Pseudohalogeen
Voorkoms
'n Pseudohalogeen is 'n chemiese verbinding wat in sy eienskappe 'n halogeen s'n benader.
- Dit vorm 'n X− anioon
- Dit vorm 'n monoprotiese HX-suur
- Soms vorm dit ook 'n X2 molekuul wat 'n gas vorm
- Pseudohalogene kan ook interhalogeenverbindings vorm, soos ICN of CNN3[1]
Pseudohalied | Pseudohalogeen | Suur |
---|---|---|
sianied CN− | sianogeen (CN)2 | waterstofsianied |
tiosianaat NCS− | ditiosianogeen (SCN)2 | waterstoftiosianaat |
selenosianaat SeCN− | selenosianogeen (SeCN)2 | |
tellurosianaat TeCN− | tellurosianogeen (TeCN)2 | |
azidoditiokarbamaat SCSN−3 | azidokoolstofdisulfied (SCSN3)2 | |
sianaat NCO− | - | isosiaansuur |
fulminaat CNO− | - | knalsuur |
azide NNN− | - | waterstofazide |
Nes die halogene kan die pseudohalogene in die gasfase in radikale ontbind:
En dit kan as oksidant optree:
Met alkene kan addisie optree:[4]
- H2C=CH2 + Cl2 --> ClH2C-CH2Cl
- H2C=CH2 + (SCN)2 --> (SCN)H2C-CH2(SCN)
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Advanced Inorganic Chemistry Vol-1 Krishna Prakashan Media, ISBN 8187224037, ISBN 9788187224037, bls 734
- ↑ Inorganic Chemistry, Mark Weller, Tina Overton, Jonathan Rourke, Fraser Armstrong, OUP Oxford, 2014, ISBN 019964182X, ISBN 9780199641826, bls 465
- ↑ Chemistry of Interhalogen Compounds, P. B. Saxena, Discovery Publishing House, 2007, ISBN 8183562434, ISBN 9788183562430
- ↑ Advanced Inorganic Chemistry, Volume 1 Advanced Inorganic Chemistry, Satya Prakash, S. Chand, 2000, ISBN 8121902630, ISBN 9788121902632 bls 975