Альбігойцы

Альбігойцы (лац.: Albigenses, фр.: Albigeois, ад назвы горада горада Альбі ў Тарнскім дэпартаменце Францыі), Царква Альбі — распаўсюджаная ў Паўднёвай Еўропе рэлігійная плынь «добрых людзей» (катараў).

У вучэнні альбігойцаў галоўнай тэмай з’яўлялася тэма панадбыццёвай міласці «Нябеснага Добрага Айца», дзеля якой, па меркаванні вызнаўцаў, быў пасланы на зямлю Сын Божы Ісус Хрыстос, «Алейнае дрэва», «Жаніх Шлюбнага Чартога». Альбігойцы звалі гэтую праяву чароўнай міласці па імі горада «Альбі», што адпавядала па значэнні панятку «мінне» (вышняя міласць), які шырока выкарыстоўваўся мінезінгерамі і правансальскімі трубадурамі.

Як і ў любым кірунку маніхейства, у альбігойстве меўся падзел паміж манахамі («дасканалымі») і свецкімі паслядоўнікамі, прычым манахі ўстрымоўваліся ад віна, мяса, любога гвалту і фізічнай працы.