Julia Reichert
| Julia Reichert | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Bordentown, 1946ko ekainaren 16a |
| Herrialdea |  Ameriketako Estatu Batuak |
| Heriotza | Yellow Springs, 2022ko abenduaren 1a (76 urte) |
| Heriotza modua | berezko heriotza: maxkuriko minbizia |
| Familia | |
| Ezkontidea(k) | Steven Bognar (en)  |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Antioch University (en) Antioch College (en) Bordentown Regional High School (en) |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | film-zuzendaria, zinema ekoizlea eta unibertsitateko irakaslea |
| Lantokia(k) | Ameriketako Estatu Batuak |
| Enplegatzailea(k) | Wright State University (en) |
| Jasotako sariak | ikusi
|
    | |
Julia Reichert (Bordentown Township, New Jersey, AEB, 1946ko ekainaren 16a – Yellow Springs, Ohio, AEB, 2022ko abenduaren 1a) estatubatuar dokumental-zuzendari saritua izan zen.[1][2] Estatu Batuetako 'mugimendu zinematografiko independentearen amabitxia' deitua, hiru aldiz izendatu zuten Óscar sarietarako. Growing Up Female filma Zinema Erregistro Nazionalean sartzeko hautatu zuten Emakumeen Mugimendu Modernoaren lehen film luze dokumentala izan zen.[3][4]
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Arte dokumentaletan graduatu zen Antioch Collegen, 1970ean. Irakasle emeritua izan zen Wrighteko Estatuko Unibertsitateko[5] Antzerki, Dantza eta Mugimendu Koadroen Departamentuan. Reichertek Nazioarteko Dokumentazio Elkartearen Karrera Lortzeko Nazioarteko Saria jaso zuen 2018an.[6]
Zinema ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Lehen filma Growing Up Female dokumental nabarmena izan zen, eta James Klein ohiko kolaboratzailearekin egin zuen.
1971n, New Days Films sortu zuen, Emakumeen Mugimendua indartzeko sortutako Estatu Batuetako zinema-banaketarako enpresa bat. New Days Films-ek zinema-aretoen ohiko banaketa ekiditen du, eta haren ordez zuzenean banatzen ditu filmak eskoletara, sindikatuetara eta talde komunitarioetara.
Oscar sarietarako lehen izendapena jaso zuen 1978an, Klein eta Miles Mogulescurekin, Union Maidsen lanagatik. Beste behin ere Klein-ekin izendatu zuten, 1984an, dokumental onenaren Oscar sarirako, Seeing Red lanarengatik.[7]
2006ko A lion in the House dokumentalean, Steven Bognarrekin batera, izendapen ugari jaso zituen; besteak beste, 2006ko Sundance Jaialdiko Epaimahaiaren Dokumentu Sari Nagusia eta Espiritu Independentedun Dokumental Onenaren 2008 Saria. Riechertek Emmy bat irabazi zuen, 2007ko Emmy Primetime sarietan ez-fikziozko filmetan merezimendu bikainak izateagatik.[8]
Reichert berriro izendatu zuten 2010ean Oscar sarirako, Steven Bognarrekin, Dokumental Labur Onenaren sarirako, The last truckclosing of a GM plant filmagatik.
2019an, Reichertek eta Bognarrek American Factory dokumentala estreinatu zuten Sundance Zinemaldian, eta AEBren Dokumentalak Zuzendaritza Saria irabazi zuten.[9] Filma Netflix-ek jaso zuen.[10]
New Yorkeko Arte Modernoaren Museoak (MOMA), Wexner Center of the Arts erakundearen eta Ohioko Estatuko Unibertsitatearen laguntzarekin, atzera begirako bat eskaini zion Julia Reicherti, eta ziklo bat eman zion American Factory (2019), Raises not Roses (2019), Methadone: An American Way of Dealing (1974), Seeing Red (1983) y A Lion in the House (2006).[4]
Estiloa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Bere film askotan, Reichertek hainbat gizarte-gaitan jartzen du arreta, hala nola generoan eta langile-klaseko gaietan, ikuspegi sozialista batetik. Bere filmetako batzuk ikusle zehatz bati egokituta daude, eta bere arreta erakartzen duten gizarte-arazoetarako konponbide potentzialak proposatzen dituzte. Dokumentaletan, ordea, pertsona bakar bat irudi heroikotzat hartzea saihestu nahi du, eta hori jendeak jardutea lortzeko helburuaren kontra doa.[11]
Reichertek zuzeneko zinema-estiloa erabiltzen du, off-eko narrazioa saihesteko. Dokumentaletan elkarrizketa asko aurkezten dituenez, ez ditu gaiak markatzen, nahiago baitu pertsonek narratibaren kontrol handiagoa izatea.[11]
Filmografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Growing Up Female (1970)
- Methadone: An American Way of Dealing (1975, James Kleinekin)
- Union Maids (1976, James Kleinekin)
- Seeing Red: Stories of American Communists (1983, James Kleinekin)
- Emma and Elvis (1992)
- A Lion in the House (2006, Steven Bognarrekin)
- The Last Truck: Closing of a GM Plant (2009, Steven Bognarrekin)
- Sparkle (2012, Steven Bognarrekin)
- Making Morning Star (2015, Steven Bognarrekin)
- American Factory (2019, Steven Bognar-ekin)
Sariak eta goraipamenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Vlessing, Etan. (2 de diciembre de 2022). «Julia Reichert, Oscar-Winning 'American Factory' Documentarian, Dies at 76» The Hollywood Reporter.
- ↑ Hoberman, J.. (2 de diciembre de 2022). «Julia Reichert, Documentarian of the Working Class, Dies at 76» The New York Times.
- ↑ «Julia Reichert» IMDb.
- ↑ a b Bermejo, Andrea G.. (1 de mayo de 2019). «'Growing Up Female’, el primer documental feminista» CINEMANÍA.
- ↑ «Julia Reichert, Wright State professor emeritus, to be honored with prestigious career documentary award» Wright State University.
- ↑ Yellow Springs Filmmaker To Be Awarded High Documentary Film Industry Honor. WYSO 26 de noviembre de 2018.
- ↑ «Julia Reichert» New Day Films.
- ↑ «A Lion in the House (2006) Awards» IMDb.
- ↑ «2019 Sundance Film Festival Awards Announced» Sundance Institute.
- ↑ Bognar And Reichert Doc "American Factory" Wins At Sundance, Possibly Heading To Netflix. WYSO 6 de febrero de 2019.
- ↑ a b (Ingelesez) Encyclopedia of the Documentary Film 3-Volume Set. Routledge 2013-10-18 doi:. ISBN 978-0-203-94446-2. (Noiz kontsultatua: 2023-01-19).
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q1711898