! No! Stop that!” hiyaw ni Luna at pilit pinigil ang mga tao pero walang gustong
makinig sa kanya. Sinubukan niyang iharang ang sarili. Hawakan ang mga ito pero
tumagos lang ang kamay niya sa katawan ng mga tao na para bang isa siyang kaluluwa.
Wala siyang nagawa kundi ang pagnoorin ang buhay na unti-unting tinutupok ng apoy.
Sigaw ng babae, lalaki at bata ang maririnig mula sa loob ng bahay. Nang tuluyang
matupok ng apoy ang bahay ay isa-isang umalis ang mga tao. Nanatili si Lunang
nakatayo at nakamasid sa nasusunog na bahay hanggang sa makaalis ang mga tao. Gusto
niyang tulungan ang pamilyang nasa loob ng bahay pero wala siyang magawa. Wala
siyang kwenta. Wala siyang lakas. Walang kakayanang taglay katulad ng ibang mga
Paganus.

Napakunot-noo ni Luna at itinuon ang buong atensiyon sa pintong naglalagablab. May

maliit na anino roon. Unti-unti iyong lumabas hanggang sa maging klaro ang imahe.
Malaking umawang ang kanyang bibig sa pagkamangha nang makitang ang batang lalaki
iyon at wala man lang galos sa katawan.

Anong klaseng nilalang ito?

Ibinukas ng bata ang mga braso at itinigala ang ulo.

“Eu voltarei para você, eu vou me vingar!” (I’ll get back to you, and I’ll take
revenge.)

Sigaw nito habang nasa likod ang naglalagablab na apoy.

“Mataram a meus pais! Senti a minha fúria!” (You killed my parents! Feel my wrath!)
malakas nitong sigaw na sinundan naman ng isang nakakabinging kulog at mabagsik na
kidlat na tumama sa mga puno na para bang sumasabay din sa galit ng bata. Bawat
tamaan ng kidlat ang mga sanga ng puno ay napuputol at bumabagsak sa lupa.

He was just a kid but the anger she saw in his eyes gave her creeps. Punong-puno
ito ng poot.

“Luna!” Marahas na napabaling si Luna nang marinig ang boses ng babae na tinawag
ang pangalan niya. Wala. Puro dilim
ang nakikita niya.

“Luna.” Muli siyang bumaling sa kanyang likuran. Napaatras nang makita roon ang
napakagandang babae. Itim ang mga mata na mabilog. Matangos ang ilong habang may
nakapagandang hubog na mga labi.

“Sino ka?”

“Gawin mo ang tama, Luna. Ikaw lang magpapalaya sa kanila. Tanging ikaw.” Inabot
nito ang kanyang mukha at buong suyong hinaplos.

“Ipinagmamalaki kita.” Unti-unti itong naglaho, parang tinangay ng hangin.

Nagmulat ng mata si Luna. Natural na kahoy na kisame ang agad na bumungad sa kanya.
She was in her room. Panaganip. Nanginginig ang katawan niya sa panonoot ng lamig
na tumatagos sa kanyang buto. Naninigas ang kanyang kalamnan. Pero tumatagtak ang
kanyang pawis sa noo kahit
parang niyayakap siya ng matinding lamig. Sino ang mga tao sa panaginip niya? Sino
ang batang lalaki? Sino ang babae na ipinagmamalaki siya? Bakit? Ano ang kaugnayan
nito sa kanya?

Habang inaalala ang mukha ng babae ay may napagtanto siya. Kahawig niya ang babae.
Parehas sila ng mukha, magkaiba lang sila ng kulay ng buhok. Itim ang sa babae
habang pula ang kanya. Maputi rin ang balat nito.

Punong-puno ng katanungan ang isip ni Luna na bumangon. Isinandal niya ang likod sa
headboard at binalikan sa isip ang mga malinaw na tagpo sa sa kanyang panaginip.
Nakakakilabot ang mga nangyari. Parang totoo. Totoo ba iyon? O bangungot lang?

Hinilamos niya ang kamay sa mukha. Nabalingan niya ang notebook at ballpen na
nakapatong sa side table. Agad niya iyong kinuha at nagsimulang iguhit ang ang
markang nakita niya sa panaginip. Tinitigan
niya iyon matamos maiguhit. Anong marka ito? Ano ang sinisimbolo ng markang ito?

Bahagyang napakunot-noo si Luna habang muling inaalala ang mga tagpo sa panaginip.

“Seraphim,” mahina niyang usal. Hindi kaya iyon si Seraphim?

MATAPOS makapag-almusal ay sinubukan ni Luna na lumabas pero pinigilan siya ng mga

bantay. Hindi niya maunawaan ang nangyayari. Bakit kailangan may bantay? Hindi
talaga maganda ang kutob niya. Bawal siyang lumabas kahit sa bakuran lang ng kampo.

Natigil sa pagpaparoo’t parito si Luna nang bumakas ang pinto. Halos mapalukso si
Luna sa sobrang katuwaan nang makitang si Zanaya ang pumasok.
“Zanaya!” Patakbo niya itong sinalubong at niyakap.

“Kumusta ka?” tanong nito saka bumitaw.

“I’m fine. But I don’t understand what is going on. Bakit bawal akong lumabas?”
Hinila siya ni Zanaya patungo sa sofa at magkatabing umupo.

“Nasaan sina Cebal at Faro?”

“They are busy. Nag-outing kasama ang pamilya.”

Napakunot-noo ni Luna sa hindi tugmang sinabi ni Zanaya sa sinabi ng kasamahan

nila. “You are lying. Ang sabi ng kasamahan natin nasa misyon sila. You are lying,
Zanaya.”

“Same as you!” diin nito.

“What?”
“C’mon, Luna!” Tumayo si Zanaya at humalukipkip. “Ang sabi ni supremo wala kang
impormasyon nakuha mula sa mga Lycan. Totoo ba ‘yon o pinagtatakpan mo sila?”

Pinangutan siya ni Zanaya nang hindi magsalita. Pinilit niyang hindi mag-isip ng
kung anong bagay para hindi nito mabasa ang nasa isip niya.

“Don’t control your mind. Nararamdaman ko ang pagsisinungaling mo. Why are you
doing this? Ginamit ka lang ni Fhergus pero ito’t pinuprotektahan mo pa sila.”

“Zanaya.”

Muling naupo si Zanaya. “Nawawalan na si supremo ng tiwala.” Nilinga ni Zanaya ang

pinto bago siya muling hinarap. “Pati si Cebal nadamay na.”

“What? Nasaan ba talaga siya?”

Hindi umimik si Zanaya.

“Zanaya!” Hinablot ni Luna ang braso nito at niyugyog.

“Natatakot lang si supremo na baka kayo pa ang magpahamak sa atin. Si Cebal, lihim
siyang nakipagkita kay Fhergus at siya ang nagsabi kung saan matatagpuan si
Octavia. He even tried to save Fhergus during the fight. Kaya ‘yon, naka-detain,
pero papakawalan naman daw.”

“Hindi ko nga alam kung bakit ginawa ni Cebal ‘yon. Kung paano siyang nakumbinsi ni
Fhergus.”

“Mahal ka ni Cebal. Alam mo naman na kahit buhay niya ibibigay niya para sa ‘yo.
Nalaman niyang mates kayo ni Fhergus, at bilang mates, maaari kang mamatay kapag
namatay si Fhergus. I don’t know if it’s real, pero iyon daw ang myth sa mga Lycan.
Ang bobo talaga ng isang ‘yon!”
Napahawak si Luna sa sariling dibdib. Matinding katuwaan ang naramdaman niya sa
nalaman. Iniligtas ni Cebal si Fhergus dahil lang sa myth na wala namang
kasiguraduhan kung totoo.

“Bopols nga talaga!” Marahang napatawa si Luna pero nangislap ang luha sa mga mata.
Si Cebal talaga! Kaya love na love niya ang isang ‘yon.

“Saka nalaman niyang hindi si Fhergus ang gumahasa sa babae, at tinulungan pa nga
ni Fhergus ang babae kaya na-touch naman ang loko.”

Napangiti si Luna. Nagsisisi siyang hindi niya pinaniwalaan si Fhergus nang subukan
nitong magpaliwanag sa kanya. Pero humingi siya ng tawad.

“Gusto ko silang makita, Zanaya. Please, help me.”

“I can’t. Hindi ko nga alam kung saan sila

nandoon at pinagbabawalan akong pumunta. Baka pati ako ikulong ni supremo.”

“Zanaya, mababait ang Lycan. They are all good. Ang gusto lang naman nila ay
kapayapaan at mawala ang sumpa.”

“Sumpa? Gusto nilang maging tao? Walang chance. Patay na ang great great
grandmother mo ‘di ba? Siya lang ang pwedeng magpalaya sa kanila.”

Umiling si Luna. “Hindi.” Nilinga ni Luna ang pinto at kapagkuwa’y hinawakan si

Zanaya sa kamay. “They are lying. Hindi iyon ang sumpa. Lycans already existed
before the curse happened.” Halos ibulong niya ang mga salitang ‘yon para hindi
marinig sa labas. Ipinaliwanag niya ang lahat ng nalaman niya sa pananatili niya sa
kampo ng Lycan.

“Totoo ba ‘yan? Bakit naman sila gagawa ng kasinungalingan? Pati ang parents mo at
si
Maddalena nagsinungaling sa ‘yo,” hindi makapaniwalang sabi ni Zanaya.

“I don’t know. ‘Yon ang gusto kong malaman, kaya ilihim mo muna ‘to, Zanaya. We
should keep it a secret. Aalamin ko muna ang totoong nangyari. Kailangan kong
mahanap si Seraphim.”

“Sino naman si Seraphim?”

“Ang sabi ng Lycan si Seraphim daw ang puno’t dulo ng lahat. According to the lost
seer, kamatayan ni Seraphim ang magpapawala sa sumpa.”

“Lost seer? Nasa kanila ang nawawalang tagakita? Oh, gosh! May advantage na sila.
Sino ang tagakita?”

“Si Beatrix.”

Suminghap si Zanaya. Natutop ang bibig. “For real?”

“Secret, Zanaya. Secret. Hindi muna natin ito pwedeng sabihin sa iba hangga’t hindi
natin na nakukumbinsi si supremo. Lycans are willing to have a peace treaty with
us.”

“Malabo ‘yan. May mga Lycan na pumatay ng tao noong nakaraang gabi lang at galit na
galit si supremo.”

Iyon ang problema. Si Oz at ang mga kasamahan nito. Iyon ang totoong masasama. Iyon
ang dapat mahuli.
*

DALAWANG LINGGO na ang nakakalipas pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya
pinapayagan lumabas. Inip na inip na siya. Malapit na ang second blue moon at
posibleng sa araw na iyon maganap ang propesiya. Wala na siyang choice. Kailangan
niyang makausap si supremo. Baka naman makinig ito sa kanya.

Pinakiusapan ni Luna ang mga bantay na payagan siyang puntahan si supremo.

Pinayagan naman siya nang sabihin niyang may mahalaga siyang sasabihin. Bantay
sarado pa rin siya hanggang sa pagpasok sa gusali kung saan naroon ang opisina ni
supremo at hanggang sa elevator ay nakabantay ang mga ito sa kanya. Nasa
underground ang opisina ni supremo at sa ilalim niyon ay ang laboratory at kulungan
ng alpha.

Ang alpha. Hindi pa rin niya nasasabi sa mga Lycan na buhay ang alpha. Hindi muna.
Saka na. Mahirap kasing ibigay ng buo ang tiwala kahit na mahal pa niya si Fhergus.
Kahit sa kanyang kalahi ay hindi na rin siya lubos na nagtitiwala. Maraming
kasinungalingang sinabi ang mga ito. Hindi niya alam kung sino ba talaga ang
nagsasabi ng totoo. Sa ngayon, mas nakikita niyang ang Lycan ang nagsasabi ng totoo
kaysa sa kalahi nila. Ang papa at mama niya, oati na rin si Maddalena, ay
pinaniwala siya sa isang kasinungalingan. O posibleng iyon lang din ang alam ng mga
ito.
Bumukas ang elevator. Hinintay muna ni Luna na makalabas ang isang lalaking ngayon
lang niya nakita. Tumitig ito sa kanya at humakbang papalabas. Tumaas ang sulok ng
labi sa aroganteng ngisi bago siya nilagpasan. Papasok na sana si Luna nang
mapatigil nang biglang may maaalala. Marahas ang ginawa niyang pagbalik sa lalaki.

Hindi siya maaaring magkamali. Ito ang Lycan na tinutugis. Si Oz. Ipinakita sa
kanya ni Katharina ang mga Lycan na itinuturing na kriminal ng lahi nito. Ano ang
ginagawa ng isang masamang taong-lobo sa headquarters ng Paganus?

Mabilis na pumasok si Luna sa elevator. Sumunod naman ang dalawa sa kanya.

“Kilala n’yo ang lalaking ‘yon?” tanong niya sa kasamahan.

“Hindi. Kilala mo?” balik na tanong ni

Franklin, inirapan niya lang ito.

“Mas mabuti kausapin mo na si supremo at sabihin mong balik loob ka na para maging
normal na ang lahat sa ‘yo. Pati sina Cebal at Faro hindi na pinagkakatiwalaan.”

“Alam mo ba kung nasaan sila?”

“E ‘di kami naman ang nakulong kapag sinabi namin.”

Hindi na siya nagtanong pa. Wala rin naman siyang mapapala. Tuloy-tuloy siyang
lumabas ng elevator at tinungo ang opisina ni supremo. Nakabukas iyon kaya hindi na
niya nagawang kumatok. Sumilip siya sa loob. Nakita niyang nakaupo ito sa pang-
isahang sofa. Nakatalikod ito sa direksiyon niya.

Kakatok sana si Luna para ipagbigay alam ang presensiya niya rito nang matigilan
siya nang makuha ang atensiyon ng isang bagay sa batok nito. May tila lazer na
gumuguhit sa batok nito dahil unti-unti ay may pulang markang lumitaw doon. Nang
maging klaro ay napaawang ang kanyang labi. Ang marka na nakita niya sa bata.

“Seraphim,” halos hanging lumabas mula sa kanyang bibig. Para naman siyang narinig
ni supremo at marahas itong bumaling sa direksiyon niya. Napaatras si Luna.
Bumangga siya sa katawan ni Franklin. Tumayo si supremo at naglakad palapit sa
kanyang kinaroroonan. Ang lakas ng kabog ng kanyang dibdib habang papalapit ito.

“Luna? Ano ang ginagawa mo rito?”

“Um…gusto ko lang po sanang magpaalam kung pwede akong umuwi para puntahan si
Maddalena,” pagsisinungaling niya. Ang balak na muli itong kausapin tungkol sa
Lycan at ang tungkol kina Cebal ay isinantabi na.

“Hanggang ngayon wala pa si Maddalena sa inyo. Hintayin mo na lang ang pagdating

niya.”

Tumango na lang si Luna. Matiim niya itong tinitigan sa mga mata. Totoo ang lahat.
Totoo ang lahat ng sinabi ng Lycan. Pinamumunuan sila ng isang Arkosios.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 44
530
68
34

“LUNA, MAPAPAHAMAK tayo sa pinaggagawa mong ito.”

“Shh! I need to talk to the alpha.” Dahan-dahan ang ginawa niyang paglakad sa
tunnel habang nakasunod naman sa kanya si Zanaya. Nagawan nila ni Zanaya ng paraan
na malusutan ang mga bantay nila. Gumamit ng potion si Zanaya para mawala sa sarili
ang mga ito. Kailangan niyang makausap ang alpha.
Tumigil si Luna sa paghakbang nang marating ang dulo ng tunnel na kinaroroonan ng
alpha. Katulad ng unang kita niya rito ay nakaupo ito sa papag
habang nakayukyok. Nakagapos ng kadena ang mga kamay at paa. Nakakaawa ang
kalagayan.

“Shit! Where did that scent come from? Goodness, it’s so alluring!” Hindi pinansin
ni Luna si Zanaya na parang adik na pasinghot-singhot. Muli siyang nagpatuloy sa
paghakbang at tumigil ilang talampakan ang layo sa kulungan. Nang maramdaman ng
lalaki ang kanyang presensya ay nag-angat ito ng tingin sa kanya. Natatakpan ng mga
hibla ng buhok ang buong mukha.

“Lilith?” may pananabik nitong usal. Tinawag din siya nitong Lilith noong una
silang magkita.

Humakbang si Luna at humawak sa pilak na rehas. “Hindi ako si Lilith. Ikaw si

Lakon, hindi ba? Ang unang Lycan?”

“Kamukhang-kamukha mo si Lilith.”
“Sino si Lilith?”

Muli itong nagyuko ng ulo. “Ang babaeng tangi kong minahal.”

“What happened to her?”

Muli itong nag-angat ng tingin sa kanya. “Pinatay ng sarili niyang ama…ni Seraphim…
ng diablong si Seraphim.” Poot ang tanging mahihimigan niya sa boses nito. Ang mata
ay punong-puno rin ng muhi.

“Why? Magagawa niya ang bagay na ‘yon?”

“Kaya niyang gawin ang lahat para sa pansariling interes. Sakim siya. At nakakaawa
kayong lahat dahil mula noon hanggang ngayon ay nagpapaalipin kayo sa kanya.”

“Si Seraphim…siya ba si supremo?” Hindi ito nagsalita. Nanatili itong nakatitig sa

kanya.
“Please, I need to know. I need to save your lineage and mine.” Tumayo si Lakon at
humakbang palapit sa kanya. Mas natitigan niya nang malapitan ang mukha nito. Ang
poot na bumabalot sa mga mata nito ay napalitan ng kalituhan at damdaming hindi
niya matukoy. Marahil ay naguguluhan sa hinahayag niya ngayon.

“Sino ka? Ano ang uri mo? Hindi ka mangkukulam.”

Luna sighed. “I know. Don’t rub it on my face. Hindi mo maaamoy ang pagiging
mangkukulam ko kasi wala akong kapangyarihan. Hindi ko namana ang kapangyarihang
mayroon ang mga magulang ko.”

Napakunot-noo ito. “Wala kang kapangyarihan?”

“Yeah.”
“Mentirosa!” he spat.

“What?”

“Sinungaling ka raw,” bulong ni Zanaya.

“Nararamdaman ko ang kapangyarihan mo. Hindi mo ako maloloko!” Saglit na natigilan

si Luna at napaisip sa sinabi nito. Paanong nararamdaman nito ang kanyang
kapangyarihan? Nararamdaman nito ang kanyang kapangyarihan pero hindi naaamoy ang
pagiging witch niya.
“Sino ka?” matigas nitong tanong. Muling bumalasik ang mga mata. Dumilim lalo ang
anyo. “Kauri mo si Seraphim!”

“What? No! I’m Luna.” Sa isang iglap ay muling nag-iba ang ekspresyon nito. Ang
matigas nitong anyo ay lumambot.

“Luna?” buong damdaming usal nito. Nahigit ni Luna ang paghinga. Sa unang
pagkakataon ay naramdaman niya ang
kabutihan sa puso nito. His soft side. Ang katangiang taglay nito ayon kay Manoela
at Fhergus. “Luna ang pangalan mo?”

“Yes. I’m the daughter of Maximiamo and Felicia Navarro, and a girlfriend of
Fhergus Soares, the unborn child you saved, the son of Duke Miguel Alfonso. Mates
kami,” pagkwento niya.

Bumakas ang pagkabigla sa mukha ni Lakon.

“Ang kapatid ko, mate din niya si Axton. I know it’s unbelievable pero ‘yon ang
totoo. I think may purpose ang nangyayaring ito. God…” She paused, thinking of the
word. She smiled afterwards. “It’s God’s way of making peace between the rival
clans.”

Tumaas ang sulok ng labi nito. “Walang mangyayaring kapayapaan hangga’t nabubuhay
at sinusunod n’yong si Seraphim.”
Humigpit ang pagkakakapit ni Luna sa rehas at inilapit lalo ang sarili. “That’s why
I’m here. I want you to help me. Kailangan kong malaman kung sino ba si Seraphim.”

His eyes narrowed at her. “Hindi mo siya kilala?”

Umiling si Luna. “Pero may hinala ako. Si supremo ba? Si Braham? Ang lalaking
nandito sa tunnel nang unang beses na nagpunta ako rito?”

Tumaas ang mukha nito. “Siya nga.”

“Goodness! Alam kaya ito ng mga kasamahan namin? Ni Maddalena? Ng mga magulang ko?”

“Alam nila! Si Maddalena ay kaibigan ni Lilith.” At hinahayaan nila ito. Bakit?

“Bakit pinatay ni Seraphim ang sarili niyang anak?”

Nagkalambong ang mga mata nito dahil sa tanong na iyon ni Luna. Matinding sakit ang
gumuhit sa mukha nito. Ang tapang at galit ay napalitan ng sakit at pangungulila.

“Si Lilith…” Humakbang ito paatras at ibinagsak ang sarili paupo sa papag. Tumitig
sa sahig. “Sa matagal na panahong pagkakakulong ko, siya ang lagi kong nakakausap…
nagpapakain sa ‘kin at nakakasama hanggang sa mahulog kami sa isa’t isa. She’s a
very beautiful and kind-hearted lady. Hindi mo aakalaing anak ni Seraphim. Nagmana
siguro sa nanay o mas nakuha ang kabutihan ng mga anghel.” Nag-angat ito ng tingin
sa kanya. “Nalaman niya ang relasyon namin ni Lilith. Pinatay siya ni Seraphim sa
mismong harapan ko para lang pasakitan ako.”

Napahawak si Luna sa sariling dibdib. Bumigat bigla ang kanyang pakiramdam. Dahil
lang doon nagawa iyon ni Seraphim sa sariling anak. Napakasama nga!
“Hindi naman kataka-takang kayang gawin iyon ni Seraphim. Sarili lang nito ang
mahalaga. Kapangyarihan. Hindi naman niya gusto ang anak. Binuo lang niya si Lilith
sa pagbasakaling maaari niyang gamitin ang grace nito kapalit ng nawawala niyang
grace.”

“Grace? Angel grace? Ang sabi ni Manoela na-extract iyon ni Genoveva.”

“Kilala mo si Manoela?”

“Kilala ko silang lahat. Hanggang ngayon ninanais pa rin nilang buhay ka.
Siguradong matutuwa ang mga iyon kapag nalaman nilang buhay ka.”

“May tsansa pa ba?” mapait nitong sabi.

“Habang may buhay may pag-asa. Magtiwala ka lang. Gagawin ko ang lahat para
makalaya ka.”

“Bakit mo gagawin?”
Nagkibit siya ng balikat. “Para sa peace. Gusto kong ipaglaban ang pagmamahalan
namin ni Fhergus kahit itaya ko pa ang buhay ko.”

Mapait itong ngumiti pero hindi nakaligtas kay Luna ang kislap sa mga mata nito.
“Para kang si Lilith. Sinubukan niya akong patakasin pero hindi siya nagtagumpay.
Nahuli siya ni Seraphim at pinatay siya sa mismong harapan ko.” Muling gumuhit ang
muhi sa mata nito.

“That’s evil. Bakit nga pala hindi nagamit ni Seraphim ang grace ni Lilith?”

“Lason…sa halip na mabigyan siya ng lakas ay naging lason iyon sa kanya.”

“E, ikaw…why did he keep you alive?” patuloy niyang pag-usisa.

“Nang mawala ang biyaya ni Seraphim, nawalan ito ng malakas na kapangyarihan.

Kung may natitira man, hindi ganoong kalakas. Nakukuha lang niya ang lakas niya sa
vessel niya.”

“Vessel?”

“Isa siyang Arkosios, third race, anak ng anghel at demonyo. Isa lang siyang
espiritu na inilagay sa katawan ng sanggol sa sinapupunan. Ang uri niya ay taglay
ang kapangyarihan ng isang anghel at demonyo kaya may potensyal na mas maging
malakas siya kaysa sa demonyo man o anghel.”

Kinilabutan si Luna sa sinabi nito. Nakakatakot na nilalang.

“Isang mangkukulam, Paganus ang vessel niya. Kinailangan niyang magpapalit-palit ng

katawan nang ma-extract ni Genoveva ang pinagkukunan niya ng kapangyarihan at
masira ang katawang tao niya. Ang dahilan kung bakit nanatili akong buhay ay dahil
pinag-e-eksperimentuhan ako ni Seraphim.
Nagbibigay-lakas ang dugo ko sa kanya sa tuwing iinumin niya. Pinag-aaralan nilang
magamit ang katawan ko bilang vessel ng espiritu niya.”

Tumayo si Lakon at naglakad muli palapit sa kanya. Kumapit ito sa rehas. Umusok
iyon. Napaso ang kamay nito pero binaliwala nito iyon.

“Sa oras na makuha niyang muli ang kanyang kapangyarihan, katapusan na.”

Umiling si Luna. “I won’t let that happen. Gagawin ko ang lahat para hindi mangyari
‘yon.”

“Paano mong gagawin ‘yon, Luna? Wala kang kapangyarihan.” Si Zanaya na kanina pa
tahimik na nakikinig.

“I don’t know. I don’t know. Pero sabi kasi ni Beatrix, ako lang daw ang may
kakayahan labanan si Seraphim.” Hindi niya alam kung paanong gagawin ‘yon pero
gagawin niya.
Susubukan niyang gawin.

“FHERGUS, kumain ka na,” ani Manoela kay Fhergus. Mula sa platong walang laman ay
nag-angat siya ng tingin kay Manoela.

“Babalik siya. Magtiwala ka.”

“Paano kung napahamak na siya, Manoela? Hindi ko ka…hindi ko kakayanin.” Gumaralgal

ang boses ni Fhergus. Lukob siya ng matinding takot. Wala siyang balita kay Luna.
Ni hindi niya makontak ang telepono nito.

Natigilan ang mga kasama nito sa hapagkainan habang nakatitig kay Fhergus. All were
worried that it might affect him again. Nang mamatay ang ina nito at si Belinha ay
malaki ang pinagbago nito. Mas lalo itong namuhi sa mga Paganus. Mas lalo nitong
inasam na matagpuan ang mga ito. Puksain. Nagbago lang ito nang makatagpo
si Luna at nakakatakot ang maaaring mangyari sa oras na mapahamak si Luna.

Ngayon pa lang na wala pang nangyayaring masama kay Luna ay nagkakaganito na ito.
Nagpupumilit si Fhergus na magpunta sa Benguet pero pinipigilan ito ng lahat. Hindi
ito makaalis dahil bantay-sarado, pero kung magkakaroon ng pagkakataon, tiyak na
aalis ito. Kailangan manatili ng lahat sa isla dahil ilang araw na lang ikalawang
asul na buwan na. Iba ang epekto ng ikalawang asul na buwan. Mas matindi, kaya
kapag inabutan sila na may tao sa paligid tiyak na papatay ang Lycan.

“Everything will be alright,” Manoela tried to soothe him.

Napatingin ang lahat kay Beatrix na nabitawan ang mangkok na hawak na naglalaman ng
ulam. Nanggigilalas ang ekspresyon nito na para bang may nakitang nakakatakot na
bagay.
“Beatrix, what’s wrong?” Agad na tumayo si Romulus at nilapitan ito.

“It’s going to happen. Bumalik na. Nakuha na niya.” Nanlalaki sa takot ang mga mata
ni Beatrix.

“Sino?”

“Si Seraphim…nabalik na ang kapangyarihan niya. Susugod sila. Susugod sila!”

Nabahala ang lahat sa sinabi ni Beatrix. Tumayo si Fhergus at nilapitan ang dalaga.
“Wala ka bang pangitain kay Luna?”

“Maraming mamamatay!” Nagsimulang mag-hysteria si Beatrix. “Dugo. Bilog na buwan.

Oh, no! Marami sila. Marami sila. Marami!” Niyakap ni Romulus si Beatrix at pilit
na kinalma na parang nawawala na sa sarili.

“I knew it. Si Luna ang magpapahamak sa

ating lahat! Tiyak na sinabi na niya ang kinaroroonan natin!”

“Tumigil ka!” sigaw ni Fhergus kay Damon. “Hindi na magagawa ni Luna na ipahamak
tayo!”

“Sabihin mo ‘yan kapag napahamak na tayong lahat! O baka naman exempted ka sa mga
papatayin? Baka naman ipinagkanulo mo na kami, Alpha!” may panunuyang sambit ni
Damon sa huling salita.

“Damon!” sita ni Manoela. Galit na tumayo si Damon at nilisan ang silid kainan.
“Ano ang gagawin natin? I don’t wanna die!” Si Katharina.

“No one will die,” pagsisiguro ni Fhergus habang pinanatili ang matigas na anyo.

Alpha! He didn’t deserve that title. Hindi niya magawa ang tungkulin niya. Hindi
niya
maprotektahan ang mga mahal niya.

Dahil sa tagal na ni Lakon na nawala, siya na ang itinuring na alpha ng mga

kasamahan dahil siya rin ang pinakamatandang Lycan sa lahat. Mas matanda ang
kanyang ama at iba sa kanya kung ibabase sa edad, pero mas una siyang naging taong-
lobo sa mga ito at ang buto ng buong konseho ay nasa sa kanya.

Pero hindi niya iyon gusto. Para sa kanya, nag-iisa lang ang alpha at si Lakon
iyon.

Seraphim! Kailangan mong mawala. Walang katahimikang mangyayari habang nabubuhay

ka.

NAGPASYANG lumipat ng isla sina Fhergus para masiguro an

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 45
585
70
17
“NAPUTOL ANG link. May masamang nangyari kay Fhergus. Zanaya, magmadali ka! Isla
Perigoso sa West. Doon ‘yon…” turo ni Luna sa silangang direksiyon.

“‘Yon lang ang Island sa West.” Abot-abot ang kaba ni Luna. Kapag nahuli sila,
tiyak hindi na nila aabutan ng buhay sina Fhergus. Kahinaan ng mga ito ang asul na
buwan kaya talagang itinaon ni supremo ang paglusob. Tama nga si Beatrix. Tama ang
pangitain nito. Kung nangyari ang pangitain na ito, ibig sabihin ay siya lang
talaga ang makakapatay kay supremo.

Pero paano? Wala siyang kapangyarihan. Anong himala ang mangyayari? Sinabi lang
niya kay Fhergus na nadiskubre na niya ang kapangyarihan niya para lang sabihin
nito
ang kinaroroonan.

Nagkaroon sila nang pagkakataong makatakas ni Cebal sa tulong ni Zanaya at iba pa

nilang kasamahaan na nakumbinsi nila at gumamit ng portal para makarating dito.
Sayang lang at hindi nila inabutan si Octavia na kasamang nakakulong sa tagong
lugar na pag-aari rin ni Supremo. Ang hindi niya alam ay kung nasaan si Maddalena,
pero may naiwan silang kasamahan para hanapin si Maddalena. Tiyak na nadoon din ang
kanyang tiyahin. Si Cebal mismo ang nagkumpirma na nakakulong din si Maddalena.
Ikinulong dahil hindi siya bumalik sa takdang panahong napag-usapan nila ni
supremo.

Lumapit si Celine sa isang malaking puno ng akasya, ginamit ang kulay lilang likido
para gumuhit ng bilog at mga simbolo habang dinadasalan. Ang bilog ay naging tila
silver na tubig.

“Tara!” Lulusot na sana si Luna sa portal

nang pigilan siya ni Zanaya. Hinawakan siya nito sa braso.
“Mananalo ba tayo? We are only twenty. Marami sila.”

“Panghahawakan ko ang propesiya. Kung mamamatay man ako, sisiguraduhin kong kasama
si Seraphim.Kailangan kong gawin ito, kung maduduwag ako, maraming mamamatay at
habang-buhay tayong magiging alipin ni Seraphim. Pero hindi ko ito magagawang mag-
isa. Kailangan ko kayo.”

Tumango si Zanaya. “I’m in. At least kung mamamatay man ako ngayon magiging hero
ako ‘di ba? Saka natikman ko na rin ang pinakamasarap na halik kanina. Kaya keri
na. Lakon is a good kisser.”

“Zanaya!” bulalas ni Luna. Hindi makapaniwala sa sinabi nito.

“Oops! I’m craving, e! Baka mamatay na ako

kaya tinikman ko na.”

Marahang binatukan ni Cebal si Zanaya. “Libog mo. Una na!” Itinulak ni Cebal si
Zanaya sa portal, sumunod naman ang iba. Nang si Luna na sana ang papasok ay
hinawakan siya ni Cebal sa braso at biglang niyakap.

“Gawin mo ang lahat para mapatay si Seraphim. Nandito lang ako sa tabi mo.
Puprotektahan kita sa abot nang aking makakaya.”

Mahigpit niyang niyakap si Cebal. “Salamat, Cebal.”

“Kapag nagkaanak kayo ni Fhergus, kunin mo akong ninong.”

Marahang natawa si Luna. “Of course. I know you’ll be the best ninong and galante.”

“Mahal na mahal kita, Luna. Gusto ko lagi

kang masaya.”

“Mahal na mahal din kita, Cebal.” Kumalas ang dalawa mula sa pagkakayakap. Bahagya
niyang itinango ang ulo, senyas para pumasok na sila. Nauna si Luna sa pagpasok sa
portal. Nakaharang sa daraanan ang mga kasamahan.

“Oh my goodness! He’s really evil!” mahinang bulalas ni Zanaya. Hinawi niya ang mga
ito para makita ang nangyayari.

Halos takasan si Luna ng diwa sa nasasaksihan. Matinding labanan ang nangyayari.

May mga Paganus at mga Lycan na nakabulagta. Walang buhay. May nag-aapoy na
katawan.

“Christ!” usal niya sa pangalang nakasanayan na niya dahil sa pananatili sa

Sanctuario. Those creatures that many believe were beasts believed in God.

“Huli na. Marami nang namatay.” May

katawan ng Lycan ang nasusunog, hinampas sa puno at namimilit sa sakit habang
ginagamitin ng pain manipulation ng Paganus.

Dehadong-dehado ang mga Lycans dahil sa asul na buwan. Agad niyang hinanap si
Fhergus. Si supremo ang nakita niyang nakatayo hindi kalayuan. May kinakausap.
Hinayon niya ng tingin ang direksiyon kung saan ito nakaharap. Nahintakutan nang
makita si Fhergus sa ere. Like what others doing, supremo inflicted agonizing pain
on Fhergus using supernatural means.

“Fhergus!” Hinawakan ni Cebal ang palapulsuhan niya. Niyuko nito ang kamay niya at
biglang hinablot ang bracelet at itinapon.
Napakunot-noo si Cebal, maging ang mga kasamahan niya ay napatingin sa kanya na
tila ba may nakakagulat sa kanyang anyo.

“What kind are you?” tanong ni Celine.

“Halika na!” aniya na hindi na pinansin ang magulong tanong ni Celine at ang ginawa
ni Cebal na pagtanggal sa talisman niya. Binitawan ni Cebal ang kamay niya.

“Help Lycans but avoid killing hunters, just immobilize them and try to convince
them to join us,” pagbibigay instraksiyon ni Cebal sa mga kasamahan.

Tumingin sa kanya si Cebal. Tumango siya.

“Let’s go!” Sabay-sabay silang tumakbo. Magaang nakakakilos si Luna sa suot niyang
puting tank top, khaki pants, at boots. Mabuti at naisipan niyang ito ang isuot
kanina bago pa man niya malamang umalis si Seraphim para sumugod sa headquarters ng
mga Lycans.

Hinugot ni Luna ang rope dagger sa kanyang holster na nasa hita at baril sa kanyang
likuran.
Binilisan ni Luna ang takbo nang makita niya kung paanong pinapahirapan si Fhergus
ni supremo.

“Supremo!” kuha ni Luna sa atensiyon ni supremo. Nang malingunan siya nito ay

matinding galit at pagkabigla ang bumaha sa mukha nito. Mas lalong nanggalit. Mas
lalong dumaing si Fhergus sa sakit sa pagmamanipula ni Surpremo sa kasintahan.

Itinaas ni Luna ang kamay kung saan hawak ang dagger. Tumalon siya nang malapit na
siya rito at initsa ang dagger, pero tumama lang iyon sa hangin nang mawala si
supremo. Swabe ang pagbagsak ni Luna sa lupa at bumalik ang kanyang punyal.

“Traydor ka!” Marahas ang ginawang paglinga ni Luna sa kanyang likuran. “Mas gusto
mong kumampi sa kalaban!”

“Ikaw ang totoong kalaban. Hindi ka kabilang sa amin. Isang demonyo!” Isang
malademonyong tawa ang pinakawalan nito.

“Magkauri lang tayo, Luna. At ipapakita ko sa ‘yo kung gaano ako ka-demonyo.”
Bumaling si Luna kay Fhergus nang umalulong ito. He was in pain. Supremo was
inflicting agonizing pain on Fhergus.

Tumaas pa ito sa hangin at biglang bumulusok pababa. Malakas na napahiyaw si Luna

nang bumagsak ang katawan ni Fhergus at mahukay ang lupa sa lakas ng pwersa.

“Fhergus!” Luna ran to him but before she could reach Fhergus, his Lycan body
hauled off the ground, lifting high into the air, and he was hauled toward the
tree. His body slammed into the tree trunk with violent force that broke the tree
into two. He collapsed to the ground immobile, transforming into human form. His
chest heaved as the air expelled from his lungs.
Tinakbo ni Luna ang katawan ni Fhergus. Lumuhod siya sa gilid nito at binatawan ang
sandatang hawak.

“Fhergus!” Nangingig ang kamay niyang idinampi sa pisngi nito. “Please, fight!”

Nagmulat ito ng mata. “Luna.”

“Yes.” She cradled his head, placing it on her lap and carefully touching his face.
“Everything will be alright!”

“I didn’t…save Onyok.”
“Onyok? Iyong inaanak mo?” She met Onyok. Laging nasa mansiyon ng mga Salvidar ang
bata. Minsan pa niya itong nakasamang mag-swimming. Bibo. Maraming pangarap.

“Seraphim burned him alive and his mother. I didn’t save them…I didn’t save Octavia
katulad noong wala akong nagawa para iligtas si mama. And I’m afraid that I’m not
able to protect you.” Bumagsak ang luha nito sa gilid ng mata.

Umiling si Luna. “You don’t have to. I’ll be the one who will protect you. I will.
Kung mamamatay ako ngayon, sisiguraduhin kong kasama si Seraphim.”

Umiling si Fhergus. “I want to marry you. I want to have many pups with you. I want
to show you how much I love you.”

“I know how much you love me.” Madamdamin niyang hinaplos ang pisngi ni Fhergus.

“Pangako. Matutupad ang lahat ng gusto mo.”

Marahas na bumaling si Luna nang may maramdamang paparating sa direksiyon nila.

Isang malaking punong kahoy ang lumilipad sa hangin patungo sa kinaroroonan nila
pero hindi na iyon pa tumama sa kanila ni Fhergus nang bumalik
ang puno sa pinagmulan nito—sa direksiyon ni Seraphim. Tumama iyon kay Seraphim
pero sa halip na ito ang masaktan ay ang puno ang nawasak sa simpleng pagharang
lang ng kamay nito.

Si Cebal ang tumulong sa kanila. Maingat na ibinaba ni Luna ang ulo ni Fhergus sa
lupa. Kinuha niya ang sandata at tumayo. Sina Faro, Zanaya, at iba pa niyang
kasamahan ay nakipaglaban sa mga kapwa nila hunter. Seeing them fighting each other
was hurting her so much. Para silang pamilya sa Koakh at hindi nila akalain na
sila-sila mismo ang maglalaban-laban. At dahil itong lahat kay Seraphim. Mayro’ng
mga Paganus na bago sa kanyang mukha. Marahil mga Paganus na nasa Portugal.

Mahigpit na hawak ni Luna ang dalawang sandata sa magkabilang kamay ay humakbang

siya.

“Hunters!” malakas niyang sigaw. Everyone stopped as if she were a leader and her
voice was so powerful that it should be followed. Lahat ay bumaling sa kanya.

“Ito ba talaga ang gusto n’yo? Tayo-tayo ang maglaban? We were trained to be brave.
We were trained to be great hunters and to be ruthless to enemies—but not to
innocents. Nagawa n’yong pumatay ng bata. Nagawa n’yong pumatay ng ina at ama.
Lycans are weak during the blue moon. Wala silang laban. Isinumpa sila ni
Lusintania sa utos ni supremo. Kinakailangan nilang itali ang mga saliri nila para
lang huwag makapanakit. Iyan ba ang masama?”

Tahimik ang lahat na nakikinig kay Luna pero nanatili ang fighting stance.

“Si supremo ay hindi isang Paganus kundi isang diablo na ang gusto ay gawin tayong
alagad niya habang-buhay. Gawin tayong masama. Siya si Seraphim, anak ng may
pinakamataas na rango sa impyerno. Gusto n’yo ba talagang magpadala sa kasamaan
niya?”

“Tumahimik ka! Wala kang utang na loob! Kung alam ko lang na ta-traydurin mo ako,
bata ka pa lang pinaslang na kita.”

“Hindi mangyayari ‘yon! Dahil ako ang nakatakdang pumatay sa ‘yo!”

“Napakatapang!” Itinaas ni supremo ang kamay. Kasabay ng pagpitik ng kamay nito sa

hangin ay tumalsik si Luna na parang papel sa hangin. Dumaing siya sa sakit ng
humampas ang katawan niya sa puno at bumagsak siya sa lupa. Narinig niya ang
pagtawag ni Fhergus sa pangalan niya. Gusto nitong lapitan siya pero hindi
makakilos.

“Paano mo akong papatayin kung napakahina mo?! Matapang ka pero mahina ka! Katulad
ka lang ni Lilith! Suwail!” sigaw ni Supremo.

Tama! Paano niyang kakalabanin si

Supremo kung mahina siya? Hindi sapat ang kanyang tapang para matalo ito. Tama ba
ang nasa propesiya? Baka nagkamali lang si Beatrix.

Nagkamali man o hindi, hindi siya maaaring sumuko. Nandito na siya. Mamamatay
siyang lumalaban. While trying to get on her feet, a huge creature blocked her
view. His sharp fangs glistened in the moonlight and his eyes sparkled with fury.

Bigla na lang siya nitong dinakot. Hinawakan siya sa damit sa likuran at itinayo.
Mukha ring hindi ito naaapektuhan sa asul na buwan. Siguradong may kinalaman si
supremo dito.

“Patayin ang mga Lycan at lahat ng traydor na Paganus!” sigaw ni supremo pero
walang kumilos sa mga hunter.

“Sinusuway n’yo ako!” Fire lit on his both hands, striking the two hunters, and
they viciously burned. Humiyaw ang mga ito
habang natutupok ng apoy hanggang sa matunaw ang mga iyon. Hindi ordinaryo ang apoy
sa bilis nitong gawing abu ang tamaan.

“Kilos!” Supremo’s evil voice echoed through the woods. Luna’s eyes shot open when
the hunters and Lycans launched into a vicious battle again. Screams of pain and
anger filled the forest.

“Akin ‘to, Seraphim!”

Nagmulat si Luna.

“Ako ang tumulong sa ‘yo sa planong ito. Akin si Fhergus at ang babaeng ito.” Isang
ngisi lang ang naging tugon ni supremo sa hiling ng Lycan.

Hinila siya nito palapit sa kinaroroon ni Fhergus na ngayon ay nagawa nang ikilos
ang katawan. Nakaluhod ito habang ang mga kamay na nakakuyom habang nakatukod sa
sahig ng gubat.
“Huwag mo siyang sasaktan, Oz!” banta ni Fhergus.

“Bakit hindi? Pinatay mo ang ama ko!”

“Dahil gumawa siya ng kasalanan! Pumatay siya ng tao! Pinatay niya si mama at
ganoon ka rin!”

“Ikinulong mo ako sa mahabang panahon sa kasalanang ginawa mo rin! Pinatay mo ang

kapatid ko! Pinatay mo si Belinha na sinasabi mong mahal mo! Ang babaeng
pinangakuan mong makakasama habang-buhay!”

Belinha? Sino si Belinha?

“Pinagsisihan ko! Hindi ko sinadya. Hindi mo alam na buong buhay kong dinala ang
bigat ng nagawa ko.”

“Kulang! Ikaw, malaya at naghahari-harian, samantalang ako pinagdusa mo sa

mahabang panahon. Ngayon, matitikman mo ang paghihigante ko. Papatayin ko mismo sa
harapan mo ang babaeng ito. At ikaw mismo ang hihiling ng sarili mong kamatayan!”

Napansin ni Luna na tila hindi na nanghihina si Fhergus dahil sa buwan. Nilinga

niya ang paligid. Nakita niya sa hindi kalayuan si Celine, focusing on Fhergus, was
muttering a spell to protect Fhergus from the blue moon. Tumango sa kanya si Celine
nang tumingin ito sa kanya, bahagya niya itong nginitian at walang boses na umusal
ng pasasalamat.

She gazed back at Fhergus. They stared at each other, communicating with him
mentally. They slightly nodded in agreement to execute the plan. Luna clenched her
teeth, and with all her strength, she did a high back tuck over Oz’s head, grabbing
his fur, twisting and angling her body. Her feet landed on the Lycan’s shoulders,
and she pulls another dagger from the holster.
Fhergus took the chance when he was blocked by Luna from Oz’s sight for a brief
moment. He transformed into Lycan and lunged toward Oz. Saktong pagbagsak ni Luna
sa balikat ni Oz ay nasa harapan na si Fhergus si Oz. Hindi na nagawa pang kumilos
nang ibaon ni Fhergus ang mahahaba at matatalas na kuko sa dibdib nito. Nanlaki na
lang ang mga mata nito.

“Paano ba ‘yan? Mauuna ka na sa impyerno!”

Umungol si Oz, manlalaban pa sana pero huli na nang dukutin ni Fhergus ang puso
nito. Nang hilain ni Fhergus palabas ang kamay ay kasama na ang puso nito.

“Para kay Octavia!” ani ni Luna at isinaksak ang punyal sa lalamunan nito.
Mapwersang iginilit hanggang sa maputol ang ulo. Tumalon si Luna pababa, bumagsak
ang katawan nito sa lupa. Unti-unti ay nagbago ito ng anyo. Itinapon ni Luna ang
putol na
ulo sa tabi ng katawan nito habang si Fhergus ay itinapon ang puso sa katawan ng
puno.

“Ano ang ibig mong sabihin para kay Octavia?”

Inabot niya ang mabalahibong braso ni Fhergus at masuyong hinaplos.

“Si Oz ang pumugot sa ulo ni Octavia.” Pinisil niya ang braso ni Fhergus nang
umungol ito sa galit.

“I met your sister. Sabi niya mahal na mahal ka niya at ang papa n’yo. Alagaan raw
kita. Sinabi rin niya sa akin ang mga paborito mo.”

Napuno ng luha ang mga asul na mata ni Fhergus. Inabot niya ang mukha nito at
pinahid ang luha.

“Tatapusin natin ‘to. Bibigyan natin ng katarungan ang lahat ng nabiktima ni

Seraphim.”

Muling bumalasik ang anyo ni Fhergus. Naroon ang determinasyon. Muling hinarap ni
Luna ang mga kasamahan. Walang gustong magpatalo pero alam niyang labag sa loob ng
mga ito ang ginagawa. Si Seraphim ang haharapin niya. Humakbang si Luna habang
hinahanap si Seraphim. Maliwanag ang paligid dahil sa maliwanag na buwan pero
parang umaga lang sa paningin niya. Napakalinaw niyang nakikita ang nangyayari sa
paligid.

Natigilan si Luna nang makita si Seraphim. Nilukob ng matinding takot nang makitang
hawak nito si Cebal. Nakasakal ang kamay nito sa leeg ni Cebal.

“Cebal!” usal niya at humakbang palapit sa kinaroroon nito. Nababasa niya si

Seraphim. May gagawin itong hindi maganda kay Cebal. Ngumisi ito nang makita siyang
natataranta sa takot. Inanggulo ni Seraphim ang pwesto para makita ni Luna ang
mukha
ni Cebal.

Cebal sent her a faint smile and mouthed, “I will guard you forever.”

“No! Cebal!” Nagsimulang tumakbo si Luna para iligtas ang kaibigan.

“Seraphim!” malakas niyang hiyaw habang mabilis na tumatakbo pero unti-unti niyang
nakikita ang pagkalusaw ni Cebal. Mula sa paa, pataas. Para itong papel na
nasusunog.

“No!” Bago pa man makalapit si Luna ay tuluyan na itong nawala. Napaluhod si Luna.
Mahigpit na dinakot ng kamay ang damo. Her tears flowed down her cheeks as she
watched the floating flame residue in the air. Napuno nang matinding hinagpis ang
buong dibdib ni Luna habang bumabalik sa kanya ang mga alaala nila ni Cebal, mula
nang una niya itong makilala, sa pagta-tiyaga nito sa kanya para sanayin siya, ang
pag-aalaga nito sa kanya na
parang bunsong kapatid, hanggang sa lumaki siya. Ang mga tawanan nila. Ang
pagpapasaya nito sa kanya.

Wala na. Hindi na mauulit ang mga iyon. Wala na si Cebal. Ang hinagpis na
nararamdaman ni Luna ay pinamanhid ang kanyang buong puso. Pinanlabo ang kanyang
isipan hanggang sa tila lahat ng emosyon na mayroon siya ay nawala sa kanyang
sistema at naiwan na lang ay purong galit. Matinding-matinding galit na tanging
nais na lang niyang gawin ay dahas.

With powerful energy all over her and waves of adrenaline rush pulsing through her
veins, her body shook. The ferocity of her pain and anger made the beast within her
come alive, wanting to burst, wanting to be freed and to be violent…and she allowed
it. She allowed it to overtake her.

“Cebal!” The chilling scream made the animals inside the forest go crazy. The birds
resting on the tree flew away and wild animals howled, as if answering her. Maging
ang mga naglalaban na hunters at Lycan ay natigil, tinakpan ang mga tainga dahil sa
ibang epekto ng sigaw ni Luna. Maging si Seraphim ay naapetukhan ng sigaw na iyon
ni Luna na tinakpan din ang tainga. Tanging si Fhergus ang hindi. Dumagundong ang
malakas na kulog at sunod-sunod na gumuhit ang mga kidlat sa langit.

Luna’s eyes suddenly changed from black to two tones—combination of neon yellow and
blood red. Luna could feel something weird happening in her body. The twinge of
pain shot through her nervous system. She could feel her blood boil, her spine
coil, she could feel her bones cracking as if they were going to break. Her limbs
stretch and her gums became swollen as if her teeth would pull out on their own.
Her skin prickled all over, as if something started to come out from her pores.
Then she went hot all over with tiny bursting pain, as if the
blisters broke all at once.

Her back arched, her spine stiffened, and she threw her head back and howled at the
sky. Her eyes glowed when the bright moonlight struck her eyes. She took up the
pain as she shifted into a different body.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 46
682
69
14

FHERGUS WAS stunned yet mystified while watching Luna as she slowly transformed.
Glowing hybrid eyes, mouth becoming a snout as sharp fangs slowly grew sharper, her
nails increasing to sharp, long claws, bones lengthening and tendons shifting to
accommodate her new form. Her limbs grew longer, and fur burst all over her skin
all at once until she completely transformed.

Lycan. The most gorgeous Lycan he had ever seen. Her sleek crimson fur shone in the
moonlight. Pangalawang beses pa lang niyang makakita ng kulay at ganyang kagandang
balahibo.
Paanong nangyaring naging isang Lycan si Luna? Ang sabi ni Manoela ay isa itong
Nephilim.

A bone-chilling howl pierced the night and echoed through the woods. Her head
whipped to Seraphim, glaring at the opponent with a low growl, daring it.

“Paano mong nagawang pakawalan ang halimaw na matagal ko nang ikinulong?”

Luna made a loud howl again. It was a howl of anger and pain. And without
hesitation, she sprinted toward the direction of Seraphim. Sinunggaban si Seraphim.
Lahat ay mangha at kalituhan ang lumarawan sa mukha ng mga ito habang nakatingin
kay Seraphim at Luna na ngayon ay isa ng ganap na taong-lobo. Luna pinned down
Seraphim on the ground. Baring her slavering fangs, she attempted to sink into his
throat but failed when Seraphim pushed her off him with a little effort but with a
great
impact.

Horror lanced at Fhergus, chilling him to his marrow when he saw Luna’s body fly in
the air and land flat on her backside to the ground.

“Luna!” sigaw niya at sinubukan tumayo pero muli lang siyang bumagsak. Tumitindi na
ang epekto ng asul na buwan. Pinanghihina ang buo niyang kalamnan. Medyo napanatag
siya nang daluhan ni Faro si Luna.

Muling tumayo si Luna. Wala bakas ng sakit kundi purong galit at determinasyon ang
nasa mukha, pero mas lalong kinabahan si Fhergus sa nakikitang galit ni Luna. Hindi
ito nakakapag-isip nang tama at basta na lang susugod mapatay lang si Seraphim.

“Suwail ka! Parehas ka lang ng ina mo. Dapat ka nang isunod sa kaibigan mong si
Cebal!” Seraphim opened his hand and fire lit on it again.
“Luna, no! No, Luna!” malakas na sigaw ni Fhergus nang makita ang pagsugod muli ni
Luna kay Seraphim. Sinalubong si Luna ang apoy na pinakawalan ni Seraphim.

“Luna!” malakas na sigaw ni Fhergus nang makitang tamaan si Luna at agad na

naglagablab ang buong katawan. Pero patuloy sa pagsugod si Luna habang nag-aapoy
ang katawan nito. Tumalon ito sa ere at bumagsak sa likuran ni Seraphim. Sinakmal
nito ang leeg ni Seraphim at kapagkuwa’y binalibag sa puno ng kahoy.

Incredible! Hindi ito nasasaktan sa apoy. Apoy ang isa sa mga kahinaan nila.
Naglalagablab na apoy. Kahit na si Seraphim ay nagulat sa nasaksihan. Tumayo si
Seraphim na hindi man lang ininda ang pagkakatama nito sa malaking kahoy.

“No one can surpass me! O kahit ang pumantay sa ‘kin! Isa kang traydor sa lahi ng
mga Paganus! Dapat kang mamatay!” Sabay na tumakbo ang dalawa sa isa’t isa. Nang
magsagupa ay lumikha ng nakakasilaw na liwanag. Pigil ang hininga habang nakatitig
si Fhergus sa liwanag. Hindi nakikita ang nangyayari na babalot ang dalawa ng
liwanag.

Then there was a thunderous boom, creating a shockwave, rocking the ground. Muling
namanhid sa takot si Fhergus nang makita ang pagtalsik ni Luna at ito ngayon ang
humampas sa puno. His heart ached when he heard Luna’s pitiful cries as she was
dropped on the ground, motionless. Unti-unti ang pagbalik ng normal na sukat ng
katawan nito, ang balahibo ay hinigop ng balat hanggang sa humantad ang hubad na
katawan ni Luna.

Pinilit ni Fhergus na bumangon at nilapitan si Luna. Gumapang sa gilid ng katawan

nito.

“Luna!” Hinawi niya ang buhok nitong tumabing sa mukha. “Luna, wake up!”
Nagmulat ng mata si Luna. “Malakas siya…I can’t beat him.”

“It’s okay.” Hinalikan niya ang ulo nito.

“Ngayon, alamin n’yo kung sino ang kakampihan n’yo!” Malakas na boses ni Seraphim
ang pumailanlan. “Ako ang panginoon n’yo! Ako ang nagpalakas ng kapangyarihan n’yo!
Ngayon, puksain n’yo ang mga kalaban. Wala kayong ititira kasama ang mga traydor!”

Hinarap sila ni Seraphim. Iniharang ni Fhergus ang katawan kay Luna, pilit na
nilalabanan ang sakit na nagpapahirap sa kanya.

“Nagkamali ka ng kinampihan, Luna. Tayo sanang dalawang ang maghahari kung hindi ka
lang traydor. Ngayon, katapusan mo na!” Ibinukang muli ni Seraphim ang mga palad.
Muling lumabas doon ang naglalagablab na apoy.
“Bakit hindi ako ang harapin mo?” Bumaha ang matinding gulat sa mukha ni Fhergus
nang makita ang taong lumabas mula sa portal.

“Lakon!” gulat niyang usal. Kasunod nitong lumabas si Maddalena at Manoela. Walang
nagbago sa itsura nito maliban makapal nitong balbas. Mukha rin itong malakas at
hindi apektado sa asul na buwan.

“Lakon!” galit na usal ni Seraphim.

Si Maddalena at Manoela ay nilapitan sila ni Luna. Bigla na lang may isinaksak sa

kanyang leeg na hiringgilya si Manoela.

“Ano ‘yon?”

“Potion. Mixture of Lakon’s, Maddalena’s from the line of Lusintania, and my blood.
Pansamantalang makakawala sa epekto ng asul na buwan.” Nilapitan naman ni Manoela
ang iba pang mga Lycan.
“Isa ka pang traydor, Maddalena!”

“Matagal na, Supremo! Mula nang patayin mo si Lilith at ang balak mong patayin pati
si Luna, nawala na ang katapatan ko sa ‘yo. Gusto mo bang malaman ang lahat ng
katraydroran ko sa ‘yo?”

Kumuyom ang mga palad ni Seraphim.

“Nilansi lang naman kita. Pinaniwala kitang si Luna ang magbabalik ng kapangyarihan
mo. Na magagamit mo sa takdang panahon ang kanyang biyaya, pero kinakailangan
niyang manatiling buhay para hindi mo siya patayin katulad ng balak mo. Pero ang
totoo, wala siyang pakinabang sa ‘yo. Ang tangi ko lang nakita ay nakatakda siyang
umibig sa isang Lycan katulad ng kanyang ina. Katulad ni Lilith.”

Lalong bumalasik ang mga mata ni Supremo.

“Kaya binago ko ang anyo ni Luna para walang magka-interes sa kanyang lalaki. Sadya
ko siyang inilaan para sa lalaking Lycan na nakatakda niyang makilala. Dahil alam
ko na si Luna ang magwawakas nang pang-aalipin mo sa amin! Napakahusay ko, hindi
ba?”
“Papaslangin kita!”

“Ito ang huling pagta-traydor ko sa ‘yo, Supremo!” Hinugot ni Maddalena ang kamay
mula sa bulsa ng bestida nito at inilabas mula doon ang isang grace extractor,
isang espesyal na hiringgilya para pang-extract ng angel grace. May laman iyong
tila likido na pinaghalong puti at asul.

“Maddalena!” malakas na hiyaw ni Seraphim. Ngumisi si Maddalena at itinaas ang

hiringgilya.

“Ibinabalik ko na ang biyaya ni Luna na ninakaw mo. Ipikit n’yo ang mga mata n’yo!”
hiyaw ni Maddalena na ginawa naman ng
lahat bago isinaksak ang hiringgilya sa leeg ni Luna. Si Fhergus ay nanatiling
mulat. He watched Luna’s eyes glow white. Luna opened her mouth to gasp, then white
glow released from it, and her body burst with light as she absorbed her grace.
Napaluhod si Luna at lumiyad ang katawan. Nang mawala ang liwanag ay tila bumalik
ang buong lakas ni Luna.

Katulad ni Fhergus ay lumakas din dahil sa potion na isinaksak ni Maddalena.

“Ano ang nangyayari, Maddalena?” Bakas ang kalituhan sa mukha ni Luna.

“Ipapaliwanag ko ang lahat, Luna. Pero ngayon, si Seraphim muna ang pagtuonan natin
ng pansin.”

“Paslangin sila!” utos ni Seraphim sa mga alagad pero marami ang hindi sumunod
habang ang iba ay naghanda sa muling pakikipaglaban.
“Ano pa ang hinihintay n’yo?!” Sa halip na sundin si Seraphim ay dahan-dahan ang
halos kalahati ng witches ang kumilos patungo sa panig nila. Nagkatinginan si Luna
at Fhergus at nagkangitian. Nabigyan sila ng pag-asa. Si Seraphim ay lalong
nanggalit. Bahagyang tumango si Luna kay Fhergus, ipinapaalam sa kanya na handa na
ito at sabay sila nitong nagbagong anyo.

“You can easily transform.”

“I can’t believe this, I’m a Lycan.”

Si Lakon ay nilapitan si Luna. “My daughter,” emosyonal nitong usal habang matamang
nakatitig sa kanya. Hindi makapaniwala si Luna. Si Lakon ang kanyang ama, at si
Lilith ang kanyang ina. It made sense now. Kaya pala hindi siya ganoong
pinangungulian ng kanyang mga magulang. Kaya pala may kakaibang damdamin siyang
nararamdaman nang makita si Lakon.

“Papa!”
“Tapusin na natin ito. Para sa kapayapaan ng lahat.” Nagbagong anyo si Lakon sa
harapan ni Luna. Magkamukhang-magkamuka sila. Mas malaki lang ito pero ang kulay ng
balahibo ay magkatulad. “Ngayon na, Luna.”

“Ngayon na.” Marahas na bumaling ang tingin ng mag-ama kay Seraphim na naghahanda
na sa mas matinding labanan. Ang mga Paganus na piniling manatiling magpaalipin kay
Seraphim ay nasa panig nito at ang mga Paganus na mas pinili ang kabutihan ay nasa
panig nila. Karamihan sa pumanig kay Seraphim ay bagong mukha para kay Luna. Mga
Paganus marahil na pumipirmi sa Portugal at ang pumanig sa kanila ay ang mga
kasamahan nila.

Pinangungunahan ni Seraphim ang grupo nito habang pinangungunahan ni Fhergus, Luna

at Lakon ang grupo nila. Malalakas ngayon ang Lycan dahil sa potion na itinurok sa
mga ito.
Dalawang panig. Isa lang ang matitira. At sisiguraduhin niyang sila ang matitira at
ibabalik niya si Seraphim sa pinanggalingan nito.

“Ubusin silang lahat!” Seraphim’s black wings spread out. He looked so powerful and
indestructible. But they will die fighting.

Witches’ chanting and Lycans’ bone-chilling howls escalated as the two groups
rammed toward each other. The ground rumbled beneath their feet when the two clans
met and chaos broke out around them. Ang focus nila ni Fhergus ay si Seraphim na
nakatayo lang at pinapanood silang nagpapatayan. Nasisiyahan habang pinapanood sina
Luna na hindi makalusot sa mga alagad nitong humaharang para makalapit kay
Seraphim.

Several things happened simultaneously. Bones cracking, pitiful cries, and angry
screams echoed as the group launched into
a vicious battle. Some trees uprooted, flying into the air and hurling toward them.
Ang isa ay tinamaan ang isang Lycan na impit na umiyak, ang isa ay bumulusok
patungo kay Luna pero bago pa man iyon tumama sa kanila ay tinalon iyon ni Lakon at
nagkapirapiraso nang gamitin nito ng matatas na kuko.

Lakon and Fhergus were protecting her, guiding her toward their goal—to kill
Seraphim. Napapagitnaan siya ng dalawa. Lahat ng susugod sa kanila ay hinaharap ni
Lakon at Fhergus.

One of the hunters unleashed his invocations with powerful force, and a blast of
power slammed into Lakon’s body and he was knocked off. Hindi sana mangyayari iyon
kung hindi nito pinoprotektahan si Luna. Kaya nitong umilag pero piniling saluhin
ang pwersa dahil tatama iyon kay Luna.

Zanaya rushed towards Lakon, her hawk-eyes landing on the hunter who hurt
him. She muttered her incantation until the man cradled his head, screamed in pain
and dropped to his knees as Zanaya inflicted agonizing pain on him.

May isang sumugod kay Luna, tinangka siyang sasaksakin ng pilak na punyal. Umilag
siya. She grabbed his neck, lifted him up and slammed his body on the ground. He
collapsed, motionless. As she turned, she froze as she saw the lightning coming
towards her, but before it could strike her, Damon blocked the lightning. Nangaki
ang mata ni Luna sa hindi inaasahang gagawin ni Damon lalo na nang bumagsak ito at
umungol sa sakit.

“Go, Luna! Kill Seraphim!”

She growled in response. Her murderous glare darted to the hunter whose power is
lightning manipulation. Ibinuka ni Luna ang dalawang mga kamay habang nakatitig sa
lalaki na muling naghanda sa pag-atake sa kanya. She concentrated, focusing on the
energy that started swirling around her until her hands sparked with bright light
and became lightning. Muling nagpakawala ng matinding kidlat ang lalaki patungo sa
kanya at pinakawalan ni Luna ang kidlat na nabuo niya. Sinalubong nito ang kidlat
na pinakawalan ng kalaban, at bumalik ang kuryente sa lalaki at tumama iyon sa
dibdib bita. Tumilapon ito. Sunog ang dibdib.

Tinitigan ni Luna ang kamay. She gained the ability to copy the power of others. It
was amazing! Incredible!

“Luna, now!” putol ni Fhergus sa pagkamangha niya.

Nagtitigan sila ni Fhergus, nag-usap sa isip ng dapat gawing pagsugod kay Seraphim.
Kapagkuwa’y sabay na tumakbo ang dalawa. Si Fhergus ang sumugod kay Seraphim pero
bigla itong naglahong parang bula, pero sa pagsulpot ni Seraphim sa kung saan ay
nakaabang na si Luna. Luna latched onto Supremo’s chest with
powerful force, sending him away, his chest tearing wide open but immediately
healed. Ni hindi niya ito napatumba. Nanatili itong nakatayo.

“Mahusay ka talaga, Luna!”

“I was born to be a warrior!” Tumabi sa kanya si Fhergus. Binuksan ni supremo ang

mga palad hanggang sa lumabas roon ang naglalagablab na apoy. Ginawa rin iyon ni
Luna, nag-concentrate hanggang sa lumabas rin ang apoy sa mga kamay niya.

“Isang Lycan na may taglay ng kapangyarihan ko.”

“I’ll kill you! Pagbabayaran mo ang ginawa mo kay Cebal!” She let out an angry howl
before Fhergus and Luna charged toward Seraphim.

Sabay na pinakawalan ni Luna at Seraphim ang mga apoy sa kamay. Nagsanhi iyon ng
pagsabog. Sinamantala ni Fhergus ang
pagkakataon sa pagkakaroon ng liwanag para maging cover niya. He jumped high over
his head, landing behind Seraphim.

Malakas na alulong ni Fhergus ang nagpalingon kay Seraphim. As Seraphim turned to

Fhergus, he grabbed his throat and his solid, strong hand plunged into his chest,
sending him towards Luna. Ibinuka ni Luna ang mga palad, may namuong enerhiya sa
ibabaw ng kanyang palad at agad na pinakawalan para salubungin si Seraphim.
Tumilahon si Seraphim, ang nakabukas na mga pakpak ay parang blade na pinutol ang
magkabilang mga punong tamaan. Ilang puno ang natumba bago ito bumagsak sa lupa
nang ang mismong katawan na nito ang tumama. Naputol pa iyon.

Napakalakas. Kung hunter o Lycan, siguradong nanghina na ito kahit paano, pero
hindi si Seraphim. How could they kill him?
“Luna!”

Bumaling si Luna kay Beatrix.

“Angel’s dagger.” Itinapon nito sa kanya ang punyal. “You can’t kill him without
it. That’s the only weapon that can mortally wound him. Kill him. Send him back to
hell.”

“Luna, extract his grace.” Itinapon ni Maddalena ang grace extractor.

“You can do it, Luna.” Nanlaki ang mata ni Luna nang biglang may malaking punong
kahoy ang tumama kay Maddalena. Tumilapon ito sa malayo. Si Beatrix ay agad na
naiwas ni Romulus nang may lumipad din itong isa pang puno.

Tatakbuhin niya sana si Maddalena pero hindi na niya nagawa nang may isa pang
punong pinakamalaki sa tatlo ang tumama sa kanyang katawan. Tumilapon siya.
Napakalayo ng kanyang binagsakan.
“Luna!” Si Fhergus na pupuntahan sana siya ay pinatamaan naman ni Seraphim ng
napakalakas na enerhiya, at katulad ni Luna ay tumilapon din sa malayo.
Minamanipula ni Seraphim ang mga bagay sa paligid.

Agad na tumayo si Luna.

“Seraphim!” A deafening howl ripped through the night.

“Isa lang ang dapat matira sa atin, Luna!”

Seraphim and Luna charged straight at each other. Kapwa determinado na mapatay ang
bawat isa. Kung mamamatay man siya ngayon, hinding-hindi siya papayag na hindi
isasama si Seraphim. Mamamatay silang sabay.
Malakas na sigaw ni Seraphim at alulong ni Luna ang lumamon sa ingay ng mga Lycans
at Paganus na naglalaban. Nang malapit na ang dalawa sa isa’t isa ay umangat si
Seraphim sa hangin, mataas namang
tumalon si Luna at nagsalubong ang dalawa sa taas. Nanlaki ang mata ni Luna nang
makita ang pagpapakawala ni Seraphim nang malakas na enerhiya. Huli na para iwas
iyon.

“Katapusan mo na!”

“Luna!” malakas na sigaw ni Fhergus, Beatrix, at Romulus ang narinig ni Luna.

Nilukob siya ng matinding takot ang lahag nang balutin si Luna ng maliwanag na
enerhiya at gumawa ng matinding pagsabog. Halos nayanig ang lupa at ang mga puno sa
lakas niyon. Ang lahat ay natigil, napatingin sa sumabog na si Luna. Si Seraphim ay
bakas ang matinding kasiyahan habang pinapanood ang walang nagawang si Luna.

“Oh, no!” Napaiyak si Beatrix.

Si Lakon ay nanggilalas sa nangyari kay Luna at higit si Fhergus na nawalan ng

lakas. Napaluhod habang nakatingala sa maliwanag na lumamon kay Luna. Nakatitig ang
lahat doon, naghihinagpis higit lalo ang malalapit kay Luna.

Ang nakakasilaw na liwanag ay unti-unting naglaho. Inaasahan na ng lahat na kasama

ng liwanag na mawawala si Luna pero hindi iyon ang nangyari. Habang nawawala ang
liwanag ay lumilitaw ang isang imahe. There was a feather—a crimson red feather.
And when the lights completely vanished, the image was completely revealed. Isang
nakasaradong pakpak ng anghel na tila ginawang shield.

It slowly unfurled, and a glowing white light came out. When the wings completely
spread out, a woman with an angelic face came into view. Crimson, voluminous hair
fell over her shoulders, covering her breasts. Her naked body was clothed in light.
Her crimson red wings were huge, nearly as tall as her body, sleek and beautiful,
shining in the moonlight.
Ang mapupungay nitong mga mata ay bumalasik bigla habang nakatitig kay Seraphim na
may hindi mailarawang gulat sa mukha. Every feather shook in rage, then they
slammed upward. Every feather tensed and glinted like sharp blades. When the huge
wings came back down in a flash, she flew straight at Seraphim as fast as a bullet.

Pero naging mabilis si Seraphim. He flung another blast of power to halt Luna pero
tumagos lang iyon, o sadyang nailagaan lang ni Luna na sa bilis ay hindi na makita
pa nang malinaw. Nakita na lang nila na nasa likuran na ni Seraphim si Luna.
Mabilis ang ginawang paglingon ni Seraphim pero hindi na ito binigyan ni Luna ng
pagkakataon pa. Itinarak nito sa puso ang punyal. Namilog ang mga mata ni Seraphim,
niyuko ang punyal at muling tumingin kay Luna.

“Ang propesiya ay propesiya! Ako ang papatay sa ‘yo sa araw na ito!”

Mas lalong ibinaon ni Luna ang punyal sa puso nito. Isinaksak ang grace extractor
sa leeg ni Seraphim at sinaid nitong lahat ang pinanggagalingan ng kapangyarihan
nito.

Seraphim’s eyes and open mouth glowed white until his whole body disintegrated in
an intense burst of light. Nilamon ng matinding liwanag ang malaking bahagi ng
battlefield. The thunderous boom created an intense shockwave, rocking the ground,
trees shook, and some were cut down. The hunters and Lycans who were still fighting
for their lives were knocked to the ground against the immense blast.

Nang mawala ang nakakasilaw na liwanag na sanhi ng pagsabog ay nakita ni Fhergus si

Luna bumulusok pababa. Wala na itong malay hanggang sa bumagsak sa lupa. Ibinangon
ni Fhergus ang sarili at tumakbo patungo sa binagsakan ni Luna. Nagpalit-anyo siya
habahg tumatakbo. Nawala ang liwanag na bumabalot sa hubad na katawan ni Luna pati
na rin ang
pakpak nito.

He kneeled beside her, carefully cradling Luna’s head.

“Luna,” buong damdamin niyang usal at hinaplos ang pisngi.

Umungol si Luna at dahan-dahang nagmulat ng mata. “Fhergus.” Sinubukan nitong itaas

ang kamay pero wala iyong lakas kaya agad iyong hinawakan ni Fhergus at masuyong
hinalikan ang likod ng palad.

“Is it over?”

“It’s over, Luna, it’s over! You made it. You beat the demon. I’m so proud of you,
mon chou! And happy birthday!”

She smiled faintly and her eyes drifted shut.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Chapter 47
963
84
11
NAGISING SI Luna sa isang silid. A man was watching her as he sat on the chair
beside the bed. She scanned the room—cream walls, minimalist. Kamukha ng silid sa
aid center sa Isla Sanctuario. Bumaling siya sa lalaking nakatunghay sa kanya.
Bahagyang napakunot-noo si Luna. Was this Lakon? Wala itong balbas kaya hindi niya
agad namukhaan.

Hinaplos ni Lakon ang panga. “I shaved. Gusto kong humarap naman sa ‘yo nang
presentable.”

Kung nandito si Lakon, ibig sabihin ba totoo ang mga nangyari. The war really
happened. Mabilis na bumangon si Luna. Matinding takot ang lumukob sa buo niyang
pagkatao. Agad namang tumayo si Lakon.
“Luna,” may pag-alala nitong tawag sa pangalan niya.

“It happened? The war happened?”

“Oo.”

“No! What about Cebal? Nasaan si Cebal? Si Fhergus at ang iba pa?”

“Si Fhergus, umalis lang sandali para kunin ang katawan ni Octavia.”

“Oh!” Umungol si Luna at sinapo ang ulo. Si Octavia. She was dead.

“S-Si Cebal,” tanong niya sa garalgal na boses. Ang puso niya ay parang sasabog sa
kaba. Baka panaginip lang. Sana panaginip lang.

“Wala na siya.”

“Oh no!” Ang marinig ang kumpirmayson na

iyon ay tuluyang nagpa-hysteria kay Luna. Pumalahaw siya ng iyak.

“No! Cebal!”
Umupo si Lakon sa gilid ng kama at kinabig si Luna. Mahigpit na niyakap at pilit na
kinalma. “Tama na!” He rubbed her back. “Cebal died happy. Namatay siya sa
pagligtas sa marami.”
Patuloy sa pag-iyak si Luna. Hindi niya matanggap. Ayaw niyang tanggapin. Bakit si
Cebal?

“Tahan na, anak! Tahan na.” Sa kabila ng paghihinagpis ay nakaramdam si Luna ng

isang damdamin na matagal niyang pinangulilaan. Ang comfort ng isang magulang.
Hinayaan ni Luna na yakapin siya ni Lakon. Matagal na sandali hanggang sa tuluyang
makalma ang sistema niya at saka lang siya tuluyang bumitaw sa pagkakayakap ni
Lakon.

“You are my father?”

“Ako nga. Ikaw ang naging bunga ng pag-iibigan namin ni Lilith. Hindi ko alam na
nagdalaang-tao siya. Nang malaman ni Seraphim ang relasyon namin, hindi na kami
nagkita pa. Nagkita kami muli nang araw na patayin siya ni Seraphim.” Gumuhit ang
galit sa mukha ni Lakon at matinding sakit na rin at pangungulila. “Ang sabi ni
Maddalena kakapanganak pa lang ni Lilith nang mga panahon na ‘yon. Tinangka ka rin
patayin ni Lakon, nagawan lang ni Maddalena ng paraan para manatili kang buhay.”

“Lilith…I think I saw her.in my dreams. She warned me and told me that she’s proud
of me.”

Buong suyong sinapo ni Lakon ang mukha ni Luna. “Ipjnagmamalaki rin kita.”

Muling napuno ng luha ang mga mata ni Luna hanggang sa malaglag ang mga iyon. Buong
suyong pinahid ni Lakon ang luhang naglandas sa kanyang pisngi.
Ganito pala ang pakiramdam na marinig na ipinagmamalaki ng isang magulang.
Napakasarap sa pakiramdam.

“Maraming buhay kang iniligtas.”

“Hindi ko magagawa ‘yon kung wala ang tulong n’yo. Paano po pala kayong nakatakas?”

“Tinulungan ako ni Maddalena at Manoela.” Bumukas ang pinto kaya sabay na bumaling
ang mag-ama doon. Si Maddalena at Manoela ang pumasok doon. Tumayo si Lakon mula sa
pagkakaupo nang lapitan si Maddalena. Mahigpit siya nitong niyakap.

“I’m happy that you are okay!” Hinalikan siya ni Maddalena sa ulo. “Ano ang gusto
mong kainin? Dipasupil?”

Malapad na napangiti si Luna sa kabila ng pagluha. “Paano kang nakatakas,

Maddalena? Hindi namin alam kung saan ka
ikinulong.”

“With the help of Manoela.” Tumingin si Luna kay Manoela na nakatayo sa kabilang
gilid ng kama at ngumiti. Nasa anyo ito ng bata katulad din nang bigla nitong
pagdating habang nakikipaglaban sila.

“Your aunt is my stalker. Nakuha niya ang phone number ko at tinawagan ako para
humingi ng tulong. Medyo nakakataas nga ng kilay. Ang demanding.”

Napangiti si Luna.

“Hindi ko magamit ang kapangyarihan ko sa pinagkulungan sa ‘kin ni Seraphim. Mabuti

at nakuha ko ang cellphone ng bantay ko. Tinawagan ko si Manoela. I’ve been
stalking her for quite some time. Nararamdan ko kasi na malapit nang manggulo si
supremo, hindi ko magawang lumapit kay Manoela dahil alam kong pinababantayan ako
ni supremo nang palihim mula pa man noon.”
“Mula pa man noon, wala na ang katapatan mo sa kanya?”

“Matagal na, lalo na nang malaman ko ang totoo niyang ginawa sa mga Lycan kasama si
Lusintania. Kinakahiya kong kaanak natin ang bruha na ‘yon. Matagal na rin akong
gumagawa ng potion na maaaring pangontra sa sumpa ng asul na buwan. Sinusubukan ko
kay Lakon nang hindi niya alam kaso walang epekto. Dugo lang pala ni Manoela ang
kulang…dugo mula sa linya ni Genoveva, ni Lusintania, at Lakon.”

“It’s over! Natapps din ang kasamaan ni Seraphim.”

“At dahil ‘yon sa ‘yo, Luna.” Si Manoela na may munting ngiti sa labi.

“Maraming salamat! Maraming salamat dahil mas pinili mong maging mabuti.”

*
MASAYA na natapos na ang kasamaan ni Seraphim, pero balot ng lungkot ang lahat, ang
buong isla, ang mga Lycan at Paganus dahil sa pagkamatay sa ibang mga kasamahan.
Ang pagkamatay ng mga inosente. Si Fhergus ay pilit nagpapakatatag sa pagkawala ng
kapatid na si Octavia. Ang ama ni Fhergus ay hindi matanggap ang pagkawala ng anak.
Kahit si Luna ay hindi pa rin magawang tanggapin ang pagkawala ni Cebal.

Matagal na siyang nakaluhod at nakatitig lang sa kawalan kung saan nalusaw ang
katawan ni Cebal. Iyak pa rin siya nang iyak. Hindi niya pa rin matanggap. Isang
linggo na ang lumipas matapos ang malagim na trahedya.

Hinaplos ni Luna ang sahig ng gubat sa kung saan mismo nakatayo si Cebal nang huli
niya itong makita. Walang tigil sa pag-agos ang kanyang luha.

“Cebal, I’m so sorry! Hindi kita

naprotektahan.”

Si Fhergus ay nilapitan si Luna, iniluhod ang isang tuhod at masuyong kinabig sa

katawan nito. Hindi nagsalita si Fhergus. Inilapat lang nito ang labi sa ulo ni
Luna at hinayaan itong umiyak.

“I know it’s hard, Luna. I know it’s hard. Nandito lang ako.”

Hinayaan ni Fhergus si Luna na manatali pa sa Isla Perigoso nang ilang sandali bago
sila bumalik ng Isla Sanctuario. Dapit hapon na.

Pagdating nila ay nakita ni Luna si Damon na nagmadaling umalis na para bang

iniiwasan sila.

“Hindi talaga niya ako gusto,” nakatulis ang kanyang labi.

Pinisil ni Fhergus ang kamay niya. “Hindi ‘yon.”

Pero pasalamat din siya kay Damon na pinrotektahan siya nito sa gitna ng laban. He
had risked his life to protect her, to save the majority. Selfless din.

Nalaman niya mula kay Maddalena kung bakit ninais siyang patayin ni supremo nang
ipanganak siya. Seraphim extracted Luna’s grace and tried to use it, pero katulad
ng biyaya ni Lilith ay lason ang grace niya kay Seraphim kaya nagpasya itong
patayin na lang siya. Hindi pumayag si Maddalena, nilansi nito si Seraphim.
Pinaniwala na magagamit nito si Luna sa takdang panahon. Ibinalik din kay Luna ang
kakaunting bagahi ng kanyang biyaya para maging stable ang kanyang katawan kaya
naaamoy pa rin ang pagiging Nephilim niya ng mga Lycan kapag hindi niya suot ang
talisman. Ang talisman ang nagtatago sa totoo niyang katauhan. Ang Lycan naman niya
ay ikinulong sa pamamagitan ng spell. Nang ma-trigger ang kanyang emosyon nang
mamatay si Cebal ay kumawala iyon.
Nakuha ni Seraphim ang grace nito sa magulang ni Beatrix na siyang nagtatago niyon.
Ibinigay ni Genoveva sa pinsan nito at nagpapasa-pasa iyon sa tagapagbantay.
Nakalaya na rin ang magulang at kapatid ni Beatrix na ikinulong din si Seraphim.

Si Lakon, ang tunay niyang ama ay pitong daang taon na palang namumuhay sa mundo.
Naging Lycan ito dahil sa kagat ng isang werewolf, ang first breed. Nakagat raw ng
isang taong-lobo ang ina nito, nanatiling tao ang ina ni Lakon pero si Lakon ay
naging isang kakaibang nilalang na ngayon ay tinatawag na Lycan. Lycan and
werewolves were two distinct creatures. Both of them transform into wolves from
humans, but they were different in appearance. Lycans looked like a humanoid wolf,
and werewolves in their wolf form looked like a regular wolf.

“Pupuntahan ko muna si Beatrix. I will ask her about school.”

“Samahan na kita.”

Magkahawak kamay silang tinungo ang villa ni Romulus. Doon pansamantalang naglalagi
si Beatrix. Papagawan din daw sila ng villa rito. Tinanggihan ni Fhergus ang para
kay Luna dahil may villa na naman raw ito. Sa ngayon ay si Maddalena ang namamahala
sa Koakh.

Malayo pa sila ay naririnig na nila ang pagtatalo ni Beatrix at Romulus.

“They don’t grow up. Parang mga bata pa rin,” kumento ni Luna.

Pagpasok nila ng villa ay ma-aksiyon na tagpo ang nakita nila. Antique figurine na
lumilipad sa ere at sinapok niyon ang mukha ni Romulus. Kumunot lang ang noo nito,
walang ininda kahit kirot man lang. Perks of being Lycan.

“Bakit ka namamato? Ang salbahe mo talagang bata ka!”

Inirapan lang ito ni Beatrix, nakahalukipkip habang nakaupo sa solohan na sofa. Si
Romulus ay nasa mahabang sofa nakaupo, nakadipa ang mga braso sa ibabaw ng
sandalan.

“Bakit kayo nag-aaway?” Magkatabing umupo si Luna at Fhergus sa sofa habang

magkahawak kamay parin. Nagsiksikan doon.

“Why are you two fighting?” Luna asked again.

“E kasi itong si Romulus sinasabihan akong bopols!”

“Bopols ka naman talaga.” Muling hinablot ni Beatrix ang isang Lady Justice statue
at ibinato kay Romulus pero sa pagkakataon na iyon ay nasalo iyon ni Romulus.

“Niluko na kasi siya ni Kajick pero nakikipaglandian pa rin siya.”

“I’m not flirting with him. Nagkita lang kami sa university at nag-usap!” pasinghal
na depensa ni Beatrix.

“Maniwala ako!”

“I don’t need you to believe me! E, ikaw nga diyan, babaero!”

“Anong babaero?”

“Don’t deny it! I saw you having sex last night!” singhal ni Beatrix.

“With whom? Gumagawa ka ng kwento, Beatrix.”

“Nakita ng dalawa kong mga mata. You were having sex with another woman. In front
of me!” Beatrix seemed to be sure with her claim.
“What?” Romulus, on the other hand, looked perplexed. “It’s not true! Magkasama
tayo
dito kagabi.”

“Yes, you did…in my dreams!”

“In your what? Dreams?”

“Yes.”

Tinampal ni Romulus ang sariling noo at umungol. “It’s just a dream. Not real. I
didn’t commit adultery!”

“It’s still a form of cheating. At isa pa, my dreams always become real or they
happened in the past. Maybe you already did it.”

Napaawang ang labi ni Romulus. Si Luna naman ay naguguluhan sa nangyayari sa

dalawa. Parang mag-asawa kung mag-usap. May adultery pang nalalaman.

“Are you in a relationship?”

Sabay na napatingin si Romulus at Beatrix

kay Luna.

“Yuck! No way!” Muling humalukipkip si Beatrix. Napansin agad ni Luna ang inis pero
may halong lungkot sa mukha nito. “I changed my mind, Luna,” anito kapagkuwan.

“Changed your mind about what?”

“Babalik ako sa Benguet. Sa St. Louis na lang ulit ako mag-aaral.”

Umungol si Romulus, ipinatong ang ulo sa ibabaw ng sandalan at tumingala. Hinilamos

ang kamay sa mukha. He looked frustrated more than annoyed. Tumayo itong bigla.
“Pupunta na ako sa rotunda, sumunod na kayo,” anito saka naglakad palabas.

Tumayo si Beatrix. “Sa kwarto lang ako. Kayo na lang pumunta.”

“No! Sasama ka,” pigil ni Fhergus kay Beatrix. Tumayo ito na sinundan naman ni
Luna. Humakbang si Fhergus palapit kay Beatrix at hinawakan ito sa palapulsuhan.

“Sumama ka. Hindi pwedeng wala ka doon. Hahanapin ka ni Manoela.” Wala nang nagawa
si Beatrix nang hilain na ito palabas.

“Ano ba ang problema?” tanong ni Luna kay Beatrix nang naglalakad na sila patungo
sa rotunda.

“Sinabihan niya akong bopols!”

Inabot ni Fhergus ang ulo ni Beatrix at ginulo ang buhok. “Hayaan mo na. Isip bata
lang ‘yon.”

“He’s annoying!” ismid nito. “Ano nga palang mayro’n, bakit pinapatawag tayo ni
Manoela?” kapagkuwa’y tanong ni Beatrix.

“May namataan daw na bampira dito sa Sorsogon. Mukhang magkakaroon ulit—”

“No way!” bulalas ni Beatrix na pumutol sa sinasabi ni Fhergus.

“For real?” Maging si Luna ay nahintakutan. Hindi na niya gustong mangyari uli ang
malagim na nangyari.

“Malalaman natin pagpasok natin sa loob. Tara.” Humigpit ang hawak ni Luna sa kamay
ni Fhergus. Hindi pa nga siya nakaka-recover sa mga nangyari may nakaambang
panganib na naman. She couldn’t afford to lose another loved one.

Inakbayan siya ni Fhergus, pinisil ang kanyang braso at hinalikan siya sa sentido.
Tinungo nila ang isang silid na nasa rotunda house. Sa halip na buksan nito ay si
Luna ang inutusan nitong buksan iyon na ginawa naman niya.

She opened the door, but she almost jumped out of her skin at the sound of
explosion and screams. Everyone inside the room shouted, “Happy birthday!” as the
confetti showered down.

Luna placed her hands over her chest, totally shocked at the surprise.

“What’s this all about?” she muttered as she scanned the ballroom filled with
familiar faces.

“Happy birthday, Luna and Beatrix!” Zanaya shouted gleefully. Ito ang isa sa may
hawak ng confetti cannon.

Nandoon ang halos lahat ng kasamahan nilang hunter. Nandoon si Maddalena, si

Aurora, at ang kanyang mga magulang.

“Belated happy birthday, bitches!” Tumakbo sa kanila ni Beatrix si Zanaya at

mahigpit silang niyakap.

“Whose idea is this? Wow!” manghang bulalas ni Beatrix.

“I know that we are still mourning for our

fallen heroes…” Si Manoela. “But life must go on. Their memories will remain and
their courage will be an inspiration to all of us. Pananatilihin natin ang
kapayapaan, magiging guardian ng mga tao sa masasamang nilalang, tao man o
supernatural creatures. Ang mga Lycan, Paganus, at kaming Elysian…” Tumingin si
Manoela kay Beatrix. “…Ay magkaiisa at magsisimula ng panibagong buhay na
magkakasama. At sisimulan natin ‘yan ngayon…ipagdiriwang natin ang kaarawan n’yong
dalawa.” Inilahad ni Manoela ang kamay kay Beatrix at Luna. “Hindi maganda ang
nangyari sa kaarawan n’yo pero hindi pa naman huli. We can still celebrate your
birthday. Anyway, ideya ‘tong lahat ni Fhergus at Romulus. Sila din ang tumulong sa
setup ng ballroom. Very hands-on lovers,” may panunuksong sabi ni Manoela sa huling
salita.

Malapad na napangiti si Luna kay Fhergus habang si Beatrix ay tumulis ang nguso at
hindi tumingin kay Romulus. Tinabihan ito ni
Romulus.

“Welcome,” bulong nito.

“Did I say thank you?”

“Aba talagang!”

Tumakbo si Beatrix papunta sa mga magulang.

“Thank you.” Mahigpit na yumakap si Luna kay Fhergus.

“I want to see you happy.”

“I’m happy…I just can’t help but feel sorrow whenever I remember Cebal, but I’ll be
okay. I’ll get used to it without him. Not now, but I’ll be okay soon.”

“I will help you.”

“Thank you!”
Naging masaya ang party. Marami siyang tananggap na regalo. Hindi siya sa sanay sa
ganoon pero ang saya lang sa pakiramdam na may matanggap na mga regalo lalo na sa
mga kinilala niyang magulang.

“Thanks for the gift, Mom,” aniya sa kanyang namulatang ina habang pinagmamasdan
ang white gold bracelet na may mga iba’t ibang gems na ayon dito ay ito mismo ang
nagdisenyo.

“This is not talisman naman po, ‘no?”

Marahang natawa ang kanyang momny. “It’s just an ordinary fashion bracelet.”

“No, it’s not. It’s special. This is the first gift I had from you.” Gumuhit ang
lungkot sa mukha nito na ikinabahala ni Luna dahil baka na-offend niya ang ina.
“Mom, I didn’t mean anything by that. I’m sorry.”

Umiling ito. “I’m sorry, Luna. I’m so sorry for making you feel unloved for a long
time. You
are easy to love. You are so sweet, but we were just scared. Bawal ka naming
mahalin. Bawal mahulog ang loob namin sa ‘yo. At inaamin kong mas nanaig ang takot
ko para sa kapatid mo kapag nandiyan ka dahil sa uri mo…natakot akong baka katulad
ka ni Seraphim. Pero hindi…you are an angel. Itinaya mo ang buhay mo para lang
iligtas ang kapatid mo. And I’m so sorry.”

“I understand, Mom.” Maddalena made her understand everything. They were instructed
not to feel even a bit of love for her by Seraphim. Naiintindihan niya iyon. Pero
kahit ganoon, pasalamat pa rin siya dahil inaalagaan siya ng mga ito, lalo na si
Maddalena na iniligtas siya sa kamatayan bata pa lang siya.

“Can mommy hug you?”

“Of course!” Nagyakap ang mag-ina.

“Ah, by the way.” They pulled away from the hug. “Pumayag ka na bang magpakasal kay
Fhergus?”

“Kasal?”

“Yeah. Kinausap ako ni Axton at Fhergus. Gusto na raw kayong pakasalan. Your sister
accepted Axton’s proposal already, pumayag na rin kami since she’s already at the
right age. Pero ikaw, hindi kami maka-oo because you are too young…pero kung gusto
mo naman ,okay na rin sa amin.”

“Kinausap niya kayo? Gusto niya akong pakasalan?” hindi makapaniwalang tanong ni
Luna.

Nakangiting hinaplos ng ina ang pisngi ni Luna. “Hay! The way your eyes sparkle, I
think you want to get married.”

Of course! Ang totoo nga niyan, naiinggit siya nang malamang nag-propose na si
Axton kay Aurora. Gusto niya nga sana ng double wedding kaso mukha wala pa
namang balak si Fhergus. And she didn’t expect him to ask her dahil isang linggo pa
lang nakakalipas ang mga nangyari. Nagluluksa pa ang lahat.
After talking to her mother, she went outside where Fhergus and her biological
father, Lakon, were talking. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan ng dalawa. Nang
marahil ay maramdaman ang kanyang presensiya ay bumaling ang dalawa sa direksyon
kung saan siya nakatayo.

Tinapik ni Lakon ang balikat ni Fhergus saka ito iniwan. Nginitian ni Luna si
Lakon.

“Belated happy birthday, princess.”

“Thank you, Papa!” Binigyan ng mag-ama ng mahigpit na yakap ang isa’t isa. Nang
bumalik si Lakon sa loob ay nilapitan niya si Fhergus. Mukha itong balisa.

Inabot ni Fhergus ang kamay ni Luna. It was cold. It was unusual. Lycan had a high
temperature and it was the first time she felt him as cold as this.

“Are you sick?”

“Ha?”

“You look tense and cold. Something is bothering you. I can feel it.”

Instead of answering her, he just released a long sigh.

Hinila ni Luna ang kamay mula sa pagkakahawak ni Fhergus at naglakad patungo sa

wooden bench at naupo roon. Mula dito ay kita sa loob ang nagkakasiyahang tao.
Glass wall kasi ang kabilang bahagi ng ballroom at hardin ang labas.

Tinitigan ni Luna si Fhergus na hindi makatingin sa kanya. Hinihilot nito ang

batok.
“Are you going to ask me to get married or not?” walang paligoy-ligoy niyang tanong
na ikinagulat ni Fhergus. “Sinabi sa ‘kin ni mom. Are you scared that I might
reject you?” She held out her hand. “Come here.”

Fhergus took a few steps towards her, taking her hand in his and shyly sat next to
her. Marahang napatawa si Luna. “I don’t see a beast in you. Parang kang puppy.”

Muli nitong hinilamos ang kamay sa mukha hanggang sa sapuin ang likod ng ulo. “Oh,
God and the goddess of the moon, please help me!”

Mas malapad na napangiti si Luna. “Okay. To appease your worry, I’m going to accept
the ring. I’m going to marry you.” Napalinga ito sa kanya habang nakasapo pa rin
ang kamay sa likod ng ulo habang ang braso ay nakapatong sa ibabaw ng hita.

Then he slowly released his head, straightening his spine and leaned back.
Muling inabot ni Fhergus ang kamay ni Luna. Ikinulong iyon sa mga palad.

“Hindi mo ba itatanong ang tungkol kay Belinha?”

“Oh…that…um, I want to know. It’s actually bothering me, but I’m waiting for you to
share the story with me.”

“I’m scared,” he said, lowering his head. “I’m scared that it might be the reason
for you not to accept me as your partner forever.”

Hinila ni Luna ang kamay mula kay Fhergus. Inanggulo nito ang sarili paharap kay
Fhergus. Inabot niya ang mukha nito, ikinulong sa mga palad at buong suyong
hinaplos ang pisngi nito.
“Minahal kita, Fhergus, kung ano ka, at kung ano man ang nagawa mong pagkakamali sa
nakaraan ay kasama kong tatanggapin. Your flaws and mistakes don’t make you any
less worthy of love. And it won’t stop me
from loving you. Try me.”

“Luna.”

His lips quivered as his eyes burned with tears. She released his face but was
still facing him.

“What happened in the past doesn’t matter, but I want to know. You can share it
with me when you are ready…when you are comfortable.”

“You are the best, Luna. You are perfect!” Inabot ni Fhergus ang dalawang kamay ni
Luna at mahigpit iyong hinawakan. “Si Belinha,” Fhegus started.

She couldn’t help but hold her breath.

“She was my fiancé. Stepsister siya ni Oz, and she was a human like her mother. We
became friends and she proposed to me.” He smiled faintly, rubbing his thumbs
against her hands. “Pinagtawanan ko lang
noong una, but she was determined to be my wife. Hanggang sa maisip ko, why not?
She was a great woman, and my parents liked her. They actually convinced me to
settle down, to have children, and to be alpha. So I agreed, and she was easy to
love…minahal ko siya. Pero namatay ang mama ni Belinha ng masasamang loob…doon
nagbago ang ama ni Oz. Hindi ito tumigil sa kakahanap sa mga pumatay sa asawa…” He
paused, taking a deep breath, filling his lungs with fresh air before he continued
again.

“Then the blue moon came. Henry didn’t tie himself lalo na nang malaman niya kung
sino ang pumatay sa asawa niya. Sa kagustuhan niyang maipaghigante ang asawa,
inatake niya ang mga ito sa gitna ng pag-atake ng sumpa. Nang makatikim ng dugo ng
tao, mas nawala sa kontrol at pati ang pamilya ni Octavia ay napatay nito. Pati ang
mama inabutan ng asul na buwan sa pagsunod kay Henry para pigilan ito sa binabalak
kasama si Romulus. Noon
napatay ng ama ni Oz ang mama ko nang pigilan ito sa pag-atake sa pamilya ni
Octavia.

“Ganoon din ang nangyari sa amin. Sa paghahanap sa mama at ama ni Oz ay inabutan

kami ng pag-atake ng sumpa. We saved Romulus but not my mother. I was infuriated…I
hunted Henry…sumugod ako bahay niya…” Natigil si Fhergus sa pagkwento. Tumiim ang
bagang, nanubig ang mga mata.

“Iyon ang malaking pagkakamali na nagawa ko…sa halip na si Henry, si Belinha ang
inatake ko at napatay. I didn’t recognize her…I was raging and thirsty with flesh
that moment. I killed her. I killed the woman I should’ve protected. The woman I
loved.”

His shoulder shook with muffled sobs.

Kinabig ni Luna si Fhergus at mahigpit na niyakap. Tuluyan nitong pinakawalan ang

mga hikbi. Hinaplos niya ang likod ni
Fhergus. Ramdam niya ang bigat ng dibdib nito. Matagal nito iyong dinala. “It’s
okay. Hindi mo sinasadya. Wala kang kasalanan.”

“It’s my fault. Hindi ako dapat nagpadala sa galit. Hindi dapat ako sumugod sa
bahay nila.”
“Nangyari na ‘yon, Fhergus. You have to forgive yourself. Siguradong napatawad ka
na rin ni Belinha.”

“Tanggap mo rin ako?”

“I told you, no one or nothing can stop me from loving you from now on. I will love
you with all your flaws and mistakes in the past. You regret what you did, and you
did everything you can not to commit the same mistake. That’s important. You are
important to me.”

“Oh, Luna!” Humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya. “Mahal na mahal na kita,”
madamdaming sabi nito.
“Mahal na mahal din kita.”

Bumitaw si Fhergus mula sa pagkakayakap sa kanya at itinaas ang kamay sa pagitan

nilang dalawa.

“Ibig sabihin walang dahilan para hindi mo ‘to tanggapin.” He was now holding a
ruby ring on a platinum pavé band. The ruby was surrounded by diamonds and was
created to look like a rosebud.

“This was my mother’s engagement ring. It came from a tiara that belonged to my
father’s mother. My mother told me to give this to Belinha. We’ve been engaged for
months but I didn’t know why I never gave it to her. Instead, I purchased a new
ring for her, and I told myself that I would give it to her after the marriage,
kapag isa na siyang ganap na asawa ko. Siguro ito ang dahilan…this was not for her,
but for you. Will you accept the ring? Will you be my bond mate forever? My wife?
Pakakasalan
mo ako?”

Napuno ng luha ang mata ni Luna. At nang itango niya ang kanyang ulo bilang pag-oo
sa tanong nito ay nalaglag ang mga luha mula sa mga mata niya. “Yes. I want to be
your bond mate forever. I’ll marry you.”

Inilahad ni Luna ang kanyang kaliwang kamay. Fhergus took hold of her hand and he
carefully slid the ring on the third finger. His hand was shaking.

“Why am I goddamn shaking?” palatak ni Fhergus.

“Because you are an old dog, Ninong!”

Malakas na boses ni Romulus ang narinig nito. Nang bumaling sila sa kinaroroonan
nila ay hindi lang ito ang nakiki-tsismis kundi ang lahat. Nakasilip ang lahat mula
sa dingding na salamin ng ballroom.

Napatawa si Luna.
“Woo!” hiyaw ni Fhergus na itinaas ang isang braso. “It’s sealed! She’ll be my wife
and we will produce as many pups as we can.”

Malakas na napatawa si Luna lalo sa pagpalatak ni Fhergus.

“Manoela, prepare the document of your properties in Baguio. Those will be mine!”

Muling bumaling sa kanya si Fhergus. Napahiyaw si Luna nang bigla na lang siyang
buhatin nito bridal style at iikot sa ere.

“I’ll be the best husband in the world.” Napuno ng kaligayahan ang puso ni Luna
habang nakatitig sa masayang mukha ni Fhergus. It was a genuine happiness. Pure.
Muli siyang ibinaba ni Fhergus at magkatabing umupo.
“You make me very happy, Luna.” Inabot ni Fhergus ang kwintas na suot ni Luna. Ang
kwintas na regalo nito noong pasko.

“For me, you are the moon, the luminous moon shining with beauty. You shower me
with light at my dark moments.”

Inabot ni Luna ang star na pendant. “What about this star?”

“That’s me. I am the star that is the loyal companion of the beautiful moon. Never
leaves. It’s always there, watching and loving you.”

A wide smile stretched on Luna’s lips.

“Oh, Fhergus! You are the sweetest!” Luna grabbed his face and showered him with
plenty of kisses. Napatawa si Fhergus dahil sa ginawang iyon ni Luna.

“Make sure to be a submissive husband, Ninong. Luna is able to make you combust
into dust with a snap of the fingers.”

Luna shot a glare at Romulus, raising a hand and snapping her fingers.

“Uy!” Napayuko si Romulus. Nagtawanan ang lahat kasama si Luna at Fhergus. Kinabig
siya ni Fhergus sa mga bisig nito at bumalong ng mga salitang hinding-hindi niya
pagsasawaang marinig.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Epilogue 1
1.17K
84
21

KASALUKUYAN siyang nasa secret meeting room sa Lua Azul building kasama sina Damon,
Axton, Logan, at Romulus nang tumunog ang kanyang telepono. Fhergus grabbed the
phone from the table and answered Katharina’s call.

“Katharina, how’s my wife?” That question from him put a smile on his face. It had
been a year since he and Luna got married, but it still felt unreal. Hindi pa rin
siya makapaniwala na mag-asawa na sila ni Luna. Anak na lang ang kulang, pero hindi
pa sila binibiyayaan ng anak ng Maykapal. He wanted to have babies and Luna wanted
them too, but he could wait. Bata pa naman si Luna at nag-aaral pa, pero kung ano
man ang maging kapalaran ay buong puso nilang tatanggapin. Kung mabubuntis si Luna
ay magpapatuloy pa rin ito sa pag-aaral, pero kung hindi pa naman ay maghihintay
sila.
Luna continued to study in Manila. Kasama nito si Beatrix na ipinagpatuloy rin ang
pag-aaral sa Manila, pero madalas ay nagtutungo sila sa Baguio para bisitahin si
Maddalena at mga kaibigan nito. Pero dahil bakasyon ngayon ay nasa Isla Sancturio
ngayon si Luna. Mas gusto nitong maglagi doon.

“She’s fine but the men here are not. Itinali nila ang mga sarili nila ngayon.
Fhergus, kailangan mong ialis si Luna rito. Ngayon na!”

Napaayos siya ng pagkakaupo. “Sandali! Bakit? Ano ba ang nangyayari?”

“I’m not sure but I think her heat cycle is happening now.”
“Heat cycle?”

“She doesn’t experience what other female Lycans experience during the heat cycle.
She isn’t in pain. She looks normal, pero ang mga lalaking Lycan ay matinding
naaapektuhan sa amoy at presensiya ni Luna. Doble raw ang arousal na nararamdaman
nila dahil sa amoy ni Luna kumpara sa ibang sa amoy ng Lycan na babae
during our heat cycle. They’re in pain right now lalo kapag lalapit si Luna.”

“What?!” Napatayo si Fhergus. “Sabihin n’yo sa kanila huwag gagawa ng bagay na

pagsisisihan nila. Ako mismo ang papatay sa kanila kapag nag-isip sila ng hindi
maganda sa asawa ko. Kahit ang titigan si Luna huwag nilang gagawin!”

“Huwag ka ngang OA! Itinali na nga ang mga sarili ‘di ba?”

“Okay. Pauwi na ako.” Tinapos niya ang tawag.

“May problema?” nag-alalang tanong ni Romulus na nakaupo sa isa sa mga silya sa

conference table. Sina Axton, Damon, at Logan ay naghihintay sa isasagot niya.

“Her heat cycle is happening now. Luna is in heat. Kaya pala hindi pa siya
nabubuntis. She has cycles of heat too, like Lycans.”

Pag-alis niya kaninang umaga, normal naman ang lahat. Akala niya dahil Nephilim si
Luna ay hindi ito makakaranas ng heat cycle katulad ng Lycan. Lycans had cycles of
heat in which they had a strong desire to mate, and female Lycans’
pheromone scent was incredibly addictive to male humans or Lycans. They will be
affected by a female Lycan’s scent. Humans had menstrual cycles and it was
different from a female Lycan who has a heat cycle once a year only. Female Lycans
could have sex anytime without getting pregnant. Maaari lang mabuntis ang isang
babaeng Lycan sa oras ng heat cycle nito.

Ngayon lang marahil nagkaroon ng heat cycle si Luna dahil nito lang ito nakapag-
bagong anyo. At ito ang tamang panahon para makabuo sila. Kapag napalagpas nila
ito, maghihintay uli sila ng susunod na heat cycle ni Luna.

“Magpiloto ka, Romulus. Babalik tayo ng isla.”

“CEO ako ng Lua Azul pero kung utus-utusan ako ng tagagawa lang ng alak, grabe
‘no?” reklamo ni Romulus.

“Gusto mo alisin kita sa posisyon mo?”

Malapad na ngumisi si Romulus.

“Gagawin kitang chairman at CEO…then ipapadala kita sa Portugal. Ang branch doon
ang asikasuhin mo.”
“Don’t take what I said seriously. Nagbibiro lang, e. Let’s go!” Tumayo si Romulus
at nagpatiunan nang lumabas.

Kung pwede lang bumitaw sa pwesto ay ginawa na nito, pero hindi nito magagawa dahil
siya lang naman ang aasahan ng lahat. Mga sampung taon mula ngayon marahil ay pwede
na itong umalis sa pwesto at palitan ng iba o maaring magsuot ng prosthetic para
mas magmukha itong may edad lalo’t wala pa itong tagapagmana. Kinukumbinsi nila
itong magkaanak na.

Nagpaalam siya sa mga kaibigan. Natapos na naman ang meeting nila. Pinag-uusapan
nila ang launching ng bagong alak na gawa niya. Nagtungo muna siya sa kanyang
opisina at may kinuhang mahalagang gamit bago tinungo ang elevator.
“Excited ka?” may panunudyong tanong ni Romulus kay Fhergus habang sakay nila ang
elevator patungong rooftop. Konektado ang elevator sa ground kung saan naroon ang
secret room, mga opisina, at suite nilang magkakaibigan. Hindi pa rin sila maaaring
magpakita sa Lua Azul. Halos ang nagta-trabaho
rito ay mga Lycan pero may mga tao rin na inaabot ng taon sa kumpanya.

Kinakailangan nilang magdoble ingat lalo na’t muntikan nang ma-expose ang kanilang
existence dahil sa nangyaring masaker sa Benguet noon. Tumulong ang mga Paganus na
burahin ang alaalala ng mga nakakita kina Oz, pero hindi pa rin sila nakakasiguro
lalo’t naibalita iyon sa buong nasyon.

Pinagkrus ni Fhergus ang mga kamay sa harapan niya nang yukuin ni Romulus ang umbok
niya. Oo, apektado siya. Nalaman lang niya ang nangyayari kay Luna ay apektado na
siya. Iniisip pa lang niya kung anong amoy mayroon si Luna during her heat cycle
para itali ng mga Lycan ang mga sarili nito ay bumubugso na ang dugo niya sa ulo.

Pare-parehas lang naman talaga ang amoy ng babaeng Lycan sa tuwing heat cycle ng
mga ito pero may palagay siyang iba si Luna, at mates pa sila nito. Naramdaman niya
ang biglang pagbugso ng dugo sa kanyang ulo at sumabay ang lalong pagtigas ng
kanyang ari.

“Kayo ni Beatrix, ano ba talaga ang relasyon

n’yo?” pag-iiba niya sa usapan.

Sumandal si Romulus sa dingding ng elevator. Pinagkrus ang mga braso sa dibdib.

“Sugaring.”

“Sugaring?”

“I support her financially—tuition, car, travels, shopping expenses. Daig ko pa ang

tatay niya, pero malabo kung ano talaga kami.”

Napansin ni Fhergus ang frustration sa mukha ni Romulus. Nagsasama ang dalawa sa

iisang bahay, hindi rin naman nakikipagrelasyon si Romulus sa iba sa mahabang
panahon. Mukhang tinamaan ito kay Beatrix pero iba rin ang daloy ng utak ng babaeng
‘yon na kahit si Luna ay hindi alam kung ano ang plano o gusto nito sa buhay.

Ipinatong ni Fhergus ang kamay sa ibabaw ng balikat ni Romulus. “Kawawa naman ang
inaanak ko. Pero ayos lang ‘yan…I found the right woman for me after almost two
centuries.”

Romulus frowned, lifting his back off the wall as the elevator opened towards the
rooftop. Romulus walked out the elevator first, still wearing a displeased
expression.
Napakibit-balikat na lang si Fhergus.

NANG marating ang isla ay si Luna agad ang pinuntahan niya sa hardin. Dito siya
itinuro ni Katharina at Cassidy. Luna was humming as she picked flowers. Inilalagay
nito iyon sa basket. Isa ito sa libangan ni Luna rito sa isla—ang pamimitas ng
bulaklak at ilalagay nito sa silid nila.

Fhergus’s nostrils flared, picking up the scent of her pheromones wafting towards
him by the gentle breeze. Tama nga siya. The scent of her pheromones was so
addictive, attacking his senses, and it highly affected his brain function.

Sensing his presence, Luna slowly turned to look in his direction. Their eyes met
with intensity that made his pulse throb. He could feel the air temperature spike.
His body, especially his cock, responded to the sight of his wife in a simple white
sundress. Judging by the way her nipples thrusted against the soft, thin fabric of
her dress, he could tell that she wasn’t wearing a bra.

His mouth suddenly felt dry at the sight.

Nabitawan ni Luna ang gunting at basket na bitbit habang matamang nakatitig sa
kanya. Gumalaw ang nostrils ni Fhergus nang kumalat sa hangin at umabot sa kanya
ang amoy ng arousal ni Luna. His pulse pounded. His blood rushed. His cock grew
harder, pressed at the fly of his jeans. His Lycan clamored to rush towards his
wife and take her. To claim her right now. And Luna felt the same. He could read
her mind. She wanted to be claimed.

Fhergus and Luna took a step in unison, giving in to the inexplicable force drawing
them together. Sinalubong nila ang isa’t isa at parang napakatagal na panahon
nilang hindi nagkita nang angkinin ng isa’t isa ang mga labi. Fhergus lifted Luna
by the waist and she immediately wrapped her legs around him. He took short steps
towards the tree and pinned her against the trunk without breaking the kiss.

Their kiss was aggressive, demanding, and searching. Like porno tongue kissing—but
sexy and passionate. Biting each other’s lips, tongue dueling like swords, making
raw desires flow at them. Faint sounds lifted him out of the sensation when Luna
started grinding her pussy against his
bulge. Ipinailalim niya sa bestida nito ang kamay niya. Ipinasok sa undies sa
ilalim at pinanggigilan ang pang-upo ng asawa.

“Baka gusto n’yong pumasok sa villa n’yo? Huwag kayong mag-sex dito.” Narinig nila
ang boses ni Romulus. Humahangos nilang tinapos ang halikan. Marahang nagkatawanan.
They almost had sex.

Naglakad si Fhergus na buhat pa rin si Luna habang si Luna ay nakakunyapit sa leeg

ni Fhergus.

“Thanks for reminding us, Romulus,” ani Luna nang nalagpasan nila ang lalaki. “Si
Beatrix nga pala kasama ni Connor. Maliligo raw sila sa dagat.”

“What?! Saan?” marahas na bulalas ni Romulus. Hindi na nasagot pa nila Luna ang
tanong ni Romulus nang atakihin niyang muli ang labi nito. Tinungo nila ang villa.
Nakabukas na ang pinto at sinipa na lang iyon ni Fhergus pasara.

“God, I felt so horny today!” Luna managed to speak in between kisses.

“It’s your heat cycle. I can smell your pheromones.”

“Really? Like Lycans? So I can have a baby now if we have sex?”

“Definitely. You want it?”

“Of course! I want a baby!” Nasa mga mata ni Luna ang matinding pananabik. Muli
siyang hinalikan ni Luna sa labi. Sinipa ni Fhergus pabukas ang pinto. Muling
naputol ang pagkakahugpong ng mga labi ng dalawa sa malakas na kalabog. Nabaklas
ang pinto sa lakas ng pagkakasipa ni Fhergus.

“I’ll fix it later.” He grabbed the back of her head and kissed her with a kind of
intensity that made Luna whimper.

Inabot ni Fhergus ang sinturon niya, kinalas iyon. Nang mabuksan ang zipper at
butones ng pantalon ay ibinaba niya iyon kasama ang briefs habang naglalakad
patungo sa kama. Naupo siya sa gilid ng kama at tuluyang nalaglag ang briefs at
pantalon sa sahig. Hinubad niya ang kanyang t-shirt.
Luna grabbed his cock and pumped it excitedly while kneeling on either side of him.
They broke the kiss, mouth parted, and breathed heavily.

“I want you now,” namamaos na sabi ni Luna. Hinila ni Luna ang panties niya pagilid
at idinikit ang basa na nitong pagkababae sa dulo ng kanyang ari.

“No foreplay?” he asked, lips parting even more when Luna guided his cock into her
wet portal, coating the tip of his cock with delicious juices.

“We can do it later.” With that, Luna slammed herself down onto his cock, stabbing
her to the hilt. Her wet, warm walls clamped around his throbbing cock hungrily.
Hinila niya pababa ang damit ni Luna. Inilantad ang dibdib. Ibinaon niya ang mukha
sa pagitan ng dibdib ni Luna. Her scent sent wild tremors through him. It was so
addicting.

When Luna started moving, he started licking her breasts. Sinapo niya ang ilalim ng
dibdib ni Luna, dinilaan ang paligid ng dibdib bago nilaro ang utong gamit ang
kanyang dila. He suckled them, flicking and suckling repeatedly. Tinanggal ni Luna
ang pagkakatali ng buhok ni Fhergus at
sumabunot ang kamay nito sa kanyang buhok.

He looked up at her while still licking her nipples. She started breathing heavily,
staring at him with raw passion and love. The smell of her pheromones and wet pussy
were sumptuous and that made him extra horny and hard and ready to blast soon.

Nang salubungin ni Fhergus ang pagbaba-taas ni Luna ay kapwa sila nagsimulang mag-
ingay.  Itinukod ni Fhergus ang kamay sa kama habang ang isang palad ay nakasapo sa
kabilang dibdib ni Luna saka nagpakawala ng mararahas na ulos mula sa ilalim ni
Luna. Hindi na nagawang gumalaw ni Luna sa sarap at pagkabigla. Nakahawak na lang
ito sa balikat ni Fhergus.

Her whimpers lengthened, deepening into groans as he pounded into her with full
thrusts that completely pushed them over the edge.

“Fuck!” Kapwa nanigas ang mga katawan ng dalawa nang sabay na abutin ang sukdulan.
Mahigpit na niyakap ni Fhergus si Luna. Nanginginig ang kanyang mga hita at ganoon
din si Luna. Ibinaon niya ang mukha sa gilid ng leeg nito.
“That’s awesome!” humahangos na usal ni Luna.

“Yeah. I want more. I need more,” he said breathlessly, biting her neck.

***
AFTER A FEW MONTHS…

FHERGUS shed tears as he stared at the tiny creature over Luna’s chest. The tiny
mouth is moving, closing and opening, and then she will pout.

“She’s as beautiful as you, Luna.” Inabot niya ng daliri ang pisngi nito at
masuyong hinaplos. “This is papa.”

As if he was heard, she opened her eyes. By then, he couldn’t hold back his tears.
He was surprised by the avalanche of emotions that overwhelmed him. He experienced
a rush of love toward this little human. At medyo weird na para bang matagal na
niyang kilala at nakasama ang munting sanggol na ito. Ganoon talaga siguro kapag
sariling anak kahit ngayon pa lang niya ito nakikita.
“Mahal na mahal na mahal ka ni papa.” Inabot ni Luna ang mukha ni Fhergus ay
masuyong pinahid ang luha.

Ngumiti siya kay Luna. Ibinaba niya ang face mask at hinalikan si Luna sa labi.
“Thank you for giving me a beautiful baby.” He planted another kiss on her
forehead. “I love you. Mahal na mahal ko kayo ni baby.”

“Mahal na mahal din kita, Fhergus.” 

Bumaling si Fhergus sa doktor. “Pwede ko bang kargahin ang anak ko?”

“Aayusin lang namin ang baby mo.” Kinuha ng nurse ang sanggol sa ibabaw ni Luna at
dinala sa baby’s bed. Inihiga doon at sinimulang linisin at bihisan.

Hinaplos niya ang ulo ni Luna at mataman itong tinitigan. “Ano ang nararamdaman mo?
May masakit ba sa ‘yo?”

Marahang umiling si Luna. “I only feel one thing right now. Happiness. Sobrang saya
ko.”
“Ako rin. Sobrang saya ko.” Gumuhit ang ngiti sa labi ni Luna nang masusuyong halik
na ibinigay ni Fhergus sa mukha nito. 

Tumigil lang siya nang tawagin ng nurse para ibigay sa kanya ang kanilang anak.
Excited na umikot si Fhergus sa kabilang bahagi ng nahihigaan ni Luna para kunin
ang bata. Kinailangan niyang humugot at magpakawala ng malalalim na hininga bago
ilahad ang mga braso. Kinakabahan siya. Their daughter was too tiny. She looked
fragile and he needed to be extra careful so he didn’t hurt her.

Dahan-dahang inilagay ng nurse ang sanggol sa kanyang braso. Bumugso ang emosyon sa
kanyang dibdib nang makarga ang sariling anak. Purong pagmamahal ang pumuno sa
kanyang puso.

“Oh, baby. Give papa a sign if I’m holding you wrong.” Para bang naiintindihan siya
nito at tumaas nang bahagya ang sulok ng labi nito. Marahang napatawa si Fhergus.
Oh, God! Gusto niya itong pupugin ng halika.

“You smiled. It means papa is doing a good job,

hmm?” Inabot niya ang maliit nitong pisngi at hinaplos ng daliri. Ngunit ang ngiti
sa labi ay unti-unting nabura nang may mapansin sa leeg ng anak.

Bahagya niya ipinailing ang mukha nito para ihantad ang marka sa leeg nito. Pulang
marka. Birthmark na katulad na katulad ng sa kapatid niya.

“Octavia,” mahina niyang usal at hindi mapigilan ang mapahikbi. Parang may humaplos
sa puso niya. Pagkamangha at kaligayahan ang bumalot sa puso niya. Hindi niya
kayang maitago. Hindi niya mapigil ang emosyon niya.

“Fhergus?” nag-alalang tawag ni Luna.

“What’s wrong?”

Nilapitan niya ang asawa at ipinakita rito ang balat sa leeg. Bahagya niyang
ibinaba ang sanggol para pumantay kay Luna.

“Look at this…the same birthmark of Octavia. Do you believe in reincarnation?”

“I do.” Namamanghang hinaplos ni Luna ang

balat sa leeg ng anak. “She’s Octavia. She’s back, Fhergus, and she is our daughter
now.”

Muling dinala ni Fhergus ang bata sa kanyang dibdib at madamdaming tinitigan.

“I didn’t protect you…but I promise now to protect you with all my life…my
princess.” Tears flowed down his cheeks.

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎
Epilogue 2
2.02K
97
60
“JAVIAH! Come to Ninong Damon.” Ipinalakpak ni Damon ang kamay para i-attract si
Javiah. Bumungisngis si Javiah at gumapang sa sahig ng gubat patungo sa kaliwang
direksiyon kung saan naroon si Damon na nakaluhod, pero napatigil si Javiah nang
kunin naman ni Logan ang atensiyon nito.

“Javiah! Come to Ninong Logan. I’ll give you a lollipop.” Ipinalakpak din nito ang
kamay. Bumungisngis si Javia at gumapang patungo kay Logan na nasa kanang
direksiyon, katulad ni Damon ay nakaluhod din ito.

“Scam ‘yan, Javiah! Ninong Romulus has candies, oh!” Ibinuka ni Romulus ang palad
na puno ng candies kaya nag-iba ang direksyon ni Javia. Mabilis na gumapang ang
bata kay Romulus.  “Yay! Very good talaga ang baby Javiah na ‘yan, e. Love na love
ni nong-nong ‘yan.”

“Napakadaya mo talaga! Labag ‘yan sa rules.

Wala ngang candies dapat ‘di ba?” singhal ni Damon kay Romulus.

“Pakialam mo!”

Tumayo si Damon at humarang kay Romulus. “Come to Ninong Damon, Javiah. I have
candies and chocolate.” Hindi na makapaghintay si Damon kaya sinalubong na nito si
Javiah pero agad itong itinulak ni Romulus. Tumalsik nang malayo si Damon.

Tumayo si Damon. Mukhang napipikon na ito.

“Nangdadaya ka. You are stepping over the line.”

“Bwisit ka!” Tinakbo ni Damon si Romulus at sinunggaban. Nagpangbuno ang dalawa. Si

Javiah ay muling umupo sa malinis na damuhan at namamanghang tumitig sa mga ninong.
Kapagkuwa’y tuwang-tuwa itong bumungisngis habang nagrarambol ang dalawa.
Pumalakpak pa ang bata. Tuwang-tuwa ito sa nakikitang pag-aaway ng dalawang ninong.
Tumayo pa ang bata at pumalakpak lalo na may kasamang tili.

“OMG! She stood up!” tili ni Romi na nakaluhod sa bandang likuran ni Javiah na
siyang pasimuno
ng laro. Mamimili si Javiah nang lalapitan—kung sino ang hindi pipiliin ay may
kaparusahan, at kung sino ang pipiliin ay siyang may karapatan mag-alaga kay Javiah
for a week.

Everyone loved Javiah and was willing to be a babysitter palibhasa ay nag-iisang

baby sa isla ngayon. Si Axton at Aurora naman ay magkakaanak pa lang din.

Natigil naman ang dalawa sa pag-aaway at napatingin kay Javiah.

“Let’s take a video. Take a video.” Nagmamadaling kinuha ni Romulus, Damon, at

Logan ang mga telepono at nagmadaling kinuhanan ng video ang bata. Bawat pagngiti,
dapa, gapang ni Javiah ay niri-record ng mga ito.
They started recording Javiah’s journey when the cute little girl cried. Romi
rushed towards Javiah, kneeling down beside her.

“Why baby?” Agad itong binuhat ni Romi.

“See. You scared her,” angil ni Romulus kay Damon.

“Anong ako! Madaya ka kasi!” ganting singhal ni Damon kay Romulus at ang pagtatalo
ay nauwi na naman sa pisikalan na nagpatigil sa pag-iyak ni Javiah. Muli na namang
pumalakpak at humagikhik. Tuwang-tuwang pinapaanood ang mga ninong na nag-aaway.

“Javiah enjoys watching you fight, mga kuya. Look, oh! She’s giggling.” Muling
tumigil ang dalawa at tumingin kay Javiah. Muli na naman itong pumalahaw ng iyak
nang tumigil sa pag-aaway ang dalawa.

Noon naman dumating si Luna at Fhergus.

“What happened? Why is my princess crying?” Agad itong binuhat ni Fhergus.

“Kuya Romulus, Kuya Damon, bilisan n’yo, mag-away ulit kayo. Javiah loves it when
you are fighting.”

Nagkatinginan si Romulus at Damon. Muling tumingin kay Javiah na lalong umiyak.

Muling nagsalubong ang tingin ng dalawa, sabay na tumango sa isa’t isa at bigla na
lang nagbagong anyo ang mga ito na hindi na hinubad ang damit
kaya nawasak iyon. Bigla na lang binuhat ni Damon si Romulus at itinapon. Si Javiah
ay tumigil sa pag-iyak at nagsimula na namang humagikhik na sinabayan ng palakpak
habang basa ng luha ang pinsgi.

“Fight!” sigaw ni Romi.

“Goodness!” usal ni Luna habang nakatingin sa dalawang nagpipisikalan.

“Kung ano-ano ang ipinapakita n’yo sa anak ko. Kapag ito lumaking sanggano…” Si
Fhergus na napapailing.

“Ight, ight!” tili ni Javiah sa bulol na pangungusap. Sa pagkakaintindi nila ay

“fight, fight!” ang isinisigaw nito na ginaya kay Romi. Kahit hindi nila gusto ay
napatawa na lang din si Fhergus at Luna dahil sa cute na sampung buwan na anak na
tuwang-tuwang sa paglalaban ng mga ninong nito. Si Romi naman ay tuwang-tuwa rin.
Ginagawa talagang laruan ng mga ito ang anak nila.

Habang lumalaki si Javiah ay kinakabahan si Luna. Kung ano-ano ang itinuturo ng mga
ninong nito. Minsan tatakbo ang mga ito sa gubat in
their Lycan form with Javiah. Tini-train na raw nila. Javiah loved Lycan.
Ginagawang pet at willing naman maging pet ni Javiah ang mga ito. Ini-spoil
masyado. Now look at what was happening. Javia enjoyed watching them fight.

Luna smiled as she watched Javiah giggling. Her beautiful daughter. She and Fhergus
and named her after Fhergus mother, her mother, and Octavia.

Januária Octavia Lilith.

“HAPPY birthday, Javiah!”

May ngiti sa labi na pinagmamasdan ni Luna si Javiah habang karga ng kanyang ama na
si Lakon.
Javiah was celebrating her first birthday. Ginanap ang party sa mansiyon ng
Salvidar na pag-aari pala ni Lakon.

Napatawa si Luna sa masamang pagtitig ni Zanaya sa isang babaeng lalapit sana sa

maglolo. Humigpit pa ang hawak nito sa braso ni Lakon.
Kapag ganitong maraming babae sa paligid ay sobrang possessive ng babaeng ito.
Hindi naman niya masisisi. Her father was a very handsome man. Parang kaedad lang
ni Fhergus ang appearance. Lalong bumata nang magpagupit. Si Fhergus ay nagpagupit
na rin. Bago siya manganak noon ay nagpaputol na ito ng buhok at laging walang
balbas dahil kay Javiah. 

Lakon and Lilith weren’t mates. They just fell in love with each other. Who would
have thought that in his 700 years of existence he would still find his mate? And
that was Zanaya. Another witch and Lycan couple.

“Luna.” Mabilis na napapihit si Luna nang marinig ang boses ng taong matagal-tagal
na rin niyang hindi nakikita.

“Faro!” Patakbo siyang lumapit sa kaibigan. Ibinuka naman nito ang mga braso para
salubungin siya ng yakap.

“I missed you!” Hindi niya mapigilan ang maging emosyonal. Napaluha siya habang
mahigpit na nakayakap sa kaibigan. Miss na miss niya ang kaibigan.
“Hey, hey don’t cry!”

“Akala ko hindi ka na talaga magpapakita sa akin. It’s been three years. Galit ka
pa rin ba sa ‘kin?”

Hinaplos ni Faro ang likod ni Luna. “Hindi. Hindi ako nagalit at hinding-hindi
magagalit. Bakit mo ba ‘yan naisip?” Hinawakan siya ni Faro sa magkabilang balikat
at bahagyang inilayo. Sinapo nito ang kanyang mukha at tinuyo ng daliri ang nabasa
niyang pisngi dahil sa luha. “Bakit mo naisip ‘yan?”

“Dahil sa nangyari kay Cebal. Galit ka sa ‘kin dahil sa nangyari sa kanya.”

“Hindi. Kinailangan ko lang lumayo at bigyan ng assurance ang magulang ni Cebal na

hindi ako matutulad kay Cebal. Alam mo naman na malaki ang utang na loob ko sa
kanila. Kinailangan ko silang samahan. They needed me.”

Bahagyang tumango si Luna. Naiintindihan niya. Iyon din ang sinabi sa kanya ni
Zanaya. Nang mawala si Cebal ay hindi matanggap ng mga magulang nito. Hindi man
sinabi pero alam niyang siya ang sinisisi ng mga ito dahil sa pagkawala ni Cebal.
Cebal died because he
protected her. Kahit naman siya, sinisi niya nang husto ang sarili niya. Dinamay
niya sina Cebal. Siya ang naging ugat ng gulo.

Si Faro ay matagal nang ulila at kinupkop ito ng magulang ni Cebal kaya naman
malaki ang utang na loob nito sa pamilya ni Cebal. At alam niya na mahal na mahal
nito si Cebal at mga magulang ni Cebal. Nang mamatay si Cebal, hindi nila makausap
si Faro. Nakatulala lang ito. Nangibang bansa ang magulang ni Cebal kasama si Faro
at hindi na niya ito nakausap pa mula noon. Naisip niya na baka galit sa kanya ang
kaibigan dahil sa nangyari kay Cebal.

“Ayaw nila na magkaroon pa ako ng kaugnayan sa inyo. Pinagbigyan ko lang muna. Alam
mo na.”

“I understand. Kumusta sila?”

“They are okay now. Paminsan-minsan, iniiyakan pa rin ang pagkawala ni Cebal, but
they are okay. They are coping. I’m helping them.”

“I’m glad to hear that. Mabuti umuwi ka?”

“Ayon, pinayagan din. Alam ko kasi ngayon ang

kaarawan ng inaanak ko.”

Malapad na napangiti si Luna. “She’s so cute, Faro.” Nilinga ni Luna ang

kinaroroonan ng anak, karga na ito ngayon ni Fhergus. Si Zanaya ay tumakbo palapit
sa kanila. Nasa mukha ang matinding pananabik at katuwaan nang makita si Faro.

“Faro!” Napatawa si Faro nang patalong yumakap si Zanaya. “Bwisit ka talaga! Akala
ko hindi ka na talaga magpapakita.” Napahikbi si Zanaya.

Hinaplos ni Faro ang likod ng ulo ni Zanaya. “Mukhang nakuha mo rin ang
pinapantasya mo? Ginamitan mo ba ng love spell?”
Nakasimangot na bumitaw sa pagkakayakap si Zanaya. “Hindi ah. My own charm is
enough to captivate any man I want.”

Marahang napatawa si Faro, inabot ang pisngi ni Zanaya at mariing pinisil.

“Mayabang ka pa rin.” Lumagpas ang tingin ni Faro kay Zanaya. May ngiti sa labing
nakatingin kina Fhergus at Javiah na papalapit sa kanila.

Agad na sinalubong ni Luna si Fhergus at kinuha

ang bata mula rito. “Javiah, someone visited you. Look, oh. It’s Ninong Faro.”

Iniharap ni Luna ang bata kay Faro. Sa isang iglap, nag-iba ang bukas ng mukha ni
Faro. Naroon ang emosyon na matagal na panahon niyang hindi nakita rito. Masiyahan
si Faro bata pa lang sila, pero mula nang mamatay ang mga magulang ni Faro sa
aksidente ay nag-iba ito. Bumalik naman ang pagiging masiyahin nito, pero parang
may kulang at mas nag-alala siya para rito nang mawala si Cebal na itinuturing
nitong kuya. Pero ngayon ay ang gaan ng awra nito. Lalo na nang magtangka si Javiah
na abutin ito.

“Can I carry her?”

“Sure.” Ibinigay ni Luna ang bata kay Faro.

“Oh, wait!” Tumakbo si Zanaya pabalik kay Lakon nang may babaeng lumapit dito.
Napatawa si Luna. Zanaya could read other persons’ thoughts. Madalas ay nababasa
nito ang isipan ng mga babaeng humahanga kay Lakon kaya ganito na lang ito
magbantay.

“You are as beautiful as your mother.” Tinitigan ni

Faro sa mukha si Javiah. Inabot naman ng munting kamay ng bata ang mukha ni Faro at
hinaplos iyon. Javiah liked Faro. Hindi ito basta-bastang lumalapit sa taong unang
beses palang nitong nakikita. Parang marunong nga itong kumilatis ng tao. Kapag
medyo snob ang tao, kahit pinapakitaan ito ng pagkagiliw ay ini-snob ito ni Javiah,
parang nase-sense ng bata na pakitang tao lang iyon. Pero kapag may cheerful na
character ay mas madali nitong makagiliwan.

“What is her name?”

“Januária Octavia Lilith, but we call her Javiah.”

“Nice name, but I think Via suits her.” Inabot ni Faro ang ilalim baba ni Javiah at
kiniliti iyon ng daliri.
“Do you want Ninong Faro to call you Via? Short but beautiful name.”

Javiah chuckled in response.

Ang ngiti sa labi ni Luna ay unti-unting nabura nang may mapansin sa mga mata ni
Faro. Agad na lumipat ang tingin niya kay Javiah para
makita kung katulad ni Faro, at mayroon din ito nang nakita niya. Napaawang ang
labi ni Luna at agad na napatingin kay Fhergus na katulad niya ay nagulat din.
Mukhang nakita rin ang kanyang nakita.

Si Faro ay natigil sa pagharot kay Javiah at napakunot-noo. Ikinurap nito ang mga
mata.

“Namamalikmata lang ba ako? O may gold ring talagang gumuhit sa mata ni Via?”

“Namamaliktama ka lang!”

Si Fhergus na agad na nilapitan si Javiah at basta na lang kinuha ang bata. Javiah
started to wriggle out of Fhergus’s hold with her arm extended towards Faro. Gusto
nitong bumalik sa lalaki at nang tangkang kukunin ito ni Faro ay nagbitaw ng babala
si Fhergus.

“Don’t touch my daughter!”

Basta na lang umalis si Fhergus dala si Javiah. Nagsimula namang umiyak si Javiah
at pilit pa ring nagpapakuha kay Faro.

Napakunot-noo si Faro. Nagtatanong na

tumingin kay Luna. “Anong problema niya? Bakit parang galit sa ‘kin?”

“Pasensiya na, Faro.”

Tumiim ang mukha ni Faro. Matinding galit ang nakikita niya sa mga mata nito habang
nakatingin kay Fhergus na tinungo ang mansiyon.

“Dito ka muna. Susundan ko lang si Fhergus.”

Iniwan ni Luna si Faro at sinundan ang mag-ama na pumasok sa mansiyon. Na-detect

niya ang amoy ng mag-ama sa playing room. Naabutan niya ang dalawa na nakaupo sa
carpet. Javiah was still crying and Fhergus was trying to calm her by offering her
different toys.

“Fhergus,” kuha niya sa atensyon ng asawa at lumapit sa mag-ama. “What was that?
That was rude!”

“I know. I’m sorry. Nagulat lang ako.” Tumayo si Fhergus at naglakad patungo sa
salaming dingding. Sumilip sa labas.

“Do you think Faro is Javiah’s…mate?” tanong ni

Luna na napatigil pa.

“Fuck!” bulalas ni Fhergus na para bang asido sa dila ang mga salitang narinig mula
kay Luna. “Hindi. Imposible! One year old. Javiah is one year old, and I was 160
years old when I found you. That’s impossible! Ano, makakaramdam ng pagnanasa—fuck!
I will fucking kill Faro for that!” muling mura ni Fhergus na hindi magawang
tapusin ang sinasabi.

“Fhergus, maybe it’s not just about lust…like what we believe we felt before.
Pagmamahal. Iyon talaga siguro ‘yong naramdaman natin para sa isa’t isa. It’s like
soulmates…bond mate is not just biology. It’s not just about lust, sexual desire.
Malay mo, mali lang tayo ng pang-intindi sa bagay na ‘yon. And Faro and Javiah will
prove it.”

Fhergus groaned, displeased.

“I mean, Javiah met the man that was destined for her earlier than we expected. It
just means that this is not always a blissful experience. They found each other to
help each other become a better person. Fhergus, that’s it.”
“I still don’t like it. I don’t like the idea. Hindi naman siguro magtatagal si
Faro rito? I don’t want him around—” Hindi na natapos pa ni Fhergus ang sinasabi
nang bumukas ang pinto. Si Maddalena at Faro ang naroon.

Si Javiah ay agad na tumayo at tumili nang makita si Faro. Tumakbo ito palapit sa
pinto pero maagap na hinabol ni Fhergus ang anak at binuhat.

“Hinahanap ng mga bisita si Javiah,” ani Maddalena pero nasa mukha ang pagtatanong
na marahil ay na-sense ang tensiyon.

“Lalabas na kami, Maddalena.” Kinuha ni Luna ang bata kay Fhergus. Nagbabala niyang
tinitigan si Fhergus. “Tara, Faro,” yaya niya sa kaibigan.

Frustrated na naiwan si Fhergus. Ilang sandali niyang kinalma ang sarili bago
sumunod sa labas. Sa paglabas niya ng mansiyon ay agad naman siyang sinalubong ni
Faro.

“May problema ka ba sa ‘kin?” Nasa mukha nito ang pinipigil na galit.

Pinilit ni Fhergus kalmahin ang sarili. Hindi dapat

siya nagagalit dito kung tutuusin dahil wala naman itong ginagawang masama, pero
hindi niya mapigil.

“I heard what you said in the playroom. Bawal na ako rito? Bawal kong makita at
makasama si Luna?” Mapait itong ngumisi. “Ano ang karapatan mo? Namatay ang marami
sa kalahi namin. Namatay ang kaibigan namin—si Cebal—dahil sa pagtulong sa inyo na
kung tutuusin ay hindi namin obligasyon. Tapos ngayon, pagbabawalan mo akong
makasama at makita ang kaibigan ko?”

Bumuntonghininga si Fhergus. Bumukas ang bibig para sana magpaliwanag pero muling
itinikom ang bibig at walang nasabi. Ano ba ang sasabihin niya? Na hindi niya gusto
ang ideya na ito ang mate ng anak niya? Hindi sa hindi niya gusto. Alam niyang
darating naman ang panahon na iyon, pero hindi niya naman akalain na ganito kaaga.
Isang taong gulang pa lang ang anak niya.

“Hindi mo ako mapipigilan sa paglapit ko sa mag-ina. Magkakamatayan tayo, Fhergus.”

Pagkasabi niyon ay iniwan na siya nito.

“Damn it!” palatak niya. Fate sucked! Fucking fuck! Seryoso ba ‘to? Bibigyan ng
mate ang anak niya nang ganito kaaga? Sige, nandoon na siya na parang soulmate nga
ang bond mate. Maaaring hindi makaramdam ng katulad ng naramdaman nila ni Luna para
sa isa’t isa unang pagkikita pa lang…pero sigurado siyang ngayon lang ‘yon. When
Javiah hits puberty, they will feel that and that was what he didn’t like. He could
fucking kill.

Kumuyom ang kamao ni Fhergus nang makita ang pagbuhat ni Faro kay Javiah. Itinaas
sa ere at humagikhik ang bata. Nang ibaba ni Faro si Javiah at niyakap ito ni
Javiah.

Damn! Ngayon pa lang nakikita na niya ang connection ng dalawa. Kung hindi aalis si
Faro, pwes, sila ang aalis. Hindi maaaring lumaki si Javiah na kasama si Faro.

Napapitlag si Fhergus nang maramdaman ang nga bisig na pumaikot sa baywang niya.
Nang yukuin niya ang asawa na siyang yumakap sa kanya ay agad siya nitong ginawaran
ng halik sa labi.
“Stop overthinking.” Ipinaikot ni Luna ang mga bisig sa leeg niya at muli siyang
hinalikan sa labi. Sa pagkakataon na iyon ay malalim. Umungol si Fhergus nang
ipasok ni Luna ang dila sa kanyang bibig. Ngumiti si Luna nang ipaikot ni Fhergus
ang mga bisig sa kanyang baywang at suklian nang maalab na halik nito.

“Stop overthinking, okay?” usal ni Luna sa labi niya.

“Hayaan na natin ang tadhana, Fhergus. Magtiwala na lang tayo.”

“Destiny always plays a foolish game.”

“But it always goes well if we don’t oppose it.”

Fhergus sighed, still not convinced. Marahang napatawa si Luna sa pagkadisgustong

nakikita sa mukha ni Fhergus. Muling nitong hinalikan si Fhergus sa labi na agad na
tumunaw sa mga alalahanin niya. His wife’s kiss could turn his day around—it made
him feel at ease effortlessly.

They kissed for a moment, and when their lips parted, Luna smiled at him—a kind of
smile that conveyed emotions more than words ever could.
This woman…

Was his wife…

His love…

His life….

He will spend his whole life loving her.

      Wakas!

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵♕︎