Vinum Caecubum
Caecubum, Italiae vinum superbum, potius cenis pontificum (tacite, amici, de vinis frugalibus Augusti), atque gaudium immortale gratia Q. Horatii Flacci: absumet heres Caecuba dignior (Od., II, 14,25). Plinius de terra unde provenit vinum Caecubum sic loquitur: "Caecubae vites in Pomtinis paludibus(it) madent." Idem de eo vino nondum diffuso sic ait: "Antea Caecubo erat generositas celeberrima in palustribus populetis sinu Amynclano, quod iam intercidit incuria coloni locique angustia, magis tamen fossa Neronis, quam a Baiano lacu Ostiam usque navigabilem incohaverat".[1]
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Plinius, Naturalis historia 17.31, 14.61 Cf. Strabo, Geographica V.3.6
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- "Caecuban wine" in Andrew Dalby, Food in the Ancient World from A to Z (Londinii, 2003. ISBN 0415232597) p. 67-68
- André Tchernia, Le vin de l'Italie romaine. Essai d'histoire économique d'après les amphores (Romae, 1986. Bibliothèque des Écoles françaises d'Athènes et de Rome vol. 261) pp. 62-63 Textus apud persée