Hoĝaismo
| Parto pri la Politikaj serioj pri | |
| Hoĝaismo | |
|---|---|
| |
Variantoj
| |
Personecoj
| |
Internacioj
| |
Hoĝaismo estas variaĵo de Marksismo-Leninismo, kiu disvolviĝis pro rompo kun Maoismo en la malfruaj 1970-aj jaroj[1]. La ideologio nomiĝas laŭ Enver Hoĝa, la albana komunisma gvidanto, kiu funkciis kiel Unua Sekretario de la Laborista Partio.[1]
Difino
[redakti | redakti fonton] |
|
Hoĝaismo estas priskribita kiel strikta defendo de la heredaĵo de Josif Stalin, la organizo de Sovetunio sub Stalinismo, kaj furioza kritiko de preskaŭ ĉiuj aliaj komunistaj grupoj, nomante ilin "reviziistoj".[1]
Rilato kun Jugoslavio
[redakti | redakti fonton]
Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Rilatoj inter Albanio kaj Jugoslavio. |
|
Ĝis la elpelo de Jugoslavio el Kominform en 1948, Albanio estis efike jugoslava satelito.
La eta pozicio de Albanio en la komunisma mondo estis klare emfazita, kiam la emerĝantaj landoj de Orienta Eŭropo ne invitis PPSH al la kunveno de la fondaĵo Kominform en septembro 1947. Anstataŭe Jugoslavio reprezentis Albanion ĉe la Kominform-kunvenoj. Kvankam Sovetunio donis al Albanio promeson konstrui teksaĵojn, sukeron kaj aliajn fabrikojn kaj liveri agrikulturan kaj industrian maŝinaron al Albanio, Josif Stalin diris al Milovan Djilas, grava figuro en la komunisma hierarkio de Jugoslavio tiutempe, ke Jugoslavio ĝi "englutu" Albanion.
Albanio eniris orbiton ĉirkaŭ Sovetunio, kaj en septembro 1948 Moskvo enpaŝis por kompensi la perdon de Albanio de jugoslava helpo. La ŝanĝo pruvis esti profunda por Albanio, ĉar Moskvo havis ege pli multon por oferti al Albanio ol malfacile fortikigita Beogrado. La fakto, ke Sovetunio ne havis komunan limon kun Albanio ankaŭ ĝi malfaciligis Moskvon praktiki premon sur Tirano. Entute la partio forpelis ĉirkaŭ 25% de siaj membroj. Jugoslavio respondis lanĉante propagandan kontraŭatakon kaj nuligante sian traktaton de amikeco kun Albanio kaj en 1950, ĝi retiris sian diplomatian mision de Tirano.
Kvankam Hoĝaismo asertas la rajton de nacioj sekvi socialismon laŭ malsamaj manieroj, diktitaj de la kondiĉoj de ĉi tiuj landoj, Hoĝa persone havis la vidon, ke Titoismo estis "kontraŭ-marksisma" kaj ''reviziisma'' en ĝenerala praktiko.[2]
Ĉin-Albana rompo
[redakti | redakti fonton]
|
|
Albanio aliancis kun la ĉinoj dum la ĉina-sovetia disiĝo, malfermante ĉinajn investojn en la lando.
Alban-ĉinaj rilatoj stagnis en 1970, kaj kiam Ĉinio komencis moviĝi el izoliteco kaj la Kultura Revolucio en la fruaj 1970-aj jaroj, Mao kaj la aliaj ĉinaj gvidantoj reviziis siajn rilatojn kun Albanujo. Responde, Albanio komencis vastigi siajn kontaktojn kun la ekstera mondo. Albanio komencis komercajn intertraktadojn kun Francio, Italio kaj la novaj aziaj kaj afrikaj ŝtatoj, kaj en 1971 normaligis rilatojn kun Jugoslavio kaj Grekio. La estroj de Albanio abomenis la kontaktojn de Ĉinio kun Usono en la fruaj 1970-aj jaroj.
Baldaŭ post la morto de Mao en 1976, Hoĝa kritikis la novan gvidadon kaj politikon de Pekino al Usono kaj Okcidenta Eŭropo. La ĉinoj finis helpajn programojn por Albanio en 1978.[3]
La albanoj sukcesis ideologie gajni grandan parton de maoistoj, ĉefe en Latin-Ameriko (kiel Populara Liberiga Armeo kaj Marksista-Leninisma Komunista Partio de Ekvadoro same kiel Revolucia Komunista Partio de Brazilo), sed ili ankaŭ havis gravan internacia sekvo ĝenerale.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]
| ||||||||||||||||
