David Pestieau
| David Pestieau | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
David Pestieau, 2022
| ||||
| Algemeen | ||||
| Geboren | Ithaca, 2 juni 1969 | |||
| Land |  België
| |||
| Functie | Politicus, auteur | |||
| Partij | PVDA | |||
| Functies | ||||
| 2015–heden | Ondervoorzitter PVDA | |||
| 2021–heden | Politiek directeur | |||
| ||||
David Pestieau (Ithaca, 2 juni 1969) is een Belgisch marxistisch politicus van de PVDA-PTB. Hij is politiek directeur van de PVDA. Sinds 2015 is hij ondervoorzitter van de partij. Daarvoor zat hij de Brusselse afdeling voor en was hij hoofdredacteur van Solidair en directeur van de studiedienst. Bij de Europese verkiezingen van 2014 was hij 1e opvolger, bij de verkiezingen van 2019 was hij lijstduwer en haalde hij 18.317 voorkeursstemmen. Hij is auteur van We are One - Manifest voor de eenheid van België.[1]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]David Pestieau werd geboren op 2 juni 1969 in Ithaca (Verenigde Staten) en groeide op in Brussel. Zijn vader is natuurkundige, zijn moeder historica. Beiden zijn sinds de jaren 1960 politiek geëngageerd aan de linkerzijde. Na zijn studies aan het Athénée de Saint-Gilles volgde Pestieau een opleiding tot burgerlijk ingenieur aan de ULB, waar hij van 1992 tot 1996 assistent was aan de Polytechnische Faculteit.[2]
In de jaren 1980 raakte hij op jonge leeftijd op school betrokken bij het verzet tegen de plaatsing van atoomraketten en tegen racisme en apartheid. In de jaren 1990 nam hij aan de universiteit deel aan de bewegingen tegen de besparingen in het onderwijs door de ministers Michel Lebrun (cdH) en Laurette Onkelinx (PS).[3]
Pestieau overwoog niet meteen een politieke loopbaan. "Politiek zag ik als engagement, niet als job. Ik was van plan om les te geven," vertelde hij aan De Standaard. Maar aan het eind van de jaren 1990 vroeg de Partij van de Arbeid van België hem om verantwoordelijke voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest te worden. In 2003 werd hij hoofdredacteur van het weekblad Solidair(e).[4] In 2011 kwam hij aan het hoofd van de studiedienst van de PVDA. Hij bouwde die uit en maakte hem bekend onder het grote publiek via onthullingen over de belastingen van grote ondernemingen en farmaceutische bedrijven.[5]
Op het Solidariteitscongres van 2015 werd hij verkozen tot ondervoorzitter van de PVDA.[6] Op het Eenheidscongres van eind 2021 werd hij gekozen tot politiek directeur van de PVDA.
Hij heeft bijgedragen aan de belangrijkste werken van PVDA-voorzitter Peter Mertens, zoals Op mensenmaat (2009), Hoe durven ze? (2012), Graailand (2017) en Ze zijn ons vergeten (2020).[7] Hij houdt zich vooral bezig met het marxisme,[8] de Europese Unie,[9] nationalisme[10] en racisme.[11]
"David Pestieau (51) is allicht de slechtst betaalde ondervoorzitter annex hoofd studiedienst van een partij", schreef De Standaard.[3] Bij de PVDA zijn de lonen van de leidinggevenden immers afgestemd op wat de werknemers verdienen. "De inhoud van waar we voor staan bij de PVDA is heel belangrijk. De studiedienst moet argumenten kunnen aanreiken voor de politieke beslissingen over onze standpunten. We stellen dossiers samen, onderbouwen en verantwoorden de standpunten. Daarna hakt de partij knopen door. We werken met vrijwilligers die ons ondersteunen met hun expertise op het terrein. Wij hebben de bedoeling om ons met alle belangrijke maatschappelijke thema's bezig te houden," vertelde hij aan Le Soir.[2] Zo werkt hij aan de opeenvolgende verkiezingsprogramma's van de radicaal-linkse partij.[3] Samen met Raoul Hedebouw en Peter Mertens, de algemeen secretaris, staat hij in voor de dagelijkse leiding van de partij.
In de Europese verkiezingen van juni 2024 is Pestieau lijstduwer in het Frans kiescollege.
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Irak - Oog in oog met de bezetting (EPO, 2004) Mohammed Hassan, David Pestieau ISBN 9064453357
- Wij zijn één, nous sommes un - Vragen en antwoorden over de toekomst van België (PVDA, 2010) Herwig Lerouge, David Pestieau
- We are one - Manifest voor de eenheid van België (EPO, 2021) ISBN 9789462673373
- ↑ (nl) "We are one. Manifest voor de eenheid van België." EPO, 2021. Gearchiveerd op 3 december 2022.
- ↑ a b (fr) Maxime Biermé, "David Pestieau, un enfant du PTB", Le Soir, 23 januari 2020. Gearchiveerd op 25 augustus 2021.
- ↑ a b c (nl) Peter De Lobel, "De man die de donkerrode lijnen trekt" De Standaard, 17 augustus 2020.
- ↑ (nl) "Radicaal-links: de oorlogsmachine van de PTB"[dode link] Knack, 26 juli 2017.
- ↑ (nl) "Arnault bereidt in België successieregeling voor" De Standaard, 4 september 2012.
- ↑ (fr) "La demonstration de force du PTB", La Libre, 14 juni 2015.
- ↑ (fr) "Ils travaillent en solo", Le Soir, 6 mei 2019.
- ↑ (fr) "Le PTB fait trembler la politique Belge - Entretien avec David Pestieau", Le Vent Se Lève, 15 januari 2018. Gearchiveerd op 30 januari 2023.
- ↑ (fr) "Union européenne : Ceux qui ont écrasé les Grecs ont frayé la voie au FN", Le Vif, 11 december 2015.
- ↑ (fr) "Le grand oral", RTBF La Première, 15 februari 2020.
- ↑ (nl) "Authentiek links, neoracisme en neokolonialisme in de 21e eeuw", Lava, 25 juli 2018. Gearchiveerd op 24 maart 2023.