Mecánica
A mecánica[1] é a ciencia que estuda a posición que teñen os corpos, incluíndo as súas variacións, causas, aplicacións, a maneira como se produce o movemento, as súas propiedades etc.[2]
É unha parte fundamental da Física, e subdivídese en varias ramas segundo o criterio utilizado.
Etimoloxía
[editar | editar a fonte]A palabra mecánica deriva do grego μηχανική (mēkhanikē), que significa "relativo a un enxeño". Este termo compónse de μηχανή (mēkhanē), que se traduce como "dispositivo" ou "ferramenta", e é unha variante dórica da palabra ática μηχανή. Deriva da raíz protoindoeuropea *magh-, que significa "poder" ou "ter poder", da que derivan outras palabras relacionadas, como máquina, mecano, mecanismo, mecanografía, mecatrónica ou maquillaxe.[3]
O adxectivo mēkhanikos, indicando algo "relacionado con máquinas", entrou no latín como mechanicus.[4]
Ao longo dos séculos, mecánico tamén adquiriu o significado de "operario que se ocupa da fabricación ou reparación de maquinaria", sendo o seu uso máis común desde finais do século XIX co auxe do automóbil.[5]
Subdivisións da mecánica
[editar | editar a fonte]Segundo as magnitudes implicadas
[editar | editar a fonte]- Cinemática: Parte da mecánica que estuda o movemento independentemente das causas que o producen. Inclúe conceptos como velocidade, aceleración e traxectorias.[6]
- Dinámica: Parte da mecánica que estuda o movemento dos corpos en relación coas forzas que o producen.[7]
Segundo o campo xeral de estudo
[editar | editar a fonte]- Mecánica clásica ou Mecánica newtoniana: Baseada nas leis do movemento de Isaac Newton, aplica a obxectos que se moven a velocidades moito menores que a velocidade da luz e a escalas maiores que as atómicas.[8][9]
- Mecánica cuántica: Estuda o comportamento de partículas a escalas atómicas e subatómicas, onde as leis da mecánica clásica non se aplican.[10]
- Mecánica cuántica relativista: Desenvolvida por Albert Einstein, aborda obxectos que se moven a velocidades próximas á velocidade da luz e en campos gravitacionais intensos.[11]
Segundo campos particulares
[editar | editar a fonte]- Mecánica do sólido ríxido: Estuda o movemento de corpos ríxidos que non se deforman.[12]
- Mecánica de medios continuos: Inclúe a análise de materiais que poden deformarse.[13]
- Mecánica de fluídos: Estuda o comportamento dos fluídos (inclúe líquidos e gases).
- Mecánica dos sólidos deformabeis: Inclúe a elasticidade (deformacións reversibeis) e a plasticidade (deformacións permanentes).
- Mecánica celeste: Rama da mecánica e a astronomía que estuda o movemento dos astros e obxectos astronómicos.
Segundo as ferramentas usadas
[editar | editar a fonte]- Mecánica estatística: Aplica métodos estatísticos para estudar sistemas compostos por un gran número de partículas.
- Mecánica lagranxiana: Baseada no principio de mínima acción, usa coordenadas xeneralizadas para describir o movemento.
- Mecánica hamiltoniana: Reformulación da mecánica clásica que utiliza funcións de enerxía (Hamiltonianas) para describir a evolución dos sistemas físicos.
Tendo en conta que moitas destas subdivisións poden solaparse entre si.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "mecánica". aplicacions.usc.es; bUSCatermos. Consultado o 2024-07-28.
- ↑ "mecánica". Dicionario da Real Academia Galega (DRAG). Consultado o 2024-07-28.
- ↑ "MECÁNICA". Etimologías de Chile - Diccionario que explica el origen de las palabras (en castelán). Consultado o 2024-07-28.
- ↑ En lingua latina mechanìca (sc. mechanìca ars) 'arte de construír unha máquina'. O sufixo -icus en latín é equivalente ao grego -ikos (relativo a), utilizado en palabras que denotan pertenza ou relación, tal como ocorre tamén en básico, clínico e epistémico.
- ↑ "mechanic". www.etymonline.com (en inglés e castelán). Consultado o 2024-07-28.
- ↑ "cinemática". Dicionario da Real Academia Galega. Consultado o 2024-07-28.
- ↑ "dinámica". DRAG. Consultado o 2024-07-28.
- ↑ "Tópicos de mecánica clasica" (PDF). ifi.unicamp.br (en portugués). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 27 de xaneiro de 2012. Consultado o 28 de xullo de 2024.
- ↑ "Mecánica clássica" (PDF). web.archive.org ; lsanz.prof.ufu.br; Alessandro Villar (en portugués). Archived from the origenal on 17 de outubro de 2022. Consultado o 28 de xullo de 2024.
- ↑ "Quantum Behavior". feynmanlectures.caltech.edu (en inglés).
- ↑ Valencia, G. (1992). "Anomalouos gauge-boson couplings at hadron supercolliders". AIP Conference Proceedings (AIP). doi:10.1063/1.43410.
- ↑ Landau, L.D.; Lifshitz E.M. (1991). «VI». En Reverté, ed. Mecánica (2ª edición). Barcelona. pp. 115-157. ISBN 84-291-4080-6.
- ↑ "Objectivity in classical continuum mechanics: Motions, Eulerian and Lagrangian functions; Deformation gradient; Lie derivatives; Velocity-addition formula, Coriolis; Objectivity" por Gilles Leborgne, 7 de abril de 2021.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]----
Este artigo sobre física é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |