Iman
 | Artikel iki prelu dirapèkaké supaya jumbuh karo wewaton artikel WikipédiaPanjenengan bisa mbiyantu ngrapèkaké artikel iki kanthi mérang dadi paragraf-paragraf utawa wikifikasi. Sawisé dirapèkaké, tandha iki kena dibusak. |
Iman (basa Arab:الإيمان) miturut etimologi tegesé percaya. Tembung iman (إيمان) dijikuk saka tembung kriya aamana (أمن) -- yukminu' (يؤمن) kang tegesé percaya utawa benerake[1]. Miturut Mahatma Gandhi, without prayer, I should have been a lunatic long ago kang tegesé yèn ora amarga iman, wis suwi aku remuk. Ajaran tauhid mutlak mung marang Allah ingkang Maha Agung. Hal mau wis ana ing firman Allah, yaiku:
- Surat Al Faatihah utawa ummul kitab, lan
- Surat Al Ikhlash.
Yèn iman kang sampurna kedah duwé tiga hal, yaiku: dimantepke ing sajeroning kalbu, iqrar karo lésan lan dipraktekake karo organ awak. Iman tanpa dibarengi karo amal perbuatan, kaya ta kang wis diajarke lan dicontohke déning Rasulullah lan para sahabate yaiku fasiq. Fasiq yaiku ngrusak agama. Yèn amal perbuatan tanpa didasari iman yaiku munafiq. Munafiq tegesé wong sing omongane ngapusi, sikap lan perilakune ora padha karo perbuatane, wong sing duwé rai loro. Wong sing munafiq dicap minangka penghianat agama [2].