ön
Cînav
[biguhêre]ön
Rengdêr
[biguhêre]ön
- pêş, pêşî, ber, biwar (dijraberê paş)
- önümü aç pêşiya min veke
- pencerenin önüne gittim ez çûm ber pacê
- hember, pêşber
- öndeki ev mala li hember
- ber, pêşî (tiştê li pêşiya mirov)
- bir aralık önümüzden şarkı sesleri geldi hema wisa carekê li pêşiya me dengên stranan hat
- pêşî (dema nêzîk a li pêşiya mirov)
- önümüz kış, hazırlık yapmak lazım pêşiya me zivistan e, divê ku em amedehiyên xwe bikin
- pêş, pêşî (di nav manendê xwe de û li pêş)
- ben önde savaşıyordum min li pêş şer dikir
- ber (ji bo kine û cilan)
- önünü ilikle=ber xwe bigire
- pêş (wekî parkît tê pêşiya navdêran)
- önsöz pêşgotin